장음표시 사용
51쪽
R alio pugnantis ardentius agat ignos endum.Te- Iumi a facit,&torquet. Cum Latinio expostulat auctor ubi ille calumniatur Annium Fratrem ne d fere Frater. Non erat mairnum virum esse Latinium. Sed Mandoque bonus dormitat Homerus. Tunc fuit,e lumentitis accipiendus, tam allatrabat alnim allatrandus Ania Osiris fuerit in Italia aliena quaesti est Manum o C lunt Annius M auctor in Italia, non Osirim . Agamusaee tribus capeltis . Martial.
Desperat eausa in aduersar maledicentiam inquirit,
eo facilius emergit. Mirum Uinis, Volaterrani, o Sabeliaci nutriam viuere a siue tot stris decursis, s nemini m Maz-ῆ excepto , simplicitarem hominis agnomse , quisimo sufffagia contra eum magis, magisque exasperasse . Diuersum contigisse video in Homero aduersus Homeromasines uos N eronymo aduersus Ru binum. Et ne omnes numerem Scali-g rq Lipsio fiat, , qui contrariorum invidiam in aucZD- lendorem, hi commutarunt . Nec Pud veni da al
CAusa bona sub iniquo Iudice laborat. Bona causis ocratis, AristidisAthenis. Optima Ciceronis Ron , at illi damnati sunt. Causa Pompei nihil boni habuit Praeter causam, ait Cicero ad Atticum . Probauit Cato:
52쪽
Di non probarunt. Villes , Volaterranus, Sabellicus homineSerant, potuerunt habere aliquid humanum, imo inhumanum; debuerant mittere sanguinem inuidiae sine dolore. Non deerit patronus causae Annianae , quidem praeclarus a ZZa . Serus defensor, sed serius cac solidus. Hoc in rem facit Alterius Annij causa,vel Cicerone patrono, cecidit. Quid quaeris Homeri exemplum petitum longius, nec minus Hieronymi Scaliger, Lipsius non carentiae uis. Sunt qui eorum luminibus Obst Iii Xerunt. Iam vero illud recte cadit daal Cane, dum Marga non interuenit: nunc eius interuentu evanescit parς mia. Non destitui Patronis Annium satis in Proemio multis, Midoneis productis ostendimu S. RI. ρ
Gid Volaterranofuccesserit nescio scio quantum verita imachinatus sit se litterator Annius.
SCit Auctor, Sc narrat Litigator litteratorem, o cat, quem litteratum nos dicimus. Quid sit contra Veritatem machinatus nescio . Scio Criticum in Annium in hinas commoliri , machinosum scriptum hoc est ,
53쪽
Ilae GH ilum dixisse Primi , omniumpudoremperdidistis.
Hoc est , ut ait Ouidius, fines transire pudoris Pudeat dicti misopigeat necesse est. Dimusperdit pudorem. Nin potest accipi hoc dictum sine pudore Critici, nam si hoc est perdere pudorem , quod est laudare Annium, nulli ante Margam pudorem perdiderunt inter quos numerandus est Leander Alberti, non impar Vollio ut clauus clauo trudam Michrelius . Quin vir litteratis Ii- 'us qui numeros omnes auctoritati tenet propter infinitam Scriptorum Lectionem, Antonius Maglia be-chus , mens, anima Florenti me Bibliothecae, pudorem amisit. In litteris quippe ad me datis, ait Annium pro suae aetatis conditione doctissimum fuisses quem si Criticus virum nosset eius dictum oraculum putaret. Vt mi nus doctus esset Annius : Nemo est negligendus, in quo aliqua irtuti significatio appareat , auctore Cicerone lib. I. OT.
La morte pol, che per compallione to sottrasse
54쪽
ELeuat auctoritatem Criniti, ne obruat Annium,
producit auctcres eleuantes ac veniam modeste petit reprehes sonis, non ut deprima Crinitum, sed ut excuset cfensionem sodalis quem si Crinitus non Iaceraret mininue a MaZZa lacesseretur . OmmCdum Maz- et Craniti crines cepit in Annium crinientis. Annius non desinet esse Annium perennabit bene feret annostio patrono , imo arternabit nec nubes Aristophanis timebit Rhodi Solem inueniet. παγ δ τελλι- .
