Vita b. matris Teresae de Iesu, Carmelitarum Excalceatorum & Excalceatarum fundatricis, in quinque libros distincta. Auctore R.P. Francisco De Ribera, è Societate Iesu, ... Ex Hispanico sermone in Latinum conuertebat Matthias Martinez

발행: 1620년

분량: 496페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

301쪽

- Liarn IV. C A P v T s. 28seo peccarit, quod non Mectissimi totius Hispaniae pictoris manu sanctae

adeo virginis ad viuum magis exprimi,ad multorum consolationem, imaginem curam . Ad huius prototypi imitationem & exemplum reliquae sun si quae sunt, quae bene aut aliquo modo reserunt, imagines estorinatae. Notandum porro est, in harum nonnullis, dum in vestis, quam dum de pingeretur induta erat, manici si rustilla quaedam laciniosa imi tari conantur pictores,acuminatas de dentatas illi alticias es e manicas, quales nec is sa gellauit,nec vulgo Excalceatae gesta ni: n vel o quoque, ut expri man t L

lorum situm ac reflexum , plicas aliquot de industria iactas, illi addidissemideri.in quo tamen nullo ipsa artificio aut studio utebatur, ,hita. am i corpore ad animam transeamus. Donum Thesau Deo nacta a erat ingenium; quod vel in operibus laboribusque illius relucet, cum vel noua inuisaque excogitat,vel historias componit, qus pium inspectantibus

affectum N admirationem causabantur. Intellectum quoque praestan temnacta erat, quo multa simul complectet, itur, tum etiam acutum: iudicium sedatum, nullam leuitatem pi ferens, sed maturitate & prudentia plenum. Quae sibi iacienda incun bibant, maturo ea examine librabat, &prudenter ea,quae introrsum in rei, tuam cogitatione expendebat medulla latcbant, inspiciebat; circa quam cum quid firmiter iuni statui siet, idi saesum dein magna quadam cum constantia & animi generositate exequi ac res caeperficere connitebatur. Prudentia, cum ad ea, quae moliebatur, si rigenda, deiicii.animasque ad Deum deducendas, tum praesertim monasteria sua gube nanda utebatur singulari, uti videre licet tam in iis,quas ipsa domus condidit,quam in illis,quae in iisdem degunt monialibus, quas ad tantam humilitatem, passionum victoriam, spiritumque orationis erudiit. Magna pollebat in negotiis conficiendis dexteritate, omnibus una prout oportebat satisfaciens, N parem corporis ad eadem perscienda sanitatem ac robur afferebat. Litteras quoque adoptimares di viros principes atque alios, ad quos necesse erat,s Ecbat,suisque ipsa vi stolisi elicem res saepe ingentes ad exitum perducebat. Facili etiam negotio ingenium, talentum, &conditiones comprchendebat eorum, quibuscum agebat: unde sic bar, ut qua singuli deducendi erant via. ingenti acrimonia & sagacitate videret. Magna quoslibet charitate de amore docebat, praestant sq; Theologos tali

faciebat, nullis ut his inconsultis magni momenti negotium exequeretur.

Animum habebat plusquama liebrem, euntque gcnerosum N virilem; iu'sebat, viqvidquid vellet, ad exitum optatum perduceret, & praecipites naturs impetus,i eo adminiculante, compesceretJacile id tum quidem perspici dabatur, cum a sis is monas cris digriai cogeretur : licet cnim nonnisi aegerrimc suis a filiabus, quas in iisdem abiens relinquebat, d uel

laretur, ac praesertim cum exinde tibi numquam eas visum iri praevidi bat,

usque eo tunicii hunc ipsa dolorem, ne quo ipsas modo affligeret, disti mu-N n et undo

302쪽

eiusdem.

