장음표시 사용
341쪽
a . Si omnes Societatis Patres, ac quotquot ubiuis terrarum Dei feruiset, dia bolicas hae esseprae fias bi dicant vel dicerent,illas ante vi ones formidat ac tro,nit. verbiu, cum Ia n oratione si mentis rec o eZtione versatur,et si mille esset in frusta concidendassipenitus persuadere nonpolset, in qui loquitur sibi,aut apparet, Deus sit.
ai. Tam excelsum S enerosum illi animum elargitus est Deus, ut miradumst olim meticulosa esse solebat ac timori obnoxia, sed mod. cacodaemones insultans pedibuspremit. Adhaec abes illa procul ab omnibus muliebribus ineptes O elegant 31, nec non a scrupidis; dis is est in rebus sinceri finia.ac. Dedit illi insuper Deus opt.max. suaut marum donum lacrymarum, cordialem erga proximos commiserationem, propriorum delictorum cognitionem, necnon gratiam, qua bonos colat, ac seipsam humiliando de clat. Hoc unum asseueranter dixero,multis ipsam hominibus ac mihi in prinus profuisse. io. Dei sui ri plurimum per Lem recordat ursum si rebus in omnibus sibi praesen remsentit. si. Nihil illi umquam vi raptu dictum est,quin id ita reuera,rti dictum ea fuerit, di perfecte adimpletum sit; arsi id maximum est ad securitatem habendam ar
sa. Hac insignem intellectui illius claritarem adferunt, O admirabilem rebis diuinis lumen.ss. Diotum illi,n Scripturam furam legere iuberet eos, qui illi aduersabantur, ut nimIrum viderent,num umquam animae,quae Deo obsequi exacte dear, tanto sit rem ore a cacodaemone impositum.
Huc sunt, quu hac in scheda cotinentur,eo prorsus modo de ordine, quo hic eadcm attuli:omnia porro haec esse verisima patet tum ex iis, quae dicta sunt hactenus, tum etiam iis, quae in posterum commemorabimus.
C A P v T VIII. VAM ORANDI RATIONEM PRAV
scriberet quae monita. I in orationis eius vi ac fructib loquar in se loco suo, i a qua potero bre- uitate ea prep,nam merita,quae dorandum ipsa unicuique prsscribebat: hunc quippe librum ijs velim prodcs e, qui eumdem lecturi sunt. Neq; enim fieri potest, ut non lingularem quamdam sapientis limae Ac versati sit mae atq: in primis tam a Leoc doctae, , ab eodem scicciae, quae tot animas electas edoceret, magi strae pratacpta ac d cumenta utilitatem afferant. Idi psum S in aliis ciusdem virtutibus, ubicumque id utile futurum animad uertero,& al iquid dicendum occurrerit,facturus sum.
342쪽
I. Dicebat orationem regiam esse ad caelos ferentem viam, & magnisi per eamdem incedentes sibi thesaurum comparare: ac proinde nec magnum nec multum esse, quod plurimi ipsi nobis constare arbitramur:: venturum liquidem tempus, quo ad oculum patebit, quidquid demum ad rem tam pretiosam comparandam impcndimus, nihil cile. Addebat insuper, a ni main orationis praesidio carentem, esse ceu corpus quoddam paralysi ac membrorum languore obtorpens: nam ut hoc nullium manuum pedumque habet usum, etsi eosdem artus habeat; ita & animas quasdam ita aegras cssed male asseetas, ut ad seipsie ingredi non possint, quamuis alioquin natura sua opulentae sint, & cum Deo conuersari queant; nec ullam ijs huc reuocandis suppetere rationem x ci modum. Has denique animas, si scdulo huc ad uigilare, & suomedcri morbo nolint, velut statuas quasdam satis pertinacta obduratasque manere, quod caput ad sese ipsae non rest
r. Magni resert aeuin imo hinc omnia dependent firmiter aliquem secum statuere & generose, non ante petendo quiescere, quam sibi illa quavitae, quam Dominus dat, in potum detur (noe namque nomine pas sim orationem vocat supernaturalem, quam nostra nobis industria ac di ligentia comparare non possumus, etsi ceteroquin non ignoraret, quodcumque demum orationis genus, quod meritorium est, opus esse supernaturale, uti capite tertio iam diximus)contingat demum quodcumque u lit,succedat quodcumque successurum est,iabore constet quo constare sit, murmuret qui murmurare velit, eo etiam petens pertingat vel non,i'so in itinere moriatur, animus laborti in itinere occurrentium onere satisscens desciat, denique mundus turbetur 3 fremat