Nouum acumen. Damnat antiquiratem , quam aleomnes equirunt in Lbrorum commendationem . Ocione' Contra ,
rdeo damnat libros ab Annioproer os, quia nisi habent an-riquitatis verae , sed omnia sunt nouitia insubida commen- ra. At quae blassemia ab ore Inquisitoris lx siquitas, inquit potuit abolere Librorum Sacrorum auctoritatem. Ira ne stan hoc sum Catechumenus . Doceat simis quι Sacrae Scriptura Libri sunt reeepti esse nouitios , o ob idin pretis esse , aut contra , quia funt antiqui non esse abc ius auctoritatis . impudentia i P. Vir Inqui tor Haeret/ca prauitatis inter Canonicos Libros Enachponere, at vereor ne in Annio totus ohνiguerit in Sanctis Patribus . Audi Hieroum in pili ad Laiatam de Libris Enoch Eliae, aliorum e Pa/rrarchis. Sciendum ι- eorum esse, quorum tituli praenotantum, multaque his admisi titiosa, O grandis esse prudentiae aurum in Iulo quaerere Thadaeus autem tae Iudas non in Litris Enoch DeiaaacIoroatem, sed eos aduocat , perinde ac si Mus iratae in AEnnio
55쪽
Annio aurum in luto quaerercnt. Hieronymus autem in i torum Ecctis asticorum Catalogo Iudae pistolam abiEud ais.sum , quod de Enoch ibris extionem fecerit , in dubio tost rum asserit. Porro sis sntenria, quaru Hiei Horati', qui mecum uiridere vult eius legat interpretes.
DEnsicuIacius haec examinanda sunt cum sint grauili1 ma, auctor a Critico Inquisitor appelletur, Crisis in tanti inci dedecus redundet.
talem Lege titulum unis capitis octaui huiusmodi est. Trops antichua regiudica ali autenriesez a de Libri Nota rona non igitur damnat antiquitatem, sed ni-narum in antiquitate. Ne quid nimis, vel in iure. Nam 1ummum ius summa iniuria. Ita apud Inferos RhadainantuS, Veranimis poscens in Statio poscere vera iu- Vmi λιβ era iniustum Deia postea idem auctor Meua eluiu corro ararma de'Libri namque nimis an
xkqRa sunt abolendi sunt tantiquandi; quemadmo- . . um tiam Vocabula nimis prisca obsoIescunt, mobso-- iςt Oblitterantur tantiquitas nimia suspectam fidem fa- 'ςmporis . loci distantia licentiam praebet sinoen-- ut Sicc pio Virgilium lib. I. est usurior annis, obscuratur tempore ,
obtunditur. Rom continet illa praetiar Liui sententia lib. primo de- , , nixo an te conditam, condendamue Urbem sic cis magis decora bulis, quam incorruptis rerum ge - , rq monumentis traduntur, ea nec assi/mare, nec refellere 'imo es. Datur far exta antiquitati, ut miscendo et ix
56쪽
manae diuinis primordia Vrbin angustiora faciat. Ecce 'mistio rerum humanarum cum fabulis Deorum ab antiquitate . Apte in locum auctor nocuit, inquit, libris, quos e Studit, prodii Sit nimia vetustas, qua eos fise
pectos mendacij reddidit. Qil id hic Criti cui Ne Mo-mus quidem carpat. De Libris Anni agit auctor,
quanquam generatim loquatur caute dicit Libridi Au tori si ecchi Nota particulas , idest tantae vetustatis,
Hactenus de libris profanis . Cur igitur de blasphemia Criticus hominem accusat/Verum respondebit se appellare blasphemiam sequentem auctoris . sententiam . Hapotui que ita antichita rena per sim de Libri Sanii abo' Iire Paulentichenei, e farti strahere de Canoni 'auiore violi elegitimi de quali se certa, o indubitabile a since- ita desia sortitura, e condannarii tra ι apocrisi , e dubiost. Cometa de Libro di Enoeogiucto, de quale giuduo S. Ago Bino et cap. 38. illa Citta spirituale , se Nimia fecit anti
quitas , ut apud nos in auctoritate non mer. pure questoera n Libro Santo composio da n Santo ultorebrio da queCEnseo a cui innocen a . est rursum Vn Libro autori ato, etiamdio dati Apostolo adeo ella sua Canonica, o nondiment tratio in sospeti di non cera verita , quanto ad Nni aparte prevalendo la seuerchia antichita , Ei o ea hano antiquitatem cum improbat , ait : Monstruosa antiquitas ab Scaligero Sentit, cloquitur cum Augustino auctor noster non igitur blasphemat, imo Criticus deblaterat. Non dicit MaZZa, quod ei imponit Criticum. Antiquitas potuit abolere Librorum Sacrorum auctoritatem
