장음표시 사용
21쪽
Be muliebrium Aeneidis personarum, in quibus eii ingendis multum sine dubio adjutus fuit Vergilius, indole. Quid et quantum aliunde traditis de suo addiderit.
Eas autem personas in quibris describendis multum sine dubio adjutus sui Vergilius Andromacham dico et Didonem - prima exploraturus, ut quae de suo latinus poeta aliunde acceptis addiderit expediam illud mihi uni omnia demonstrari docet, cognita scilicet esse nobis omnia utiquitatis monumenta ex hiil his eneidis auctor utilem percipere ructum oluerit.
Ipsa senim Mo vergiliana Andromacha diei quoque posses istiusmodi comparationem Sentio, quanquam non
22쪽
universas in manibus habemus aut epicas, aut iragicas, aut lyricas, sive graecae seu latinae antiquitatis Andro
Iamque illud considerandum est in tertii Aeneidis
libri locis ubi Iectoris uxor in poenia adsciscitur, hoc demum agi, qua nempe illa fortunae vices, in servitutem post interfectum styanaciem abrepta, Subierit, quoque animo toleraverit. Cyclicos autem qui dicuntur poetas Si primum re Spe XeriS, illos esse profeci fateor qui principio invenerini ut prius invenia collegerint ea quae captivae Neoptolemi Andro machae accidisse apud volores sum a ueri l. Verum ea a poetis illis ita exposita suisse non Xis limo ut in bicem insignifer proserretur Andromachae indoles. Primo enim nullum unquam suisse de solis nitio-
machae casibus Oenia raditum Si. Nec mirum, cum,
II eei Ore et styanacle ni ortuis mullum de Andromacha detraheretur Scilicet lolam in hoc esse nobilem illam mulierem, qualem Homerus effin X erat, videbatur, ut de sensorem suum siliique amaret, siliumque deinde ipsa amatissimum defenderet. Viduae autem conjugis et orbatae matris vita subsequenS et Servilium, ei secundae ac tertiae nuptiae, ilii nisi frigidam ei siccam poeiae materiam suppeditassent, Periculosiusque ille ggressu es Seiinceptum qui irrianae unius muliere ubi aerumni Graecos lectores adicere et delinere destinasset, eo Prae Sertim empore, quo nondum longo litterarum usu et hilosophia Xculios, neque adhuc Saepius auditis gentilium heroum lacinoribus saliatos, Graecos Graeca maXime et bellica langebant. Primum omnium suisse Euripidem facile crediderim, cui, - utpote u humani nihil is a ira
goedia alienum Pulanli nova ceteroqui QOn Sec lanii,
domestica illa et iam tbratilis et quasi gynecae tragoedia placuerit, quae in Andromachae cum Ilermiona contentione Vel Salii P.
Addo quod ii ipsi inter graecos epicorum carminum Scriptores qui , - Sive in quibusdam de ex seidio Trojao
23쪽
poenialibus , si vo in N6στι : qui appellantur , - Λndromacham a Neoptolemo in Epirum al, ductam ex eo
silios vel filium peperisso, ac postea Trojano Heleno On-
jugem cessisse obiter narraverant, nihil prosecto aliud quam meram ilhirum rerum seriem summatim et qua Si epilomae instar exposuerant Qt id enim poetarum Sio rum eculiare suisse constat quod ii flori ea polius side et putida diligentia versibus suis liniversa comprehendere CUPerent, quam pauca libere decerpere quae Scile adOP-narent. Quascumque igitur in heroicis subulis obvia per-SOnas religiose enumerantibus idem, opinor, accidere O
l. ii AR TI XI euhiopide aut ejusdem vel L uis Ilio capto et Purra Iliaue Arcti uuin potius Vergilius sedulus videtur XLTILESI P, Su996Stisu tu'
