장음표시 사용
31쪽
XXV linguae aperire conabantur. Sed regula neque apud omnes valuit, neque ubique terrarum Probala St. Velut Athenaeus, cum materiem copiosissimi operis e libris plus septingentis On- gereret, Iurimos e tragicis laudavit, Ut Achaeum, Agathonem, Antiphontem, Aristarchum, Aristeam, Astydamantem Carcinum, Chaeremonem, Critiam, Diogenem, Dionysium, Ionem, MeIanthium, Phrynichum, Pratinam, StheneIum, heodectem. Pari modo apud Stobaeum fragmenta Agathonis, Aristarchi, Astydamantis, Carcini, Chaeremonis, Diogenis, Iophontis, heodectis invenimus. Nec historici nobis omnino desunt, propterea quod mentionem tragicorum fecerunt. Quemadmodum Dionysius de iis adhiberi potest, qui studium tragicae poesis cum hetorica conjunctum coΙuerunt; sic Diodorus Iocum Carcini habet et aetatem Polyidi declarat, et poeticum Dionysii regis furorem commemorat. Item Plutarchus illa doctrina, quam ubique ostendit, non solum versus Agathonis, onis, Theodectis in suos libros inclusit, sed narrationes quoque de his aliisque memoriae prodidit. Nec geographi ab illustratione hujus loci plane abstinuerunt. Nam et Strabo versus Ionis reliquit et Pausanias de Aristea, Choerilo, Phrynicho, Pralina scripsit et Stephanus Bygantinus aetatem librosque heodectis decIaravit. Si sero ii spectantur, qui varia iterarum genera in Scriptis comprehendunt, Diogenes Laertius mentionem Achaei, stydamantis, Diogenis, Ionis fecit. Quem exscripsit Hesychius Milesius, ubi versus Achaei protulit Philostratus auca de Agathone, A tiphonte, Critia scripsit. Item X eorum libris, qui res abii Iosa enarrarunt, ut Antonini Liberalis, Apollodori, Cononis,
Parthenii tam argumentum, quam compo8iti fabularum cognoscitur. Sed quanquam sic fonte enarrare in8lituimus, ut appareret simul, qui studia secundum illum canonem direXissent, quique in suis, cum iteris operam darent, viis institissent, Platonem lamen, postquam ad philosophos Venimus, icet O minare, etsi multis iniis antecessit duobus grammaticis, a Uibus illud decretum ac cupimus. Is igitur se multa de tragoediis prodit, quale tum fere scribebantur, et Agathonem in Convivio Critiam tyrannum in Critia, Charmide Timaeo, MeIetumque in Apologia Socratis ad vila similitudinem depingit. Nec Aristotelis ullum est scriptum nobis inutile. Marcu Aurelius locum Agathonis habui, nonnihil corruptione depravatum. 'u-
32쪽
XXVIcianus de Agathone ac Di ysio loquitur. Longinus de Ione Iegendus est. SeXtu Empiricus duo Critiae fragmenta, unum
Ionis exhibet Pari modo nonnunquam conferre debemus, quae Aristides, Chrysostomus, Libanius, Maximus Tyrius, Themistius dispulant. Unde tragicos, in canonem relatO8, quanquam PIUS honoris, quam ceteri habuerunt, tamen non tantam audem iis detrectasse apparet, ut ii fastidiose ab Omnibus ejecti sint. At si canon hanc vim ne in eo quidem Xercuit, apud quos auctoritas Alexandrinorum maXimum pondus habebat, quid eum ab aliis lam religiose servatum censes, qui vel aliis e scholis orant, vel aliis bibliothecis, aliisque utebantur ibrorum cala- Iogis Nam pauli diversa scriptorum copia Pergami condita fuit. Quam Pergameni, cum in Ordinem redegi8sent, in tabulis descripserunt, quae Pergamenae vocantur. Athen. VIII.
