Historia critica tragicorum graecorum

21쪽

XVvit, ut eum, dum ipse abesset, eholae praefectiam reliquerit. Suida s. v. s de Oetis ac poetica scripsit. Diogen Laert. V 6 88 πεοι ποιητικῆς και των Ποιν των M. Idem iiDum

ratis υριπίδη καὶ Σοφοκλε edidit Diogen Laert. I. I. Porro Hieronymus Rhodius, Peripateticus inprimis nobilis, Cic. Orat. 56, de quo Jonsius . . II, 3 6 nonnulla assert, cum alia historiae monumenta, Athen. XIII. p. 57 C. p. 604 , lumscriptionem de poetis condidit, cujus liber quintus de citharoedis laudatur. Athen. XIV. p. 635 'Iερωνυι ος x ἐν et u Περι κιθαρωδων ο Περ εστ n 3ιπιον εο ποι etαν. Et illam ejusdem partem, quae de tragicis erat, Suidas . v. ' ναγυραοιος citat: μαγυρασιοι δὲ δῆ/ιος si Ἀττικῆς, ουτουδε τις Θεκοψε et ἄλσος ὀ δὲ in υἱου αυτου ἐπε ινγνε την Παλλακίνν, 'ντις ιι MI δυνα/ ἐνη υ3ι Πεισαι τον παῖδα, δίβαλ- λεν ως ἀσελγῆ τω πατρί. ὁ δὲ Πνηρωσεν αυτον και ἐγκατωκοδόμηGεν επι τουτοις και ὁ Πατὴρ εαυτον αννηρet ησεν

3ιος ἐν τω eo τραγωδοποιων, ἀπεικάζων Ουzοις τον υ- ριδείδου Φοίνικα. Rem ipsam proverbi tritam e veteribus Apostol. ΙΙΙ, 35, Arsen. 54 Diogenian. III, 3l, o recentioribus autem alckonarius in Dialrib. p. 269. etc. attigerunt. Leut sch ad Diogenian. l. l. Non ita multo post alii nec Oeticam tragicamque artem, neque historiam fabularum, sed alia diligenter persecuti sunt, quae interiorem tragoediarum cognitionem aperirent. Hujusmodi ραγωδου ενα erant, quibus enarrabantur argumenta tragoediis subjecta. Velut Asclepiades Tragilensis, e Isocratis schola, quae nonnihil perae in studium hujus poesis impendit, fabulas a tragici exornata MX libris explicuit Steph. ygant. S. V. Tραγιλος, Πολις si α

quam fuerit copiosus, cum o locis, quae Scholiasta Venetus

admoni Iliad. , 55; 1, 467 habet, tum inde facile perspicitur, quod sabulis de calamitatu Labdacidarum aenigma Sphingis adjunxit Athon. X. p. 456 B. Sed hexametris versibus liber scriptus fuit. Meyia ad Apollodor i P. II. i. 694 Qui

22쪽

XVI quidem si nobis integer esset relictus, appareret illud, in quo

tam vis, quam ars tragicorum maxime posita est, quid tragici propter artis ornatum , Vel necessitatem in sabulis novassent.

V a1cken. Diatrib. p. 263 A. Simillimus liber fuit Demarati, quem fortasse Theophrastus inter auditores habuit Diogen. Laert V, 2, 4. Nam is ἐν ιρωτω et scio αδου/ιενων a Clement. IeX. Pro trep. III, 2, a Stobaeo Serim XXXIX, 33 νεριτω audatur. Eundem Scholiasta ad Apollon Rhod. I, 5, 289 citat. Sed certe Theophrastum Duris Samius audierat, Athen. IV. p. 184 D, cujus industriam laudat in historia positam Cic. ad Attic. VI l. Qui quidem non solum de Euripide ac Sophocle scripsit, Athen. I. I. sed etiam librum περιαγωνων reliquit, in quo Dionysia non sunt mi88a Apostol. Prov. XVII, 30. Commemoremus denique hilochorum, Atheniensem Vatem eundemque haruspicem, qui circa Eratosthenis aetatem dolis Antigoni occubuit Suid. s. v. Qui, sicut libros conscripsit, qui tam res Atheniensium, quam artem suam illustrarent, Athen. V. p. 93 D, XI. p. 495 C. F etc. XIV. p. 648 D, ita de Iudicris Atheniensium certaminibus retulit, argumenta, quae Sophocles ibi tractanda sumpserat, quinque libris exposuit, deque Euripide scripsit. Suida S. V. Περι ων

