장음표시 사용
41쪽
Sed maxime lauic opinioni veterum, quam modo illustravi, doctrina repugnat, cui quiden hoc li0men basis ipsum debemus. Nam βάσις ἀναπαιστική, qu0d 0men inprimis in vellitur in clioliis Heliod 0ri Euripideis, nihil aliud significare potest nisi dipodiam seimel percussam, minime autem dimetrii in quovis pede qui se auditur quique binis basibus c0nslet. Itaque homines d0cti ut lianc basim explicarent aliam ingressi sunt viatii. At liue libertus quidem Thierfelder de Christianorum psalmis et hymnis Lps 1868 p. 23 et 31, cum basis illa levis ante paro emi acumponatur, id in hymno Clementis Alexandrini ita explicare studet, ii basim
illa ui per se stantem et pri0rena paro enatae parten unum et sicere velit ordinen tetrapodicum, denique dipodiam quae est paroe in iaci alteram catalecticam esse ordinem, ii t0ta periodus Iniat tir, 0 Si quem per octo m0ras pausa sit, velut si finem edipi Col. sic modulatum esse vis θρηνον γείρετε πάντως γὰρ χει
uast eadem esse videtur . H. Heri rici Schmi diri sentetitia, qua u- tum ex distributi 0 ne i dinum, qua ui instituit par odi edipi Colone i Eurhythmiae Lips. 1868 p. 62.), apparet.
Sed uitum in hac sententia est quod imale nos liabet, qu0d eae bases, quae parue mi ac proxime non antecedunt, nondum explicantur. Id ipsuit Hermannum Lue idolis p. 2 0visse videtur, ut pausam quat tol murarum post quaimque 3 Sina esse Statueret. 0uam eandem sententiani nunc efffhalci ' p. 178 et p. 10 protulit niaxime se iliana illa log dii eius, ex qua basis et dimeter inter Se reSpondere iit. Hanc eniti legem ita explicate p0sse ibi visus est, ut cantorem quidem putaret 0n canere nisi dimidiana tetrapodiae partena, lina silere per duorum pedum intervalla, quae crus explerentur i. e. tibiis modos anapaesticos comitantibus. Sed ne sic qui leni responsi0ni satisfactum videtur; neque omnino tale silentiti in m nanibus iis locis esse potest. Notum est enim tales anapaestos ab antiquis inusicis et rhythmicis dici πνῖγος vel μακρόν, quoniam uno teli 0re ἀπνευστί recitati vel alitati sint duo si, ut silentium ne per unam quidem moram liceat statuere, nedum per duorum peduni patia, quorum vis sit et morarum').ltaque intra totam periodum anapaesticam silenti l0cus i ullus est. quocum bene convenit quod Turentianus Maur. 1512 dicit anapaesticasiunt. . . per συνάφειαν, et ar Victor. p. 103 periodos anapaesticas στάσιμα vocat . . continuas. s. estph. p. 665.
Sic igitur ii ulla superest explicatio nisi ea, quam hiemel ter deliymn Clementis Alexandrini proposuit. Itaque ante par0 emi acu in quae' Haec nomina πνῖγος, μακρον, quae in eis qui servantur fontibus non dicuntur nisi de hypermetris ad parabasis tetrametro applicatis, X coniectura ipsius estphali maxime probabili in omni hypermetro anapaestico valere videntur, cf. Philol. 20 p. 273. quod idem illo repetit metr I ' p. 665 IIJ p. 411. Atque etiam si estphali coniecturam minus probemuS, res eadem erit. Nam in ipsis his parabasis hypermetris tales dipodiae
42쪽
sunt bases lieite extili catas esse nemo negabit Apodosis nim tu in ultina a paruum iaci dipodia catalectica continet iii quoi nillil labet offensi0nis. Nam similem latifula in Sappilicae stri pliae donius cssicit,
qui piantum dissert ali heia decasyllatio silentio explet tir, qu0d inter singulas stroplia est.
