장음표시 사용
21쪽
tronis oritontias Verba ponebat e suo, in iis valon te quidem agens, ut ille, Sed dure es. Contr. V. praef. 322). Ceterum iu declamatione nisi abstinuisset nimia licentia, vitae et usus autem fuisset tam imperitus ut ad Cholae regulas omnia vellet dirigere, ViX a Seneca contr. I. T. 22', exo. I. 7 3S2 homo inter scholastico Satin S inter sano Scholasticus esset appellatus. Citantur ju Sententiae multae eo uir. I. 3 l. l,
I. 3. 4. I. 4. 99, II. l3 l79 Id. 17. 2IT GIL 9. 230 III. I. 342 IV. 24 271 IV. 25. 277 IV 26 287 IV. 27. 293 IV. S. 303 IU. 29. 309 V. 30 327 V. 31. 333, V. 32. 340. V. 33. 347 V. 33. 350 V. 34. 357.
Denique Latronis auditor nominatur Albronus Silo pater ejus Silonis, qui pantomimis sabulas scripsit c Hernti ardyp. 349). Is et ipse carmina fecit, eaque publice recitavit; sed de ingenio, nisi quod Latronis sententiis utebatur, nil illliabemus compertum Epicli carminibu operam iam RVISSO, ex duobus versibus colligi licet, qui XStant a P. Non. SUIS.
lte agite, o Danai, Naaginim paean PanentOS, It triuniphantes, belli mora concidit Hector.
' Onutibus libris consentientibus in lectione sanu ui inter Hi olasti- OS excerpta luibent , in Sanun inter Schol. , ad quam Scripturari alia otia in Seliottio notata discrepantia ac de sit inter insanis melius fori limi duo inter sanos. On XStant exe. in et B codicibus, quare propter ceterorum non accuratam collationem res ab hac parte confici nequit Nehultingius epitomes lectionem utroque loco censet recipiendam, quaSi Seneca inter scholasti eos Seu declamatores nimis tumide dixisse voluerit Sparsum coiitra ad majestatem oratorum oriunque, qui Verain dicendi viam tenuerint, assurgore non potuisSe. Quae Sententia mihi non probatur. Sanus enim erat, id quod deinde deuionstrabi inus, inter Scholasticos Latro, luem Si ParSu anXie, qualΠ-Vi si ii Stra, Secutus est, nonne et ejus de lamandi rationem erit illitati is uid pQui uiuida oratione a Latrone recederet, Floruin Seneca tanta perstrinxit acerbitate, pars illum peccanti condonavit, inino laudavit, ut valenter dicentem ΘSparsum igitur ad exumphim praeceptoris in declamando nimia abstinuisse licentia ratus, ita ut etiam ariditatem committor si et duritiem, non dubito, quin utro siue loco Sanum legam.
22쪽
De reliqua Latronis vita nilii fere cognovimus. Quieto Cursu eam peragebat in Sotiolae umbra et tu Cliorum Seereto, unde interdum animum relaxaturus in sinitimos montes et Silvas Volabat s. Sen. Contr. I. praef. 64. Sed majora etiam itinera num Sus eperit, nisi quod aliquando in Hispaniam eum Profectum SSE, Certum est, neScimus CL Cont IV
praef. 266. At quamvis a Vita publica esset abalienatus, potentissimi illis temporibus viri Vipsani Agrippae, sibi contulit iram.
In litterarum enim tu liis cum imperatore praesidium viderent imperii, Vertens hominum animos a reipublica, nillil antiquiu habebant, quam ut quoquomodo ea juvarent. Ideo non solum ipsi ii Vacabant, exemplo Suo etero adhortati, sed aliis etiam favebant laudibus et honoribus augentes, adjuti ea in re, qui opportunissime iis obtigit illis temporibus,
reeitationum more Iis multis interfuerunt, desuendebant inauditoria et scholas, neque invitare domum Sit m recitaturo S repudiabant. IIo modo etiam Augustus qui teste Suetonio Aug. 89 ,recitantes et benigne et patienter audiit, nec tantum carmina et historias, Sed et orationes et dialogos, ' una cum Agrippa ejusque filiis et Maecenate Latronis declamationi intersuit, eum controversiam diceret de nepote Oe propositio themate: Abdi avit quidam filium ab duo alii Seoontulit ad meretricem ex ea sustulit filium aeger ad Patrem misit cum venisset Commendavit ei fi lium Suum et de Cessit aclopa Vit puerum ab altero filio accusatur dementiae. Atque in hac quidem declamatione Agrippam offendit Loeu Vero apud Sen. Contr. II. 2. 70 ita corruptus est, ut quomodo re evenerit, haud facile certo OSSi eruere. Legitur sic in editione Bisontina In hac controversia Latro Contrariam rem controversia dixit, sed sibi. Declamabat illam Caesare Augusto audientes' et ' Agrippa ' cuius filioS, nepote Suos, Caesar Lucium et Carium' adoptaturus' l
23쪽
diobus' illis videbatur. Erat Agrippa' inter' eos. iii non nati sunt nobiles, sed ' facti ''). Cum diceret partem adulescentis Latro et tractaret adoptionis ' locum, dixit: Multi δ' ad imperia adoptione ' nobilitati fuerunt Α'. haec δ' et ' )alia in hanc Τ' sententiam '). Iaecenas innuit patri η' sas in recusare' ). inire '' jam quidam declamationem putabant' . hanc malignam rem Maecenas '') esse effecisse enim nobilem' , non ut ' audiret, quae dicta erant i Caesare ', sed ut notaret. Mirum quantum ab hac Scriptura optimi codices A et B discedunt, quorum accuratiSSimam Collationem subjiciam.
