장음표시 사용
71쪽
xu peccatis. Nulla um retale delictum admi.
quodammodo tegere & obscurare videantur. Hinc,si Teresae nostrae si)sillatim ipse peccata nossem,equidem ea vulgare non dubitarem; qi od &is et eadem minime supprimebat, sed evulgari cupi at, ut diuina hoc pacto besnitas clementiaque magis innotesceret , illitaque magis per eadem gloria eniterct At quod nefas& iniquum sit, haec illi peccata affingere, quae reuera non admisit, & qui hanc eius vitam legent, facile sibi pe suaderent , insigniter eam in corporis castimoniam pudoremque virgineum delinquere oportuisse, quantum quidem hoc ipsa verbis exaggerat; ideo hunc ipse praesenti hoc capite errorem iis eripere conabor. Saepe &ipse mecum cogitaui, & alios, quibus hoc notum esse poterat, consului, e quaenam esse potuerint peccata , quorum illa recordatione continenter in Iacrymas & planctus erumpebat:ac nisi ipsa trigesimo & quarto vitae capite palam testata esset, monstratam sibi apud in scros sedem sibi praeparatam; in animum ipse meum inducerenon potuissem, ullum eius peccatorum in letalium gradum videri referendum . Imo ne haec quidem eius asse Coomnem mihi dubitationem eximit . Potuit quippe silc illi in gehennx sedes ostendi,non quod ipsa eam tunc reuera promeruisset, sed post sacile mereri potuisset,cceptum iterprosequendo, nis eam inde Dominus reti casset. Quae me autem in hanc sententiam impulerint rationes, sun hae. Prima, quod 1 culpis ac naeuis , quibus reliquae mulieres obnoxiae fiunt, contentionibus,inquam,rixis,litigiis,aemulationibus,detractione finit,busque nimis quam fuerit aliena. Quadere sic ipsa superius indicato vitae
suae capite locuta est: Quando nucum ipsa perpendo,in me, licet miserrima ac pes a essem, semper aerquam Deo serumidi curam ac desiderium exstitisse, abal, quibus . absimendi continenter delictu, quae non aliter a mundanispassim obbibi Odeglutira video, quas nihil penitui essent idenissigraui finis nae diuexatan uice mo bis, O gulari illos patientia, quam niihi Dominus elargiebatur, tuli se, nonfuisse
etiam ad detrahendum proximo, aut calanimandum maledicendunire pro ludem. Videbar adhaec nulli prorsu malum optare: auaritiae sordibus infecta minime eram, neti memini suam cur am me Vnquam sortem ira inuidisse , ut hoc pacto in Deum grauiter ossenderi midenti nec adqui vites addicta: etsi enim a Ab essem inisera, uti reuera rea,timor tamen diuinim mih plurimum ob oculos versabatur,oc.
mne eius delictum in eo situm erat, quod familiaritcr & amice nimis cum viris conuersiaretur Exploratum porro di indubitatum est, nullum in omni hac conuersatione ab ipsa letale crimen, quo corporis honestas ac puritas vel minimum inquinaretur, admissum esse,imo ne consensium in sim lia carnis inquinamenta dedisse nec modo postquam iam monasticae vitae prosesionem ediderat,vtpote iam secum ipsa collectior,& modestior que in sui custodiam intentior; verum etiam tum,cum & aetas erat imbecillior, & ad lapsum pronior, nec non peccandi libertas maior, Sadsut defensionem minus iudicii ac prudentiae. Quocirca de hac ipsa aetate sic vi- sis
72쪽
tae secundo scribit capite umquam igitur grauiter in malum propendi, ad n
turaliter omnem ipsa impuritatem detestarer , excepto qu)d honesta contuberniartiuequo O nimu quam dios= vis e ictim sectarer . Ante vero praemisit.
