Historia critica tragicorum graecorum

41쪽

XX VSed cum res, qua ab iis sumpserunt, a pluribus Poeti tractatae in t Proprietates, quibus distinctae videntur, certi Poetis tribuere dubitaveris. Est autem alia fabularum ratio, quamn OS U8quam negleximus. Quemadmodum enim nonnulla argumenta, Utcunque demum Ornata videntur, praeprimi mi8ericordiam movent, sic alia terrores excitant, alia libidines stimulant, quamvis a tragoediae sine longe aberrent. Quae disputationis pars cum ad aetatem, cui talia Praeprimis placuerunt, tum ad ingenium poetarum cognoscendum utilissima est. Quas autem rationes quaeque argumenta habemu8, quibu Sententiam et in his, et in aliis rebus probavimus Nimirum

levi88ima fortasse eaque non admodum certa pro gravi88imi8 et compertis attulimus, quo res Obscurae, incertae, dubiae cupidius, quam verius confirmarentur. At cata 88a non Ialet, quare hoc ita instituimus. Neque enim Iargam invenimia quae8tioni materiem, ut Omnia, quae cire cupeYemus, e certi historiae monumentis petere, aut argumenti probare liceret, qualia

contemplatio totius rei continet. Atque haec sunt gravissima, quod e ipsa rerum natura ducuntur. Objecerit Orta88 qui8Ρiam, nullum suspicioni Ocum esse, cum leviora in disceptationen cadant, etiamsi gravissimis in rebus adhiberi possit. At leviora non sunt, ubi graviora deficiunt nec quidquam per Seiani leve est, quod, si cum aliis rebus, ad qua attinet, recte conjungitur, nullam Iane asserat utilitatem. Et si ea, quae plenam hominum dem habent, diligentius examinaveris, ab historicis vulgo Iura narrata invenias, quae tum ad veritatem, tum ad probabilitatem bis ipsis, quae de tragicorum historia disputabimus, haud dubie Onge postponenda Sint. Sed exsistent sortasse nonnulli, qui majorem in disputando

brevitatem, aut Oucis ius dicendi genus exspectent, in quo nec desideretur quidquam, quod ad rei cognitionem nece88arium sit rerumque copia verborum copiam gignat. At hi Olam quaestionis difficultatem mihi, cum juvenis essem, impo8itam reputent. Nam dubito, num opus ullo in genere consestim ita Persei possit, ut, qui primus quaestionem de certa re in OV erit, idem, cum perfectiores aliae disciplinae videantur, absolverit eam Omnibus statim numeris, ut omnino audari possit. tque integra re mihi tractanda fuit. Nam ut levia, de quibus dictum est praesidia omittam. mirabili sane hoc casu accidit,

42쪽

XXXVIul tori iam libelli, quem et cherus de tragoedia Graecorum edidit, partem non ante naneiScerer, quam OPUS COD-foctum Ill. Societati proposuissem. Quam si maturius bibliopola milii misisset, non modo egregium Opti in Stim OCare, sed tempus etiam, quod molesta Oeorum collectione consumptum est, in majorem disputationis persectionem impendere potuissem. Nec similis Odi ' scriptio opportune mihi oblata est. Unde non Solum incommoda, quae diXimus, nata Sunt, sed evenit etiana, Ut Te8, quas singulari industria videbar mihi operisse, ab iis dudum expositas egerem. Quod non ea de auS8a commemoro, tanquam laudes, quas ii consequi solent, qui res novas et a se inventas in medium asserunt, ab Ornatissimis viris praereptas mihi doleam, sed ne qui moleste serant, quod neque suum cuique tribuerim, nec iis sententias assignaverim, quibus ea deberi Xistimant. Nam, Ut eas rationes mittam, de quibus uret Oper. . ΙΙ. p. 967 unus omnium Optime judicavit, cum ea, quae illi docuerunt, cum hac Scriptione conferrem, cogitatione a tempore gigni mihi Per8UaSUm est, quanquam ea homine eloqui viderentur. Sed tacere non possum, quin duobus viris eruditissimis mihique familiaritate conjunctissimis publice gratia agam, quantumque iis debeam, ingenue profitear. Nam cum copia librorum, quae in tanta quaestione desideratur, in hibliothecis urbium, in quibus sorte versabar, mihi non fieret, iniewskius, professor regius, qui bibliothecae Monasteriensi praeest, et VOPWerkius, praeceptor archigymnasii SusatenSis, ad quem cura copiosa bibliothecae pertinet, quidquid postulabam, summa liberalitate atque humanitate milii praebuerunt. Qui si ossicium mihi detrectassent, nihil efficere potui88em. Scripsi Relbergae est sal anti. MDCCCXLII. Geschichle dor mellenisch. Michil unst , G H. B o di Vol. III. P. I J