Illud certe quod paro entiacus saepe ita comparatus est, ut Iiost priorem dipodiam incidi non possit, nihil contra lianc rationem facit. Nain id ipsum in versibus ad uniis p0etae instituere sole iit, ut cum Versu antecedenti coalescat. Denique etiam id sine dubio verrim est, basi in quae ante paroen iacul Sit non gravetii esse, Sed levem, a qua gravior quaevis sententia absit, quana homines nonnulli in basi inesse volunt. Videantus igitur de ceteris. Atque primum quidem hases, quae sunt in comicis hypermetris, Iacilem habent explicationem. Nam in comicis his anapaestis verborum continuitatem in sine chi iusque dimetri n0n portere interrumpi, ex eo apparet, quod caesura trocli a-ica in dipodiis quae inter se excipiunt ponitur, cf. vesp. 752 ῖν ὁ κηρυξ φησί, τίς ἀφήφιστ0ς ἀνιστάσθω. Itaque semper licet ordines ita discernere, ut basis illa ante paro emia cum sit, ut av. 29 sq.
Id ipsum in hypermetris iambicis Theodorus Beryrius iamdiu secit, ut qu. 378 τὴν γλῶτταν ξείραντες αυ- του σκεψάμεσθ' ευ ἀνδρικῶς ' κεχηνότ0ς 0ν πρωκτόν, ει χαλαζα. Sed quominus eandem
rationem in anapaeStis persequeretur, comparatio anapaeStorum tragicorum impedivisse videtur, de quibus nune videndum erit. Atque ratio ante omnia quaerendum est num sit, qua ducti semperdisceptemus quae sit basis, quae dipodiae coniungendae. Illam quidem, quae ab editoribus p0etarum Scaenic0rum graecorum plerisque inita est, probare non possum. Nam si qua dipodia verborum maiestatem vel sententiae gravitatem splendoremve satis c0ntinere visa est, eam pro basi habent. Itaque ullas esse bases ex libero cuiusque arbitri constitutas vides, in quibus ne id quidem ipsum inest quod isti volueruli pondus Nana quae esset praeclara talium basiti in moles,
quales sunt Ag. 46 τῆσδ' ἀπ χώρας και θεμις αἰνεῖν, 1498 ιιηδ' επιλεχθης 155 τουτο πρ0ς μῶν Pers. 19. πεζοί τε βαδην et id genus
aliae, me assequi 110 potuisse ingenue prositeor. Atque si unus quisque pro arbitratu suo ordines distribuit, omne imit in firmum landamentum deeSt. uare non dissicile sui Henr milio legem demonstrare, ex qua periodi singulae inter se responderent. Nam bases quotlibet statuit, quae dip0diae vim haberent, quam quidem responsionem omnino non Xtare ex eis, quae allaturus Sum Sequenti capite, exemplis appariturum spero.
Neque etiam ex elisione vocalium aliquid es sic cogique potest de ordinibus distribuendis, ut ex S. 7 apparet.
Itaque ante milia concedendum est, Unicam, ex qua basis praeteream, quam ante par0emiacum esse voluimus, cognoscatur, rationem esse in caesura trochaica positam quum vero Euripides caesura trochaica abstinuerit, omni rati0ne destituti sumus, qua qui basis apud Euripidem fuerit logus intellegamus. atque apud S0phoclem unus tantum extat
43쪽
σιδήρω. Ad quem alter locus accedere videtur Ai. 209. παῖ os Φρυγίοιο La. Φρυγίου Γελευταντος si scribimus. . Praeterea quattuor Aeschyli loci sunt Ag. 5 2 84 95.1500, quorum tres basin ante versum ab initio
sextum postulant, unus ante quartum, unus ante tertium ita, ut semper optio fletur, utrum statim in primo loco ponamus an in altero.
