De veterum, imprimis romanorum studiis etymologicis

21쪽

tionum historicam nactus, quandoquid uti homo tanti ingonii

quo in inu in Omlnum Uriem digeratur ut tu hoc modo intoll0gatur. At forta e ne Plato quidem tale aliquid praestiti et nisi aliquatenus Suo tempore retus ut impeditus DN et, ut quo qualium vel Superiorum inventi ac cogitationibu , uti potui t. Qua cum ita Sint ipS haec Sup riorum rudera at tu rudimenta breviter deScribam i. Qui sua experiuntia doctus unim nil verterit, tuam urct 0cum huiusmodi rebia quaesti de Origine lingua coli ver Dat, cum hac autem alia illa, utrum φυσει an M a Sit lingua, necnon Θ G τι νομὶ των quaestio, cum hi Sc rurSu controversia de una logia nut uno malia lingua principia tenenti, aqua multa ud orationis parte Pertinentia deniqu0 Separaris non liceat illum, quotiens haec quoque cui Sim ac trictim tractabo, veniam libenter daturum Sse conlido. Omno , vocabulum plus unam rom ignificare POSM, Oniam DSt, quod moneamuS. Verum hoc non aeque in promptusest, luod ni Semper nobi ante Oculos obverSetur, in huiuS- modi qua0Stionibus a scopo identidem aberremus nec M

nibus aequalibus nodum se inti diverine, haud Semper, immo rur etiam prorsus idem continet. Quod quantopere Sit verum, exemplo illustrabimuS, quod ad rem pSam quam maxime pertinet, hi Stariam dico Oza

N: χος initio opinio ab universis honi inibiι accepta, iam apud Heraclitum in magis abstractam formam Udactus significat id, quod te inibal p. 44 appellat legein univerSalem omιndi creatricem. Parmenidi vero nihil aliud

in Ad a quae sequuntii r. f. piae sortim, uno cripsit te in thal l . I, 4 sqq. ubi ut agna in Observationum Sequenti uua inveni Mnterium.' De oraclito ef insuper fragmonia, quae nuperrime edidit di8- posui auuotavit d. o Loer, quibus plurima hanc heu leutiam Produn ι.

22쪽

0st quam opinio pomlari talsa Empedocli νομω Sunt, quRBin errore atque ala usu OnStRnt. Dem0critus, Spe iam deiectu hominem sua indole istum ad plenam veritatem OSS Recedere ne perSpicien quam sint relativae humana c0gitati0ne quantumque e Sua cuiuSque natura dependentes, primus id quod Subjectivis-mum' nominamu protulit atque vocabulo νομ deSignavit;

ita JUBAE. g. μω γλυκί, θειω πικρον e X primit, qualitate eives modi in unius pluriumve tantum opinione con Stare non Semper et ubique apud Omne OSS BaSdem.

Apud eos demum, qui Se Heracliti discipulo praedicabant do quibus cf. Stein thali argumentatio pari in v

duo illa φυσιν et θμον inter B OppOSita in VenimuS; φύσει mundum intellegimus, Si plenam eiu adipiscimur Scientium, i. . quali revera phil0Sophice, Secundum philosophos Horacliteos Sit comparatu S; νομος hic quoque St opinio vulgari non rationis X pers, Sed Sibi minime conscia. Hoc ut cr0'erent, eo adegit magna ipSius Heracliti νομου aestimatio. Apud Sophistas autem magna incipit 8Se commutatio, cui HS Origo ac natura, ut Semper ipSO hi Storiae cui Sue rebus contemporanei definita est. Hi, quantopere omnia Sint relativa penitu perspicientes, abSolutam veritatem eiusque cientiam deSperabant: pH ν μοι a nobis facti mora tu a m produnt veri ac tu Sti Scientiam rideatur, qui iuste vivsere Studeat; Scilicet hoc Solum ager0JOSSum US, quin etiam agamus, ut uni obtemperemia duci, qui nobis reStet naturae. Proinde huic indulgeantu A. pSam φύσιν integram ad iustam vitam gendam non Sufficere, Protagoram, Hippiam ), alios minime fugit, Sed non id agebant. Sophistaram doctrina eo tendebat Si non hunc fine mappeten - , ut aequalibu vita regulam demerent, non donarent vel mutarent. Quo factum est, ut 0Stremum

' Utrum serio Hippias ius φύσει natum ab illo νομω definito distinxerit atque illi divinam tribuerit originem necne, cum Stein thali diiudicare Oti ausim es Xenoph. Menetor. IV, 4, 1 et Stointh. p. 654q. 3.