sarum sede a duobus grammaticis, Callimacho atque Aristophane, conditiam est. Nam cum Opera inter Se ipsa comparentur, UmqUe argUmentum e ii ducatur, quo effici possit,
num Asotodidascalus Alexidis haberi, an alii vindicari debeat,
et illa comparatio et hoc plenitudinis indicium hos non tam delectus declarat, quam catalogo fuisse scriptorum. Errat igitur Bern hardius, qui Pergamenis eandem, aut imitem indolem tribuit, quam AleXandrinus canon habuerit SyntaX. r. p. 1. Quanquam grammatici, cum omne dinumerarent scriptores, quorum Opera in bibliothecis invenerant, non solum genere ordineque literarum, a quibus nomina incipiebant, sed etiam momentis quibusdam et judicio eo disponere poterant. Quod i fecerunt, principibus, quorum Virtu i unquam in dubium vocata est, haud dubie alio adjunXerunt, quam UOS Alexandrini receperant. Ut Agathonem fortasse itemque Ari-8tarchum cum iis arctius conjunXerunt. Nam hi quo magis in sui ipsorum inventis suaque doctrina acquiescebant, id quod
Suum judicium secuti AleXandrino certe audire noluerunt, Ui-
33쪽
IIεργα sthi in πλεiστα διη μιλλησι et ἐν Περγά/t 0. Wolf. Pro Iegoin P. CCLXXVI etc. Verum etsi nullam Virtuti rationem in illis tabulis habuerunt, tamen de singulis Scriptoribus pro
SUO qui8que Seusu suaque iterarum cognitione judicarent necesse fuit, ut alia Alexandrinis, alia Pergameni de Scriptis esset Sententia, ni tantis Xcellebant ea Virtutibus, Ut qui Olebant errare, communi consensu deberent ea laudare. Quodsi
autem Pergameni de scriptorum audibus haudquaquam cum Alexandrinis conspirarunt, id quod ipsi judicarunt, pro summo Cratetis Domine, aut auctoritate eorum, quo ipse auditores reliquit non paucis olim, quanquam haud ita multis, sine dubio persuaserunt. Nam celeberrimus quidem Aristarchus fuit, adeo ut unus omnium maxime oreret ). At Cratetem lam discipuli coluerunt, quam Omnis antiquitas Iurimi fecit. Nam hi duo inter grammaticos coryphaei nominantur. Strabo I, 2.
εκείνου is θάνεσθαι NO ριοταρχ0υ καὶ Κρατqητος se α- ιενους in κορυφαίων ἐν γ ἐπιοτ ιιν ταυτ Similites Sext. Empir. I, 44. Vide Bernii Thier Sch. de aetat. Homer β). Aristarchus nobilissimos instituit discipulos. Nec vero exilis eorum gloria suit, qui e schola Cratetis prodierunt. Quanquam hoc maximum inter utrosque discrimen fuit, quod uomen Pergamenorum, cum iterae in ea urbe vigere desiis-Sent, celerius con8enuit, cum Alexandrini diutius id tuti nobis per manus quodammodo tradiderint. Accedit autem, quod grammatici quidam, vel historici re
cere debebant , Sub Augusti imperium Uba, cum Romam Ve-1 Cf. Wolf. Pro egom. p. CCLXXVI ol. 4. Quid praestiterint,
nuper in maximam literarum utilitatem Berni, Thier schius docere coepit, cum de Alexandro Colyaeensi in Program Gymn. Trem On. IIII. 1834. disputavit. 2 Apud Athenaeum XV. p. 671 ο γραμματικοῦ ματος nominulti C. 3 Idem de Schol. 1 al. Mallol. p. 4 grammaticos, qui ante O Car' minibus Homeri vel emendandis, vel explicandis operam dedissent, Omnebcoralem plo esse ibi iratur, aut contemptione dignos esse habendos.
