De numero anapaestico quæstiones metricæ ..

11쪽

0uibus tertium quoddam genus accedit, eum anapaesti adventorii vel nales continuantur intra singillas carininis proximi strophas. Itaque si hanc ratiotieni persequi nimi , laudandus est Leopolitus

Sehmidii is de paro di in tragoedia graeca notione, 0nnae 1855), qui

complura enarravit, de quo nune gam.

Atque primum qui dena anapaestorum paro die serum Si is late patet. In parodo enina poetae formana principalem maxint variare studuerunt. uare intellegitiir, iii aliam iraeque par0dus anapae Sturum praebeat rationem. Principalis itim, tiam modo dixi, forma sine tibi ea sitit, ut prologo nondum anteposito clio rus carnien illi id anapaesticula recitans ingrederetii usque ad certam in Orelies ira sedent; llam ubi Oecupavit, carmen, quod aliis numeris constat, paro di eum cantat. Talis est parodus

Aeschyli si 'silaun 1 sqq. - napaesti 1 - 40 , de ita de catilicii in . Sed cum dialogus vel diverbium adderetur, aeti ita instituta est, ut post caimen cliori prinum histri quis adveniret, cuius aditum anapaesti piso dici comitarentur. Itaque sit liae paroilus Persarum 1 - 154 paro dici canti crim epis Odi i. At lite anapaestos illos paro dicos et piso dico inter se conii ingere coiis ilium fuit. tiare Aeschylus semel rem ita instituit, ut anapaestos epis odicos statim ad parodicos applicaret ordine in hii ne naodum inverso:

cui parodo prologus antecedit trimetrorum iambicorum. Alia ratio, qua parodicos et epis0dicos eo nitinetos videnatis, haec est, ut inter singulas cantici strophas siligulae periodi anapaestica ita ponalitur, ut tres primae parodicae, ultima epis odica sit. Sophocilis Antist. 90 sqq. a par0 d. a parod. , paruit l, epis Od. Ceterum Sophocles atque Euripides id novasse videntur, ut anapaestica haec carinina non solum a cli oro, sed etiana a singulis actoribus recitanda curarent. Id primuit Sophocles in Aiace sic instituit, ut anapaesti paro dici 134 171), qui stropharuna pari 172 193 et p0do

194 - 200 antecederent, anapa ostis inter Tecmessani et cli 0rum diviSis quodammodo conti mi arentur, quibus alterutra str0pharun par interponeretii r 23, 255): Ai. Io 1 - 262 parod. a . b ala a p. ce ana p. Deinde anapaesti lii ad parodicos applicati manserunt etiam tum, cum pr0prii illi paro dici deessent Philo t. 35-PIS a ana p. a alia p. hi, ana p. ec . Atque id ipsum chiravit is, qui Rhesi paro dum comp0suit: h S. I trana p. h0ri et Iect0ris a nap. de t0ris 3 .

Atque ipse Euri es si in iliter par0 dum Medeae finxit 96 - 212 .

Ibi enim inter Medeae et nutricis anapaestos pro ullus, Stropha, lati StΓ0- lilia chori inseruntur, in sine est op 0diis Anapaesti igitur n0n iam ab ipso chor neque a cli 0reutis et act0ribus alternantibus, sed ab illis solis

12쪽

recitantur, ii in Plii loctetae parodo. Omnino enim uti pides anapaestos ill0s a clior recitatos non iam adhibuit praeter linam Lecutae par-0dum 9 - 215. Ch 0ri enim versus sunt 8 15 3 iusque advenientis '' quibus antecedit planctus Iecubae nio nodicus 59 - T), 0stponitur planctus alius Iecubae et Polyxeliae imi tuus 154 - 215), uterque liberis anapaestis constans. Lilieris ii in anapaestis uripides et Sophocles planctus parod confines componere solent. Itaque actum est, ut eidem ad similitudinem legiti in0rum inter cantici ipsius paro dicis trophas insererentur vellit Alc. 78 135 t in ed. Col. 117 254

id quod ininus versii 146 intellegitur, quo a tabo δηλῶ ' o γαυῶ δ' ἀλλοτρίοις, quam . 176 ξεῖν0ι μη δητ αδικηθῶ. Sic ratio

intellegitur, cur iden poetae complures parodos lamen labiles, ii sic graecium θρηνωδικ0υς exprimam, in Xerint i. e. 40nodias, quae a cli 0ro et ab actolibus alterna vice nullo stropharum pari interiecto cantantur.