βιβλία ε , περι υριπίδου. De quibus rebus utrum Singillaribus libris, an in scripto disputaverit, quod in Argument. Hocubae Hamiens laudatur et Περι ραγ υδiας υγγρGJt tto , plane dubium St. Qui omnes cum tali modo partim artem, partim historiam

tragicorum illustrassent, aetas critica successit, qua non ameX ploratum est, quid poetae in omni hoc artis genere essecissent, quam quomodo fabulae eorum ractari et explanari deberent. Quare in summa librorum copia, quos bibliothecae iis in locis habebant, ubi literae florere coeperant, magistri, UOtacilius discipulos accurata scriptorum Iectione imbuerent UO-que rectius ad literarum studia eos deducerent, illos, qui in

omni earum genere maXime excelluissent, delegerunt OVUmque nomina in certum ordinem redegerunt. Secutum St, trecentiore singularem curam in explicatione eorum adhiberent, quo lati honore ornatos invenerant. Nec alii fuerunt sere,

23쪽

XVII cum specimina Oculionum proponere vellent, vel alii scriptore respeXerunt, qui libros quamplurimis aliorum locis ornare studuerunt. Quanquam eliam tum nonnulli omnem rem tragicam superiorum ratione adumbrarunt, qui de tragici Scripse-TUnt, quique monumenta eliquerunt, quae de Poetis, aut oe

que veteres in his labulis enumeravit; e verum earum am

δείχων oe . Unde scriptores ab e secundum materiae, in qua Ver8ali fuerant genera dinumerato e88 apparet. Eam enim partem, quae eos, qui OnViVia Scripserant, comprehendit,

suit deinceps scriptores, qui idem argumentum tractaVerant. Allien VI p. 244 A. Addidit rima cujusque operis Verba. Athon ibid. XIII. p. 58 B: καὶ ρχνην αυτου Φηνδε α ρε- θετο 'Oδε ὁ νοιιος ισος ἐγραφ' - ὁJιοιος, Πτίχων Pιακο-Gίων ἐκοσι τριων. Aeeurate magnitudinem Scriptorum significavit, ut idem auctor I. l. declarat. Neque alia praetermisit, quae ad doctrinam cujuslibet scriptoris perlinebant. Velut praeceptores Eudoxi commemoravit. Diogen L. VIII, 8, 2:

24쪽

XVIII intelligi potest, uni nec temere, neque inconsiderale, sed italiae percurri88e, ut uo uteretia judicio. Quemadmodum εριηγηοιν - ας, quae Hecataei Milesii esse vulgo credebatur, Nestota tribuit Athen. II, 70 A. D. Idem a Parmenide carmen philosophicum abiudicavit, quod plurimi ei assignabant. Diogen L. IX, 3, 3. Orationem Dinarchi inter semosthenis opera retulit. Dionys Halicaria de Dinarch. 0. Sed maximam auctoritatem, quam nobilissimus homo his voluminibus conciliavit, ea res praeprimis Ostendit, quod veteres, cum descriptore alicujus libri agerent, hoc velut praeclarissim literarum praesidi usi sunt Athon. XIV. p. 43 F; VIII.