34쪽
XXVIII Disset, ut per triumphum duceretur, Suid. s. v. 'Ioβας, cumque se totum post studio iterarum dedidisset, et alios iisloricos libros, Plin. at Hist. VI, 27. VIII, 3. Athen. III. . 3 B,
et θεατρικνην ἱστοριαν Scripsit, cujus librum septimuin decimum Photius in Biblioth. 461 Iaudat. In qua originem instrumentoriam, quibu Vetere utebantur, ab exteris gentibus duxit. Athen. IV. p. 175 D. E. Attigit singula scenicarum saltationum genera, Hesychi le8te 8. V. Kλωπεια os ζοις, ως ο -
βας ἐν εet αρτω Θεατρικων. Addimus locum Schol. Raven ad Aristoph. Ran. 1l75 itemque Athenaei I. I. p. 177 A. P. 183 C. Eundem Scholiasta ad Demosth de Fals Legat. p. 253 citat, qui quidem verbis ὀ ὰς Τεαet ρικὰς ἱστοριας γραφας non
Asclepiadem, ut Valc Lunar in Dia tr. p. 182 B opinatur, sed Jubam signiscat. Quemadmodum igitur copiose de musicis instrumenti egit, reliquum cenae apparatum quam maxima
doctrinae copia per8eculus videtur. Porro Hephaestioni Suidas S. V. 'υφαιοτίων τραγικὰς λυσεις assignat. elephus, grammaticus Pergamenus, quem L. Veri dicunt magistrum fuisse, Capitolin Vit Luc. Veri, soυς ραγικων καὶ κω tιικῶν Scripsit. Suid. S. V. νηλεφος. Opater Ophista, aequalis Caracallae, in quarto et quinto Eclogarum libro de tragicis comicisque Oetis egit Phot Bibl. 16 l. Eugenius, Anastasi regnante Scrip8it κωλομετρίαν των tenκων Alsχυλου, Σοφοκλέους, υρι Riδου ἀπουραιεύτων ε . . Porro liber Amaranti Alexandrini δεερὶ oκνην)ης apud Athen. VIII. p. 343 F et X. p. 4 4 F commemoratur. Qui quidem post dubae, quem commemora it tempoTavixit. Est incerta Nestoris aetas, cuju υ πο νηιιατα θεατρικἀ ab Athenaeo . . t A semel citantur. In quibus Commentariis quod mentionem Herodori secit, qui aetati Demetrii Poliorcetae Suppar fuit, Athen. I. I. apparet, eum post illius aetalem vixisse Rusus Apameensis noικ DI IGzορίαν τραγικων δε a κω t ικῶν, a Pholi in Cod. 16 Iaudatam, consecit. Quem librum quod Sopater ille, cle quo diximus, in Sum O-cavit, Rusus Caracallae saltem anteponendus est. Item AristOclis leXandrini de choris περ χορων laudatur Seriptio, cujus locos bene Iongos Athonaeus IV. p. 74 C XIV. p. 620 D, 62l, 30 B, . p. 22 Λ servavit. Quod opus non partem libri, quem idem de musica, Athon. XIV. p. 620 C, reliquit, sed singularem fuisse librum, ex eo intelligimus, quod Octavus ejus
35쪽
XXIN liber ibid. p. 630 commemoratur. L. Allius, quem JOD8ius . I. II, 3 ab insigni tragoediarum Oela non habet diversum,
Muσκαλικὰ scripsit. Vide II ad vi de L. Alli didascal. 831.
Cujus os aeris primum ibi iam Aul. Geli. Oct. Allic III, 11, 4, nonum Priscianus III. Iaudat. Similia fuerunt, quae Carystius Pergamenias, cujus aetatem ignoram Us Jons. IV, 1l, περὶ διδα sinu λιων literis mandavit. Allien VI p. 235 E. Et commenlarius Chariclis περ ι set ικου ἀγωνος , Allien VIII. p. 350 C, exstitit. Dionysodorus quidam ἐν et Οις παρά τοι τραγωδικως ηιιαρι πιόνοις apud Scli Ol. Vatican ad Rhes. 499 Iaudatur.
Quam quidem Scriptorum copiam paullisper animo contemplatu quisque lam pauca nobis iamque tenuia relicia esse
mirabitur. Et ipsa sabula maturius etiam interierunt. Nam de Thespido dubitamus sabulas utrum egerit tantum, an Seriplo quoque ediderit Benile j. Opusc. p. 28l, OIL Prologo m. p. LXIX, e Icker Trag. r. . I. p. 6. et Ponti JOurn.
de Savans 83 S. p. 324 ), adeo ut res ad liquidum omnino perduci nequeat. At vero tragoediae Choerili ac Phrynichi,
in quibus multa cum ad Omnem poesis indolem incompla, tum ad dictionem orant durissima, si ullo tempore habuerunt aliquam gratiam, circa Aristophanis aetatem Placere ridem desierant. Omitto Choerilum, Oetam de Vetustum, ut modo auctor tragoediae, L Alexid. p. Athen. IV. p. 164 C, ae L. Choeril. p. 5, modo princeps satyrici generis appelletur, quod et antiquissimum, Deque ab incunabulis valde remotum fuit. PIol. p. Choeril. p. 4. Item antiquitatem Phrynicho, cum propter miram carminiam dulcedinem Plurimis esset acceptus, nonnihil tamen Ossecisse, e Aristoph. Vesp. 220 intelligitur.