Magnanimitas

et Vi TAE B. MATRis Thetis Anaando premebat, perinde ac si nullam in se in auulsione repugnantiam sensisset, Cum pater in eam incidisset aegritudinem, e qua etiam decci sit , etsi Teresa etiam adsecta admodum valetudine tum uteretur, apud ipsum tamen , vi sibi facta , manere graue non duxit , reverbis ipsum qua poterat consolari , penitus qucm hic subibat lab rem nihil morata : tametsi mors illius ita filiae grauis accideret , ut sicut ipsa post referre non dubitauit , interanea sibi euelli illo ex hac vita decedente . crederet viscera . interea tamen tantam ipsa animositatem praetulit , nullum ut ei signum alienioris animi aut dia ris unquam ostenderet , & tam diu apud ipsum haeserit, quoad exspiraret; non magis eum, quem animo sentiebat dolorem, exterius prodens, qu in si nihil cua rei huius interfuisset; cum tamen non ignoraret, patre cuiuis sublato, omne simul sibi gaudium &consolationem, quam h bere hoc in mundo posset, sublatum iri.r, uiua, ti videre hoc etiam singulari licet in patientia & sortitudine, quam inpatientia magnis quotidianisque, quibus premebatur , aegritudinibus praeserebantum etiam, quod numquam non insigni quadam animi aequitate adue sa, persecutiones sinistrosque rerum euentus pateretur. Magnanimitate porro erat tanta, ut grandia, inusitata, & extraordinaria cum suscipere non dubitaret, tum ad exitum ea etiam perduceret,idq; summa quada sipiritus cum voluptate & gaudio: quae enim facilia erant de quotidiana, neutiquam hoc illi gaudium pariebant; unde nectato in illa ardore & affectu rapiebatur. Vnumquemque colebat, & debita singulos prosequc baturr uerentia: si quando tamen cum utriusque sexus magnatibus agendum erat, ea inter illos verenda maiestate, quam X natura acceperat, versabatur, &sermocinabatur , perinde ac si una de illorum numero exstitisset: quibus etiam, quidquid necessorio dicendum erat,dicere intrepide non ver batur, uti errantes etiam verbis coarguere. Si cuius horum dissoluenda hmicitia certis de causis videretur, magna id ipsa. mentis generositate, ac facili praestibat negotio: uti nonnumquam v:dere licuit. Etsi vero miro paupertatis studio teneretur, t beralis tamen cum priam is Si in sumptibus necessari, subeundis, quamuis nihil penitus argenti suppeteret, erat generosa. Denique in omnibus suis erat numeris absolutisuma. In sermone blanda erat, & in conuersatione quotidiana suauis, grauis, hilaris, aperta, prudens; unde de quacumque loquendum erat re,de ea cum honore miscere etiam ipsa sermonem cum posset, audientium quos libet in fili admirationem rapiebat. Atque una hye fuit ratio,cur,ad quos cumque demum sese conferret, pari ab omnibus asserui excepta diligeretur, & ab uniuersis pariter in oculis gereretur: ipsi etiam parentes pec

hari prae omnibus liberis in hanc animo essent; ipsi inter se quoque fratris

303쪽

LO O IV. CAPvT I. 28sTeresim Erorein plus aliis diligerent: moniales etiam eius in ipsam plus

qui min matrem par est,animatae essennipsis denique . oni essoribu surn cara existeret, uti etiam omnibus , quicumqrie cum ipsa loquebantur; quod mirificam ad hominum animos sibi deuinciendos potestatem & v nerem nacta erat. Si quos magni nominis viros aduercari sibi, aut pcrperam de se sentire in osset , vel malevolis abi, se criminationibus im- peti, eos ipsa ultro cum adiret , nonnulla suorum cum ipsi, nego- .uiritiorum , prout id expedire magis comperiebat, communicabat, imo i s. quilini

prius nihil habebat, qu im pio ipsos obsequio aliquo & facto deuincire: unde fiebat, ut meliorem hi de ipsa opinioncm conciperent, atque deinceps maiori in illam amore & voluntate ferrentur. Pari omne, a sabilitate& humanitate compellabat: nec non mira oris hi laritate, de amore,nullam in sermone austeritatem, nullam duritiem, sed sanctam , sua- . ' esuem,& amicam liberalitatem praeserens;& eam quidem, vi,quotquot eam bilii

