Vita b. matris Teresae de Iesu, Carmelitarum Excalceatorum & Excalceatarum fundatricis, in quinque libros distincta. Auctore R.P. Francisco De Ribera, è Societate Iesu, ... Ex Hispanico sermone in Latinum conuertebat Matthias Martinez

발행: 1620년

분량: 496페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

421쪽

Teresae inreprehendendo grauitas.

eg VrTAE B. MATRIs Trx is Arbantur. Hinc,quamquam tam tenere ipsam diligebant, ipsaque natura et ili esset hilaris, sebat, ut, quq apud illa ageret, ne oculos quide auderet ad

ea intuenda,vcnerabunditia maiestate reueritae, attollere; quaeque ab ipsi euocabantur, ipsam quodammodo tremi scentes adirent. Ita porro inter, dum obtutum componebat, ut intima cogitationum arcana intueri vid

retur.

In reprehendendo singularem quandam adhibebat grauitatem nec non rationes aliquot producebat; quibus quae deliquerat confundebatur, in lioraque spondcbat; nullam vero indignationem , vel aliciatorem animum praeserebat, quin potius gratiis actis maiori eam qu in ante dile ctione prosequebatur. icta non In errata non nisi rarissimh conniuebat: peccantium vero has blans et Q. dh . illas aspere tractabat , mortificatione aliqua scutriori adhibita iaxo psas probando , prout opus habere unamquamque Obscruabat. Vnam vero inter alias ut plurimum seueriore austerioreque curabat medi s u dii. i.- na petentique alteri cuidam,cur monacham hanc adeo probam,&tamb A ne erga ips in animatam adeo rudi regeret lupato, ita quidem esse sere dere respondit, ceterum necessario hoc illam si aget lo opus haber ne ab a liarum agendi consuetudine per lenitatem dcflecteret. tene Interdum magna cum amoris significatione sitiam unicuique impers hin eisii ctionem singillatim aperiebat et eratque erga humiles & morigeras lenisti. R, & benigna; austera vero aduersum eam, quam nimia videret libertate e serri.

Si quam verbis castigarat, ilico vultu quodam placido & laeto ad eamdem redibat; si quando praesertim aliqua humilitatis signa &erroris agnitionem in peccante cerneret.

Non item Nolebat eas,qis bus id ex officii pr*scripto non incumbebat,rerum do mesticarum procurationi intendere; sed potius virtutes notare unam- vitai ipsi, quamque alterius cupiebat, vi hocpacto amor in illam cresceret. & ex iis L mlhq dem aliquod sibi reliquae commodum colligerent;aliarum vero sodalium nullam obseruare errata .atque inde sese aiebat non parum in spiritu pr

secisset

Non placebant illi, quae adeo sibi de propria persectione plaudebant, ut quidquid obseruarent in sociis, delictum & imperfectionem rigidi

censendo crederent: atque illas idcirco aiebat omnium esse imperfectissimas. ut quae nimi rum delicta in se nulla notarent,sed in aliis plurima eisq:ctiam aliarum commissa deserentibus fidem ei Superioribus ante adhiberi nolebat,qu m maturius rem examinassent.Verumtamen necessarium esse aiebat imprimis, cum charitate & prudentia Praelatis ac Superioribus d xlexihrum' de sectus etiam ipsarum Praepositarum declarari. Eas vero putide simplices rebatur,quae id nefas esse, atque impersectionem redolere censerent.

422쪽

Qnas in oratione ita absorptas notabat & immersas, ut saluti valetudi ni- que corporis officerent, eas per alias recreationis tempore distrahi abalie- i. i. quinarique, nec non iis ossicia iniungi cxteriora,aut alia quapiam ratione di

uerti iubebat. frequentes.