isti poematibus nibi magis quam coteras captivas eminui Sse. Ceterum in a Da Iliade se in Erseidio 1 ue, tametsi utrumque p0em 00 Progressum esse videtur ultra praedae inter prosocturos Graecos divi Si 0uem, iteri potest ut de Andromaeha sentio saeta suerit, sed ita ut poetae futura Prae' cipienteS, Audi omneliae in Graecam terram delatae vices, per anticipationem tantummodo ergo brevissime attingerent. Eadem de T sicuono verisimilia esse arbitror Quippe qui in I . o G TZ3ci si, Andromacham sine dubio attigerat quoniam de Astyanacte loquitur es BCRHK, LV ici, II, p. 13, fragm. 20); sed do Hectori uxoris in exsilium abductae satis aliquid illum cognovisse illil iudicat; in O εο τεό autem quam Scri Sit,nibit amplius egisse eum quam caelem Orestis putare licet i s. Egi i agia, de Del QC mate). Et Si sorte res Andromachae exsulis et captiva cibi a StesicyiorO XP0'Silue suissent, indoles saltem apte describi non potuit Parum enim 'υπ0: lyricis poetis attendρbatur, etiam epidos mythos tractautibus. De quo V. A. RUISST, p. cit. l. II, p. 320-321. 2. Neoptolemi rioque tisis compositum fuisse fieri potest in quo et ejus caedes, Delphis ab Oreste patrata, narrata suerit. Quod quiderii libente conjiciam Pindari e meis lV, 2 sqq; VII, 50 sqq.), eum ausuraia, I, H, 23, cum lud Dicte retensi VI T. 9, 10 12 13 collutis. Agiam tamen, quem praecipuum dis Getto Scriptorem X stitisse scimus, de eoptolemo ipso multa scripsisSe Onverisimile est, eum Atridarum ita bus indubuisset es Uno Li Chrest0math. C RO SET, Litt. 9 e q. I, 443 ut es0686 τω 'Αθρει 6 4 poema ejus P tueri di Pelluri Ergo n0n magis Neoptolemum attigisse credendus est, quam quod reri' iis acinoribus enarrandis necesse suit. 3. s. EnGK, t. I, p. 5 -58 CROIsET M. , . I, p. 430.
24쪽
pars, noli tuintilianus ait si in nominibus est Occupata. Personarum ergo advocatarum nimia quasi turba obruti
ingenia et associus describere ipsasque inducere loquentes quae quidem optima est, sed longior, mores depingendi ratio minimo curabant. Credo igitur, si quis epicorum posterioris aevi Oela rum vel susius de Andromacha salis disseruerit, nihil ab eo homericae Andromacha indoli suis se additum quo opportune Vergilius adjuvaretur. Jam de illa, quam in graecum et latinum ille atrum prolatam fuisse scimus, Andromacha, idem putandum easdem ferme ob causas arbitror. Scripsero quidem Ophocles Captivas, Pol*Xenam et Hermionam, Livius udronicus et Pacuvius Dermionam, Naevius Hectorem prosiciscentem, Ennius Indromacham captiva n, Accius ustyanactem vel Trou das ' ne alias aliorum tragoedias memorem quarum vero sabularum nulla est ubi ira ciuios exsulis et servientis Andromachae casus moresque suisse
comperiamus . Nam in Sophoclis aptiuis ac sorsan tu Polyxena non sermo dissimiles Andromacliam partes atque in Euripidis Pro adibit gessisse, virorum, Ociorum
1. Ceterum nonnulli inter antiquos sive iistoricos, sive poetas, tradiderant, ΑΑ-tyanacte ui non intersectum fuisse a Graecis, superstitem vero Ovae riuae aliarumque urbium conditorem postea exstitisse Schol. Hom. in Il. Ω 35). s. SEELIGER, p. 29-30. Ab iis autem poetis qui servatum Astyanactem faciebant, Andromachae indoli, si qua de illa mentio fiebat, non idem color induci debuit quam vergilianae Andromachae interemptum silium indesinenter hi genti. 2. s. Tracyi omini latinorum reliq. . d. ii AHEQK AEI AB QK, . romische ra-90die L. MugLLEA, Quintus Ennius ejusdem Enni et Naevi reliquiae. 3. Andromneliam ullas gessisse in Livii ANDR0 31ci et Aquit quo trojano partes, non verisimile est. - Andromacham quamdam Naevio a nonnullis d- Scriptam RIBBECK d. rom. Trag., p. 50 parum certam censet. - MOPtolemi Acciani argumentum erat, Neoptolemus de S gyro a Graecis accitus. Cf. infra, de Nico MActs Neoptolemo . oecianas Troadas nihil fuisse quam alterum AS-tyanaetis titulum haud inepte Ilius ci conjicit op . it. p. 416 417 . 4. Frigidius et placidius nempe spectaculum quam ut Romanis placeret, quibus maXime arriderent, inquit L. MURLLEn si inius, p. 91 si h et Ponyachender trita n9... star ut hende tot e , Neque nesciebant Naevius et Ennius u das se iner Publi hum Ner en urch den annitalis hen rie ab-9ehuriet Par n. D Plures igitur uere R0mae de ue leue utrocibus acinoribus es tu si a cruentaque Thyestis Atreique simultate quam de ullo alio argumento tragoediae.
