장음표시 사용
31쪽
declarantem non nisi ex dearum undam sento construi poS80 Stenderet; neque vero eo minus Platonem linguamquam habemus ad usum cottidianum idoneam censui S se, quippe qua id tantum ageretur, ut nos invicem intellegeremus.
Tum vero do parte tymologica Krat p. 39 422 suam profert 80ntsentiam j sunt se tyma quae Plato Serio proposuerit atque vera AS ipsi crediderit, Sunt etiam quibus fidem non habuerit, immo qua deridonda duxerit inter qua0 plurima a Superiori liu mutuata. Illo tempore cum certam viam rationem quo hauddum inveniment, fieri non potuit, quin haec atque talia per cavillationem potius quam cum admiratione acciperentur. At Si Plato exemplis illustrantibus non rodidit, nequaquam se illuStratae Ut qui San Scr. Panca quin tuu a pani manu S Ortum res perhibens laudabilem proponit opinionem salso - Suo quoque iudicio usus instrumento etymologia . Quod perapicien S, num rectaeSsent tyma ipsa, non quaerebat talia nihil morabatur. Immo, ex istis tymi luculenter apparere ense cen Set, luantopero linguam naturalem Plato Spernatus it. , Praetero nen feto auctore olyma nostra aestheticum quoque finem petunt, Scilicet ut gravi disputationi tenore interrupto in his ludicris animum paulisper requie ere Sinunt.' Ste in thal. Stein that, ut par ret, idem atque enfey
' Tertium ui ro inserviro a diei: B. ut eae his Plato Heracliti de motu perpetuo disciplinam rei utaret, . . non ii usus ut tum utantum rei demonstrandae assorontibus sed ut robora nigra metit vicosuit gentibus. At, quaeso, quomodo P Istud ropellero Plato conausis et Riniis, quibus ipse haud multum confidoro tyQuis umquain credat, Plus tortiam dialogi partem in lectorum lantum dolectation insumpsisse Platonem, cuius dispositio, compositio iuro Somper laudotur γ' Cf. imprimis Stointha p. 5, 0 sqq. Stointhali oditio altera
licet mo Proreus Secunda curae it et volumen Secundum maior m
32쪽
toties ab aequalibus volutata initium capit, de hac re agit Verum argumentum, h. e. qu0 qui dicit, longe distat ab orati0nis en Su atque mente .e quod quiS dictis exprimere vult. 0 igitur Plato dicit vel dicere vult lingua naturalis Si νθμω non qualem eum Sibi fingit Hermogene PlatonicuS, Sed Plato ipse v. infra p. 22); in
δυθμασιν Verum ineSSO poteSt, non debet ipsa veritas sedem habet in Ideis. Cum iis Datura . . Semper λογος coniuncta
Quod ad tyma, sic fere diSputat scientiam quandam etymologicam Plato Sibi adumbravit et quodammodo praeSngiit, Sed idem non minu clare intelleXit, neque ibi neque aequalium cuiquam contigiSSe, ut hanc firmis fundamontis poneret doctrinam, qua et e contenta foret et praeterea id ageret, ut e vocabuli parvam atque exilem veri notitiam in iis latento eliceret.
Ingenue fateor, in p0sthabita tein thalii Asntontia primo in enseti cessisS partem deinde vero, quotienS rem mecum Volutabam, tein thalii in pinio do tymis deque univerSa Platonis linguarum uestimatione magi Siam magi Sque mihi arridere c00pit. Quomodo enim res Se habet 'Apud Bonfeium Plato depingitur qualem in Republica eum invenimus praeter deas in nihil non neglegens, ad ipsarum Idearum n0rmam omnia dirigenS immo credenSet sperans iam in hac vita civitatem sepraeSentari P0SS0, quae dei ipSi resp0ndeat. Steintha vero in hoc dial0go Platonem illum potius sibi singit, quem in Legibus deprehendimus: Summa quidem rerum S in Ideis, Sed perfecta istrum imitati non huius est terrae; at Si non
e recenSione fluctum Θpserit, tamen, ut quae a philo80pho Scripta
Sit, in priore magis volumine quod de parto philosophica agit usque ad hunc diem Suo preti Stat.' Cf. ipsius Steinthali do eti1eio observatio .l. I p. 22A.' De hac re deque universa Platonis aestimatione hodierna LWitidei baud Platon paSSimi. Cf. etiam quae p. 38 Sq. diSSerui.
