장음표시 사용
71쪽
buisse non poterat, renitente ex integro Canonum disciplina qua pridem in Arausicana Synodo I. au. CCCCXLI. ( quam
etiam subscriptione sua Theodorus noster firmaverat: cautum legimus in hunc modum: si quis Episcoporum in alienae civitatia te ratorio Ecclesiam aediscare disj onit, permissa licentia aedificandi non praesumat dedicationem , qua illi omnimodo reservatur , in cujus rara litoria Scclesia assurgit Et omno Scclesiae ipsius gubernario ad
eum , in cuius civitatis territorio Ecclesia surrexit, pertinebit. Haec ex
decimo canone, quem ad longum legisse non pigebit.
Husus autem constitutionis auctoritate Provinciae ipsius usum tam manifeste indicante, omnem a Forojuliensibus in Lirinenses essiagitatam potestatem corruisse, ipsisque ultro a Patribus denegatam, si Forojuliensis Cathedra, Antipolitanae; temporis praerogativa superior non extitisset, quis non palpat Sane obvium magis pro Fausto defensionis argumentum , quam quod illius, fautorumque sagacitatem fugisset. Ex eo etiam integrum causae compendium Antipolitanus retulisset, quem jurium suorum adeo inscium , incuriosumque quis crederet, ut tam nobilem territorii portionem , tam insignibus colonis excultam , Sedi suae , quae tantum ex eo lucratura fuisset, quantum maximes hule, inquam, actione restitutionis in integrum adjudicari non institisset E nisi ipsum, territorium suum ab Foroiuliensi mutuatum , dc illius exuviis locupletatum
finibus suis contentum esse debere Canonicae leges praemonuissent
72쪽
Ecclesia Graecae circa Diaereseon institutionem , didi ionem usu, cum nostro superius exposito,
HAN c autem de amplitudine Dioeceseon inquisitionem haud praestat intercidere , antequam Orientalium de licdem consuetudinem plenius investigaverimus. Sane ea ex integro cum usu nostro concordare videtur, nam neque antiquarum Sedium Praesules facile in territoriis suis de novo Dioecesses constitui patiebantur, neque illud aggredi Primates, quibus id oneris incumbebat, solebant. Erperiebantur enim comtidie inferiores Episcoporum pristinorum jurium acerrimos vindices , quique ob innatam illam dominandi in plures cupidinem , fines suos ex ambitu dilatare, quam eosdem ex caritate pati decrescere satagebant. E T quidem moris ejusmodi egregium habetur specimen, in negotio Ecclesiae Isauricae circa an. CCCLXXV. Ea enim Provincia, ob praeteri tabella , Pastorum suorum auxilio penitus destituta SS. Basilii Caesareae Metropolitae, & Amphilo-ehij Iconiensis Episcopi (quorum nomen omni laudum praeconio majus j solicitudinem egregie excitaverat: isteque, ut erat vicinior, manum operi primus admovens, Baslij laudem& commendationem, pro rebus ibi jam gestis, promeruerat. At dum ad Episcoporum institutionem deventum fuit, consultissimus Basilius, tanquam in re gravioris momenti, consilium suum aperire non distulit. Censuit itaque ille e re ejus
73쪽
Ecclesiae fore , ut Provincia Isaurica unius regimini Praesulis committeretur , si tandem minister aliquis huic suppar oneri reperiri pollit. Sin minus autem, id in- primis providendum esse duxit, ut Episcopi quam- primum instituerentur in exiguis civitatibus, ubi olim fuerant Cathedrae collocatae et quo scilicet Urbis Episcopo seu Metropolitae omne praecluderetur ostium , ad pacem & statum Ecclesiae perturbandum, si praecipue aliorum Praesulum in Provincia assignandorum, ordinationi consensum suum denegaret : quod crebrum erat, propter illam pluribus imperandi cupiditatem, inquit Basilius Epim CCUL ad tam bisecb. cujus etiam verba ipsa, e quibus hac
contexta fuere , non abs re erit hic adducere , sic autem inciapit. Trout dignum erat tua diligentia, cuju/ ego semper laudator exicto, Scesepia I aurica negotia procurasti & post aliqua. Itaque praedaret forsitan unum aliquem probatum mirum, si modo facile inveniri posset, adclamum semitatu constituere , di permittere ut singulorum ris tu perruculum ipsius mertereutur admin randa : tantummodo siservus Dei exsetat operariis non pudesacsendus. Is si se Uiderit huic curae ac solicitudibitisparem, in messem sibi assemet operarios. Si huiusmodi quemvis invenerim ae, agnoso libim; unum esse multorum instar: quin is magis e re Ecclesiarum , minus cum nostro ipsorum periculo, animarum curam mprocurationem istiuis dissensationi committendam esse. uodsi non erit
res in promptu sita dum inframis id agam vi , ut exigua civitates es t
nuioret miculi, quibua olim Episcopi praesidebant, Praepositos suos nancisi cantur. Quo autem consilio, & quo fine illud praescribat S. Pontifex his sequentibus declarat: Tum Episeopum projecto Urbiu emcita.imui , ne qui conssilvetur sit inpedimento nobis aliquo , ad consequentem rerum dissensationem, neve bcllam domesticum exordiamur gerere, propter icam pluribus imperandi cupiditatem : postremo ne nolit suffragio suo ratas facere histoporum ordinationes.