AEgrientes accommodata ad consolandum oratione animabat; si quas vero harum contristari angique cerneret, quod sui causa soda i ibus in varia occupatis , ipsae inertes otiosaeque lecto decumberent, leniter easdem corripiendo, laetari c contra alcbat oportere , quod aequalibus merendi, operumque misericordiae priuatos intra parietes exercendorum ansam

darent, cum in publicis nos omiis eadem ab illis exerceri nefas esse

Vestitus & vittarum modum formamque serio praecipiebat seruari 1 suis eamdem,quam in Constitutionibus ipsa praescripserat. Si quando Curios tale vero contingeret ( quod Deus auertat aliquam hac in re elegantiam affe- vetare, aut quidpiam minus decens sectari, hoc ipsum inspectantibus om- bat. nibus,sammis dari iubebat,ut hoc caeterae monitae exemplo sibi cauerent,saei ique huius ad posteros transiret memoria.

In sermone suas volebat essesimplices, & candorem religiosum spiran- M- ,irites, ipsumque magis eremicolarum & hominum recol lectorum redolere in M, . phrasin,quam etffcctatas aulicorum formulas; ut mallentque hoc in genere

simplices & stupidae aliquantulum, tu in plus aequo curiosae elegantesque

videri. Nihil , Moderatricibus ad statum precum pensum, & statutas auste- Nihil , e,-ritates volcbat addi, nisi a liqua sor te fieri aliud suaderct necessitas, idque uti -- ad diem dumtaxat nisi enim id moderamen hic adhiberetii noniales ips( pentam ciuituendo rem distimularcnt,tepidarum incursuras sese notam rat si hac de austeritates re conquererentur; quae, si onus hoc quotidie magis S magis grauaretur, bis. . . cum salutis iacturam caccrent, tum ne iis quidem ferendissed quos voto se obligarunt, rigoribus pares forent. . Ossicium diuinum volebat interquiescendo paululum tractimque,um eatam cumceque subni ita recitari. E voce enim contenta geminum aiebat sequi in

commodum: primum, cantum altiorem inconcinnum ingratumque au-d milla fi

ribus accidere,cum ad numerum non caderet: deinde modestiam de spiria h mxtum vitae a se initae hoc pacto perdi & intercidere. In religiosiarum admissione spectari magis volebat talenta dotesque animi cius, quae admitti postulabat quam eam, quam e facultatibus paternis adferret: nullaque illas de causa permittebat suarum in coetum adscribi, quibus, quas Constitutiones exigunt, dotes defuerint, praesertim si ali- Cur nume- quod naturae corporisque vitium habeant. multo vero minus ad votorum ' easdem emissionem adimoueri . Tantum aiebat damnum sequi, admit- moniali mundo plures quam Constitutiones praescriberent, quantitui si ii sacccncbla 'quq

423쪽

Quomodo ex tractan-

- o VrTAt B. MAT pis Trn t s rqcstruerentur: imb numquam elim compleri numerum maluisset vi,si qua . admodum idonea allegi in coetum peteret, huic in familiam admittendae . . ..i. locus essci, Laicas etiam quam paucissimas esse volebit,&cas dumtaxat. bo paucissi, quibus aegre domus carere posset. Atque hac in re Praepositis occurrendum videri, quae laicas semper habere pIurimas gestiunt,quibus domos sitias M.t,h rum, uantita saepe quidem ciusmodi, a quibus parum ill subsidii habere queunt. aleas , do Quae natura melancholicae& tristes erat, his aditum quam arctissime adta ita sit suas otiabat occlusui quod, luae sunt huiusmodi,aliis impedimento non ' -- raro ctiam domui damno sunt. Si quae vero tales iam de facto in religione cooptatae erant , singularem haberi earum a Praefectis rationem volebat, in illarum commoda prosipici, de rebus necessariis prouideri, & aliquam eis recreationem & animi relaxationem afferri. Non tamen inordinatis ipsarum imaginationibus has volebat condescendere, uti nec confabulati mnes nimias, nec libertates . nec refractariam inobedientiam concedere.sed si ueritate & rigore eas compescere, illarumci: machinationibus occurrere. Semper enim regulam & Constitutiones rigide obseruari & integre volebat, & nulli prorsus, intuitu ullo, tam bene quam malo valeati, iacin re conniuebat, etsi vel diutius in religioso coetu vixissent, vel in saeculo auctoritate potentiave valuissent; sed magna quadam constantia de rigore statutori a iura & obseruantiam propugnabat. ita is dies hoc inprimi incumbebat,ut Praepositae eligeretur,quae prudentia de supeliora vitae probitate ceteris praecellerent. quamquam ne hoc quidem illi satis c-T . rat,sed inferioribus etiam inprimis praecipiebat, ut si quas in Superioribus,itate te te notarent imperfectiones, cum humilitate ac congrua veneratione has ipsis en cie . aperirent. Quam si Praeposite reprehensionem aegre ferret, & propterea alieniore in has redderentur animo, Domini causa hoc ut perierrit mon missiore enim, ut mercedem hoc nomine ab ipso recipiant.,,uta ista Praefectas nosse imprimis volebat, potissimam ipsarum constituendariueteidatum rationem esse, ut in Constitutionum serio legumque obseruantiam excubarent, non vero ut iisdem pro arbitrio quidquam demerent vel adiungerenn & hae si secus sacerent, commonendum Superiorem videri. Credere se aiebat, non bene suo illam Praesidem os scio fungi posse,quae domi quidn, -- hic agerct, quod Praeposixo prouinciali clam esse vellet; quin potius gratum iis .iu riae. illi esse debere suarum ipsum rerum conscium esse: hoc enim pacto muli positarum. ris impositi illi onus leuius reddi ac tolerabilius. Cum iis potistimum ageremoniales domi volebat, quae & rerum imperitiamq: alijs maiore, & prudentiam maturiore haberent: verumtamen cauerent, ne peculiari aliquo in quampiam asscctu ferri se illius causa plus quam alterius obsequi j praestando exterius ostenderent: hoc enim pacto