33쪽
ab omnibus partibus completa, attamen parva quidem veritas in rebus humani lutet, quae ut eruatur digna est. Illic Plato id talem quandam linguam concepit, lingua naturali eiusque indagatione Spreta hic talo quid ne informavit quidem illic nobis unis
oculos obversatur Plato numquam dubitans neque suspensus, Sibi constans, certus, absolutus hic paululum haesitans, praerugien magis quam demonstrans, adumbrans non depingsens, cum Sui tempori Studiis, cum sequalibus urcte conneXus, ad Summam, talis qualem in ratylo exspectare par St.
No tempori ration habita ratylum Reipublica quam Logibus propiorem SSe dicas Platonemque civitatem qui dom. Idealem' dubio procul Secum informa e breviter moneo, Platonem - id quod ipso ratyli dialogus Satis Superque demonstrat numquam in hac re litiguam civitati aequaE M. Clare perSpeXit, cum civitatem Secundum Idea constitutam magis quam huiusmodi linguam nece ariam me, tum linguam vinculo tonaciore cum ipsi hominibuSeSSe cognatam , ita ut mutati0ne arbitraria Semper e et repudiatura. Accedit, quod Sisintha Suam probatam Sententiam diligenti posteriorum dialogorum expoSitione tantopere sulcivit, ut Platonem vere hiStoricum, quaerentem etiamtunc necdum finem emenSum, ante oculo nobiS OS ut 0Putandus sit j. Quibus rebus adducor, ut Platonem si non omnibus Κratyli tymis ' credidisSs, attamen per illa sua d0 etymologia cogitati0ne diligenter reddidisse vel potius illustrasse perSuaSum habeam j. Iam vero ipsius dial0gi summam breviter percurram.
34쪽
S0crates in duos ex amicis altercantes incidit, ratylum et Hermogenem, hoc est Plato de hac re controversa duas opinione c0gnita habebat Altera, quam Hermogenes α Democritus 2 amplectitur, en Su caret historic0, in praeSenti tantum rerum Statu vivit et ad eius usum Spectat unusquisque OStrum in nominibu rebuS imponendis theo-rotice ' plena utitur libertate, Sed communi vitae usus eum cogit id quoque agere, ut ab alii Sintellegatur qu0circa ex alii pendet quod ni SSet, quodlibet nomen impositori Sussicoret. Nunc igitur ratio, quae inter noti 0 Demit nomentitus h0 est vocabulum intercedit, ξυνΘἡκη et ομολογὶρ inter
Sententiam hercle parum elatam, immo planam, quaeque qua ratione lingua hi p0Stulati responden in Singulis rebus oriatur, non ampliu Rut nondum inquirore curat Hic Soluti, quali Seumque aut est oratur ut non deΗideratur. At iam rutyli rationem, quem Plut ante S0cratem audiebat, percen Senmu S. Secundum hunc unaquaequo res Suum sibi habet nomen, nullius voluntati subiectum id demum St, non dico Verum nomen, Sed omnino nomen, qu0 apte et bene rem Suam designet. Si Secu fugit, n0niam nomen St. Itaque n0men est id, quod Secundum
Quis dialogi tenor X hi consequatur, pauci eX ponam. An Unaquaeque res Suam hab0 naturam 8 Vidulicet Plato hanc quaeStionem assirmat, quo eum Sequitur HermogeneS. Plato nunciam demonstrare aggreditur, Omnia naturae congruenter agenda eSSe eum, qui nomina rebus indat, haud minu artem exercere quam quemlibet artificem, puta labrum tignarium. tqui huius artem nemo Xercet, niSi qui eam noverit. Ergo nomini etiam datio, utpote RrS, numquam bene, 0 est Secundum artis indolem,eXerceri poterit nisi ab e0, qui nomini condicionem penituSperSpeXerit. Nomen, inquit Plato, inStrumentum Si nomi-
35쪽
nationis, sicut in rebra terebratio uis. Verum ut 0robri sit ab alio, ab alio probatur, scilicet ab ipso labro tignario, eodem modo nomina fiunt a nominum im I OSitor γ μαστι Mς Krat P. 24 A, νοματρυργ ς. P. 388 at ponderantur ab eo, qui iis utitur κατ' ἐξοχην, qui Vere loquitur, hoc St, a sapiente, a dialoctico. Verum qua iudicandi reguli in hac re tantur nominum impositor o Sapiens noster Ad Id Harum normam D:ιusestimoni Plato ait: in his non in lementi illis veterum Physicorum se metaphySicorum vera natura latet t. Huic parti in sortia A S locus ubi agitur de ν μω qui locus Omlum Satis uno delen Su se se nequis fortasse plane probari pos80 mihi quidem videtur. Quis ad aara, qui se ad Sorvat 'O Ῥος Hsermogenes Platonici Spondet. Hinc res en Sim eo deducitur, ut d ν μυ qui ut certus usu cottidianus et alia et nomina qu0que tradit, etiam nominum dationi praesidore putetur ne multa,
νηιατοξοῦ Vortitur in νομοθίτην tamquam huic insinuatus.