23쪽

Thrasynanchus unus ex iis eo venerit in lentino, ut contenti Tet loges ut boni moribus contraria iustiti re non

De lingua. Aliud est de octibulis , quibusdam ita iudicar0, a d , i. e. pud Impulum tantum error ductum quam longi tunc t 'mpori S uisemini ni OStta Opinion se quaseipsam illam , , puli multitudin Um Ont Um et contrum SMlinguarum vita arbitratur significationem habero id quod multi iam philosophi lintea secerant , aliud contrarium illud ob τει ν μω ad totam linguae Originem et naturum applicnre. Quod antitheton, quia Miate Iippia et Horacliteorum primum in v Unitur, non Statim vid licet, Sed ro vi post ad lingusti quoquo adhiberi Oseptum sest. Ut Summatim Onam haec sui natura eius controvei Sia0. 'O ματα iΘεσθαι. .l. Praecipum initio τεθῆναι et τεθεῖσθαι Omnibus con Stabat. At luomodo Rin D, d Θ tu id ipsum varii modis secundia in sinem explicari potest . Quid, si octo Hoc loco bono distinguendum est inter rare a φύσιν Secundum rerum naturum, id quod aliquatenus id0mUS at luis Octo D rc σε . . . natura datu in Mihi semporOccurrit, haec duo tali apud unti luo quam apud I nitiis non satis Secerni, eamque conlusionem sontem sui is in

num serorum Urrorum.

Vidolico in eo iam se orat, ut quam quiSquod ρΘ τητιονομάτων haberet Sentsentiam h. e. de lingua deque eius origine, vita, sucultate materiam pra 'bendi qua Dra rerum natura dignOSci OM Ut in eam sex prim seret formula φυσει aut γ auo Dici, prout harum utramque boni aut mali iudicabat creatricem. Iuique formula φύσει modo sescribitur origo linguste tamquam a deo vel philoSopho quodam sex inti ina scientia Secundum aerum naturam dormatae; modo lepingitur,

h. e. Omina eorum quo Otion , quae duo numquam sere antiqui inter o Fatis utor noverunt, de qua re f. Sio in ilia I b o 343.

24쪽

quomodo ipsae res mira qu ulam vi quasi sui Signum in priscorum h0minum mentem impreSSerint. RurSUS Sc. ψωὶ alibi nomina pus humanum Ss creduntur hominum consons ficta et certa Significatione donata cum ipsi rebus non habent communitatem, a quo vi homino vel hominum c00tu abrogari derogari, Subrogari, creari OSSunt ξανΘηκηκα ομολο ia, os tua καὶ Θει Κrat. p. 384 Dὶ hoc enS usurpantur illa ατ αυτο χατο 397a et i τιτυχοντι 434R), quatenus ab hominibus nulla cient a ducti neque ullum finemr0Spicientibus induntur; quomodo nomina natura Vel Secundum naturam dari p0SSint isti non vident. lii deniquo φυσει idom est quod temere natura integra set dura Secundum eos quasi Sponte et in Scia Sui agens phil0S0phica rerum cognitione caret quae natura Sunt, nonduin ad Scientiam pervenerunt. Hi credunt, non nisi homine cogitante rebuΗ0 notionibu b0na atque apta nomina, e quibus ipSae BS

Est nulla lar in hac re cogitationum coniunctio, quae Graec0rum menti occurrere potuerit neque occurrerit; quamlibet huius c0ntroversia Solutionem ipse con StrunS quin hic vel illic tale aliquid iam ab antiqui excogitatum in-Venias, non dubito Pauca Sunt, qua tam ben demon- Strent, et quot et quam relativae atque diverSae jam pristinorum fuerint hominum cogitationeS. D iis, qui Platoni aetate anteceSSerunt, pauca Comperta habemu certa atqu0 distincta. Iuxta Platonis rutylum phil0Sophorum Schol jastae quaedam etiam alia gerunt, quibus haud temere causa non cognita fides habenda videtur.