caeteras turbari.

Quotidiana sese discere magis magisque alebat experientia, uniuersam

424쪽

domorum harum quietem in Pra postis ac Gubernatricibus consistere. tibi enim hae subditarum sibi animos obstrinxerint, sponte sua ipse quid a pialectis iu d iubetur, exequuntur: ed Superiores insignes sui ipsarum victriccses et . . se oportere, ad inscrtorii imperfectiones &tentamenta pers ingenda Nihil sidati .i in porro impetiasus in Praelectis exigebat,nihil magis illis aiebat neccssariunt, in tui, Te quis, regendi talentum,maioremque huius haberi quam sanctitatis rationem volcbat; plurimas namque sanctitate praestituras, quae tamen ad regendum gubernandumque ineptae riuurae sunt. Praelati vero, ii quam nimio aliquarum studio sinistroque astectu electam viderit, de regendi hoc illi talentum deesse, partes esse creationem hanc irritare, aliamque illiae nobio moderatricem asi ignare, etsi alia accersitam domo. Si qua vero Praepositarum aliarum gubernan arum dote caruerit, cui vel religios si- ut .a,ma & virtutibus illustrii lima foret, quamprimum in ordinem rcdigatur, deponi tu nec uno quidem praeesse anno permittatur. Vno enim anno fore aiebat,uth; q;

multum domui subdititque suis huiusmodi notaret: de si triclinio ipso ad gubernaculum s dere quiete linatur, fieri sors an posse, ut illius regimine

tota, subingred: entibus paulatim prauis consuetudinibus, domus extremam in perniciem ruat. Immites N immisericordis in hoc Praelatos csse, nullumque comm i seration i locum dare volcbat. neque enim ubi tam frequens mortificationum est usus, tanta humilitatis exercitia, graue cui piam videbitur ab ossicio munereque deponi Sirer. ideo indigniari deposita contingat, inde, inquit, manes i. apparet huic ipsam muneri ineptam esse.neque enim qreae adeo est imperfecta, ut regimini praefecturas inhiet, iri praestaeda anima . videtur,qua laeta cotentivire adperfictione anhelat. us sanὴ tato digna est ingenio ratio, digna quae orian tu religiosorii metibus ac memori S insculpatur, rositis gi Familiariti temporali usi: administrationis rerum magna haberi volebat ratione. hac enim ad spiritus negotioru directione inprimis esse necessaria. votabit rei hinc in domibus,quae censibus annuit dotatae erant, maiores feri vetabat expensas, quam prouentus annalii ferendo esset, etsi alioquin neccssariaru

