장음표시 사용
2쪽
aeculo isto Romae tumultuatum saepius propter comitumi Tusculanorum aliorumque Proc rum tyrannidem, qua- Ecclesiam Romanam presserunt, & complures, indignos etiam tanto fas igio, in Sedem sanctissimam in tr . serunt. Perturbatus etiam mutatusque Staintus Politicus. Italia inter plures Coronae procos discerpta; donec otio M. eam sbiae Germaniae vindicavit. In Germania extincta stirpe Carolingi ea novus Regum aci Imperatorum Ordo, va rios tamen inter civiles hostilesque motus. Gallia sub ultimis Carolinis Regis turbida, scissaque in partes, ad tertiam stirpem dolata. Anglia sub pientissimis Regibus felix, satisque pacata, Catholicae Religionis ornamentis florens. Hispania adhucdum cum Saracenis colluctans. ac reparandis ruinis suis occupata. Fuit tamen hoc saeculum ab haeresarchis liberum. Quin magnis Ecclesia incrementis est aucta, in Poloniam Daniam, Russam, . feliciter propagata, sequentibus Principum exemplum subditis. Normanni pariter, Galliae per multos jam anno graves, concera
sibi Ν stria, & filia Regis eorum Dudi in conjugem data, cicurati& ad Christianam Religionem perducti. Morum denique disciplina, multis in locis laxata, permultorum conciliorum canones Id stricta: prout modo imus expositum. . . Para κ Λ , SUM
3쪽
De Conciliis Germaniae Saeculo I.
I. I. Praenotanda de Statu Germaniae.
I. Extincta Carolina sive Imperium s. Imperium Ottonis M. bellum tumst electivian, ae Conrado I. deferturi fratribus, S siris. Humi con-2. Hus hostes: γ virtutes. triti. Regnum Italiae extinctum. a. Sub eo Sisina erecta in Ducatum. Confirmata donationes Ecclesiae. 4. Imperium Henrici aucupis. Hunis Erecti Discopatus. ni ab eo attriti. Marchiones limi- 6. Imperium Ottonis II.tibus praefecti. Torneamentorum 7. Imperium Otimis III.
ludi equestres mstituti. I. II. Status Ecclesiae ordinatus per Concilia. 3. Concilium Auheimens Concilium Ingestimensse.
. . . Erfordienst. 9. onmes Concilii Augustani, almitingero corrupti.
I . In duobus conciliabulis Romanis depositi Rames X. γ Benedictus V. Pontifices, mirusio ab Ottone M. Leone VIII. Antipapa. II. Concilium Rauennate e L S IL
Iet. In Concilium Romanum , de Translatione Episcopi.
4쪽
ARTICULUS IILDe Conciliis Galliae.
. I. Praenotanda de Statu Galliae.
I 3. Reiecto Carolo simplice Galli com eligunt primo Robertum, dein Ru-tra lagem Salicam Regem eligunt dolphum, ae denique Ludovicum Carolum Crassum, fae Odonem. Iransmarinum, qui Normanniam I 4. Tandem asumptus Carolus ει- perme conatur reducere. plex, Rosioni filam S in dotem 36. Pos Loibarium X Ludovicum Normanniam cedit; qua occasione V ultimos Reges Carolingicos, Re- eonversi Normanni. Bellum pro- gnum defertur Hrgoni Capeto, prae-pter Lotharingiam. terito Carola Lotharingo, Ludovici
I s. Abdicato Carolo fimplice Galli marini filio. f. ΙΙ. Status Ecclesiasticus ordinatus per Concilia 'I7. Concilium Trosleianum I. II. III. N IV. Narbonense I. X II. V nense. Turonense. Suessionense. Rem e. Pictaviense.
S. I. Praenotanda de Statu Angliae. 8. Regnum Muarii Senioris punissimum. I9. Uti etiam trium ipsius Diorum . Adesani, Edmundi, F Eibelredi: mimo Magistro. ao. Edianus a Patre Edmundo degeneriar. Edgarus Fratris Eduini vitia emendat. Et Regnum relinquit Eduardo Aio Principi sancto ac Marori. Non aquis passibus siequente Ettilredo fratre. q. II.
Status Ecclesiasticus ordinatus per Concilia.
22. Concilium randinense I. X II. 23. Anglicum Nationale N I inteniense. In quibus sis inter Claricos SADnaehos fuit agitata. 24. Canones Concilii Grateleant. 2s. Consitusiones O nis Archiepiscopi Cantuariensis. i. Λ a
5쪽
DISSERTATIO. De Coelibatu Sacerdotum. QUAESTIO I.
26. An Caelibatus jure Divino sit annexus Sacris Ordinibus 8a . Sola Bre Ecclesiastico Clericis Sacris Caelibatus est praeceptus.
