장음표시 사용
11쪽
ejus purgatione vulgari candentis ferri in noeentem probavit. Unde Regina sceleris convicta igne cremata est : otione praecipitatae in comitem sententiae poenam a S. ROrnualdo flagitante. Λntequam autem religiosa, quae Romualdi suasu conceperat, exequeretur consilia, Crescentii Consulis Romani uxor, nimium priu , quam oportebat, amata, resipiscenti chyrothecas veneno insectas misit, quarum usu luem & mortem attraxit, anno Christi Ioo a. imperii i9. aetatis a9. ita videlicet Principem, set te floren. tem , optime inititutum, atque ad summa natum, secerunt insoliiseem Deminae, tanto magis, quod ne quidem superstes manserit in prole, cui tam vastam haereditatem relinqueret. Nota. Ad Ottonis III. tempora antiqui striptores reserunt ortaginem septemviralis Collegii Electorum; recentiores autem multi multo posterioram fuisse contendunt. Hoc certum, quinque Im. peratores inculi X. liberis sustragiis a Germanis esse electos, ha. hita tamen etiam ratione sanguinis, ut patere videtur in otioni.
bus: nam Otto II. decimo oti avo, S Otto III. iam duodecimo aeta. tis anno fuit electus; quod factum sane non fuisset, nisi ratio sanis guinis sui stet habita. Caeterum his temporibus turpis invaluit litterarum ignorantia; qua factum, ut laxata Ecclesiae disciplina , plena vivendi licentia
inveheretur. Unde Imperatorum ae Praesulum cura plura in Gero mania celebrata sunt concilia, ad eliminanda stetera, & Ecclesia. stleam disciplinam reducendam. Ut nunc breviter reseremus.
S. II. Status Ecclesiasticus per Concilia ordinatus in Geramania saeculi X.
s. t quidem pri na hoc saeeulo in Germania celebrata est synodua Althesinense. - lubeimensis, nempe Altheimii in Rhoetia, praesente Apocrisi rio seu legato Ioannis X. Pontificis, qui ferventem adhortatio. nem ad Patres congregatos habuit de reformandis moribus. Dein confcta plura capitula. In r. adulterium cum viventis conjuge statuitur impedimentum matrimonii. quando adullerium sit impedimentum criminis, alias diximus In a. S 3. non communicandum cum excommunicatis.
12쪽
In reliquis tractatur de hono exemplo & eorrectione Episcoporum, ac Clericorum. Cap. IC. statuitur, ut Richuvinus Episcopus. qui alienam Ecclesiam invaserat, nisi in synodo se purget, Romae eoram Domino Papa & siancta Ecclesia reddat rationem : interim autem a proprio gradu abstineat. Haec synodus celebrata fuit tempore Conradi I. Tempore vero Henrici Aucupis habitum est a G rmaniae Episcopis Conci. 'Ilum Confluentinian. Extensum in eo consanguinitatis impedimen i huz . tum ad leptimum usque gradum. Statutum insuper. ut laici pre - , hyteris decimas persolvant etiam ex iis locis, in quibus laici eapellas habent. Ut monachi quoad curam animarum exercendam Epi scopo sint subditi. . Hub eodem Rege Henrieo annos 32. in synodo Essordi se siδtu' nisi,duritis tum est, ut natalitia Apostolorum Petri & Pauli summa solennitate celebrentur, & in Vigiliis. antiquitus statutis, jejunia diligenter . , serventur. Certae etiam determinatae seriae, in quibus a strepitu forensi ac judiciis abstineatur. In Ecclesia nemo iudicialiter comveniatur. Apud Episcopum diffamatus Clericus, ter moneatur, ut Vel lateatur crimen, & puniatur, vel cum assumptis collegis jura
Cum Hugo Magnus comes Parisiensis, Hugonis Capeti parens,
rebus adversus Normannos fortiter gestis elatus, LudOUicum Trans- marinum Galliae regem per annum habuisset captivum, Omniaque in regno pro potestate ageret, Ludovicus Othonis I. Imperatoris, cujus sororem habebat eoniugem, armis est restitutus. Habitumque anno 948. Concilium Ingelaeime e ad Rhenum, tu praesentia Ingessi
ejusdem Othonis Imperatoris, Ludovici Galliae Regis, & Marini mense. Pontificii Legati. ac set. Episcoporum . quos intererat S. Udatricus Episcopus Augustanus, & S. Conradus Constantiensis. In eo excommunicatio intentata Hugoni comiti quod regnum Ludovici invasisset. & Rudolphum Lugdunensem Arcesiepiscopum ab Ecel sa sua expulisset nisi veniret ad synodum, eique satis saetat propter haec facinora. ΕXeommunicatus etiam est Hugo Episcopus, quod pulso AD taldo Archiepiseopatum Rhemensem invaserit. Ordinatoribus vero Huadem Hugonis intentata est excommunicatio, nisi Ueniant, di paenitentiae se subjiciant. Artaldus autem sedi suae est restitutus. n. q. sancitum est, ut Latu me Disicopoli licentia pres teris Ecclesias
dare, Nes eos dimittere η- pra fumarit. Can. s. cavetur, ne Laici Cl
ricos vexent. In 7. ut in Litania majore, sicut in Rogationibus B a an
13쪽
