장음표시 사용
141쪽
quinti designat his verbis b. vero rotundum, quia inus est regulare, quod adiunctum vel molle dicunt, cum F. habet concordiam, cide additum est, quia . cum quarta a se tritono differente nequibat habere
concordiam utramque autem in eadem eum non iungas. In eodem vero cantu maXime . Olli tinnir, in quo F. f. amplius continuatur gravis acuta , ubiis quandam confusionem oransformationem videtur facere, ut G. sonet protum, a. de uterum, Cum ipsa b. molli s ne tritum, unde eius a multis nec aetatio facta est. Alterum veto
in commune placuit habere. Quod si ipsam . nollem vis omnino non habere, neu mas , in quibus ipsa est, ita tempera, ut pro . . a. ipsa Aut si talis est neuma, quae post D. E. F. in ele Vati O- ne vult duos tonos semitonium , quod ipsa b. mollis facit aut quae post D. E. F. in depositione vult duos Onos, pro D. E. F. assum a. b. c. quae eiusdem sunt modio praedictas elevatione & depossitiones regulariter habent. Huiusmodi enim elevationes & depositiones inter D. E. F. a. i. c. clare discernens, confusionem a Xime contrariam tollit. VII. Memorabilis est MuRhrogi sententia dissert. XXIV. Antiquita An etiam tum Italicarum medii aevi Cantum ecclessiasticum sane inquit gravem hy0Nyxyς' virilem, a GREGOMI Magni tempore, cina, antes illum populus s. christianus audivit. Sed .mus Pana aliqualem chromaticam in har T. H. p. 366. monicam tunc in usu fuisse , eruditi viri istenderunt ominasset, vellem , viros hos eruditos. In scriptoribus medii aevi, qui de cantu ecclesiastico agunt, nihil ad rem occurrit Velut aliud agendo idque raro genus chromaticum en harmonicum attingunt neque uspiam a quoquam applicatio aliqua eorum generum fit ad cantum sacrum in ecclesia, qui , ut diXimus, meres diatonicus luit, quem mos planum choralem appellamus MARcHETU de Padua, scriptor vergentis demurn saeculi decimi tertii , cuius Lucidarium in arte milica lunae prae oculis habeo S. ex bibliotheca Ambro ana, tractat quidem de intervallis enharmonicis .chromaticis , sed quae ad rem non sunt Capite sexto tractatus secundi de dies agit, quae sit quinta pars toni, si puta cum aliquistonus bipartitur propter aliquam consonantiam colorandam , supple tertiam , sextam , sive decimam tendendo aes aliquam consonantiam , quia prima Iars toni sic divisi, si per ascensum fit, maior est vocatux Chroma pars ero , quae restat, diesis dicitur, ut hic
142쪽
Quae nempe pertinent ad musicam polyphonam , tunc primum magis colorari coeptam : quae , siquidem nominari lubeat chromaticam, dicenda est chromatica sui generis a veteri illa apud Graecon Latinos nempe diverissa enharmonica praesertim, cuiuS MARCHETU duplex capite O sequenti statuit semitonium, unum quod continet duas dieses, quo quidem utimur in plano cantu. Diatonicum vero tres continet dies es, quo quidem non utimur in cantu plano, eoquod propter suam maioritatem excedet omnes consonantiarum proportiones, dissonantiam inde creans intimur enim eo in cantibus mensuratis. Huiusmodi autem semitonia sic ad invicem recognoscuntur , semitonium diatonicum est, quando fit permutatio . Otundi in h. quadrum, aut econtra, propter ascensum
Nam ab a aucto ad primum b. scilicet rotundum est semitonium enaria monicum, quod , ut praedicitur, minus est. Aprimo b. ad secundum s. scilicet quadratum est semitonium diatonicum , quod dicitur malus c. Haec quantum absint a veteri illo genere enharmonico , ex scriptoribus Graeis a giso Mio . ALLIs Io editi palam fiet, simulque quantas, en- harmonicum genus praesertim, in minutias intervallorum abierit, ut ob difficultatem iam quidem ante, quam in nostra sacra adhiberi posset, usu Isb. di . Xciderit, teste MACROBI in somnium SCIPIONI s chromaticum autem ob suam molliciem apud ethnicos etiam male audiit. Quo magis nempe a diatonico abiit, praecipue chromaticum molle; nam chromaticum syn
tonum pra reliquis magis appropinquat generibus Diatonicis, inpos illa
143쪽
solet ordine disponi, ut loquitur Ma NuEL Boennius in Harmonicis apud WALLI si uri est XII. Chromaticum, scribit CicΕRo lib. I. Quaest. Tu ζ '
sicut creditur repudiatum pridem uisbe kenus, ν0ti' ad0lescentum rem0lle . ,.scerent eo genere animi Lacaedemones improbasse feruntur Videtur tamen IcERo reliquias quasdam reorum generum sua aetate agnoscere.