videbant, resque illius intimas perspectas habibant, non mediocriter ob stupescerent, eam, cui tam sublime orationis genus familiare erat, cumque Deo qu1m proxime agebat, non aliter cum hominibus agere, ac si,,λ, nihil horum donorum habuisset. Quo autem alii in ipsam amore erant, b. t. ea etiam ipsa erga illos, a quibus amabatur, dilectione agebatur, nec non erga omnes indiscriminatim , quos probos , sinceros , honestos nosset, ac nominatim eos, quos peculiari cultus diuini promouendi, & proxim rum salutis procurandae studio videbat teneri. Hic porro illius amor ortum a mira animi gratitudine habebat: unde beneficiorum, tametsi minimorum tum in se, tum in filias collatorum, memoriam integram semper & viridem conseruabat. hinc eadem referre, verbis extollere N agnos cere numquam cessabat, & benefacientibus maximas cum verbis, tum

vere ipso, quomodocumque poterat, gratias agere. Inerat illi & hoc animi nobilitatis genus (quod omnibus longe erat gratii limum quod, oes hi,

etiam maximo suo dispondio ac labore, neminem non adiuuare, bene- tu est

sci)s afficere, & quoad eius fieri poterat, recreare solenne haberet. hinc in pietatis, & misericordiae & charitatis opera impensius incumbcbat, omnis dissimulationis & obtrectationum, etiam minimarum, aducr . s. h. .ubseria: hinc nullius, nisi sui ipsius solum commemorabat delictum ac .. ,, vitio. malum: hinc neminem non prout poterat laudabat: hinc alienas vulgabat iei, iuppD- virtutes, & amplissimis extollebat verbis, suas autem insigni quadam cel h- in Dbat industria & imminuebat. In moribus singularem coicbat honestatem, & natura tam in ver- Honestatem bis quam operibus, ab omni alicnior erat immunditia: solitudinis ad haec amica, &ad omnem bonitatem propensiori Honorem vero permagni saciebat, antequam eam Deus penitus sibi dicasset; unde hac h noris aestimatione velut freno quodam retinebatur , ne quid ageret, N n et unde

304쪽

via de is vel minimum detrimentum caperet. Atque ut animet di corporis munditiem niaxime colebit, ite deve hium in primis nitor illi co di erat; unde eas nitidas semper& scitas habire solebat: omnis namque illi cium interior, tum cxterior dissolutio maxime displic

In victu autem sobrietatem summam servibat, ( hinc vini usum g norabat in iram in venitu pauper tutem ac tenuitatem, et tintidem. in sibi praecipuum quid indulgendo parca admodum crat, etsi, ob quotidianas uduasque aegritudines maxime eo opus haberet; in suarum vero im e tionibus ad vittendis cirui a satis, actum pietatis viscera velut laxabat. Hinc, dum incommodum per viam sibi sui que obtigisset hospitium, maxime de comitibus erat solicita, labor. batque , ut his quam fieri poterat commodissime prospiceretur, ipsa vero vel minimo ac vitaismo contenta erat. Veritatis a comidiosa fuit, ut omnem impos uram ac fraudem peros in haberet. hanc ob causam cum eo ipso tempore, quo orationis studio omisso, in aliena distracta erat,a patre ex interuallo viseretur sci re ipsa non poterat, sui ipsum causa in errore versari deceptum, credetntem filiam orationi & recollectioni mentis vacare; quare non ante estitit vel quicuit, quam ab hoc eum errore penitus liberasset. Deinde etiam nihil ipsam magis torsit, quam assiduo recurrens illa cogitatio , num suis scilicet constatoribus fucum saceret, tametsi se nosset ab iis imponendo animo esse alienissimo . Austeriori di riorique tractari modo nolebat. si suaui blandoque ritu dirigeretur,sacilem se praebebat de ductilem . Atque idcirco eo tempore, quo nondum totam Deo se dcdicarat, quos ab co accipiebat fauores, ut grauis inris delictorum iacgligentiarumque suarum castigationes di cebat; quia, quod tum se a L eo gratiis praeueniri sentiret, cum re- prchensionem ac flagella prorneruisset, videns, nimirum , quantopere in ipsum offenderet adeo se ingratam praebendo illi, a quo tam vicis sim benigne haberetur, pudore iussandebatur , ac se torquebat, magis que cruciabatur, tu in omnibus illis morbis,doloribus ac laboribus,1 quibu identidem asilictabatur. His enim sibi videbatur aliquatenus satisfacere ac respondere eis nominibus ac debit gratitudini,quam Deo ficio de

