장음표시 사용
221쪽
temur, i foris aut ex libris grammaticis aut ex ipsis veriloquiis quicquam haurire OSSimuS, quod ad n Stram quaeStionem pertineat Libri, quorum hic ratio habendaeSt, sunt de sermone latino ad Marcellum Wil mantis p. 47-98, fragmenta P. 70, P. Fun. p. 99ὶ disciplinarum lib. I de rammatica K. p. 98-lli, frg. p. 208, Fun. p. 205ὶ de antiquitate litterarum W. p. 1l7-126 srg. p. 18, Fun. p. 833, et forta8S de origine linguae latinae N. p. 126-l34, rg. p. 220, Fun. p. 8l et incerta si g. 233-296. Funaioli Vulgo in assignandi singulis fragmentis minus considenter quam Wil mann graSSatur. Verborum X plicatione certae Sed is apud Funatolium eXStant fragmenta 90 232, incerta 323 - 461. D Wil mansi disputatione non habeo quod addam: sea laude maior St, nisi tantum quod iudicium de Varronis ratione interdum mihi nimis benignum videtur atque ex eius fragmenti tu Sto tu elicuit. Ne multa, ex his ragmentis et disputationibus claro cognOScimus, Varronem in his rebus haud longius eSSe progreSSum quam Superiores. urilis igitur eius ratio fuerit et quare ita fuerit comparata, uno exemplo illuStrare mihi liceat. Annaeus Cornutus p. CaSSiod de Orthogr. G. L. eii
, se Varronis verba Subiciam . . litterarum partim sunt. et dicuntur, ut a et , partim dicuntur neque Sunt, ut li, et X quaedam neque Sunt neque dicuntur, ut φ et i . V Hoc fragmentum it mann mem0rat neque Xpendit p. 108. Iam Cornutus dubitavit, ubi diXit: - quod Ac Sen-t0ntia d h littera multo minus mirum, quam quod , quoque litteram SSe negat in quo quid Voluerit, nondum .deprehendi.' Si qui hoc loco observationem quandam e habiturum sperat honeticam, Spe statim fruStratur meque enim Sunt neque dicuntur ' de Soni ipsius origine Vel natura quicquam declarant. Dicuntur' sc esSe litterae)Romanorum opinionem Xponit, neque Sunt' maiori eSt
222쪽
momenti praeteris litt0ram. Nam litterae non Sunt ' neque,dicuntur', a Romani Scilicet, h et si, quod duplice sint et graecum item X non eSt' littera propter duplicem naturam. Quod in litterarum numer non habet, hoc ubi pr0cul Graecis 6bet, qui ideo vel maxime hunc sonum Sua littera etiam notaro desierint cf. Wilmann l.l. p. 93 sq. et Fun. 1rg. 2, 279, 280--d. 3. Hac una in re quae Speciem quandam bServationi phoneticae prae Se ferat, Graecorum Sententiam Suae lingua accommodat potiusquam Sua Rure conSulit. Prorsus idem habes in frg. Tot 239. Itaque non id egit Varro, ut ipSOS SODOS eorum strentionem, c0ndici0nes, mutatione affinitateSque perScrutaretur, Sed ut historiam potius litterarum segentibus evolveret. Si factum est, ut Varro de Au vel e fontibus multa haberet, qua enarraret de recta falSave pronuntiatione et ratione Scribendi de ρΘοετεIοι et opΘογραφὶ silmanDSp. 84ὶ de accentu, de numero, de metro cf. . ordon in commentatiuncula Supra p. 101 Α. l. laudata), et tamen de ipSa Sonorum condicione plane caecutiret. Atqui digerit aliquis, iniusta SSe haec deSideria pro antiquorum doctrina et cultura. Hunc ad ea revoco, quae e Graeci UDUS, Varronis aequalis minor, Dionysius HalicarnassenSi de iisdem rebus iam egregie disputavi tam in vocalibus quam in cons0nantibus cf. tein thal .l. IV p. 19 et 2013 Superioribus videlicet jam maxime fretus. Varronis igitur Silentium valde miramur, quaerente utrum nec atque talia nondum ad eum penetraverint an eiuSmodi re prorSus Supservacaneae ei ViSae Sint Ut ut re Se habet, hic quoque, ut lare, Graeci ingenii acumine ac Sagacitate aluerunt, R0mani o tradita quidem tradiderunt, intellexerunt, X- tenderunt ij. H0c quoque meam Sententiam de lingua non per Se et pro Se Spectata Se etymologiae finibu SubmiSsa constr-
h Quamquam me Graecos quidem ad tempus talia inventa et eventus in etymologiae rara adhibuisse ingenue fatendum est.