Non videor mihi ob culpam ullam letalem Deum derelictu afuisse, nec illius amni meo timorem proscriptura, tametsi maiora honoris amittendi metu tenerer. Timor hic in ca afuit, urnan eum penitus amitterem. Nec fane videtur me res vlla in mundo ab hac sententia reuocatura fuisse, nec alicuius demit ipsa amore eb perre heda. Vtina veta pares mihi'isse et vires ad honore Dei in omnibus interlim inuiolatum di conseruandum, quales mihi natura funerente suppetebant, ne quid agerem,aut paterer, quo honori meo apud homines rei minimum decederet. Sed audietiam plura.Scio, cum apud illam iam seniorem e filiabus quaedam quoad tentationes carnales sermonem intulisset , ilico B. Matrem respondisse: Nihil horum intelligo filia; hanc mihi quippe benignus ille Deus gratiam ru deh. . dedit, ut toto vitae tempore non meminerim me quidquam hoc in genere admisisse, quod confessario exponendum esset. Narrauit hoc mihi aliquoties Praepolita unius e primariis ordinis huius monasteriis , quae tum v xis, tum religiosa cumprimis, cui nimirum hoe B Mater tum respondit. Quibus si adiungamus, quod illa quinto eiusdem libri capite scriptum reliquit,se videlicet,etiam tum cum vanitates mundanas consectaretur,nullam unquam, etiam venialem ac leuem noxam omisisse, quam non sacerdoti aperiret; liquebit ad oculum, quam singulari Deus animam hanc, qua ad res adeo arduas & excelsas reseruarat, gratia praeuenerit,dum ei miteratione quadam inaudita corporis simul & animi puritatem integram illib tamque conseruat,ut post hanc vitam videlicet immortalem ipsa virginitatis coronam con sequeretur. Equidem,quantum coniectura assequi possi sum, non alia eius fuisse crimina dixistimo, quam quod praesenti peccandi grauiterque in alia impingendi se exponeret periculo , quod huiusmodi conuersatio, colloquia, commercia, & familiaritas, cum id genus praesertim hominibus creabant: erant namque aut aetate iuuenes, aut virtutibus
destituti , ac proinde ad lapsum proni; ipsa vero natura ad amorem alliciens & blanda,& nata ex animo bene velle iis,quibuscum amicitiam contraxerat.Hoc ex ipsius colligi potest verbis: quo enim loco testatur numquam ad malum se multum propendisse, quod natura omnem immundi- tiam & probrum carnale abhorreret; sed solis honestis recreationibus se aeremisionibus deditam fuisse,haec statim subdit: Verim cum occassiones non Oturarem , presenserat lapsius periculum , cnio patrem es patres exponebam; sed ab hoc me Dominus vindicauit ac protexet. Vnde mainfestumst, Deum, etiam inuiga me rouidisse, ne penitus ipsa perirem,ctc. Ac licet tanta esse queant di crimina, adeoq; praesentia, vipeccatum letiferum includant, in ea tamen, quae adeo hoc in genere circumspecte & prouide ambulabat, cuiusque voluntas ab omni carnis contagio adeo ramota & aliena crat, vix credide-
73쪽
tertio sede se stribite Intelligere tum illius coepi reritatem rei, quam, etiam
num in pucrili aetate ex parte comoram, essenimirum omnia, quae insendo colit neu tur , merum nihil, eiusdem quῖque vanitatem ct manias , quode breui omliis