Huc usque S. Basilius : e cujus ratiocinatione ultro colligi datur, antiquiori Sedi seu Episcopo amplioris tractus praerogativam
74쪽
gativam ita tributam fuisse, ut non nisi ex ejus assensu , novas in ea Dioecesi, quantumuis dilatata, Sedes excitari, etiam in Metropolitarum seu Primatum potestate situm semper fuerit: non ideo equidem,quod illi ex ossicii praerogativa hac facultate interdicti essent, quae eis ultro, ex Canonum supra adductorum dispositione, concessa erat; sed ex eo quod primates Eccles asticae unitatis amantissimi, qualis erat profecto S. Basiolius, aliique, peraegre talia moliebantur, unde dissensiones& schismata in suis Provinciis exurgere praevidebant. IDEM autem S. Primas etiam ex tot adhibitis cautionibus, Ecclesiarum tranquilitatili haud satis prospectum esse suspicans, verensque ut Episcopos in vicis ordinare dissicile esset, ea conditione Praesulem in Urbe primaria conlocari consentit, ut ei non omnis indefinite Provincia assignetur, sed peculiaris ejusdem ttactus circumscribantur , quatenus data opportunitate liberum femper esset in iis civitatibus Episcopos ordina re , qui debita facta informatione , tanto honore digni haberentur. Sic enim in eadem epiJ. prosequitur : siti gravius hoc miAiur ( videlicet in minoribus illis oppidis Pontifices collocare
illud saltem tua curet intelligentia, ut Isauro suo circuIo circumcircinetur, nec adsuos quosdam micinos ordinandos admoveat manus. Quod restabat nostra curae thesaurisetur , pilicet ut 'Iulia ordinemus Episeopos, cum
edidebitur opportunum, eos Icilicet qui judicabuutur, dissu itione habita,
H A c fuit S. Baslij ad Ecclesiarum Provinciae Isauricae ii
staurationem sapiens ordinatio, circa annum, ut praemonui, CCCLXXV. equa satis demonstratur Orientalium usus, dum de novis Sedibus constituendis quaestio movebatur. Quae sane regula penes nostros egregiescustodita, praelibatis capitibus exposita fuit. Ex ea autem usuum utriusque Ecclesiae cohaerentia omnium maxima , illud ipsum quod initio comprobandum assumpsi, liquido remanet: illas nempe Sedes & Dioecesses, quae
75쪽
conterminis amplitudine plurimum piae stant, iisdem in universum institutionis temporc superiores existere. Hisque potissimum momentis Forojul. Ecclesiae Initia rimari & illustr re in praesentiarum tentavi, donec meliora & clariora succedant.
Quod si quis alius perspicacior , cum haec, tum alia uti infirma jejunaque repudiet, vel ex eo potissim im, quod Protomystarum nostrorum nomina prodere & eorum continentem Chronologiam texere non suppetat , non queror ego,
neque succenseo; sed nec ille criminetur de vitio contra adscribat conatus hosce nostros qualescunque , quibus vel obscuris admovere lucem , vel antiquis, quodam postlimini j jure, restituere dignitatem annitimur : quo ea quae ob injuriam temporum, vel ob eorum incuriam quibus haec tradere posteris incumbebat, sunt nobis maximo damno incomperta, quo fas est compendio resarcire studeamus. Quae sane minus miratur saeculum nostrum , in eo felicissimum , quod ingeniorum labore , solertia, & perspicacitate plerunque eveniat, ut multa ad antiquae Historiae integritatem spectantia detegantur, quae hos latuerunt, qui propius ab iis temporibus degisse comprobantur. At licet pari fortuna beari Ecclesiam nostram optemus exanimo, ut eorum aliquando coli memoriam detur , e quorum doctrinae limpidissimis aquis, ad nos usque fluenta manarunt: non tamen tam insano in eam studio usquam flagratum ire pollicemur, atque testamur, ut alia inania futiliaque carpentes, vel supposititios, vel ex alienis Sedibus emendicatos Antistites praeponamus, quos utique, ut monet Guibertus Abbas
lib. I. de Sauctis cap. III. s. II. sui iphorum auctoritas exauctorat, quos tacetite clero, pro nutu Aa pi,i gunt patronos anus, di milium muliercularum greges : quid enim magis Acrilegum, quam pro Divino excolere non Divinum Et hoe nihilominus plures simile argumentum tractantes, attentare non veritos esse satis compertum habetur.