p. 336 E; Ι. p. 496. Alteram Callimachi scriptionem Suidas

S. V. πίνακα καὶ νGγρας λὶν ων κατα χρονους καὶ π αὐ- χνοῦς γενο/ιόνων διδαsκαλιων nominat. Hoc enim nomen, cum vulgo διδαοκαλων Iegant, cum Stoeckero Dissert de Soph. et Aristoph. Interpp. p. 4 et Me inelii Omist Crit. p. 11 aliisque reponimus Rationem ejus optime Onsius I. I. declaravit. Sed hos librorum indices postea Aristophane auxit, auditor Callimachi. Una Magn. S. V. Πίναξ . . . of ἐν Τυλῶν' ιστοφάνης ὁ γρα/t3ρατικος, ΠοιηGατο τὰς ποθέσεις in ν ὁ α tici 2ων. Itaque argumenta fabulariam, eaque Versibus iambicis scripsit, ut illa, quae Sophocli Philoctetae atque Oedipo quaeque septem Aristophanis comoediis praemittuntur, specimina nobis demonstrant Athenaeus ver IX. p. 40 F: μι- σοφάνης δ' o stati ατικὰς ἐν τοις προς τους Καλλι/ιάχου πίνακας χλευά ι τους υκ εἰδ0τας 'ην διαφορα et o τε κατα χειPO και Ου απον Ραοθαι παρα γαρ τοι παλαι olego μὲν res αριστου καὶ δείπνου θεοθαι κατα χειρος, οδὲ 3 εet του ἀπονέφασθαι Unde apparet, Uantam accura tionem grammaticus in singulis rebus adhibuerit minutisque. At vero non solum, quae Callimachus Paucis attigerat, uberius Per8ecutri est, Sed nonnulla quoque de ii adjecit Athon. VIII. p. 336 E. Qui cum omnem librorum supellectilem immenso ab ore in genera digessissent, Ptolemaeus Philadelphus, quo accuratiu specimina poesi Graecae, quae AleXandrina bibliotheca asservabat, ordinata cognosci et in Sum vocari possent, abore tripartito diviso, tragoedias ab Alexandro Aetolo, qui quidem ipse non Obscurus in numero tragicorum fuit,

et colligi et in ordinem aedigi jussit. Hoc inim in scholio

25쪽

NIX Caeci grammatici, quem a Zelga non esse diversum constat ):-Ei caecio Caeco in commento comoediarum Aristophanis in luso, quam OSSumu OPulentiam nuncupare. Alexancler elotus es Lycophron chalcidensis et Zeno solus Ephesius impulsu regis Ptolemaei Philadelphi cognomento, qui mirum in modum a inebat ingeniis et famae doctorum hominum, Graeca artis Oeticos Aros in unum collegerunt et in ordinem redegerunt, Alexander tragoedias, Lycyhron comoedias, Zenodosus ero Homeri oemata . Sic Osannus in

Romano latiti codice scriptum invunit. Vide Wolcher in Diar. cliolast ann. 830. II, 47, Obeck ad Soph. Ajac. p. 112, in dors in Ov. Mugeo Rhen. IV. p. 232, Meino L. Hist. Crit. . . Qui quidem utrum similiter, ac fecit Callimachus, rem in Stituerit, nobilissimis omnium tragicorum delibatis, an omne8, quotquot reperit, in certum quendam redegerit ordinem, nullis indiciis alet. At si cunctos poeta comprehendit, nihilominus Os pro virtutum praus tantia potuit in Umerare. Quo opere confecto, recentiores facillime Os On- Signarunt, quibus summa Iaus prae ceteris esset tribuenda. Nam talem delectum mox Alexandriae duo grammatici summae auctoritatis habuerunt, quorum Unus Aristophanes, alter Aristarchus fuit. Qui, ut reliquam judicii rationem praetermitta-mUS, Omnem tragicorum numerum in duos ordines distribui voluerunt. Et illi quidem, quos esse ρης sin TM, Toc ξενυς tam tuerunt, Achaeus, Aeschylus, Euripides, o Sophocles suerunt. In quo criticos male utin Lenius Hist. Crit orat p. 368 Siliam ipsorum arbitrium secutos osso existimat ). Quanquam id postea aliis quoque persuasit, ut olfio Protegona. p. CXC not. atque Heerenio in Hist. Art. et Literar. P. 32 persuasit. Nam cum do tribus, qui principes nominantur, talia ta-

tuerent, non tam suam confirmaVertint, quam UniVer8ae Grael originem corrupti nominis e forma ἰέεζιος ducimus, quam e centissimi habent grammatici. Ut p. Cranter. in Anecd. r. Ill p. 306:

2 Apponamus ipsa nobilis critici verba: Exorti enim unt duo

summo ingenio et singulari doctrina critici Aristarchus et Aristophanes Byzantiu S, qui, cum animadνertissent, ingentem Scriptorum turbam plus obesse bonis liferis, quam prodesse, suum judicium secuti certum OmniS generis criptorum delectum haberent' .