Atqui unus l0cus Αg. 84 aperte demonstrat basis locum esse ante secundum ordinen i. e. in initio totius periodi. Itaque cum nihil impediat, quin basini hanc semper in principio ponanius, inamo unus locus id postulet, quidni omnes praeter eas, quae paro emiae antecedant bases initio in totius periodi exordio positas esse sumamus Nam initium sumi potest ab tali basi neque periodi continuitas deletur. Nam prior primi ordinis quae desideratur dipodia a tibicinibus tum canebatur, alterius dipodiae, a qua horyphaeus vel alius quis actor vicem suan suscipiebat, modulati ea erat, ut conexus appareret qui esset inter praeludium tibiarum illud et hanc hasim Loci enim omnes, napri imis in Aeschyli parodo Agamemnonia quam in axime id suadent: Ag. 84. σύ τε, Τυνδαρεα θύγατερ, βασίλεια Κλυτα μνήστρα. 88. πάντων δε θεῶν των ἀστυνόμ ων, πάτων, χθονίων 48. μεγαν ἐθυμ0 κλάζοντες 'Αρη τρόπονασυπιῶν, ῖ ἐκπατίοις ἄλγεσι παχων πατ0 λεχέων στροφοδι
97. τούτων λέξαις τι καὶ δυνατον καὶ θέμις αἰνεῖν.
De periodorum anapaesticarum reSΡ0ΗSione. S. 21.
In uni Brsum. Cum nullum in periodis continuis anapaesticis silenti spatium sit, si eadem hypermetra repetantur, tetrapodiae tetrapodia, basis basi respondeat necesse est. At licet singulorum ordinum in responsi 0 ne semper eadem mensura esse debeat, non tamen singulas cuiusque versus formas easdem esse Hermannus iam vidit ei. p. 379. Respondet enim n0n pes pedi, sed versus versu eodeni modo, quo systemata d0chmiaca inter Se respondent, nisi quod dochmiacorum responsio paullo accuratior esse videtur. Nam si qua thesis dissoluta vel arsis producta est, non neceSSe St, eam in eodem pede antistrophico, sed in eodem versu fieri. Contra in anapaesticis carminibus ne id quidem observa tuni esse invenimus Nani omnino perinde est, utrum anapaesto item anapaestus an da etylus spondeusve respondeat.
44쪽
Bossbaclitus et est pliali iis ut liylternio tra anapaestica inter se respondere tali negarento loci rilla, quam aut trici tiadunt, coin moli esse
videntur uepli aestio enim p. 76 ed. Te ut in dicit: εἰπόντων ε μῶν οτι εστί τινα κατὰ περιορισμους ἀνίσους αναπαιστικὰ γεγραμμένα, α δ' εν παρόδω ο 0ρος λεγει. Respicit enim locum, qui supra legitur p. 1. ων δε ζ μοίων τ μεν εστιν ἀπεριόριστα τα ὁ κατὰ περιορισμους ἀνίσους ... κατὰ περιορισμοίς ὁ ἀνίσ0υς εστίν, ὁπόσα ἐξομοίων συνεστῶτα ἔχει κατάληξιν η βραχυκατάληξιν μεταξύ, ου μεντοι ἴσοις μεγεθεσι ταύτην επιζευγνυμένην αεί, οἱ μάλιστα φιλεῖ γενεσθαι εν ταῖς παρόδοις των χ0ρῶν. Sed quam infirma suerit caussa , cur metrici id putaverint, ex eis quae sequuntur apparet: κεῖ γὰρ μετὰ δέκα ἀναπαιστικά, λόγ0υ χάριν, και κατάληξιν πάγουσιν ευθυς μ0ια μεν και ἀναπαιστικά, ου μεντοι τῶν ἴσων συζυγιῶν. Deinde ephaestio minime dixit Onanes anapaestos κατὰ περιορισμ0ὐ ἀνίσους esse l. e. 0n respondere, sed non nulla τινά). Denique pauli ante quod dicitur τῶν ξ μ0ίων τὰ μεν εστιν
ἀπεριόριστα, τὰ δε κατὰ περιορισμ0ὐ ἀνίσους, ipse postea estphalius me tr. IH p. 263 perspexit id quod primo non fecit s. philol. 20 p. 272)haec omnia pertinere ad ea carmina sola, quae responsione 3Pe3Ilt i. e.
