장음표시 사용
21쪽
quem optimi Graeci auctores συμπτυκτ0ν ἀνάπαιστον dixerunt, s. Herm.el. p. 603. Anapaesti autem saepius omnino inveniunturAE iam sp0ndei; sed cum anapaestorum usus in Secundo pede tetrapodiae agatalectae et quarto maximus sit, in sede prima et tertia spondeus frequenti0r est. Spondeorum unden0rum loci primi et tertii si in septent, alterius et qiuarti quaterni
Postremo idem est numerus, si binae thesis morae non contrahuntiar, sed per se singulae binis brevibus syllabis continentur, qua quidem thesi soluta primum usi sunt poetae scaenici, cf. Hephaest. p. 26 ed. Teubn. bδε ἀναπαιστικ0ν κατὰ πῆσαν χώραν δεχεται σπονδεῖον, νάπαιστον. . .
παρὰ ὁ 0ῖ. δραματοποιοῖς καὶ δάκτυλον et Trich. p. 27 P eiusdem editionis τον δε δάκτυλον οἱ δραματοποιοὶ παραλαμβάνουσιν ἰσό
χρονον τῶ ναπαίστω, καν ἀπο μακρῆς os τος αρχεται. quos postero tempore hymnorum seriptores secuti sunt in Nanten cum proceleuslmatico in anapaestis l0gitimis locus noli sit, thesi s0luta semper necesse est arsis contrahatur.
da D Lis arsis thesis Atque adit intelleges dactyluna in sedibus maxime polii eisdem,
quibus etiam spondeum prina et tertia. ii istis enim locis dactylus sero tam frequens est qtiam ipse anapaestus. Nam ill partibiis proportionalibus rationem reddam, vicenornn quinorum qui sunt in sede prina et lentia reperiun uir ioveni anapaesti, octoni aetyli, septeli spondet. Inde intellegitii toti iis dipodiae formas usitatissimas esse has tres Ilis igitur formis adli ibitis numerus plane et modice labitur neque extra solitos sila naturae fines excedit. Atque quo saepius iae tres formae inter se mutan uir, eo pulerior at liae iucundior est varietas. uam qua nsaepe sit, ut per complures tetrapodias iniim h0ri in trium schel 'alorum continuetur neque eo nain 0re aures assiciantur voluptate velut haec ornia se SeXies repetitur i. 1525. qitate ch0eph. 724, ter ibid. 375. Pers. 59. g. 785 et . Non crediderint ali lii id maioris montenti inesse in hac forma:
illae non tam re illenter liam tres illae, sed olanumquam invenitur ne spie tamen ita, ut ter quaterve repetatur Sed tibi utraque forma l - et i poni potest, poetae noli sena per eam, quam requentiorem diximus, maluerunt, quod e conspectu edes lirartim, quem infra ponam, per se apparebit.
S. . De stipodiis sp0ndiacis et daetylistis. Plane aliud est, si bini iusilena dipodiae pedes spondei vel dactylis lint. lim enim numeri n0n iana tranqhi illa et placida aequalitas est neque orationis assurgentis temperantia. timeriis enim duplici spondeo,
22쪽
potissimum iterato, se lard Titili liis ille aptiis fit id ex liri me nilani animili istiliani illil senti siliis it si uuatione iit, it 'rotii. 93 3 ιγχθηθ' i ις ἄ- κιωσιν. Aiit in H01 νυν ' ὁ η'γὼ καυτος θεσμων ε ζω φερομαι. Cuntra vero dii plici dactylo vertia citius seri intur ulli sortissilinis nil meri impetus accomino dati l ad Ili Ortandi tua vel sustinandi ini, ut Ai.