eius gloria in nihilum recideret ; fimul etiam vereri, ne , si mort a forcm, ad Tartara dotruderer . Si reuera haec peccata ut letalia habui isset , non dixisset hauddubie , metuere se , ne insernalibus stipoliciis addiceretur . verum sic locuta est , quod hac in parte non adeo sibi constaret , sed adhuc anceps nutaret . Deinde capite septimo , c im dic ret, quare conuercitionem & necessitudinem, quam cum quodam contraxerat , non desereret . licet per unum atque alterum vitum 1 Domino ad hoc ipsa allici monerique e videretur , haec adiungit et Naceo dixi , ut mea manifesta fiat ne uitia , ct eximia immensa i Dei beni-Vitas , quan A ob harumc ipsa ingratitudinem inferorum d gna j in cruciat bus . Haec porro ingratitudo letiferum includere scelus non videtur: at , quae Deum tam ardenter amabat , ob hanc ipsam Tartaro quae adiudicetur , disinam se cxistimat . Hoc quoque sensu capienda sunt , quae de alii, ipsa peccatis profitctur : Conuersiationes quoque, visitationes , tam quas aliorum ipsia excipiebat , siti m quibus alios adibat , adeo quissim longe tum aberat, ut noxam eas mortalem imuoluere crederet, ut & quae similes si ecluentarent Monachar , verbis ipsa velut rem honestim usurpantes in opinione confirmaret. Quare ilico subnectit: Tum etiam , ut, si , Deo disponente , fortὲ aliquando Belgio a aliqua haec legerit, mei exemplum mutetur . Equidem eas per amorem Domini nostri Iesu Chri ti obsecro , ut similes recreationes derivent. utinam verb diuina placeat Maiestati, W quas ipsa in flaudem pertraxi , id negans malum esse ; ct in tanto eas pericido fecis o esse animo rubens , qu)d
mentem meam tum obsura teneret caecitas ( neque enim data opera eas inuolnere in errorem rolebam harum vel rna in rectam, me re cante , viam
reducatur , O c. Et , si nec haec sufficiant , multo id etiam elarcuscipite significat septimo , hisce verbis , Missa sum , inquit, ut am-Lo illum suo cur em : sed maiora anima mea morbo tenebathr , utpote vanis ratibus occaecata , quam ill tu corpus; non ita tamen , ut ( quantum ipsa coimiectura tum a sequi poteram ) mortali in culpa toto illo tempore exulceratismo, se quo loquor, remarer sie vim illam me quo sto modo exist ni issem consciscere, ilii . me indeproripuissem.
Et,s eiis interdum loc s e B. Matris verbis colligi clare posse videatur, letalia at qua illa commisisse peccata; ideo equi dem fieri credo, quod illitum, cum haec scriberet, talia haec ali quoties csse id crentur. Non propi rea tamen constat , talia haec fuisse , dum admitterentur , spcctatis scilicet omnibus, quas proposui , circumstantiis , quas numquam H et non,
74쪽
iso vir At B. MATRls TUtrr anon,si modo rectum ac defaecatum futurum sit iudicium, circumspicere &attendere necesse est,siquando de re quapiam, peccatum ne sit,necne, iudicandum est. Caeterum Deo id dirimendum relinquo, cui rei huius veritas
perspectissima est, quod nulla mihi, cur in hanc potius quis in illam partem totus propendeam, ratio suppetat.
Porro hoc diutinat loco illud vi sum est afferre commoda eius dic&li se
offerente occasione quod sope mihi,hac de re cogitanti,in mentem venit ne de hac quaestione videlicet ac dubio,de quo &ipse dubitaba,"quot . hanc eius vitam lecturi sunt, dubitare forsan possent, non dicerem omnino nihil. In quo & Dei gloriam spectaui,qui quae in im in sum extolluntur, reiicit, dum nimirum plus ipsi dicimus queun reuera subit, aut animo
sentiamus. V t mea quidem sententia, satis id iam euidens est ex iis,quae huc allata sunt. Cossat enim,non minus eius misericordia ac magnitudine d cere,quepiam corporis animiq: puritate sospite,& virginitate ita integra, e tot taniq; periculosis peccandi occasionibus eripere, nec eum in praeceps ruere sinere, tu in post ruinam iis ipsis peccatis educere. Adhaec etiam, postquam haec iam scripto mandassem, quo certior redderer, verioraque proderem, virum grauissimum, quem B. Mater & plurimum amabat, re. cui sua arcana committebat, hac super rep er litteras consulendii putaui, bis inoi ' quoudemum accepi responsi: Peccata eme, qua num quidem ct ipse audi Ox inis s-- prope ut indubitatum teneo fuerunt pauca, vix rilagravia. magna nam A ct an m , cdi corporu illim diram puritat: nes erum aut carnatis motus, aut cogitationet