Cf. Soph. lecti'. 86 - 250. hir. Iphig. aur. 12, 235. Sed Euripidis proprium ess videtur his monodiis paro dicis legiti-m0 3 napae Sto admiscere, qu0s in Hecubae parodo ab ipso h0r recita-t08 0d agnovimus, quosque in Troa libris anteponere maluit. Nam habemus Troad 98 - ,3 parodum lanientabilem anapaesticam, quae incipit ab legitimis versibus , qui ab equi, dicuntur ''), quibus tria Str0pharum paria adiunguntur, quorum primum esset monodiam Hecubae 122 13 - 138 152 , alterum et tertium chori et Hecubae am00bae sunt 153 175α- 176 196 197 21 - 214 - 229). Denique tota parodus quae ab legitimis incipit, finitur legitimis, ut in antiquissima illa par0di 0rma, piso dicis 230 - 234). Idem initium parodi est Ioni. - 237. uattuor enim periodos anapaesticas legitimas 2 111 excipit Ionis monodia, quae duabus partibiis c0ntinetur, uno str0phatum pari glyconeo 112 143 et anapaestis libseris 144 183) in denium chorus ingreditur. At thie Unun quidem str0pharum par toga00dicum ab hemi choriis 184 - 204 ,

alterum a ch0r vel singulis hemi chortis choreulisve et ab Ione alternantibus canitur, atque ita quidem, ut chorus numerum l0ga oedicum Servet,

ille anapaestis respondeat, ut e versibus intellegitur 33 et 226, liberioribus 20, 327). Simile denique consilium eius suisse videtur, qud 1yarodum Promethei composuit 88 192, cuius egregia est Leop. Schmidii explicatio p. 30 sq. Postremo fh eniae Aulid initium restat, quod alii ab Euripide

abiudicaverunt, alii anapaestis libelrioribus constare voluerunt. Neque enim usque adhuc quisquam demonstravit, quae esset horum versuum rati ac c0ndici0 Sed Euripidis vel si minus ipsius Euripidis, at poetae ' Nam v. 14 Aug. Naueli stud eurip. I Petorsb. 1859 p. 4 emendavit ζ' γαμεμνονος κ τις libri ἱκέτις γονάτων et v. 110 ἐσθ' τs

χρυG Oις Sic canditUr - - , ut Troad 573 παρεδρος χαλκίοις. '' Nam δαίμονος ἀνίχου v. 101 facile mutabis in δαίμονος ανσχου.

13쪽

cuiusdam, qui non multum post eum vixit, consilium fuisse potuit ordinem solitum eum, ex qu prologum trimetrorum iambicorum anapaestilegitimi legitimosque liberi sequebantur, ita invertere, ut anapaesti legitimi essent ante trimetros, liberi ante ipsuiu carmen melissum. Nam anapaest0rum legitimorum qui inter trimetros ponuntur exemplum est

Prometh. 93 sq. 121 sq. tque anapaesti illi Iphig. ut 1 48 necessario legitimi sunt, cum tam accurate ad leges illas, quas infra demonstraturus sum, comp0 siti sint, ut ne posterioris itidem temporis esse videantur. Ceterum hic ordo rationem habet n0 malam, si eaeodum

compara S.