moditatum 'nuria laborarct sumptus vero nimios,cui ad decoru&ho- annui pronestate conseruanda requisitos,omnino prescindebat St. n. rvpositae imul tu in res inutiles impenderet, fieri posse,ut nihil monialibus in prandium eonirahi a. suppeteret quo sumptib aliis prysiadis argentu sussiceret. In domicilijsv num. ro stabili cesta caretibus nullii permittebat alienti in contrahi. si. n. tam hic quam illa debita contrahere inciperent, paulatim in nihilum redacta conciderct. Statim ira l: Superioribus inhumanti sore videretur, quod filis ipsae operibus manibusq; coprearunt,tucru iis non concedere,denegare, ut a co-

sanguineis quaeq; suis numarium sublidiu peteret. Hinc multis se partibus malle dicebat monasterili id dii lutu,qua huc in statu redactu videreantcrim tamenecessaria cuilibet susscicter comoda pilari volebat ad quyn,

hiij liis vinu aicbat defutui acri modo fiducia in Ucu i raeposita nitatur

Fre et quam

425쪽

Lin En IV. CAPvT XXIV. is positi gnoscere de iisdem etiam admonita: quin potius numquam non sibi videtur bene rem agere, & nullius demum suas i coiisil loque ab ea dotes opinione dimoueri, vel ut suum subiiciat iudicium, induci. Atque excellenti hac ratione, ea praesertim monasteria, in quibus pauculae agunt monachae, se tam in iis, quae ad corpus,quam ad sipiritum spectant,conse

uare hactenus& tueri potuerunt. Praecipuo hoc unum studebat, ut perpetua moniales animi pace & tranquillitate potirentur. a que hanc ob causam. tum etiam ne cui offendi culo forent, lites omnes, quoad eius fieri poterat, suadebat euitari, &non- Lit Thessanisi extremis iam tentatis, cum alitir res transigi non posset, easdem e rum' ' moueri: alia enim via sibi redonandum a pati purum protectore lino, quod iudicio prosequi nc gl gerent. Noleb it adhaec ante litein cuiquam Cur filias intentari, vel coeptam urgeri, quam Praepositus rei esset fictus certior, Sad hoc facultatem ipse singillat m conceli stet Liusdem quietis A tran- ut quillitatis comparandae causa nolebat monacham quampiam ab v n. i sede

in aliam transmigrandi copiam sibi fieri petere, imo ne quidem nosse hanc aliquando licere conccdi, quod diceret, intelligere neminem posse, nisi qui re ipsa esset expertus, tu inta hac in re laterent incommoda, quamque patens cacodymoni ad tentationes iniicicdas hoc pacto ianua laxetur. Hinc cupiebat, ut, si quae harum ad ali im destinanda esset sedem,id per speciem altemus causae fieret; migrans vero non ideo fieri sciret,quod hoc ipsa po- ouo tu, stulasset. Atque hanc ipsiam nullo aiebat in loco pacem quam quaereret num pariat reperturam . quin potius aliis damnum parituram, & quae hanc migrati nem petit, nullo prorsus apud alias in loco ac pretio esse vult. Et, si sorth i, id si usi nec cesset alia quapiam de causa illam inde euocare, cauendum esse, ne ob eam id fieri ipia causam sibi persuadeat, ob quam traiilitum hunc fieri' ' petit. hocque ita seruari exacte volebat. Nullis porro hocce sedis mutandae desiderium aiebat innasci, quam ij , quae tetri ae&tristes, vel eius indolis essent & complexionis,ut ad aliquid, unde magnum i qui bonum qu at, minimδ idoneae sint. Ad spiritus pacem S scirenitatem, atque vi id. quod per ipsam Dominus erat auspicatu , duraret, ac sensim maius sumeret incrementum, aliam rationem suggessit utilem inprimis & salutarem , dum monialibus sitiri cs iis commendat &non raro etiam suis in libri, imperat, serioque incul- et mu eiecat, ut sicut ipsa d ictrinae amore tenebatur, ita illae semper de animini liis cum versatis limis Thcologae met g stris communicarcnt, quorum consilio num ire rcgPrentur: quod hoc pacto futurum esset, semper ut tuto procedet ent,nevc usquam irri pingercnt;quo, si, praeter doctrinae, simul etiam pietatis trudi is addictos nanciscet enti r , eo dii cct mnem solidiorem mestoremque fore: si vero liaberi non pEslcnt , qu bus