inhonestali quales aliis naturaliter occurrere solent, in se tiebar, i ne nouerat quidem quidnam esent, motus videlicet impuri Quia autem in tantum suas extia ret culpas , id eo fetage credo; bricii in Incarnationis cit aliquot virisgrauibus, quitum temporis Devoti dicebantur,eami diligebant, ageret familiariter, O recipro Medii, ca bim milestequenter instituerentur ristationes ct conuersationes, eas ct ipsas ita reatae- ctari coeperit , et diuinum semper timor prae oculis haberet, re A intentione procederet. a parteritorum forte cera non fuit intentio,cuius rei clan Teresa causa ct occa Ocre Chiuc ita suas ipsa culpas extollit. Idipsum & alius vir grauis mihi perstripst,qui insuper addidit: In rebus omnibus O actionibus exacta erat,
in rectitustata ct elegans. narratur se ipsa nubi, cum resera integra ad claustri . . cancellos cum externu collocuta inde ad oratorium Atim reuertisset, rotam in Ia cum vi resolutam Disse, qu)d ex id mu conuersatione nonnisi insigne mi rius temporu illius iacturam retulicet. Haec quidem hoc r
sene loco volui,ut ipsa melius veritas patesceret
75쪽
do ex eo tempore semper in melius prefecerit, qua occasione cum Patribus Societatu Ise agere carperit; quantumque ex icorum quentatione imcri accesserit. IA M a peccatis digredientes, ad historiae contextum, & ad postremam,
vel potius pene postremam Teresae conuersionem redeamus. Sanctis haec est ascribenda imaginibus, quarum aspectu multas Redemptor animas ad sanctiorem viam vitaeq; emendationem prouocauit, & quas pro' Conueniret inde non sine ratione sancta illius Ecclesia reseruat & veneratur. Teresa Teresa ex a-
igitur quodam suum ingressa oratorium die ( nam tale sibi ubique concla- .
me deligebat, ut in eiusdem latebris & solitudine colligeret mentem,or uatori. --tionique insisteret invulnerati confossique Saluatoris Iesu Christi im ginem forte fortuna oculos coniiciti a conspecta insolito ipsia introrsum turbari motu in animo repente coepit, tot illum oppletum plagis & liuoribus cernens. inde secum ipsa mente cogitare, quam huic post tot flagra Domino ingrata hactenus exstitisset, atque adeo vehementi cordis dolore compungi,ut ipsium dissecari medium ac distringi videretur. Hoc pii d
Ioris sensu ante imaginem supplex sese prosterni cum magnam lacrymarii vim effundens, tum Dominum quam poterat maxima animi demissione obtestans, tantam vi sibi simul pariterque daret fortitudinem,qua feret, ut numquam in ipsum deinceps peccando delinqueret. Adeosncera ac se uens prostratae fuit dcpreca: io, vi,singulari in Deum accedente siducia, ius hactenus clementiam indulgentiamque variis erat in casibus experta,&desiderio, quo iam tota ipsius ei se percupiebat, plena,audacter non se anthinde surrecturam diceret,quam votorum reddita compos foret. Nec verosito pia illius & humilis deprecatio ructu caruit. nam exinde maiora quotidie spiritus incremeta fecit, &auctiore in dies de intestore, qu m fecerarhactenus, di lccto sic suo amore coniunxit. Non parum tum quidem emo-
Iumenti illi attulit D. Augustini Consessionum liber, in quo velut pellucido in speculo se suamque se contemplari vitam existimabat. Quem cum assiduo euoluendo, adip am Auctoris conuersionem, & illam, quam in