Vnde Criticus infert doceat se poten qui Sacrae Scripturae Lisri recepti fune esse nouitios, ob id in pretio esse, aut contra, quia sunt antiqui non esse alicuius auctoritatis Falsa est illa prima propositio,& falsillim haec consecutio. apparet Critici calumnia . Dicit auctor: Vide
57쪽
mis uolum Bared nimia ista osse iras, posuerae etiam Libro, iam Sanctorrem auctorrtatem abolere , o a Canone Siserorum excludere e qualis fuit Liber Enoeh. Non diei sis erorum, qui iam erant legitimi,&in Canone, quod singit Criticus, in consecutione pCnit, sed Sanctorum, qui cum tales essent, apti aliunde ut venirent in Canonem , propter nimiam antiquitatem a Canone sunt ex cliis . Audiamus Augustinum idem docentem , a quo auctor didici lib. I de Ciui. c. 23. Omittamus, innuit, earum scripeurarum fouias, quae pocryphae nuncupantur eo quod earum origo non Haruit Patribus, 2 quisks siue ad nos auctoritas veracium scripturarum certissima es norassima furculione peruenit . In his autem apocryphis vos inuenitur aliqua verrtas, tamen'roster multa falsa natu es Canoniea auctoritas ocru se qu/dem nonnulia diuina Fnoch iliam septimum ab Adamo negare nonpossumus, cum hoc in Apsoia Canonica Iudas possuus dicat. Sednon fruPra non sunt iis eo Canone scripturarum , qui seruabatur in Templo Hebrai Populi succedentium diligentia Saeerdotum. Cur autem hoc nis ob antiquitatem suspectae Fidei iudicata funes, nec utrum haec essent, qua iste scripsisset, pererat inueniri non talibus proferentibus qui aper feriem seccessionis reperirentur rite Ieruasse . Hunc locum Augustini habebat prae oculis Marra cum illa scribebat; latet ex verbis Augustini, quae ibi adducit pag. Is lin. q. at nunc Criticus, &eX postulet cum Augustino, quod dicat scripturaruntiquasdam continere fabulas apocryphas esse quas dam narrare diuina apocryphas non esse, quales fundlegitimae, Manonicae. Atque huius discriminis causam antiquitatem esse, sicut accidit Libro Enochi. Obseruandum vero est neque Augustinum, neque auctorem di Tisse antiquitatem nocuisse, Ibris an Cnicis, sed Libris Sanctis 4 qilaedana diuina continentibus, nam Ca, non ici
58쪽
nonici iam erant legitimi, semel redacti in Canon eninon poterant vlla ratione aboleta cim aboleri pcssenti hi, qui si Sancti, non erant tamen Canonici. EX quo apparet iniquitas censurae Critici loquentis de Canonicis,&hoc imponentis auctori Pudeat eum illius dicti di doceat, potes qui Sacrae Scrutura Libri recepti sunt esse novitios . Non loquitur auctor de Libris iam receptis , sed de qui nouerant recepti, nec ait Libros in pretio esse quod sint nouiti nec id sequitur Neo, quod dixerat quibusdam Libris nocuisse antiquitatem, non enim ideo
laudaui nc uitatem rece Ptorum cum sint antiqui, utpo-t4h Moyse scripti, qui satis est antiquus, quod prorsus constat. Cui enim veniat in mentem Libros tauronicos esse nouitio: Aut quis tam desipiat, ut dicat quod infert Criticus, eo Libros receptos, canonicos , quia sunt antiqui non esse alicuius auctoritatis Unde hoe dedit it Criticus 4 quomodo id deductum imponit auctorii Parcius ista homini cordato, augustinum sonanti . Poterat quidem dicere, Vti ego dico, illos Libros Moysi &reliquos Sacrob Canonicos, minus esse uam illum Enochi antiquos, cui nimia antiquitas nocuit quod ante diluuium scriptus erat, ac ob id suspectus cui alij debitam, Iustam antiquitatem habuerint. Non monstrosiam, neque nimiam, de qua loquitur Augustinus,&auctor . Vnde non Verebimur dicere eos Libros, qui sunt in Canone recentiore esse quam illum Enoelii' ac respectu illius nouiores , ut ita dicam: non ideo tamen esse nouitios, nullius auctoritatis, cum sint antiquissimi ci Canonici. Imo quo tempore erant nouit ij, recens scripti ab auctoribus iam, tum erant legitimi, diuina auctoritatis, quia constabat inspiratos esse a Deo iam tum D uinas Scripturas Sanctis Hominibus dicta niste quod nonconstabat de illo Prisc9 tempore ante diluuium a