bcbat:ipsi vero nouagratiarum tum acceptio,cum illas miniis promereretur, territ, lis cruciatus illi adinstar videbatur. His quae dixi N alij pluri mi suae dici queat ab illis,qui melius uniuscuiusq; nosse indolem ac nati ram possunt, si iam iliariter eum aliquando tractarint, xcellentem illa exprimcre naturam volui, qu-m huic Deus communicarat, simul etiam oragmum ac vas det icribere, quod altissimis donis , quae in ipsum post inscrtu rurum erat , accipiendis destinarat . verum, quod naturam pers ciat gratia, haec longc amplius re uberius in posta uentibus capitibus, inqui-

sobrietas

eius.

305쪽

Lia ER IV. CAPvTII. 28Tin quibus & gratiarum lumina, & admirabiles,quas illi Omnipotens largitor communicauit virtutes,deducemus,perspici potarit.

me orat Ioni genu , quodsi me ici fuit,Dominus

TAM ad supernaturalem partem veniamus, in qua ipsa Dei se magnitudo adeo potenter exerendo manifestauit,&persectistimae monachae cxem plar exprimamus: ut non illius modo siliae, tam quae sunt, quam quae post existent, verum omnes etiam moniales, de quotquot animae ad perfectionis pertingere instigium desiderant, suos ante oculos Labeant, quam intueantur N imitentur; hoc exploratum habentes,quo illi semigis consormabunt,& similiores reddiderint, eo se perfectiores ac religioliores fore. Plurimi praestanti ingenio viri maxima contentione connisi siuit perii missimam mente sua ideam , ae similitudinem quamdam eius concipere rei, quam describere ac exprimere exterius opere contendebant; unde &verba conceptibus sitis exprimendis paria inuenere: verumtamen expres serunt non id, quod aliquando viderant vel norant; sed quo intellectus ingeniique acumine, & verborum eloquentia pertingere potuerunt. In

suis de republica libris Plato, & in politicis Aristotcles, perfectili imam quamdam ambo ciuitatem &remp. depinxere; sed eam huius nodi, sinis

leni ut terra nulla viderit. Stoici multa de viro sapiente prodidere verum, qualem eum volunt, nec ipsi quidem sua viderunt unquam, nec nos no- qi e..ura aetate videmus. Quis in hac mortali vita eam unquam vidit se licitate pria te qui

vel beatitudinem,quam in primo &postremo Ethicor. libro depingit Ari- T .

stotelesyIs item Orator,quem tribus de Oratore libris delineat Tullius,& stite: e. Aulicus , quem tanta virborum eloquentia&arte lectori describit Bal thuar Comes Castellonius, intelligi quidemWoptari, at videri nec pos sunt,nec haberi. Equidem quae perfecti silma excalceatae aut alterius et iuslibet sanctimonialis sit imago,quae partes, presurus;meas unius ima- uenii ginationes non sequar , nec ingenium ipse metum torquebo , nec numquam visorum exaggerationes asseram, uti nec illa, quae de hac materia tractantes spirituales viri videre optarunt; sed ea dumtaxat, quae magnus

ille Dominus in illustri hac sanctaque virgine spectanda dedit, tum quae in illa& vidimus de cognouimus ipti, qui eamd ma familiariter tractauianius; ca denique,quae eius libris etiam hodie vulgata produntur. Al.ignanos hoc in genere laboris parte ipsemet Deus liberauit, pluraque in eadem si potenti sua ipse manu operari dignatus, quam diuite& eloqucnte sua

306쪽

Elimus libet hi tuaiis

Teresae.

letudinis

otitioneri

pauxillo tepore ominet Leicia.