Nec poesis ratinae diu viguit. Sed ruid omnino de hospidis, Phrynichi, Pratinae fabulis judicamus, qui quidem o siceiosa vetustate nominati sunt Athon. 1. P. 22. Cum vero doceteris, quando sabulae eorum Perierint, quaestio suscipitur, duo poetarum ordines praeprimis distinguamus portet, num eorum, qui nomen aliquod adepti sunt, alterum Plane obscul Qui modis admodum diversis judicant. Ut Lelrotinius verSUme papyro Muse Parisini profert, quem unum Thespidi censet assignandum esse. Cf. Schneidewin Fragmente Diechi scher Dicliter, auseinem Papyrus de Koni gl. Musei et Paris. 838.J
36쪽
XXX rum. Et in ioc quidem alterum Actiastum Alcesti J0m, Aristonum, Dionena, Carcinum eniorem, Dorillum Euripidem seniorem Hieronymum, Hippiam, Orsimum Morychum, Othippum, Pythangelum, Xenoclem nominemus, qui fabulas, qua8
ne aeqMale quidem Probarunt, non admodum posteris commendaVi88e, Deque ab eorum contemptione ac fastidio vindicasse videntur. Sed nihil de Apharei, si Euphorionis Obscuritate contendimus. Nam quae de illo seruntur, tam Plena, iamque distincta sunt, ut posteritatem ejus oblivione non in- Obscuratam esse appareat. Et Clemens Alexandrinus in Stromat V. p. 603 ex Euphorioni tragoedia duo versus deprompsit si modo infra de librorum scriptura recte laluimus. Sed cum de interitu ceterorum quaeritur, indicia, quae nobis eXicographi praebent, nequaquam adhibere licet, Propterea Vod, cum nil alterum X8eris Serit, qui Primus singulos locos e fontibus extulerit, certo equit explorari. Post Aristotelem
haud fere quisquam scriptorum sabulas Cleopli Ontis, aut O-Iyidi vidit, ni Zetne tam tragoedias hujus, quam dithyrambos novisse utatur. On ita multo post Philocles ac Timesitheus in oblivionem Venerunt. EXtremi enim eorum, a quibus olim commemorati erant, haud dubie sunt ii, quibus didascaliae vindicantur, qui et fabulas hujus nominatim dinumerasse et Pandionidum illius, primo ejus versu apposito, ut apud ScholiaSt. ad Aristoph. v. 282 egimus, commemora88 Videntur. Nec Meleager Antiphontis ante grammaticorum aetatem intercidit; hunc enim Adrantia fertur grammaticus explicuisse. Sed Plutarchus, qui circa ama. 98 post Chi'. at floruit, quemadmodum elegos MeIanthii ad manus habuit, sic tragoedias jugilem, e quibus Unum laudat versiculum, haud dubie adhiboro potuit. Biecentissima Achaei Aristiae, Ionis, Sthenelique vestigia in Athenaei aetatem cadunt. Nec Stobae tragoediae Agathonis, Aristarchi, Astydamantis, Carcini, Chaeremonis, DicaeO- genis, Diogenis, Iophontis, Neophronis, Theodectis desuerunt. Ducentis fere post annis Antonius opera Diogenis, Dionysii, Moschionis invenit. Sed insignem re vera fortunam tragoediae Critiae tyranni expertae sunt. De quibus cum vetere ambigerent, Utrum Euripidi eas, an Critiae adscriberent, haec dubitatio tantum favorem iis conciliavit, ut diu cum Euripidis operibus servarentur Has enim Gregorius Corinthius Ob ocu-
37쪽
Nunc alterum equitur, Ut de praesidiis dicarnus. Itaqu0Grotius fragmenta tragicorum et comicorum in unum collegit. Qui cum hoc maxime sequeretur, Ut Oeos cum ad moralia praecepta conariaendanda, tum ad indolem poetarum declarandam utilissimos colligeret, idque, non omnibu Undique comportatis, intellexisset seri P088e, nec minuta POPOSuit fragmenta, 11 eque cunctos adhibuit fontes, e quibus materiem hauriro debebat. Allulit autem Versus Achaei p. 40, Agathonis p. 36, Antiphontis p. 43S, Aristarchi ibid. Astydamanti P. 440, Carcini p. 450 1003 Chaeremonis p. 844, Critiae p. 452 Dicae o- genis p. 442 Diogenis ibid. Dionysii p. 44, Ionis p. 448, Ioplioniis p. 577, Melanippidis p. 454 MeIanthii ibid. Moschionis p. 20, eophronis p. 454 Theodectis p. 44. Quos