Nam antiquo tempore exodus ita instituta esse videtur, ut eodem modo quo incedentis cli 0r anapaesti legitimi carmini melico antecederent, canticum ultimum anapaesti sequerentur exeuntis. Sed cum diverbium augeretur, actum est, ut inter carmen, qu0d deinceps Stasim0rum ultimum Vocabatur, et anapaestos finales sive ex0dicos trimetri iambici interp0nerentur. Ea enim sorma, quam inverso scilicet ordine in

illa Iphigeniae ut par odo inveniri suspicati sumus, in plerisque sabulis extat, nisi quod fieri potest, ut diverbii initi itaque post canticum siquis in scaenam prodeat anapaesti piso dici iniissiantur. Sed eandeiu, quam inter diversas par odi partes, condicionem intercedere inter carmen exodicum et anapaest0 finales comprobare licet Xodo Eumenidum 916 sqq. ubi R0ssbach et est phal. I p. 41 anapaestos inter stasimi carminis str0phas posit0s esse v0lunt, cui pinioni maxime Arist0 telis illud notissimum p0 et 12 bstat: στάσῬ0ν μέλος χ0ρ0στ ανευ ἀναπαίστ0 κώ ρ0χαί0υ. Sed res tum demum perspiciti ir, cium anapaest0s Minervae carmini exodie insert0s esse putemus eique ad similitudinem eius par0di con)p0sito, quae inter singulas stropha anapaest0s

habeat e0s, qui ab histrione aliquo recitentur. s. 00p. climidi p. 27.

Deinde sicut anapaesti par0 dici, qu0rum locus ante carmen par0dicum suit, inter singulas carminis strophas continuantur, epis0dici qu0que et finales, qui sunt ante planctum, interdum si adhibentur, ut in Spatiis, quae inter Singillas planctus partes intersunt, ad rationem altius elatam moderandam aptissimi sint, velut ad tres in alium peri0dos quinque aliae

esto h. 30 sqq. atque ad versus epis odicos Ant. 80g--805 duae peri0di 0St utramque stropham primam utraque 1 et 83 4 eodemque modo ad epis0 dic0 Androm. 494 - 500 duo Menelai systemata in planctu sequenti 5 15 et 53 applicantur. Denique in e i numero habendi sunt anapaesti Admeti Alo. 86I. 78. 95. II. Atque anapaestorum

epis odicis vel inalibus s0rtasse n0 antecedentibus usus est Mam. 448sqq. nisi Orte eae, quae Clytae uanestrae sunt, anapaesticae periodi ad ea adiunguntur, quae chorus pr0sert, cum Agamemn0nis et Cassandrae

cadavera proseruntur

mn in autem horum anapaest0rum ad legitim0s se applica litium alia condici esse videtur apud Aeschylum, alia apud Soph0clem et Euripidem Nana cum ceteri legibus severissimis adstringantur, anapaestiqu0s Aeschylus carminibus admiscuit a legitim0rum Drmati0ne aliquantum

14쪽

abliorrent. PraeSertini cui paro emia cum si lecti'mus certe illi quidem,

qui iii illo Agamemnonis planctii Sunt. Postrem de ii apacistis, qui sitiit Hippol. Ipsi - 266 - sive opo- ilicos, qui alite cedulli lute a v. 170 cuntinuari Euripides voluit, sive pristinam parodi sortia an ita mutare, ut primo l0e esset canticuit clioriglyc0ndiim 121 169), deinde anapaesti epis0 diei, litos anapacisti 1 iaedrae et nitricis legitimi loco paro di comitii sequerentur difficillinia Iliaesti est. Nain Phaedrae et nutricis anapaesti ne ipsi ii idem inter se pares sunt. Facile en in intelleges verba Pliaedrae insanientis, sicut Me deae in Medeae prologo, numero esse nil t0 0rtiora et liberiora, id quod dialecto iioque d0rica iuva uir contra ea Olmnia, quae a nil trice dicantur ad solandum mitigandumque, modi eo et plano numero procedere, usque dum ipsa Phaedra inde a v. 243 tumultu mentis sedato numeroque illius rati0ni accum modato cum nutrice c0ncordet. Videmus igitur in anapaestis Medeae d0luribus oppressae et in Phaedrae suriis agitatae summam animi perturbationem exprimi pii tribus dissolutionibus. Quare intellegitur hos non valde dissimiles esse liberis, c0ntra nutricum versus, quibus animii tranquilletur, 1 0rmis maxime aequalibus

constare.