1 audientem A. B. 2 et om A. B. 3 mae Aprippam A. B. 4 Gesum A. B. 5 adoblaturus Α. 6 die B Thmae Agr. A. m. Agr. B. 8 in A. B. 9 set B. 10 factus A. B. 1l dicere A. B. 12 adobtionis A. 13 nam isti ex A. jam isti ex B. 14 adob-tionem A. B. 15 serunt A. se B. 16 in hanc A. B. Thetoni A. B. 18 hune B. 19 summa A. B. 20 Patro A. B. I recusarem A. B. 22 finiret A. B. 23 declamationem quidam A. B. 24)Maecenatis A. B. 25 Dibilum A. B. 26)ne A. B. 27)aom. A. B. 28 Caesar A. B.
Collatis his lectionis speciminibus neutriam anum praebere en Siam apparet, ad quem reStituendum Vereor ne non
sufficiant mihi vires. Neque vero emendationem Volui proferre, quae ab omni parte veritatem sibi vindicaret, studuitantum salsis, ut tibi videntur et admodum arbitrariis ro- novi et Sehultingit emendationibus rectiorem SubStituere, quae, quantum seri poSSet, Codicum niteretur auctoritate. Ad nostrum vero nem maxime de posteriore loci parte agitur, incipiente a verbis Maecenas innuit et q. priorem paucis absolvisse Sufficit. Et quidem in priina nuntiatione ut non negatio quin sit interponenda post verbum rem et retinenda in sequentibus codicis B. Scriptura jam isti, non est quod dubitemus, Sic Agrippae etiam Marcum praenomen recte praeponemus, Syllaba ac satis in codicibus sigiscatam 'in Pari Diodo cum recipi ex iis Velim voceIn Sum -
' Retinerum otiani factus Scripturani, Si in Tacito versarer, vel sintili Semnoni inaequabili aniatore in Seneca Ciceronis premente vestigia offendit
24쪽
mam ' pro leotiolae e imperius summa fiducia repono e X imperatoria rae ferunt muto in erunt. Difficilior res est in posteriore parte tam desperata, ut a multis editoribus intacta relinqueretur. Qua vero proposuerunt emendationeSGrono viii et oliuilingius quam parum sussciant, facile demonStrari potest. Ille enim nixus controversiae fine se LR-tro dignus fuit miseratione, qui ne ex Cia Sare qui dem errorem Suum potuit. Nihil est autem crudeliu S, quam Si offendere, ut magi Si offen Sur IIS,
si satisfeceris, Latronem putat improvidum in CaesariS nepotes dictum jecisse, idque cum postea satisfacien deprecaretur, P u seCisse, Ossensionem reddentem graviorem. Inde enim factum ut quae verba multi non animad VerS praeter- mi Si SSent, memoria repeterent, et jam intellecta sermonibus
disserent. Quapropter locum scribi vult ita se Maecena Sinnuit Latroni, satisfactionem pararet. Finita jam declamatione satisfecit Latro Hanc quidem malignum monitionem Maecenatis esse esse eis Se enim rem nobilem, non ut deleret, quae dicta erant in
Cae Sares, sed ut notaret dii Schultingi p. 95. Quam emendationem, quod arbitrio obsetur nullo modo serendo, non opus merit res 'llere. Quandoquidem ver prΟ-pter nimiam loci corruptelam aequo majorem vindicare sibi poSSit aliqui licentiam vide, quam inepte Seneca Sententia Scolloca SSet, Si haec emendatio genuinum restitueret textum. Prorsus enim ad alium abit ea quae incipit verbi , tanta
autem Seq. Sententia, ut per Se Videantur GonStare, quae antecedunt. Ex illis autem qui quaeso potuerit Suspicari Latroni malum ocidisse si satisfecit morine tum omnia in meliorem partem erant reducta Quomodo igitur deinde misericordia dicitur dignus, quod non potuerit XCUS3 re, i. e. non satisfacere Videtur hoc argumentum tam grave, ut quae addi possunt leviora missa facere liceat. Id vero cum simul apparent, Si recte locus emendetur, infortunii aliquam significationem jam prius desiderari, etiam Schultingi opinio locum
non potest obtinere. Hic in notis p. 74 ita emendat: Mae-oenas innuit patri is fascinum recusare. Et finierat jam quidem declamationem. lutabat autem haec