that i mihi rsuaderis non potuit, haec cum Ρquontibus se pra0cedontibus arcto cohaserere atque ipso dialogi tan0re aliquatenus postulari. Undo haec, quae non vid sentur se erect cogitata 2 ruo Ad em, si parum sunt nece aria An hoc sileer voluit, ut illam controvemiam de pΘει aut ν μωdi i meret, hoc loco iam ν μου tamquam φυσεως conServatricem OStenden eique quodammodo Supponens Hare te in thali issent0ntia i Si quicumque, opin0r, Semel perSpeXerit, quantopore m0Ster locu Sit qua itus odi parum aptus
rat. cap. IX. Steinthn p. 92, ubi ot alia dicit se haec: Wen die prache Wiotinuseni andor Dingo durch de uberti seri Wird, Pnno sita j a litor gar nichis andros is nis obortio terung, arui sollio donnnielit dor rhobor u ος alios ebor liosorion, Eugleic nuch Urhebor de Spraelio sein Quod quomodo sibi persua-rit equidem non video. Ni fallor, locum tuetur ot in medio ponit, qui suam de ν μω Sententiam delendere videatur.
36쪽
quamvis enixe hi cratein ilia neget), pr0pter id ipsum larsitan tale aliquid hic latere SuSpicetur. Iam in eo res St, ut 0crateS Plato ratylo, verbis quidem, non re Vera concedere videatur, linguam actam essu et fieri Τ φυσει, eamque tradi νομω αφύσει). Hic iam dial0gi quaSi cardinem invenimuS: non procedere pergit, Sed tamquam meta contacta ad carcere recurrit. In iis, qua Sequuntur, Plat Hermogeni cauSam SuScipere, ea autem, quae in parte pri0re diXit, irrita reddere videtur. Sed videtur tantum Praeterea, ut illa Sunt Seria placidaque rati0ne demon Strata, ita Sequentia Sunt iocoSa, Saepe Satirico quodam colore perfusa indigia potius quam argumentatione Sunt. Horm0genes in igitur lateri cogitur, linguam HSSe φύσει factam ; at inquit, si haec ita Sunt, dicas mihi quaeS0, qua ration lingua φύσει oriri OSRit.
Capitibus sequentibus XII-XXXIV Plato igitur suas de
hac re opinione e X ponere conatur, qui locu haud iniuria mala ruitur fama propter tenorem cavillationum plenum, quae ut negari ita ex omni parte explicari atque intellegi
nequeunt. Permagnum numerum tym0rum noStro quidem
iudicio abSurdi SSimorum proponit. Haec Verborum enodatio de qua vid infra nostrum ad doctrinam Suam adducit, quae praecipue ονοματοτο ita nititur cap. XXXVI . Xemplis probare conatur, Singuli litteri primitu quandam SSe innatam Vim g. ιν σεως habet Significationem 426 3
αφοριοιων Ουθριασε α τε λεια καὶ αυτ το λισΘαγειν καὶ τ λιπαρὸν κα τ κολλῶδες κα ταλλα παντα τα OlαυTa.' Operae pretium Si cognoscere, quam recte et aceto Plato nobiΗHermogenem illum depingat Hormogenes usum cottidianum viden8, non perSpiciens, diligens. Subtilis in eiusmodi rebus inquirendis, Statim quaerit quomodo et quare , ut plurimi hodie quoque, ac neSeiu rem, ut fit, poscit difficillimam. Contra ratylos, magis Platonicus, talia non curat, theoremati addictu quae a priori' concepta vita parum redaptantur. hi Soli intentu contentuFque.
