장음표시 사용
161쪽
Loiss hi sermo est nihil opus fuit in illam invehi musices corruptelam , quae forte in Gallia tanta mecdum fuit qualena coaevi scriptores Ληξli lo. Sarisberiensis AEL REDU abbas hievadensis describunt. D uino, is una haec quidem . sunt verba Io. Sarisberieulis in oboratioth modum Vlium LeXcesserint, lumborum pruriginem , quam devotionem mentis , poterunt citius X citare Si vero moderationis formula limitantur, animum a curis redimunt , e X terminant temporalium sollicitudinem, quadam participatione 3etitiae, in quietis, amica exultatione in Deum, mentes humanas traiiciunt ad societatem angelorum Sed unde hanc moderationis formulam tenes Exultabunt, inquit, cum cantaver tibi, labia mea. Si ergo ex abundantia cordis os tuum laudem Domini moduletur , si spiritu saltis, mente , psallis denique sapienter etiam citrae articulatae vocis intelligentiam, rectissimam modestiae regulam uenes, non tam VociS. quam mentis, iubilo aures mulces Altissimi indignationem ius prudenter avertis Qui autem voluptatis aut vanitatis affectus exprimit , qui vocis gratiam prostituit concupiscentiis suis, qui lenociniorum clientulam musicam facit, ignorat quidem canticum Domini, modis a laniis festivus in terra aliena. Ex his coniicere est , falli viros doctos, qui IOANNEM Sarisberiensem nauseam haud attingere putarint , quae tunc in sacris obtinebat; etsi ultro fatear, praeludia haec fuisse tantummodo, forte in ecclesia rarius audita, parciusque admissa. XVIII. Abusum hunes corruptelam musica, sacrae duobus post De Abusus mi culis IOANNE XXII in decretali, venione an. 322. data, describit si ς' ζζζn damnat quam hic recensere instituti mei est Urimo autem Ostendit, qua odi.sitalem ex Patrum auctoritate sancitam , quamque fini sanctissimo, audi nempe inductae.
divinae convenientem esse deceat divinam psalmodiam ac cantum, ita X- orsus Docta sanctorum Patrum decrevit auctoritas, ut in divinae lati Extraν.
dis officiis , qua debitae servitutis obsequio exhibentur , cunctorum mens ivigilet, sermo non cespitet, Modest psallentium gravitas placida m6-G os a fdulatione decantet Nam in ore frum dulcis resonabat sonus Dulcis onsore mquippe omnino sonus in ore psallentium resonat , cum Deum corde su ' ζ' scipiunt, dum loquuntur verbis, in ipsum quoque cantibus devotionem accendunt itide etenim in ecclesiis De psalmodia cantanda praecipitur , ut fidelium devotio excitetur in hoc noc sturnum , diurnumque officium, Missarum celebritas assidue clero ac populo sub maturo tenore distinc' que gradatione cantantur, ut eadem distinctione collibeant, laturitate delectent.
162쪽
Et hactenus quidem bene, recteque genuinum psalmodiae, ac cantus ecclesiastici finem ac usum explicat. Iam vero progreditur ad describendum novum illud figuratae' polyphonae musicae genus, quod tunc iam nimium quantum inficiebat sacram musicam si Sed nonnulli pergit)novellae scholae discipuli, dum temporibus mensurandis invigilant, novis
notis intendunt, fingere suas, quam antiquas Cantare malunt , in semi-hreves minimas ecclesiastica cantantur, notulis percutiuntur : nam melodiasioquetis intersecant, discantibus lubricant , triplis' moletis vulgaribus nonnunquam inculcant, adeo ut interdum antiphonarii gradu alis fundamenta despiciant, ignorent, super quo aedifkant, Onos nesciant, quos non discernunt, imo confundunt cum X earum multitudine notarum ascensione pudicar, descensionesque temperat3 plani cantus, quibus toni ipsi secernuntur, ad invicem obfascentur currunt enim,' non quiescunt: aures inebriant, ton medentur gestibus simulant, quod depromunt, quibus devotio quaerenda contemnitur , vitanda lascivia propalatur. Νon enim inquit frustra ipse BoEΤi Us, lascivus animus vel lascivioribus delectatur modis, vel eosdem saepe audiens emollituris franiagitur. Hoc ideo dudum nos, fratres nostri correctione indigere per cepimus hoc relegare, imo prorsus abiicere, Mab eadem Ecclesia Dei profligare efflaacius properamus. Quocirca de ipsorum fratrum consilio districte praecipimus, ut nullus deinceps talia, vel his similia in dictis Lficiis, praesertim horis canonicis, vel cum Missarum solemnia celebrantur, attentare praesumat. Si quis vero contra fecerit, per ordinarios Ioc rum, ubi ista commissa fuerint, vel deputandos ab eis in non X emptis, in exemptis vero per Praepositos vel Praelatos suoS, ad quo alias correctio iunitio culparum, excessuum huiusmodi vel similium pertinere dignoscitur , vel deputandos ab eisdem, per suspensionem ab officio per
