Historia critica tragicorum graecorum

51쪽

vidisse ut, quod tragoediae inprimis proprium est, plures poetae molici atque epici inter tragicos salso retali sunt. Qua de re infra plura exponentur. Unde hoc judicium, in quo ulla historiae pars latet, historici quidquam momenti habere non potest. Quare Fabricius falso Arionis, in dari, Empedoclis,

Xenophanis nomina huc transtulit Haemonem, hiem ipse poetam non esse, Sed erSOnam Sophoclia fabulae vidit, superiores ea de cauSSa receperant, quod ersibus non tam Oeta-Γum, Uam DPSOnarum nomina in veterum Scriptis apposita sunt. Valchen. Diatrib. p. 19S A. 151 A. Simili errore Adrastum et Alcmaeonem in hunc alienum ordinem inculcarunt. Fabri c. l. I. p. 283. Item Sylburgius, cum Clementem in Stromal. p. 716 non satis recte intellexisset, Amphionem tragicum numeraVit. Quae postquam in Fabricio facillime notavimus, ad alia eaque graViora refutanda aggredimur, quae partim majorem prae se speciem veri erant, partim luculentis veterum testimoniis confirmari videantur. Quo ex genere primum comicos Poeta nominemus, quorum inter iragicos plurimi relati sunt. ain comoediae medii generis, quod dicunt, tam nomina, quam argumenta cum tragoediis habuerunt communia. Meine L. Hist Crit p. 283 ROede P. De trium, quae Graeci col. etc. V, 3. Quod in summa rei scenicae Obscuritate cum et Vetere grammatici nescirent et recentiore ignorarent, non Solum fabulae comicorum ab his in tragoediis habitae, sed ab illis quoquo testimonia, in libris scriptorum Saepenumero Corrupta Uut.

Hac enim de caussa alii Apollophanem i), alii Eubulidem λ), alii authyclem h putabant in tragicis quisse. uox nunc

1 Hunc uti uin e comicis fuisse ossius . l. p. 9 Grolius Exc. p. 38, Thom Gata verus per Crit. p. 492 , Fabricius . . p. 284 consentiunt Sed Daulidem ejus pro tragoedia habuit De Irius. 2 Gyraldus . . Et quanquam ei Colomesius nequaquam Suffragalus est, tamen Deirius Eubulidi, Milesio, Megarico philosopho Diogene L. II, 10, 6 este, multas iragoedias tribuit. Sed is ulcunque lo

iας expediveris, ipse non fuit a comico diversus. Me inelc. Ηist. Dil. p. 21. 3 Fabricius in hunc errorem deductus est, quod in fabulis ejus Atalantam invenerat. Sed artes ius longe aliter de eo judicavit.

52쪽

onmes videmus in locum suum rediisse. Sed illud quoque vitium, quod in libris admodum frequens est, qui sarino et

τραγωδία pro κω/meo et κω/ δία habent, a grammaticis ducamus oportet, qui eadem similitudine nominum errarunt λ'.

Ut de Cephisodoro Suidas . V. Κηφισοδωρος, Ἀθηναῖος, τραγικος τῆς αρχαίας et ραγωδίας. Quae Eudocia in Violar.

ap. Villoison. necdot T. I. p. 270 ad Verbum exscripsit. Atqui caussa et ratio erroris haud quenquam facile fugerit. Nam Sicut Omina fabularum, quas cripsisse fertur, in tragoedias Vi unquam identur quadrare potuisse, ita modo cum tragicis conjunctus, Athen. XIV. p. 629 C., modo comicus diserte appellatia est, Athen. I. p. 459 A Jul Polluc. IV, 24. Sed quae Vetus tragoedia dicitur An grammaticus divisionem ab Alexandrinis profectam spectavit, eosque poetas intelleXit, quos illi ad primum tragicorum ordinem etὴν πρωτην ταξιν Tetu Ierant Minime. Nec vero idem poetam, qui Ol. 94, 3, eine L. II. C. p. 267 comoediam docuit, illis adscribere potuit, qui Veteres olim appellabantur. Athen. I. p. 22 A. Quare

