장음표시 사용
41쪽
ad te caput suum transvolet. Regerit unus, huc usque cor tuum integrum ΡOSSedit, integrum etiam assumet. Ille Vero, partiri, inquit, cor istud postulo, ut vita haec naturalis eruatur, et Christi vita infundatur. Tum castantibus nuS, ne te anXietus acerbet, ne elerat Dominus tuus. Gratum, inquit, niihi istud nuncium : utinam die crastino exequias meas duceretis. Dein alter Beata anima tam Domino vicina quam tua. Ille vero, in me nihil est, quod non ducam pro stercoribus iit Christum lucrifaciam, Christus unica solatii materia, Omnis justitia mea pannus inquinatus. Interrogatu nunquid Pastoris ullius alloquium flagitaret, reSpondit, non creaturum Seiis molestiam, quod ad concionandum Se accingerent. Sinite, inquit, me psittaci inStur cum Domino me balbutire. Certior factus inchoatam concionem, Da mihi, inquit, Domine ea Videre, quae in praesentia audiunt alii. Sabbathi meridie sic eum assatur quidam, per omnem Vitam tuum
indefessa opera, Sedulisque laboribus Dei gloriam promovisti. Ille, mihi unica gloriandi seges misericordia in Christo Iesu, alia Omnia
damna duco. Dein sopor quidam molis eum invadit, qui in Vesperam occupat quo diScuSSO, ingressus ad eum ordinis Senatorii Praeses, cui Edinburgi eo anno Praefectura obvenerat, eum Sic alloquitur Academiam ampleXibus Magistratuum, quibu tu Domine praeeS, Serio insinuaVi, tu etiam eandem patrocinii tui reinio amplectere: eXPeriatim
42쪽
quaeso te parentem ac Maecenatem Cimi pro dignitate qua in Republica clares, ac illuStri munere quo Ornaris, Ecclesiae opem ferre Valeas, ne quaeso eam Subtrahe, in eju Praesidium artus ac vires tuas intende, nec interim salus tua quae est in Christo memoriae Xeidat, mundana haec omnia fluxa Sunt, moXque flacceScent DeuS te, tuam conjugem, iiiiiversam familiam benedictionis suae thesauro cumulet. Eadem illa nocte haec verba eXcidisse ei observatuna : Tranquilla mihi mens in corpore aegro, mortiS, Peccati, et Satanae metu non ungor, nullum illis in me imperium, sic tamen morbi pondere remor, ut longe praeter spem in hanc horam supersim. Ille quasi in mortari pistillo aegritudinis me tundit, ut ad regnum Sumn formet. Die hebdomadae Secundo, mirum, inquit, Videri poteSt, cum tam acerbo morbo coquar, quod in tantum Protracta ita mea, verum per patientiam, domini beneplacitum raeStolabor, connivebo, connivebo, agat ille mecum pro libito, non disseram cum eo. Quid est homo qui cum De argumentari audeat imo, si in Orcum detruderet, parendum non responsandum. Gratiam fac mihi Domine propter Christum lesum non erubeSe profiteri nunquam
provectum me ad tam sublime notitiae Dei fastigium quam hoc morbo attigi. o quam horrendum in manus Domini incidere, sed reposita mihi misericordia in Christo. Quid contristaris anima mea, quid te dejicis in me Obveniet tibi OcaSi ectu et congressus
43쪽
ROBERT HOLLOCI. 25 amoenissimus 3 Ejusdem diei vespera, Experior, inquit, sexti Psalmi
veritatem, ac aliqua ejus verba recenset Gratiam ac mihi, ehova, quia languore preSSu Sum cura me, Jehova, quia conturbata sunt OSSa mea, etc. Interjecta modica pausa, sermonem iterat, Christus portabit jugum meum, et ego ejus gratia fultus sequar. Cum morbi acerbitate torqueri eum animadverterent Stantes, lachr maas, planctus ac singultus cieunt, quos ille increpat: Ne meam Vicem, ait, peccata veStra deflete, cum nemo a peccato immunis nemini ne- tu materia Subtracta. Quod ad me, ego Omnium complementum acconSummationem mox videbo. Ab hoc tempore oblatum alimentum respuit: Ou inquit, edam aut bibam quoad in regnum celorum