25쪽
consensu probatur J. Naevii autem in Dectorem prosiciscentem II ecloris eadem adhuc uxor inducia suit Ennii quo Andromacha cupiiDu, sicut et ecit Astyanax, nihil aliud sui quam Euripidis Troadum cum aliqua parie ejusdem Hecubae, vel cum Sophoclis aptis is nulieribus ac sorte Pol*Xena, eo inmixtarum retractatio. Quod quidem si ag
mentis Latinorum poeiurum quae Supersunt, Salis Ini
se si declaratur. Ita igitur se omnibus his in sabulis gerere debuit undromacha scilicet initio acerrimo enitebatur ut filium suun intentatae a Graecis mori eriperet; sperabat fortasse interdum, cum omnes Graeci de ollendo styanacte non consentirent, fore ut proles sua servaretur deinde post dejectum a iurribus styanaelem, luctu perdita, telorum saevitiae maledicebat, ei justa interempto silio persolvebat'. P ihil vero haec omnia ad Vergilii propositum et utilitatem spectabant. Tum etiam in latinis plerisque supra enumeralis sabuli S millio minus conspicue eminuisse quam in Euripidis Troadibus Andromachae partes verisimile Si. Longe enim abest ut in Enniana vel etiam in Acciana1. ELCKER d. 9riech. Dag. Ioth. p. 17 Sqq. ΑΗRExs, Sophoclis tragoediae et fragmenta, p. 2 5-280 etc. - EURIPIDIS UXIORIS et NicoMACRIPODyaeenis idem sere sentiendum ac de Sophoclea SUI DAs enim suisse Nicomacheae Polyxenae alterum inseri sitionem 'D.ἱ6υ IJε σι υ tradit C s. AGNER, Tra'. r. , p. 10 lin. 2. L. VELLER Ennii/s, p. 93 cf. lini rel. p. l3 censet latinos tragoediarum Scriptores ti rarissime contaminatione videri usos. D liter equidem eum O. 1BBΕcK, d. rom. Tra9. p. 10 416-417, et G. BoisSIER, Le poete Accitis, p. 2, sentiendum puto. Ceterum L. Muelle ipse re quaedam e Troadum et
Hecubae sabulis ab Ennio is in Andromacha sua repelitaminur Enni et aerireliquiae, p. 25). 3. Pragio latin reliq/riae, p. 20 in Ennio Andromachae nomen qui indidit, recte indidit. M RIADE K d. 0m. r. p. 13I, a quoddam pictum conseri, ubi Andromachi, in agnoscere jure possumus, filium Suia in adversus graecos milites animose de senilentem es. Incu, Ancient Oile V, p. 270-27 quo rum testimoniorum ratio nobis habenda St, cum ea imaginum suarum argumenta usurpare artifices solerent, quae in poematibus, praecipue tragicis maXime spectabilia visa suissent. - s. Da9ic lat. et . p. 21 Quid petam praesidia ut exequar is etc. p. 22 opibus Summi Opi egens, lector, tuae. . . Quantis cum aerumnis illum exanclavi diem l . . . Vidi, videre quod sum passa aegerrume Hectorem curru quadriiugo raptarier, Hectoris natum se muro jactarier. y Perinde in Aedit Astyanacte, ibid. p. 33 uorum scilicet, ut 0njiei 0test, Graecorii in crudelitatem Duuquam ut 1 explet Satias Sanguinis n
26쪽
fabula quanquam huic Astyanactis, illi Andromachae no
mon inseri pium suill primam Andromacha perSOnam ego Pil. Quippe in litibus Hecuba quoque PolyXena et Cassandra irim , optolemus et Samemno et lyaeos et Nestor et Calchas non ita leves artes sustinuisse videantur . , equo innium modo de stannae lis caede agebatur, sed et de nonnullis aliis nempe de Polyxenae interitu , de retardato Graecorum classis xiiii donec Achilleae um