426쪽

na scientiaque excellerent: licebat enim numquam sibi ab aliquo viro ii teratn impositum cite; & hanc opem omne bus q iidem necessiriam videri, Qtio ab in- mlaxime tamen moderatricibus &Presectis. cauere sibi suas volebat abdo g , qui essent imperitiores: se namque experientia nosse, ecquod tibi aediuinodi. nonnullis indoctioribu , qui cum rerum essent ignari, non minus tamen confidenter resporis a consultaq: animorum depromeret, quaein si re quaq; percalluissent,detrimentum accidis ei. Vt vero tanti momenti negotium,

adeoq; orationis itiadiosis, interioriq; sui ipsaru animaduci sioni seculo v cat ibus neces ariti perpetuo florerct, s aluit ac facti itatem dedit huius D V cap x3. di de rebus cum quibuslibet Religiosis sacerdot bus i. communi cadi,ips evero Praepolitae hac in re semper se faciles voluit praeberent.Omne siquidean init bonii in eo aiebat consistere,ut cii Dei famulis inter tu de rebus suis hui, s conserat & consillat Quo etiam plura haec maioraque a Deo dona grati,n temo, asque reciperet, eo ipsam de iisdem cum illis communicare crebrius & dibn . ...hi ligentius diabem, a quibui, cum foret opus, dirigi, gubernari, & Isblitis filii. diaboli impos uris liberari vindicarique posset. Atque ut ipsa alijs consuluit, ita etiam re ipsa praesti tit, ut paulo post ad libri huius calcem manis stum fiet. Ita porro confessori, modo is vir doctus esset, credi a suis vol

cap. g. bat,ut libro fundationum in haec scripserit verba: Super hoc necesse est,rid Citim quempla ac prudent Coifessarum consilat,nec aliud opere exequatur, quam quod ille ante verbis suaserit. Ad Praepositam referre hoc ipsi poterit sibi ri eu UignerConfefarium qui his r dotibus inuructus. Hoc pori . certum transt Siceam, a siau, φ AE es, confessai tui sierit, non a scultam, nec se per eum dirigi conduciq se tui ev eo nat, a malo i ita spiritu, re gram melancholia opprimet his enim Confestarius Acm ό. - piatur, imen ipsa neqbaquam Uecipietur, me tu i dirigetur, si illius raes ripta me-λ λὰλ h:ras non tranared tur gameis res Angelus Dei fucrit cum ipsa locutus aram lanigaequiescat illi Ibomtictu communicabit, vel incndet riam , qua ad exitum res deducenda sit.

missum vero inde sequetur dissendium; ammtisfacere, nudiis terepote peric lis, O nonpauca darima asseri et Suadebat adhaec verbis quam esticacissimis, ut quam apertissime sensa mentis i liis aperirentur. Cuius rei occasione hunc in modum qucidam mi , uisa consulit loco: MaNim autem necessarium est, carisma, Scer. ro, ct candi Imansonti. cum confessares Duris procedere, raritate nisi illis aperire, nem modo ni delictu restris it s aperundis hoc iudem cstr imum i rerum etiam te orandi ratione vestra declar.inda. hoc enim nisi faciatis, Uirmare non vos re ite medere, nec a Deo vos edoceri . u uamque amat, ut ea claritate O reritate intima ammae illi pandantur, qui illius rices m terra supplet, qua it et , inter mortales a geret, aperirent ursimulque vult etiam minimas ros cogitationes, ve sum operar

ura illi mani tuare. Nonnulla prudelia diuina magis qu m humana exequebatur ut luti'sius acta videbat, nullam eorumdem probandorum inuenire rationc poch scn