ut inveniret, Platonem et Aristotelem egit, Scholiastas orum adjunxit, Philonem, Iutarchiam, SeXtum Empiricum, Oratores, rhetores, historicos Graecorum adhibuit, Aelianum, Athenaeum, Scholiastasque et tragicorum et Aristophani inspeXit, neque Athenagoram, Clementem, Justinum, Theophiliam aliosque Deglexit scriptores Christianos. Unde hoc opus, i nobis in Ostram rem nequaquam sufficere intelligimus, ne id quidum,
quod singulis Ocis Xspectamus, recta aut emendandi, aut X-plicandi via consecutus est. Namque cum ire ingenii periclitari potius, quam fidem, vel consen8 iam librorum Xplorare cuperet, idemque non omnia uno in conspectu Videret, fragmenta sibi saepissimo corrigenda alias, audaciUS XStirpavir, quae suspicioni nullum Iocum relinquebant, et alia ingenioso ad suum arbitrium mutavit, quae ad normam longe aliam erant revocanda. In quo sic sibi indulsit, Ut Verba Versibus adstrinxerit, in quibus De minimuni quidem appareret Umerorum
vestigium. Cujus rei, a Valchonario in Diatrib. p. 3 A,
38쪽
gicos 11O11 invenisset, Agathoni conjectura adscripsit. Quo quid potest audacius, quidve magis ingeniosum cogitari
Sed longe gravius auxilium ab iis nobis exspectandum est, qui Omnem iterarum Graecarum iis loriam pereurrente memoriam tragicorum allingere cogebantur. Ut Lilius Gyral-dus, errariensis, Xeinplo olitiani motus, de iis quoque poetis in juvenum utilitatem cribere ingre8SUS e8t, quorum opera interierant. Nec quisquam Opus Suscepit unquam utilius, aut reliquit perfectius. Quemadmodum enim e tritissimis quibusque sontibus omnia hausit, sic ad cognoscendum se retulit, quid bonae frugis tam choliastae Praeberent, quam vetu8la haberent IeXica, ut ea, quae recentiores, cum in hunc locum incidissent, dispularunt, ex hoc libro Gyraldi fluxisse, aut eo duco collecta ac disposita videantur, Utque celeri, ivestigia hujus premere voluissent, jamdudum memoriam Oelarum intermortuam renovassent. Nam cum tanta hominibus crudelitas tum atque religio esset, ut ambiguam idem dubitarent narratiunculis denegare, Gyra Idus de veritatis indagandae Xpers fuit, ut ne fraudes quidem in iteris vel gloriae, vel ostentalionis caussa detrectarit. Cf. Hu8chk. Praefat. ad Tibull. p. XI. Post eum Mart. Ant. De Irius protegomonis in Senecae tragoedias centum duodetriginta poetas tragicos dinumeravit. In quo catalogo, quamVis a Gyra id nonnulla mutuatus, alia lamen e uis crinii addidit, alia correxit aduce emere peccata. Non ita multo post Oh Gerti. Vossius de temporibus veterum poetarum scripsit. Qui haud facile quenquam judicavit eandem initurum esse provinciam, quam
Gyraldus, egregio ingenii, judicii, doctrinae, industriae specimine dato, reliquisset. Cf. VO88. de Poet. p. 82. d. Amst. Quare catalogiam ejus paullo Xiliorem, quam ipsius Gyraldi
habemus, a quo Vel menda recepit, quae Detriti ante notaverat. Quo quidem Fabricius cum cupide sequeretur, mi Ita contendit, quae pro illa doctrinae copia ac studiorum alio ne
39쪽
XXXIII rosellore debebat alia passim a doctis hominibus memorata, vel Politis correcta religiose conge88it, sive pugnabant inter e, Sive conciliari poterant; ipse Vero pauca Parissime correxit, tanta in hoc modestia usus, ut vi dispiciamus, quid verum habuerit. Nimirum opiniones doctorum hominum conquisitas exhibere voluit, quo majus otium tanti Iaboribus necessarium nancisceretur quoque Iargiorem doctrinae copiam nec certis regulis coercitam, nec opinionibus ui sucatam suppeditaret. Quare nemo miretur, quid e sententiis aliorum eos quoque tragicos numeraverit, quoriam Operam videbat in tragica poesi omnino
nullam fuisse. Post Barthelem ius, cum historiam theatri Graeci proponeret, de Agathone, Astydamante Dionysio Ione, Philocle, Phrynich retulit, quae nec Per se graVia Sint, neqUe
in unum conjuncta, aut Vitam, aut poesin eorum satis illustrant.