octo dies auctoritate huius canonis puniatur. Per hoc autem non intendimus prohibere, quin interdum , diebus festis praecipue, sive solemnibus in Missis praefatis divinis ossiciis aliquae consonantiae , quae melodiam sapiunt, ut Octavae , quintae , quart32 huiusmodi supra cantum ecclesiasticum simplicem proserantur: sic tamen , ut ipsi u cantus integritas illibata permaneat, nihil e hoc de bene Orata musca immutetur maxime cum huiusmodi consonantiae auditum demulceant , devotionem provocent, psallentium De animos torpere non sinant. I Io Bapt. DON ius dissert de musica nora quatuor distinguit quas gra 8 V, 7- dus , quibus ecclesiasticus cantus apud Latinos processerit; quorum primus psalmorum tantum atque hymnorum melodia continuisse videtur secunduS
163쪽
LATIN ID ET GRAECIS. C. III. 9s
dus multas alias simplicis cantus species, quae hodieque rei divinae adhibentur, ut antiphonas, introitus, responsoria, sequentia , praefationes, aliaque , quae magnas successu temporis mutationes susceperunt. Quae
quidem recte se habere, e dictis Tomo priori palam fit ex dicendis
vero elucescet, apposite eundem in perscrutandis musicis antiquitatibus versatissimum alteros duos ecclesiastici cantus gradus constituisse , si1 num medium inter secundum tertium non omisisset, ad 3eculum usque duodecimum a septimo inde vel octinvo quo cantores Romani erudierunt cantores Francorum in arte organandi, ut suis locis ostendimus organum autem hic accipitur pro vocum humanarum concentu secundum musicas consonantia : in quo forte muscae genere versati fuerunt cantores, qui in Vita . NoΤRERI Balbuli apud GoLDΑsTUm, obserVante etiam DoNio Vitaliani dicuntur a V1ΤΑLi AN Pontifice Roman post medium saeculi VII. Ostendemus postea, quam rudis simplex hic concentus adhuc fuerit ad saeculi IX. finem aut initium X paullulum emolli- tusis variegatus stac. XI. GU1Do ΝΞ retino quin tamen illa concinnitas huic concentui tribui possit, quem DONIUS in tertio suo gradu notat. si Tertius gradus ecclesiastici cantus inquit adiecisse videtur con-
Centum , quem Vocant Xtemporaneum contrapulato a mente in quo super dictiones, sive syllabas, antiphonasque, earum potissimum, quae ad introitus pertinent, chorus symphonetarum variis consonantiis, secundum cuiusque partes, ut Vocant, saltuatim quodammodo, accinit grato quidem auribus murmure, sed parum, ita me Deus amet, apto ad sententiarum expressionem. Eius origo inter duodecimum ac trigesimum decimum tertiuino Christi Domini saeculum ut apparet, incurrit; nec tam publicae cuctoritati, quam privatae musicorum licentiae tribuenda. Quartus Nnique gradus sequenti, ut Videtur, saecul Operosiore concentus, ac magis artificiosos contrapunctum fugatum vocant ecclesiasticae modulationi superaddidit consimili musicorum lascivia , in dea, atque ambones templorum subinductos Laxatis enim semel, sive nimia Patrum indulgentia, sive prava artificum κοπιοτομια, atque ambitione , veteris illius musicae claustris mirum dictu est , quot novae modulationum species; quam fractarum mollium quo multiloquiorum , ac repetitionum portenta quot mutilationes Verborum quot κυκεωνες, attologiae hysterologiae catervatim irruperint ut vetus illud Gracorum adagium vero verius quotidie appareat, quo musicam quotannis aliquod novum monstrum
instar labia progignere dictitant; novisque in dies sanctionibus quod in primis sacrum concilium Tridentinum praestitit hanc effrenem licentiam cohibere