28. , De Antiquitate Caelibatus. 29. An Apostoli habuerint uxores. 3o. Probatur Antiquitas ex Conciliis, S Patribus. 3I. Iuro etiam ex Bre Pustinianeo.
32. An ante Sirici uin Papam pracepta fuerit Sacerdotibus contentia Τ3 3. Praeceptam fuisse, probatur eae 3 s. Ex Concilio Nicaeno I. Can. I. S. Paulo. 36. Exceptis Alaxandri Natalis. 34. Ex Patribus, Origene, Di 37. Refellitur. phanio. Grilla Perosol. Θpriano, 38. Alia Natalis objectiones sol n- Gregor. NEI. Ambr. a s . tur. Heron. 39. Narratis de Paphnutio fabulosa.
4o. Quaenam fuerit in utraque Ecclesia quoad hoc disciplina Τ
r. Minorissa licite F valide con- 44. In Ecclesia Laetina Matrimonium trahunt nuptias. Maiorum Clericorum certo inviti,ga. Amittunt tamen ipso jure bendi dum. Imo etiam in Graea. a. s. Ante Trullanum Concilium ne-43. Certum est, Sacerdotibus in utra- que in Graca Ecclesia licuit uti ma-
6쪽
4s. Clerici Maiores Obligηn:uν ad perpetuam centinentiam immediate ex isto, sacris ordinibus annexo, N ex pracepto. 47. Quanam in bac re videantur duis his.
48. Neque Diaconis unquam licuit pos ordinationem contrahere, saltem absque dipensatione. 49 Nesve titi jam ante contracto in Ecclesia Latina: Nequa in Graca
So. Controversia de Sul diaconis.s I. Certum est, iam ante G egorium M. Subdiaconis fuisse praeceptam continentiam. Ει probabilius siemin per fuerunt ad illam oblitii, in tota ferme Ecclesia.. Solvuntur argumenta Natalis.
An conveniens fuerit praeceptum continentiae
s 3. Probatur convenientia ex S. In-Lo enlio Ls . Ex aeus Patribus. S. Ex ratione. 6. Respondetur argumentis Heterst-
s 7. Objectiones ex S. Paulo.s8. Ex illa Gen. I. crescite Sc.s 9. Ex difficultate continentia. 6o. Ex Conciliis. 63. Ex Epistola S. Gabico a ra. 6a. Ex lege veteri. 6 3. Obiectiones Natalis Alexandri. 6 . Responsiones. 6s. Sol mur aliae objec iones ex Patribui.
De Conciliis Germaniae Saeculo X.
I. I. Praenotanda de Statu Germaniae.
Hereditarium erat Regnum Franciae Orientalis c uti appellabatur
seu Germaniae, quamdiu Caroli Magni propago Teutonica confadu. :Lflorebat. At vero illa per mortem Ludovici Insantis extin 'cta, Germani Proceres, antiquae suae restituti liberati , milla ratione habita Caroli simplicis, qui, ex Carolino sanguine prognatur, Franciae Occidentali, seu Galliae dominabatur, et filoum A a rece- Disitiges by GO le
7쪽
fecerunt: atque. Ottone Saxoniae Ducerecusante coronam, concordi suffraglo Conrado, Franconiae Comiti, eandem detulerunt
Quamvis autem Conradus L. magni vir esset animi, parique Uirtute capesseret Imperium, non ita tamen patienter complures Teutoniae optimates novum illius serebant dominatum, ut non varias adversus illum seditiones, quin & hella concitarent. Praecipui hos inter erant, Raginerius Lotharingiae Dux, qui Carcio simplici, Galliae Regi, subjicere se Conabatur: alter Arnu phus cognomento Malus, Dux Bojariae, qui a Conrado victus ad Hur garos confugit, eosque ad vastandam Germaniam incitasse seribitur: quae res ipsi multa ac magna damna accivit. Tertius, qui magnis viribus conrado se opponebat, fuit Henricus Auceps, Saxoniae Dux, qui indignatus, non eandem sibi, quam Otto pater sub Carolingi cis Regibus obtinebat, relinqui potentiam, bello moto Conradum ad Morseburgum praelio vicit. Ad Conradus hellicam virtutem vel in hoste collaudans, eumque, prae reliquis Imperio dignum aestimans, proceribus moriens commendavit, ultionis libidine posthabita Reipublicae. Varias igitur inter Germaniae turbas, Dequentesque Hunnorum incursiones septem annis gesto Imperio, mortuus, in Fuldensi Monasterio fuit sepultus inito 9i9. Princeps erat Germani pectoris: erga Eeclesias & Monasticum ordinem non minus beneficus, quam reverens. Praecipuo vero studio complectebatur Monasterium S. Galli, jam tunc temporis, magnorum virorum lama, erectisque publicis etiam scholis, ad quas undique litterarum amantes amuebant, celeberrimum. Quin ipse Conradus Imperator, Caroli M. exemplo, scholas illas subiisse perhibetur, & data ab adolescentibus doctrinae specimina collaudata.