ασματα ἀπ0λελυμένα. Nam iam ex eo qu0d dicitur κατὰ περι0ρισμ0ὐς ἀνίσους, nec tantum κατὰ περιορισμους sequitur etiana carmina suisse εξ μοίων κατὰ περιορισμ0υς ἴσους, quod tertiunt genus ad ea quae . l. tractanda sibi proposuisset carinina n0n pertinere, Sed ad carmina respondentia vel σματα κατὰ σχεσιν et Hephaestio ante iam dixerat p. 6.ώς εὰν τεταγμEν0 ἀριθμὸς iὴ, υκ εστιν ξ μοίων, αλλὰ κατὰ σχέσιν et scholiasta infra repetit p. 23. Itaque tria hyperimetrorum anapaesticorum genera esse p0SSunt 1 κατὰ περι0ρισμ0ὐς ἴσους, si ilia vel etiam c0mplura Systemata
2 κατὰ περιορισμ0ὐς ἀνίσ0υς, si hypermetra singula non repetuntur, qualis esse videt har AeSchyli Sumplicum farodus, cuius singulae periodi hae sunt 4 3. l . . l. 3. . . . Ita vi hoc carmen σμα ἀπ0λελυμενον est, quod c0mp0nendi genus liene convenlt cum animis Danaidum fugientium ang0re maximo sollicitis. iusdem generis anapaesti
Aiacis paro dici osse videntur 134 sq. x. 4. l. 6. O . . et AeSch. suspL 966 finales 8. 2.3.3 ἀπεριόριστα sunt carui ina, quae una periodo continentur, cui ii ulla respundet altera. Tales sunt anapaesti epis0 dici sere miles atque sinalium maxime Aesch. Suppl. 625. Soph. Ant. 29, intra quam ultimam ipsain peri0dum Hermannus frustra studuit responsi0nem efficere ei. p. 381. Restat, ut de periodis quae inter se respondeant agam iis Sed ninia quae huc spectant ad fine ii quendam perducere neque c0nsiliuni est neque ni pro viribus meis perfici posse spero. Sed etsi n0 0mnia, at singula 110nnulla perlustrare licebit, ne omnino de responsione dubitetur. Ac primum quidem
45쪽
S. 22. Parodi Aeschyleae anapaestieae
praeter supplici in omnes ita compoSitae esse videntur, ut tintim- quodque hypermetrum haberet cui resp0nderet. Sed ex eo iam, quod metricus posteriores haec resp0n Si sugit, Singula quaeque hypermetra apparet non tam simplici s0rma inter se reSpondere, quam calatica pleraque, sed Satis esse, Si qu0d hypermetrum etiam progressa iam latius oratione repetatur. Atque cum chorus anapaestos recitans, ut videtur, non incederet recederetve nisi circa thymelam, sane variati iii summa ipsius circuitus diversitate et toti his carminis anapaestici c0nexus in mutuo quod esset inter singulas periodos quantumvis disiectas repetiti0nis vinculo conspiceretur neste Sse suit. Itaque resp0nsio anapaestorum implicata ad modun et paene impedita non tam valde miratida est. 0uamquam c0nfite0r neque eam, quam ei lius pr0p0suit neque litam Eeckius par0di Agamemnonis responsionem milhi ut alias millime satis secis Se . Sed agamus de Persarum mi odo. Atque ante omnia opus est glossemata e textu Aeselayle na0Veri, ut verba καὶ πολυχρύσων v. 3. uari ungius et Teu selliis eiecerunt, . 23 ταγ0 Περσῶν, quae explicatio videtur ad 0mina quae antecedunt propria adscripta cum verbisque quae
sequuntur βασιλῆς βασιλέως pugilans duo accedit . , quem Med. sicli raebet 0υς αυτος αναξ Ξερξης βασιλευς αρειογενὴς αρεω υἱός,
tuae verba aucta videntur e comparatione . 144 πῶς αρα πράσσει
Ceterii in Hermania coniectura quamquam audax pr0banda videtur,