quanquam re longa ratione On eget, Ut errorem, in quem

Suidas et ossium p. 36 et Jonsium de Script Hist. h. I, 3 l induxit, Iane deponamus, praesertim cum is a Del-rio, eursio, ei ne hi pridem refutatus sit ipsa tamen ratio Oci tam originem mendi, quam medicinam, qua tollitur, optimam indicat. Nam , ut ei ne hius Η. C. p. 267 voluit, scribimus WApισοδωρος Αθηναιος, κω/tικος τῆς αὐλαίας κ09-μωδιαρ. Nec vero ulli grammaticorum hoc mendum fortuito excidit; sed meditatum id cogitatumque inculcaVit, quicunque Amagones fabulam, idque non improbante De Irio, pro tragoedia habuit Stratiis Atalantam, Myrmidones, Phoeni88as reliquit. Itaque Suidas S. v. δεραττις Ἀθηνα is τραγικος, quod Eudocia p. 385 recepit. Sed eum nihilosecius comicum fuisse et Hugo Grotius Exc. p. 878 sibi persuasit et alii Omnes probarunt. Atqui cum omnes Suidae libri, de quibus rescivimus, eam lectionem praebeant, idque mendum Eudocia vetustissimum

1 Exempla, quae p. Casau bon de Sal Poesici 5. p. 148 Benile jum opusc. p. 63 sed Lips.), ei ne hium ist Crit. p. 340, 21, 52 invenimus, cum inter se, tum ab his, quae proposuimus, longe discrepant Nam alia habent aliam originem.

53쪽

e88 demonstret, erroren grammatici cum Moinelii Hist. Crit p. 223 refellere, quam τραγικος in κω/tικος mutare ma-l Umus, propterea quod, quamvis fides ingulis scriptorum locis denegetur, menda tamen, quibus abundare videntur, litura non

licet corrigere. De Lysippo, comico poeta Eudocia p. 282: 1υοι Ππος τραγικος. Quaeri jam potest, an Detrius Proteg. in Seneci, Fulv. Ursinus in Eclog. p. 282 VO88ius P. 9l, qui hunc auctoritate Athenaei ac Suidae tragicum faciunt, additamentum τραγικος, quod Eudocia non nisi ab eo sumpsit au-etore, quem ubique equitur, in vetusto libro Suidae invenerint, clam a vulgatis exemplaribus absit ). Quemadmodum vero comoediarum titulis decepti nonnulli comico poetas in numero tragicorum habuerunt, ita dithyrambos propter ipsam nominum, quibus inscripti fuerunt, similitudinem aut communem in utroque Oesis genere U8um, d OfP. Mulier Hist. it. r. . ΙΙ. p. 290, miramur permulti ansam errorum dedisse, ut cum tragoediis temere confunderentur.

Est enim hoc in errore rotius, cum Melanippidem quendam, sive is major, sive minor natu poeta est, tragiciam perhibeat. Excerpt. p. 455. Qui cum Persephonam fabulam laudat, rationes, quibus carmen tragoediam tragicumque fuisse poetam declaret, nullas Omnino assert. Sed versus Proposuit, quos apud Clement Alex. Strom. V. p. 60 D. legimus: κλυθίοιοι, ω πατερ αυz3ια oozωντας χειλου φυλας ιελων. Verum enim Clemens neque carmen accuratius Significat, AEAEUO

ver fragmentum, ive sententiam spectamus, SiVe Ver8Uum C

i Est enim inprimis mirabile, quod Athenaeum ac Suidam auctores hujus rei aciunt. Vos s. . . ,,Lysippus tragicus Athenaeo et Suidae

memoratus.' Lysippum Uterque Commemorat eundem tragicum Deuter

perhibet. Nam, ut de Suida iaceam, Allienaeus duobus locis eum Ommemorat, idque Uno eum cum comicis ungens, Allieri. III. p. 124, altero eum diserte comicum appellans Athen. VIII. p. 344. 2 Quod multis demonstrare non opus est. Item duo fragmerita, quae sunt apud thenaeum . . et Doricis formis et varietate metrorum distincla sunt. Quartum, quod Stobaeus habet, Heynius I. l. bene cor

rexit.