25쪽
nia lignum rem ne euas QS se esse Cis Se enim nobilitatem, non iit nuc aret, quae data erant a Cae Sare. sed ut notaret. Finxit enim A grippam, cum Sta, quae offenderunt, dicere CoepisSet Latro alibi o tu patum liabuisse animum ut innuente Mae retiate patium absolv0ndi Latroni
duretur itaque ubi interpellasset Agrippa, declamationem jam ad sinem pervenisse. Qua in emendatione primum Vide, quomodo iri possit interpellari, qui orationem jam uteriti Deinde idem , quod in priore desidero videtur enim et siere CompoSita FaSCiniam recuSan Agrippa significavit, se non a rei pere, quae dicta SSent: quid amplius opus est pNeque de ejus interpellatione neque de Latronis perturbatione
verbum dictum Si mirae ergo quae poStea obveniant eti-tentiae. Atque non modo non apta est sententia illa et
jam finierat declamationem , immo molestissima, quia quid ad rem laciat, nullo modo apparet. Nam si uita declamatione nonne potuit Latro ea quae dixerat ita interpretari, ut offensam tolleret 8 Ilo uiodo et Gronovi et Schultingit emendationes colla
amias loci. At iue is quidem hic mihi videtur Protulorat Latro in adoptatis exempli loco Agrippae lios, quos paucis die
bus post Augustu voluit adoptare, honorem e se tribuere arbitratus et illis et Augusto illi scili rei, ut si os imperator dignos haberet dolitiorist, huic ut qui virum de Se maXiine
meritu in Pra Ulnio ornaret. IIo exemplum sua inVi Per se nusso in O se iiii dum vel odiosuin, suSIii uos tamen ali tui Com-
poesitum Poterat Videri, ut tangeret, id quod illo tot tiliore non inauditum erat, Agrippae ignobilitatem, ignobili scilicet loco nati et hae solum imperatoriam dolitione nobilitati s 4, 173 Tanta sub divo Augusto libertas suit, ut praepotenti tunc M. Agrippae non desuerint, ni ignobilitatem exprobrarent. Quod tamquam o trans Maecena innuit Agri III ae eumque
fascina jussit recta Sare. Inde quae secuta sint, in Verbi latent finire jam decla mitionem. Ilaec quidem, Ut ta- Ceam de grammatica relatione, serae nulla St, quamquam itur Se intelligi POSsunt, tamen quomodo Venerint, deSi b ratur rutio, d luam OguoScendum redeundum Videtur ad Sen-
26쪽
tentiam Latro dignus sui miseratione, qui ne excusare quidem errorem suum potuit ' P. 174. Haec enim ipsa ablegat ad ea, quae illo loco narranda erant Senecam autem postquam liberam sub divo Augusto dicendi acultatem laudavit cf. p. 174. Ea in parte ubique mihi vid0tur admiratione dignus divus Augustus, Sub quo tantum licuiti, Sequenti Sententia Sed horum non ΡΟSSum miSereri, qui tanti putant, Caput potius quam dictum perdere Suam tangere, qua Cribat Tiberio regnante, aetatem qui non Videt Qua quamquam atrox et in potente jactum Verbum Supplicium ascivit gravissimum, nihilominus fuerunt haud ignobiles viri, stoicae praesertim studiosi philosophiae, qui subire mallent supplicium, quam linguam coercere. His quod Latronem Seneca Opponit, contrarium certe is egit. Itaque illis consulto prin cipes impugnantibuS, iisque, quae conVietati erant audaeter insistentibus Latro lacessebat quidem et ipse Agrippam, Sed
errore consiliique nullo modo sibi conscius. Atque in con-Vicio, cum objieeretur, non solum noluit perseverare, sed ita omni carebat audacia, ut mente captuS, quamVi Vellet, ne Verba quidem haberet, quibus errorem exeuSaret MiSeratione
igitur illi indigni erant, Latio vel dignissimus. IIaec Si recte
diSPutata Sunt, apparet etiam, cur declamationem Latro finierit, quippe quod adeo confuSUS SSet, ut OCi Omnino non compos, etiam in deClamando pergere non OSSet.