S. 4. 00nspectus anapaest0rum et in trag0edia et in e0m0edia legitim0rum. Liceat mihi sub sinem huius disputati0nis, cuius uitum consilium fuit

1 rmas severi0ribus metricis legibus adstrictas ab aliis secernere, Omnes versus n0tare qu0 legitimos esse volo nec solum par0dicos, sed etiam

epis odicos, qu0rum apud Bossb. estph. IF p. 415 pars omnino omissaeSt, pars err0ribu typogripphistis vitiata. Sunt igitur I. Adventorii I. suro licia Aesch suppl. 1 - 40. Pers 1 - 64. g. 40-104. Contra Promethei qui sunt paro dici num mnes ab Aeschyl facti sint dubium

est, qua de re infra gelnus.

b , 1 h. i. 134 - 171 sit ut statim ei qui applicentur asseram 201. 233. 237. Antig 110. 127. 141. 155 Phil0 et 144. 159 191.c EuriqF. eq. 98-153. r0 ad 68-121. 230 - 234. Iun. 82 - 111. Med. 96.139. 160. 184. Iippol. 170 - 266. Iphig. Aul.

1 - 48. uripidem igitur apparet paro dicis anapaestis legitimis m0d0 usum esse in sabulis prioris temp0ris quae si ut, excepi Iphigenia ea ulid. initio, de quo valde dubitari iam vidimus. Rhes 1 - 22 34 - 40. 2. Esisoclici praeter e0s, qu0s iam notavimus par0d adiunct0sAg. 3. Pers. 140. Αnt. 155. Troad 230. Hippol. 170 - 175 et praeter plii g. Aul. 590 - 606, de quibus infra gelidum erit, hi sunta Aeschyli sept. 861. Pers. 552. stippi. 966. g. 782. Pr0 m. 276, qui tamen dubii sunt, s. infra 3 18. 561.

15쪽

b Sophocli 00d tyr 1297. uti g. 376. 524 6 26 801. 1257.

Pliiluet. 1409. Sed qu0 R0ssb. estph. Ilunt versus Tracti. 71 liberi 0res sunt. Ceterum numerus horium anapaestorum apud S0ph0 cleminulto naaior esset, quam Aeschyleorum, nisi Soph0cles ad 0 idem consilium exsequendum haud raro trimetris iambicis uteretur, hiod idem Euripides interdum sacit, uno l0c tetrametris trochaicis. Euris illis sunt Alc. 29. 40 861. Nam hos ultimus Versu S, qu0 R0ssb. estph. gonsilio sortasse omiserunt, epis odicos esse etiamst fgholtu quod est optima auctoritate apparet h0c: ερχεται Ἀδμφος απι του τυuβ0υ καὶ Ου 0λμα εἰσιέναι. Iipp. 1283 1342. Androm.

491. 1166. 12 26. Heraclid. 288. suppl. 794 980. 1114. Tr0 ad 230. 568. 11 18 1251. 1011. 1242. l. 987 1233. Herc. sur. 442. Phoen. 1480. rest. 349 1113. Iphig. Tahir. 456. - uibris acged tint II. I in ale. I. uothis fabrilae in exitii a seselisti sept. 1054. h0eph. 1066. Prom. 1040.b Sophociis i. 1402. l. 1508. ed. 0 l. 1751. Ant. 1318. Trach. 1259. Philuet. 1445. si Euris istis te. 1159 - 1163 Andr. 1284 Iol. 1688

lum frequentissimi stin anapaesti 110n inveniunturi, apud Sosthoclem nisi liis Ai. 1163. ni. 29 at lite apud c Euris idem nisi ter Ied. 759. 1081. Tr0 ad 782 i. e. in Sophoclis et Euripidis sabulis pri0ribus nisi qu0d accedit Iphig. Aul. 1276.

Ceterum tertii generis quae singula sunt exeinpla omnia iam Supra laudavimuS. Denique eisdem legibus periodi in comoedia anapaesticae adstrit1-guntur, maxini systemata illa, quibus versus tragici irridentur iecininus tetrametri, qu0rum maximus est apud Arist0phanen usus qu0rumque indule ab Rossb. estph. II p. 419 sq. bene descripta est.