427쪽

LIA EA IV. CA'vT XXIV. iis t. sed ex illorum deinde apparebat successu, quam oportundea congru-cquecssent peracta. Novitiae cuidam iam reliquarum monialium suffragiis ad votorum emissionem admissae ait, uniane pro 'sionem emutes Cui illiu in a- Conacha, In aliud hanc, inquit, differam tempus, siccit. Vestim videa- bq' ' i'tur. His auditis excipit Mater. Tibi dico, numquam te in Ordine rota tremo p Utram. Quod tum quidem verbis dixit post etiam saeto ostendi t. cum nullis aliarum induci potuit precibus, ut nanc vota sineret emittere. Vnde ea laternas ad aedes redire oportuit, in quibus cum ageret, eam non ita mox ectica occupauit tabes,e qua modico post tempore exspiravit. Alterius ite nouiti post experimeta debita profitendi lepus prope erat. hac tamen,impense licet insuerent precado sanctimoniales,& nullus in eade notatus fuisset umqua desectus,ad profitendum pergere ulterius vetuit. cuius rei alia dare tum quidem rationem noluit quam(ut quidem ipsemet ex eadem coram audiui obd fectium aliquem corporalem hanc dimitti: qui nihilominus adeo erat nullus, ut nulli domesticarum propter hunc , votorum c- mistione arcenda videretur. Censebant autem omnes, diuinitus illi alia quatenus esse manifestatum,utramque illam ad hoc institutum a Deoiae ctam non videri. Nam de posti cina id quidem postea euidenter ex iis p tuit, quae contigerunt: tum quia non desuere etiam, quibus reuelare Deus est dignatus, quidquid ab ancilla sua quoad hoc actum esset, optime esse actum. Idem seueritatis genus erga patruelem suam exercuit: cum nec caro, nec sanguis nec monacharum , illustria qua am de neophyta hac sis on dentium (erat haec namque reuera praeclaris 1 natura dotibus instructa

preces impedire ipsam potuerint, quo minus anno euoluto veste sacra ex tam paternas ad aedes remitteret.

Alterius cuiusdam instituti nouitiam, ad maiorem vitae persectionem adspirantem tibi ab aliis commendutam, admittere noluit, quod quae aliud iniissent semel religiosae vitae genus, nullas ad suum, uti iam alias pluribus declaratum est, transscriberet. Cumque iam nouitiae huius fratrem quemdam e Societate nostra valedicto ab se dimisisset, & hac se ratione, quam attulimus, simul etiam aliis tueretur, quo minus postulatis eius a quiesceret, in suum se cubiculum contulit aliquid scriptura i sed ilico ad orbem versatilem redi it visura,num Socius ille noster abissct ciuem abiisse ubi comperit, euestigio ad se redire iusso, suam ut sororem adduceret, dixit, mente mutata suis se illam annumerare vellet Adductam ergo admisit: haec itie etiamnum hodie in Salmanticensi domo laeta agit, sociarumq;

in exemplo.

Alia id genus plura dicere possem,e quibus manifestum fit,non huma- .nis illam rationibus, sed alijs longe subi imioribus certioribusq: niti ac duci consueuisse. Vnum solummodo hic enarrabo, quod ipsum ad ea, quae probare intendo, efficacillimum & instar omnium iuturum sit. Quoda in

428쪽

te . ationes

quarum da

ad Deum

anhelantiu Teresia eiu cerit.