procellas obiiciens. Hoc si e ipsa inculcat, & quidem acriter ac vehementer. s. Etsi oratio alia vocalis sit, quae voce fit,& alia mentalis, quae in tellectu & voluntate sine voce peragitur; si tamen oratio vocalis talis sit, qualis esse debet, in cadem mentalis includitur: qui enim cum Deo loquitur, spectare debct, qui cu loquatur,& quis ipse sit qui loquitur, ut norit nimirum, qua se gerere ratione coram tam potenti domino debeat, &quo cum illo modo tractare. In his porro duobus punctis permultum situm est. Spectandum item, quisqualisque Christus Dominus sit, quisnam Pater citis,e uae ctiam tcrra, ad quam nos sustollet, qualia etiam nobis promia serit bona, cuius ille conditionis sit, quo illi potis limum modo placere valeamus, & quo denique modo facturi simus, ut nostra conditio suae conformis sit. Hoc pacto scilicet mentalis vocali similis fit; mentalis siquidem orationis est haecce perpendere. Atq; inde sit,ut qui vocalem hoc ritu or rionem instituunt, Lepenumero Deo ad contemplationem nihil minus sentientes sustollantur. q. Ment cin orationem quoslibet sic cui par est, etsi nullas postid e deant
343쪽
deant virtutes: ipsa quippe omnium virtutum procurandarum principi u i li, in i e est; & de vita omnium nostrum agitur, nisi ipsam colere incipiamus: v est
rum,n: si virtutibus comparandis quis studeat, non sine summo labore e- H h. am sectari poterit. s. Orationi solitudo imprimis est necessaria; qualem sectatum Re- Ex ea .r . demptorem nostrum constat, nobis ut hic exemplo praeiret. neque enim par est cum Deo simul&cum mundo colloqui: quemadmodum faciunt is . C ii illi,qui interim dum orant,aliorum sermonibus intendunt, vel de rebus est. oblatis promiscue cogitant, nulla alia sibi facta violentia. His rite constitutis, ante omnia conscientia examinanda est, generalis pranaittenda de- Ex crum, ac lictorum consessio,&crucis efformandum signaculum. Quamprimum ergo ubi se solum iam quis esse videt, socium sibi quaerat: nulla por ori melior societas potest, quam Domini nostri Iesu Christi. cum ergo no- saciendum bis vicinum & aditantem repraesentemus. Hunc si nobis praesentem ita bere assuescamus,& id ipse nos ex amore sacere. nosque sibi sincere gratificari velle viderit: semper illum nobis praesentem habebimus. Et sine permagni refert, talem semper ad latus amicti habere.Multo vero magis sua- ae lenita.debat, ipsum ut quaereremus, & in intimis animae penetralibus nobis prae- Exc o, sente fingeremus hoc quippe maioris est emolumcti. Hinc dicebat neces semininae esse consideratione in coelum ferri, vel extra nos ipses longius excedere alio namque extra tendere aliud non esse, quam spiritum d iuxim . b. i. gare, mentem distraherein non tantum inde ad animam commodun d
6 , Qui vero inter orandum cogitatione di scurrunt, passionem & EM 'per vitam Redemptoris nostri Iesu Christi recolentes, vel de morte, aut iudicio extremo meditantes, alijsque rebus huiusmodi, per viam adeo facilem,qualis haec est, incedentes; eos haud dubie Dominus ad portum luminis deducet, neque enim potest tam laeta initia non nisi bonus venae omni finis excipere. Quotquot autem per uer hoc incedere poterunt, miram lem . . se uincuritatem, &nullam prorsus defatigationem experientur. Hanc vero da forma.pasilonis mysteriorum considerationcm esse diccbat orandi modum,, a quo omnes omnino deberent incipere in quo etiam pergere, & in quo inire; quin iter hoc tutum admodum esse& praeciarum, donec ad alia supernaturaliacos Dominus deducat. Addebat quoquc, non sempcr nobis esse intellectu discurrendum, sed interdum nos praetcntes Christo in ag nari debere, & sine ulla intelleretus defatigatione cum ipsis loqui, & deliciari, in rationibus est mandis anxie nos non discruciando; sed solum necessitates illi nostras, & rationem, ob quam nos hic ferre debeat, re- . praesentando : hoc quidem uno praeficantes tempore, illud alio, variata
vicistitudine, ne nauteam afferat, de graue sit animae, unum de eundemis per cibum degustare.
