De bibliothecariis Alexandrinis qui feruntur primis ...

41쪽

hie desunt quaedam).

42쪽

his n0n esse mutilum vitae exitum, Sed eam quam n08 legimus vitam semper sui8Se.

καὶ ἐρυβριάτας

πεζας και τιμης. quamvis enim h0c modo facillime difficultates Omnes auferantur quae collocati0ne ista Verb0rum et enuntiatorum existunt, tamen talis esse videtur, ut nemo nisi auctor vitae ipse rudis eam fecerit.

43쪽

- 35 Ilis praemissis ad describendam Ap0ll0nii vitam ipsam transe0. natus est Aloxandreae ) temp0re Pt0lemae0rum,') ετι εφηβος ad carmina sing0nda 80 c0nvertit. egit igitur, si paul0 lati0rem verbi εφ vim statuimus, annum sextum decimum vel etiam du0devicesimum, eum Arg inautica edidit. ideirc0 qui e0rum aetatem satis certis terminis circumseribat etiam tempus qu0 natus est p0eta ipse indicare p0test. EXStat l0eus adm0dum mem0rabilis in The0eriti carmine VIIV. 45 8qq. , quibus 90eta acerbissime in e08 h0mines invectus est, qui quasi H0meri recentes futuri n0n, ut aetatis ingenium p08tulabat, carmina exigua fingerent, sed epicis atque pergrandibus 0peram darent:

Ap0ll0nium vixisse pr0nuntiat, quod Callimachum, cuius discipulus' fuerit Αp0ll0nius, istius in regni prim0rdiis esse mortuum ipse cognitum habuit.') Quasi c0ntra pr0tulerunt Merkelius Bergkius Haulerus Couatius ses. Hempei. Quaest. Theocr. pg. 59) nulla sunt. δ') I. e. Aet0lus, quem n0mine Lycidae esse significatum in Thalysiis Wilam0

δὲ) Ita statuit rectissime Κ0ephius De Arati 80lensis aetate, Gub. 1867. pg. 4). cf. etiam Usenerum in Mus. Rhen. XXIX pg. 42 n. 3.

44쪽

itaque cum intra ann0s 274 et 272 bellum illud atr0x fuerit, ea ipsa aetate Aratus, qui Syriam petiit, tempus qu0ddam C0 in insula dogit 'iquast cum vera sint atque ab 0mnibus fere pr0bentur, neque ante neque p0st terminum ita destinatum res carminis The0eriisti aetas esse p088e apertum 68t. atque h0c ip80 00nstitut0 aetatem carminis ita desini0, ut n0n mult0 p0st h0c 80dalicium ipsum id esse scriptum c0nfidenter affirmem. sane c0nstendum est cum Th00eritum, licet de ann0 eius natali mem0riae nihil traditum sit, 00 temp0re vel iuv0n0m vel ipsum adulescentem sui880, tum Thalysia 0mnium edi0gurum The0critearum reginam esse atque persectissimam. attamen ut cum Hem

iuveni summ0que aetatis viriumque fl0re vigenti adscribam, null0 m0d0 adduc0r, nisi si aliae eaeque apti0res causae pr0ferentur quam qua8pr0p0suit Hempelius. ut taceam de ind0le t0tius carminis, qu0d mihi quidem magis a iuvene quam ab h0mine iam insenescente scriptum videtur - seilicet de hac re alius aliter iudicabit - at sumi p0tost aliud ex carminis interpretati0ne argumentum, qu0 tempus Thalysi0rum priu8 esse dem0nStratur, quam Hempelius aliique qui ant0 eum has res tractarunt statuerunt. versu enim l03 sqq. deus Pan inducitur