Quanto ostiores, inquit, delicatiores in cantu sexiones, falsae vocula, Lib. m. de quam certa V severo quibus tumen non modo uisieri , sed , si saepius' - sant, mittitudo ipsa reclamat. VIII. Erat veteribus singularis ars phonascia dicta , a THEOPHRASTO cui, voeis
memorata , quae penitus excidit dictique honasci formandae vocis a medicamine gistri a Fauces dulci medicamine non colliniendas cavisse . HsERONYMuM, 'in' quibus psallendi in ecclesia osticium est, iam Om. I. memoravimuS: quae aut diaeta. que ex S. I si DOR alii etiam afferunt scriptores , antiquos pridie quam acantandum erat, cibis absinuisse madentes tamen laeumine in causa vocis et ast
assidue son; unde se cantores apud gentiles fabarii sui dicti Apud Rua H
EANUM Maurum de Institutione clericorum variat lectio eiusdem sententiae d. i in haec verba: Pallantia tantum DPumina causa socis sumebant. Io Bopt. Lib. II. Dosius degendus es diaeta a medicis praescripta cantoribu , aptisque op/--- adhibendis medicinis cuiusmodi quaedam ex veteri codice bibliothecaetis minit caesareae Vini bonens exscripta , ad pectus purg andum, V vocem clari an 'f' dum tuson sedandam electuario, in collectione scriptorum de re mus1-ca dabimus curiosis Usum eiuscemodi apud nostros etiam invaluisse , ex illis palam fit, quae in dialogo duorum monachorum apud M. MARTE-N10Μ Ciferciens Cluniaces obiicit, ac vitio vertit, a nobis ciam T. I. p. 3 1 8. allata. Ita tennulae N evirata Toces , quas et os graciles et scatis , succo liquericii U sumtuo sis electuariis acuere soletis quid sunt,nis oblectamenta aurium, contra gula interdictum proposito haud abest, quod ID GERso N in doctrina pro pueris ecclesiae Parisens praescri T. IV. n. hit Item prohibeantur a comestione nimia de mane , aut aliis horis, pert Q quam impediri possent a conservatione ocis suae, O regulam sobrietatis infringere. IX. Quando ob gratiosam vocem adolescentulos castrandi usus in castrati v Occidente coeperit, nihil habeo quod ad hoc medium aevum notem. φλ. δμ' Dubium non est, quin e Oriente haec corruptio venerit, quam in suis etiam improbat Theodorus BALSAMON , ut tamen prodat contra veterem observantiam , communem eam suo tempore fuisse inter cantores Nota ,' M. et observat r.