59쪽
uium,imo&ante Moysem,qui primus videtur Librorum Sacrorum, Iegitimorum auctor. aod si ob illum scribendo antecessit, quemadmodum tradunt hi , qui Iob Libri sui faciunt auctorem, certe illa antiquitas longe post diluuium fuit, atque adeo idonea fuit. Verum maior pars Scriptotum antiquoriim attribuit illum
.d VR', ut M oysi, qualis est Origenes, Rabbini,
deda; aut Salomoni, qualis est Narian Zenus, ct Nire- ea de quo nos tom de Iambus Petri lib. et de aut Sacrarum S2ripturarum cap. I. ccurate disi ruimus &illum Librum a sobo compositum esse assirinanimus cum Alberto Magno, Hugone Cardinali, recentiori duS, animaduertentes tamen scriptum fuisse diomate Syriaco , Chaldaico vi a Moyseis Hebraicum traductum. inde fortasse Canonicum sieri coeptum,Vt Moyses sit princeps auctor Librorum Sacrorum . Vtcunque res lia: se habeat, antiquitas Iobo non nocuit, quod non nimia , ne monstruosa erat, ut loquar cum S aligero. quia infra diluuium nocuit autem Libro Enochi, qui tuerat scriptus ante diluuium Liqitet ergo defensio au- oris, Sapparet calumnia Critici, quam oportet o litterari. Nec dubito quin ille pro sua conscientia de QRat , cum praesertim vi redundet in Augustinum, quem nefas esset incusare . Iam vero illa e Xclamatio ιν u- .emia Inquisitor Haereticaprauitatis pergettinter Canynicos bros Enoch ponere indigna est Critico proserente. Glose, bina cuiuspiam amanuensis puto ne enim illa verba sonant Christianam modestiam , nec sapiunt V. banita , lem cadunt in rem omnino falsam Nec enim Matra pergit Librum Enochi ponere inter an niCOS Cum X, ludat ut patet ex illius verbis in ratione ducta a ni stia, obsoleta vetustate Nouit optime grauis au QOr in inquisitor Magra eum Librum reijcia Magnota et U
60쪽
Augustino, Gelasio Papa in suo Deeret relato cap.
Romana Eccle M. et s. Quomodo autem dc quatenus eum allegauit ludas, nos perspicue diXimus Osrude 'Clauibus lib. 2. cap. q. post medium. Hoc autem doce re alterius est loci, Sisti, Nostri nunc est MaZZama vendicare a calumnia , quemadmodum opinor iuste, de manifeste vendicauimus Nescio quid sibi voluer it Criticus fatendo se intechumenum, non enim videtur nosse quid Catechumenus significet, nam mens illius est se non cretare latarzae.
quasi Catechumen non credant hoc autem secus est, nam CatechumenuScredit, Uamquam non sit bapti Z
tus . Vnde egregie Augustinus Catechumenus creduCgri so, sed Chrsus nonsecredit ei. Non igitur rem attigit Cribticus, clim ut neget se credere, Catechumenum sie profitetur di id notius, quam de symbolo ad Catechumenosi Superest illa particula: Oxrobi in sententia , quam elici e vestus Horatis: qui mecuin imul vult ridere eius legat interprens Am interdum ruum, sed non irrisionem, sic risus suspectus est. Criticus ridendo irridet,ac arridet irridere a ZZam. Non patior. Nam ego 'qui interpretes Horati legi,&hunc locum de Codro, de Inacho,&Aio interpretatus sum comperi eum sensum esse . Horatium inuitare amicum Te Iephum ad cutem curandam. genio indulgendum, reuocando illum a
seueris studijs . Et quo id facilitis obtineat inducit priscas. obsoletas fabulas , seu malis historia Codri, Inachi, Regum, temporum inter ipsos seriem, bellum Troianum tot commentis inuolutum, quasi illarum rerit m commemoratio antiquitate nimia oblitteratarum inutili esset ad hominem occupandum. Nam cur non
attulit alia exempla, recentiora, nitidiora nisi quia haec digniora erant fluuio, di occupatione littera-