장음표시 사용
31쪽
De duabus indisi0nibus suspeetis. Sunt igitui' quattu0 maxime dipodiae incisi0nes. At ille omnino
praeter eas duae cogitari possunt At ita dipodiam anapaesti eam percilSSam S Se non puto. Nam liuius caesurae exempla quae asserri 0 terant illa ipsa verba elisi 0 ne coniuncta liabent aut accentus inclinatione vincta aut alia caussa excusata. Nam apud Aeschylum non est exemplum nisili 0 unium Prum. 139 χθόν' ἀκοροήτω, quae verba elisione coalescunt. Similia exenipla nonnulla aptu ceteros p0etas scaenic0 inveniuntur, sed
propter elisionem exeusanda, ut Ai. 208. τί δ' ενήλλακται 211 λεγ
ἐπεί σε λέχος l. 236. Ant. 381 802. 804. Alc. 897. Andr. 15.541.
Hec. 100. ur. l. 132 cet vel eo quod praepositio ad verbum inclinatur, ut Alc. 901 συν αν σχεν ὁμοί vel pr0 nomen relativum, s. Ant. 1100ς φ α ιετερα Andr. 498ὰς περθνήσκεις vel uno saltem loco pronomen personale σε τ0 ἱππομανῆ Sophoclis i. 143, cui Euripidis accedit Alc. 743.
Alteram, tiam dixi a poetis vita tam esse, caesurana, e qua in thesi securida quartave neque sit vox monosyllaba neque dilarum brevi timsyllabarum prasegressa pluriuili syllabarum v0 est, termannus cum de tetrametris egit, quamquam lion elegantena, tamen admisit, s. elem. p. 401. Sed vertia illa eiust nodi sunt, ut ante ea non necessario incidatur, Sed talia, ut aptissime ad antecedentia applicentur, sive ipsa accentus incli
κλιτύς, θεν σ0ι et sive particulis illis, quas S. 11 notavimus, ininu
tulis, Ag. 67 εστι δ' πη νυν. 364 τό 40ν, πως αν. Iippol. 227 πῶμα γέν0ιτ' ἄν. Proin 1043 ριπτεσθω μευ ch0eph. 1068 παιδοβ0ρ0 μεν. clioepti. 400. ἀλλα νόμος μεν Antig 154 χωρεῖ τίνα h. b. 821ζῶσα μόνη δ q. Aescii suppl. 16. γαῖαν, θενίη Hippol. 193 δυσέρωτες δq. hue pli. 375 ἀλλα διπλῆς γάρ. b. 402. αἷμα. 0 γαρ .l 'rom. 1068 τους πρ0δότας γὰρ ib. 10 76 εἰδυῖαι γάρ. led. 1400αλλ' πόσ0ν 0υν. Alc. 30 0ῖβ ἀδικεῖς cis et sive χρ γ i. 281, citi in comoedia δεῖ accedit v. 60 ἀποθνησκειν δεῖν. ω προτέρω δεῖ sicut illud ευφημεῖν χρὴ quod saepissime in initio anapaestorum Aristophaneo rilli est, sive ili voce παῖς Andr. 518 παῖδα δ' εμη παῖς Ai. 134. Γελαμώνιε GLPraeterea restant duo Aeschyli exempla, nam Pors. 895 liberi Carininis est, Sept. 22. μεγάλε ε et choeph. 22 ω πότνιὰ χθών, ubi talia ei excusati in e posita esse videtur, quod verba coi ludanam udo cuia iunguntur, qu0d ulti in prioris vocabuli vocalis proximadiudici colis una producitur. Cui his rei imitati agn0scenda videt hi in un0 eoque his si in illitii Ai istophani exeniplo αρα νυνὶ ρίς eccl. 630.