Sub eo Alemannia seu Mevia in Ducatum est erecta, qui Comiti Burchardo est collatus. Vide eruditissum Opus Magnifici ae ClariFsimi Viri Pauli PUUbi Rigger, quod systema Historiae Romano Ger
manteae instrapsis, Jecim. g. in Conrado L) Conrado I. liberis Principum suffragiis suffectus est, quem ille commendaverat, Henricus Au eps, Saxonia: Germaniae nempe septentrionalis) Dux. Qui Imperio summa cum potestate praesectus, parem tantae moli animum addidit. Hunnos ob negatum tributum , in Germaniam irrumpentes, ingenti praelio caesis eorum quinquaginta millibus) victos
8쪽
repressit, edito prius voto, extirpandi Simoniacam, quae tune nNmium quantum invaluerat, haeresin. Utque aggerem perpetuum annuis serme Hunnorum irruptio nibus objiceret, apertam hostili injuriae Germaniam urbibus ac DrO- Henrieus Au pugnaculis communivit. Atque insuper strenuos viros limitibus, ceps. quos propterea Marchiones dixere, praefecit. Sic Austria eum Mar.
chionem Hungaris, Stes vicensem Danis, lirandeburgensem Uandalis, Mi mensem Selavis opposuit: postquam Vandalos ad Mare Dalthicum insigni clade multavit; Hunnos repressit; Wences laum Bohemiae Principem Pragae obsessum ad deditionem & tributi servitutem adegit; Canutum Daniae Regem Christo subjecit; Lotharingiam, quae sub Conrado I. ad Carolum smplicem , Galliae Regem defecerat, ad Imperium reduxit. Burchardum Sueviae Ducem, &Αrnulphum Malum Ratisbonae obsessum, suo arbitrio se dedere
Noe minus Regnum suum amplissimum belli artibus ae legibus sanctissimis excoluit. Utque inclita Germaniae Natio & Famili
rum nobilitate, & armorum usu cunctis per orbem Provinciis pro staret, ludos Equestres instituit quos torneamenta, aut hastiludia appellabant ad perenne armorum exercitium, S certissimum vetustae nobilitatis argumentum. Frequentius deinceps Teutonica antiquitas illustrem hane disciplinam ad usum revocavit, tantamque Nobilitatis praerogativam. ac serenissimarum Domorum frequentiam est nacta, ut pleraque tandem per Europam Regna ex Germania sibi Reges accersendos putarent, id, quod hodie dum ad immortale Teutonteae Nationis decus datur cernere.
Caeterum satis exploratum est apud eruditos, Henricum potestatem exercuisse Monarchicam , in totam Germaniam, nullisque eapitulationibus circumscriptam ς Duces vero c sic dictor , quod exercitum ducerent & cimites ca comitando Rege nuncupatos v luti Vicarios Regis administrasse commissas sibi Provincias, introductis necdum, quae hodie videmus, juribus superioritatis territori sis. Certum nihilominus est, quod jam sub ultimis Regibus Car lingleis, praesertim Ludovico Insante; ac deinde etiam sub Comrado & ΙIenrico Germaniae quidam Proceres varia sibi jura arrogarint in Provincias, quibus erant praefecti. Hinc tot eorum adiaversius Reges , qui Regalia sua jura vindicabant, motus, seditiones di bella. Quibus etiam occasionem dabant turbae, quae ex tot irinruptio
9쪽
ruptionibus Hunnorum, aliarumque exterarum gentium nasce-
Decessit Henricus I. anno 936. per I 6. annos gesto praeclare: Imperio. Nec minus beneficum se erga Ecclesias exhibuit, quo rum ultra viginti fundavit, cum QuedlinbωRensi virginum coenobio. Atque ut priscae religionis servorem agnoscas, Lanceam L mgines,qua.
latus Christi aperuit, magno studio a Rudulpho Burgundiae Roge sbi comparavit, & inter caetera Imperii insignia reposuit, asserva- tam hodie Nor imbergae. Nota. Multi scriptores, praesertim Itali, conradum I. & Hen.
ricum I. inter Imperatores non numerant; imo nec Ludovicum .i
Insantem: eo quod post Caroli Crassi Imperium Italia inter Wi dones, Berengarios, Lambertos, Rudolphos Burgundos, &Hugo. . nes Arelatenses, suerat, distracta, quolibet Imperii Coronam sibi vindicanto, & a Pontificibus extorquente qui plura destiterat, legat. laudatum Hstema Magnifici S Clarissimi D. Ruggeri in Hemico Aue e.