1404 χερσὶ ταχυνετε Ilipp. 215 πεμπετε μ αις ὁρ0ς ειμι πρυς υλαν. At ille ut spondeis animi desperati descrit,itui', sic dactylis animi perti arbatio at lite iraculi dia ostenditiir, velut in illa uiae diast insani uitis oratione a lilii Medea desertae dolore, Med. 161 3 μεγήλα θεμι και πότνι' Ἀρτεμι, λεύσσεθ' ci πάσχομεν. 16 ia πάτερ, es πόλις, νἀπενάσθην, de itide Iasonis libros necatos plorantis ili. 1405 εs, ταδ' ἀκούεις, ως απελαυνόμεθ οἱά τε πάσχομεν ε της μυσαρας. Troad. 10 θ πατρις ἔρρει και τεκνα και πόσις si πολυς γκος. Do pinguntiar ut pugnae ala ores Ag. 63 πολλὰ παλαίσματα, sic latiores nina Tracta. 127 πολλὰ ὁ πήματα. Plii l. 194 και τὰ παθη ματα κεῖνα προ αυτόν. ita re saepissime dactyli in exclamatione posui sunt, ut Tr0ad. 107. plii g. ii l. 1288 ω τέκνον, ὼ ξεν0ι. Quis igitur est, quin neget duplices dactyl0s eosdemque spondeos, praesertim cuia iterentur, cum vi quadam p0 iii, id qu0d item valet in Clytaemnostrae verbis atrocili iis Ag. 155 3 κάππεσε, κάτθανε και καταθάψ0μεν οὐχ υ πο κλαυθμῶν ων ξ οἴκων. Ita quo facile apparet dactyli duplicis vel iis iterati, sicut spondei optimam esse ali 0nem. Atque omnino cum, quibus inveniatur duplex dactylus, legit timori in loci apud eschylium sint sedecim, optio lis quinque, uti pidis viginti, Aristophaneorum tetrametrorii in duodecim, hyperiale trorun unde Cim, legitimorum anapaestorum intellegitii ne hac quidem re perire aequabilitatena. Denique ut qua ratio inter dip0dias lias dactylicas ac spondiacas et intor solitas illas sormas intercedat, perspicua sit, iustis nil meris Ostendam.
Onines igitur formas quae fingi aut cogitari possunt perlustra 'inlus praeter duas quae essici utitur, chim pes dipodiae alter est dactyliis,
d dactylo, ni est in altera ip0stia s0d quemque anapaestus sive sp 0ndeus antecedit, licet dubitare. Certa enim videtur lex esse, ut posterior dipodiae pes non sit dactylus nisi alter sit idem. Cui legi quana quam l0 ei sunt
Ilii repugnare videantur, tamen probaturum me esse spero, miles illos locos aut es Se corruptos aut certe eius modi, ut nihil valeant ad hanc legem infirmandam. Primum est. 968 - ut omnes qui ex coniectura tantum constituti
23쪽
sunt locos cum hac regula pugnantes praeteream, velut Ag. 803 θράσος α κούσιον Med. θάρσος ἐκ0υσιον Ion 84 πυρὶ τωδ' αἰθέρος alter codex πυρ τόδ' αἰθέρ0ς). Schimi litus mus rhen. 1869 p. 136. τόδε πsρ αἰθέρος Sept. 1068, in quana, καὶ συνθάψομεν licet corrigere καὶ πιχταθά-
ψοιμεν. misso aenina κατά 0st καί corrector nietrum salso explevit. Nam omnino formam lianc ibi saepe invenimus, ubi aperte libris antiquioribus ilemonstrari potest Bygantinos textum interpolasse, trio in genere Triclinius Ag. 806 ut paroena iacum vitaret, correxit ευφρων τις πόνος ευ τελέσασιν Putaverruit enim isti quidem iis tuni esse mimerum, imod Syllabae Satis essent ad versum explendum, velut probaverunt hoc rata. 1026 εἶτα
διδάξας τους Περσας μετὰ l του Η ἐπιθυμεῖν δίδαξG.
