De etymologiis apud poetas graecos obviis

51쪽

Restat ut de loco notissimo , 565 fusius di88eram.

qui in lexido Homerico ita de hoc loco iudicat Videtur

illa πυλη retinetot ελεφαν ς' ab hoc Verbo per allu Sionem

52쪽

elephantina et corneas. Ut concedo haec Verba λεναίρονται et κραίνουσι ad Verba λενας et κερας reserendae88e, ita nego hoc ordine, quo illi viri docti rem proce8Si88e putare videntur, illam responsionem essectame88e Arbitror enim in materiis eligendis Homerum minime id studuisse, ut materiarum nomina quandam cum Verbi κραίνειν et λεφαίρεσθαι Similitudinem praese ferrent. Immo ero a puto causa sui88e, cur HO-meru ελεσας et κερας eligeret: Eo quod Penelope dieit Suum Omnium Vanum SSe, quod omnium pulchrum St, colligi potest, si eum omnia divi8i88e, ut ea, quae pulchra simul an e88ent, quae vilia tristiave Simul vera Portam igitur e qua omnia fallacia Sed pulchra pecie procedunt, materia pretio8a Xtrurit, alteram vili, ut materia portae qualitati somniorum re8ponderet. Quod i Homerus tuduit, illarum paucarum materiarum, quae ei notae erant, componere potuit aurum, argentUm, electrum, elephas eum aere, ligno, lapide, cornu. Porro id Homerus in eligendo Secutus videtur 880 ut materiae in cetera diver8itate aliqua affinitate coniungerentur, ut Omnia quoque sallacia et vera hilaria et triglia eo, quod utraque Species eiu Sdem generi est, cognata Sunt. Sic e ii compo-8itionibus, quas attuli, Xcludendae erant hae aurum, argentUm, electrum, elephas eum ligno aut lapide et haeduae modo relinquebantur: aurum, argentum, eleetriam cum aere aut elephas cum Ornu, quarum priore non

USUS St, quod tam graVe materiae ad porta ἀμεννητωνονείοων XStruenda minus aptae videbantur. Sic puto factum 88e, ut Sive poeta Sive qui altu ελεφας et κερας eligeret. - Tum autem, cum Versibu mandata 8 haeuimago Homerus, ut vividam rationem redderet, per an

53쪽

non τελεουσιν Multo enim veriSimilius videtur rem verba

Secuta 8Se, quam Verba rem. Hae etymologiarum Xempla non in eum Sen SumeXcipienda sunt, ut opinemur, id Homerum ludui8Se, ut qua8 grammaticus Verba ad Stirpe redueeret, Sed potius id unum egit, ut arraret, quid Omine8, quo finXit, secissent et quid iis accidisset. Quorum eum et nomina indere et accipere par Sit, aeque et ea nobi narraVit, si bene seri potuit, interdum etymologia non uten ut ' 138 interdum eam advocans. Sic elymulogia nomini SUlixis filo narrationis paene nece88aria reddita St, quod Eurycleia nutri ab Autolyco avo filiam vi Silante petit, ut filia filio nomen indat. Nihil omnino harum etymologiarum aeque ad are- tymologiarum si mihi permi88um 8t, hae ignificatione uti apud Homerum Xtrin8ecu religatum pendet aut a filo narrationi abest, Sed omnes ad rem reseruntur et Scite ea implicantur. η 54 nobis paucissimi verbis more Arete Satis deScribit. Q cognomine victu mendici depingitur Z, 403 ostendit poeta quanto honore Troiani Hectorem a gerint et quanta modestia ipse Hector fuerit, cum ipse filio tam Superbum nomen non inderet. Quo nomine quam effi-raciter Andromache utatur iam dictum est. - Pa-retymol0gia, quae Orma anthitheseo esseratur, nescio quid rhet0riei in se habet. Itaque praecipue Sermoni, qui X aliquo graviore animi motu sitiit, accommodatae8t. Si in irascentis Polyphemi et indignantis Ulixis

Vivido Sermone paretymologia nobis se offert. At non modo Singularium quorundam animi motuum paretymologia propria St, Sed etiam omnino Sermoni poetici per Se Eo enim ermo poeticus a vulgari dissert, quod elatior et incitatior est figuri8que rhetorici magi favet,

54쪽

quibus haec ieri antithesim elata laretymologia quoad

formam annumeranda St.

Id praeterea de Homeri tymologiis moneam nulluuieXemplum 8Se, quod doceat, Homerum credere satum ita saepe nomina hominibus na80entibus tribuere, ut post cum eo, quod ii accidat, congruat. Ut enim omnino nulla super8titioni ve8tigia in Homero reperiuntur, ita hoc quoque SuperStitio Sum me e nomine capiendi studium ab eo alienum est, ut 08teriore demum Oetae,

praecipue tragici indulgent.

De etymologiis Hesiodeis.

Quamvis cra88a caligine origo carminum, quae ad Hesiodum reseruntur, perta Sit, quamVi incertum pendeat nostrum iudicium de compo8itione, de sorma genuina et pri Sca, de Origine carminum, de consilio et perSona poetae id tamen Scimus, quod carmina ipsa nos docent, fere omnibu carminibu hoc e8Se commune,

hoe ab Iliade et ab Odyssea valde disserri, quod non

solum delectare, Sed etiam docere volunt. Fuit enim doctum con8ilium, generalem deorum historiam undique colligere et in unum conserre, aut heroidum recen8um in ἡ catalogo habere Sed quamquam totorum carminum con Silia docta sunt, tamen in singuli partibus permulta in Sunt, quae oblectent et animo moveant. Hae ratione carminum Hesiode0rum, qua ab Homerici di8tant, per- Specta non mirabimur et etymologia frequentiore nos offendere et tale plerumque, quae doctrinae modo curi08itatique serviant neque Homerici Simile sint. Quod autem Lerschius . . de Hesiodo arbitratus Si das Wir uti nichi irren erden, eun i das ust0Sen

non videtur.