344쪽
Quomodo qui intelle ium unaeontinere in re ni
se dedece, nisi ante cogitasset. eirca quod ipsa facienda eget.
Quibus Teresa eosulatvla libro.
;rs vi TAR B. MATRIS TVOrs RT. Qui vero hoc orare modo nequeunt. quod uni alligare rei cogitationem non possint, scd laaec instar equi cirraenis, qui lupitis retin ri nequit, huc illucque feratur: Donrnum nostrum apud se statuant,&cum humilitate efflagitent, scuti non deserat, sed sibi indiuulsus comes adhaereat. Si vero via anni spatio hoc nancisci nequcant, longior temporis mora illi impendatur; neu do eant tantum se impendiue tempor s rei illi, in quam ipsum tam bene impenditur: huic igitu*rei, vis bi facta, assueticere elaborent, & omnem dunt operam, ut hunc menti praesentem habeant, & attente contemplentur. Si enim animae conue tere oculos possumus ad foedis lima quaeque intuenda, quare ad rqm omnium pulcherrimam , & qua nulla fingi pulcitator potest,conlpiciendam eosdem non conuertamus' Quandoque eum aspiciamus 3 morte redivinum, alias cruci confixum, interdum etiam columnae alligatum, &c. vel prout magis necessarium futurum est. Hanc ob rem non inutile fuerit piam aliquam penes se habere Redemptoris i maginem, eamque saepius inspicere, & cum eadem colloqui. Per hanc icbat viam citius aliquem ad contemplationem peruenire solere, fran do in coepto perseueret: sed hanc ipsain laboriosam S molestam esse. Si enim desit, in quo se exerceat voluntas, nec aliquem amor praesentem habeat. in quem amando seratur; anima quodammodo sine ullo manet sustentaculo & exercitio, grauisque illi omnis redditur solitudo di ariditas; cogitationum denique illam varietas lancinat & oppugnat. Quamobrem ex hoc orandi modo animam aiebat vel magnum clicere emoli mentum, vel magnum vice versa dispendium; de quotquot hoc iter insis erent, maiori illis opus esse puritate. S. Atque ut eos, qui per modum discursus in oratione se tenere non poterant, violenter cogere nolebat, ut hanc orandi rationem sect rentur: ita nec etiam volebat eos orationi sese dedere, de in eadem mora ri, nisi ante attente secum perpendissent, quanam ea esset de re instituet da . hanc ob causam singulis noctibus , Matutinarum perlecto olimcio, in choro aliquid legi iussi eorum . de quibus postridie mane institiinenda erit meditatio. Ipsa vero, cum primum orationi vacare coepit, primis illis annis adeo non mente& cogitatione discurrebat, ut aliquo in libello , qui de Dominica passione , &aliis id genus rebus tractabat, hii quid legeret; cuius lectione & animus recolligi, &paulatim v luntas moueri , & affectibus concitari inciperet. Libri vero lectionem his idcirco concedit , ut mentem cogitationemque sensim colligant, & animam paulatim per blanditias & leniora, sese ut contineat , assuefaciant ; ne forte illam intimident; ex sibi persuadeant, quod iam abhinc multis illa annis a sponso suo recesserit, necesse videri, an equam sua is in domu reuerti velit,bene eum tractare nos Aut in ip a
345쪽