144쪽
observat ad canonem Trullanum . M0d lim cantorum ordo non ex unuchi solum, ut h0diest, conjiituebatur, sed ex iis, qui non erant eiu modi. Hinc accidit nimia, quam in Gracis schismaticis damnat HUMBER-Τus in evehendi eunuchis ad Ordinem hierarchicum iacilitas, praevaricatioque is canonis.cohi i ii illecebra Voci muliebrii in ecclesia suspectas semper fuisse a pruliebres vo ma aetate nisi Communi populi canentis voci iungeretur nonnunquam V 'ς ς',' iam notavimus T. I. p. o. II. Accidit, ut vel in ecclesia ipsa, vel circa Λό,qu. tuas ecclesJa Occasione festorum in ipso canendi genere peccaretur. Primum cras profa damnatur in Concilio Cabilonensi an s*O. an. 9. iam supra allato ait
' . - irum in Capitularibus regum Francoris , a Concilio Uuntiaco an 8I3.bi gobh. . reprobatum legimus an . 8 his Verbis : Canticum turpe ac luxuriosum ir-39 i. a P Cloia agere mutno sntradicimus , quod eg ubique vitandum est Id certe irreligiosum esse ubique etiam Xtra sacra, in homine christiano in
Labb. d. at dignum merito eXlltimatum est, a damnatum praesertim in sacerdotibusi et si eodem anno in Concilio Tur0nensi III. an. 7 Ab omnibus, quaecunque D J p si, ad aurium maci oculorum pertinent illecebras, unde vigor animi emolliri possse credatur quod de aliquibus generibus musicorum aliisque nonnullis rebus sentiri potest Dei sacerdotes abstinere debent: quia per aurium , culorumque illecebras vitiorum turba ad animam ingredi solet. Histrionum quoque turpium, Obscoenorum insolentias iocorum, ipsi animo effugere, ceterisque sacerdotibus effugienda praedicare debent. T. VIII. De eo vero . quod diximus modo , praeter Eo Nis IV homiliam de ' - 'h- cura pastorali officioque ac munere tarn T. I. p. 3l7. citatam, gravissimus md p. 11. et Canon Synodi semctu anni 26. trigesimus quintus in hanc sententiam : Sunt quidam, iaXime mulieres, qui festis aes sacris diebus atque Sanctorum natalitiis, non pro eoru in , quibus debent deleciantur desideriis advenire , sed ballando, verba turpia decantando, choros tenendo ac ducendo, similitudinem paganorum peragendo advenire procu rant. Tales enim si cum minoribus veniunt ad ecclesiam peccati S cum maioribus revertuntur. In tali enim facto debet unusquisque sacerdos diligentissime populum admonere , ut pro sola ratione his diebus ad ecclerim recurrant, quia ipsi, qui talia agunt, non solum de perdunt sed etiam alios deprimere attendunt Haec sub Eu GENio II. ita constituta, Ibid. p. 11ν. Confirmata sunt postea in altera synodo Romana sub LEON IV. qui praeterea in claudata primum homilia carmina diabolica , quae nocturnis horis super mortuos Duleus facere solet , inchinnos quos exercet , sub conte satioue Dei omnipotentis vitari vult. Quae iisdem verbis apud REGI NON Ericaventur
145쪽
Caventur in libello de ecclessiasticis Disciplinis i Huc etiam facit Concilii T ZI OV
Marciacensis an . 326. canon 3 si Firmiter duXimus statuendum propter i, ι multos clamores qui ad nos saepe, saepius proveniunt , quod in aeXequiis in ecclesia mortuis impendendis impedimenta complura proveniunt per amicos, cognatos, aliosque Omeiticos in ecclesia funere existente Cantilenas, lamentationes, ululatu S, alto clamores, Ociserando , mittendo faciendo sonitus cum . . . . aliis instrumentis , vel quidquid divinum ossicium alias impediendo idcirco , ut non sint in ecclesia lamentatrices, lugentes , magni maliis clamoribus, vel quidquid aliud non faciendo propter hoc , quod divinum ossicium perturbetur , etsi contrarium acceptetur , cessetur a Divinis in dictis obsequiis . quamdiu duraverit impedimentum praedictum nihilominus praedicta impedientes per ordinario. alias legitime puniantur. In capitulari synodi circa an. 744. a S. BOΝi Facio habitae de compo toribus cantionum sic statuitur XIII., Qui in blasphemiam alterius cantica composuerit, Vel qui ea Canta VC-- ἡ ' sirit, X tra ordinem iudicetur Nam lex huiusmodi praecipit exiliari. Fuit hoc aevo medio celebratissima cantio Media vita, de qua Tom. I. pag. I 6 I. frequenter etiam imprecandi causa adhibita etsi nihil minus in se, quin imo sacratissima Tris agi P etiam contineat verba eiuscemodi Media vita in morte sumus P quem quaerimus adiutorem, nisi te Domine,
qui pro peccatis nostris tuis irasceris. Sancte Deus , Sancte fortis , sancte
misericors Salvat0r amarae morti ne tradas 9S, Nimia fuit hoc medio Geu, licentia ex ingenio faciendi cantiones sacras tam in Oriente , quam in Occidente. Unde haud raro acerbissimae ortae sunt controversiae ac bella, ut antiquius quidem habetur de plius Trifugii additione exemplum Quo tamen noli obstante magis ibi indulserunt Graeci melodi in componendis suo marte tropartis Quin et brem illum THEOPHYLACTUM patriarchamipolitanum culpat Gordius CEDRENU in sua histori , quod saecularia cantica in ecclesiam introduxe cvrit. In capitulari AuvΤo Nis Basileen lis apud nos episcopi statuitur decimo T. II. - .