Panem quem a. 276 Ρ0llae scripserit regique dicaverit Aratus in summum apud illum h0 0rem adductus sit. ad h0e igitur carmen, qu0d tunc, cum 8cripta sunt Thalysia, recentius dumtaxat erat 0mniumque in manibus versabatur, pr0cul dubi0 allusit Th000ritus. sed alludere mea quidem sententia n0n p0tuit nisi temp0re qu0d ab aetate hymni J0ngi0re Spati0 seiunetum n0n est. eerte cum Thalysia Scripta Sunt, hymni memoria n0ndum extineta erat, quae quid0m multis annis p08t vix tam valida fuisse p0test, ut h0g carmine ad illam rem respexerit The0critus. deus Ρan p0st ipsam illam pugnam, qua Antig0num bene-v0le cum adiuvaret vict0riam ei splendidissimam dederat, auct0ritate Sane tanta erat, ut adv0cari p08set; p0st magnum temporis intervallum et 110men ipsum et 0mnis c0mmem0rati0uis illius rati0 - etsi i0e0sam illam esse c0ncedam - lect0ribus iam minus erant nota, quam ut bene intellegerent, quamnam ad rem alluderet p0eta. ad haec si

in ') Hempelius l. l. pg. 50 sqq., qui omnia fere et quae mem0riae tradita Sunt

et quae sana rerum c0nsideratione inventa a Viris doctis pervertere ausus est, tantis err0ribus obstrictum se praebet, ut refutatione dignus non videatur.

45쪽

sint Alexandreae 0ptime testatur epigramma illud Callimaelii qu0dservavit bi0gra plius Arati I: si, inquam, In 'moria t0n08 Aratum ab Alexandrinis in p00tarum optim0rum numero esse habitum, per illam credibile si Th00eritum, ubi Alexandrstam perus' nerit, statim h0mines d0010s h 00 carmine certi0r08 fecisse, quae ipsius fuerit cum viro ill0 quondam e0nsuetud0 atque familiaritas. Dubium iam n0n erit, quin Thalysia Th000rit0 adul0scenti sive, i si mavis, adm0dum iuv0ni faet0 adscribunda sint Th000ritus p08tquam insulam patriam Stelliam nesei0 qua causa r0liquit, aliquantulum temp0ris C0 e0mmoratus Al0xandruam ipsum 80 d0ntulit, ubi et Callimachi di Philadolphi regis sau iliaritus ut sibi seret essedit. carminum quae hac aetate in urbe illa finxit primum videtur esse en00milam

etiam rectius, ut mihi quidem videtur, tempus aliquantum rem0tius i statuit. nuptiae enim illae Philad0lphi Arsin00squ0 80r0ris, qua S ad celebrandas scripsit eue0mium The0eritus, eirca a. 275 habitae Sunt,l ut 00dem temp0r0 Th00eritus aut Al0xandr090 iam sustrit aut 00 ad Venisse censendus sit . qua0 aptissime e0ns0ntiunt cum eis, quae de The0eriti ali0rum que poetarum c0mm0rei0 C00 8i eiusque aetate Supra

etiam aetas Thalysi0rum magis e0nfirmatur. v0rsus illi c0 fertissimi iuventute s0rida, qu0rum ne unum quidem verbum ad auct0rem Senem re8picere p0 te St, a p0eta Scripti sunt, qui fuit ea aetate, qua talibus rebu8 quale8 enarrantur gaudent h0mines, qua quae antea acta SNnt in mem0ria restentissima t0110ntur neque nebul08a, ut ita dicam, ante 00UJ08 0bversantur. huc etiam reserenda sunt sextrema ipsa earmini S. Verba Setzὶ Gmp 0 εγῆ) Tάζαt μι μεγα ubi ex natri ra0ptativi illius et tiζαι 1ι apparet multum temp0ris p 08t aetas res interi lap8um n0n 088e p0etamque ipsum sibi videri sequente sertassis iam

' λ') Quae c0ntra disputavit Hempelius l. l. pg. 93) inepta Sunt. de re es. Κ0ephium l. l. fg. 5.Ηempelius l. l. pg. 66 sqq. l0ngam instituit quaesti0nem de aetate carminiS, qua tamen t0ta ne hilum quidem profestit. melius profecto fuerat. Si quae Bueehelerus felicissime invenit, ea compr0basset; cuius, ut Videtur, ne legit quidem disputati0nem.