brae macinia Polyxena salissaelum so rei item do dissidiis inter elia eorum duces propter pulcherrimae Priamidis illius nocem obortis uin etiam in Enniana ab alii Aeol)
1. ID DE K, ii nom. Tra9. p. 35-1 2 413-416. Calchas in tragoediis illis easdem ei me quas Tiresias in Edip tyranno partes sustinuisse videtur. 2. s. ni BDE K, p. cit , p. 139, de uniano fragmento Aelierunsia templa ulla rei, Pallida leto nubila tenel)ris Loca salvete in sera. . . u Quam quidem magniloquentiam Astyanacti tum paene insanti non convenisse Ribbeck reetissime judicat. - Cujus tamen opinioni non adsentitur L. M ELLER Enni et Naevi rel. 225 227 . In eadem Ennii sabula Hecubae filii te suae Polyxenae caedem spectavisse, illud quoque mihi est iudicium Sed quasi serrum aut lapis Durat, rarenter gemitum conatu trahens, is quod quidem Hecuba silenter dolenti mire convenire videtur. Cf. Euripideas Troada3, ubi Hecuba longiores et lietoricus Suae nurus querelas oblique vituperat. In Aeetana item sabula, versus iste: u Utinam unicam mi antistit an Arquitenens suam utetur , Hecuba de Cassandra loquentis esse debuit. C. s. niuurcic, d. Di m. Daq. p. 415-416-417. - De Sti autem Versibus Accii apud No mcu ed. L. LELLER, II, p. 108 Abducite intro, nam mi miseritudine Commovit animum excelsa aspecti dignitas, , conjicit RIBBEcK, op. it. 415-416 verba fuisse gamemnonis de Cassandra minus bene, ut Opinor, cum de Iecuba vel Andromacha dicta acilius intellegas. 3. . arrabatur quoque sorsitan, ut Opinor, tempesta quae Graecorum abeuntium classem ab alto prohibet es. EX MLS, D. VII Rapit ex alto naves velivolas. Conjicere possumus sabulam Ennianam in duas partes suisse divisam in priore Astyanax , in altera Polyxena immolabatur, medium vero tenuit tem pestas et impeditus aliis Graecorum discessus. 4. s. cci cu apud Novit M ed. L. MCELLER, I, 13I Nil credo auguribus. . . Tu Calcha finem religionum ad n item EX MUM apud eumdem I, p. 10 ij se Quid sit, etc. v s. ni BAEcΚ, p. cit. p. 138-139. - ua autem dissensiones L. LELLE. Enni et aeri rel. p. 22 arbitratur propter Solam caedemos tua actis obortas, quia scilicet artificiosius et una simplicius sui unius de caedeasti. Sed mihi probabilior Libbeckiana sententia videtur et ita censeo quod tragoediae latinae, sicut et comoediae, Scriptore a Graecorum simplieitate abhorruisse verisimile est. Qua quam de hoc aliter alii inter doctos sentiunt, tragicos quemadmodum comi eo poetas contiam iri reti0He SOS esse opinor. Ceterum in ipsius Euripidis Troadibi/s duple caede est, Polyxenae et Astyanactis Eunianam et Accianam fabulam titulo Suo plane resp0ndisse n0n necessarium est. Haec enim Andromacha, illa Sibaria vulgo a populo appellabatur, quia nempe pars illa tragoediae ubi vel Andromacha abducta, vel
Astyanax a matris complexu avul Sus ac praecipitatu maXj me spectat0rum romanorum miSericordiam movebat.