Qua de re quoniam haec ut intelligeretur locuS, ad quem
rediimus, necessario antea erant enarranda, , finiret Onjunctivum, qui legitur in A et B codicibus, equidem genuinum puto et finalis apodoseo loco reeipiendum ouju excidit rotasis ita supplenda, ut in ea magna Latroni se turbatio Commemoretur. Putabunt autem vox fieri non potest quin ad Sequentem sententiam referatur, inducentem
auditorum de Maecenatis monitione judicium, quam fudisse eum putabant non ut attentiam redderet Caesarem in laudem ipsi tributam, sed maligne notam Latroni injeoturum. Itaque praeter ea Scripturae disserentius quae multae librariorum et negligentia et cribendi conquetudine admissae sunt, codicum Α, H auctoritatem Secutus locum Sic repono: Declamabat illam Caesare Augusto audiente et M.
27쪽
Agrippa, cuju silios, nepotes suos, Caesar Lu Cium et C ajuin adoptaturus diebus illis videbatur. Erat M. Agrippa inter eos, qui non nati sunt nobiles, sed sacti. Clim diceret partem adoles Piatis Latro et tractaret adoptionis locum dixit Jam isti ex imperatoria adoptione nobilitati erunt. Haec et alia in hanc summam Maecena innuit patri, saScitia recusare ' finir et jam dic Lama tionem. Quidam
lautabant hane malignum rem Maecenati e S Se es- fecisse enim nobilem en ), non ut audiret, quae dicta erant, Caesar. Sed ut notaret. IIo modo si Latro non satisfecit, ultimam contro VerSiae sententiam Nihil autem crudelius, quam Sic offendere, ut magi Sis offensurus, si satisfeceris salso Gronovius putat Senecae de Latronianae calamitatis magnitudine esse judicium contra autem se particula nova indu- Citur sententia Latronis infortunio aliud graviu etiam opponenS. Is dignus erat miseratione, hi ipsa sua ossensione tantopere perturbatus St, ut ne ad XCuSationem quidem Verba posset proferre dignior autem Videtur, qui uni XCuSare Se et Satisfacere Studeat, eo ipso quo restituere SeSe Credat, rem priorem reddat. Quam Sententiam aut adjunxisse ortuito obversantem Contentus fuit Seneca, aut Virum jam pro POSitiiruS, de quo graviore ho modo Cium erat, ad eum sententia illa transitum sibi parabat. Alterum Si poni S,
excidit sinis controversiae eodem modo, quo libri IV Praelationis et controversiarum IX et XXXV sine deleti sunt. Ceterum quam sacile Latro perturbari potuerit, demonstrat hujus similis historiola s. Senec. contr. IV praef. 266, Quintil X. 5. I 8. Susceperat pro propinquo Rustico Porcio,
cum in Hispania reus esset, causam S, qui nuSquam antea Oratori munere functus esset. Itaque ubi in medium prodiit et sub divo collocatus sori trepitu undique circumdatuS St, adeo novus hic Status eum cepit, ut non Olum quamViS
' ORem excidisSe videtur propter Vlitito zέλευτου An inutanda fuerit senibilum vox, quae in codicibus est, in sibiluui3
28쪽
puro sermoni Studeret, a Soloecismo exorietur, Sed etiam artimum non Priu Colligeret, quam judicio ex foro in basilicam translato intra pariete tanquam in schola orationem ad exi
Hoc jam tempore, quo ante Augustum declamabat, si maxime floruisse Latronem statuimus cum declamatio habita dicatur paulo ante Lucii et vj per Augustum adoptionem, factam anno 37. . . t a. h. cf. Hieron in Euseb Chron. Ol. 90 4 et Dio Cass. 54. 8), tunc annos habuit troiter XL. Inciderintne ei praeter animi angustias, quibus illo ipso tem liore turbabatur, hoc ex infortunio ab Agrippa molestiae
non tabernii Compertum; Iugustu certe non Vindi Cavit.
Vixit post hoc tempus non plus quattuordeCim nun OS, valetudine tu in postrema aetate labefacta, ut cum duplici Uartana Orresetu esset vitae taedio Sem et interficeret anno 750 p. u. 4 u. h. s. Iteron in Euseb Chron. l. 194. l.