46쪽

126.3 Th00eritus per tempus qu0ddam C0 versatus est ibique cum Arat0 Nicia aliis una suit; 00d0m vel sequente) ann0 Alexandream tran8migravit, ubi primum seripsit epe0mi0n Philadelphi regis, deinde temp0re haud l0ng0 intore0dentd Thalysia ipsa. at iust veri simillimum videtur mihi circa 0J. J27.l 272) 0sse scriptum carmen, qu0d 00ntineat

ab aliis poetis assectus iam esset, direa a. 290 a. Chr. 0l. aut

paul0 p08t vel etiam antea natus est. quae d0 Th00erit0 disserui cum labefactari p0sse vix eredam, etiam hanc c0mputati0nem, quaebbn0 auct0re bi0graph0 Ap0ll0 ii I nitatur, talem eS80 0pin0r, quae impugnari nequeat. sed videamus. - ut iam 0 mittam quae ab aliis adhuc de Ap0ll0nii aetate pr0lata sunt num cetera, quae c0gnita habemus de Ap0ll0nii vita, ea sint, ut et ipsa c0nfirmari p08sint hac illius a0tate inventa, et e0nfirment quem ita inveni terminum. Callimaelii discipulum suiss0 Ap0ll0nium in e0 e0nsentiunt vetereS. eum Vere usum esse illius instituti0ne n0n est cur negemu8, qHamViStalia verba qualia γν 0ριμος συγχρονος Similia Saepeni mer0R bi0graphi8 u8urpentur, ubi tantum quae t0mp0rum rati0 int0rcedat inter viros du0s signiseare studeant. attamen in Αp0ll0ni0 ita Statui 0pus n0n est, quippe quem viginti aut pluribus annis min0rem Callimach0 sciamus ipsumque illis studiis deditissimum fuisse, quibus Cyrenaeus poeta imprimis exeellebat, arti p0eticae et grammaticae quamquam hac de disciplina ipsa nihil fere mem0riae traditum est, ut Semper in ambigu0 sit futurum, qu0t ann0s Ap0ll0 ius ab illo in-Stitutus, quibus in artibus instruetus sit, qu0s habu 0rit instituti0nis 80dales. δ') id autem scimus, quas erearat leges atque n0rma8 in arte

Eratosthenes, quem esse natum ol. l26 Suidas est auctor, pr0pto magnam annorum disserentiam una cum Ap0ll0nio Callimaelium audisse n0n p0teSt

47쪽

- 39 p ,etica adhibendas Calliina eluis Τ) eas ab Αp0lloni0 n0n esse probatus, Sed Sua ipsiuS via e ulli 0Sse pr0gressum c0natumque carmina fingere. Callimachus enim qui iust ab eius partibus Stabant aequales eum aetatis suae ingenium ad carmina H0merica i. e. permagna sa-cienda non iam inclinare arbitrarentur, p0etidam n0n tam in argument i, quam in i 0rma, i. e. in exp0liendo in pre8Se dicend0 in argutiis cumulandis tu adhib0 dis 0mnibus eis rebus quae ad grammaticam magis quam ad p0etieam pertinerent, eS8e 90Situm Vel p0nendam cen-lsuerunt. Sed Ap0ll0ntU8, qui in arti8 legum angu8tiis, quas edixerat Callimachus, manere n0ll0t, ipse ultra Studuit atque 0pera admiratus est, quae ab arte Alexandrina abh0rrrebant. Weicheri0 Videtur assentiendum, qui l. l. pg. 64) inimicitias ipsas iam e8Se ex0rtas Suspicatur, i dum Ap0ll0hius sch0lis Cyrenaei interfuerit. discidium Ver0 ipsum