horto audiuit vocem squod ad libri octaui calcem ipse res operuenisset, ne eoniisse sibi illam factam quodammodo crederet(adco quidem cor eius concitabatur & lacry marum habenas laxaret. Nec vani fuere motus,& inania initia. Coepit si quidem orationi ini stere frequentius, rarius vero se dedere i quae oranti ossi renit: nondum, enim Penitus ea exuerat. Ipse vicissim
76쪽
Cratris re ei pit patroci mo B. virginis de s. Ioseptii. Munti lac
V VrT An. B. M T R O Tn ' Es AE Deus,qui & ipsam de suo aliquid praestare vo'ebat, manum aperit, de m torcs qu in sotcbat illi orationis tempore gratias est elargitus , ut suo,
cum de oratione eius lem dicendi crit locus, tempore ostendemus. Omnes has i lia aliasque id genu , quae poli narrabuntur, gratias, interceden eae deprecante Dei para matre, eiusque sponso Ioscpho potissimum cst consecuta. Ita namque id illi quadam in visione Dominus qui in suis ipsam nibus separata in schedula exarauit, signi ficat. Ait igitur, Intellexi singulari me in De param matre ac res ineuis Io Oblim ferari assectu obsequis debere:
cum e in m ti: extremum saeptus interittim ipsa ruerem, illorum parrocratica tum, ut qua pene excideram, alutem mihi Deus clementa, Lus reddiderit. inter r liquas, quas tum ab ipso coelitus obtinuit gratias, fuit haec, quod nouum illius in anima exoriri timorem permitteret, ne, qualia magnam in oratione exheriebatur,dulcedo,haecque animae in eadem suspensio, Saboli foret illusio& impost ira, qui hoc eam pacto ab oratione mentali,&passionis Do minicae meditatione diuertere vellet,&impedire, nequemiolebat, inde fructum eliceret. Nec vero hac de re dubitabat, dum iam orationi inter
debat; sed tum, cum mentem aliena distraheret cogitatio, hic subrepebat timor. Timendi catusam augcbat, quod mira iis forte diebus de draboli praestig is, sceminis praescrtim illudentis,certa fama spargeremur, e inprimit de Magdalena Crucia, quae uniuersam Hispaniam & sanctiorisv
laesama,&impolturae detectae nomine percelluit. Salutaris hic timor verihementer de diutius quidem eam torsit, sed insignem illi attulit prouentum, occasioque fuit, mundo sese penitus auertendi. His porro angustiis& anxietatibus liberari sibi non aliter posse vidcbatur , quam cum viris spiritu ibus, harum rerum peritis N gnaris, qui sincere,quod sentirent, exponcnent, rem propius communicando. Illis forte d cbus Societas Iesiae Abulae sedem ac domicilium fixerat, erga quam ipsa, licet singi llatim ne minem de Sociis nosset. mire assciebatur, quod praeclara de eiusdem fui ctionibus &institutis inaudiebat. Iurinis vero apud illam inuenturam
se quod desiderabat, spiraret; numquam tamen stam inducere animum poterat, ut in L ollegium sese conferret. Hinc namque se credebat indignam , quae cum iis, quos tantopere suspiciebat, coram loqueretur, illinc quoque non eam experiebatur in se consulariam ac robur ad monita ipso
rum i quenda. nam ea sibi ab his ablatum iri praea dcbat, e ga quae ipsa adhuc non modico affectu ac studio rapiebatur, quod ipsa deponere posse
minime tibi videbatur. Crescebant indicsd uina charismata Ndona,erescebat&salutari hic timor. Cum v derct autem nihil se solam posse hac in re efficere, virum quemdam nobilem, deprimariis ciuitatis Abu ensis ciuibus Franciscum SalZedium quem Sanctum ipsa Equitem indentid vocitare solebas ad se euocauit. Sal Zediu , eui matrimonio iunctus , sese iam abhinc annis multis orationi dederat impensius , virtutumque erat
77쪽
poterat ratione, saluti animarum consulebat. Hic uxore demortua sacros