27쪽
iolemus, etiamtum juvenis, patris sui commilitones et amicos consuluisse creditu P, pia ratione quibusve ludiis ac laboribus patrium decus tueretur . . . Quantaliam igitur, in tanta variarum redundantia rerum et in hac spis Samgentium personarum turba Andromachae indoli describun dae spatium, quantuliun tempus supererail
Neque vero amplior ei locus concedi potuit in Sophoclis o Livii Andronici aut Pacuvii de Hemmo ita tragoediis, quas ab Euripideae Andromachae argument discrepuisseni bitror Nam Delphis, non in Epiro, res agebatur quaeque in fine tantuni modo Euripideae fabulae recita fur, Neoptolemi caedes ab Oresse ipso vel a quodam ejus amicorum patrata, praecipua iis in iragoediis pars actionis sui et ad quam cuncta vergerent. Praeterea in scaenam inducebantur, - saltem in latinis Hermionis, cum Hermiona ipsa et Neoptolemo, Orestes, Pylades, Menelaus, immo Tyndareus cumque Sophocleam, non Euripi- deam , Dermionum ab Andronico et a Pacuvio sive in latinum sermonem ranslatam, sive refracta iam ex illorum fragmentis existimare jure liceat, inde sequitur ut in Latinis Dermionis, sicut et in graeca, certamen Polacio et altercalio coram Menelao suerit inter Neoptolemum, cui data conjux Hermiona suisset, ei restem, cui PO-
missa leuique ista sine dubio esse debuit totius fabulau
2. RIBBECK, p. cit. p. 31, Livii Andronici Hermionae argumentum exHYsis sabuli 123 verisimili conjectura restituere milii vidi tur, excepi quod infra ndromacha animadversurus sum. Pacuvii Hermis tam optiocleae consimilem fuisse Iii Augei cum KLCKER Opinatur.3. ELCKER, p. 221 RiΗΗECK, d. rom. Tra'. p. 26l-262.4 Quod supra de illa riui pidea Andromachae, qualem indu Xit, apud Graecos novitate et ins0lsentia notavi, idem hoc magis etiam Latinis spectatoribus convenit, quibus fastidium movissent frivolae istae inter uxorem et pellicem
altercationUS. 5. ELCKER, p. cit. p. 220 sqq. - Cujus contentionis monumenta recenseo
ista Acuvii apud No. Muri fragmenta ed. L. MUELLER, I, p. 261 tuo judicio quae omnes Graios fetinerim t. e. detinuerim, devinxerim) L. MUELLER Si re te habet jam versus, verba sunt Hermionae ad Orestem, vel Pyrrhum, ut ehritudinem ejus extollentem ii; - ibid. l. p. 56 i ou vel quot tropaea ego in acie crebro objectans vitam bellanu aselusum is quae quidem verba alterutrius ex heroibus aemulantibu Pyrrhi potius quam
28쪽
summa, nempe Neoptolemi cum Oreste emulatio, non cum Hermiona Andromachae' Immo etiam ne in scaenam quidem induciam fuisse Andromacham certum est vel necessarium . Superstitibus enim e fragmentis nihil aliud conjicere possumus, nisi ju silium, e Neoptolem genitum, Anciatum nomine, in Andronici tabula personam quamdam egisse ' Paucissima ergo communia cum Euri
pidea Andro=nacha Sophoclea, Liviana et acuviana Iemnionae habuere Nihil igitur Vergilius neque e latinis, neque e grae is,
Orestis se ipsum laudantis libenter conjiciam; - 3' ibid. l, p. 503 par
fortitudo, Lyemina cori sidentia, i, quae verba esse potuerunt Hermi 0nae incertae utrum anteponat vel illius nutricis eam alloquentis.1 RIBBEQK, d. Om. Trag., p. 26l-2 0. - Αd Menelaum litis judicem illa quoque spectare ad uvii apud Nonium fragmenta in id immerito conjicias 10 I p. 360 i/id benefacta mei patris, cibit O 'era te AS ulimn usu nant ii Recto LELI ER verba restis ad Menelaum G 20 I, p. 440 Priu'dulas quam tibi dari dicta, aut quam editumst Peruam n verba scilicet, seu rustis ad vi rhum, sicuti vult uci LLien sive Menelai ad Orestem. Cf. IIvsis. sab. 123. . 2. Ut ast 4rmo Rinn QK Andromacliam optioclis, ergo Pacuvii Sophoclem secuto, sub illae intersuisse, in hoc solum nititur quod in eaolata cista Gerhardus
Andromneliam, Hermionam, Ilulenum Orestem, ex utraque parte prope Neoptolemi tumulum adstantes, repraesentari conjHeerit.