Voyage du eune Anach. Chap. 69. Nec quidquam Gruppio
potius fuit, quam ut X omnibus vetustatis libris diligentoranquireret, quid singuli poetae in arte praestitissent, quam per singulas historiae aetates illustrare volebat Ariadn. p. 716. Verum enim quamvis copiose de nonnullis eorum disputaverit, tamen nec lantes dolemus ab eo indicatos, e quibus videtur
sua sere duxisse, nec ratione communicataS, neque argumenta
nobis monstrata 88e, quibus fortasse vel judicia, vel suspiciones, vel opinione defendere potuit. Hi autem libri, cuicuimodi sunt, quam raro, quamque leviter ab ii in usum vocati Sunt, qui nuper omnem rerum, quae ad Graeca literas pertinent, historiam scripserunt Quemadmodum Frid. Aug. Wolfius e trecentis, quos in scena floruisse tragico censet, Praelect de Hist. Liter. Graec P. 255, Praeter coryphaeos Achaeum, gallionem, Ionem, ΙOphontem nominat, missis aliorum nominibus, quanquam multo digniores Ophonte erant, do quibus propter rerum seriem disputaret. Est quidem Ionge Imajor eorum copia, quos asso Wius in Lineament. His t. r. Liter. p. 86 numeravit. Sed is brevissime scripsit, nec vitia removit, quae, si monumenta, quae de iis loquuntur, prudentius consuluisset, facillime depellere potuisset. Sunt, quorum mentionem Schoellius injecerit; sed is alios silenti praeteriit, ut nobis rationem, quam in delectu eorum SecutuS St, nec idere, neque probare, aut refellere liceat. Apud rod-deckium denique nonnulla de principibus, de familiis eorum
40쪽
de illisque leguntur, qui honore canonis ornati sunt. Sed hi
Omne quaecunque Scripserunt, cum non singulari studio undique eruta, nec diligenter composita, nec assidua ac diuturna contemplatione elaborata, sed ab uno ad alterum translata videantur, facilius studium quaestionis copiosius atque amantius repetendae Xcitant, quam desideri eorum respondent, qui rem omni e parte Xploratam cognoscere cupiunt. Nec vero
duumviri summi nominis, Odo fredus illi erus et Godo-fredus et cherus, cum historiam tragicorum diligentius coepi88ent cognoscere, hoc studium ita Persequi voluerunt, ut nihil in omni dispulatione desideraretur. Nam is, quem primo
loco nominavimus, cum scriptionem de historia iterarum Graecarum confecisset, quae multa diligenter elaborata, quaeque memoriam poetarum seXcentis fragmentis aliisque illustratam locis comprehendit, hanc literarum acturam de Sibi non resecisse videbatur, ut laborem, quem nos nunc ab8Olvim US, incommodum iterarum cognitionis subiri ac persici admodum cuperet. Nihilominus alter et cherus sibi et titulos fabularum indicandos et fragmenta in iis posetis explicanda fuisse fatetur, quorum historiam infra enarrabimus alia vero se aliis ad dispulandum integra reliquisse. Tragoed. r. . ΙΙΙ. . 887. Quibus quidem sontibus ac praesidiis quomodo ad historiam tragicorum Graecorum scribendam usi fuerimu8, Xponere non longum est. Nam cum perfectam disputationem, quae O- cum omni ex arte illustraret, vi fieri Os8 appareret, nil vero, quod ex historiae monumenti certe Xploratum 88 et, tam eve ac minutum haberemus, e quo probabilis effici nequiret conclusio, quae vel damnum sontium resceret, vel sterilitatem resarciret Omnes res, quae huc pertinent, ita Xplana-Vin US, Ut non Oliam veritati, verum etiam copiae hujus libri bene Prospiceretur. Quare nihil missum est, quod aetatem poetarum declararet, quodque Vel vitas eorum, Vel Oesin O88et adumbrare. Xposuimus enim, qualia singuli argumenta delegissent, quom Od ea exornavissent, quo dicendi genere,
quibus metris usi fuissent, quibusque tibiarum vel numeris, vel modis. At ver de singulari fabularum compositione nihil sere addidimus, quanquam indoles poesi in ea maxime cernitur. Nam ii scriptores, qui mythos narrarunt, terumque Principe8 sequuntur Est quidem, ibi alios poetas ob oculos habeant.