55쪽

v. 195 H τ ν Ἀφροδίτην κικλγήσκουσι θεοί τε καὶ ἀνερες, υτεα εν ἀφρm θρεφθαὶ, ἀταρ Κυθερειαν, τι πρ0ςεκυρσε Κυθνηροις προγενειαν δ', τι γενTo πολυκλυσ1 9 εν Ire mrδε Φιλομγηδεα, et lixiδεων ξεφαάνθ q. Kochly et cichomatim uno innim, duos io Steriore8 versus pro Spuriis habent. Melcher autem placet poetam de Venere iocantem ad Suum Sum φιλομμειδδὶς in φιλομ)idri muta 88e, tum sorte Verbin φιλοιινηδης ductum totum de Veneris e membro genitali Urani origine narratiunculum sibi finxisse. Quod hoc ordine mihi in oredibilo videtur; si autem filum vertens ratiocineris sor8an rectiu8 res se habeat Primum fuisse sabulam de Veneris origine aut a poeta ipso εἰρωνικως aut ab aliis sive in eandem Sen8um ive alia graviore de causa sciam, tum poetam iocantem ad cillam fabulam φιλοι ειδνης cim φιλ0μλὶδλὶς mutasse. ui neque hoc meque illud a me probatur, praecipue quod Olor totius de Veneris natu arrationis nihil iocos in se sert. v. 207.

Κochi et Schoeman non offendunt, elcher contra illos versu aegre seri, quod ductum orationis interrumpant perturbentque meque ullo modo in conteXtum ut genealogicum quadrent. Quae causae mihi nimis leves videntur.

57쪽

Aristarchus, id imul eo effectum, quod cum tota antiquitate hoc modo vocabula deuurtari posse putavit. Sic qui in προμοι apud Homerum, id locis poetae aecurate perpen8i et compo Siti per8pexit, Sed erravit, quod e προμαχοι decurtatum putavit.' Quam AleXandrinorum rationem ille apud ramorum grammaticus Hesiodo attribuit noti satis discrimina temporum perpenden8 Id enim sine ulla hae8itatione credere possumus Hesiodum similitudinem modo Verborum Secutum 880. Quod cum tota antiquitas in permagno Verborum numero per longum temqu8 0-ci8set atque in hac re animadverti88 et perSaepe duo Verba, quae similitudine ducti contulerant, una modo syllaba in hoc aut in illo verbo omissa plane eadem procedere, en Sim conStans te et rati corroborabat, tali modo verba Xplicari po880, quam legem, ut Specie modo similitudinis illecti eam assecuti sunt, ita nimis late patere Opinabantur. 1

58쪽

Serv. ad Verg. Georg. III, 280 Scit lectum isse apud Hesiodum at Theocritum herbam e88 quandam, quae hippomane Vocatur quasi ππου ματία Si enim

eam comederint equi, furorem patiuntur.

et γῆν noὶν Ἀβανυδ κίκλησκον θεοὶ αἰεν ἐοντες, et x et τω μωννι ον υ βοιαν βοος νόμασε πιυς. Paretymologiarum MXempla Mesiodi fragmenta haec sorte nobis praebent:

Hesiodum λαος ad λεας reserre velle Quod non credo, sed aliam paretymologiam locus mihi continere videtur: ελεγων et λεκτο1ς. Id mim puto Hesiodum dicere voluisse ελεγας α λεὶ ob colligere nomen traXisse. Hae sunt, qua e fragmenti carminum He8iOdeorum colligere potuimus etymologiae, Sati quidem multae, at

59쪽

quae, Si carmina integra XStarent, etiam magna Vi augerentur. Quamquam id bene memento, Vetere grammaticos, qui nobis unum alterumve locum OBServaVerunt, non sacile sermones in Sertos deScriptiones, poetica eXOrnationes Xcerpsisse, Sed potius illa etymologias, Si quas inVenerant, nomina, argumenta fabularum a poetis enarratarum, ut brevius dicam, id quod ad doctrinam pertinuit. Sed ut relinquamus fragmenta et de tribus integris modo carminibu Hesiodeis agamus, dum in 7793 versibus Homericis Septem iusta etymologias offendimus, in 2322 Hesiodeis aequum numerum habemuS. Iam Supra diXi, naturam etymologiarum Hesiodearum, Si ea cum Homerici conser8, plane aliam 880. Quod vel ex illis numeris recte colligi potest, nempe Vide arreptam SSe occasionem ab Hesiodo curiositati tymologiis serviendi. Praecipue autem illud τριχαῖκες pecimen in dies magis auctae sciendi itis egi Stimandum est. ParetymologiaS, quarum apud Homerum Su rhetoricu8 8t He8iodus iuusurpat, ut quam brevissime doceat. In uno modo loco καταλ. rg. 19 hunc poeticum paretymologiae Sum ag-ΠOSeere O88umus. Sisyphus ἰολίδης genere erat et

αἰολομητης natura eiu erat.

Id autem observandum et bene tenendum St, quod ingenii gentis Graecae proprium videtur, iuxta studia philosophica et historica, quorum primordia in Hesiodeis carminibus offendimus, grammatica tudia, ut erant Graeci homine in verba proni, in primis literarum originibus

se nobis offerre.

Hoc loco ponam etymologiam, quam Phoroni S nobis offert. inhel. rg. 5. Etym M. p. 374. 18 Ἐριοπινιος inti δὴ

60쪽

De etymologiis, qua hymni Homeri ei et