164쪽
96 L. II. P. II. ME DISCIPLINA MUSICAE 4 A C.
cohibere necesse fuerit. Eo igitur tempore coeperunt non psalmi solum atque hymni antiphonaeque, Verum prosodia quaedam molietos ipsi
barbaro vocabulo adpellant e sacrae scripturae verbis quoquo modo consarcinatis concini, Vocibus modulatis, ac μέλεσι multifariam conteXtis. His veluti in pugno complexus est Do NI Us, quae O tot hoc Opere e X plicatius edisserimus, Xoriente potissimum labe ab eo tempore, a quo ille tertium gradum cantus ecclesiastici constituit, saeculo duodecimo nimirum, quo iam citati auctores deplorarunt malum, o Sarisberieussim primis , eo vel a Xime, quod divinum invaserit cultum si Ipsum quoque inquit . . cultum religionis incestat, quod ante conspectum Domini ii ipsis penetralibus sanctuarii, lascivientis vocis luXu, quadam
ostentatione sui , muliebribus modis notularum articulorumque caesuris stupentes animulas emollire nituntur. Cum praecinentium, intercinentium, 6 occinentium praemolles modulationes audieris, si renarum Concentu Credas esse , non hominum .de vocum facilitate miraberis, quibus philomela vel psittacus, aut si quid sonorius est, modos suos nequeunt coaequare. Ea siquidem est ascendendi, descendendique facilitas, ea sectio vel geminatio notularum , ea replicati articulorum, singulorumque consolidatio, sic aucta vel auctissima, gravibus Ω sub gravibus temperantur, ut auribus sui iudicii fere subtrahatur auctoritas animus, quem tantae suavitatis demulsit gratia, auditorum merita Xaminare non sufficit. Haec o Sarisberien sis Iam coaevum gentilemque i. AEL REDUM
P addamus Ad quid illa vocis contractio, in infractio 7 Hic succinit, ille
erit; diicinit, alter supercinit . alter medias quasdam notas dividit, incidit. Nunc O stringitur, nunc frangitur, nunc impingitur, nunc diffusiori sonitu dilatatur. Aliquando, quod pudet dicere, in equinos hinnitus O-gitur, aliquando virili vigore deposito in femin Ee vocis gracilitates acuitur, nonnunquam artificiosa quadam circumvolutione torquetur, le- torquetur. Videas aliquando hominem aperto ore, quasi intercluso halitu X spirare, non cantare, ac ridiculosa quadam vocis interceptione qua
si minitari silentium , nunc agones Orientium, vel e X tasin patientium imitari. Interim histrionicis quibusdam gestibus totum corpus agitatur, torquentur labia , rotant oculi , ludunt humeri, ad singulas quasque
notas digitorum flexus respondet. Et haec ridiculosa displosio vocatur religio, ubi haec frequentius agitantur , ibi Deo honorabilius serviri clamatur. Iam medio inter hos scriptores JOANNEM XXII. saeculo decim tertio nimirum iu Nico LA III. ilietini DURANDO in tractatu de
165쪽
de naodo concilii generalis celebrandi c. I9 Videtur alii honestum e sse, quod cautus indevoti, O inurdinati moletorum, V similium, non Grent in Solesia. S. ΑΝΤ o Ni Nus propior nostrae aetati in sua Summa Cantus utilem Minus, scribit, in divinis i iis a sanctis Dbctoribus in situtus P. III tit. 8.e si, ut GREGORIO ad u0, AMBRosio. . aliis. isoantus autem in i iis ecclesiasticis quis usu venerit luor pruritui aurium videtur Vis, servire , quam dev0tioni, quamvis pia mens etiam in his fructum referat
audient . Monasticos quoque tum coetus ea labes invaserat unde opus fuit ita ipsis antiquis statutis Carthusanorum praecavere . I i. 39. apud MARTE Destus ecta Ni UM Quia boni monachi ossicium est plangere potius, quam canta Π t- - Πιrire, si cantemu Voce, ut planctus, non cantus delectatio sit in corde ris quod gratia praeveniente poterit fieri, si ea, quae cantando delectationem ,, Riserunt, amputentur ut it fractio, inundatio vocis, geminatio,, puncti, similia , quae potius ad curiositatem attinent, quam ad sim- ,, plicem cantum. Petrus L EssENsis circa finem faec XII Carthusanum monachum, ne ad Clunia ei es transeat, absterriturus, numerosam, inter alia, usque ad nauseam , confusumque psalmorum iterationem, atque farsuram ob oculos ponit De ornatura seu farcitura epistolis nempe farcitis, diXimus T. I. p. 388. &c. Xemplis allatis modulatioris cantus Iam
etiam paullo iterum supra induximus Ciserciensem Clunistrensi obiicientem
solet is meladiis in novis se usurpatis festis contra veneranda cauonum de inori T. V.