sine tibi omeditari

reteri nequii

l ngua quis posset extollere : adeo ut, cum verbis simplicibus puram eius, quod reuera fuit. dixero vcritatem, proni sta ipse mea adimpleam , ill rumque satisfaciam votis, qui o re&rcipsa perfectum videre volunt, Quae de persectionis re igiose sublimitate variis in libris scripta pastinalcguntur. L e il lis igitur virtutibus locuturus,quae in beata illa anima magis eluxere, non inc pie facturus videbor, si ab oratione exordium dux ro; qua peniculu, quodammodo ivit, quo pulchcrrimam hanc picturam suam ad hanc perfectronem Omnipotens perduxit, cuique uni admirabilium illorum est bonorum & gratiarum, quas caelitus habuit, communicatio asscribenda . Vnde non nisi iucundum atque utile omnibus existimo futurum, illos hic ascribere gradus,quibus ad altissimum illud orati nis genu , ad quod pertigit, ipsarn prouexit. Hos e variis scriptorum eius locis eruam, aceruatim nimirum hic& simul illa producens, quae ipsa v riis locis sparsim produxit, quibus porro rem ipsa verbis expressit, iisdem eam hic ego deseribam hoc enim pacto ea melius explicabitur,& maiorem apud omnes auctoritatem inueniet, velut certior Ssecurior; ac praese tim ex iis,quae vitae suae libi o compi cxa est. e quibus potissimam dicendo rum partem mutuabor. Qui primus illi viam ad orationem ductor oste diti fuit tertium Olunae Abeccdarium, quem ipsa librum pCeeuntem tiam sequi penitus decreuit; nam hactenus, quam sequi hic aut inire ratio nem dcberet, nuscicbat. Iam tunc lacrymarum illi donum Dominus conmmunicarat, idque eius duritiei & ar ditatis loco, qua frigere solebat. Pax eos post incnics,quibus solitudinem sectari, & orationem feruentius paulo colere coepit , quietudinis illi orationem (quam vocant dedit, Ninterdum eram unionis, etsi, quidnam utrumque esset, ipsa ignoraret: qua ille gratiam ne quidem post multorum annorum interuallum,dare,& non niti paucissimis solet. Tam eximios porro in ipsa id orationis genus producebat cillitatis, ut cum necdum vigesimum explesset aetatis annum, iam univcr. um sub pcdibus premere sibi mundum videretur. Illius autem randi ratio in eo potistimum versabatur, ut Dominum nostrum Iesum

Christum in anima sibi praesentem quam posset sicquentistinae habere

contenderet, ac, si quod mysterium accurata meditatione peruoluebat, iapsum velut praesens in anima sibi introrsum fingeret; quamquam spiritualium lectioni librorum potissmum tunc temporis incumberet, quod ii tellectui iam steria ipsa penetrandi,&Christum Dominum interne sibi repraesentandi usum experientiamque nondum haberet. hinc orare non poterat, quam e libro quidpiam legendo, nisi sorte tum, cum sacra in munionis surgeret mensa. Hoc orationis genus duodeuiginti ipsa annis usurpauit,&saepe quidem summo cum iobore, mira spiritus ariditate, de incredibili cogitationum concertatione de distractione: cum enim inte

lactu non discurreret, nec cogitare aliquid posset, nisi simul ad amandum

307쪽

se voluntas daret; iii oratione diu perseuerare non potcrat: hanc nimirum ob causam loco discursus in libro quid lectitabat. Quocirca sine libro ullo

se ad orandum non aliter componebat, quam ii cum infinita hominum visne scuto pugnare ipsam oportuisset: in ipsa siquidem diuersarum cogitationum, a quibus misere oppugnabatur, ictus quodammodo excipiebat.