sumpsit Ordine,, & vitam sanctam sancto concludens fine, Abulae in si cello; quod sibi ipse propter templum monasterii S. Ioseph cognominati construi ius rat, et racpillius Huius ergo viri opera,cum quodam he lo iee Doecore,viro ob virtu es sanctitatemque, quam multos dein coluit annos, claro ac diuino , bs quio addictissimo, animarumque Eelatore hcerrimo agere saepius I croa..ggressa cit. Huic&orandi rationem,&omnia animae arcana cum patefectilet, ipseque ad oculum perspiceret, quas in oratione di Deo reciperet gratias, & ad quantam inde esset obligata gratitudinem,eam ilico inducet e est conatus, ut suis de reculis diminuti, ali qui dabij eret; sed nondum id ipsa mentis nacta erat robur, ut iis de prom-phse cxucret. Non serebat cnim tantam sui tum rationcm h beri, quod No seri sibi imbellis & imbis illis adhuc esset, quod deinde in maius animae illius bonum(vide se ipsi restatur vertit, ut hoc nimirum pacto in Patrum Soc. IE s v notitiam veniret, & cum iisdem suis de rebus conscrret. Interim Salgedius eam s pius i meruisebat,animum simul addens, di quod poterat, sublidium asserens. Veritin quod hinc illius videret in orando spiritum,& illinc imperiectiones, quis nondum ipsi a se penitus ab ecerat, sibi per-
suadere plane non poterat,a bono sanctoque ea dona spiritu p:oficisci. Ad- non a bono debat tamen, plane se in eam non transire sententia, nec se ipsa,ctun bene matureq; omnia, quae de sua oratione dicenda crant, librasset cogitando, teriis. na inui riis de eadem edoceret. H:s auditis non mediocriter Terela animo
a filigebatur, & lai: mis penitus conficiebatur, in incertum & anceps flu- , et uans,cum ii hc si, persuadere nequaquam posset, alia,quaeq; tantam illi
utilitatem asserebant,a peccati auctore dymone prolicili; illinc vero in tueret, ne ob suas se Deus sineret culpas in tantam caliginem, & intellectus , caecitatem prolabi. Accedebat ad exteriorem hanc mentis alistrictionem alia :. non inferior,quod nimirum verbis ipsaexprimere non posset quid rerum secum in spiritu ageretur. Vt i; se utraq; liberaret angustia, ad spirituales, quibus legia fassueuerat, recurrebat libros; numquid in iis scriptu cum reret, quod adsensa ammi sui clare expone da conferret, consultura. Quod
quaerebat, inuenit in uno, cui nonae secit, auctore quo- . dam exordine Francis an o. Locum ipsa signaculo notauit,eumq; I racisco Salredoexhil, nit, ut eam cis scio spiritus magistro comunicaret, illius rem
sponsi dein ad se referret. Addebat, si daemonis his impostura su stet, atq;
ita apti celeret,aboratione fore ut penit desilieret, ne his se periculi, scies line initae exponeret,etsi alioquin noni si inuita ei exercitiu abrupisset. Experientia re, si qui id
quippe re usu i a d dicerat, qua secti mala, du oratione intermiseratu actum ' - esset; & quantu vice ver a ex quo ad exm se denuo applicauerat, in spiritu proiecisset. Interiau dum rei onstan exspectat, istiuuuno veri batur metu
78쪽
v x et an n. MATRrs TE REs Allillo iam habito angores perplexitatesq; spiritus inualescere augeriq; C, perunt. Asserebant quippe illi, quantum quidem coniectando assequi posse
sent, omnium horum fontem ac causam caco monem esse, proinde consultum sibi videri,sii cum quodam e Societate Iesu hac super re conserret, pud hunc omnium iam inde ab co tempore, quo primum ratione uti dipisset, commissorum homologesin ederet,illi se tota, tam bona qu m mala quae fecisse meminisset exponendo, committeret, demum quae facere ipseruaderet,exequi ne grauaretur.