Nain quod iis omnibus commune est, idem est proprium anapaestorum mnino legitimorum mnium, . . maxima tumeri aequabilitas, qtiae e p0tis Sirnum c0nstat, qu0d neque proceleusin alicu pro anapaesto ad ni ittitur pr G neque anapaestus et is qui pro eo Sicut

temporis aequalis punitur dactylus ita e0pulantur, ut pr0 celeus maticum ex se medium gignant a), id qu0d Iarius Viet 0rinus p. 108 ed. Gais s. disertis verbis dicit.

0nanino autem inter anapaestos tragicos et c0micos h0 unum intercedit discrimen, quod tragoediae sunt certissimae quae uim quam laeduntur cae Surae, quae quident in universum si spectamus eaedem a c0micis Servantur, Sed laxi 0re qu0dam m0d0.

16쪽

Cap. III.

S. . De ordinibus anapaestistis.

Numerus h 0rum anapae St0rum est quadril plus IIabemus enim plenos Iriattuor morarum pedes, non trium morarum cycli 0s, qui sunt numeri sescupli. tqui cum maximia nil meri quadruplaris rit m0dum pentapodiae n01 excedat, L estphali S. 47, apparet et tetrante tris et hypermetris periodos effici ex c0mpluribus membris constantes. Sunt autem ordines tres

1 qui paroemiacus dicitur, tetrapodia catalectica, quam in Omp0siti0nibus quae κατὰ στίχ0 dicuntur usurpatam scimus, cuius quidem compositionis exempla tam rara Sunt, Ut certas leges dignoscere non imagis liceat qualia tripodiae, cuius usus in embateriis et prosodiis sui cs. Rossb. estph. II p. 400 et p. 388. Sena per denique eius locus est in anapaesticarum peri0d0rum ap0d0Si cuius rotas is est 2 dimeter sive tetrapodia catalecta, quod si in tetrametro: protasis tetrapodia agatal. apod0sis tetrapodia catal. Est igitur periodus diuorum membr0rum, περί0δος δίκωλος, es. est-phat ann. 1860 p. 13. Sed omnes peri0di, quae ultra du0rum membrorum m0duin extenduntur, non iam metra sunt, Sed hypermetra, s.

Westpha Philol. 20 p. 80 et p. 273 quod idem repetit in artis metricae altera editione II p. 264, maxime autem I p. 665 - 668.

Haec sulit ea, quae Hermannus systemata appellavit, quod nomen latius patere et ad omnes etiam eas, quae compluribus peri0dis coiitinerentur, str0phas pertinere Carolus Lachmannus iam intellexit, qu0d ipsum ex titulo apparet, quem libris de trag0ediae canticis scriptis quattuor anteposuit de ch0ricis systematis tragicorum graecorum, Berol. 1819, cs. niaxime inde a p. 8. Talis autem periodus est trium membrorum, τρίκωλος, Si unu In membrum inter rota sim et ap0dosim aedium interlicitur'). Si dii talia membra iniiciuntur, peri0dus est quattuor membr0

Denique in hac comp0 siti0ne hypermetri ea interdum invenitur' nomen quo rhythmici hae membra dixerunt non Servatur Fortasse παρεκβολη fuit, qua voee rhetores enuntiata interiecta appellant. Ceterum Aristoteles metaph. 5 exfr. prota Si δεξιόν, pod0Sim ἀριστερόν vocat, quod Latini dextrum et sinistrum membrum die unt, quare fortasse denomine medii membri vel μέσου κώλου cogitabis.

17쪽

3 basis anapaestica quae dicitur dipodia acatalecta, eaque ut videturiinprimis ante par0emiacum.

0uamquam etiam aliun locum ei fuisse ex eo intellegitur, quod caesuram quae a poeti tragicis post cuiusque tetrapodiae sinen se imper servatur, tueri aliter n0 liget, quam Si dipodiae illius I 0 cum etiam alium atque ante par0euatagum fuisse sumimiis, velut primo loco Ag. 83.

0u0d quovis tetrametro et hypermetro una peri0dus efficitur, inde sequitur id quod Ric Bentleium primum observasse dixi, neque syllabam ancipitem neque litatum admitti nisi in sine totius periodi, qui catalecticus est. Itaque neque tribracli In pr anapaest 1 1 3 neque trochaeum pro

sponde 3 3 neque creticum pro dactylo 2 1 140nere licet.