223쪽
mare vid0tur, qu0d in numerum in mutationis causarum otiam additionem illam receperunt. Quae ii non nisi per- raro adhibenda erat ideoque minime neceSSaria, quamque nihilominu ad mi Serunt, quo plenam Seriem efficerent. Hodie melius iam Scimus, talem mutation om numquam fer usu venire ni Si in eo, quod Vocatur varabba kti, penthese et alibi raro in Neque secius antiqui in lingua vernacula eandem nimadvertere potuerunt ), quod tamen nihil morabantur. Quare Quia non ipsam linguam sed tantum studii necessitate ducem atque fontem unicum habebant. Iam vero quae in ipsis elymi inveniuntur ob Servation se phon et iense, recen Seamu S. Sunt autem ha0: ittera
' Ci in observationibus .f. additi Faepe nomine indicatur tamquam Singulare quiddam. Quamquam vulgo pos latebat, vocabula plerum quo decreficero et VictScerct, non ligeri hane Sententiam generalem sed usui nihil proficient m - Varronem quoquo ovi8se, luculenter docet eius imago do sene et iuvene L. L. V i. R In etymo Cores a gerendo sic Goet et Schoet locum legunt. Si recto, ita interpretandum est antiquo G sonum C signo notaSSe,n quo Varronem do som hic egisso. Cur in hoc verbo vetus notatio per C recentiori per G non cessisset, id Varro ne quaesivisse quidem videtur. Eodem spectat Muelleri coniectura . enim, e quod nune G se notatur ' Noli interpungere modo in Varro no.8Repe Oecurrente quod nunc GV. At phon oti eam mutati
o D in eandem habes .v. cervi, cf. S.V. curculio, et contra .V.
224쪽
clades V 116), ut in multis A addito ' edus aedus, V973, consuetudo addit HV hortus ab oriendo, Char. p. 82, 7 Κ. I et Vel. Long. K. VII p. 68,193, α quod L cum Ε. et C cum G magnam habet communitatem' cf. 00tZ0 Schoet ad V 96, inlicium ab illegend08ὶ, littera commutata, V lolligo a voltist V 79ὶ, ut quod apud Graec0s, Θgτις, apud Ennium Thelis' lympha, VII 87 qu0d antiqui . ut Thetim Thelim dic0bant, si Medicam Melicam vocabant R.R. III 9, 19), D antiqui non in h0 dicebant, ut Prae, neSte inci Sum in Solario vidi' ' meridies medidies LT. VIA), a mollitie immutata et dotracta littera velut 0llior ' mulier, Lact. de opit dei 12, 16), media extrita Syllaba nequam nequicquam, L. L. X l). in pluribu verbis . ante E alii ponunt, alii non, ut quod partim dicunt , SCReptrum partim Sceptrum e.q.S. ' L.L. VII 6ὶ, littera, commutata ' odor olor, I 83ὶ, e quoi extritum ' 0 8 men,
heXclusum propter levitatem ' pallia α parilia, V 133), exin. mutatis litteris ut in multis palma parilema, .R. I31, 33, immutata una litteraV Parca α partus, Gell. III16, 10), Π0 e Graecia dimidiatum V petorriti , Goll. XV30, 6 ἡ L et S inter A saepe locum commutant' spiluma j Sendo, .L. V 138ὶ, detortam vocabuli formam' i Roma
225쪽
Haec rustula si perlustramus crebra illa Varroni variotas hic quoque conspicitur nunc de litterarum signis tantum agitur, nunc Si mi vera mutati paulatim progrediens accipitur, nunc pro hac littera vel hoc sono antehac prorsus aliam fuisse credere non gravatur. Ita nimcomparatum St, ut modo quidem theoretico nondum multad hi disputata ossent neque certa firmaque eiu Smodi exstaret doctrina Su Apicari licset, Varronem eiu Sque aequales ita duxi 8So, theo retice, ut dicimus, omnes mutatione Soni fieri poSSe in usu vero