Nec vero temere illi Dei famuli hoc de ipsa iudicium ac censuram tute Deo piofiei- re: videbant enim, quod ipsi inter orandum contingebat, nonnisi persi
ctissimis quibusque communicari solere; hanc vero a persectione longi
sime distare, quod impersectiones in ea permultae se proderenticensebat que tam sublimia Dei dona , & tam vulgarem vitam bene simul non posse consistere, ac proinde Deo illa non venire sibi videri. Huc quoque non parum faciebat,quod,cum viginti quod excurrit, elapsi iam essent anni
ex quo orationi se ipsa dedidisset, si haec a Deo dona profici scerentur, smulto iam illam tempore vitam in melius commutare penitus oportuloset. Deo autem dante factum, ut quod quaerebat, quamprimum id in Societate inueniret: agere quippe primum coepit cum quodam e nostris, viro & apprime religioso & prudenti, etsi non usiue adeo prouectae aetatis. Hic, quantum quidem auditu accepi, per solita orandi praecepta, quae in Exercitiis B. P.N. praescribuntur,eam exercuit, etsi non per omnia: cui cum suam ipsa vicissim vitam per confessionem penitus aperuisset, eam, quaerat prudentia, animauit, & vere eum Dei esse spiritum confirmauit; sed denuo opus esse, ut ad orationem se applicaret. Neque enim bona solidaque iecerat fundamenta; neu sensiuim nactenus aut affectuum motus eos renes edomuerat. Ante omnia illi in mandatis dedit, ne ab orationis
studio umquam defatigata deficeret, sed vim quamdam sibi faceret, cum tam singularibus eam Altissimus gratiis praeueniret. Cumque per os illius Dominus loqueretur, addebat, Quid icis, an forte multorum per te Deus velit saluti consulere & alia his non absimilia, quae dei nde recte visa sunt contigisse. Consuluit adhaec, ut quotidie aliquod passionis Dominicae
membrum orando meditandoque excuteret,ut illius consideratione mortificationi studere institueret, itaque paulatim ad perfectionem contende- .ret; solam humanitatem Saluatoris nostri perpetuo ante oculos haberet.&,quoad poterat, solitis spiritus recollectionibus ac suauitatib. resisteret, donec aliud illi suaderet. Hisce Teresa consiliis non mediocriter prosecit; quod eius mentem probe prudens Pater intelligeret, illiusque naturam reconditionem,&per quam esset viam deducenda perspiceret. Insinuauit illi quoq; clam nonnulla, quae animo eius deinde semper insculpta manseruta Hac vitae superioris detectione facta,maiorem opinato in anima tranqui
rata onem Domini meditari iubetur.
79쪽
litatem ac quietem persensit, multis : in rebus alios coepit mores induere, ea mentis generositate eas a se abdicans, ut non domesticis modo, scd & exteris prodigii simile videretur,& extremum, ita penitus deserere adeoque cotemptim ducere,quae pauloantetantopere suspexerat Magnam hic S cictatis sacerdos in ea dirigenda gubernandaque adhibebat prudentiam ac discretionem, nec eam violenter urgebat, quin potius parui omnia pendere videbatur , exspectans donec druina in anima illa Maiestas pro placito operaretur, eamq; immutaret. Wresa quidem iussu eius omnia quam exi-ctissime exequebatur, at quos ipse orationi praefixerat limites,transgredi compellebatur: quo enim magis diuinis obluctabatur consolationi b. quo uberiores coelitus immittebatur.vnde bimestri illo tantum enim spatium intercessiit longe pluribus cam Deus visitationibus pneuenit, qu in sol bat. Iniecit ad haec pius hic Pater affectu illi ad spontaneas de corpore poe-inas sumenda ,quibus ipsa ob frequentes infirmitates hactcnus non assueuerat, imo neglexerat asserebat enim,si extremas asperitates assumere in corpore non posset, at posse eas, quibus nullia san itas pateretur dispendium; atque ideo forsan hisce illam morbis 1 Deo affligi, quod se ipsa ultroneis cruciatibus non amigeret, quali sua id ille suppleret manu, quod ipsa negligebat. Multis proinde ultro susceptis mortificationib. sese ut exerceret, illi auctor erat. Vnde fiebat, ut solidis duabus iam eius oratio niteretur basibus, poenitentia inquam &mortificatione ( has enim habeat necesse est, si esse velit,qualis debet. Qui vero inde resultabati ructus, nimis quam erat Inanifestius:apei te quippe agnoscere coepit. quaecumq: in Deum admisisset peccata, tametsi leuissim eorumq; malitiam perspicere,ac, si quid superflui gestaret, non an se mentem componere aut colligere posse, quam id