ex qua v. 13 pro A ωκε, νέ0ν δ' ἄνδρα βαυζει scribitur χωκε νέων, eiectis verbis ανδρα βαυζει, sed δε αυζει ad versum 11 additur θυμ0ς, ἔσωθεν ὁ βαύζει. Neque sic periodi inter se singulae resp0ndent:
Sed apparet Aesetiyltim undecim systemata non voltiisse scribere, sed duodecim. Itaque p0s v. 18, quem vitiosa syllaba brevi finiri vidimus, paro emi acus t0tus periisse videt ili'. uo iii serto hypermetrum 4 ordinum in partes dividi uir has 3ὲ et 2 , qui biis opti in c0nveniunt ea quae restant diu hv permetra:
quae quidem peri0d0rum divisio tantum abest, ut dissicilior sit quam quae a populo Atheniensi perspici potiterit, ut aptissima videatur, dum modo iii inentem vocemus iis anapaestis recitatis cli 0rum circa thymelam isse et redisse. Nam cum peri0di prima et ultinia inter se respondeant, chorus lotide iii passibus il sus videtur, usque dum thymelam aggrederetur, qu0t in sine tit eum, ili opus esset ad canticum parodicum incipiendum, l0 cum
46쪽
inini in iiiii anduin est. Sastilissime enim in ipsa anapaestor illi responsiori ei deii Poli rias, it peris diis adlii duin totis sa cum altera minimi circuitus
periodo ita conii ingatur, ut liuitato loco 'putanti ir. Idipi facileni explicatum lial, et Nana cuin clio rus ita incedat, iit aliquo nodo parillulum deesinet, necesse est si redeat idem fiat inverso tamen ordine Deliique niaxima venustas uitiis compositionis in eo posita esse videtiir, piod periodus' non statim repetitur, sed ita, ut non solum untina periodori in par verula etiam, ne totum carmen in duas partes dissolvatur, desuper interis et alterum alius paris dimidi uni de interponati ir; cuius et ipsius paris priusquam altera pars ei ponatur binae periodi ultimae si ne e mutuo carminis c0 nexu eximan uir, aptissime in Seruntur. Itaque
Postremo ad omnes has saltandi figuras exsequendas bis tali uim opus est iter convertere, cum ab c statim ad c et ab fudi pergatur: id quod optime responsioni quam statuimus convenit
Deinceps M. 40-go de ea, quam ei lius olim voluisset, responsione quid censendum esset echius p. 225 docuit. Probari enim non p0test, qu0d basis anapaesticae salsa habetur ratio. Deinde ollius auctore Hermann v. 66 et 6 salso distinxit, ut supra vidimus. Denique parodus quae sit ex Keckii sententia, mihi non iam Aeschylea, sed eckiana videtur. niecit enim omnino n0vem dipodias, cum uno tantum loco 42 post M' Ἀγαμέμνων lacunam esse ostendat, et glossema illud v. 70 diu
iam rem0 tum n0n reiecit, immo etiam auxit. Deinde statuendum est. iiiii imae periodi partem ultimam v. 103 104 glossen)atis ita depravatana esse, ut vera et salsa vix dignoseas'), quare eius certa rati omnino n0n potest haberi, Ceterum non male ei lium . 75 paroemia cum, qui a grammaticis saepe mutatus est, levi emendatione restituisse Kechius vidit,sicii Ahrensium V. 86. Tum de verbis v. 88 sq. quae si ii suspitio, n geri c0niectura των τε θυραίων M. τωντ' υρανίων remota est. Nec possum legare v. 85
iure viros doctos ut ars teni una, echium offendisse in δε particula interposita in tertia quaestione τί δ' παισθομένη, τίνος αγγελίας
πευθοῖ et Denique ut haec omnia c0ncedamus, unus remanet locus plane corruptu v. 78.