eos ii coniecturis nimi absurdis temperasse, Vel certis tale mutationes non nisi coactos et rarius tolerasse, hac in re lucto Sensu quodam communi. Quod nobis ita expedire OSSumus ut Vetere etymologOS V. Supra p. 88ὶ qui in divinando plerumque ulta vel media voce vocabulum, de quo ag0retur, Secum repeterent id quo in omnes parte versarsent ut quo temptat sent, hac de causa in Scio re ipSa atque natura Soni j pSiu ducto putemus. Xemplo Sit nomen patri numquam Opinor, Varro vel breviSsime huius vocabuli cum sutor ' coniunctionem vel explicationem admi Sit, quamvis graeca etymologia
poneret nempe ut in nuditu, ita in eo, quod vocatur, Be NegungSges ubi , litterae primo loco posita nimis iis di Screpabant. Quo factum St, ut plerumque mutationes phonetica ab eo p0Sitae haud ita ineptae se abSurdalevaderent, ut earum praecepta Sive potius praeceptorum ne doctrinae abSentia promittere id sebatur in Cuius nimirum differentiae, se doctrinae eiuSQuem Sux Varro ipse minim sibi c0nsciu fuit. Apparet igitur Varronem bis modo in his observationibus
' Quam qiuam hanc rem apud Varronom minuitam quam in graeco etymologico deprehendere mihi vidoor illi iam orbi scriptura viaiorem quam hic Xercebat vim Mirum est animadvertere. DOS quBm Vis melioribus freto legibus phoneticis, tamen hac ipsa maxime de cauSRet propter analogiae inperium minus quam antiquo ipSO Ou Plerumque duci.
226쪽
quartam litteram respexisse s. v. astellum 6 Parca), ceteroquin tantum diri S littera priorOS, ita ut Secunda meliu quam tertia, prima vero Singulari cura tractaretur j. Ex usu tamen doctrinae tantum pro stuXiSSe haec crediderim, non rationem fuisSe per Se elaboratam. In ii tantum rebuS, quibus mutati quaedam phonetica Saeptu recurrebat, Varro Singulari mentione eam dignatus est id Solum aliquatenus legi vel praecepti vice fungi ei videbatur. Quod tamen con Stantia nulla neque ulla cauS Obviurane piu Seum facere Supersedis Se quam fecisse ingenue fatendum eSt. 0 e tabuli elucet, quibuS Omnes apud Varronem mutationes collecta dispo Sui. Longum Si haec repetere, minimu Sane ex illis capitur fructus. Id tantum huius loci est, quod Varronem in omnibus etymi tres tantum quat
ii di 0 minus evidenter apparet. Plerumque igitur Sic Varroni animu atque ratio Oncipienda est; non hanc mutationem cauSa cognita approbnt, Sed omnino magi S haec discrepantia tymi cuiusdam impedimentum ei non At j. Duo capita praecipua ph0netica antiquae fuerunt mu
per dialect0rum disserentiam cs praecipue r. 280 Vel. Long. p. 68, 14J. Num haec duo ad ipSum Varronem reserenda Sint diiudicare n0n ausim. Alia sunt ibido N,
Varro compertum Sibi habuit, quaSdam littera cum aliis
Unum brassica in praesica L.L. V 104 OXeiporo par 8t ibi Varro annotationem non addidit, redo, quod ipsi summo viderentur amnes. Ceterum et dei et G, F, H in . l. p. 20 sqq. Hae in re posteriore quidem meliu ObServaverunt, Si non intellexerunt es Char. p. 135, 3 Κ.I : ubi Plinius eodem libro I: ἡ-s r litisera proeESserit in quaeumque Syllaba, sequi debeta, ut augurale contra L praece8Serit, Sequi debet , ut molare.' ' Optime haec l. Cf. imprimis teriae apud Vel. Long. p. 72, 22 4 feria otiam, non fereaS, quoniam apud antiquos feSiae, non seSeae dicine unt.'