creta. Ostea secunda parte primum etiam illud caput pluribus exprobrat
Lente in nostris sartibus templisque invaluit musica, Quam proprie fris, dicimus, a cantu plano seu chorali distinctam. In chronico ANDREAE presbyteri fiatishonens ad an. 277 de HENRIco episcopo Ratisbon notatur item per i 0 monachos de Hulabrum edoceri fecit muscam in sua ecclesia, cantu usuali in muscam permutato. Circa ex tempora musica T. IV Thes. mensurata, seu figurata e X coli coepit, ut postea videbimus IOANNEDiu meca P. ius nominis S remi in Helbetia abbas primus, ut narrat Chris. HART MAN AEρ'Nus in chronico eius monasterii p. 3O3. in silaum, chorum nΠΠC UOCant, Camium per sacrorum inci0rum celebrationem mi cum introduxit, a citis magnis falarii e divers re ionibus mst istris, musta pecunia coemtis mi
sicorum libris, cum hactenus cantum, item dicunt usualem, olim usu; panis ent essum vero musici oΑΝΝΙ abbati anno 327. cecinerunt Refert hoc . Z1EGELΗΑu in historia litteraria O S. BENED. dumque ad. R - . g. di porro, musicam figuralem saeculo XV ex Italiam Germaniam trans H β 2 3Α 'latam, atque in multis monasteriis in fidium vocumque cantibus rem
166쪽
98 i. II. P. II DISCIPLINA MUSIC E A C.
tam Te creditum; IOANNEM etiam I. abbatem nominat, qui primus in monasterium nostrum S. Blasi musicam introduXerit, e vivis sublatus aia. 1 13. Id quod e Gallia Chrisiana didicit T. V. p. io 26. Extant eam in rem apud nos Versus quidam barbari de hoc abbate IOANNEQNam hi minii Domini contulerat anno
His quadring entos mu novem sociando Missales libros V plures correquistos,
Per quos, ut fertur, primus fuit procuratur
me in coenobi mus es cantum recitando, d, ut narratur, prius n0n perabattir. Instfumento XIX. Videtur Io Sarisberiens sequentibus verbis usum etiam in-xum ti M strumentorum mus1corum in cultu divino agnoScere. Ad mores itaquee, hin, ut is instruendo inquit 'animo S Xultatione virtutis traiiciendos in cultum cymbalorum Domini , non modo Concentum hominum, sed minstrumentorum mo-D 'Vi dos censuerunt sancti patres Domino applicandos, cum templi reverentiam rici dilatarent. Sed eXpendendam esse hanc sententiam e locis non paucisSS.Iatrum, quos de hac re lib. I. p. 2IO. attuli, o etiam in Sarisb
riens sequentia declarant verba: si Et si militantis Ecclesiae tibi parva videtur auctoritas, vel triumphatri illa praeconia musicae non tacebit, cuius seniores vidit, tibi monstravit tonitrui filius voces eorum sicut citharoedorum cithariZantium in citharis suis. Qiuodsi illos nondum audisti, regem audias Xultantem , qui te regni .exultationis suae vult esse participem. Ait enim : Sumite psalmum , date Impanum , futiterium iocundum cum cithara. Ad quid, inqui ut laudetis Dominum in tympano X choro, in chordis V or ano Hic est enim usus musicae, aut solus , aut praecipuus. Haec quidem ut aliarum omnium rerum, ita etiam sonorae music3 finem praecipuum designant; sed publicum in ecclesia usum, qualis nunc est, non aeque demonstrant: de privato non disputo, qualem etiam in ipsis monasteriis deprehendimus. quidem iam anno in concilio O0vebhoviens in Anglia de Cretum est, c. o. ut ex monasteriis citharistae , aliique fidicines expellerentur. Circa ea nihilominus tempora CUTA ERΤus in epistola ad ULLuri S BONIFAcii in sede noeuntina successorem, up est inter Bonifacianas a Nic. RRRARIO edita 89. citharoedum sibi his Xpetit verbis : Delectat me quoque cita- risitum habere, qui possit citarisare quam nos appellamus rota , quia citharam habeo S arti foem non habeo. Si grave non si, Scisum quoque