Neque ulli modo diiudicare potuerunt, uti una nil merus bene procederet ire ene. Itaque Androm. 22, λευκην αἰθερα π0ρθμευομενος Bygantinis illis deberi e varia lectione λευκον αιθερα apparet Euripides eni in aetiore num et o videtur scripsisse λευκον αὐθέρα. Nana cum ες praepositi perisset, gramimatici versiim ita explerunt, ii pro λευκόν scriberent λευκήν, qu0d genus eis notium sui ex usu II0imerico et Euripi
dis locis. Ac profecto quidem Tra f. 275 λείπου μ id συ, παρθεν, ἀπ οἴκων scriptiira pro eo, quod solum struua est Mid συ λείπου, παρθέν - οἴκων ab istis ipsis grananiaticis huius regulae in loritis pr0 secta est, qui Arist. ac 732 ἀλλα φύλαττε ἡ ταυτ ανδρείως probaverunt, cuin codices Venetus et Ravennas veram seripturant φυλάττετε praelierent.
Αli et silena grana malicis alios quoque tres locos transpositione depravatos esse puto. Nam Pers. 6 πολλοῖς αρμασιν ἱζ0ρμῶσιν et Amit s. I29 0λλ ρευματι πρ0σνισσομεν0υς scripserunt, qllibus usitatis Sindaverborum c0llocati magis probaretur quata exquisitior illa, quant tirp00tae maluissent, n0n intellexerunt: αρμασι πολλοῖς, ευματι πολλω talias est λγεσι π0λλοῖς s. ur si appl. 111 9. Similiter Astam. Puerba transposita mi αλλης δ' ἀλλόθεν ουρανομήκνὶς λαμπὰς ανίσχει,
pr eo, qli 0d Aeschyli fuit0υραν0μηκης ὁ ἀλλόθεν ἄλλη λαμπὰς ἀνίσχει.
Talis nitii transpositi Mi0liis imagis proliatur, si cetera liuius formae e X empla respicimiis, quae quidem exempla tam frequentia sunt, ut hi tres loci omnino nihil possint contra tantani exelmplorum iniit titudinem efficere. Ne sit eni in intellegitur, ii r poetae ei, qui alias
scripserint: ρευματι μάργω γλώσσης Prom. 884. δάκρυσι κόλπους τέγγου, Pers. 39. μείζονα μ0ῖραν ναίμαιμι rom. 292. σωματι κεῖσαιτο βασιλείω ehoeph. 724. δώματα ναίειν καὶ . . escia stippi. 971. δεσμῶτιν ἄγων λυθε ποιμην, o ν i. 234. μείζονα αίμων των . . . Ded tyr 1301. παυε τε θρηνων, παῖδες ed. Col. 1751. μηδένα θνητῶν θηκην ib. 1762. πρ0υθετ λεσχην, κοινω nt. 161. μέλλετε πράσσειν, καιρός . . . Phil. 1449. δις τόσα πυργ0sν των γιγν0μενων. eraclid. 293. νοσερῆς δεμνια κ0ίτας. εὐρο . . . Ilipp. 180. Αρτεμι λίμνας καὶ . . . b. 228 λυθε τεκνων χρηστ. Med. 1108. σώματα τέκνων. πῶς. . . b. 1011. σώματα λευσσω των ἰχομένων ur suppl. 794. πλήγματα κρατ0 κ0λπ Troad 794. πτώματα νεκρῶν τρισσῶν h0en.