25쪽

thal causam suam obtinui μμ videtur, Si tu idem huiusmodi qua0Stionem iam Pythagorii a in in philosophorum mi rati Succurri Me iam per Se vix probabile St. Indo conicer po unius quantum absit, ut famosa illa controvorsi a d lingua natura et τε an si iam se tem pore merSerit; quae sententia quam Sit aliena atque absurda iam unimadvertit Sisinthii l. l. p. 76A. Pythagora etyma nonnulla id om numerat p. li , qua 'μ revor se doti 'ntur, non aliam pro lunt sentem quam posterioris sui asetatis. Vorborum lusu potius videntur quam seria enodationes. Hinc non minus quam ex seligion ponitus illi tompori ac secta insita et sex notionibus sena iologicis puerilibus etyma explicari P0Munt, tu alia Sunt μη ρ α , τηρ. ωμοῦ, ς' μ di ut Sitione sui et lingua su in legum mirum quantum etiam tunc homines distabant. Heraclitus et Heraclitei

Platonis ratylos atqui ini muti a Proclo set Ammonio traduntur, tantummodo in hac ro nobis Suppetunt. ratylos ip80 ex Heracliteorum Sectri, qu in Plato anto Socratem

audiebat, in dialogo Platonico procul dubio ad veritat0m a Platone nobis depictus est. Accedit, quod olyma in Nitylohιrgiter senilitata cf. b. 4 2l C tamquam nucleum ac principium lingua illud vero Heracliteum aperiunt, verba dico motum quendam Significantia iugem necnon infinitum. Qua cum ita Sint, ii vero non longe aberrabimuS, Si Κratylum atqu0 ius in dialogo prolata dicta sinceram nobis

26쪽

vid0tur te in thali argumentatio, prorSus non idem SSeH0raelitum iusque diverSi tempori di Scipulos, qui paulo ante Platonem vixerint. Quin tirem σκύτεινος ille philoSophus non is est, qui rationem arcte definitam reliquisse atque a p0steritate bene intellectus firmisque cum ea vinculis

Heracliti discipulum memoratin linguam, inquit, pυ τε ortum

Hae duae explicatio no male inter SediSSentiunt qualem deScribit Ammonius, ea pud Proclum tertium locum Epicuria obtinet. Hic natura iliciens magis quam illic apud illum natura depicta per nomen, apud hunc natura opingens eodem in Strum0nto. Iam totus illo Procli locus in tot errorum plenuS, adeo inconcinnus est. Ammonii vero X positio in ea, qua in Platonis dialogo inveniuntur, tam bene quadrat, ut declarare non dubitemuS, minonium omnino ud verum propius acces8jSS nobi videri uim Proclum. Iam vero haud pauca in Ammonio quoqu0 Occurrunt, quam 40Steriori aevi rim persectam χ0ctrinam luculenter

27쪽

Atendunt o. r. ordo in v DrSu Κρ. καὶ 'Hρ. . ita ut cred0ris liceat, eum de rutylo eiuSque aequalibus teStem locuplete in or 90 do IIoraclito ver i ,SO nillil certi comperi Sse. In imo ipso Platonis rutylu permulta huiusmodi enarrationibus videtur suppodita l. Itaque nos quoque fateri debemus, de ipsius Ieracliti in hac re M)ntentia nos nihil sero Sciro; quin otiam, ni omnino allor ipsa re seri ut OSteriores, non ipse Ioraclitus, huius philosophiam in lingua originem

trunStulerint. D Horaclitet igitur tua colis inni, huic seri Sunt linguum φύσει, natura ortam credunt, hoc Si reSSingui naturui ps: illico in nobis nomen sibi respondon o sibi simile HuScitur sive potius invenire non paulatim ibi construeris ut Pri elus diciti Indo valdo id se tu probabit se. O lingurem

Quae nobis tyma oracliti, 'ruuin Sunt, o Pythagorica

philosophia vel x Orphica potius secti mala: N vid sentur: hic quoque tu Susiliit OSOphici, luibus Ociibula a 'ne Similia et notion ' assinos exprimentia inter o sequantur. Ab

ipsi lingua hic toto caelo ubSumus i. Democritus iProclus l. l. de Democrito quoque quaedam refert, quae quidem propter inconcinniuitem socordiamque do carontui, Si se hoc tantum inrot, huc in re de Democrito prorsus nihil nobis innotui et Sed te in tha novam qua, vitam nostro inspirare conatur t0Stimonio hanc vi rem ingre Su minime, inquit, probabit vid setur Platonem in ratylo Suo Marte sententi i finxisse, uri aequalibus Suppone ret Quod non modo audacius duerat. Sed inanino ab-