Non tamen perpetuam semper hic ariditatem experiebatur , sed tum tantum, quando librum, e quo legeret,ad manum non habebat. Vbi enim l gere quid inciperet, cogitationes evagates recolligebat,atq; animam diu agantem veluti per bladitias reducebat;vnde etiam saepe vel sola libri aper tione erat ad mentis illustratione accipienda opus. Ali s pauca, alias multa illa legere oportebat, pro comunicat* illi a Domino gratiae mensura. Hoc illa tempore orationis exercitium annum eoq; ampli' intermisit, idq: per

fictae cuiusdam humilitatis specie, qua illi diabolus imponebat; summu siquidem illi nefas videbatur, hoc ipsa pacto cum vita institueret nimia hac familiaritatecti Domino agere. qua sa isse sibi persuasione exinde plurimum

nocuit. Illo interposito tepore,noua ct litus illustrata luce,ad pristinu in- E cap. 3. termissumque orandi modum postliminio rediit, Saluatorem Iesum ii terius sibi praesentem fingere allaborans: quem quo maiori insolitudine magisque desertum videbat, eo maius inde ad animam eius lucrum accedebat, cum se crederet nimirum, ab eo ita solo&amicto eo melius ac lubentius admittendam. Inde fiebat, ut ex repraesentata illius in horto or tis imagine miram ad animam suam allabi consolationem experiretur, atque hic illi soli se sociam & comitem adderet. quare hunc illius sudorem&afflictionem animo dum volueret, eos, quos poterat, ciebat in mente motus.optasset hunc ipsa quidem sua epio affectu manu abstergere, verum cum sagitiorum subiret memoria, minime audebat pudore confusia: a que hic illa haerebat, in quantum ingruentium cogitationum multitudo sinebat. Hinc etiam multis antehac annis, singulis se haec animo voluens noctibus ad dormiendum componere solebat. unde etiam permultum in spiritu profecit: nam inde, etsi id ipsa nesciret, orationis est exercitium & usum nacta paulatim. Agrorum, aquae, florumue aspectus ingentem illi etiam fructum attulit: eo namqueexcitabatur, ad se introrsum col lectis

sensibus redibat, de creatorem ipsum sibi praesentem animo fingebat; is denique illi libri instar erat. Caelestia porro & admodum sublimia agitare animo non poterat, sed ea dumtaxat, quae sub aspectu cadebant. Redem' torem Iesum, quo plura de eiusdem legebat pulchritudine, quo pluribus eum expressium videbat imaginibus numquam sibi fingere praesentem p Christi iterat, nisi adinstar caeci cum alio quopiam loquentis, quem adesse quidem e tritis, ille praesentem nouit,sed minime videt,& ne it cuiusmodi sit: ac propter- repraesentam ut aliquam eius in secfformaret imaginem, imaginum erat studiosisti 'p'μ' . Inde cum semagis ab dii trahendae mentis occasionibus guocaret, or O o tionib

308쪽

rD Vi TAE B. MATRis Thusis Aetion que insisteret ardentius, maiores illi Deus oranti delicias, &sa prados mentis gustus dabat sicquentiores. vinum numquam hos ipsa caeliatus postulabat, uti nec aliquam cordis teneritudinem, neve eamdem,

a. vi quantum qui lcm sciret, data opera petere audebat. Vnum hoc D tuale, ho, mino continenter flagitabat, sibi ut plenam delictorum veniam conce---s ex bai, deret, manumque auxiliarem porrigeret, ne posthac amplius in ii sum delinquendo incurreret; utpote cum sciret, nonnisi maximae illius miscricordiae adscribendum esse, quod suos illam ante oculos versari, &s hi praecialcm ,omni alio s bi dcncsato fauore S gratia, esse cossentiret.S mel dumtaxat, ctan incredibili quadamentis ariditate mens torperet,lias illa animi delicias, ac recreatrices suauitates spiritus petiit: ut tamen ad se