76쪽
Sed hae impotentia, Dei beneficio, non laboramus : aliud enim est, nostro judieio , mala fide supposititia obtrudere, &aliud ex probabilibus conjecturis & genuinis ratiocinationibus , quod verosimilius videtur proferre.
CAPUT X. ccepti a Foroiuliensibus in Pontiscem designati Historia , ex gessis in a nodo Valentina prima,
refertur et expenditur. EC cx primam, quam legimus hactenus, Ecclesiae nostrae
mentionem expresse habitam , sed quae tam certo antiquiora ejus Initia subarguit, ac si gravissimis testimoniis asserta essent. Integra deducitur historia ex primo Valentino Concilio celebrato IV. Id. Juli j an. CCCLXXIV. c quo habemus Acceptum , probatum , Sanctissimumque (ut vocant Patres ministrum ab Ecclesia Forojuliensi in Praesulem electum, cum nec verbis, neque precibus sacrum eligentium consessum posset a proposito dimovere, statuisse, ut tremendam sarcinam suis ab cervicibus aeternum excuteret, se eorum criminum reum propalare , quae nedum suscipiendi, sed & suscepti gradus exauctorationem, secundum Canonicas sanctiones postu
Haec cum audita fuissent a Forojuliensibus, multique inde majus sanctitatis argumentum illud esse judicarent , quod eo animo (quod & verum erat haec ab Accepto dicta putabant,
ne summi Sacerdotii delatum honorem accipere cogeretur , acrius illius ordinationem urgebant, alios vel ob Canonum reverentiam , vel forte ob minus notam Aceepti Sanctitatem
77쪽
atae sile par est credere; atque inter illas piissimas concertationes , saniori consilio , mediam tandem initam fuisse viam , qua placuit: ut totius summa negotii ad Patres in Valentina Synodo proxime congregandos, vel forte jam congregatos, per Concordium Arelatensem Episcopum judicanda deferretur. At cum omnium vehemens in Acceptum perseveraret
studium, enixe etiam Metropolitam illum contestati sunt, ut illud Patribus faceret manifestum , quo tandem ad nominationem Accepti (quia utpote se falso criminum reum , ut dignitatem effugeret, fatebatur ) decreto Synodali firmandam incitarentur. Placet Epistolam ipsam subjicere, e qua narrationem hanc contexuimus, ctim sorte nihil hoc saeculo observatu dignius, nec antehac constitutum quidquam fuerit, quod ineluctabili is, qua puritatis eminentia sacer Clerus splendere debet, evincat. Haec autem ita habet.
Dilectissimis fratribuae, mero, , Pleli Ecclesia
ess adius, Sumenius, i. Florentius, i. Artemius, i Amilianus , I ψ, Bruto , r. iussus, Euodius, ,. Rhodanius, ... Sortiu , Chressui. D. Constantius, Taulus , ... Concordius, Antherius , Neoterius, tr. NI-
, Urbanus, Felix, Simphicius, O M. Vincentrum Episcopi tu Domino salutem. quamvis tam ea benedictas frater nosser Concordius de Sanctissimi Accepti persona suggesserit, que prudenti, es rarissiano miro digna sunt, quam , quod studio omnium mestrum ad honorem Sacerdotij poscatur, edixerit: tamen quia in Synodo jam sederat, ordinationes hujusmadi sub movendas, quae sine scandalo esse non possunt; non potuimua praestare
uni quod ceteris uetabatur. Et licet non ignoraremus, multos mere u
dia ,- nonnullis suscipiendi Sacerdotij metu trepidos , qua utique sidigna sunt sanctitatis, falsa in se, rejiciendi honoris cauea , dixisse: ta-
78쪽
ment quia omnium jere ad ea quae sunt peiora preclive judicium est, o materies disputationum ex obtrectatione Sacerdotum Dei quaeritur : Iedit in Sinada , ut qui quia de se mel mera, mel faba dixisset, fidei ei, quam suomet testimonio confirmaret , haberetur. Euapropter decretum est subm vendo: protinis esse ab eo gradu, quem ab omni scandeso librius esse decet. EXPENDENT 1 mihi saepenumero ejus Epistolae contextum, scrupulum fecerat, cur Patres, Accepti confessionem fugiendi sacerdoti j metu emi stam , signa sanctitatis agnoseant, & tamen illius inaugurationem omnino prohibeant , quae certe pu gnare invicem videre 'rur . nisi duae habentur circa medium :tamen quia in Sinodo jam sederat, ta continenter: non potuit prae iuni, quod caeteris negabatur , indicarent, hanc alia de causa iam fuisse ventilatam quaestionem, definitumque mansisse, ut cuilibet fidei, quam suo testimonia