invehar. Funeris curam GULIELMO LITILLO et GULI ELMO CoΤΟ amicis integerrimis quomun amicitiam non vacillantem frequenti elogio ornavit commendat. Cur non, inquit, mihi hujus corporis cura, illud siquidem glorificandum et conformandum tandem glorioso Christi corpori et manus intuens, Istae etiam manus illustri fulgebunt gloria. Rus diei vespera e cognatis unu ad eum ingreSSUS, sermone impio bilem ei movit, ab eo hoc agitat, vellet in-Vectus in coelos mediari pro se reliquisque amicis : O audito, ira fervens, repente corpus imbecillum ac fere Xanime erigit, Ego, inquit, mutius illud abnuo, Christus unicus Mediator. Non multo post invisit eum frater natu major Tu, inquit, cognatum OStrum
44쪽
increpa, mone alium capessat vita tramitem, alioqui nulla ei salus, certissima ruina. Deinceps illi sermo contractus, non diffusus, verba tamen fortia ac efficacia, gaudium coeleste Spirantia ac redo-lsentia; sub vitae finem placidus quidam Somnus irrepit, qui cum aliquandiu eum OccupaVisset, placide ac Suaviter Creatori ac Reden)Ρ- tori suo animam commendat. Et quamvis eXtinctus, notas tamen oris pallor non confundebat, Verum temperato quodam rubore perfundebatur. Rus decessus fama, quanta lachrymaS, quot suspiria ac Singultu per Universam urbem ac regionem concitarit, relatu fere incredibile. Funus majori quam unquain Edilaburgi celebritate, quamvis prohibente tempestate, decoratu : Turmatim enim tam sublimis quam plebeiae sortis homines ad illud Ornandum conssu Xerant.
47쪽
SANCTISSIMI DOCTISSIMIQUE UIRI
MINISTRI EVANGELII ET RECTORIS ACADEMI E DINBURGENSIS
JAM olim inolevit mos virorum illustrium et virtute aliis praecellentium vitam Obitumque describendi, et ad posteritatis memoriam consecrandi. Laudabilis sane consuetudo, et qua vi alia ObServatione dignior Ejus enim maximus publice usus ad homines ad virtutem, Pietatem, bonosque mores Xcitandos Mirum quantum X- empla rudiores moveant Nam quod praeceptis, etiam e ipso vivo sacrarum literarum fonte traditis, tota ita discere non POSSunt, prOborum virorum exemplo et imitatione facile assequuntur praesertim si noti sint, si eorum facta et mores Oculis obversentur, si palam fiat eorum tota conversatio. Quo magis moveor ut piae memoriae Ro-BERTI ROLLOCI vitam moresque paucis describam cujus no doctrinam tantum, Sed et sanctimoniam vitaeque integritatem ipsi etiam qui Supersunt et una cum eo vixerunt veritatis hostes inficiari non
48쪽
possunt ut et plerique qui adhuc vivunt meminerint quae bona Xe didicerint, et posteri Xemplar habeant sibi propositum quod imi
ROBERTUS OLLOCUS, natus anno 1555, patre DAVIDEROLLOCO, Puissae quae villa non longe tertino abest comarcho, matre MARIA LEVINGSTONIA, illustri Levingstonioriun familia oriunda Singillari patris cura et studio liberaliter educatus, etiam in ipsa pueritia cum prinan elementa addiSceret, non obscurum magni ingenii specimen dedit quo motus pater eum Stertinum ad humauiora studia capeSSenda amandavit. Hic praeceptorem habuit ΠΟ- MAII BUCHANANU II magni illius Euchanani poetarum sui speculi facile principis ex fratre nepotem Spectatae tum probitatis, tum eruditionis virum, et egregium juVentutis erudiendae