Pauca quidem de moribus comperimus, sed Virum inde CognoSCAS qui nulla in re modum sciret tenere. Per totam vitam aut in studiis evagabatur, aut in otio illis quando vacabat, incumbebat in eas non modo a vita publica prorsu abalienatus, Sed etiam in vitae cultu contra naturam ineptissimo modo aeriens. Quid quod toto die in studiorum secreto per-3Cto, non contentia nocte etiam pari modo ibi instare, eo proceSSit pravitatis ut ne tantum quidem temporis sibi concederet, quantum cibis aequaliter digerendis opus esset Immo statime coena lucubrabat et pervigilata nocte ab ipso cibo ad declamandum perveniebat o Sen. eontr. I praef. 66. Contra Vero Cum mira ne qua perversam peregit vitam pertinacia essecisset, ut quod regi non posset studium prohiberi deberet, et Corpore nunquam intermiSS Contentione coniecto cum cingenio rue corpori lassitudine relaxationi sentiret ne-
29쪽
cessitate11 in ea si quando Se dimiserat, Praeceps auferebatur. tradebat se montibus et silvis, Contorebat dies venando et equitando in Omne iuSus OCOSque resolutuS, Summo labores ea serebat ConStantia, qua provocaret qui in laboribus tanquam adoleverant CL contr. I. praef. 43. Quin adeo ad- amabat hanc vitae consuetudinem, ut ad priora studia non posso redire nisi manu injecta et blandimentis. Vixit itaque utcumque res tulit. Quod Si Hispani est natura os Senec. Contr. I. praes. 65ὶ eam Latro maxime prae e serebat.
Doclamabat Latro maXime quidem in schola sua: Saepe Vero luod a Seneca inducitur vel impugnatus ab aliis io conti . L 76 ILG3 I3l, II. 10. 153 Ill 23. 263 exe. Conti . IV.6 424. Contr. V. praef. 324 Vel ipse in alios impotum nolens
7. lsi, etiamsi fieri solebat, ut botoros in Cholis Suis reprelienderent aliorum in tractanda dei lamatione rationem tamen nudi re otiti mori re tor labinnar, quo Saepe cum aliis prodierunt in certamina aut in rhetoris alicujus schola aut ante virum studiis illis oble latum. Iis certe Seneca multis intersuit; videntur etiam uberrimus fons in conscribendo librosuisse s Wosterna. II. l. 268. Atque in his Latronem quoque CertaSS Si certi eget testimoniiS Vides contr. II. l3.182 ex Buteonis contr. III. 23. 26 ex Siloni Cum eo altercationibus. Sed artem nobiliorem ratus quam quae Soli ludibrio esset, quamvis alia sorte oblata CCI Sion e tempore declamare non recusaret, in convivii nunquam declamabatCf. Contr. V. 29. 324. Quae dicturia erat, plerumque antea Stilo XCUSSerat os contr. I praef. 653 sed codices, quos, ne memoriae dirent Periculum, multi declamatore nunquam in declamatione
30쪽
reliquerunt velut aSSius Severia ses. XC. Contr. III. praes.
296 et Augustus cs. Suet. Oct. 4). Latro sibi secerat supervacuOS. Eiu enim aemoria natura felicissima et arte multum adjuta tantum Valebat, ut non Solum ad complectenda quae vellet velox esset, Sed etiam ad continenda quae CoepiSSet. Itaque nunquam quae dicturus erat ediscebat neque religebat immo ΟStquam in scribendo menti impressit in declamando ne verbo quidem ab iis, quae ScripSerat, discedebat et omne per Vitae tempta omne SuRS, qua SCunque dixerat, declamatione tenebat es contr. I. praes. 66. Ocumentum videlicet eximiae Latronis indolis, qua a natura praeditus erat Minia miraremur, Si lente et co Siderate Scribens e Saepe cogitata et undique circumspectas mente tenuisset, Verum ScripSit eodem fere, quo dicebat impetu cf. ibidem. Hac libera declamatione multum prosecit minus utebatti voce Ctionis praeSidio. Eam enim robustam natura elaterum boneficio magnopere elatam, ut quamvis inter initia
parum attuliSse Virium Videretur, PS aetione acereSCeret, Cum neqUe XerCOre neqUO COIIServare Studeret, Sordidam reddebat atque ususcatam lucubrationibus. Quin adeo negligebat, ut ne olei quidem unctione vel ambulatione latera repararet in declamationibus. Non potuit etiam hac in re dediscere Hispani mori ConSuetudinem: ViVere, utcunque reStulit, cons. Contr. I. Praes. 5.