28쪽

surdum. Atqui Hermogene Platonicus quam personam induerit, nondum tens mus. Quidni Dem0critis Hoc quamvis videatur incertum, tamen hac re sulcitur, quod Democriti sententia et Hermogeni eodem vergunt. Qua de cauSa haec Democriti videtur opinio fuiss0 lingua

nata est. Sive ut meliu dicam sit ea rations, quae 90Stea vocatur 2 ἔσει λὶ Quod ut crederet, noster quattuor causis adductu A SABvidetur a re variae uno nomine deSignantur, id quod vocatur b. una res varii Sindicatur nominibuS Ἀθρροτον vel nomen

Quae omnia Stein thali cuia Sam Suam probaSSe identur, quippe quae partim vel Omnia in Platoni Κratylo Hermogoni aut Sint aut certe ei obtrudi OSSint . f. rat. 39 iv, 391 393B, et 39TH. Quamquam haud negabo, in singulis rebu Stein thalium, cuncta in ratylo obviaeSSe mihi non per Suasi SSe. Hi d causis Democritus linguam 2 gσει ut dicitur, Ortam ess arbitratu est neque iniuria ita arbitratu eSSe videtur. Qui enim et notione et Singula vocabula relativa et subiectiva ut nunc loquimur, SSe putat o 1 tantum desinitaq), fieri non poteSt, qui ei et universa lingua eiuSdemmodi videatur, persecta Scientia destituta, cum intima rerum natura haud 0niuncta eiuSque X pers. Quomodo i linguae naturam aliter an jm concipere OSSit, non idem US.', Quo vocabulo hoe Democritu notaverit, Ou OnStRt.' Haec res, apud Selaoliastam xplicata velut analogia quaedam formalis, Secundum Stein thalium p. 81 non minus quam o νωνυμον ad ipsam nomini inditionem pertinet. Num recte 2 Si non reete, ni lumen Diagi Democri ictum quam Scholiu8laeeXplicatio. s. Praeterea

29쪽

CAH UT II. De Platone.

Apud philosophos etymologiti, Si qua St, tamare tecum univei in lingua doctrina cohaseret, ei velut instrumentum

in Servi 'ti ut tu ex ea Originum ducenμ, ut ab a nobis Ordi iidia in Sit Contra graium litici hanc cientiam per Ucolunt, Principia se res sera rate tu Sis, ut it ni inus On-

Siderant . Hic suam, illic alienam agit vitam etymologia. In Platon longo primum locum tonet rutylus dialogia S, dein do Plia drus, hQuo totus, Oplii Stes. De rutylo igitur nunc Priinum agendum videtur, cum praesertim quae Sit ratio intor dicer linguam et veram scientiam , hic potius di Silvir ut illi vero qua Sit inter dicere se cogita ro ut Stoin thali verbis utari. Ex quibu illud huc magis facit. De rutylo mutoria mosti quodammodo adhuc Sub iu-

cum Horodiani comparantur, confiutor non Potui.

' Quanto per haec maximo pars apud antiquos ad nostrRm doctri-nnm spectare putetur, optime ip- ω μολnia' nomino illu8tratur quod nino primum apud Chrysippum invenitur cv. o Arnim in Pauly-WiF,OWn, S. v. Chrysippii Sin.

30쪽

dice lis est, quamquam res disputati0nibus iam perc0l0brata ac minime integra St. Bi hi quinquaginta annis Sisin thalo Benlay, viri doctisSimi atque huius rei peritissimi, in

Κratylum studium Suum contulerunt, ut de ceteri philo- Sophicam tantum rationem perScrutantibuS, quoSapud illos cognoscere licet, taceam. Benfey Steinthali priorem editi0nomnovit, Stein thali altera enseium respicit. Ex his duobus Summam tantum referre liceat, ut deinceps, quid de Platono in ratylo deque eius etymi Sentiam, Xponam. Th. Benfey. Postquam ratione critica Superiorum Sentsentia excuSSit, St0inthali quoque opinionem recusat de Platon quasi Scientiam etymologicam concipiente eodemqu0 tempore desperante de qua re id infra p. 24 sq. . Ben feto iudico neutri rem ac tetigerunt, neque qui Platonem

Iuro uo in in commentationi δ Benis autumni argu mentum dial0gi 0Stri SS de ρΘ τητι νορ ατων, quod Vero Platoni nihil aliud fuerit quam ansa et praeteXtum, primarium autem On Ailium, ut, cum linguam qua utimur nulla c0ntinere vocabula demonstrasset omnibu numeri Sperfecta et clara, linguam verum atque ipSam rerum naturam