26쪽

XX ciae sententiam, quae illo praeprimi eXcellere communi clamitabat consensu. Velut Aristophanes comicus, quanto hos ceteris praetulerit Omnibus, cum X alii ejus sabulis, tum

Ranis intolligitur, in quibus ad Sophoclem rimas detulit, alterum locum Aeschy1 concessit, tertium Euripidi reliquit. Visso wa Aristoph. Judic. de rag. p. 7 ). Pari modo quoties nobilissimi tragoediarum scriptores in libris Velerum commemorantur, hi ipsi ita conjungi solent, ut neque mittatur quiS IUam Oriam, neque quartu addatur, qui possit iis aequiparari ). Addimus legem, quam OpuIUS, rogante Lycurgo,

lulit. Qua essecit, ut Graeci, tametsi animum antea hoc sensu non plane habuerant imbutum, haec tamen in O8lerum, aut his similia certo judicarent. Quod autem X magno celerorum numero duos delibarunt, tragoediam post Aeschyli mortem, ut est in Aristoph. an. 868, corruptam censuisse videntur. Per

quod temporis spatium illi duo, ut infra apparebit , ab aliis

non facile superati sunt. Nam audes Onis cum tiberias ingenii, quo uiam plurima poemata Verbisque Olutis opera scripsit, tum maxime illud indicat, quod mulli ad ejus illustrationem Operam applicaverunt. Item haud exiguam Achao virtutem suisse, Athenaeus ac Diogenes docent. Quanquam si

veram poetarum praestantiam spectarunt, minime caussa in promptu est, quare Agathonem non receperint, quem tota 1

liquitas ob iram poesis dulcedinum in deliciis habuit. Nam Gruppius, qui in Ariadn. p. 754 hunc quoque, ut reliquos,

inter canoni Poeta refert, egregie fallitur, quemadmodum saepiu errat, cum multa videatur proferre recondita Nec vero illud recte Rulin konius, hanc censuram criticorum Scripto in rihu8, quos ecepissent, tantum conciliavisse auctoritatis, prope ut soli vigerent et studia hominum lenerent. Nam etsi oculos doctorum praeprimi in ea opera direxit, meque apud Omnest Quanquam alii de comici iudicio aliter senserunt BarthelemyVoyage du eunti Anacharsis Chap. 69. Stant eius Commenlar in Aeschyl. Vil. p. Schilla Aeschyl. Vol. V. P.MX. 2 Apud omnes populos, qui iterarum quique artium studia Coliani,

in quocunque earum genere solent adeo Donnulli excellere, ut de laudibus eorum Urieli Consentiant, nec ulli unquam dubitalio relinquatur. Ut

de Homeri, Pindari, Demosthenis, Thucydidis, Apellis virtute Dein potuit quidquam detrectare.

27쪽

XXI criticos, neque ubique terrarum valuit. Enimvero osse cit, ut Alexandrini critici Donnisi peribus corum illustrandis incum-herent, qui e88ent canone nobilitati, quanquam alii nihilominus, ut egerentur et Xplicarentur, digni erant. Nam fabula principum mitto; sed per Ionis Aristarclius, Didyinus, Epigenes illustrarunt item Actiae uin Didymus interpretatus est. At nemo

grammaticorum Agathonem commentari OrDavit, aut Aristarchiam, aut Chaeremonem. Pari modo quisquis Xempla locutionum proponere voluit, ea maXimam partem e hi Scriptoribus petiit. Quamobrem adjumentum hac in re nec exico graphi magnum nobis Suppeditant, nec grammatici habent, Deque illi denique asserunt, quorum cholia accepimus. Νam Didyinus Chalcentortis, in quo tam ingens doctrinae copia, Uam insignis industria fuit Macrob. Saturn V, 22: Didymus gram- malicorum omnium quique in quique fuerint, instructissimusV), duOdo triginta saltem libros eo τραγωδor si εν ς λεξεως reliquit. Macrob. ibid. 18: Didymus grammaticus in his libris, quo τραγωδουμενης 'ξεως scripsi . Hesych. COOem. Harpoerat. S. V. θαλοι νειν λεγετο χωρις λουτρων λειφεσθαι, ob Zhh3ιος

Praefat. Edit Hesych Alberlin. . t 97 ductum existimal, quod apud Betilierum necd. r. Vol. . p. 349 3 Didymo impliciter tributum est. Ac similis liber Theonis suit, ut e Rubn-kenio . . intelligitur. Item Epitherses grammaticus Octationes Atticas explicuit, quas tragici et comici poetae adhibuerant. Steph. ygant. 8. V. καια 'EΠιθεsGης sta illi ατικ0ς sta χθας εο λεξεων inet ικων καὶ obruκων καὶ ραγικων Itaque nomen hujus apud Erotianum p. 88 Θερσις εν δευτερω

maXime Sequeretur, haud fero quenquam e tragicis praeter OScitavit, quo in canonem reIatos invenerat. Nam vicies Achaeum et Onem commemorat, ceteris Omnibus Ianu praeteriti λ .