nono, ut aliud in ecclesia nunciwatur, aut cantetur, is ea , quae aucto G m p 'ritatis divinae sunt, Patrum orthoi xurum sanxit auctoritas Severam se imprimis in hac re contra praevaricatores Xhibuit eodem saeculo nono ΠDdunensis ecclesia , eiusque antistes A GOBAR Dus de correctione antiphonari , contra A MALARIUM , antea chorepiscopum Lugdunensem ut constat ex epistola FLORI adversus eundem A MALARIUM, in qua de eius antiphonario : Protulit qu6que, inquit, antiphonarium, se
146쪽
tit a se digesum , atque c0rreptum cui talia ex suo sensu inseruit, ut pro eius impudenti audacia frons gentis pudore ac rubore feriatur. Ubi
m. a. etiam graviter invehitur in scenicas modulationes , theatralesque sonos in ecclesiiis perstrepentes. Quibus tamen haud obstantibus in peius semper res abiit, immutata postea musica, uti sua aetate , saeculo nimirum duo-ra decimo , corruptam vehementer incessit o. Sarisberiens , ac perstringit is h. s. musicam disciplinam ad Dei laudem institutam simi est enim inquit usus musicae aut solus, aut praecipuus PhrIEius vero modus, caetera corruptionis lenocinia sanae institutionis non habent usum , sed produnt malitiam abutentis. Dolet igitur, ingemiscit species laudabilis disciplinae, se ab alieno vitio deformari, quod facies meretricis facta est ei, quae viriles quoque animos accendere consueverat ad virtutem. Amatoria bucolicorum apud viros graves esse fuerat criminis; nunc vero laudi ducitur , si videas graviores amatoria, quae ab ipsis dicuntur elegantius stulticinia , personare. Ipsum quoque cultum religionis incestat , quod ante conspectitii Domini, in ipsis penetralibus sanctuarii, lascivientis vocis luxu, quadam ostentatione sui, muliebribus modis notularum, articulorumque caesuris, stupentes animulas, emollire nituntur. Laudat postea quemdam venerabilem virum , circiter septingentarum monialium patrem, qui hanc monasteriis suis praescripserit legem Ut Omnia earum cantica, totius melicae pronuntiationis Xuant modos, ut sola psalmorum claudum sint significativa pronunciatione contentae. Suspecta equidem fuit sancto viro voluptati cognata mollities, eo quod
voluptas parens libidinum sit. Quid Τ quod haec ipsa quotidianorum
conviviorum malitiam acuit ac si venena , nisi OXicata sint, nocere non possint Z Igni stipulam addere , oleum camino , serpentem OXicare nonne dementia est Licet rerum vitia obtegantur vel Verborum, quorum eadem substantia est , nulla profecto differentia est. Quae apud Graecos coepulationis aut compotationis censentur nomine, convivia nominantur. Coetus quidem conviventium , quam coepulantium aut compo- tantium venerabilior est. Convivia vero nonne per se satis insaniunt, nisi carminibus excitentur 3 Videntur alicubi tunc iam moniales ad mensam etiam musicis lusisse modis aut certe alias suspectam reddit musicam convivalem allato etiam prophetae Is AIR V. O.&c loco , atque infelicis regis Babiloniae BALTAs A exemplo terreti pro canto G XI De cantorum ordineo functionibus egimus tum libro primo, bu PxRς quoad primam ecclesiae aetatem p. a. c. cum integro capite secundo a
147쪽