is habitare dignetur. quod, nisi hoc pacto fiat, & quidem paulatim, nihil
umquam fiet. sed, si sedulo&accurate huic se rei assuescant, tantum inde fructum percipient, ut, quantus ille sit, si quidem verbis exprimere velet verbi, chiulet, id neutiquam posset. Addit insiaperim agis ipsisse Euangelii verbis qui Teici suo Redemptor noster IesusChristus ore protulit,uti quidem ea ipse pronuntiauit, qu m libris vel doctinimis Noptime compositis moueri& ibi is etiam mcntem recol l igere solere. ros ii. v. Nolebat ad haec animam, etiam perfecti si imam, & vel subli- primis missimum orandi modum nactam, sui ipsius con siderationem intermittere, & sui nihili obliuisci, quin potius in sui ipsius cognitione suadebat, a Sub ve sese ut exerceret. Nebat proinde, hanc sui ipsius , & propriorum comemissorum cognitionem, elle ceu panem, qui in hac orationis via ad omnia obscura etiam delicati stima addi debeat, &sine panis huius praesidio oni-nino sustentari neminem posse. Nolebat tamcn hac una sim per illam via incedere, & idcirco considerationem Dei sui intermittere: quin potius hominem aiebat ipsius consideratione ad sui ipsius melius cognitionem peruenturii. Vbi enim diuinas perfectiones considerauerimus, mutet cons serato nostra i psi peccata & impersectiones melius perspiciemus: sicut albedo tio Dei ne- nigredini apposita longe apparet albi . Secundo, quia intellectus noster& voluntas nobilitantur, &ad omne bonum redduntur, modo cum Deo, du seirium. modo secum tractahdo paratiores. Deinde si numquam miseriarum n strarum sordibus emergamus, semper vanorum timorum, pusillanimitatis,inertiaeque coeno flumen turbidum erit, atque inde ingens animae da
io. Desiderabat adhaee, ut sacram omnes Iesu Chri sti humanitatem insemqnon raro meditarentur, &eius consideratio numquam , etiam sublimi ' simo orandi modo habito, intermitteretur. Vnde etiam ipsa inmet non No estote iris parum poenitebat, quod aliquantulo spatio temporis huius consideratio--Christinem ait lora meditatura neglexisset. Dicebat enim, vitam esse longam ac D A' ' ''diuturnam, & varios in eadem subeundos labores , ac propterea esse nobis ad exemplar nostrum & prototypon , Christum Iesum inquam, quo eos perfecte feramus , identidem respicicndum . Adeo vero hoc sibi ipsa firmiter infixerat, eaque ipsum inculcabat vi, &ita serio, ut diceret, interdum , nemini, etiam in rebus spiritualibus versatis simo, pares esse ac fore vires aut facultatem ad aliud sibi persuaden
ar. Consulebat inprimis&magna quadam cum energia, ne quis vel dii per inanem humilitatis speciem, vel peccatorum commissorum occasione, huiniis .iis vel ob aliam causam quamli bet ab orationis exercitio recederet. Hoc praetextud nim pacto fore, ut sine controuersia extrema sibi accerseret perniciem & i' 'η - --
damnationis periculum: si vero ad orandum se applicet, sore ut eamdem
346쪽
3r8 vi TAE B. MATRIs Tr Ris Arlucretur: uti illud tum in se ipsa experta erat, cum hanc neglexit, &hoc.