Quare dubitandum non est, quin illi quoque, quos habuit du-

a Quae de modis tibiarum, qui nomen ab Agathone duxerunt, S. V. Ἀγαθωνιον DD70ι , quaeque de nominis forma monet, quod Delae Pro prium fuit, s. v. Kαυσων ita scripta sunt, ut aliis de caussis, non ob me moriam Agathonis proposita videantur.

28쪽

XXIIces, eandena rationem probaverint. Nam ceteri omnes, qui 10Xica scripserunt, Ut Ammoratus, Elymologus Magnus, Harpocratio, liolius, Phrynictius ), PolluX, Suidas, Timaeus, alii,

aut nihil praebent, aut re tragicorum a comicis, Vel oratoribus commemoratas illu8trant, aut, i usum loquendi, qualem tragici habuerant, exemplis declarare voluerunt, ea potiti epoetis Alexandrini canonis, quam e fabulis reliquorum SumpSerunt, quippe qui, quo Leeentiore suerant, eo minus quotidia- Dum dicendi genus contempsissent. Neque enim Harpocratio laudavisset Carcinum, nec mentionem vel Silieneli, vel Theognidis injecisset, nisi oratores alicubi hos ipso commemoraviS-8ent. Quae e Melanthio S. V. si Πανιον Profert, Oetae tragico nequeunt assignari. Et Suidas, quamvis multa de magno

tragicorum numero labeat, ea tamen e vetustis comicorum

scholiis hausit, ut non memoriam tragicorum illustrare, Sed intellectum comoediae aperire videatur ). Ac similis aliorum scriptorum ratio est. Neque is modus delectus in recentiorum libris mutatus reperitur. Qui quidem, nisi nudum regularum, quas Superiores quidam proposuerant, indicem Xempli De quaquam confirmatum continent, ea modo locutionum specimina normis apponunt, quae alii pridem iisdem Iocis in sum vocaverant. O gati intelliges, cum ea, quibus Hesychius ac Suidas xjν γαθωνιον υ DPsιν XΡliea Verunt, inter Sese Comparaveris. Pari modo Photius P. 10 deScripsit, quae Harpocratio . V. θίασος habet. Item Deum hujus s. v. Σθένελος Photius p. 10 mutuatias est. Apud ars ocrationem S. V.

Θεογνις et Suidam . . eadem legimus ) Qui vero, quaml diutines ius cum de Phrynichi fontibus agal Praefat. ad Phryn. p. II ed. obeck.: Proba item res viros illos tragicos Aeschylum, O phoclem et Euripidem''. 2 De Suidae usu, quotiescunque libiurn ejus accurate legimus, i mentem venit judicium Rubri lieni Epist admeyn XII p. 686: Nunquam illo Suidas decernit, nunquam suum interponit judicium, Salis habet, articulos diversos, sicut eos apud grammaticos invenerat, in exi-

COn suum retulisse'.

3 Utilissima uberrimaque quaestio esset, si quis indicaret, quantum grammatici, propria Scriptorum lectione neglecta, ex alio alius deprompserint. - De Suida, qui Timaeum secutus est, Ruhnken Praestat ex alter edit lexic Tim. p. Frie dem i. 78.

29쪽

Iovi tragicorum notitia imbuti fuerint grammatici, ibi persuadere studet, is unum Phrynichi locum inspiciat. Nam in Epitona. p. 312. d. Lobeck. παραθ)ηκην Iaπίαν καὶ Ιωνα τινα ουγγραφέα φασὶν εἰρηκάναι Hic igitur historicos libros Iouis,