factum est, cum Αp0ll0nius Vixdum aduleScens laetus carmen istud ingens ederet, qu0d magistrum qua Si irri8i0nem Sui ipsius legumque,t quas ip80 c0ll0caverat atqlle Sequebatur, duxi 880 c0nstat. n0n iam 0pus est 0muia quae ad rixam hanc lam08am pertinent iterum tractare atque quaesti0nem illam c0ntr0versam, utrum Callimaelius an Ap0ll0nius simultatum causam atque incrementum dederit, redintegrare, qu0niam t0t h0minum d0et0rum cura 0peraque 0mnes Veterum qui huc

spectant l0 ei et e0llecti sunt et examinati. λ') rixa haec tam gravis atque atr0x facta est, ut in duas partes disssederent qui Alexandreae tum in litt0ris aliquid valebant: hi Callimach0 assensi sunt, illi Ap0Jl0ni0 etsi adulescenti applauserunt e0mm0ti aut studi0 ver0 p0eticae aut 0di0 Cyrenaei, quem mult0s Alexandreae habuiSse adver8ari0S credibile est. hine acerbitas ista, hinc ira atque iur0r Vel taeterrimus, hinc Th00eriti illi versus, quibus ad Ap0ll0nium respici Supra exp08ui, hinc carmen istud 30rdidum Ibidis, hinc Ap0ll0nii epigramma seu p0

δ') CL B0rnhardium Gr. Litt.-Gesch. II. 1. 303). Inter omnes 0ptime egit Bernhardius Gr. Litter. -GeSch. II. 1. yg. 301 Sqq.), qui res, ut Vere se habent, interpretatus est. Weichertus Leben und Gedielit des Apoll. v. Bh.) cum nimia Ap0ll0nii admirati0ne obcaecatus Sit, imaginem Callimachi falsam prop0suit; Linckius De Callim. vit. et scriptis)e0dem Vitio obstrictus est, cum et in permultis graviter erraverit et totus a Callimachi stet partibus. Couatius l. l. pg. 491-514) Π0vi nihil affert. δ') Αt vide Bernhardium l. l. pg. 303, qui Ap0ll0ni0 h0c epigramma e8Se abiudicandum censuit. cf. etiam Ioann. Michaelis., De fragmentis Ap0ll0nii Rhodii, diss. Hal. 1875. pg. 2 8qq.

48쪽

llucus lue e0 usu fiunt bi0graphi, sui etiam id habent e0mmune, ut i suae partes ipsius Callimaelii in rixa fuerint ne uno quidem v0rb0 indicent iure coni studus, nisi liraeter bi0grapti0s quaedam s0rte mem0riae it adita 08Sent, tortass0 140s ign0raturos esse sub verbis bi0graphi Ι ριαλλοι Lot zαὶ lira 'eipu0 allimaelium esse intellegendum. neque tam sen dubitur 3 licet, quin inimi ditia 6 vel atr0 dissimae inter vir0s ill0sdu0s interc0SSerint, Sile litiumque illud, qu0d de eis versatur, ita explicandum videtur, ut biographus, ipSe Alexandrinu8, ne80i0 quam 0b rem dubitauserit n0m0n Callimaehi 00mmem0rare. Omnin0 eum ne-Scivisse, si ut 8 0mnium stil0s as iri p0etarum imprimis Apoll0nium e00- gerit, ut Alexandream relinquer0t, id credi n0n p0test. qu0d bi0graphus alter, qui exceptis eis quae aliunde in vitam transtulit t0tus a pri0rependet, tantum verbis in univ0rsum dictis his o ' ἁποτυχὴ)υ καὶ ε ρυ spiti τας ad simultates illas speetat, mirum iam n0n Videtiar, p08tquam c0mpr0batum est aetate mult0 p08teri0re hunc esse laetam vel c0ntaminatam Vitam. 00ntaminatam eam cum appell0, imprimis reSpici0 ad id enuntiatum qu0d in ealde eius exstat. revertisse enim Ap0ll0nium Alexandream narrat bi0graphus ibique ab 0mnibus celebratum

atque bibli 0thecae ipsius munere praeditum atque 00dem qu0 Callimachus

Tamen uberius de l000 ill0 disserendum est, qui legitur in fine hymni i. Ap0ll.