reflectens vidit quid ageret, adeo sui ipsam puduit, ut sola hac, quod ad

eo parum se videret humilem, consideratione & dolore hanc sibi dula E cep, io, dinem, quam petere 3 Dco ausa fuerat,conciliarit. Hoc ipso tempore de tiam ante paulo, aliqua interdam rei illius sentiebat principia, quam iam dicam: etsi id non nisi breuissime: verum exinde id multo tum est experta perfectius, cum paulatim magis ac magis ad id Deus ipsam eveheret fast sium,ad quod sanctissimae quaeque animae pertinsunt. Nam in illa repr*sent alione, qua se apud Christum Dominum vertari fingebat, quin etiam interdit aliquid e libro lectitanti esticax quida ex interuallo, nihil minus cogitanti, praesentiae Dei occurrebat sensus, ut ingens nefas crederet dubitare, imo certa prope foret, huc praesente intra se versari. seque penitus intra ipsum esse absorpta. Nulla quide hic corporalis erat visio, anima tamesuspendebatur,& tota extra se versari videbatur: amabat voluntasonem

ria prope perdita erat, intellectus denique multam erat quas inaudiebat E cv. ta. reru admiratione velut perculsus, quod nimiru il li Deus manifestaret, nihil eoru se, quae diuina eius imaiestas illi repraesentabat, nitus intelligere& comprehendere . Quo interi m se ipsa magis disponebat, plura illi et- . iam Deus charismata communicabat, ut non aliud is velle videretur, quam ut se ipsa reci re dignaretur. hinc illi solito frequentius, imis pene semper, quietum orandi genus, non raro etiam unitiuum dare coepit. Haec postrema orandi ratio magnam sat magno temporis inte uallo illi delectationem &sipiritus suauitatem attulit, nec non incredibilem securitatem,quod haec illi beneuolentia ac gratia nonnisi aDeo desse deret. Semper porro hinc multo discedebat melior, & maiori mentis donata robore. Tandem, consessarii sui consilio ac suasu, poeniten

tiam mortificationemque suae addere orationi comitem coepit, nec non

quotidie aliquod Dominicae passionis mysterium meditando euoluere, ocquibus poterat modis, diuinis saporibus ac deliciis resistere Limestri cibae, Cap. et . citer hunc orandi modum tenuit, atque interim, quo suavitatibus spiritus

magis obluctabatur, eo illae dabantur frequentiae, ut quotidie in spi rituali

309쪽

rituali magis &m gis itinere stadioq; progrederetur. Hoc euoluto tempo re, suasor illi B. M. Franciscus de Borgia exstitit, ne Deo amplius resilie ret , sed ab aliquo Dominicae passionis articulo orationem auspicaretur,re , si in ea mentem Dominus sustolleret , ab eodem se sineret abripi. Vnde non multo post raptus pati&excessus mentis coepit; in qu rum plurimis cum illa Deus etiam familiariter loquebatur. haec aute stimini Numinis sermocinatio ingentes producebat cirectus, di iris grae in eius anima profectum fruetiumquecusabatur. Exinde insolitu quodda visio. L s /Znis illi genus obtigit qua nempe Christum Dominii sibi sentiebat adstare praesentem, secum loqui (quamuis eum nec corporis, nec animae cerneret oculis; ac denique secum incedere,omnium actionum suarum teste&inspectorem: quem etiam,cum s Paulisper recolligeret, vel non multum ad exteriora effunderet , manifeste apud se senticbat ; atque hoc pacto febat, ut sublimiores multo & altiores in se percipe et effetetus, suam eatenus experta erat. Harum ( inquit ipsa de se gratiarum vel una ita animam immutare potis est , vi nihil ipsa praeter cum amet, quem videt; qui, etsi nullam ipsa a parte sua adhibeat diligentiam, tam ingentium illam bonorum capacem reddit , adeo intima illi a cana communicat . itaque illi familiarem & anticum se praebc , va E CO , . scribi nequeat. Haec illi vitio ad aliquot continenter adlicit dies, tantumque inde animae eius accesiit emolumentum, ut orationem int rim non intermitterer,daretque omnem quam poterat operam, ne qua in

re quam ageret illum ipsum, quem operum suorum adesse testem tam mani selia perspiciebat, offenderet. Haud multo post visiones ima ginarias,habere coepit, in quibus saepe se illi Redemptor Icta visones Aspectandum dabat, etsi sub initium totum se non manifestaret, sed per partes paulatim, donec tandem totus tanta illi vultus apparuit pulm x.a es, dichritudine, nullis ut hominum ea posset verbis exprimi. Hoc visio- Te est num genus triennio prope toto illi frequens fuit; sed exinde ad aliquod temporis spatium eodem caruit , ut interim longe illi maiora E p.r,.