cum olim notissimi fuerint, tam dubitanter significat, ut vel nomen celeberrimi poetae vel Scripta ignorans, quemcunque alium potius videatur, quam Chium intellexisse. Nam adversus esse lingium ad Herodot VI p. 47l et 7 et Lo-bockium ad Phrynich. . l. haec ad Um reserenda, nec Verode Herodoto cogitandum esse obtinemus, de quo si loqui Oluisset, longe aliter dicere debuisset. Jam etsi operam eorum, qui commentario in Aristophanem consecerunt, plurimi facimu8, quia omnem Oetarum memoriam in se sustinent, qui nobis, nisi 8Sent a comicis Otati, ne nominis quidem inclicium reliquissent, tamen duplex scholiorum est genus, Sive copia, sive indole praesidiorum respicitur', e quibus in unum collecta sunt ). Est enim unum eorum, qui non Aristophanis solum, Sed aliorum quoque poetarum fabulas haberent cognitas, ut referre O88ent, quomodo vitia, quae comicUS tangit, a diversis essent deris g). Tum eos nominamus, qui comoedias Aristophanis, quot nunc supersunt, ad interpretationem adhibuerunt. Hos autem alii insecuti sunt, quibus tam illa fontium, quam haec doctrinae defuit copia. taque e ipsa IocOrum ratione modo agaciter, modo stulte collegerunt, quod ad intelligentiam eorum spectabat. Quanquam haec saepius ita comparata Sunt, ut X Optimis videantur fontibus fluxiss0. Restat denique congeries choliorum, quae a grammatici Sanae rationis omnino Xpertibus de mutilata et quasi decurtata

legantur, ut maximam artem ViX emendari, nedum Satis X-plicari queant. De qua re sunt comparanda, quae de Alcaeis, quaeque de Agathonis comoediis infra monebimus. Illa ero, quibus interpretes haud ita vetusti reliquos scriptores illustrarunt, hincla sere an illo tempore Scripta, cum USU Studiorum Xigeret, Ut quid superiores de singulis statuissent locis,

1 De illis latitum disserimus, quae ad tragicos perlinent. lia exempla Stoecherus Dissert de interprel. Soph. et Aristoph. P. 1 exhibuit. 2 Schol ad Aristoph. Vesp. 219.

30쪽

XXIV quam quibus argumentis, quibusque rationibus sentetitiam On- si mavissent, diligentius quaereretur ). Atque tibi loci ad nodandam vim dictionum, aut antiquum rerum talum describendum comparantur, cum de ragicis agunt, fabulas principum, nec ceteros respiciunt, de quibus in hac scriptione disputabimu8. Quamobrem aut Omnia negleXerunt doctrinae specimina, aut ea praetulerunt, quae nos parum hoc Ioc iuvare possunt.

Nullum igitur ita scholiis Aeschyli, indari Theocriti subsidium inest, nullum vetusti Oratorum interpretes, eve Veroeeteri asserunt, quibus commenlarios Arali, Aristotelis, Euripidis, Platonis, Sophoclis debemus. Neque illa Homeri scholia admodum juvabit percurrisse, quae illo is Onius aliquot abhinc annis e codicibus Venetis protulit. De Eustathio nobis

idem contendere licet, quod Val clienarius, certissimus ejus existimator, invenit, haud alios libros ab eo in sum 88 VO-eatos, quam quo ipsi Possumus etiamnunc adhibere. Nam quae huc pertinent, e Athenae descripsit, a quo alia excenta accepit. Spa an de Antiphoni. p. Friedem P. 167.

Hinc enim Iocum Agathonis Athen. ΙΙ. p. 528. Eustalli ad Il. φ. p. 1292 , Ionis Athen. I. p. 68. Eustalli. p. 1300 , Chaeromonis Athon. II. p. 43. XIII. . 608. Eustalli. p. 1545,l658 recepit. Noquo de Zelgae doctrina aliter judicandum

est. Nam fortasse versum Melanthii ad Hesiod. p. 2 prolatum, apud Iutarchum De Cohib. Ira 2 invenit. Quanquam erui non potest, unde fragmentiam Phrynichi sumpserit, quod ad Lycophr. Cassand 433 habet. Sed nihil sero hona frugis e veterum scriptis percipi-mU8, quibu re grammaticae exponilntur. Nam qui haec reliquerunt sabulas principum, quam aliorum cum propter dignitatem, tum ea de caussa audare maluerunt, quod novissimi

quique tragicorum id ipsum dicendi genus consectati videntur, quod comicis, quodque oratoribus maxime proprium fuit. Quare Iibros Apollonii Alsivandrini, Dionysii Thracis, Hephaestionis, Herodiani itemque Choerobosci, Diomedis, Melampodis aliosque nequidquam Xcusseris. Unde alet criticos, cum illa tatuissent, vim aliquam in studia eorum habuisse, qui regulast Nimirum haec ui jejunitas illa , quam in Pholio Isuhnhenius