is Vi TAE B. MATRIs TER EsAE coenobio ag bant monialis quaedam, & alia laica,orationi ambae addicticsimae, quam & mortificatione &humilitate pari suffulciebant,ambae etiam singularibus a Deo fauoribus ornatae. His contingebant interdum vehementes quidam usque eo impetus, quibus cum Deo vers ri desiderabant, ut hos ipsae reprimere non possent: scd sola Dominici corp r s stin ptione nonnihil iidem retundi posse videbantur & imminui. Hinc efflictima Confessario quaeque suo contendere coeperunt, saepe ut sibi diuina frequentare mystcria liceret. Annuit quidem ille postulatis sed cx inde ita accreuit ardor & impetus, ut, nisi quotidiana ipsis pcrmitteretur communio , languore emoriturae viderentur . Visum proinde Confessoriabus tametsi magnam alteruter rerum spiritus experientiam haberet, tanta neces litate laborantibus nefas fore quotidianam sacrorum participisti nem denegare.Sed eo demum res processit, itaque angor & desiderium ii ualescebat, ut summo cas mane, ut vivere per dicin quiete liceret, sacrosanctam adire mensem oporteret. Praepolita per litteras Teresam de omnibus reddidit certiorenused litteris nihil respon dit, quoad eum aditura locum coram cuncta edisceret ac perspiceret(tametsi iam inde ab acceptis ii teris haud obscure intellexit, quid rerum laterco simul etiam ut suas confestori rationes proponeret, cur illius ipsa hac in re sententiae non acqui sceret. Vtergo hunc in locum appulit, multis allatis utrique monachae stendit rationibus, nonnisi meram imaginationem esse,quod se,nisi quoti die diuinas epulas obirent, intermori turas putent: aliquot tymen harum ipsis minime fatisfecere,uti nec alterutro e cossessur et sicilicet,qui de mirantis habebat doctrinae,& rerum spiritualium exper entiam minorem Ctenim alter confestim sit ac veritati se subiecit. Indestatim liquido Ter sa perspexit alio has aegras este mcdicamenti genere curanda , illisque in gna quadam cum constantia generoseque similia se habere ait dcsideria, non idcirco tamen sacram mensam se adire. Mihi credite, inquit, non si piis

communicabitis Uream altae,atque ita tres vilii moriemur crediderim equidem Ionge id expedientius Dre,quam nouam hanc in domos has consueti sincm inuehere, in qu bus nou desunt aliae,qtra non manus robis Deum diligunt,quas idemptetatis inuexercere cupient. Hoc illae die sacra mensa absti nendo ingcntem passae sunt dolorem, ut vere exspiraturae viderentur. Teresse,quae etiam eo die Sacramenti sumptione abstinuerat, magnam ostendit seueritatem&rigorem,

eo quod, luanto minus se obedientiae subiiciebant(durn sibi persuadent se non posse Iarius tanto intelligebat, meram esse rentationem. Cetcrumitis quenti die,& rursus sequenti minorem expertae molestiam sunt, qu ad tandem ita ipse angor est imminutus, ut licet iam Teresam, Superior bus iussam, sacram communionem adire ipsae viderent, in bonam id accuperent partem, & tam hae . quam reliquae etiam intellexerint, maligni spiritus tentationem fuisse. Factum id in coenobio haud procul Salmantica;&

429쪽

Linrn IV. GAPvT XXV. di quamuis ipse, quaenam illae fuerint monachae,norim,earum tamen hic nomina prodere minimePlacuit. Marum una iam Dei Vision ruitur, alte- ira adhuc superstes est.

CAPUT XXV.

DE DISCRETIONIS SPIRITV V M DONO.

QVod modo de spirituum discretione, quam huic ancillae suae com municare Deus dignatus est, qua nimirum dinosse poterat in iis, quos videret,an spiritus,que haberent, bonus esset vel malus,consentaneus vero vel dissentaneus dicturus sum,aliquo ad ea qua iam declaraui prudeliam, quae lumine quoda caelesti di cognitione supernatural i potius, qu m humanis rationibus coducebatur, modo pertinet etsi ad prophetie ctia donuiquam proxime interdii videatur accedere. Hoc illain dono eximia&excelles fuit,perspiciebatq: accurato, quemna haberent spiri tu,qui cu ipse agebant, &quoum; pertingeret; itaq; sebat liqui tale in via persectionis

permagnum stat se prosectum putabant, ab errore mentis ii rari Q. Alo' et ast mi i cuidam aperuit, egregiae ipsiun perscctionis viam insistere, scdpe eretionem multum adhuc illi restaretati neris conficiendum antequam ad sincin pedi hJhrum 'i itangeret. Alia quaedam de re quapiam cum B. Matre dum ageret, &humilitatem verbis exterius proderet, quam in animo non habebat; id haec statim agnouit, & renidenti blandoque illi ore, Interitis hoc, inquit, non sentis, quod lingua loqueris. Internam etiam alterius .cuiuspiam tent tionem agnouit, quam per litterassecuram esse iubet, quod rectum per ter incederet. Rusticus luidam, quem nemo non ut sanctum suspiciebat

virum ,Mecplebeii modo, sed etiam litterati, situm illi spiritum cum aperui siet, a Deo sese compellari dictitans, multaque de aliis rebus spiritualibus apud illam disseruiuet; ilico bono eum spiritu non duci & ipsa cogia