54쪽

quam tragoediae similitudinem habet. Nec aliter melicam indolem in ceteris fragmenti invenimu8. Stob. Eclog. h. I. . 129 ed. Cant. 52. d. Heereia.), Athen. XIV. p. 616 C. ibid. p. 641 F. Quare cum nihil sit, quod Melanippidi tribua imis tragoedias, opinionem G O t ii, quam neque Hi ea em Luri ad Stob. I cI. h. improbavit, neque e ynius ad Apollo d. p. 104 explosit, valde dubitamus confirmare. Quam mirabilis

enim fortunae casus ita tulisset, ut, cum Dagmenta Ceteroriam

tragicorum e dialogis fere petita sint moralesque iis sententiae contineantur, chorica tantum Melanippidi carmina nobis antiquitas relinqueret, si id verum esset, quod isti contendunt, eum in tragica poesi elaboravisse. Sed maximi sunt momenti gravissimique ponderi ea, quae Suida s. v. de utroque elanippide resert. Nam is tragoedias senioris Melanippidis, si quas unquam cognita habuisset, sine dubio nominatim appel-IaVisset, quoniam Opera ejus ex optimis fontibus accurate diuumerat, nec genus, quod tanti liabebatur, erbis ci αλλα Πλε is et univer8 Significasset. Ait enim: ελανι nniox; Asi-τωνος , γεγονυυς κατα 'γν ε λυμπιαδα, νηλιυς εγραφε idio usus βων βιβλία Πλεi0τα καὶ noth Jιατα Πικα καὶ Πιθγρά sta et καὶ λεγεὶ καὶ λ λα λεῆστα. dem, si tragoedias juniori cognovisset, eum non λυρικον , Sed τραγικον nomina-

isset. Quare sillo rus in is t. iter. r. T. I. p. 284. 290 nobiscum facit. Omitto de Philoxeni Cyclope plura disputare. Qui dithyrambustae fuisset, an tragoedia, et in Topter nomen, quod cum fabula Euripidi commune habuit, aut ea de cau88 quidam dubitassent, quia aliquid veri apud Scholiast. ad Aristoph. lut 246 in et Suidam . V. ρετzανελo ibi in-Veni88 Videbantur, qui et Oetam tragicum numerant et fabuli Carmen accensent, a plerisque nuper in Ordinem dithyramborum relatus est, ut locus dubitationi haud ultra relinquatur. 1, Non inus grammaticus hoc scholion scripsit. Sed a imum legi

55쪽

Hermania ad Aristo t. O ut 11, 6, Mi ille P. His t. it. r. T. I. p. 290 Schneide Win Fragm. Poet. r. e Pap. Reg. Mus Paris. p. 22. Timotheum, poetam dithyrambis et musica arte Onge celeberrimum, in tragicis fuisse Potius Exta, Vossius p. 46, Fabricita l. I. p. 326 e Sent. At manifestus est rotii error; nam Persae, quos Pro tragoedia habet, Pausania VIII, 50 teste, o/ o fuerunt. Nihilominus Cyclops ot Nioba dithyrambi fuisse, aut in melico genere ponendi videntur. Nam illum quidem in hoc ordine numerat Aristoteles Ool. ΙΙ, . c. not. Herm. Schneide Win . .

p. 22 hanc ver quare, Harte Si auctore, tragoediam habeamus, caussa Omnino nos deficit. id es ea in Trag. r. . . p. 294. Ol. 9. Pari modo istελας δινας negamus tanquam in cena comparuiSSe. Decretum enim, quo Lacedaemonii Ou- tam castigarunt, quod hoc carmen qualicillaque modo proposuisset, nonnisi artem citharoedi reprehendit, qui foedissima ac

turpissima argumenta exornaVi88et, qui nova in carminum com

positionem invenisset, quique pravum adhibuisset in Strumentum, quo animi mollirentur atque esseminati X8isterent. Sca-

Iiger ad Manil. p. 385 Cita de Legg. 11, 5. Addimus, quod

Nunc vero ad Obscuram Ormn Seriem pervenimus, qui utrum tragoedia scripserint, an ne fuerint quidem, magna Stquaestio. Nam memoriam eorum aut Semel, aut rariSSime Te-Pertam vel corruptae cripturae librorum, Vel perversi interpretum commenti debere videmur. Velut Aca8, quem praeter Suidam S. V. Aκας, Ποιν7Της ραγαδίας neque alius quisquam Veterum Scriptorum, neque ipsa memoravit Eud Ocia, num fuerit unquam, valde dubitamus. Nam auctoritas Suidae cum alias Ιevissima sit- tum hoc loco inprimis contemnatur Oportet, Ubi poetae, cujus mentionem fecit, nec genia S, ne Patriam, neque Scripta rescivit. Scio quidem, valde lubricam eorum viam haberi, qui in dubitationem ea vocare solent, quorum tentii memoria invenitur idque, ne milii vitio duceretur, scriptori vel