43쪽

De multitudine eorum , de quibus hoc libro disputandum fuit p. D. I.

DE FAMILIIS RAGICORUM.

1. DE AESCHYLI FAMILIA.

4 DE EURIPIDIS FAMILIA.

44쪽

P. II.

D. III.

DE POETIS DEI ERIORIBUS. QUI MAXIMAM PARTEM AEQUALES EURIPIDIS FUERUNT .

Acestore

Achaeo II. Alcestide Antiphonte Aristarcho

Cleophonte Critia

Dicaeogene

Diogene Dionysio Dor illo Gnesippo

Hieronymo

Hippia

Morycho Moschione Nearcho Neophrone Nicomacho

Platone

Polyido

Pythangelo Sthenelo Theogni de Timesitheo

193 197197 198 2052 11 226 231251253 260 275 278 281283 284 284 289 291 302302316 316 317 318 322323325 327

45쪽

HISTORIA CRITICA

TRAGICORU GRAECORUΜ.

47쪽

ix quo gravi88imam et jucundi 8Sinaam antiquitatis cognitionem in eo maXime versari perspectum egi, ut eruam HS quidquid in rationibus culturae ac literarum elaborandis lam inguli scriptores, quam universi es cerint populi, cum speciem cujusque scripturae generis idque singulis historiae aetatibus intuentes perfectiorem in dies aut poesi facerent, aut Olialam

Orationemri re ipsa non eo modo Scriptores, quorum libros superstites habemus, cognoscendos, sed memoriam aliorum renovandam 8Se loquebatur, quae oblivione pridem Obruta suit. Quare multi nostrorum hominum in epicam inquisiverunt, aut melicam Graecorum Oesin alii Xplorarunt, quantum iidem in historiae atque orationum compositione praestitiS8ent quamque de philosophicis et grammaticis quaestionibus subtiliter docteque instituendis bene meriti essent. Sed scenicae artis contemplatio ab historicis diu repudiata est. Neque enim diu est, e quo ei ne litus, cum de comica Graecorum poesi antea multa dispersim disputavisset, historiam comicorum Graecorum Scripsit, a quibus comoediam aut in Veniam perfectamque, aut corruptam esse accepimus. Et longe indignior oliam miseriorque videtur fortuna, quam tragoedia invenit. Nam etsi Benil ejus, Grysarius, Hermann US, Jacob sius, Schnoide rus, et cherus, inprimi illustre Viri, docuerunt, quam Originem hoc genus habui88 et, quaeque prima incrementa e PiSSet, nec eorum virtute 8, qua AleXandrina pleias comprehendit, a ae kio ac a gelio declaratae, in obscuro jacent omne tamen, qui cum coryphaei floruerunt quique

artem post mortem eorum afflictam ustentaverunt, nullum

Omnino lumen O clarum quaestionum habent. Quanquam non pauci virtutes tragoediae Graecae audant, velut e Graecitantum ip8i sese superaverint, quantum Omnibu populi Praecellant omni literarum genere Qui eum principe Soliam Tell