.uit, & suo aperuit confessario. Aoc ipsa tamen palam enuntiare noluit, ne nominis is co arati ac famae iacturampateretunscd rem silentio premes, hoc ipsummeterrore educere contend it,adfanctos eu mittendo viros,qui in laboriosis eum operibus & obedientia exercerent. verum cum in his ipse deficeret, facile non ita multo post patuit, meras esse inanias ac stoliditate. Suo etiam h crem I ut antecedenti obseruatum cst capite ) quasdam proscripsit, tuas omni exterius carere defectu dixisses; quod eas ipsa suo videret instituto parum idoneas: alia e contra,vt in illud nomina .darent, verbis animabat, omnemqueillis metumadimebat, quoslamiter hoc secum statuerent, seque ipsae urgerent. Alterius cuiusdam ordinis monacha, semens Dei ancilla, crebriori- Fundat, M. bus aequo flagellationibus ac ieiunijs in maximum languore incidit: quae '

430쪽

it Vir AE B. MATRIs Tr Rrs ARquoties diuina adireti systcria, vel noua cuius lim deuotionis sese osse

iratoccasio, protinus in terram prolabebatur; quo in statu cum odio horas & amplius perseuerarct , tum ipsia sibi. tum aliis monialibus mentis pati excessum vidi batur. Iam ciuitatem raptuum horum fama peruaserat, quod frequentes cssent. Agnouit Terela, quidnam rei sub his lateret, doluitque talia spargi: videbat enim quonam omnia haec reciderent. Relig os e porro huius Confessarius B Matrem cumadijllet, ea raptus id citenio tu negauit ac no iiii temporis iactura videri,atquc e debilitate ait proeuenire, orporali: quipropter fore coluitu ad lepus ei verberationes ac i iunia interdicere. a quibus cum abstineret, & vires corporis recuperauit,& nullum ei raptuum mansit vestis um. Alius accessit ad plana sacerdos admirabundus eius se cons ionei' dictitares excisere personae, quam ex interuallo interuis Tet Dei parcns Aa ria, &cuius in lecto considens plus horae spatio suauissima cum e dem misceret colloquia, suturos etiam euentus, aliaque plura aperiret. . q torti nonnulla cuin ita, ut praedicerentur, contingerent,fiebat, ut qui quid diceret, ut v crum habcretur. Agnouit ilico Teresa sutaim, quenti tamen .crtis quibusdam de causis tum quidem illi aperire noluit; dumtaxat, ut piutulam exspectaret suadens, visurus num vere vatic nia illa contingerent; sim si etiam alios quosdam ex ea sciscitaretur cffectus, nec non in vitae quam duccbat rationem inquireret. Tandem igitur patuit meras omnia esse nugas & stoliditatem. Plura alia eiusdem generis ei contigere, quin etiam compluribus ipsi, quibus fucum cacodaemon aut inanis imaginatio su ebat, sua remedium prudentia attulit.

CAPUT XXVI. NONNULLAE REFERV NTUR RELAT IONES, quas ad Confessariorum tuorum quempiam Teres de Iesu per crassit.

Non abs re mihi futurum videtur ad libri hu ua calcem scriptum

quoddam attexere,quod suorum Consessorum cu piam Teresa trans misit: quod in eo sincere ipsa, aperte simpliciterque loquatur, utpote illi, que ut Dei h. bebat vicorium, & quid de sese sentiret, in m manifested claret: hinc iis quae reliquo hoc libro dicta sunt,confirmandis magisq;&Garadi, ut ile in pri mis esse poterit. Erit vero non alia ex huius productione sequeretur ilitas, qu in quod hoc pacto lanctae huius ve: bi ad in

Duor a posteroru integra transmiteretur, ne periret,ere io tot hoc illa loco asserim: quorum etiam adscriptione non mediocriter me tetratibus existimo grat licaturum. In haec igitur verba auspicatur. r. Im

SEARCH

MENU NAVIGATION