56쪽

maxime dubiam fidem haberem, Di tam multa in iistoria tragoediae peccata facillimamque viderem a Fabrici propositam emendationem, quae suspicionem de loci integritate posset movere, etiamsi aliae rationes nullae accederent. Hic enim Σάκας pro Aκας scribit. Quae criptura si placet, cognomeUAcestoris habemus, poetae notissimi, de quo in scholiis comicorum, qui eum Per8trinXerunt, fortasse exaratum erat, quod alibi Suidas . V. Σάκας, oso it κυριον, τραγωδici Π0fζτύς, Nam error neque a Suida receptus, neque a librariis potest admissus esse, quod nomen hunc lexici Iocum tenet. Cynulcus Athenaei enumerationem multorum Dominum ait audientibus neque jucundam, neque utilem esse, Athen. XIII. p. 610 C: PF γὰρ φελος ων τοσουτων νοματων, ω γοαlt' ιατικε, πάντας Πιτθῆφαι ιιῶλλον η σωφsονίσαι δυνα/ ενων Φους ἀκουοντας. α εὰν ἐν τις Ου Πυθηται, τινες ηυαν οἱ εἰς τον δουριον agro εγκατακλεισθεντες, νος καὶ δευ- et εὐου Θως ερεις νο/ια καὶ Ουδε αυτ εκ των τηοιχορου

σιδος Ουτος γαρ Πα/m0λλους τινὰς καet ελεξεν. Ubi cum Lobeckio Parerg. ad hrynich. III. f. S. Iλιουπεροιδος legimus. Quodsi igitur de iis quaeratur, qui equo Trojano fuerint

inclusi, Parica eorum nomina referri posse, eaque non a Stesichoro, sed a Sacada Argivo recitata, qui plurima eorum decantaverit. Ubi quemadmodum carmen Argivi spectat, quod 'Iλιουπεsοις inscriptum fuit, ita cognominis Stesichori dithyrambus significari videtur. Utrumque vero carmen haud dubie melicum fuit, Ut ex ipsa comparatione cernitur. Quocirca conjectura Corfini nobis non admodum placet. Legitur enim

in plurimis Athenaei libris 'Aκατου λ). Quod is ita mutavit,

ut nomen Acatis, de quo diximus, i Athenaei textum inserret, Fast. Attic T. III. . , quamvis memoria ejus ambigua atque Obscura et commemorati tragici posetae ab hoc loco I Onge alie ni8sima esset. Est autem Xemplar, in cujus margine Σάκα,

sive Σακάδα ου Ἀργείου invenimus. Quod cum eursius, a Cors in nequidquam castigatus, probavisset, novissimi editores receperunt Recte acadas enim Argivus, poeta meli

i Hermannus ad Aristol. Poet. p. 162 non improbavit commenium Corsini.

57쪽

cus, lutarch. . . p. 659 d. Rei8k., qui circa quadragesimam olympiadem floruit, Militer. H. L. P. T. I. p. 188, aequalis et aemulus Stesichori, Ibid. p. 357, inprimis clarus, Pau-8an. P. Fabric Bibl. r. T. II. p. 36, isque fuit omnino, quem Athenaeus in ea comparatione posset appellare. Atque haec emendati nobis tanto verisimilior Videtur, quanto propius ad formam vulgati Dominis accedit. Placet igitur, quod el-ckerias Trag. r. . I. p. 8 Sacadae Argivo dithyrambum Ilio υΠερGιν adscripsit. Lepidissima argumentatio Agathonis, Oetae tragici, St, cum amnesilocho reprehensus, quod mollissimis vestibus utatur, hoc decus Ibyci, Anacreontis, Alcaei proprium fuisse ideoque Omnibus poetis convenire contendat. Nam neque rationem

comici perspicit, qui eum propter mollem et amatoriam Poesis indolem in fabulis conspicuam illudit, neque aliud ingenium aliosque mores in aliis requiri generibus Oesis sentit, perindo ac si poetae favorem in cena consequi debeant, quorum opera amatoriis nugis referta sint. Est igitur sic apud Aristophanem in Thesin. 149:

Alcaeum Mity Ionaeum intelligimus. Quemadmodum enim Omnis antiquitas de amatoriis carminibus clamat, quae Ibyeus, Uaeque Anacreon scripserit, Athen. XIII p. 60l B. Maxim Tyr. Dissertat. XXIV. p. 296 ita furor, vel insania, qua Mitylenaeus res Venereas exornavit, Aristot Rhet. I, 9. Quint. Instit. Orat. X, , 63: Sed Alcaeus in lusus et amores deScendit, majoribus

tamen aptior.' 8aepius essertur; et, quod ad hanc Opinionem, vel explicationem confirmandam maXime pertinet, hi tres peculiarem sibi laudem, aut gloriam adeo sibi hoc genere Om-PaTarunt, Ut, Um Omne Superarent reliqUO8, alius Vero alium aequipararet, a Cicerone, velut soli hoc perturbationum genere illustres, conjungerentur. Is enim Tusculan. Disput. IV, 33: Fortis in , in sua re Publica cognitus, quae de voenum amore Scribit Alcaeus Sam Anacreontis quidem tota orat rat amatoris. minime ero omnium flagrasse amore Rheginum Ibycum, amaret ex scriptis.' Quae quidem ita conspirant, ut, si eveni inter-Prethina morem Sequeremur, qui sententias, quae aliquam inter

58쪽

sese similitudinem labent, eorum, qui 1 runt, Propria non e88e, ed ab uno quidem prim inventas, mox autem ab aliis recepta esse existimant, Versu Graeci poetae Romano liceremias Ob oculos suisse, nec ab eo Oti edulo expresso Videri.

Quae cum in sint Burdinus mirabiliter fallitur, cum thoniensem tragicum intelligat, qui a Mitylenaeo fuerit diversus. Ait vero: ῆν o 'Aθν να io et sαγικος ὁ τινες θελουοι Oωτοντο αγικον γεγονέναι. ην δὲ καὶ αλλος τις ιτυλνην cito καὶαλλος 'A'ν ναῖος, κωμικος της Οχαίας κω/L δίας est Πδος,νιος δὲ M κχου, ocr/ς γραφε δοά3 ατα δεκα. At haec Burdinus sibi non sinxit, sed e Suida descripsit, qui, cum et melicum et comicum commemoret ), Atheniensem tradit Alcaeum fuisse, quem nonnulli tragicorum perhibeant principem. Eu- docta p. 60 Suidam equitur. Jam ut mendum Burdini mittamus, si modo is doctrinam grammatici importuno loco deprompsisse videtur, quid nobis de ipso Alcaeo judicandum est, qui primus in illo genere appellatur Unde narrationem censemus hac ipsa de caussa dubiam stuXi88e, quod ν ινες θελουοι πρωτον . g. λ. addituri Utrum aliis e fontibus, an deperditis veterum scholiis, quae illum Aristophanis locunt illustrabant ' quidem originem ju a vetiistis comici interpretibus duxerim, a quibus tam inulta Suidas petiit. Est enim haec ratio Scholiastae, quem Suidas ad manu habuit, quemque ad verbum exscripsit, ut locupletissimis

ac sagacitate leni commentariis usus alia tam mutila et quasi decurtata proponat, ut vi intelligi possint, alia tot vitiis inquinata, quot homine committere Olent, quibus non olum doctrina, Sed omnis quoque prudentia rerumque cogniti de- est. Quae cum ita Sint, quo graviora, quoque plura in eo menda invenimus, eo cautiti nobis agendum est, ut Vetere8 commentario S, quorum forma, Mae primitu fuit, Omnino re- fingi nequeat, in mente nostra duntaXat ad anam rationem revocemus. Ut ex his, quae de Alcae habet, non tam inanes Somniantium mirgas, quam corruptam interpretum Moctrinam

59쪽

elicere conamur. am Veteres, eum de natura, Uae in no- quoque iterarum genere inesset, accuratius secum cogitare idque eo tempore facere coepi8sent, quo fabulae tam tragicae, quam comicae, etiamsi ceteris generibu non plane obscuratis, tamen in summum favorem escenderant, UO OeSi genera, Unum tragicum, alterum Comicum 88 Voluerunt, propterea

quod severam ac grandem poesi indolem in tragoediis residere, comoediam vero retinere opinabantur, quidquid humile atque ridiculum poetica haberet oratio. Atque haec quidem divisio a Platone primo inventa, mox autem a philosophis eruditisque

grammaticis adeo ervulgata St, Ut carmina, quae grandia e88ent, ad tragicum genus referrent. Legimus enim apud Platonem Theaet. p. 152 D. κώ ων ποιν Τῶν Σκροι ἐς Πορη-