24쪽
1481 t. - si in onina loci, nisi ratio a sesellit sexaginta ex , histribus locis de coiisuetudine illa recedere ita aluerint. Sic etiani ed F. Col. 771 δράσω και τάδε και πάνθ' πόσ αυμελλω πράσσειν . . . ου δε μ ἀποκάμνειν. 0ii a Sopilocle dictum est. Navi seliteiit iam esse apparet halic et lio faciam et omnia alia praestare nusquam os in ana. Itaque per και - και non duo verba τάδε et πάντα, sed tota enuntiata c0niunguntur. Poteras igi uir transponere και τάδε
δράσω. uana quana ne lio quidem ab omni parte satis facit. Nana duplex illud καί ab hoc loco alieniana esse videtiir. Atque in talilius iesponsioni litis affirmativis pron0men personale plerumque additur. ua re hic locus naelius fortasse corrigit tir sie: δράσω ταδ εγῶ. Neque enim sol una transponendo, verus etiam interpolando grammatic0s verba depravasse vidimus, ut Ag. 806. Ita lite saepius gl0sse inatis in textum recelitis veram Scrip llirant enlotan esse alia nos ducent exempla nota rara, velut sept. 27
Metuo ius recte de glossematis indicavit. Sic etiam Lon. 93 I98
φυγάδας θήσ0μεν. a malui interpolatrice, quae versuta 176 ς αναθη-ματα μη βλάπτηται inter alia lui inseri et in lianc formam perversam redacta sunt, ii 0d te lati illa in θήσομεν docet. Deinceps editores verba Aesch. Suppl. 5. δίαν δε λιπουσαι χθόνα συγχ0ρτον Συρία φεύγ0μεν, οὐτιν φθῖματι δημηλασίαν ψηφω πόλεως γνωσθεῖσα intacta reliquerunt. Ne lite tamen intellego, quae sit ratio, lita Aegyptus terra dicat tir Syriae sinitiina, aeque apparet, cur caelestis terra eadem Aegyptiis a Danaidibus vocetur. Συρία igit hir doctrinam librariire dolore mihi videtur Sed nescio quomodo tollis locus corrigendus sit. Alter locus est M. 358
es t βασιλε και νυξ φιλία μεγάλων κόσμων κτεάτειρα, ητ επι ρ0ίας πύργ0ις βαλες στεγαν0ν δίκτυον, ς μητε μέγαν μητ υν νεαρόν τιν ἐπερτελεσαι μεγα δουλείας γάγγαμ0ν της
παναλώτου, luem video a viris criticis sive anapii latum sive auctuim. Alii
uni in illi id μέγα doυλείας quasi glossenaa eieceriint, alii lacunam post illa
ipsa verba esse statuerunt, qu0d responsi 0 ni basis illa iron sufficeret, sed tetrapodiare liuireretur. Sane concedendum est responsi0nem turbatani esse, de qua infra agetur. Sed accedit quod eschylus ea dena voce intra quattuor versus quater non debet uti μεγάλων - μέγαν - μέγα, quilius adiungitur v. statim 2 μέγαν. Sed quae est sententia seNox quae Super Troiae turres rete iecisti, ut neque imaior quis natu neque iuveni Supersiliret imagnam servitii plagana. dicati de sententia quae echii coniectura nascitur ad inod tim contorta λίνα ὁουλείας εκδυσάμενον
γάγγαμ0ν ατης. Nam ut de trilius illis nona inibus λίνα δίκτυ0ν γάγγαμ0ν taceam, cuni γάγγαμ0 idem sit quod δίκτυ0ν, s. Hesychi glossam γάγγαμ0W δίκτυον, disti tiguendum esset inter rete id quod nox Troiae imp0suisset et inter a ephim quod nemo sugere posset, servitii vel sati, atque ita quidem, it diceretur, propterea, quod nox et Troiae im-p0suisset, neminem illud aliud rete sati sugere potuisse Mihi itidem abundanti vitiosa cita lis verbii inessae videtur Nam mola poetica
25쪽
Aesetiyloque iligna liae est sententia: Nox tua Troiae rete perniciei imposuisti, quod nemo sugeret. Itaque loeris glossen)atis auctus esse videtur, hi eodem ducit tesumonium Pollucis 10 132, qui verba illa γάγγαμ0ν της παναλώτ0 ita citat, uti εγα ὁ Ουλείας in eius exeimplarid sui S Se appareat: γάγγαμ 0ν, αφ υ καὶ Αἰσχύλ0 et δύσλυτον κακ0ν δυσέλικτ0ν φη γάγγαμον της παναλώτου. Fortasse verba interpolata suerunt in hunc m0dum:
ητ επὶ 2 0ίας βαλες πύργ0ις ώς μήτε ἐγαν
GTεγανον δίκτυον μέγα δουλείας
γάγγαμ0 ατης παναλώτου. Itaque librario cuipiam μεγα δουλείας basim anapaesticani essistere, altera glossentatis pars, quae in margine erat posita, ad versum alium pertinere . . ad verbum βαλες sinitum visa est. Ceterum adiectivum μέγας ne ter quidem intra hos versus ab Aeschylo usurpatum esse puto. Scithes igitur in ea quident sententia sic:
γάγγαμ0 ατης παναλώτου. Juibus optime respondet ea, qtlae sequitur, periodus quinque ordinum. Unus deliique locus Aeschyli, qui restat Assam. 9 cum mendosus sit liaiic, qua de agitur, regulam n0n irritam facit neque aliter m. 307. ἄγε δη καὶ χ0ρb αφωμεν, πεὶ μ0sσαν στυγερὰν ἀποφαίνεσθαι ὁ εdόκηκεν, in quo ipso versu lacunam esse responsione neglecta infra deuionstrabitur. Neque Imirum est tertium locunt in Euripidis sabula quae est ex uti eo denaque deterrimo codice expressa inveniri, quo c0rruptelae ratio non liquet, Hir Eleos. 353. quo l0co scribendum propono pro μόχθων σώζομεν σώζομεν, χθων Nain is qui n0vit quam vitiatam iste eode praebeat saepe scripturam, tale vitium non mirabitur. Si quis id minus perspecuina habet, is facile hoc idem intelleget, ni odo conserat Eur suppl. 111 - 12 quae verbo in codice uripideo tradantur cuin eis, quae Plutarchus citet. Sic igiti ir essectu in est nulli in omnino legitimor una in tragoedia anapaestoriana ab omni parte tutum esse exemplunt, quo demonstretur dactylum esse pedem dipodiae alterum, nisi pri0r sit idem dactyliis. De comoedia infra videbimus φ . Denique quid sit caussae huius rei non latet. Nam cum tetrapodia ea esura primaria semper in duas partes aequales dividatur, pes dimetri' eadem regula est latinorum legitimorum Corrigendus est enim unus Acci locus v. 29 d. Ribb.: dein Volcani templa sub ipsis i collibus, cum in libris sit Volhania. Postronio in fabulis quae feruntur Senecae dimetri anapaestici sunt lamentabiles severissimis legibus adstricti, in quibus ubique spondeus, dactylus non potest poni niSi
primo et tertio loco, pyrrhichius mim quam invenitur nisi Uno loco Corrupto Here. 1067. Atque cum caesura semper dipodica Sit, apparet omnem
26쪽
alter et quartus totius melii bri vel ei tu illi itidia o liartis illiinus est. At iiii constat poetas maxime in sine ullius cliti silit in stiri elli avisse, ut nuni Ptis urtis liersi liceretur. Jllare Clun lactyluni plo alia paesto ita sodeprima et tertia ait mitterent, id deni in sine noli uriunt . . in alter et litari pedibus, ast piod esset perspicilitatis detrimetitiam. Omnino autem liae lex non aliena esse videlit ali ea, quam Engerus
locuit in liliologi vol. 12. ii 45 sq. de do lina iis, quomina altera illes is
Vide naus igitur quod in doctu iis non liceat cum theses inter se excipiant, id in anapaestis his legitimis atque planis ne ars qui dein litteriecta fieri posse. Huius rei caussam singorus in eo positani esse putat, quod in posteri0retii est gravior sit ictu quam in altera Itaque cum dipodia anapaesticae unus sit eius gravior scandi uir senim dimeter secundum dipodias, ut infra videbimus, ex Engeri sententia dici videtur posse,