32쪽
c0nspectus singularum 1hrmarum. Restat singilliinim somnari in quae nasci intili diversis ilicii tendi et solvetalli uiui aliendi lite rationibus quae sit condicio ut indicemiis. Sin priuatim excludam eas s0rmas, quae displicem praebent caesi trani, stipi a iani et lunae ratas. Atque item Separabo eas, quartim primaria caesi ira trochaica est itasque omnes intra asseri e consilii mi est. Postremo ut si iii velit is rationem tuam ex lilirere possit, tr centas inihi si linam ip0dias. Quae itidem ratio etiam propterea com-inendatur, quod si partes quae revera sunt prop0rtionales iii lia iuponerem, Condicio cuius ille ornaae non tam facile perspiceretur. Eligenda. Allelia eiuS modi Xelnpla illit, quae mediunt quendam inter numertim incitauim et arduin obliti eant luelim. tiare nolo Pers 1 quippe ili versiis propter n0ni inlim proprio illii imittitii linem illi res spondeos contineant nec suppl. 1. quae parodus Danai luna si igienti tim iust velle menti0 est tiniam igitur:
00d Col. n. - 440mnino sunt viginti sormae, cum viginti duae cogitari possint. I. Di podiae nusquam incisae de trecentis illis septuaginta inve- iii utitur his sex modis:
II. Diaereses sunt 110, quo quidem numero egregie comprobaturi linu0d summam esse numeri anapaestici rationem dixi hanc, ut cuique pedi sit verbuin inlim:
III. 0ntra caesuras trochaicus pedis primi et tertii invenitivis 36his duabus ornais:
IV. t tro huic dactyli, tu ita dicam, incisio requentior est quam ipsa primi dactyli diaeresis Si uit igitur de trecentis his 3 loci
33쪽
Videmus igitur poetas a diaeresi tum denium discedere solere, timnii merus anapaesticus minus variatus sit, quare formam h 314
rarius diaeresi dividi intellegitur quam hanc In illa enim mi merus puris anapaestis acilitis apparet, etiam si
quae tota vel aliqua ex parte spondiae est
Deni lites forma haec propterea adimittitur quod scerte pes in tio caedit tir, usu anapaestus est neque anten ea quae pedem sponde lin percus Stim habeat etSi alter pes ursis os t. Contra si prior pes dactylus est, non raro quidem diaeresi utuntur ' 27), sed saepius p0etae intra binas ipsius dactyli syllat, as breves 38). Eaede iii rationes sunt, Si caesura primaria non est dipodica, sed trochuieu quana diximus, nisi quod tum consilium etiam magis cernitur, clim ni utrum incisione r0chaica paulluhim turbetur, id maxi in diueresilitis illustralidi. Iam caestira trochaica In priore parte quater, in alterater adhibita est, semel haec est Ant. 141, sed numquam fac tilia est, ut utriusque partis esset eadem caesura tr0chaica, id quod ilip 0 die in caesi ira perili de est. Ceterii in in altera parte non tam caesura opus est, cili una syllabaile est, quam ita priore, hiae est lina syllaba auctior. Nam in l0cis illis viginti uno, quibus trochaica caesura est, undecies innis caesura ab altera parte abest, a pri0re quinquies, Sed bis tantum ab itraque parte
Atque tit ad ulteram partem redeamus, illa, ex qua post luem Vis pedem incidatur, lex tantum valet, ut decem locortina, qui hi persint, septe in diaeresi, tres trochaica caesura percutiatitur:
34쪽
Versus par0em iaci, qui peri0di sive tetrametricae sive hypermetricae apodosim efficiat, atque dimetri catalecti, qui eiusdem peri0di prolaSim complectatur, par sit numeri ambitus necesse est. Itaque paroelia iacus est tetrapodia catalecti ea, sive illimam arsim antecedens ille sis in se continet ita, ut syllaba paenultima per quattuor moras Sonet sive post ulti uiam arsim contractam per duo temp0ra siletur
tiam qua in in iunibus quae servantur m0dulationi l)us imis icis illam quam pri0re 0e posui rati0nem habitan esse videimus, ut hymn. ins0lem 1 sq. anapaestus cycli 0 ita ui odii latos invenimus quae eadem est modulati hymni in Neuaesim v. 4. In sine paro emi ac qiii idem toti his peri0di sinis sit numerus quoad fieri potuit iustiis servati ii . Scilicet thesis illa paenulum a quam qua riuor per patia S0nare 10do dixi, nusquam solvitur. At ille arsis paenuli ima sane in antiquiore et comoedia et tragoedia stetit in bellicis carminibus li0nnumquam contracta invenitur, ut apparet ex Oe ver Sti, que ini Iephaest. p. 27 servat αγετ es Σπάρτας ενοπλοι κοὐρ0ι, ror ταν Αρε0 κίνασιν. in comoedia antiqua Cratin Odyss. 2. vol. II. p. 1. p. 94. diu. ως αν μῆλλον τοῖς πηδαλίοις ' ναυς ηιμῶν πειθαρχὶ . in comoedia dorica Aristox apud Iephaest. l. l. τίς ἀλαζονίαν πλείσταν παρεχε των ἀνθρώπων ' τοι μάντεις.