167쪽
meae dispositioni mitte. Obsecro, ut hanc meam rogationem ne despicias, est risioni non deputes. Fuit CUΤΗBERΤus hic illustris en BEDR discipuluis ac Sirmens postea abbaS. Saeculo dein X. S. DUNsΤΑNUM legimus, inter caetera studia imprimis musica instrumenta magna cum dexteritate tractare didicisse. Apud EREA ARDUM in libro de coibus monasterii S. Galli . . singulariter celebratur Tua is o muscus, scut G socii eius, sed in omnium genere fidium
Uffularum prae omnibus num X lios nobilium in Deo ab abbate desinato, dibus edocuit nuncius proculo prope solers. Refert quidem Gor Gobbis. DASTUS in Otis, e margine vitae OΤΚERI . . haec verba Iubilus, id es neuma, quem quidem in or unis iubilant o. sed non addit , qua D ,.. aetate additio illa facta sit. organorum quidem nomine alia etiam insuu- Dol. p. i.
menta veniebant, quae tamen ne NOTΚERI aut TUTILONIS nec quidem
Io Sarisberiens aetate, id est saec. XII. in ecclesiastica musica audita leguntur Taceo Assio DORUM , qui ita in psalm 98. scribit Hus S. D ., modulatio tibiarum a sacris inseriis no stra nihiluminus atate discessi. f. ij.
A MALA Rius saec. IX. Nostri cantores, inquit, H0H tenent cymbala , neque 1 ι 1ὸ, lyram, neque citharum manibus, neque catera enera musc0rum, sed C0rde. Osse. o. a. t anto cor maius est corpore, uunt Deo devotius exhibetur, quod per
cor j, quam per c0rpus ipse cantores sunt tuba, ipse psalterium, ipse citha- ra , ipse tympanum, ipse chorus, ipse chordae , ipse or anum, mbala.
IOANNE AEgidii scriptor faec XIII de arte musica, de organo agens ex niuitis composito fidis seu cannis , cui ollas adhibentur hoc olo, addit, musico instrumento utitur eccles in divers cantibus, se in prosue, insequentiis, S in hymnis, propter abusum Urionum, eiectis aliis communiter in strumentis Quis fuerit hic abusus histrionum, paullo post elucescet Tuo MAs Aquinas Io ANN AEgidii coaevus diserte concludit a. a.
q. I. Art. Instrumenta musica, sicut Citharas, is alteria non assu- Amit ecclesia in divinas laudes, ne videatur iudaigare. Et in responsione ad obiecit. s. Huiusmodi enim Musica instrumenta magis animum se movent ad delecitationem, quam per ea sormetur bona dispositio. In ve- si teri autem testamento usus sat talium instrumentorum tum quia Oh pulus eradi magis durusis carnalis, unde aerat per huiusmodi instrusi menta provocandus, sicutis per promissiones terrenas tum etiam, quia si huiusmodi instrumenta corporalia aliquid figurabant. on facit mentionem Organorum, quae, ut suo loco videbimus ex professo de musica
instrumentali tractaturi, dudum in ecclesiis audiebantur; ut X IOANNE
168쪽
IOO i. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICAE A C.
iiiii modo audivimus, atque iam integro ante D. THοΜΑΜ faeculo .