Idque a Benileio argumentatione probatum est tam perspicua, ut iure mireris, esse qui c0ntra eum disputent. 0ssbachius enim et estphalius litamquam unum S0ph0clis locum At. 169 μεγαν αἰγυπιον υπ0δείσαντας aDawesio, qui δ' post αἰγυπῶν inseruit, emendatum esse concedunt, tamen Aeschylum et syli ibam dubiam et hiatum admisisse, modo lenissina sit enuntiati iii terpunctio, de senilunt asseruntque exempla quinque haec: Pers. 18. πρ0λιπόντες βαν, με ε ῖππων sept. 24. 0υσδε ρύεσθε πότερ0ν χαίρω.Ag. 796. ἀγελαστα πρόσωπα βιαζόμεν0ι. στις

lerus e textu eschyleo dimovit, quem cum antea n0n secutus esset, postrem probavit G0d0sr Herni annus, cuius haec sententia est, ut etsi litatus excusationem habere videatur a pausa, tamen rigeant niaxime hi versus pr0 dantque manum literpretis rati0nem reddentis e0rum, quae sequantur. Idque ipsum probaverunt in dorsius, Frangius, Carsten, Paleius,

Schneide vinus, stilius, Engerus. tque idem Hermannus post Ag. 796 καὶ ξυγχαίρ0υσιν μ0ι0πρεπεις ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμεν0 versum paro emi acum excidisse d0cet maxillae neglecta responsionis lege et impedita verb0runi structura. Nam si ad ὁμ0ι0πρεπεῖς dativus qui requiritur in ill participi est ζυγχαίρουσιν, totius sententiae verbum finituna desideratur. Deinde Him 3I Engerus ann schol. Mue tetelli XIII p. 778 sq.)egregie Sic emendavit: υτις φερπει μῆνις αφ' ἡμῶν, ἀσινης ὁ αἰῶνα δι0ιχνεῖ. Restant Pers. 18 et sept. 24, de quibus l0cis deinceps iudicabitur. Videnius autem Benti ei observationem ita esse veram, ut ne in sine quidem sententiae litatus dubiaque syllaba intra ipsam periodum ex

cusentur.

18쪽

Coiitra non iniri tua est, id ipsi ut in otii nil, iis ceteris versibus sit, etiam in liue alti paesto tu in gelius callere, luod ii X clamat tolle titti allocutione

litatus ancepsque illa syllaba ad ni illuntur, piod priimi in Suidlerus d0clim. p. 80 perspexit. tia in sti alii ne id quidem saepe iii legitimis seri videmus. Est enim unum exstin plum Aesch. o. 1537 A ct se, εἴθ' in εδε ζω in anapaestis qui sunt inter planctus stro lilias inserti. Cui accedit Γh S. 747. ερρει, στρατιά, πεπτωκεν ἄναξ 0λίω πληγῆ. 0ῖα 1 ιοδυνη τείρει φονίου τραυματ0ς εἴσω. At Soph0cles et Euripidesidem admittunt iii personarunt ianitationi ibus iis quin lite locis: Ant. 932 Κρεω κλαυε ιαθ' υπάρξει βραδύτqτος περ 'Aντιγ. 0ῖμ0 θανάτ0υ 0υτ εγγυτάτω τ0ίπος ἀφῖκται. ib. 935 Ερ μ' υ τάδε ταυτὶ κατακυρ00σθαι 'Aντ ῶ γης Θήβης αστυ πατρῶον, fortasse 940 ex Dind0rsi coniectura. 00d Cul. 175 πατρ0ς μετερ0υ Θησ. αλλ' ο θεμιτόν, qui l)us

accedunt Med. 1396 Μηδ. υπω θρηνεῖς μένε καὶ γῆρας. g. es τεκνα φίλτατα et

πόλις. Cetera exempla quae ab Hermania et ab R0ssbach - Vestph asser turlibet 0rum anapaestorum Sunt. In comoedia dubiuii est, num huius excusati0nis exemplum sit.