εως -τερας , κω ωδίας tὲν 'Eπιχαρ/ιος, τραγωδίας δε ο/ικῖρος. dem de Rep. p. 595 C. Homerum c πήντων sαγικῶν πρωτον διδάσκαλον τε καὶ ω γε/ oνα nominat. Cf. Ibid. p. 598 D. Heindor f. et Sta lib. ad h. l. GPOen an Prin-8 terer rogos'. lat. p. 10. Quam divisionem haud dubio olemo, Academiae veteris philosophu8, re8PeXit, qui eum neque in Platonica philosophia quidquam mutaret, neque ab Aristotele longe recederet, Cic. Acad. , 0. Orat. III, 8, et Sophoclem tragicum Homerum et Homerum tragicum Sophoclem dixit. Diogen L. IV, 37 ελεγεν ουν, Toν μιεν Jιηρον ἐπι- κον εἶναι Σοφοκλεα, Oi ληρον δὲ Σοφοκλεα ραγικον. Porro vereor, ut Heraclides, filius Serapionis, non admodum nobilis scriptor, recte intellexerit Aristotelem, cum alius Empedoclis moneat tragoedias esse, quas Agrigentino ille vindicavorit.

et ραγωδici αντον 9αφαι κω Πολι et ικάδ). Aristoteles nimii libro de poplis agnoverat Homericam quandam indolem dictionis, qua is carmen de natura XOrnavit. Diogen L. VIII, 2, 3:εν δε τω Περι ποι των φλοιν Ἀριστο et ελης), τι και 'Os M-

ρικὸς 'EMnεδοκλῆς καὶ δεινος Περι ην φρασιν Eudocia p. 170. Sed hoc multo clarius Diodorus Ephesius, qui I 0-xandrum inemulum Impedoclis fuisse mi, eoque et tragicam

1 Haec ad Aristolestem retulerim, nec vero ieronymum intelligam, cujus mentio, in Diogenis locum inclusa, nonnihil rationem contextus

impediit.

60쪽

orationis grandi latem et Vesti gravitalem sumpsisse scribit,

tur si Platonis sententiam probare Homericumque dicendi genus nominare tragicum voluit, Empedocles ei in Ordine tragicorum sui numerandus. Atque hoc ei Vere placuit, ut ex eo intelligimus, quod Diogenes Laertius ab Aristotele tradit tragoedias Empedocli tribulas esse, Seu phiIOSOphus Singulas amplissimi carminis partes aliaque, quae cripsit, carmina audaciori, nec proprio Vocabuli usu tragoedias diXit, id quod acutae dictionis indoli Dimis adversatur, sive Diogene L. tragicum, qui proprie ac Vere diceretur, nece88ari tragoedias scripsisseratus, Stagiritae verba mutavit resque, Velut ab illo acceptas, Detulit, a quibus animum habuit Onge alienissimum. Cum vor Aristoteles Empedoclem tragicum appellasset, ita quoque sententia ejus perverti potuit, Ut tragoedias seniori, hoc teste, adjudicarent, quas nescio quis junior Oeta cognominis fecerat. Itaque errore neque Hieronymi, neque eanthis Iaersequimur, quos ex Diogene L. l. 1. cognoscimus. Unde dia loci, in quorum angustiis eruditi haesitarunt, uum lumen accipiant necesse est. Nam Eusebius in t Hier ad Ol. 60 4 Phocylides clari habentur et Xenophanes, hi Sicus, fragoediarum Scr*tor. Item Syn-

φάνης, φυs κος , ραγο, dogio ιος. Nimirum id nomen accepit, quod evera quaedam et Scelsa et magnifica mens in versibus

ejus apparebat. Vid. Brandis Hist. h. r. et Rom. T. I. p. 357. Sed haec partitio non solum ad epicos, Verum etiam ad melicos pertinuit. Quemadmodum Arion inventor tragici modi fuisse dicebatur. TZeig. ad Lycophr. Cassandr. ΡΕOlegom.

γενεσθαι. iii ter Hist. it. r. . I. p. 369. . II. p. 30. In Simonido laudant, quod ad miserationem commovendam inprimis idoneus fuerit. Ut Quint. Instit. Orat. X, I, 64: Prae-

cpua famen ejus Simonidis in commooenda miseratione irius, ut quidam in hac eum arte omnibus ejus Aeris auctoribus Praeferant.