Lib. II. Sper AE REDUs X cessum in usu organorum in ecclesiis notare potuit Unde
si ij j cessantibus iam typi & figuris, unde in ecclesia tot argana, tot cymbala Τs uet. p. Ad quid rogo, terribilis ille Ollium flatus, tonitrui potius fragorem, quam
IugJ. - Ι 8. vocis X primen. suavitatem y Et paullo post stans interea vulgus sonutum follium, crepitum cymbalorum, harmoniam fistularum tremens a tonitusque miratur; sed lascivax cantantium gesticulationes meretricias vocum alternationes, infractiones non me cachinno risuque intuetur, ut Os non ad Oratorium, sed ad theatrum, nec ad orandum , sed ad spectandum aestimes convenisse nec timetur illa tremenda maiestas, cui assistitur, me defertur mystico illi praesepio , cui ministratur, ubi Chri stus mystice pannis involvitur, ubi sacratissimus eius sanguinis calix libatur ubi aperiuntur coeli, assistunt angeli, terrena coelestibus iunguntur, ubi angelis homines sociantur Sic quod S. atres instituerunt, ut infirmi Xcitarentur ad affectum pietatis, in usum assumitur illicitae voluptatis Non enim sensui praeferendus est sonus, sed sonus cum sensu , ad incitamentum maioris affectus, plerumque admittendus. Ideoque talis debet esse sonus, tam moderatus, tam graVis, ut non totum animum ad sui capiat oblectationem, sed sensu maiorem relinquat portionem. Haec r. r. XIV. maxime in ea valent instrumenta, quae siue anima sunt vocem dantia, nisi ita eorum sonus sit comparatus, ut animum ad superna X citet, X-mmur. 98. tollatque ut qui delectabiliter, rem exprimere licet verbis . Ausus Τ1NI,
audiunt ord anum, delectabilius audiant docem Dei. Qua de causa etiam in usum sacrum successu temporis Xemplo veteris testamenti ad Deum hasb- laudandum assumta sunt laudum, inquit HONOR tu. An ustodunen-Pez. T. V. si in psalm. o. quod mimicis in strumentis inbemur Deum laudare An- h liqui enim flebant in uersetis his uti artibus: unde V nos in divinis olis utimur or anis Scripsit autem eodem saeculo duodecimo, Tolorumque organorum meminit, quibus infra cymbala campanas iungit: Ide hue arte instructi, divina verba in hac laude m0dulamur, uti hymnose ' cietera, 'in umentis huius artis, si or anis, Imbalis N ampanis
Deo serviamus, quia e mlmys per inusica in strumenta prolatos scimus.
Ita autem ex usu medii arvi accepit ecclesii haec instrumenta, ut ea quandoque luctus causa cessare iubeat , quemadmodum iam T. I. de V s. d. triduo ante pascha agens p 3I. Ostendi de campanis, organo p. 33. M teV 4 quod tamen vocabulum organi, ut postea videbimus de Olyphonia seu r cantu plurium vocum tractaturi, hoc haud cur musicae genus medio
169쪽
aevo denotat. Eodem sacro tempore cantus etiam figuratus saec. adhuc XVI. nisi in die Iovis sancto, Romae vetitus erat, ut constat ex ordine Romano, auctore ARID Cra is apud MARΤΕΝ1uΜ Apud eundem in stata De 't ζςς tutis factis Parisiis in concilio provinciali tempore etiam interdicti Ga T. - R. na si sponsa te imus In actis capituli generalis Ord. Praedis Ferraria an uos uue s. Ia9O. celebrati inhibetur Ne in conventibus nostris organa aut duoep 'ΤS
campan3 1imul ad horas Iullentur, praeterquam Lon0ma, ubi ob reVerentiam beati Dominici atris nostri, hoc permittatur : ita tamen, quod hoc cum decenti honestate debita observetur. B Uscilius de reformatione monasteriorum id etiam e statutis quibusdam Canon regul re-lud Leibuin censet, quod inter caetera nec ordana retinere velint mox tamen statu-
tum capituli proum ciatis deo indinem affert anni ψ7I. quod permittit II p. 94r campanus aBuas cir una in divinis osse iis retinere In dialogo inter 948 Claniacen emis Cisteretensem hic etiam illi istud obiicit Multas diver '
u soni, δε tam diverti ponderi campanas, ut aliquam earum propter nov. utibia. T. nimium pondus eius vi duo monachi pulsare positiat, non requirit usus Vri G.