Sententias si spectamus totius huius par0di tres esse partes apparet non unam, ut in Persarum paro do), ultimam, quae anapaestis illis epis dicis continetur 4 104. primam, qua de expeditione Atridarum Troiana agitur usque ad 67. Tertia denique parte senectus a senibus describitur Sed v. 67 - 71, quibus transitum quendam fieri apparet,
In Med. enim haec sunt verba τοτε δ' ε θυσιῶν ἀγαν ναί - νεις ελπὶς ἀμυνε φροντίδ' ἄπλειστον την θυμοφθόρον λυπης φρένα.
47쪽
utrum ad antecedentia an ad sequentia sunt endi sitit dubium non erit, si querim0nia de senum infirmitate illa intellegit hir, quo conexu litatur cum antecedentibus. Planum est enim senes ea, quae est saltim quin Troianis exitiale sit neminem vertere sententia ductos de ipsorum omnino impotentia verba sacere. Sumamus igitur tres partes esse 40-67. 67-83. 84-104, de itide post v 42 ηδ' Ἀγαμεμνων ni in imam particulam l. e. dipodiam perisse, denique verba τί δ' παιωθαιχενη spuria esse iam haec est repe
numeri periodus nec tanaen minor quam SeX.
Illud 6ὲ stellula signatum continet l0 una corruptum 78. Ἀρης δ'ου ἔνι χωρα τό θ' υπεργήρως Sed τό θ' vel quidquid aliud est a
grammaticis videtur ad hiatum vitandum ita mutatum esse, qua de caussa eadem Ag. 1574 δ' insertum invenitur. Aeschylus enim genere masculino dixit o θ' ὐπεργήρως, quod ἀρείων requirit. Et in illo χώρα obscuro nihil aliud inesse videtur nisi χωρα i. e. καὶ ρα. latus denique indicio est, aliquid intercidisse, tempe versum droemideum, quem grammatici tollere s0lent. Tum 6ὲ sit 3ὲ et 4 qua hypermetra apta sunt ad ea, quae antecedunt, in hunc m0dum.
Trium igitur partium media antithetica est itaque in se ipsa continetur, prima et tertia ita compositae, ut sententiae eae, quae pr0 prideuntiis cultisque partis sint, in eo ipso inter se binis periodis respondeant, ut a et a qi illius exitus Atridarum bellicus eorundemque ipsae pugnae describantur et quihus Clytaemnestrae adventus et imm0lationes e X prima litur contra listrio illis , qua vultures anxie circumv0 litantes depingantii bene ei conveniat, qua animus inter spem et unaque incertus haerens denique ei periodo, ita de dis agatur iratis p0enamque liuentibus, respondeat altera, ita de aris ad deos placandos agrantibus. Habe in iis igitur, ut parten mediam mittainus, period 0rum quattuor paria id0ne ordine mixta sic
iii quo prioris partis finis repetita prima periodo bene indicatur. S. 23. De ceteris parodidis versibus atque de epis0dicis. I. De Antigonae parodo s. oecklitum d ait p. 28 sq. et ante iam p. 23. In parod Philotitiae v. 14 sq. versus 162 δῆλ0ν οιγ' ως φ0ρβῆς χρεία non recte se habet. Nam cum post, procliticum incidi
non iussit, ilium est laesae caesurae primariae; quare verba illa supervacanea δῆλ0ν 0ιγ' ως delenda esse putaverim. hi fit, ut 00pt0lemi verba 162 168 eis respondeant, quae ante 144 - 14 dixerat. Contra
48쪽
Parodus I, osedum 8 si incipit ili in apaestis logit illiis stilae illil liyperna utra bina inter se paria Nain v. 114, qui in libris i id est νῶτ' ἐν στερροῖς λεκτρ0ισι ταθεῖσα illud νῶτ εν quod sentetitia idonea caret,liolo auctore usuro in νυν τ' εν mutare, sed plane elicere, quo facto
haec est repetitio 7 . l . l . .