denique apud Aeschylii in suppl. 8 976. Pers. 32. 152 Ag. 366, qu0
alium qu0que versu ui trahemus Pers. 5. Sed in posteriore sabula arsis illa sena per bi syllaba est, nisi si qua irrisi latet, s. Rossb. Vestph. l p. 408 uare neque thesis antecedens . . secunda silvi 0teSt, qu0d
35쪽
tum proceleusmaticus esset neque formae huius
P0strem locis longe plurimis pars haec paruem iaci p0sterior caesura uini destituta est. Si aliqtia est, eam in tragoedia semper post priorem arsim habes numquam post priorem Illabam brevem Nam talis in tragoedia incisi elisione semper deletur, utrant. 83 7 εγκληρα λαχεῖν Ἀεγ' ἀκ00σω. Neque usquam inter ultimas duas syllabasseritur. Immo e enclitica quidem Vox ita ad verbium proximum applicari videtur, ut in ista sede commissura Aeschylo et Sophocli placeat. Sunt
anapaestis qui inter planctus str0phas interliciuntur et Prom. 29 φίλ0ς εστ l βεβαιότερος σοι, qui versus caesuram primariam praebet ab Aeschylo alienam, ut infra videbimus. In fabula posteriore exena pla coimpluria sulit, in hoc Sophoclis ed. Col. 1753. νεμεσις γάρ. Denique ui . Alc. 3 Πελί0 παις nullam ultimi pedis caesuram esse supra iam viditarit S. 11.
Ceterium si caesiit a primaria tr0chaica est, altera pars remanet liaec , quae nil inquam percutitur. IIae igitii 0mnes partis p0steri0ris catalecticae incisiones sunt, Si caesurae primariae Sunt.
Videamus nunc de priore illa catalecta, cuius in una qua lite Sedesp0ndeus frequens apparet. 0hienuit en in tragici poetae exitum esse quam gravissim una. Sed id quod P0rs0nus p. 46. Hermannus ei p. 403. alii contendunt, primam thesim s0lvi, certis legibus circumscribamus
Diversa eniim sunt hi paro emiae genera, caesura Si SpectanmS. Maxilna lilia pars ea est, quae incisionibus utitili primariis ip0dica vel trochaica . Atque facile iitellegitur anilem tum partis pri0ris plane esse coiit licionem, quam diui utri catalecti dip0diae prioris. Itaque sicut sunt eaede in incidetuli rati0nes, nisi quod caesura tiochaica in par0emiaco paullulo frequentior esse videtur, item c0ntrahendi s0lvendive regulae n0n disserunt. Spondei enim ad inutuntur et dactyli Sed cum alterius partis priina ursis non contra liatur, inde se itiitur dactylo non esse locunt nisi in secunda par00ua iaci sede Naua tum quattuor syllaba breves inter Se coniungerentur Formam autem lianc. de qua quis in tragoedia
De laesis caesuris primariis. Est aute in aliud, Si caesura priuiaria neglegitur, itaque nec ip0dica nec trocliaica est. In quo certum agnoscendi im est c0nsiliuni ulti iii is duas t0ti iis periodi dip0dias aptitis c0niungendi, ut postremunt illii diutum membrilm, cum uia iam in duas leviores dipodias dividi possit, gravi 0rein efficiat exitum.