cum rursus eamdem cxercere coepit. Vnde omnium ait tentationum, quas
umquam habuit,fuisse maximam,quod eamdem intermiserit. E eis, r. u. Maxima etiam persuadere contentione nitebatur, ne, tui se ad oram, ad te - tionem adiungunt, umquam in eiusdem exercitio defatigarentur, neu obsessi,nem. vllas mentis ariditates ab eadem torpidi resilirent, nec ad tam sublime m. id , i. Iandi genus se aliquando poste pertingere desperent. Dicebat enim, Do-otatio in. minum interdum sero admodum ventre, & non minus bene tum soluere, xexmiri o & longiorem moram coaceruata mercede sero compensare, qu in si multis annis aliquid dedisset: se namque quatuordecim & amplius annis non rerum ibi aliter meditari,quam e libro ante aliquid prylegendo,potuisse Comiserarimis ad per- se dicebat eos, qui hanc in orando perseuerantiam non praeserrent Hos nosectionem. pe similes aiebat ijs,qui vehementi cruciati siti aquam quidem eminus co spicantur,sed cum ex eadem bibitum abeunt, incidunt in inimicos, qui de initio viae eos,& in medio,&circa finem progredi vetant.Saepe etiam cor tingit, ut, cum primos laborando hostes detbellarint,1 secundis se superari patiantur. & siti emori malint, quam ex aqua, quae adeo caro stare debet, bibere. Fit etiam interdum,ut etiam secundis profligatis, a tertiis deinde se expugnari sinant, quod vires eos deficiant, cum fortasse vix duobus ab ab ... illiu absint aquae vitiae fonte passibus , de qua & Redemptor Samaritanae ait,qui bibiturus csi et,non sitiret amplius. Contingere etiam poterit,ut, cum eo etiam peruenerint,vi non nisi inclinandum corpus videatur,quolsonte bibant,vel ad hoc etia sibi vires deesse & huic se rei ineptos esse rati,.Omnia,quae benei perant,momeo simul intermittant. Aicbat, omnes in
et eminui mnino mortales 1 Domino, ut bibant, inuitari , vocari;& omnibus illum .i bibi ni re aquam dare velle; hinc indubitate se credere, aquam hanc vitiam minimo non deerit defuturam iis, qui in via deficientes non haeserint. Adhaec diuersimia iis tarici illo potari ex cadem eos, qui sequi illum volunt, ne quis sitibundus hinc & non recreatus recedat, neu prae sui moriatur. Idcirco e capaci hoc sonte vari j profluunt riui: hi quidem magni, ij vero minores,& interdum etiam nonnisi quidam in paruulorum usum elices:haec siquidem aquilla illis sui ficit; tui si multum ante se aquarum viderent, magis eisdem perceli
rentur consternati. Cum vero hoc in itinere numquam consolationis d sit aqua, bi bene consulenti mortales credere, neminemq; in eodem elanguentem deficere vult. sed ut generos is quosdam pugiles generose dece lare, donec tandem in ipsa prosccutione vitam ponant. Elis mita. rs. Vt malum id habebat principium , unde non magna sequeretur L . - . progresto; c velut noxium quid, unde exiguus sperandus esset in oratio aioni , ideo ne proscctu', si quis non alio eam fine capesseret, tu mut gustum illuni , -- suauitatem ci iam ii de naenti accessuram sperat, percipiat. Quin imo experienti alienove aiebat, an imam, quae hanc orationis mentalis generose N
347쪽
Lrar R IV. C AF v et VIII. bono cum proposito viam ingreditur, de hoc se impetrare ipsa potest, ut
parum ducat, & nec consolationem in animo sentiat, nec desolationentis hae suauitates& teneritudines sibi adsint vel desint: iam magnam sui ilia
neris partem consecisse. nec metuendum illi esse, ut retrocessat, etsi interdum cespitet: quod solidum aedificii huius positum sit fundamentum. Grave propterea & acerbum illi erat, si quos eruditos, & boni ingenii via
ros expostulantes audiret, sensualem sibi a Deo deuotionem negari, atque hoc insignem ipsa imperfectionem , & exiguam mcntis lilbertatem esse aiebat: cuius hanc potissimam causiam credebat esse, quod illud in ini- io propositum de generositatem non praetulissent.1 . Dicebat eum, qui orationi se dare inciperet, cogitare debere. se h ceu hortum in sterili quodam solo nonnisi lolium, & urticas proseren- qui omio te inchoare; quare illum hisce euulsis, & illarum loco bonis herbis in- nisi lare
sitis, instar seduli & impigri hortulant , operam debere dare, ut no-
uae illae plantulae crescant, &easdem illi , ne exarescant, identiem ir- lanii, derigandas, quo flores odoriferos emittant, ut, qui easdem plantavit Domi- h mus , ex iisdem voluptatem hauriat, & hunc saepe hortum adicias in emdem animum oblectet. Quamobrem non alium orationis esse fi- rem, quam gloriam, obsequium & maiorem Dei voltiptatem vole
as. Tradebat praeterea , eum qui in oratione ariditatem mentis W--, .