Nam quae sit ratio, qua putemus illesim gravius percussam esse eam, quae facilius solvatur, quam eam, quae contracta esse Soleat, non SSequor. Etenim id quod contrarium est ratione n in tam caret, ut ea laesis plus in se contineat 0nderis quae Solvi non soleat, quam ea, quae inter 55 versus duodevicies soluta sit. Nam si quidem ii graviore percussi 0 ne caussam p0Sitan agnoscam iis, eam quae Solvatur ille sim minus percutiquam c0ntractam intellegitur ad eum ipsum m0duin, quo unius cuiusque pedis eam, quae ictu careret, partem brevibus syllabis duabus quam una longa ex prinii malueriliat eam, quae ictu ferire uir, lina longa Tum igitur ictus dimetri hi essetit: quae quidem scansio per se non tana vana esse videtur, quam Ienrico ei lio Jalini ann 186 p. 342 sq. visa est. Ipsius enim Aristoxeni suisse estpha I p. 567 ex selli fragm. 12 demonstrat. Sed tum prima illa usque ad ictum primaritim pars t0ta ana erus is esset. - Sed de hac explicatione etiamnunc tibi to, cum non)ini adhuc contigerit ut demonstraret ictili iam dissolutione aliquid coni-
In universuIII. Rationes contrahendi et solvendi quas modo absolvimus c0mmunes stunt omnium et poetarum et p0esis generum . in caesuris adlii bendis maxime inter se disserunt non solum poetae coimici et tragici sed etiam ipsi inter se poetae tragici Sunt enim caesura comoediae ad alias atque tragoediae leges institutae. Et aptu Aeschylum si in caesurae quae apud
27쪽
Euripidem non reperiuntur. Hoc igitur apite cum de caesuris, quae in tragoedia inveniantur, agere c0nsilium sit, ante omnia duae res exponendae videntur, quae ad omnes omnino caesuras pertinent.1 Ante verbum ericliti cuni et post verba tona sive proclitica incidi non potest. Idque licet probare iii ter alia si spectamus trimetrum iambicum, qui in vocem na0nosyllabam ita desinere n0n potest, ut ante ultimam thesin incidatur. Si quae vox in eo loco na0nosyllaba erit, eam esse en eliticam recte putabis. Et exempla asseram l. 39 αυτ G0 53 συμμικτά
Neque pus est incidi, si vox enclitica quae dicitur accentum servat. Itaque omnes verbi εἰνω et φάναι formae ita cum antecedenti voce coalescere possunt, ut nulla sit incisio, ut Aesch. g. 1608 ων. Id quotam verum est, ut ne duobus quidem vocabillis encliticis coniunctis pars numeri per se valens es scia uir, ut Ag. 1492 εν φάσιματι τωδ quae verba non possunt sic feriri cs. p. 23. Eodem m0d ante verba μέν δε γαρ δη, αν, os cet. 0n inciditurne Ille post μη - ου et τίς et arti uti ornaas acutas et, ut videtur, post pr0nomen relativum ς. Accedunt duorum verborum sormae monosyllabae χρη et δεῖ quae ad similitudinem εἶναι et φημί verborum ad proxima
vox παῖς, iit item ex trimetri sine apparet, et Tur. Alc. 37 exitum paroemiae αυτη - 0θανε ιν Πελίου παῖς, ut, inter Πελω et παῖς incidi
2 Εlisi 0 ne ipsa inter se coniungi verba leges docent, ex quibus aspiratio quae sit in initio proximi vocabuli uni ultima prioris vocabuli tenui communicetur, ut Ai. 80 τοιαυθ' ὁ μάντις δε ἰφ. ὁ δ ευθύς.
uare numerus et ipse ita colligari potest, ut incisio propter elisionen impediatiar quamquam id non sena per necessarium esse ex locis eis apparet, in quit iis v0 cales eliduntur ita exitu totius ordinis, quo necessario inciditurῆ λ). Sed videamus de caesuris anapaestorum legitimor una tragicis. Atque primuna itidem post singulos ordines tetrapodicos . . OS sill gulosili metros caesuram Semper esse servatana eo c0ncluditur, qu0d binae dip0diae nusquam exstant, quarum utraque caestiram primariam habet post
0mninoque haec primaria rati esse videtur, ut quoad fieri possit p0st quemvis pedem caedatur, quana diaeresim Vocant. Iam
Si quaerimus, rationem poetarit in tragicorum communem non videmus. A caesura iis itatissima ea est, ita versus, qui secundum pedes bin0s scanditur, in illas ipsas ip0dias dividitur M in i . Praeter ianc quam caesuram isodicum dici volo sane alia est' es. g. T.