36쪽
Ilia liti liiictili uis petiodi iii singili:is dili Oditis ilis soliti;iu illi petiis Om igis elici illi', illo Oligi iis, gravit is, it ictili iis est isti illi in illi ut sinate. Tun semper sere rami ei sim de lucis sodecini legi liniis diris de iiii an tu ilio sim tertialia incidit iii , id in liud prolite ista facile concedi uir, ii odsemper dili odia dilae rei itanent, ita Certa numeri r itione ciuili iuga illi ir: dipodia allapa est. laypercalat. dipodia da etylica l)rael lycata l. Similis est ita versii ieroico duaruna tripodiam im coniunctio
lianc quam caeSurum volumus dicere ι ei catulecticum sempere iniit alti r altera prioris partis secundaria s0la, quae est primi pedis
Caesi ira eiusdem pedis truchaica cuius per se optirna est ratio, l l in paro dicis, pisodicis, inalibus n0n invenitur, sed in eis se inel iii inter planctus sunt positi clio eph. 1016. Unus est lociis ii caesi tram hypercatalecticana praebet ceteris c0mmissura voca
litim ob schiratis Prom. 1070 νῆσδ' ηντιν ἀπεπτυσα Ἀαλλον. Tres unam laritii in habent primi pedis diaeresim ui . fragm. 475, 3. ib. 550 ed. Naiicli, quo spectat Prom. 1043 πάντως l εγ υ θανατώσει. eque enim hine versum bis incidere imales. Talis enim incisio hanapaestis legitimis aliena esse videtur. In ipsis enim libris non reperitur nisi uno loco M. TZ ευφραν πόνος υ τελέσασιν, is teli Cormi pilim S Senemo nunc qui es cliylum edidit dubitavit. Alter loc Ast. 800 parue in lacus ex uermania conieci tira hic est Ἐλένης νε υκ επικευσω. Neque probo, quod libroruin scripturam vocem inserta servant editurus: Eλένης ἔνεκ G' επικευσω. Nam tum est dimeter assa tale eius uini caesura destitutus prima ita, sed sic locum emendare mihi videor:
aliena est, sena per sere illa quidem hypercatalectica est, in uino apparet non ad similitudinem versus ieroici extremi compositum esse, sed si qii id simile sit id in ipsa iam unitis cuius lite metri nat ira inesSe. Nam ea ipsa urina ritiae ist hexametri exeuntii frequentissimabu olica l M omnino non extare videtur in hoc anapaestorum genere severissimo. Neque puto tragicalia , paro emi ac P esse caesuram an Nihil enim contra hanc in eam Sententia ui facit quod Henr. stili is Ay. 33 θεότιμ 0ς δ' ἴκαδ' ἱκάνει coniecit pro θεοτροητος ὁ an quem ab stilio tire requiri concedo
paro emi acum alio modo restituendi im esse resp0nsione ut periodorum appariturunt, de qua infra aget hir. Pers. O. O in editionibus quidem hic est τ0 40υλκω λήματι πιστ0υς. Sed est is paro emi aeus, qui a grammaticis clim dimetro agat alecto mutatus sit. In Medice enim est και τοξ0υλκω λήματι πιστ0υς. At illi paro emi acorum correetores singula verba m01m solum laterpolaverunt
37쪽
Ceterum Ast. 62 putaverit quis ita indidi αναοῖσι l ρωσί θ'
0μ0ως. Nam ii od Iermaianus voluit verbo αναοισι periodum finiri ii ovam incipi ab ρωσί θ' μ0ίως maxime propterea impr0batur, qu0d sentetitia iac: στι δ' πι νον ἔστι novana periodum initium capereiiecesse est, quod rigerus ad h. l. bene intellexit. Nec tamen locuna, ut supra exhibui scribendum censeo. Nam si duo verba per μοίως, μ0υ vel simili iodo coniunguiuur, καὶ - καὶ vel τε - καὶ vel ia simplex, vel uno alterove de iii lii loco τε - τε Surpatur, Dum illan Solum Eilli ut Itaque Λαναοῖς κ αὶ Τρωσὶν μοίως malo quam Πανα0ῖσί τε ρωσί θ' μ0ίως Atque revera mis Sophoclis par0emiaeus est liti ius scansionis -- l --l Ant. 939. αγομαι δ' κουκετι μέλλω erit qui dena paro enatae locus n0n esse videtur immo corrige γομαι η 'γὼ κουκέτι
μέλλω.Ita lite hane percussi0nem l poetae tragici eadem de causa fugertuit, qua illi Odiam rap0ndia ea in meque i n col incidere voltiemini. Duae est eadem caussa, cur hexant et ei' dactylicus saepe quidem tunc exitum lial eat, rar eius mi Odi Videtur enim iii lia meansione H langli 0r et relaxatio ita edam inesse, ita comicis acceptissima est, quos orllla hae quam tragici contempserunt, in sin tetra metii et typermetri lilientissime usos esse iii fra ostendetur. Nec puto e0S, qui eandem, qua de et una est, formam vitaverit ni athitis isse illam
Talia enim viri d0cti recenti tempore coniecerunt, ut M. 64. θυμ0βόρ0ν 20ντίδ' πληστ0υ ars en θυμοβόραν φροντίδ' ἀπ Κeckel, it videt hir, antiquo alii temp0r grananiati ei illi qui Soph. i. II 6