p. 29o libri secundi , parte prima T. I. quod ad medium aevum attinet. Mos inolevit hac media aetate, ut in matricula , seu tabula notarentur, quibus aliquid peculiare ad cantandum in ecclesia committebatur. Quis solam , quis Pan elium, quis graduale, quis invitatorium D VENI ΤΕ per totam cantare septimanam, ut praescribitur in statutis D. ET RI Alba T. III obis . nensis episcopi, apostolicae sedis legati super diversis ordinationibus eccle Germ. p. o. sitae, scit Leodiensis: Praeterea in eadem matricula, seu tabula scribeturis ante horam Ρrimae , qui in crastino responsoria cantare debeant, mulis legere lectiones. clericis etiam non indiscriminatim admissi ad cantandum , sed qui apti essent, ut postea cavetur: Iraeterea , quia sicut M. - , intelleximus, ex multitudine clericorum passim horum intrantium, diis vinum officium turbatur potius, quam iuvetur Ordinamus, ut nisi per
,, cantorem chorum de caetero nullus intret, Xceptis clericis canonicorum.
si qui cum habitu honesto intrabunt, tales eligantur per cantorem, qui si honestum habitum habeant, in aliquo chorum iuvare sciant Choruso per duos canonicos servetur continue, sicut est in ecclesia ordinatum, is in solemnibus per cantorem, alios , sicut fieri consuevit. Facit huc titulus synodi Tridentinae anni 336. de gimine chori in a. T. IV.
solempnibus V esivis diebus. Ubi sic legitur: Insuper nullus de infe p. - .
serioribus praebendatis responsoria dicere audeat, sive ante aliquem canes tuna aliquem incipere, nisi de licentia Mansionarii, vel alterius ipso-- rum , seu ebdomadarii, si abessent, vel aliorum administroruin licentia, cappitorum. Recte editori lectio canatorum, quam in alio codice ΜS. reperit, praeferenda videtur, qua amictus cappa significatur, laudato s*Du-CANGII glossario, cui cappae chorales eae sunt, quibus clerici vel sacerdotes in choro utuntur ah alia sunt hae cappae ab illis, quarum T. I. ap. 324. &c de Vestibus cantorum agendo meminimus Solent etiamnum in Gallia nonnunquam gestare cantores cappas, qua usu communi pluvialia vocat , quae olim cappis, seu capuciis erant instructa.
a In eitatis mox statutis Domini ETRI , ALbanensis episcopi talis praescribitur habitus T. III. Cone Germ. p. 79. se Superpollicium, cappam nigram choralem a festo omnium Sanctorum usque ad Pascha a Pascha usque ad festum omnium Sanctorum superpellicium sine cappa habebunt, nisi debilitas aut infirmitas aliquem super hoc excusaret tunc eausa necessitatis possent in aestate cappas in horo portare, exceptis diebus Dominicis Testiis vis, quibus sit omnibus habitus uniformis. Qui vero pro necessitate praedictis diebus Dominicis festivis esse non poterunt sine cappa, in se cretario ecclesiae , vel in aliquo loco prope utare poterunt audire Divina, dum tamen ab illis , qui erunt in choro , directe non lin
148쪽
Quod ad medium hoc aevum attinet, eo quidem apud o peculia ris salini starum , seu cantorum cesssavit ordinatio, prout e concilio Carthaginens IV in Sacramentario Gela an legitur a prima etiam aetate promiscua fuit cum lectoribus in Occidente denominatio , functioque, ut tamen lectores in eccloia in habitu feculari ornati non massimi, ut praescribitur in concilio Bra urensi II. an. 63. c. II Id deincep adeo repeti necesse haud fuit, quando psalmodiae cantus semper magis magisque communis clericorum functio facta fuit , praesertim autem canonicorum prout appellari coeperunt, hodieque nomen retinent, qui choro , sacraeque psalmodiae cantu przeprimis sunt addicti. Quibus CARO DE GANGus Metens episcopus an 76 a scripsit regulam , in ea tamen peculiare caput T. I. ρης. I de Cantoribus , sic infit: si Studendum summopere cantoribus est , ne RU' donum sibi divinitus collatum vitiis foedent, sed potius illud humilitate, sobrietate, castitate is caeteris