Ion 82 sq. certa ratio n0n liquet, quod textus ad modii in interpolatus est, es supra S. 10. Deniquo par odi Hippolyti 176 et Med. 96 periodis imparilius com-liositae esse videntur, quae comp0nendi ratio ad animi summam, quaeliis locis depingitur, perturbati0nem exprimendam aptissima est. tque similiter Hecubae 98 15 3 anapaesti par0 dici comparati videntur. II. Certa eueisodicorum respondentium non multa sunt exei Dpla. Pers. I 0 fortasse ita distingues 3ὲ . M. 5. Nan versus 152 non mala in Herma unus proposuit scripturaru βασίλεια δ' , , προπῖτνω, προπἐτνω. r. lippi. 980. lias periodus continent 3ὲ . M. 3 ibid. 1113, d sim modo ἰώ his potiatur 4ὲ Ἀ- . Deliique Ast. 782-809 Hermannus repetitionem aliquam invenisse sibi visus est. Sed versus illi tam c0rrupli et lacerati sunt, ut ne Hermania linii idem sagacitati emendati probabilis contigerit. Itaque responsi epis udicorun non tam certa videtur quana par0dicorum et, ut videbimus, sin alium. Iam ut agamus
Sept. 966- n. exinii Guil. in dorsus sinem bene redegit κυματι φωτῶν κατακλυσθην, apta est responsio 2 9 4 - 2 - - 4. An ea quoque quae antecedunt inter se respondent, dummodo . 1055 Κηρες Ἐρινύες
D Ag. 355 iam vidimus M i. p. 16 sq. De Ast. 13 31 sq. postquam stilius et echius diu contenderunt, cs Ialini annal. 79 p. 729 b. 8 p. 158. et p. 389, id intim effectum
est, ut sententia v. 133 par0 emi ac finienda esse videatur. Nam aliud quod ei lius contendit anapaestos et iambos vel trochaeos uter se respondere, ut huc loco, sic etiam choeph. 1065 atias, non probo, es. I delii uincia lini annal. 1863 p. 153. I leui paro emia cum quein lenissima quidem mutatione ei lius constituisset θεότιμος ὁ ' ἴκαδ' κύνει non esse satis numerosum vidimus. Sed ipsa responsio nos d0 et post θεοτίμητ0ς δ' ἴκαδ' ἱκάνει dipodiam catalectica in excidisse, ut θεοτροητος δ' οἴκαδ' ἱκάνει και αριστ0ς Sulit enim haec . . . . Atque aptissimum est quod ultimum systema a primo duobus dimetris superatur, quo
magis praeter exspectationem at Iris ex nec0pinato Agameninonis v 0x aures perStringat.
Choesh. 855 bene inter se respondeiit, ut 0d 861 Ἀγαμεμν0νίων grammaticis ad explicandunt οἴκων adscriptum puteuius, qu0d idem
49쪽
saelum saepissiliae invenitur, ut Ag 184 Ἀχαιικῶν ad νεῶν posit una istis ipsis debetur: 3ὲ . l . M. 3. Him 307 elim, quem a numero laxiore priua dimetri indicatii invidimus, deseelum dipodiae imo dum non excedere repetitio docet. Fortasse igitur initium hoc est αλλ' ἄγετ' δ' καὶ χ0ρ0 ημεῖς ψωμεν cet.
Bestant apud Aes Itylum choeph. I et 065, de quibus ut ut iudicabimus, illud unum odosi . erima lino cuncedendum erit 1069 τε Θυεστου frigidana esse ere rationem. tque qimina et illeptuni sit, quidni Θυεστ0 glossenia sit ad παιδόβορ0ι μόχθοι τάλανες adscriptu in ut Λ g. 184 Ἀχαιικῶν, hoeph. 861 Ἀγαμεμνονίων seu sit, ut par sit liorum anapaestorii in numerus, id quod casu tribuendum non putaverim.