227쪽
, communitatevi' habere, quaSdam non habere. Antiqui ' passim et imprimi L. L. V i haliter locuti Sunt atque Varroni aequale loquuntur. Con Suetudo' quoi tu addit litteram S. v. hortus). tiam in transeundo e graeca lingua in latinam vocabuli forma saepe vertitur. Harum rerum cauSum unam tantum inveni nominatam : propter levitatem V S. v. pallia , h. e. ut inciliu vocabula esserant homines Linguam in statum Semper expeditiorem tendere intellexit, Sed nu8quam 10r hunc doctrinam adhibuit. Omne fere mutationes Supra laudatae cum re ipSaconcinunt praeter has G L et L S. Ubi multa illa' et alia talia invenir0ntur, neque Varro quaeSivit nequeno ex eo quaerere Par St.
Quantopere Varro non Sermoni cottidiano maxime conla-Sus Sit, verum otiam libris eorumque lingua imagino irretitu fuerit. X pSius dictis SSei luemur VII 6): in ἡ pluribus verbis A ante mali ponunt alii non, ut quod, partim dicunt Scaeptrum, partim Sceptrum e. q. S., ibi v. Supra p. 209, Α. 3 duae illa confunduntur lingua ipSaeiu Sque per Orthographiam facta imago, Sive potiu earum Singulares condicione non dign0Scuntur. Ibidem tamen
lingua quoque vel pronuntiationi dialectica mentionem inicit, quali rustici utebantur, id quod dubio procul non ad Scripturam maxime pertinet. Quomodo illa: abiit '. extrita ' et alia talia sibi finxserit, num haec definitam quandam cogitationem de his rebus prodant, diiudicare
Quae cum ita Sint Varro divinatione nobis videtur caruiSS0, qua lege quasdam phonetico invenire potuerat. Quae eiusmodi perspexit, nonnisi eXempli etiam tunc eXStalitibus ductu indagavit o. g. L. L. VI 26 0 etfrg. 280 fasenae harena. Egregie hoc illustrat locus X
λ . Detortam V s. Roma v.f. ipsim Verrii mihi videtur, non Varronis etiam per antistoechum ' Serv. G. I 186 et per antistichum ' SerV. Aen. VIII I posteriori saeculo tribuenda Sunt.
228쪽
ubi Varro vel alius du0bus exemplis de c0rti ratione severa adduci debuerat ut ibi vel in . IX mutationem phoneticam Sc du - detegeret quod licet anomaliae defensioni argumentum hercle, argutum dempturum fuiSAet). Si Sectu cecidit, Optim monStrat, homines eius aetatis quam parum Oti0ne mutationi cuiuSdam necessariae necnon lis iii ura obstricta imbuti fuerint. Moclorum conspectuS. Quot mutationis phonetica modi in Varronis elymis Occurrunt, ex Schedulis meis c0llecto breviter percurram ). I. Mutatio A. qualitativa a Vocali in Vocalem e. g. e a farrag0 R. R. I l, 53,
f. iam pauca apud Lerse III p. 176. x ioci, qui in sequentibus afferentur, libro non laudato e L. L. Petiti unt. Frg. mirammaticae Romanae fragm. ed. H. Funaioli 1908.
229쪽
230쪽
VI. Laetensio in alium statum a. Oealtum ue pueri Cens0r. d. die nat. 14.23 oe
POStremo nunciam reStat, ut exemplis tribus a, o, litterarum latinarum ostendam, quam lati sinibus On-scisntia illa Varroniana phonetica continentur.