periebatur, persimilem esse illi, qui aquam e puteo quodam, horto huic tionis fini irrigando . Jaausturus eumdem exaruisse comperit . qui propterea re animo frangi , .& languere non debet, sed impigrum hortulanum imitatus , omnibus tum quidquid potest neruis emcere . hoc enim debeat. si secerit, hauddubi E sine ulla has Dominus plantulas & flores fouebit aqua, & virtutum germina sine aqua, sine lacrymis, sine teneritudinea sue omni deuotionis sensu iaciet excrescere. Atque ubivderit, sypius se situlam in puteum frustra, nullam educendo aquam, iniicere, imo ne vel brachia se posse ad eamdem in iiciendam attollere, id est, ne unam quidem habere bonam cogitationem posse; gaudeat&laetetur , magnae etiam &singularis citiusdam gratiae loco ducens, in tanti seposse Imperatoris horto operari; & expectans perseueret, ut qui probe perspectum habeat, hoc laeso sesummam illi voluptatem asserre. Nec vero tam spectare debet, ut sibi ipsi oblectationem pariat, qu in ut illi dumtaxat: quin imo in illius . laudes gencrose prorumpat, quod tantam in illum conceperit fiduciam; cum se vel sine mercede ulla ac compensatione tam solicito curare videat, quae sibi ipse iniunxerit: & in cruce eius ferenda auxilio sit illi ac subsidio; cum nimirum ad oculum vidcat, totam ipsius vitam in eadem transactam esse et nec hoc in mundo regnum h1bere vllum velit. quin etiam s cum statuat , quamuis tota vita hanc mentis esset ariditatem experturus,
348쪽
sso vi TAE B. MATRIS I tars AEnon sinere Christum Dominum cum cruce sua prolabi. Venturum si Mdem tempus , quo simul omnem mercedem Omnipotens ipsi persolut notati hon inis ne vereatur proinde, quasi omnis labor incassum futurus sit, cum oportet pta. bono liberalique seruiat Domino, quo continenter obseruatur. Vnde . . , etiam alienas & prauas cogitationes parum moretur oportet, cum & D. Hieronymo easdem cacosmon in deserto obiecerit. Asserebat autem, hunc, etiam in hac vita , laborem luculenta a Deo mercede aliquando compensandum , &se vel unius horulae recreatione ac teneriore gustudi Domino communicato omnes, quas diuturno temporis spatio , quo se in orationis exercitio contineret, passaerat angustias, affatim sibi persolutas credere . Quin imo magna hic opus este diligentia ad malarum
herbularum, quae in ani ma remanserant, etiam minimarum, radices eue
lendas; & utile inprimis fore. nostrum Nihil agnoscere, & quam parum nobis ipsi, tam hac in re, quam in reliquis omnibus possimus,nosi coram vi- praepotenti Deo humiliare. o.. talis i6, Dicebat item, ariditates & tempestates has saepe sub initium si est. h.' ius temporis, quo anima se primum orationis exercitio applicat . alias entationes circa finem cum multis tentationibus immitti, quod per illas probare .estio suo. Deus velit eos qui se diligunt, &stire, num bibere suum poterunt calinobandos. cem,&sbi in cruce ferenda auxilio esse; antequam maiores in ipsos th sauros effundat: simul etiam ut ipsi agnoscant, quam parum ex se sint: quae enim postea elargitur dona & gratias, tantae dignitatis sunt, viter experientiam suam an id eos ipsos velit cognoscere miseriam, quam huiusmodi in illos effundat charismata. Nec non permagni interesse , ut, nemo se ob ariditates & distractiones cogitationum cogat & asstigat, si modo spiritus nancisci libertatem velit, & non perpetua in tribulatione
versiis i. Simul etiam ut crucem non timere incipiat. Tum videbit etiam,