Nam Thesin. 776 es χεῖρες εμαί, εγχειρεῖν χρη εργωπ0ρίμω suspecta vitii sunt verba propter hiatum in χρη ἔργω et ibid. 1065 es υξ ερ lως μακρ0ν ππευμα διώκεις aut post ἱερά lacunosum systema est aut liberium, cum non X Stare videatur exemplum systematis legitimi, quod tribus dipodiis contineatur. Sed hanc exceptionem ut concedamus, semper tamen tenendum est 0nanium omnino esse versuum minimeque velim pr0pterea lites singul0s ordines anapaesticos minus arte inter se coli aerere, id quod salsissimum esse in laac quae sequitur para grapho dem0nstrare conab0r, qua agetur

S. T. de aptissima ordinum e0pulatione.

At enim rdines periodi anapaestigae ita inter se excipiunt, ut artissima sit c0niuncti0. Licet id explanare c0mparatis trimetris iambicis. Hi enim, hii hiatii et syllaba ancipit i. e. silenti aliquo distinguuntur, saltem aptui antiqui0res, ut apud Aeschylum, non possunt v0cali littera elisa coniungi. 0ntra Aesehylus anapaest0s 0n 0lum vinculo elisionis

producti0ne ea, quae c0nsonarum p0sitione sit maximeque e0, quod brevis in fine ordinis v0calis propter duas quae in initio proximi membri sunt colis0nante pr0 ducitur, velut

19쪽

ibid. 1086. ἀνεμων πνευμ ατα πάντων ει αλληλα l στάσιν

ἀντίπνουν ἀπ0δεικνυμ ε νῆ' ξυντετάρακται. Inde apparet membra quae inter se aptissime copulata videmus etiam numeris vincienda esse. 0dem igitur mod0, quo orationis continuitas ut intra singulas dipodias, sic etiam extrema dipodia vel tetrapodia servatur neque pausa aliqua interruimpitur, numerus et ipse qua sit aequabilitate ii egesse est ne in sine quidem singularum dipodiarum singill0rumve ordinum turbetur, sed semper sibi constet, id quod solum eum aequali illo et modico choreularum ingressu c0nvenit. si fit, cum syllabis quattu0rbrevibus iuxta inter sep0 sitis omnis numeri constantia deleatur, ut dip0diae et tetrapodiae g0pulari ita n0n possint, ut dactylus et anapaestus inter

Itaque Xempla, quae Hermannus p0St eumque Russb. - Vestph de hypermetris tragoediae legitimis asserunt- nam comicorum ni illa mnino sunt huic rationi repugnantia, ea omnia mihi suspecta sunt maxima 4-que partem iam diu orrecta, ut ab ipso Hermann Aes h. Si pl. 9. ἀλ αὐτ0γενεῖ φυξανορία Med. αλλ' υτ0γενη 0 φυξάν0ρα γάμ 0ν ιγύπτ0υ παίδων ἀσεβῆ τ ν0ταζόμεναι - sept. 867 0ν δυσκελαδόν θ' υμ ν0 'Eρινύος χεῖν Med. ιαχεῖν . s. Elmsteium ad ur Med. 149. Eum 949 d' ακ0υετε, πόλεως φρ0ύρι0 eius generis est, de quo infra sustus agam. Se 1 f. 829 ῆ 0υ μ 0γερ0ὐ καὶ δυσδαίμ 0νας ἀτεκνους κλαύσωπ0λεμάρχ0υς, corruptum esse Meinelitus iam intellexit phil0l. 20 p. 61. Atque ea ipsa verba δυσδα μονας ἀτέκνους glossemata esse similis qu0dammodo interpretatio scholii Medi dei vinci επὶ κακω τεχθέντας η 0υς μητεκν0π0ιήσαντας. Ea igitur omnia glossemata sunt eius loquii 0nis, cuius duplex esse p0tuit vis et male nati δυσδαίμονος et malos natos vel liberos habentis ἀτεκν0υ . Ceterum in anum interpola trigem prodit dactylus, quippe qui in sine dipodiae dactylo alter non antecedente positus sit, de quo infra dicendum erit. De eadem hac caussa cum verba Eur,. Eleetr. 3I9 θάοσει Παλλάδος σίαν ζεις πόλιν αλλ' ἀνέχου non recte Scripta sint, c0rrectorem quendam licet 0niicere verba quae fuerint haec θαρσει. ὁσίαν Παλλάδος ξεις πόλιν transp0suisse, ut hiatum evitaret, quo lacuna indicata esse videtur, quana s0rtasse sic explebis:

πόλιν αλλ' ἀνέχου. In c0micis hypermetris exqui plum qu0d huic regulae obstaret, plane non inveniri iam vidimus. Atque tetrametrorum unicus est locus 6 9. 397 αυτbν ήσας . . o μιαρώτατε, τί π0ιεῖς Ου μη καταβησεις; cui HS eadem esse videtur undici quae est Eur El. 32 περί μ0 στερν0ις στερνα πρόσαψ0ν, σύγγονε φίλτατε δια γαρ τε Verba enim σύγγ0νε φίλτατε ex uripidis contextu tollenda et A μιαρώτατε ex eo, qu0d Porsonus c0niecit es μιάρ νδρῶν cf. p. 4 praes ad Heg. c0rrupta esse videntur, nisi sorte scripturam traditam defendere malis eo, quod tui obique res in ali 0cuti0ne posita sit, cui paucas alias excepti0nes

20쪽

concessinius. Ego prola Porsoni coniecturalia. ultio de Electrae uri. puleae exitii suspitio eo magis aligetur, tu plures apparent l0ci, qui curtis illis legitimo mini regulis n0n conveniunt. Atqui se luol iis alii constat l0 et 13 19 et 1321, quibus alter ima accedet vi te latinus 1353, quare verisimilius sit exitum illum, quo de agitur, sicut extrema iit Baccharum partem ali Euripide abiudicandalii esse illi ius iiterpolationis, ut h0 statim adiiciani, tertium dem0nstrare licebit exemphini Iplii g. ni. 590 - 606. quoruni Versu uti posteri0r pars iani ab Augusto Nauchi in similem suspiti0nem vocata St.

Cap. IV.

De larmis s0litis. Numerus anapaesticus eius generis est, qu0d Graeci γέν0 ἴσ0 vel ὁακτυλικόν Latini par diglint propterea quod singuli pedes quaternis ali 0ris sive temp0ribus i. e. Arist0xeni χρόν0ις πρώτ0ις contilientur ita, ut 0sitio vel thesis vel Arist0xeni βάσις et levatio vel arsis binis

m0ris effigiantur'). Si thesis antecedit, dactylus sin arsis, anapaestus n0minatur. napaestus igitur a dactylo non disseri nisi an aerusi, quare consentaneu in est nomine anapaesti significari actylum inversum 'φ). Ac saepissime quidem thesis vel basis una syllaba longa exprimitur, quae est duorum temporum, contra I Sis duabus brevibus, quarum utraque unam talitium m0ram c0ntinet anapaerius arsis thesis Atque haec s0rma primaria dimidiam sere partem omnium pedum efficit. Nam si septen0s tibi pedes sumes, 0rum terni 0rmae hilius erunt s). - Sed haec primaria larma ita variatur, ut arsi quoque, quam itent duarum 40rarum esse vidi imus, per unam Syllabam longam exprimatur. u sit, ut pr anapaest ponatur

arsis thesis' Ulor enim vocibus illis eo, quo veteres modo, ut sit the Si riguter Talittheii , arsis , Schwacher Talattheil , non quo metrici indo a Benileio recentes, ut sit plane contrarium. Qua in re estphalius Uri. 42. antecessit, Mui Henr. Eilius assensus est alini annal. 186 p. 338. φ' Hae de re aliquam diu Rud. II estphal Fragmente und Lehr-saigo de griecti Rhythmilier Lips. 1861 p. 229. Iulius Caesar, elem. rhythm graee. 1861. p. 275sqq. Nein=L et Jalini annal. 186 p. 349. Jul Caesar, alini annal. 1863 p. 18, denique Rud. estpha I p. 57 1sq. inter se pugnaVerunt, usque dum lis in eam, quam dixi, sententiam

componeretur.