quemque c0nStat adversus Apoll0nium esse seriptum a Callimach0. cuius de hymni tempore alius aliam adhuc protulit sententiam; quas 0mnes ne nunc eXaminem, sed tantum meam sententiam eamque brevissime pronuntiem, factum est, qu0d c0mmentati0ne ampliore de t0ta hae re agere mihi pr0p08ui. Scriptu S est hymnuS R. 263 a. Chr., qu0 sponsalia Euergetae et Berenices Magae filiae celebrata sunt cf. supra pg. 18). spholiasta quidem Verba

τι φιλολογον εἱναι αUTOV c0ς SOV TL9.2. sed Euergetes demum a. 247 0l. l33. 2) rex factus est, atque exstat l0eus v. 68), ubi Callimaelius depta ιλSU L l0quitur; i. e. de Philadelpho et Euergeta. ita Sanee8t intellegendum. atqui Euergetes, non quo ipse rex fuerit ill0 temp0re, ita Π0minatus est a Callimach0, sed quia regis filius fuit. regem ip8um fui8Se Euergetam placuit Heckero C0mm. Call. pg. 12) et C0uati0 l. l.

fg. 23 ij, qui eam 0b rem hymnum in a. 24T ponunt. - Aliam nuperrime interpretati0nem invenit Κ00ppius, qui Wiedemannum sequius Euergetam a. 271 a. Chr. 0l. 12T. 2) a patre in s0cietatem regni esse acceptum atque Ob hanc rem ip8um B0minatum regem c0ntendit. quae sententia null0 pact0pr0bari p0te8t. etenim Euergetes numquam cons0rs imperii factus e8t, aut Si factu8 e88et, numquam titulus regis ipse tributus ei esset; rex ipse factuS eSt Ρ0St m0rtem patris. neque ver0 hic est l0eus totam hanc rem in

quaestionem Vocandi.

49쪽

- 41

sepulcr0 sepultum esse. haec de Ap0ll0nii exitu narrati0 quam indpta sit quamque veri dissimilis sagacissime vidit Kal bellus, qui reete mem0nuit, ne huic testim0ni0 nimiam haberem fidem. nam bi0graphum illum arbitratur vir d0etissiimus, si ipse fuisset Alexandrinus, n0n 00ufugiturum ad τινες οέ φασιν illa, sed 0culis pr0priis circumspecturum fuisse, num Ap0ll0nius vere iuxta Callimachum humatus esset. qu0d0mnium maxime pr0babile mihi videtur. 00nstat igitur hae etiam residem bi0graphi, qui neque Alexandrea ipsa neque temp0re qu0d pr0- pius ad Callimachum Ap0ll0niumque accedit vixit, magnam n011 088e aut certe esse min0rem quam bi0graphi pri0ris. Id 0mnin0 apertum videtur Ap0ll0nium, si revertisset, Callimacho etiam viv0 reversurum n0n fuisse. 0biit Callimachus 0lymp. 13 3. 4, ut supra 0stendi; 0rta est rixa illa circa 0l. 127 qua s0ruiss0 Callimachum Suidas testatur), ut Ap0ll0nius ad minimum sex 0lympiades Rh0di fuerit. sed bi0graphus praeter hunc reditum n0B- nulla narrat quae admodum mira videntur: Iterum redita 880 Arg0119utica Ap0ll0nium ad summumque laudis gl0riaeque fastigium aScendi88e. pr0fect0 Π0n dubium, quin recensi0 Arg0nautic0rum altera quae saeta est Rh0di fuerit, quae tantam p00ta0 gl0riam ex bi0graphi sententia essedit. sed haec Arg0nautica qualia fuisse existimas' ut taceam de Merkeli0, qui t0tum carmen esse retractatum ad n0rmnmque criticam quam tunc Alexandrini adhibuerunt emendatum summa cum industria dem0nstrare c0natus est, - ipse eg0 aliter de hac ετ εχξξ τει Senti0, 80d 110n est l0cus hanc quaesti0uem adeundi - tam0n haec eius sprigg. pg. XLV) verba rectissima, quibus Se ipse refuta 88equ0damm0d0 videtur Merk0lius, p0nam: f 0visse Callimachi iudicium scit. qu0d in epigr. XXVIII exstat) Αp0ll0nium certum est, n011 8ecutum e88e apertum, impugnasse data 0pera, quae ip8e c0ntraria pr0baret luculent0 exempl0 illustrare v0luisse, in eaque re indefe880 lab0re e0u8que eni8um, qu0 l000 h0die deprehendimus, n0n impr0babilet itaque cum n0n multa mutata sunt in Arg0 auticis δὲ), imprimisque Callimachi illud summum βιβλὰυ μ εγα κακον 110Va editi0ne SHblatum n0n est, tum haec quae mutata sunt magis ad Drmam pertinuerunt quam ad argumentum vel p0tius ad iud0lem t0tius carminis, atque eadem vitia relicta sunt, quae 0lim tam insense Callimachus