necessarius , sed aurium curiositas Quidam monachi, sicut ipsi mihi te stati sunt, in pulsando tantum laboraverunt, quod rupti, ponderosi facti sunt Haec est utilitas, quae consequitur illam magnam impensam , cillum magnum laborem cum quibus tales campanae iunt. Constitutio IOANNI XXlI. quae habetur Extrav. commvn. lib. I. it. de Oci ci sudis , religiosis mendicantibus, in urbibus cathedralium ecclesiarum de gentibus, modum hic ponit Ob querelas contra eo factas, ordinatque se Quod religiosi dictorum ordinum mendicantium in nullo conventu suo, seu loco plures campanas habeant, sine sedis apostolica licentia speciali, sed una tantummodo pro loco quolibet sint contenti Quod si sorsan communitas seu universitas aliqua ecclesiastica vel mundana seu idem religiosi pro illis, in aliquo ipsorum locorum campanam aliam habuerint, vel nunc habent, non illam, sed aliam solam eorum specialiter usibus deputatam pulsare valeant hori. diurnis nocturnis, millis mali is consuetis. Qua de re videri potest Card. BONA, quod alio spectat Ordines ob 1 . . . Sub LUDovico Pio an 8 II id iam saltem in conventu quis ranensi std c tutum est, ut duo tantum signa ad tertiam, sextam, nonamque pulsen τ' '
quamvis fuerint absentes, forte ex dicit causa , tanquam prasentes s ed obb.pet. sent, ad horas canonicas faciunt campana pulsuri P. si
170쪽
Supra locuti sumus de ludis illis, qui fiebant festis natalem Domini proxime insequentibus: si Et non solum ut queritur concilium Morma-τ. IV obste. tiPnse an. 3I6. in ecclesia introducuntur monstra larvarum, verum etiam ea Labb. p. presbyteri , diaconi subdiaconi insaniae suae ludibria exercere praesu- S munt, facientes prandia sumtuosa cum tympanis cymbalis ducentes choreas per domos' plateas civitatis. id quod non solum vetatur, verum etiam districte inhibetur sine sacerdos, qui, ut in festo S. IOANN1s more solito Missam celebret, assumetur , aliquam personam ecclesiasticam vel mundanam , mimos, Vigellatores , Vel tympanatores ad coenam , vel ad prandium invitet vel illos, aut alios, qui muscis instrumenti canere consueverunt, in ecclesia Vel X tra, in domo vel platea, eundo , vel co rigando , sequatur. Graviori , severiorique pro merito
ibist 37, stringuntur censura in concilio a settens anni 13 ψ. si Clerici , qui clericalis ordinis dignitati non modicum detrahentes, se iocolatores seu hustriones faciunt in publicis spectaculis per instrumenta musicalia , vel per quemcumque alium modum X quisitum spectaculum suorum corporum in publico faciant; si per duos menses artem illam ignominiosam Xercuerint, ut praedicitur , ab ingressi ecclesiae, a Divinis noverint se suspensi S. Contra alta XX. Quem hodiernum adhuc notatum apud scriptores reperia Λ-i his orum morem ad cymbala saltandi, a priori ecclesiae antiquitate esse
sivi. 1. dii; potest Ut subinde libro primo de Meletianis observavimus, eos cum plausu manuum inuadam saltatione cum cymbalis hymnos conciniste Per vagatior sero mo fuit manu pedesque movendi , quem gaeso abbas GJ h alienum a monachis esse duxit, ut assistentes Deo vocem modulantur cautus , fg concinnent son0s , ac manus , pedesque moveant. Quin imo promiscue aliquid eiuscemodi moris fuisse , iam ii CLEMENTE lexandrino 1 f Ahis,. Colligimu Idcirc0, inquit, MCaput manus in coelum extendimus,
pedes excitamus in ultima acclamatione rationis τους τε ποδας επιγειρομεν
κατά 'ε,υταιαν τει ἐυχῆς συνεκφωνησιν Videntur insultus isti cito in abusum venisse. Saltandi consuetudinem ion solum apud fanaticos psallianistas, carchitas, choreta istas damnavit antiquitas, sed, ut vidimus bis, dii di. Efo ibro primo , esticere penitu non potuerunt piorum pastorum monita, quam vehementer etiam declamarundi contra nolitum nimis saltandi tripudiandique istudium in sacris gentilium antiquissimis, etsi diabolicas
a Iam LAT, Iib. II de Leg. s. singilsis Diis diversis observationibus sunt verba AΡIILEII ehoreas consecratam dixit at , religionum de Deo Sacratis, sacrorum variis suppliciis