Henrico I. Electione Procerum successit Otto L. major magno. parente filius; rerum gestarum amplitudine Magni cognomentum , promeritus. Primum illi Martis campum aperuerant, qui minime debuerant, fratres & filii. Tanereardus major natu frater, praerogativa aetatis tumidus, hellum isa'ri movit; ac Mersuburgi in prae- Iio caesus, morte culpam luit. Henricus frater aetate minor, sed a ipatre jam Imperatore genitus, eandem tentavit aleam, asello in i perduellionis socium Gisilberto Lotharingiae Duee. Verum felicius victus, veniam ab Ottone fratre, & Bojariae Ducatum obtinuit: ejecto Amu bo, Arnulphi Mali filios eo quod Parentia exem- plo Imperatori bellum moUeret.
Post fratres & Arnulphum victos, eum Lurbo D proprio filio,'
alteras patris nuptias acerbius serente pugnandum fuit; qui exci- tis etiam Hunnis, Francorumque Principum auxilio, surrexit ita Patrem. Sed fractus, vitae obtinuit veniam, amisso tamen Sueviae Ducatu : quem in Comitem Hel Tensteinium Otto trant tulita Eosdem Hunnos in campo Lycio prope Augustam tanta clade contrivit, ut contum eorum millia scribantur in acie caesa: prae- sente S. Udalfieo, victrice crucis signo ostentato in aethere, ut victoriae auctorem demonstraret. Post paea tam Germaniam lauros metendos obtulit Italia, a Berengario Iuniore ejusque filio Adelberto Regni nomine vastata. Ter cipes transmissae, conflictum saepius; donec anno 968. Adal-berto in acie Occumbente, elicinctum est regnum Italiae, .Otto ue
10쪽
potissimam eius partem occupanter praesertim ubi Saracenos e pulerat, ct Calabros Apulosque, Graecis adhuc Imperatoribus parentes, vectigales fecit. Coronatus tum quidem Otto Imperator a Joanne XII. donationes amplissimas, a Pipino Si Carolo M. Ecclesiae factas novo diplomate confirmavit, noVis etfam adjectis vrhibus. Uerum tum iis cum Pontifice collisus est turbis, quas aptius exponam, ubi de
juro Pontificio erit tractatio. Nempe & sol suas habet matu as: ct eclypsin quandoque patitur. Restituta haud diu post inter Principem Ecelesiae situm & patrem gratia. defensorem se insigne n religionis Otto exhibuit. Ee. etesias plures Regali munificentia landavit, ut Archiepiscopatum Magdehurgensem ; spiscopatus, Brandenburgensem, Mimentum, Merseburgensem: infelici metamorphosi heu quantum hodie m latos ab illis , quales per sexcentos annos fueranti Obiit Magnus hie Imperator anno 973. regni 36. aetatis s7. vindieata Germaniae firmataque Imperiali dignitate, gestisque bellis domi larisque clarissimus. Nam praeter bella dortestica, cum fratribus, filio, sororio, genero Conserta, prospere pugnavit eum Hunnis, Italis, Saracenis, Graecia, Bohemis, Selavis, Danis, finesque Imperii in Italiam, Belgium, Lotharingiam, ac Burgundiam protendit: vere Imperator siemper Augustus. Non aequis passibus patrem secutus est Otto II. victor victusque, cvariantis fortunae Martisque exemplum. A Lothario Galliae Rege into linprimum Aquisgrano pulsus, deinceps eundem Parisios usque armatus egit; ab eodem rursus multa αede ad Axonam susus. Eadem prope sorte eum Graecis, Calabriam atque Apuliam Saracenorum auxilio repetentibus, conflixit in Italia . vieior primum, tum victus, ne caperetur, natando evasit. Iram vertit in Italos, a quibus fugae initium, Benevento flammis dato, Romanis Vero Proceribus ex eonvivio abductis ad mortis supplicium. Quam ob crudelitatem Θnguinaria ei macula adhaesit. Taedio ac maerore contabuit anno 983. Imperii Io Esatis et 8. Reliquit filium Ottonem III. duodecim annorum adolescentem:
qui sub diseiplina Nilligisi Moguntini Archiepiscopi, & Gerberti, iici III. postea sub nomine Sylvestri II. Summi Pontificis, honarum artium
stientarunque ornamentis adeo fuit excultus, ut Amrabilia munia diceretur. At nihil ipsi infelicius Deminis. Maria Aragonia , coniux impudica, comitem Mutinensem. adulterium oblatum recusantem , adulterii accuavit. Cumque necatus propterea esset, uxor