3. Vorsum illum Livii Andronici a Nonio citatum sed L. MURLLER. I, p. 155)alii aliter legunt.
Ri nunci vulgatam necipit u Obsecro te, ne tale, matri ne quid tuae advorsus suas, , et sic interpretatur quasi Andromacha adesset, Sive filium Orans ne cum inimicis aliis suae amicitiam aciat, sive monens eum, ad patre mi SSum, qu0- modo se gerere et loqui debent adolescens. Veruli conjicero quoque lisseat hoc esse Pyrrhi morientis verbum, servae, quam si dolem semper expertus sit, filii in ulloquentis, hortantisque vivide adolescentoni ut matrem colat ac tuentur. Legit autem L. VELLER Obsecrato, ne tale, matri ne ii id tuae advorsus sunt , Quod si conjecturae isti adsentiri debeamus, Androma hae verbum esse possit silium hortantis ut Pyrrhum rursus ipse obsecretur ne captivae Suae insensus fiat, utpote qui ab Hermiona et Menelao adversus illam incensus sit. Sed et textus adhuc incertus, nec minus incerta commentatio. 4. 100M1cut M in Neoptolemo argumentum idem elegisso quam opu0 LEM in Phoenice, id est Neoptolemi prosectio ad Graecos Trojam Obsidiuites, MELCKER, HRENS et WAGNER On Sentiunt. Cf. Α0ΝRR, p. 102. - ANTIPu0 TisAnu omacha nihil vel etiam divinari ausim. De qua vide WAGNER, p. 106 ΚAYs KR, Iist cris trag. r. p. 201, 204. Non video quid causae sit cur Kayse conjiciat u vi aliud argumentum n in hac subula re quam Euripides in cognominato dramate M Antiphontem tractavisse. An quia in quodam ristotelis Poetices xvi loco restes inter heroicas gentes quas plerurnque tragici temporis sui tractarent nominatur Nam ex thica Eudemia vii, , nihil aliud comperimus, nisi Andromacham Antiphontis vehementi qu0dam sed qu0, nescimus allectu suisse captam.
29쪽
sive picis ahit lyricis, sive fragicis poematibus a trire in excogitanda Andromachae sua indole potuit. Accodit illud insuper nihil sicui paulo post monstraturus sum nihil, inquam, grave quodque alicujus sit momenti de rebus Andromacheis in Vergilii Aeneide expositum esse, quod non et duabus Euripideis sabulis insit. Duplici igitur probatur argumento nuSquam alio a Vergilio, Andromacham describente, subsidia vel quaesita fuisse, Vel reperia, quam in Euripidis quod attinet ad res ipsas tragoediis, aut in Homerica quod attinet, ut posthac videbimus, ad Andromachae mores Iliade.