ηλ) Νe e0s quidem l000s exstirpavit vel c0mmutavit Ap0ll0nius, quibus Callimachum ipsum imitatus est; cf. Merhelium, prigg. Ρg. XLVII, qui exempla euumerat. Hartius Observati0n. critic. in Apoll0nium Rh. diss. Berol. 1863. fg. 14 Π.), qui nonnulla recte vidit, fallitur, quod ex hymn0 in Ap0ll. ip80 Ap0ll0nium

quaedam in Argonautica, i. e. in alteram eorum restensi0nem recepiSSe 0Ρiuatus eSt.

50쪽

machi, ut ita dicam, etiam tum sup0rsuisse, qui p0st magistri ipsius

decessum de legibus ab ill0 c0nstitutis descere vix ausi sunt, aut si defecerunt, in exiguis tantum ab e0 di Sc08sere, Sententias Ver0 magistri ipsas quasi 8aeras semper servarunt. quid ver08 hisne ipsis viris Ap0ll0 ius iterum Arg0nautica pr0p08disse censendus est 3 minime, si me audis, bi0graphum in haec devia insequeris. imm0, Sive rediit Ap0ll0nius sive n0n rediit, n0n tam Arg0nauticis quam aliis quibusdam carminibus vel 0peribus grammaticis tantam gl0riam adeptus est, ut munere ill0 dignus vid0retur. at bi0graphum Si in una ista ren0n vera tradentem d0prehendimus, quid de ceteris 0mnibus putabimus 3 itaque ad sententiam illam accedamus, quam mecum 0limc0mmunicavit Kalbelius quamque unam e8Se Veram ipse per8uaSum habe0. m0nuit me vir d0ctissimus quae in vita altera inde a verbisTινες οε φασι legantur ea 0mnia a restenti0re qu0dam 0880 iuventa atque eam 0b rem 8uspecta et exstinguenda.

s h0lis quasi singula ijs sive maxima ars tractabatur et ad rhetores ipS0S Verbum Παιοευειν relatum e8t. 00mpilat0r igitur vitast iste, qui h0e sertassis ips0 temp0re Vixit, cum Verba STα θευ et λαμπ* mς ita intellexerit, ut Ap0ll0nium 0rat0rem praeclarum app0llari putaret, si10 iure miratus est, qu0d talis h0m0 80mper tu illa insula mutiserit neque eam urbem repetierit, in qua S0la gl0riam veram assequi p0tuerit, Alexandream. atque Si verum 08t qu0d Suspistatus sum auct0rem vitae prim0 p0st Chr. 8aecul0 vixisse, apparebit etiam, cur tantopere h0mines tenebras quibus Ap0ll0 ii vita 0bv0luta est discindere studue rint. Selmus ist0 saecul0 mai0rem fuisse auct0ritat0m Ap0ll0nii, cuius carmen Valerius. Flacetis fundamentum 0periS Sui fecerit, quemque

Vide exempla quae Supra posui; alia permulta exstant apud Suidam.