sanctarum virtutum ornamentis eXOrnent quorum melodia animos populi circumstantis ad memoriam, amoremque coelestium non solum sublimitate verborum, sed etiam suavia tale sonorum, qu3 dicantur , erigat. Cantorem autem , sicut traditum est a sanctis atribus,, voce, arte praeclarum , illustremque est op O tet , ita ut oblectamento dulcedinis animos incitet audientium c. Cantores itaque non propter donum sibi collatum se caeteris superbiendo praeserant, sed humiliter socios exhibeant. Et providendum est illis , quando temperate, quando submisse divinum agatur officium scilicet, ut secundum numerum clericorum officii qualitatem is tempori proli-Xitatem tantum protendant, Voce moderentur caeterorum Sonum etiatam vocalium litterarum bene is ornate proserant. Hi vero, qui huius artis minus capaces sunt, done erudiantur, mel ita con Venit, ut sileant, quam cantare volendo, quod nesciunt , aliorum voces dis nare compellant. alam est, haec ad eos pertinere cantores, qui dirigunt in choro cantum , atque etiam X tra chorum audes in cantu erudiebant, unde
sio. sequitur Constitiantur interea seniores fratres , probabilioris scilicet rati, qui tempore statui Ticissem cum schola cantortim snt, ne hi, qui discere delent, aut ii Iacent . aut inanibus X supervacuis fabulis insent. Ad verbum haec repetuntur cap. 37. Concilii Aquigranensis an ς. libro primo , qui est de institutione Cammisorum, ubi mo cap. 3. de lectoribus haec ad rem praescribuntur: si porro vo lectoris simplex erit, si Clara ad Omne pronuntiationis genus accommodata , plena succo virili, si agrestem is subrusticum effugiens sonum aola humilis , nec adeo si sublimi8, non fracta , non tenera, nihilque foemineum sonans , neque
149쪽
,, cum motu corporis, sed tantum cum gravitatis specie. Auribus enim, si cordi consulere debet lector, non oculis ne potius ex se ipso e X spe- Actatores magis , quam auditore saciat. praefiXum est Is IDORI, ut plerumque, nomen , qui lib. VII. Orig. Cap. a. ita nihilominus lectores aptat mistis distinguit si Lectores a legendo, psalmistae a salmis canendis vocati illi enim praedicant populis , quid sequantur isti canunt, ut excitent ad compunctionem animos audientium. Libro II. c. a. Demolis prolixe de psalmistis agit his inter alia verbis: si psalmistam autem
voce marte praeclarum , illustremque esse oportet , ita ut ad oblectamenta dulcedinis incitet mentes auditorum. VOX autem eius non aspera , non rauca, non distanans, sed canora erit, suavis , liquid , atque acuta, habens sonum melodiam sanctae religioni congruentem non quae traducem exclamet artem, sed quae christianam simplicitatem in ipsa modulatione demonstret nec quae musica vel theatrali arte redoleat, sed quae compunctionem magis audientibus faciat. Eadem iisdem verbis apud RHAEANUM Maurum leguntur , tantum quod loco traducem exclamet ar Lib. II. εtem , rectius habeatur traBicam C. Silentio praetereo alia huiusmodi 'st ci ς cantoribus haud abs re cumulata monita , quorum proclive semper ad vitium habitum fuit ingenium veluti etiam ATHENAEUS heroici tantum tem Lib. I. e. ii.
poribus 1ngulare existimavit, quod frugi essent Fuit autem, inquit, eo sapulo modesum cantorum gemis, S philU0phica prorsus morum nigritate passim a nostris vanitas cantorum in demulcendis auribus, .suis alienis, inanique modulatae vocis voluptate titillandis, est animadversa Et ob hoc, inquit S AGOBARDUS in suo antiphonario , ventos Uinflati incedunt.