28쪽
lieroico caestria illa ι ετ τρίτον τρ0χαῖον at lite in illinet iis il0cli lilia eis:
Licet liati tro aleam dicere. tque esci tylus illa locis vigiluillito litis ii sus est, optio eles octies Euripides in iis ipsis, de qui biis agitiir,
dinae tris catalectis mini quant.
S. 4. praeterea es. Nauch. Stud eurip. I p. 132. Colitia ita priore par00-m iaci dipodia liam Euripidem hali caesurana tota repudiare proximo iii capite videbimus. Denique p0st Euripidem illa caesura dipodica s0la ad iiii, ita est ita, ut tetrapodia se in per in binas ip0dias divideretur, qua quidem se an si0 ne numerum lentius aequali iliusque ad aures aecidere neminem fugit, quaeque iesci an apta si ierit ad tristeni illam querim0niam exprimenda iii quae anapaestis Euripideis saepe depingitur, ut in II ipp0lyti, Medeae, Troadum parodis. uos eosdem alia paestos in latinis quae Senecae tri- biiuntur sabulis iii venimus magis etiam varietatis expertes, il0d par0enii ac destituti sunt. Contra a sabulis latinis alitiquioribus ianc eae suram trochaicana non alienam esse exempla n0nnulla docetit, ut Acci 532 d. Bibi, orariueaevirante ore id S. Aliae caesurae primariae horum dimetrorun legitiniorum n0n sunt. Restati lamen tres Aeschyli loci, ubi caesi ira pri in alia violata St. Sed ei omnes aut corrupti aut ab Aeschyli abiudicandi sunt frum. 86, 4 λίμ ναν παντ0τρόφον Αἰθιοπων, quod obeckius eniendavit πάντων τροφον Prom. 72 καί μ' υτ μελιγλωσσοις
πειθ0υς ib. 293 γνώσει ὁ τάδ' ως τυμ l ὐδε μάτην, ii ultimi loco de scriptura librorum vel Medice non constat'). S. 13.
De caesuris seeundariis summam iam dixi rationem esse hane, ut ii qui Sque pes Verb0 constet. Eamque cum ipsa mimeri anapaestici iratura optime convenire facile inde intellegitur, quod cum carnainibus anapae Sticis en per 3ggressus quidam eoniunctus est, sive pugnanti sim in hostes impetus, sive precanti ut ad de0rum aras aditus, sive actorum in scaenana iitroitus vel etiam exitu S.' choeph. 1072. νυν- α τρίτος ηλθέ ποθεν σωτηρ transponendum est νυν δ' , λθ ποθεν τρίτος α σωτήρ.
29쪽
Cui lite igitur pedi ut passus tituis, Sic uituli verbuli constituit hi P. Atque cum semper pedilbiis alternis eam iis neque ei indein pedem iii ei indo bis p0namus, dii 3 passus κίνησιν σωμ ατικὴν i. e. Corpori S OSiti 0 item efficiunt pedes igitur hi iii Semper latorem con)plectuntur pariel l . Inde sequitii r caesuram dipodicam etiam ex tota numeri natura priniaria inesse, sequit hir etiam aliud. Nam tun lini pedes culi una corpuris positi 0 ne congruentes liter se implicentur, fieri p0test, ut numqua ut iii ipsa dipodia incidat hir, tota igitur dipodia uno tantum verbo efficiatur. II ab emiis igitur, si caesura pri inaria dipodica est, formas Sexti tu ilis iiii ieel, si eae si ira tr0chaica pri inaria est, ornat in pri0re parte his tititqueat lite iii altera parte cuili actylo n0n sit l0cus duplici uiodo Deinde ii in corporis io sitio linis passibus coli stet, optima est ratio dip0diam semel tantu in serire, tiare tiae sunt partes sicli duo
Atque Aeschyliis dipodia in semper semel tant tim pere iussit, nisi si incisione plane abstinuit, praeter dii 0 l000 Eum 99 μεγα κέρδος boo9, qui oest exodicorum et ei S. 63 ει γάρ τι κακῶν χ0 l id
πόλις ὁ τελεῖ licet se iii et an uim ferire, hi 0d res posita est in enclitico Go et in d i. e. articulo clim eiicliti eo δε sociato, qu0d idem cadit ili 0plioclis duos lucos ulti inos. Sic etiam ceteris iii 0cis, qui afferri poterant una iii et sinite piis est, iit i. 239 τον ἡ ' ρθον tuum. Iiropter selis tolle iis, vel alite cedente proli omine relativo ut Ant. 144. πατρος Ἀνύς. Ita sit dii plux ip0diae incisio paucis adm0dma locis apparet. 0ntra vero semel dipodiam ita caedi tarn dixi ut post quemvis pirilem sit diaeresis; ita sex diversa dipodiae esse iunt iii formae:
Deiticeps eodem Diodo, ii leti apodiam licet sic liercuterecti alii intra singiuas ip0dias caesurae trochaicae esse possunt diis bustiis iis, dis
Us lii ad iii ad caesti rarum primariarum si iiii litudine in intra ip0diuiu feriri videmuS.