48쪽

spiciant, aut divinam Aeschyli majestatem mirantur, aut grave, pressum, splendidumque genus dicendi collaudant, quo Sophocles utitur, aut artem Euripidis intuentur, qui moralibus sententiis abundet, arte rhetorum Varie misceat, quique ad animos spectatorum misericordia commovendos maxime idoneus

sit. Vide Dionys Halic de Vot. Script Cons. 10 11. Quintil. Inst. Orat. X, 1 66. Arist. Oset. 13, alios. Qui quidem, si

saepius et accuratius de Virtutibus, qua jactant, ecum cogitassent, e populo, cui principes Originem debent, haud dubio multos vidissent praeclarosque Oetas prodiisse, quortim cognitio cum jucundissima per se atque utilissima esset, tum ad historiam literarum intelligendam necessaria haberetur. Quemadmodum enim carmina Homeri Oetas ante ipsum non aucOS

floruisse significant, Cic. Brut 18; ita perfectio Aeschyliae

poesis magno deberet argumento e88e, multo ante ipsum tragicos poetas in Graecia fuisse, qui artem vel invenirent simul, vel excolerent, etiamsi literae de Thespide Choerilo, ratina, Phrynicho plane conticuissent. Summa ero gratia, qtiam Aeschylus a populo fabulis iniit, permultos in scenam alliceret

necesse fuit, qui, cum clariSSimiam ducem Sequerentur, non 8sent indigni, ut cum e contenderent, aut compararentuP. ecaliter do studiis Sophoclis atque Euripidis judicamus. amillum sive in ducis Iocum adscitum, cum Antigonam dedisset, sive tanta apud Lacedaemonios auctoritate valuisse meminimus, ut Lysander inductas Atheniensibus concesserit, per quas su-nere Sophoclem possent esserre tot tanti favoris documentis facillime viri permoti Sunt, ut Vel divinae Oesi amore, vel cupidine honoris gratiam eadem via inire cuperent. Et gloriam Euripidis alibi attingemus. Hic autem honor, hoc tudium tantum abest, Ut cum morte eorum XStinctum it, ut

ars, quam Athenienses initio soli coluerunt, X Urbe profecta ad alias gentes pervenerit, quae tum demiam coeperunt theatraeXStruere. Accessit, quod Atheniense tragoedias mortuorum principum agendas decreverunt. Quare memoria eorum apud recentiores tantum valuit, ut plurimi tam studium hujus artis amplecterentur, quam ad eorum imitationem e accommodarent. Verum enim ex reliquiis tragicae poesis non solum multitudo, sed virtute quoque eorum cognoscuntur, quorum Opera inteΓ-ciderunt am DP principes irae ceteris Onge Xcelluerint,

49쪽

lamen a populo Omnique poetarum grege ita secernendi non sunt, Ni ipsi per e putentia magni fuisse. imirum virtutes Graeci ingenii indolisque Graecae cum ceteris aemuli communes habuerunt. Porro quid alios, cum principes imitarentur, nec vim rationis ab Aeschylo sumpsisse, neque ad Sophoclis subtilitatem adspirasse, nec philosophicam Euripidis eloquentiam expressisse censem VSP ut Si mediocres omnino aut On- temptione digni fuissent, cum excellentissimis coryphaei certamen nec ubii88ent, neqU SUStinui88ent, nec ver Victoriam

de iis reportavissent. Sed quid plura de poetarum copia disputamus, tiam ipsa antiquitatis monumenta significant 2 Quemadmodum Dionys de miserrimo talia tragoediae querenti Hercules Aristoph. Ran. 9:

si nido πλεῖν j et αδίω λαλίοτερας Cui de multitudine quidem ille . l. v. 92 sqq. consentit. Item