net ii Confessione finis civ c pstat. Quo magis tonsolatio nes diuin siepellebat, eo plures ieeipi edat. Quaestit ba
CAPUT X. P. FRANCISCVS ZORGIA, I DEINDE GENAErasis Societatis Iesu fuit Praepositus tritum eius approbat . bis sitim Redemptor algoquitur, quam inde
NON multo post Abulam appulit IVP.Franciscus Borgia, is qui Gan
diensi Ducatu repudiato abhinc annis aliquot in Societatem Ix v sese receperat. Cuius aduentu cognito Confessarius illius simul N Tetes. p. Franci sciis Saletedius, ipsam induxerunt, hunc ut conuenire ne grauaretur, illique orationum suarum qu m poterat exactissime rationem rcdderet u hu' 'Dictum,sactum. Hanc ergo ut Borgia audiuit,respodit extemplo, Dei hic spiritum habitare;quare consultum videri,diutius illi no obluctari: quid i quid
80쪽
68 Vii An B. MATRis TERESAR quid sibi contigerat hactenus,sincerum ac verum fuisse: caeterum deinceps ab aliquo semper passionis Saluatoris articulo orationem auspicaretur, tu, si contingeret in spiritu 1 Deo sit stolli. nequaquam refragaretur, sed libere rapi se lineret. M ignos cre porro eam Borgiae colloquium recreauit; nam cum de multis eu percunctaretur rebus, i litus ipse interrogatis, quod murato valeret usu & rerum harum experientia,abundantissimo satisfecit Quodam in tractatu calamo exarato, quem viam perfectionis inscripsit, capite rimo& trigesimo, haec I cresse manu scripta verba reperi, quibus seipsam aud dubie denotat : Notu hominem, quam huc usique s peti ero Deus sustor
bar, ipsa rer. nihil penitus capiebat: quare Pirum contemptat ovi mire deditum, Patrem inquam Francis um,Societatis Iesu, olim Ducem Gandiensem consuluit:a quo
didirat ut fieri haud discuster posse,imb id si umiumquam coutingere, de . Int rim contigit alio Patrem se ritualem,cui se ipsa crediderat,ablegari: unde non mediocriter animo est con ristata. nainq; illi similem nusquam se credebat repertu rana: sed in hoc ipso Societ. Iesu Collegio alius eiusdem plane spiritus non defuit. Quod vero sanctimonialibus illius loci liberum esset, quoties alluberri,foras prodire,ad multos ipsa dies apud matronam vidua, non parui nominis, sit, que perfamiliarem, haud procat a Colleg o Soci tatis commorantem , est diuersata. Hinc factum est, ut saepius illi cum P tribus Societatis loquendi ageiadiq; daretur ansa; quos unich complectebatur,&quorum e consortio non nisi doctior & melior abibat.Quamquam . autem sic eam Pater blande admodum & leniter ad maiorem perfecti nem satagebat prouehere, nihil illi,quo penitus Deo satisfaceret, liter dum, sed quidlibet etiam faciendum allerens et hic tamen ipsa non mediocrem difficultatem sensit, persuas a nimirum ab eo, aliquorum familiaritates & necessitudines necessario illi reiiciendas, non tam quod ijsdem in Deum offenderet, qu an quod nimi opere erga easdem assicer tur. Quoniam vero generosa erat indole, & nullum in amiciti, illis fo-uedis delictum subtrat, insignem ingratitudinis effugere non posse notam se arbitrabatur, si eat dem iam dudum contractas dissolueret, & hoc suo ipsa Confessario declarabat. Respondit ille, rem Deo inter comprecandum liquamdiu commendaret, & Spiritus sancti lucem, qua illustrata intro sum, utrum foret consultius, agnosceret, recitando Hymno, Vehi creator Spiritus, continenter deposceret. Fecit,quod iubebatur : cumque quodam die diutius in oratione perstitisset, Deum obtemiis, sibi ut lumen inimi teret , quo illustrata illi in omnibus posset satisfacere; ecce hymnum solitum exordienti subito raptus adeo vehemens insedit, ut prose sui impos videretur. Hactenus simile quid nondum experta erat. Interea hanc in i timis animae penetralibus vocem audiuiti Noloposthac cum homimbis,sed cum Angelu coni et seris. Lui deter colligi licuit,hanc s Deo gratiam iactam esse;&
tu liquido patuit, quod multis ipsa annis maxima i se diligentia nunquam