30쪽
Sei res tali aliae ilici lenili lationes, piae culi pristiariis illis iiihil culillilline liabere videntur. Nain fieri putest, si pri0r pes dactylus est, post syllabali priuiae ille sis priorem ut inculatur
Juae qui lena caesura non tam aliena esse videtur ab eis, de quiluisitio do egi ilius. alia scansio haec variatur in ad similitudinem cliuius porcutiendi rati0nis pro cuna repudiata diaeres inter duas ire vos syllabas quae sint inter se pr0Ximae caedatur. Denique restat una caesura quae ad ali alii lati rati0 ne in acta est, si prima arsis res0lvitur a ceter totius dipodiae anabitu.
Spectanda est numeri anapaestici natura, caesuram hanc si v 0luuius explicare. Versus enim anapaestus plane dena est qui dactylus, nisi qu0dana crus is antecedit. Haec igitur anastrusis discutiendo a ceteris pedibus Separatur, cum non ad eani, quae equi thir, thesin pertineat. Cuius rei similitudinem habemus in hexametro dactyli i, qui ex itiis ordinibus tripodicis c0nstat, quorum prior catalecticus St, alter ana cruSi auctus in quo anaerusim hanc incisione absolvere licet ab altera, ad quam in onpertinet, parte, ut d ε 234 δῶκε μεν οἱ πελεκυν μεγαν Ἀρμεν0 εν
παλάμησιν. Atque cum hac caesura ea pars, quae a cetero ip0diae c0rp0re aliena est, secernatur, sacilius seri potest, ut altera sit ipsius iam
Postremo sex possunt pr0pter hanc caesuram esse dipodiae sornaae, quarum supra quattuor attuli. Duae enim illae, quas teglexi, flarinae et i dubiae mihi videntur. Huius enim formae exempla quae asserri 0 terant, aut dipudius praebent, elisione ubi verba coniunguntur, ut καί μ' υπλοία Phil. 1461.1464.1465. aut oratio in unum qu0ddam membrum copulari potest ut Sept. 05 πῶς τολμησω, cum particula interr0gativa Sicut pron0men omnin ipsum relativum et interr0gativum cum proximo verbo aptitis c0haereat, atque Phili. I I9 παῖ Π0ίαντ0 , ubi παῖς illud est, quod per se stet non nece Sse St, s. S. 11. Inde apparet 0nsilium suisse dipodiana spondiacam non percuti nisidiaeresi, ne quid perspicuitatis numeri fieret detrimentum. Ε0dem m0d exempla pr0serre poteram huius Scan Sioni , sed ea omnia elisi 0 ne praebent caesuram bscuratam, ut g. 50. οἱ 'εκπατίοις sept. 1055. Phil. 1453 1456 1457. 1466, quibus aecedit Phil. 1451 0 π0λλάκι δή omni caesura perspicua caren S.