Juomodo sibi in illa ferenda auxilio Christus futurus sit, quo etiam ga
io & animi voluptate fruiturus, denique quodnam ex omnibus emol
Aridi . ., i , Experientia &vsu se nosse aiebat, ariditates&distractiones hasta, 1 eoi, saepe a corporis indispositione, & temporum mutatione, & humorum
'ζ' .. . immissione ortum habere: cum vero huiuscemodie rebus oriuntur, tum, ritu , .ui multo deterius esse dicebat animam violenter in oratione continere a
leporis mu-que illigare velle. Id quippe nihil esse aliud, quam eo ipsam cogere ,--ia' velle, quo nequit pertingere, & suffocare. Tum vero esse consultum, tu illis quis in aliud orationem tempus reiicere, & lectioni, aut alijs exterior,bus charitatis operibus insistere. Vbi vero ne hoc quidem feri potest. corpori esse ad Dei gloriam seruiendum, ut id animae postea seruiat.& sanctam quamdam conuersationis cuiuidam sanctae aut alterius cuiuspiam similis recreationem capiendam.
349쪽
L r n 3 R IV. CApuae VIII. 3 3r18. Orationis huius mentalis, & supernaturalis, ad quam industria
nosti a pertingere non possumus , & contemplationis discrimen hac ib. ipsa liminiudine declarabat. Orationem. quae intellectus sit discursu, etsi saepius quis inst: tuat, aquam velut bibit coenosam per terram proserpen- Oratio, qprtem,& eam non in fonte suo. Primum hac in via numquam coenum deest, i ' ' et 'I' cui orans adhaerestat, & in qlio detineatur, dc ipso dein aqua adeo pura Dii s sic. ' dictvmpida non est. cum enim cogitatione efferimur, paulatim cogitan-co incidimus in res mundanas, erga quas assicimur; quas tametii fuste re velimus, aliquod saltem nobis impedimentum adferunt, dum cogi ramus, quomodo factum sit, quomodo futurum sit, quid egerimus, de- .mque quid facturi simus. saepe etiam periculum est, ne ijs affectu quadam- tenus adhaerescamus. At in oratione supernaturali ilico animam Deus apud se statuit, & momento unico plures ei reuelat veritates, de clariorem ei infundit eius, quod totum est, cognitionem, quam ne multis quidem annis hic habere posset; quin etiam vivam siuo in fonte hic bibit aquam. - . Alio vero loco sic scribit: Magnitudo illius ei loquitur, intellectum il- h, Tu Iius suspendens, cogitationem ceu vinculo retinens, & (vti vulgo dicitur verba inre excipiens. nam quamuis loqui velit, minime potest, nisi summa QE' p cum dissicultate. Et intelligit, sine ullo prorsus verborum strepitu diuin hunc magistrum tibi loqui,&, dum potentias ac secultates fusis en-2'dit, eas dem fruitione quadam gaudere, non intelligendo tame, quomodo fruantur: animam vero amore inardescere, & nescire, quomodo; amare,
dirursus nescire, quomodo : frui etsi bene intelligat, non talem eam esse uultionem, ad quam ardentibus desideriis pertingere intellectus queanvoluntatem denique ipsum amplecti, non intelligendo tamen . qu modo: cum vero aliquid horum comprehendere potest, videt non tale id bonum esse, quod ullis laboribus queat comparari, etsi vel omnes omniano quotcumque in terra reperiuntur, ad ipsum lucrifaciendum iuncti s ren: Donum nempe est Dei, cossi terraeque Domini, qui ipsum tan-dcm concedit, in quantum talis est. Haec, filiae meae, perfecta contemplatio est. Iam intelligetis , puto , quod sit inter hanc & orationem oratio me mentalem discrimen ; quae . uti diximus , est cogitare & intelligere quae loquamur,&cum quo loquamur, quales etiam ipsi simus, quibus ea nempe sat audaciai ut cum tam potenti colloquamur Domino. Haec aliau id genus de exiguo quod illi praestitimus obscquio, & maxima quam ad eigatione Igitam , dici mentalis potest. In orationeri olite putare id ceu linguam quamdam exotica esse, nec ipsium vos nome '