37쪽
90d alta divinatione fretu vinculum quod lani aurulis intor littera significationem atque ius Ormationem physiologicam ii quoi li Odi 0rni Ii pellant: I 0 egungAgesulii' in Oro nostro SuSpicritu DSt. Hoc loco Plato id quod
per o iam mirandum St, tam tuam proavia doctrinaophon0tica nobis an in oculos Obvei Satur. In in aut m dialogi ratiocinati Platoni mutatur. POSt- quam contra Hermogenem ratyi S adjungunΗ semon Str A SQ Simulavit, nomina porta re deSignaro, nunciam
contra ratylum urguere videtur, ita ut priora sua dictavor rosulet. Nam ratylum aggreditur, qui autumat ne tuo
Semel repetit, in demum me nomina, quae perfect 0rerum naturam X primant; sin minus, non emo mala nomina, in omnino non Me nomina. Longa altercationesto Sque eum compellit, ut fateatur, o bona o minus bona XStar nomina quin tiam, Omnia nomina liqua expuris imperfecta οὐ debero, quod Si Secus se et, non iam nomina foro, sed velut ultera rei exemplaria Iam vero huic parum, illi multum, omnibus aliquantulum HSit necesso est ait Plato 432 C . At mala quoquo nomina suo officio sunguntur, quippe quae homines non minus bono intellegant propter conventi Onom D Θ κω et con SuetudinΡm ἔθος .quarum illa nomini propriam tribuit igni cationem, haec con Servat. Inimo, inquit Plato, hic totius rei nucleusist attam0S illa d Him: rei cum rei nomine etiam nimi anguSta et minuta γλiσχpa videtur 435 3. Quantum mutatus ab illo, qu0m ante conspeXimu S: ὀμοι της illa non negatur, in nominibus ad0Me potest,
38쪽
sicli in linguae incumbit Officium, gγω. ταν τουτο
οὐ χαι 434 i. Ex his sequitur linguam non fontem' esse, e quo ipsarum rerum Scientiam haurire p0ssimus. Quo tandemno vertamuS, X Kratylo quaerit Socrates, ut ad hanc intimam c0gnitionem perveniamu . Hic luculuntur Plato Ideas tamquam fontem illum proponit, commendan cogitationem abstractam quae dicitur, linguam Spernantem supraque eam S attollentem, ubi dicit 438 ): ἐστιν ἄρα,
Si haec omnia brevi formula amplecti velimus, dixerimus: Plato p0Stquam in nostri dialogi primordio postulasSe visu SeSt, unumquodque nomen rei naturne, i. e. Ideae idon-t i di in simile Ssse, nunc hoc tantum ponit, nominu generatim deae nominis reSpondere, h. e. ut homo
h0mini per linguam id, quod vult, declarare OSSit. Supra p. 18 iam de Stein thali sententia mentio facta est, qua Plato disciplinam tymologiae peraSSe idemquo
desperasse putatur. Ut teintha mihi Platonis mentem universam clare dignovisse videtur, ita illud ,: Plato halte, gar u gern in WiSSen Schas der tymologie ges0hen, hund a Sie Och nichi da Nar, Aelbs gegri ind0t' eius indoliatque naturae parum videtur aeg0mmodatum AbariStotele, ni fallor, tale quid non alienum fui SSet, a Platone omnino ΘSt. Sic igitur rem mihi fingo. Plato, hoc dialogo qua08tionibu gravissimis intentus, strictim etiam linguae originem tetigit, in qua detegenda viri d0cti hodierni ViX propius ad metam accesserunt. Dixit hac de re,
' Haec quamquam dicuntur de Θει, tamen prae huius momento ad universam linguae naturam pertinent.' Cf. l. 43bi : P. Διδασκειν μοιγε δοκεῖ, ω Σίκρατες, καὶ OUTO πάνυ rλοὐκ εἶναι. ip αν oνοματα iaritττηται. ετiστατ αν και ταπραγματα.