De Aiacis f n. . . cli 0r. v. A. Nauch phil0l. 12. p. 638. Denique Eur Med. 05 sq. liae sunt 8ὲ . l. . l . 10ὲ An interp0latio latet in eisibus 110 et 1108 ssensione minime vacantibus καὶ δη γαρ ἄλις i0τον εὐρον σῶμά τ' ες βην ὴ λυθε τεκνων cet. ut Sit 8l. Ti. Tl.8 g.
Ceterum haec par0di cortina et in alium anapaestorum responSi eo iuvatur, ii 0d 0S,S. 25.
50쪽
tuae i/drom. 15 5 37 ii ei, uilicii m illi ut 91 it plica iiiiii , Sicut stro-plia et alitistio pila, i ut ii titillic alite cedii iii, inter se respondent Tl Τό. Alc. 860 - 871 repetunt uir TH 889. atque pri versiis eiusmodi sint 895. et 11. iiii mi in est ion inter Se Pare QSSe. Itaque iit omnia colilli reliendamus, te sponsionem maxini Aesci tylus ex collierat. 0pliocles autem et Euripides ea in mimis curaverunt cani pie Omnino ii temple non persecutus est, iis iii priori ibi is sal, ut is ita in deIn illoctetae parodo ruit duli iam esse villi in iis , naaxi ineque in Alcestide, Medea, ii ii 0naacha, Troadibus, Iectilia, qtiae sal)ulae ante l. 9 vel non mittit m post Scriptae Sunt.
De tetrametro et hypermetro c0mico.
S. 26. De tetrametri contractionibus et dissolutionibus.
Cum disputatio nostra iisque ad hunc locum processerit, de tetrametro Aristophaneo, nam qui sunt cetero ritui comicorum anapaesti pauci0res Sunt tuam ut certas eorum leges agnoscas, brevius ybs0lvi 0 terit. Etenim leges sylla harum solutionis earumque contractionis eaedem comi corvin Sunt atque tragicorum anapaestorum. Inde iam intellegis, quaesit neglegentia ossbachi et estphali qui id quod Forsonus p. 4 dixit
tetrametros in tribus prioribus lucis praeter anapaestum et spondeu In dactylo uti, si vertant L p. 404 die ullosun de Lange gestat ten
Bethe. Immo dactylus in ede secunda sicut ii quarta raro p0nitur neque aliter, nisi item antecedit Dactyli enim iii primo loco sunt 36, in tertio 215, contra in secundu 18, in quarto 2. At de dii obus illis quartae sedis dactylis uni antecedit dactyliis ' ves D 350. εστιν πη δῆθ miντιν' αν ενδοθεν οἱός et εἴη δι0ρύξαι, itaque non mutandiis, alter sane currigendus est nub. 326. simplici m0do. Nam cum ς ab Aristophane
usurpetur, non intellego, cur Verba non Sic emendentur: ως υ καθορω.
cedentem. Restant igitur septem, qui sere omnes lenissimam emendationem admittunt col. 660. πολλῶν εῖνεκα immo ουνεκα πολλῶν ut nub. 422 υνεκα τ0ύτων. Nam Aristophanes nusquam εἱ νεκα dixit, sed Ουνεκα aut νεκα. 0dem modo licet e 9. 708 transponere τούτων εἴκ0σιν ανδρας βόσκειν, quam quidem transpositionem loci Aristophanis permi illi liuius formae l suadent, rati ales sunt a v. 709φαίν0μεν μεῖς ροι. Plut 5214μπ0ρος κειν κ AEqu. 334. nub. 357. ' Nam de vesp. 397 μιαρώτατε iam vidimus et vesp. 673 in quarta sede a Porsono correetus est A ησθονται libri σ ντ γε .