confirmaret, haberetur: proindeque erroneum esse , quod olim eruditos viros existimare didici, Accepti occasione,insertam canone quarto ejusce Concilij conditum fuisse sanctionem. ERRONEA, inquam , haec est sententia, canonisque illius edendi materiem praebuerat aliorum sanctorum Sacerdotum humilitas, qui tremendum Ministerium suscipere veriti, piissimam illam ( si quae fuit unquam) fallendi artem excogitaverant, quam aliorum exemplo secutus fuerat Acceptus. Illi autem, prae caeteris, haud scio an praeluxerat memorandi: millud Ambrosj contribulis (plures enim eum Arelatensem jure existimant) factum, cui ipsemet anno, in Praesulem a M diolanensibus expetito, eodemque metu percito , prima curem rarum fuerat, exquisitissimis poenis reos palam torqueri juber'. scortaque in Palatium accersere, ut vel sie, crudelis, lascivusque reputatus , ab eligentibus, tanquam gradu indignus
EMINENTIS si Mus Baronius utrumque, Accepti scilicet
79쪽
de Ambrosi sacinus, speciali animadversione distinxit . cum de Synodo Valentina, & data ad Forojulienses Epistola, sieprosequitur : Memoria plane dignum est quod statuerunt Tatres Epist. ad clerum'pleb. Forojul. .... simile quid nuper mi irem in Ambrosio: nam ut Sacerdotij dignitatem efugeret, crudelis atque impudic ideri moluit , ac nesic quidem maluit onm efugere, qui bH- caraonia
paulo ante promulgati auctoritate nonnihil juvari potuisset, nisi pupli in eo petendo constantia suis siet susvii lege superior. At cum S. Ambrosi ordinatio in mensem Decembrem ejusdem anni CCCLXXlV. ei Baronil aliorumque Scriptorum calculo ( reclamante licet
cepti causam definivit celebrata fuerit IV. Id. Iuli j ipso et annii non Ambrosum Accepto , sed Ambrosio Acceptum eo emplo praeivisse , ex hac Chronologia dicendum erit. SEo quidquid sit, primus novae illius legis poenam subiit Acceptus, expertusque est tam suavem, quam Forojulienses sensere durissimam : at neque de hac , Sanctistimo, ut vocant, Viro remitti posse censuere judices aequissimi, ut inde colligerent omnes, qua consummatiori virtute clarere oporteret,
qui Divino cultui sunt mancipandi; sanct eque Prosessioni adsciri magis pertimescerent, qui revera se criminum reos agnoscerent, cum & illos, qui ea sibi falso assingcbant, Ecclesia respueret. Hincque non mediocris, meo iudicio, Ecclesiae Forojuliensi , gloriae splendorisque cumulus accedit , quodnianistros habuerit aliquando, piae huic splendidaeque, ut ita loquar, culpae obnoxios; quae etiam , supra plurimat virtute illius Cleri pietatem, ta sanctimoniam commendat.
80쪽
CAPUT XI. cceptum Foroiuliensis Cathedra Troiam syam non fuisse probatur.
EC cc Esi AE antiquitatem maximam ostendere supra, morque illud etiam ex memorati Concili j gestis evincere polliciti sumus. Sed nunquid ex adverso subit mentem cogitatio, Civitatem a tempore tantum Concilii , Episcopali solio adauerim fuisse , Acceptumque primum duntaxat elcctum ,
moria et actamen ex ipsa Synodi Epistola , de oppositum elici,& Aecepto Pontifices in Cathedra praeivisse obvium est. Si enim vel in mentem revoces, Cleri, populique suffragiis Acceptum in Praesulem expetitum fuisse , occurret illico , tunc in defuncti Antistitis locum subrogatum esse. Quis enim tam hospes est in Historia, vel Canonicae inscius Disciplinae, quem lateat, nusquam fuisse plebibus licitum primos sibi Episcopos
deligere, Cathedramque, ubi non fuerat ante, collocare Hac fuit semper prima praecipuaque Apostolorum, taApostolicorum, & post illos Primatum potestas, unde & Can. IV. Concilij Sardicensis, statutum fuerat, ne daretur tuentia consii uendi Episopos in micu: vaod evincit, non penes populum hanc usquam potestatem fuisse. Proptereaque ordinaverat etiam antiquitus Ecclesia Asricana , ut plebei quae nunquam habuerunt Spiscopum, nisi ex concilio plenario uni cujusque Trovinciae, em Primarai, atque consensu ejus , ad custra Tiaecepim eadem Ecclesia pertinebat, decretam, fiet, minime areiperent. Ex quibus habes, Concilium plenarium Provinciae, & primatis licentiam & Dioece sani Episcopi consensum novae Sedis constitutionem praecedere debuisse.