fuisso tr. Ai g. Wolfius in tradiection demist. it. r. p. 255 existimat Qua cum ita sint. hoc libro est instituta et suscepta nobis de iis tragicorum disputatio, qui ab Aeschyliaetate usque ad Alexandrum Macedonem fuerunt, missis principibus, quorum historiam plurimi copiosissime scripserunt. EXaminemus igitur catalogum, quo Fabricius tragicos dinumeravit; videamus, utrum, quos illo loco appellavit, hoc in genere omnes haberi, an nonnulli eorum in alium Ordinem restitui debeant vero primum tragoedos, ut Aeschinem )11 De hoc ossius de Poet. r. p. 53: PriuSquam ad eloquentiam ac rem publicam animum appelleret, riagicuS poeta fuit.' Quod nec Deltius ejecit, neque Fabricius in Biblioth. Gr. T. I. p. 281. Sed scripta veterum nihil de ejus iragoediis, multa de

50쪽

Andronicum , Apellem , Archelaum , Arcti iam , Athenodorum, Callippidem Clementem, Demetrium, Hegelochum, Heraclidem, Iasonem Trallianum, Myniscum, eoptolemiam, Polum, Satyrum, Theodorum, Thessalum inepte cum tragoediarum criptoribus conjunXit, aut Perturbata catalogi ratione aut usu vocis et sci; indo deceptus, quae aestu cum τραγω dono loce consi Saos λ). Nihilominus ii a tragicis poetis ejungendi unt, qui non tragoedias fecerunt, sed ea literis mandarunt, quae ad naturam historiamque earum pertinebant. Quo in numero Aristoxenus, Asclepiades ), Callimachus, Demaratus, DicaearchuS, Didymus, Duris, Hephaestio Heraclides, Hieronymus aliique fuerunt scriptores. Cum veteres philosophi et grammatici,

duo poeSi genera, unum tragicum 88e, alterum Vero comiciam

Volui88ent, nec picis, aut melicis carminibus, quae quidem non essent ludicra, gravitatem ac sublime dicendi genus deesse

ab eo in vetustis, id est, alienis fabulis susceptam esse. Et Oenomaus Sophoclis suil, quem agens pessi in stetit. Demosth de Coron. p. 372. Vii. esch. non Hesych. s. v. τριταγων. Similiter Demosthenes . . p. 447. Aeschinem iacit versus recitare , quorum unus ex Euripidis Hecuba prolatus est. Sed vide etiam Philost. Vii Soph. Cic. de Rep. p. Augustin. demi it Dei II, 10 Grysar De Graec tragoed quai circ. temp. Demosth fui p. 38 et 39.l Itaque non modo veleres, Aelian Var Hist. XIV. C. 40. Valchen.

Diatrih. p. l82 A., sed etiam recentiores mulatione, quam is polesiasque vocis τραγωδo sensim experta est, adeo perlurbali videntur, ut dubita vent, eos, qui ραγωδοί vocantur, Utrum tragicos histrione numerarent, an poetis vero adscriberent. Nam id vocabulum proprie tragicum clo

των δραμαχων. Quod is plinae contra eos docuit, qui iam actores, quam scriptores fabularum hoc nomine appellaverani. Cujus rei ab Aristotele ducamus in ilium, qui in Poet. 22 8 ἐει 'Αρειφραδγγ τους et ραγονδους εκωμ ωδε ait, si quidem is locus a philosopho nequit abjudicari. Cf. Dio- Dys. Halic de Vel Script Cens 9 Allien. II, p. 35 D. Hermogen περὶ μεθοδ δεινo T. p. 68. d. tuum. Polyaen Prooem. p. 7, Schol ad Ari stoph. an. 86. adde usum Quintiliani , , i. 2 Asclepiadem certe, de quo supra diximus, poetam tragicum a hut Gyraldus de Posel. His l. VII. p. 284. Vossius p. 45: AS GPictiliS, triagoediarum scriptoris, qui Isocrati fuerit discipulus, meminit Iu

tarchus. V