39쪽
quae nostr:im admiration0m Sumper movebunt, ut vates divination potius rotus quam plii losophica argum sentatione. At id om - id quod fortasse haud minus admiretiri dubmmu - clare perspexit neque sati ri veritu est, ea, quae indag: Set, neque Satis en neque omnia explicare vocabula, quorum Originem Scrutaretur. Non tam sua etymologiae rationi, quam eius in singuli rebia usui di illsu AeAM videtur. Unde actum est, ut Plato, id quod psychologica ration optime explicari potest neque a Platonis indol0
putetur ulionum opiniones do lingua origine tutiuo tym Suam in hac o sententiam illustrantia proposuerit Saope per iocum, nonnumquam otiam ludens ilia ironia sui ut aliorum qua, ut etiamnunc teri solet, motus animin Stri Succussu malo contenti mitigar conamur. PSum audines ubi Suar opiniones ludibrio habet ut οβ imo at γελοῖα
Id o sacilius a se impetrare potuit, quo tym Ilogia minus in mente eius Pruse ponderabat. Id egit, ut auditor a lingua tanti tuam salso scientia lant de torreret falso et per s0ntis naturam et propter tymologia in Strumenta nondum sati spectata in Sic eum iam e longinquo et tecte quasi digito monstrantem vilemus Ideas, in quibus Solis
Verum, certum, firmum immutabile versetur, quaeque Sint argumentum αιτ ξ χηri quod mente ponderemu ac perpendamus. ilit rursus pluribus locis per ea, quae dicta quaeque dicta non Sunt in aperto St, Platonem non primo loco fuiNm virum historicum eiu Squo sensum historicum Aristololis imprimis imparem duisse: origo lingua non per e, Sed
dialogus exhibeat et alibi legi potest et apud undi, b Acerpsycho logie II, 2 6l4-633. ' Cuius m i analogo nuper offendi in Fr. Paulsoni libro Immu-nuel ant, ed. , ubi p. 93, A manti epistola in hune ore nodum
' CL qua Stet utlia p. II do indolo pro paedo uti ea huius dialogi
40쪽
propter dea tractata si minori momenti Si parum diligenter νομον con Servatorem, cum pSa linguae creationis nequat ObServati0ne phoneticae e. g. p. 393 D 0 394 in semper fere describunt et enumerant, non Xplicant neque ov0lvunt. Haec indicia sati iam Sunto. Sed enim id aliter comparatum SSe non potuit in homine, qui duarum d0ctrina fundamenta posuit qui rerum nuturum Sensu parum etymol0gico' potiSSimum Spectat, idcirco iam rerum progreSSum minus curat, deinde minus intellegit, p0Stremo aspernatur. Atqui Plato fuit is, qui mundi spectaculum Semper mutabile ac varium tamquam Speculi 3 simulacrum cont0mplaretur vel QSi pSum audimu - umbram Id0arum immutabilium necnon aeternarum ). Haec brevi S Xp0Sitio sufficiat ad demo Strandum, cur Platonis rationi etymologicae et maximam partem pSisqu0que etymi fidem non denegandam SSe en Seam ). Quam p0test breviSsim se, nunc Platoni elyma recensebimus, e tabuli nostri ea tantum asserenteS, qua notatu videbuntur digniSSim R. L0nge majorem vocabulorum partem per comp0 Sitionem explicat pauca admodum a Singuli verbi derivantur aut ii nequantur: e. g. Aτρευς 395 Di, sος 39 D), Πλουτων 403 A et δαι χων 398 ), σωμα 400 ὶ γυλὴ 414 3. Comp0sitio vocabula Stendit usque ex quattuor conflata
' Multa hie asserre possum, qua mirum obsorvandi acumen Platonis manifeStum reddant, .g. quod animadvertit, muliere melius Somperdiutiu8que linguae proprietatem quandam eonfiervare quam viro ses hae
do o Cie de r. III, 12, 4b; Sonor, in altes Lehi sebaude v. Supra p. I Norden, de Aelio Cosconio Varrone commentatio, p. XI A.' Acesidit, quod Plato in Phaedro p. 214 Choiu8dem generis elyma