D Didono breviore demonstratione opus est ut aleat alia nulla exempla Vergilio utenda adsuisse nisi quae nos ipsi nunc tenemus dic eas muliere quas HomerUS, Euripides Apollonius, Theocritus et Catullus ab amato viro derelictus e in Xerunt. Nullum enim apud antiquos ani Vergilium suisse vel tragicum de Didone vel picum vel lyricum carmen, id veterum enoidis commenta forum silentio indubitate significari mihi quoi Quippe cujus operis nomen Saltem ac titulum doetissimi Aeneidis interpretes, Servius nempe aut Macrobius, profecto tradidissent, si quod fuisset. Naevium sane et Ennium de Didone scripsisse aliqua. hunc in Annaliun libro primo, illum in Pimie ori/m initio
constat. Uterque enim auerum altero imis ante Romae et Carthaginis uiolentissimarum a seias sua urbium et imperii aemularum simul rettulerunt exordia originesque ambarum aliquo modo inter se conjunxerunt . , Sed si cui recentioribus criticis exactius hanc rem scrutatis, haud im-
30쪽
ine Pilo hi mea seri opinio visum est , neque NaeviuS, neque Ennius auctor fuit Aeneam, antequam in Latium
perveniret, ad Didonem dive Piisse, quoniam uterque Oetare eodem plane anno Romam et Carthaginem conditas fuisse osse verasse videatur ulla igitur ex eorum peribus quodvis ducendi Vergilio ansa fuit. Atque gravis simis Luciani uulteri de hoc argumentis illud adjicere mihi liceat cum in commentario Aeneidis servius dili
gentissime indieare soleat quaecumque a Punicis aut Annalibus translata sint in sene idem atque ea vel minima, tanto magis si quae de Didone plura et graviora a P aevi et Ennio mutuatus Vergilius suisset, ea Servius utilia surta patefacere, it idque ad majorem poetae Suae
Sed et his lorica quoque Vergilio aderat de Didone ira
ditio A. Quam ut abunde aestimemus eaque di ScernamUS
1 ID. Ennius, p. 14 sq. 15 sqq. Enni et Naevi et . . ubi Supra ScΗΕΒΕΝ, p. 9. 2. L. Mi ELLER, Enni et aevi reliq. p. xiv Ut constat aevium pariter atque Ennium dixisse Romulum Aeneae ex filia nepotem, apparet ne potuisse quidem fieri ut illa faceret Aeneam devertentem ad Dido, si modo et ipse eodem anno Romam et Carthaginem tradidit conditam n Versum autem Naevii Didoni Saepius ad Scriptum blande et docte percontat, quo pacto Aenea Urbem Tro jam linquisset, u Latini regis Aeneam benigne accipientis verba esse L. VELLERjudieat. Cf. de versus istius disceptato textu eumdsem UELLE , in editione Nonii Marcelli, De compendiosa doctrina t. I, p. 53 et t. II, p. 85. At enim nisi Naevius Enniusque, alii certe finxerunt Didonem vel Annam se Aeneae amore conjunXisse, teste Varrone apud Servium. Vertim sabula illa tractari vel potius obiter enuntiari non potuit nisi a minore tantummodo ac perobScur poeta, cujus ne nomen quidem ad nos pervenerit; - aut etiam ne scripta quidem fuit, sed in vulgaribus ac religiosis sabulis contenta fuit don se inde eam Vergilius erueret Utique igitur et utrolibet a sonte Vergilius Didonis
eum Aenea amorem aecepit, nou prorsus ante illum luculente neque vivide descriptum suisso hunc amorem extra dubium nunc ponitur.
quoque quae apud Naevium Enniumque ac Vergilium diverso modo tradita sunt, Servius sedulo notavit. 4. Satis notum si latinorum histori eorum veterum neminem, Sive qui integri ad DO pervenere LIV. , , IJ, sive quorum fragmenta quaedam supersunt cs. Histor. Oin fra9m ., ed. PETER , de Didone quidquam novisse videtur quod confirmat illa de Aeneae erroribus narratio, quae libello de Origine gentis romanae continetur quaeque e multis antiquis scriptoribus Alexandro Ephesio, Cato CaeSare, Lucio Caesare, Catone, Pisone, Lutatio, Domitio, Vulcatio, cilio Pollione collecta ab incerto auctore suit. 5. Et illam satis plenam rerum fuisse credo, ex ipsius Vergilii verbis, I, 341 Lonya est injuria, longae Ambages sed summa Sequar fasti9ia re t m -