magiStrum, Sub cujus ferula ita in humanioribus literis profecit ut Buchananu eum impens dileXerit, et Rodocus icissim praeceptoris amorem ita compensavit, ut multis ΡOSt annis, cum Academiae Editiburgenae praefectura fungeretru', nunquam eum Edinbiugum pro re nata Venientem passus sit eXtra domum Suam hoSpitari, eique insignem illum commentarium in priorem ad Thessalonicenses Epistolam in testimonium gratitudinis dicarit. Ubi in studiis humanioribus satis maturuisset misit emi pater Andreapolin ad sublimiora illa philosophiae
49쪽
ROBERTI OLLOCI. 3Istudia ineunda. Ubi Collegium quod Salvatorianum Vocant ingres-SuS, eo progreSsu. Regente Joanne Caro viro eruditissimo in philosophiae studiis fecit, ut ex condiscipulis pauci uni SSecuti Sint,
nemo antelerit. Exacto hoc curriculo, etSi nauibus, propter egregia quae in eo enitebant dotes esset chariSSimus, vicaria tanten pernaliquandiu in docenda philosophia functus est, donec vacante loco innumerum profeSsorum Philosophiae allectu est; in qua professione ita cum philosophiae studiis pietatem animis adolescentum instillavit, ut magnam inde laudem adeptus sit, et coeperit ipsius nomen latius Propagari. Aecidit interea ut Senatus Edinburgensis de erigenda EDIN BURGI ACADEMIA cogitare coeperit, idque praecipite instigatione JACOBI LAUSONI pastoris fidelissimi cujus eximia eruditi et Pietas digna est quae omnibus speculis celebretur et GUI IEL MILITILI, viri integerrimi, et propter spectatam prudentiam ac fortitudinem civibus Suis charissimi. . Cogitatio haec hinc orta, quod regni Metropolis esset, et auimadverteret Senatus cives Suos, non tantum gravi molestia, sed magno etiam impendio, liberos Andreapolin, aut ad alias Academias erudiendos ablegare, et quod intelligeret Omphire tenuioris Ortunae Sic angustia rei familiaris premi ut eXtra domitin suam sumptus educandis liberis tolerare nequirent, eoque coacto plerumque sublimia ingenia mechanicis artibus addicere. Ubi
50쪽
lio semel Senatus propositum nihil omittit quod ad opus promOVendum spectaret aedificia tanto operi idonea comparat, quae deerant a fundamentis extrisit, prudenter etiam cavet ut Omnia in promptu sint ante ineuntem Octobrem, quo tempore philosophiae candidati se ad Academias conferre solent. omnibus ab de provisis, consultare demum coepit de Rectore qui Academiae praeesset Innotuerat jam multorum relatione Iacobo Lausonio Ilo I LOCUS noster, qui et ad eum literas miserat humanitatis plenaS, quibu eum ad hanc provinciam Suscipiendam hortatus erat his comiter et amice respondit Rodocus, et, ut erat homo vero aliis instituendis natus, prompti a se paratumque Ostendit Si honesta accederet vocatio Adit itaque Senatum Lausonius cujus summa apud eum erat authoritas edocet nullum magis idoneum cui Academiae praefectura committatur quam Rotlocum, de cujus doctrina et Vitae sanctimonia abunde sibi constaret Decernitur continuo accersendum Ollocum, et electi in eam rem duo cives primarii, qui Andreapoli contendunt. I ROHOemn adelint, rem Omnem ei aperiunt, hortantiu Serio ne in tam sancto negoti Senatui desit, et lacile quod volunt persuadent. Veniens Edinburgum Rodocus Senatum alloquitur, facillime inter eos convenit: praefecturam Academiae Suscipit, quam ita gessit quamdiu vixit ut nillil unquam majori, aut Ecclesiae emolumento, aut Reipublicae Ornamento cesserit. Calendis Octobris anni