altioraque Deus munera concederet, tam ingentes ac vivos inquam

diuini amoris impetus, ut desiderio prope emoreretur, seque ipsa

non caperet: necnon alias visiones admodum sublimes, quas viti iis vi- 'ininiam

rae suae capitibus ipsa descripsit. Haec porro assidua, qua fruebatur hacte P nus, Iesu Christi praesentia in trium diuinarum personarum est commutata praesentiam , ut de se ipsa quadam in scheda exaratum in haec verba

reliqu.t: Haec trium persi reum, quam intrao dixi, praesentia ad hunc usiue mihi s s. Ti*hi ,-

diem cor in nemoratiotu S. Pauli Apostoli si irem riplurimum mihi praesens in anima V persen

exstitit Et cumabacteras i, i solum Iesum Christam habere praesentem consuera hinc tres diuersas cernere personad semper mihi insolens et aliens ridebatur, ubym eas esse Deu intelliga. Vi h hac de re metu ipsa cogitarri dicere Dominu. Oo a auditu

310쪽

non pateretur raptus.

audiui, errare me in eo, qLod quae animae sunt, eadem qua corporalia, hac reprae sentariove mihi imaginareri, si irem proinde ea inter se admodum Quare,ct ipsam capacem esse animam,rt multa comprehendat. Qua autem circa ultimos vitae annos usa est orandi ratione, haec ipsa est,

quam ad Mansionum suarum libri calcem designat, quamque Matrini nij sipiritualis appellat nomine . Ita porro arcto Domino suo ac spontas ruebatur, ut lueo sibi grauem illum capitis, quem patiebatur, a Deo dari diceret identidem dolorem , ne hac in vita dulcibus sponsi amplexibus

adeo pac sice frueretur. Haec illi oratio numquam deerat, nisi quod ex interuallo maius, ali 1s minus inde animae lumen accederet. Interim dum hac fruitur,nihil habuit,super quo consessarios suos anxie confideret, nisi sorte in rebus aliquot particularibus & casibus intercurrentibus. Verum qui aliquatenus eius, ad quam ipsa tandem longo usu peruenit,sublimi t tem orationis videre voluerit, eum ipsum, quem ante paulo laudaui libriim, cui Castellam interius,vel Mamnes nomen est,consulat,in cuius sexta& septima eam mansione aliud nihil tractantem, qudim quae huc spectant, vi debi t.atque ita in genere loquendo, declarantem, quae sibi a Domino in spiritu communicabantur, Doctorem gentium Paulum quodammodo mitando dicentem: Non enim audeo aliquid loqui eorum, quae per me non esset Christus Notandum porro hoc unum est, raptus illorumqui admodum illi bnitio frequentes erant, postea quo longius progrediebatur, praesertim in publico & coram aliis, non adeo crebro illi accidere solitos. Rei huius cai sam quadam in charta sic scripto commisit, Cogitanti mihi ecquae causa incurinodis ni publico numquam pene me contingat mente excedere,ct in Deum extra me

rapi; hae acta vox esse Non in id quidem in praesens coxime mense iam quippe satis auctoritatis tibi comparasti ad ea quae ipse spectomefariorum hominum imbecilli, tali consulimis. Ex quo enim sanctissimae Trinitatis visiones, de quibus chpite quarto dicendi erit locus, illi exhiberi consueuerunt, mentis alien tionem pati deliit: etsi interdum postea eadem recurreret; quoadusque ad Incarnationis praeposituram evehereturiabeo enim tempore nonnisi rari

sinae,prasertim publice eam passa est.

dus pluribus declaratum, idque ejusdem Verbis,e quadamscripta narratione, quae libris ictus editis non comprehenditur,depromptu. NI si quidem aequo sim longior,tamen ante dicti aperire clarius & eni cleare magis est animus, quoddam hic inserendo commentariolum illius

SEARCH

MENU NAVIGATION