seripti iram lianc probasse videntur: κουδενί πω rimos θνὶ τῶν llic enim odiis, ii en ii Lailrentiatio celerisque ibi is interp0latum legi imis κου δενί πω λωον θνητῶν Ai αντ0 or ην τότε φωνῶ vereor ne gravioribus vitiis lab0ret, ita ecuna interpolatione contriticia esse soleant. Fortasse l0cus ideo corrilptus est, quod omnia ali 0rum verborum ambitu explieata si isti mi in uinc sere
κ0υτω βελτίονι φωτῶν L iit ioc est, erin i ego talem versu ni scripulm esse a Sopliocle, i pii paro enatae uni nisi caestiris dimetri catalecti priniariis, Sena per ea est ira iiiiiiii hypercatalectica cum primi pedis aere si sociata. Id ille eo a Igis Pli i vertim esse, ii sed hic locus etiam propter thesim in caesui a typo P
catalectica solii tam unicus est. Nam clini ne ille hil ill formae ---l - -
aliud exemplum sit neque forma haec Mi uil umqua in loco extet, apparet, si ab aestiris prima iiis dipodica et trochaica discedas, p0etas a dactylis plane abstintlisse. Ullae una ita sitit, iam P0s Sunt ita statu O
38쪽
Duo paro emiae genera accuratius distingui. Disseri in t en inDion solum caesuris prim: ii iis illis neglectis vel servatis, verum etiam eo, ilod ei paro entiaci, qui primariis caestiri solesti titti siliit, in prina a sede ita lite omnino lactylii in non admittunt, id ii od in altero genere saepissime sit. Nam dactylus tum demum ponitur, si sequentem liabet spondeum in
Ceterun alia ratio est, qua caesura paro emiae dipodica et trocli alea diversa sunt ab illis dimetri catalecti Caesura eniim trocli alea, quam triginta locis adhibitam esse in dimetris catalectis tragicori in i 0 uim is, in ζiro emi ac aliquatit frequentior est. Sunt enim Aeschyli x0mpla inter octoginta imum paro emiaeos viginti, os elis de triginta septemdecim. Denique qu0d mininae exspectaveris, Ettripides, qui alias caesura illa plane abstinuit in par0 emi ac tam saepe sere quana ipse Aeschylus adhibuit. Suia enim Euripidis par00miaci, qui primarias habent caesuras, nonaginta quattuor, quorum viginti duo praebent trochaicam, atque duobus tantum locis ita, ut τε et γάρ ad antecedentem dipodiam
applicenturio c. 1295 Iphig. Aul. 48.
Sod Euripidis alius quo iii huius incisionis usus est atque ceterorum. Nam elim apuit Aeschylum maxime atque Sophoclein hae caesura trochaica duae paro emiae partes 140n aptius vinciantur, quam dipodiae saepedimetrorun astata lectorum, apii d Euripidem, iii ceteras dipudias nusquam
hac eadem caesura coniungere solet, in paro emiae eadem hae caesura
adhibita coniunctio quaedam aptior sit, quod idem Aeschylus et Sophocles non potuerunt ossicere nisi caesura lypercatalectica. uare id quo lite facile explicatur, cur Euripides caesura hypercula lectica nainus opus habuerit ad par0emia cum variandi im, quam dii illi tragoediae auetores. Nam quae in paro emiacis Aeschyleis octies in O Sophocleis ter inveni uir caesura hypercatalectica, de 94 paro emia cis Euripideis ter apparet, ut de fragmentis taceam, in quibus quo ii sit genus anapaestorum n0nsacile dignoscas. Denique ident uripides in eis locis, quibus incisione trochai ea ustis est, eandem legem observavit, quam Aeschylus et 80phocles in hypercatalecti ea caesura, ut non esset dactylus, nisi uno loco dubio Iphig. ul. 11. τόνδε l κατ' εἴριπον Ἀχοντες. tuamquam textus Sophoclis et ipsius caesura in paro emi ac trochaica sequenti dactylum in prima sede n0n praebet, quod cum alias cf. Ant. 141, in dimetris a catalectis sat casu factum esse videtur vel eo potius, quod Sophocles sint gravitaten imponere mavult spondeis saepe admissis, anapaesto vulgo in prima sed repudiato, nedum dactylo adhibito. Itaque, ut omnia paucis complectar, Sophoclos locis37 caesuras ponit dipodicam et tr0chaicam primarias,
39쪽
ter lypercatalecticam eum primi pedis diaeres i. i. 220. Ant. 162. Trach. 1263. Euripidis omnino sunt 4 paruem iaci legitimi, quorum 1 caesuras illas vulgares praebent, tres suppl. 983. l. 1359. Iph. Taur. 1491llypercatalecticam. Cuntra El. 99 T. καιρός . . . ia βασιλεία iacula ostis litidem versiis est, immo corruptissimus, sed minime sic mutandius καιρός.