percellat: in hac quidem aliquid ipsae a nobis, Dei succurrente stratia ii '' A mu' i Tram dixi, contemplatione nihil plane. illius tqui mus et is
350쪽
κ , , is, Ad hanc orationem supernaturalem neminem non inultat,mnia vita nil mum uniuersis addit ut insigni quadam generositate illi comparandae ii sem nem. sistant, etsi ipsos in eiusdem comparatione vel emori contingat. &spondet, si modo non defatigentur, aut segnes. at,eam hauddubie, ut iam anthiivmilix ' vidimus, ab illis impetratum iri. Sed ut quis nostium eam obtineat, m his s. sirio vult insignium ante comparationi virtutu, & imprimis humilitatis contempli sit: dcre, nec non in laboriosis diuini obscqvij operibus sese exercere,&insigni quodam ardore ac seruore illis eos ferre: quod qui non fecerit, toto
vitae tempore nonnisi in oratione mentali haerebit. nonnumquam tamen ait contingere, ut eos etiam Dominus,qui in virtutibus imperfecti sunt, Impei fectos ino & eo , qui in malo sunt statu, ad contemplationem sustollat, quo eos
Pqμ' -i . hoc paei' ad se peniciati verum id nonnisi rarisiime fieri, neque id etiam
ebeium in diuturnum esse, nisi hanc Dei gratiam in suam utilitatem conuertentes hoc rionem ita e statu egrediantur, Deoque se totos consecrent, uti iam ante ostendimui,
EOp ra. mi, roo Dabat & alia duo documenta.eaque certissima ,& utilia inprimis iis, qui hanc orationem supernaturalem desiderant. Primum illud est,. ne nostra ipsi sponte & vltro ad hoc orandi genus ascendere studeamus;. hoc enim qui faceret, incassum sudaret, seque ipse perderet. Dei enim s lius est huc nos sustollere quin potius Redemptoris consilium secuti, infi-L-O mum scelemur locum,norum etiam eo,quod habemus,indignos arbitrati, nec postulantes, urnos altius euehat; sed potius totos nos in manus ipsius con-2ra , signemus. Novit siquidem ipse, quid nobis conueniat & expediat. Verum falsi. H. mortificationi & humilitati, veraeque rerum omnium abdicationi impe sus vacare studeamus.. Nam per hoc iter si ingrediamur, ad hanc ipse nos hauddubie orationem sustollet et quin potius eo semper contenti simus, Era . u. quod de nobis visium Deo fuerit statuere.atque hoc humilitatis est. Proii de suadebat, ut bonitati Dei confideremus, qui numquam suis deestam
cis, & clausis oculis non cogitaremus, cur huic tam pauco tempore deuotionem concedat, nobis vero eamdem per tot annos deneget: omnia enim
ad nostrum bonum & salutem contingunt. Cum vero non amplius nostri simus; sed toti ipsius,quocumque nos demum ill e conducere voluerit,haud
inuiti sequamur. i EI. Alterum vero est,ri,qui ad hanc orationem supernaturalem nonreto,iut,id dum pervcnerunt, vel pertingere eodem nequeunt, non indigno id ferant, reningere neve animum despondeant. neque enim eadem omnes Deus via conducit;
h qu. & fortasse,qui se omnium crediderit infimum, ante Dei oculos supremum omnium occupabit locum , quin etiam supernaturale hoc orandi genus No. est hae minime est ad salutem necessarium, neue hoc nobis Deus requirit; nee. i. ' proptcrea hi minus perfecti erunt; si modo virtutibus sedulo incumbant
quin etiam fieri poterit, ut maiora promerituri sint, quia maiorem molestiam