XII. Opus sui his medio aevo etiam contra mimos Oculatores contra mi cavere in cantu musca sacra. In concilio Trevirens an Geta 7. prae m0 Q cipitur: ut omnes sacerdote n0 permittant rutaHΠ0S . . li0 SV0S AI obis schtilares, aut Goliardos cantare Versus super SANcTUS , S AGNUS DEI, Germ.p. saet.
aut alias in missa vel divinis i iis quia ex hoc sacerdos in canone quam plurimum impeditur, o scandalizantur homines audientes De Vagi R. s. 6 i. scholaribus est titulus concilii Salisburg ens ran. 27 decimus seXtus. De Goliarissis vero QTrutauis complura videsis apud Du-CANGiUM in glossario ad scriptores mediae cinfimae latinitatis , quique illud supplevit, CARPENTIER BONIFACIO VIII. damnantur etiam sexto Decretal. lib. III. Tit. I. c. n. de vita honestate clericorum , clerio , qui clericali, ordianis dignitati non modicum detrahentes, seu loculatores , seu oliardos faciunt, aut bufones. in concilio apud Castrum Gnterii, a Turonensi ar-
150쪽
82 II. r. II. ME DISCIPLINA MUSICAE A C.
T. XL. Cone chiepiscopo suffraganei an I 23 I. celebrato statuitur quod clerici M. 044 p ribali , maxime qui Goliarissi nuncupantur, per episcopo M alios uocissa praelatos praecipiantur tonderi vel etiam radi ita quod non remaneat in eis clericalis to usura. XIII. Quae de Goliardis modo diximus in memoriam nobis revocant ludos sacros varii generis, medio aevo celebrari solitos arrat Sullius ad diem septimum Aprilis, S ALBERTUM monachum, cum adhuc saecularis audiret mimum quendam, Vitam .conversionem . THEOBALD musice decantantem , tanta repente gratia divinitus compunctum fuisse , ut inde coeperit magna vivere sanctitate. In annalibus Corbeten sibus T. uis με apud LLI BNITIUM TC ad an IasS leguntur Iuniores fratres inmere rep. Brimis D. ur JaCram habuere Comoediam de IOSEPH Dendit se exaltat , quod De-p- xy reliqui ordinis notri Praelati male interpretati sunt Edidit nihilomi-Thef. nec nus . Lern ΡEZIUs X S. TePeriisee mi ludum paschalem de adventu interim antichrisi, in scena saeculo duodecim exhibitum , atque diuiήι, sertatione Isagogica in suis itineribus se eiusmodi ludorum paschalium plu-I . p. Is ra deprehendisse exempla memorat. Insigne ex his In codice Claus Ir0-
Neoburg ens canoniae quingentorum annorum notat, in quo resurrectionis dominic3 historia pereleganti ac pio dramate proponitur Incipit in hunc modum primo producatur ILATU cum responsori DBresbus si Pilatus. Et sedeat in locum sibi praedeterminatum Post haec . . . On- si tifices cantant O Domine recte meminimus , quod a turba epe audivia simus, seduct0rem consuetum dicere, post tres dies Dola resurg ere. Responsidet pii Aaeus, sicut mihi dictat discreti Vo. In fine Et populus
si niversus iam certificatus de Domino, cantor sic imponit Christ de illhersanden α' Refert porro e vita venerabilis ILBURGI recluse, a se an ITIS. edita, quod, ubi quadam nocte Dominicae resurrectionis, si cum in monasterio Flurianens ludus paschalis tam a clero, quam si populo ageretur, quia idem non potuit corporaliter interesse , Dirgo si Christi coeperit de iiderare , ut ei Dominus aliquam specialis consolati Osinis gratiam per resurrectionis suae gaudia largiretur. Erat penes monasterium nostrum S iam ultimo eius incendio an G768 flammis absumtum , in quo historia trium magorum magna celebritate ludo Xhibebatur , ad quam primores vicinae nobilitatis comitum de Lumen, Fum se aber i&C. actores concurrebant. lassim quoque ad haec usque tempora Christi nativitas passio agi consuevit. Erant