Deni lii Adsetiylus Octogies caesuris primariis utitur, quin lities hypercatalectica cum priuat pedis diaeresi coniuncta, Pers. 28. lippi. 979 Prom. 192 886 10 93. Sed alii madvertetulus est transitus quidam filii sit ad formas ih driores tribus Promet lici locis, quoi iam in uno 1074 incisio sola lypercatalectica apparet, in alter 10 53 sola primi pedis diaeresis, stam eandem solam in par00miacis dii abus Euripidis fragmentorum vid0imis 475 3 0 5500d. Nauch. in tertio denique 29 qui anapaestis piaris constat, caesura sola primi pedis troclia ista est φίλ0ς εστ l βεβαιότερός σ0ι. Postremo duo paro emia ei es eliylei inagis ali legitimis abhorrent
μ0ιρὶ καλυψαι, iii titilena nota iam suiu vere legitimi vel iit ita dicam, severissimi Pri0 cui in in anapaestis illis, iii in chori de Agam0mitonis ni orte planctu stini, alter Sane episo dico tum videtur ess se, sed in illitio ostphinc uis Xerxis qui est liberoraim.
Clioriis ad pedes anapaesticos procedebat, neque ita tamen, ilicitique dipodiae esset passus, sed sic iit passus esset cui Iust pedi, pedis igitii elevatio iam arsi pedis positi clim thesi conveniat. Ita sit toti dipodia di in passus fiunt sive corporis positio κίνησις σωματική. Id iii in disertis verbis Maritis Victorinus p. 104. docet per pedem incedentes an uiat ad tibias cf. 0ssb. est ph. II p. 397. Falsa illa selitentia de dipodia uiuia passum es sicienti nata est ex eo, lio donetrici dicunt τυ ἀναπαιστικον κατὰ διποδίαν βαίνεται IIc-pha est. p. 174 et 17 T. Sed ea vertia non ad passi is singulos spectant, Sed ad peretis sionem liythmicam, es Bossb. IVestplial rhythin L S. 61. Sed eum s0mim vocis pulsus pedis vel allus ni Oibllaret tir, de percussione dicitiir βαίνειν. Ita lite his verbis iiiiii alii id ilici potest nisi tetrapodiam ita percussam esse, ut citi lite dipodiae es Set unus ictus, ilitare tota tetrapodia dimeter app0llatur. Iis enim seritur. Iodem modo
40쪽
se ita iiii trini uter dictus est, quo i ter percutitui it cillite ser singulas lili Oilias catulitis r. Atque ea pars, ad luani totius iiii ineri modulatio itistitui tui', a veteribi is βάσις dicta est Sic trimetri stili tres bases:
fit exametri actylici, cuius singuli pedes seriuntur, tot sim bases tu i pedes
Sed idem versus dipodiis singulis tribus percussus non iam lex a meter, sed triine ter est, s Mur Vict0rin. p. 93 Rossb. estpti l l p. 345.
Itaque dimeter anapaesticus combinatis pedibus bis seritur: uam0brem basis nomine dicitur ea dimetri anapaestici liars, quae unam percussionem liabet, i. e. bini pedes per scansionem dipodicam iugati. Denique binae bases ita consociantur, ut sit dimeter. uare prioris dipodiae qui est ictus potior puta Iulus est quam alterius, cum priorem illum per totaim tetrapodiam dominari coli sentaneum est:
a s e singulae lavetii uiatur, ii ae non labere videntur, ilibus cum colubine litur. uartim si rationem 4etri eam spectamus, eisderi a legibus constri liguntur qui biis reliquae dip0diae. Itaque ne quis putet haec esse membra concisa vel circumcisa, ut modulati haec sit:
quam quidem componendi rati0nem sicut ii ostratibus . Graecis quoque non inusitatam fuisse carinina maxinae docent ea, quae ab er- mann doria dicta sunt, ab estphali 0 ex noti 0 ne qua veteres usi sunt επισύνθετα, s. estph. II S. 54. a. Sed alia est numeri chori ei, alia anapaestorum ratio. Nam si ponerentiis hoc esse membrum per Se plenum, necessario dimeter esset quoque pede percussus Δ, es. estph. II p. 17 T. Itaque numeri esset mutati quaedam statuenda, una numerus qui ad octonas moras scanditur numero interrumperetur qui per quaterna spatia sit. Quae numeri mutati non ignota quidem est antiquis rhytii micis, es. estph. hythm. S. 62. . maxime p. 686, sed plane aliena videtur ab hoc genere severissim ac maxime aequabili.