ante ascensum Domini, jejunium observetur. In 8. de oblationibus fidelium Laici nihil participent. In s. d. claratur, causa a d eimales non pertinere ad forum saeculare. Cum autem Hugo comes se non sisteret, in concilio Trevirensi, paulo post celebrato in praesentia ejusdem Marini Pontificii Legati, excommunieatus est; unaque cum ipso aliquot Episcopi, quos Hugo in Rhemensem Episcopatum intrusus ordinaverat. Quam excommunicationem Agapetus Papa instituta Romae synodo confirmaUit. Otho M. debet Iatis undique hostibus. atque Dania, Bohemia, Hungaria atque Italia subalta, quin & Gallia regi suo restituta, Ecclesiis etiam Defensorem & Advocatum quam plentissime se proba vit, fundatis pluribus Episcopalibus, habitisque ipsius consito S adhortatione conciliis. Haec inter crat Concilium Augusta--, Praeside Archiepiscopo Moguntino anno 9Sa. a Germaniae, Italiae, ct Galliae Episcopisce labra ἰum, pro reformanda morum disciplina. Editi in hunc finem undecim canones: In i. sic statuitur: Si quis Oscoporum, Pres terarum, Diacon rum, Subdiaconorumque , uxorem accepit, a jibi sejuncto octio deponendus est, scus in Concilio Carthagiriemsi tenetur cfy. 2S. Nota. Hunc canonem truncavit Hottingerus in hist. Hel ver. ad ann. 9Sa. nam Presbyteros omittit. Si enim hanc vocem posuiGset, lector manifeste vidisset, quod eoncilium per Presbteros intel- Iigat sacerdotes. Hoe autem nolunt isti inimici veritatis. Addit, ex hoc canone colligendum esse, quod aliqui uxores duxerint, postquam statum Ecclesiasticum amplexi sunt. Non video autem, quomodo hoc ex illo canone possit colligi: cum non tantum prohi-heantur, quae actu fiunt, aut facta sunt, sed nepe etiam, quae fieri possunt. Deinde salsissimum est, quod hoc antea fuerit licitum,& primum ab hoc concilio prohibitum, ut ex multis antiquissimis etiam conciliis ostendimus: S ipse memoratus canon se refert ad Concilium Carthaginense. Denique licet aliqui Presbyteri, aut etiam Epileopi duxissent uxores, an propterea licite id factum concludemus y etiam fornicationea & adulteria fiunt; an licite an non eadem res saepius prohiberi potest In et . prohibentur viris Ecclesiasticis canes venatici & aecipu
In 3. prohibeptur iisdem aleae. Hunc etiam canonem vitiat idem Tigurinus praeco, dum simpliciter dicit, prohibitum iis esse
14쪽
Iudere: quas omnis Iustu ela sit prohibitur. De solis aleatoribua non iste loquitur.
Torquet etiam eanonem quartum, in quo dicitur: nullus ineleri vius incla manens mulierem subintroductam secum babitare permittat Ille autem mulierem subintroductam mutat in peregrinas mulieres. In can. s. praecipitur, ut religiosi in claustro maneant, flavi in milio Chalcedonensi praecipitur. Igitur non tantum contra hune mononem, sed etiam contra generata Concilium Chalcedonense, quod est inter prima quatuor, atque a Protestantibus etiam passim rece. Ptum, egerunt Lutherus, Oecolampadius, Petrua Martyr, Bu. Cerva, Uiretus, Mari aeratus, Pellicanus, Ochinus &e. Ultimus Canon rursus praecipit continentiam Clericorum. Quando au. tom addit, etiam Clericos, eum ad maturiorem aetatem pervenerint, licet uolentes, ad continentiam ess cogendos. Id intelligendum est de clericis , qui unum ex maioribus ordinibus libere receperunt. Cum
anno 972. S. Udatricus, Episcopus Augustanus, in Monasterium vellet secedere, habito Othonia voluntate Doelaemu Concilis Epl. stoporum, est prohibitus.
De Conciliis Italiae Seculi X.
omnes XII. Ponti sex circa annum 962. a Berengario praeten ms Italiae Rege inique vexatus, evocavit ex Germania Othonem LRomam, ubi eum Imperatorem proclamavit ae coronavit. Otho vero edito diplomate confirmavit donationem a Pipino &Carolo M. Ecelesiae Romanae factam, novamque insuper addidit et exacto tamen a Romanis jurameret , quod nihil velint adversus Imperato. rem moliri. a At Ioannes, indigne serens, quod Imperator duos Cardinales, Leelesiae inobedientes, in gratiam suam admisisset, promissis noni stetit; eum enim Otho Berengarium obsideret, Adalbertum ejus filium in urbem Romam admisit, ejusque partibus adhaesit. Quo ra. audito Romam cum exercitu advolans Otho, conciliabulum ibiciem Leo llegit 4o. Episcoporum, in quo de gravibus criminibus aeeusatus Mu Dp Ioannes, cum citatus comparere nollet suga enim erat elapsua
eum Alalberto inaudito ad id tempus facinore a Pontificatu est depositus, atque in ejus locum intrusus Leo VUL
15쪽
Digresso Roma Imperatore, ae fugiente Leone, Romani Ioannem rursus in urbem admittunt; qui habita ibi θ do damnat prius
illud conciliabulum, omnesque qui Leonem eligere dc consecrare attentarant. Cum autem paulo post moreretur, Romani Benedictum V. eligunt ordinantque Pontificem. At imperator expugnata Roma intrusit rursus Leonem, qui coacto Bntario, in Benedictum prae. sentem saeviit, eumque Pontificalibus vestimentis exutum Hamburis
gum in exilium misit; ubi pie est mortuus. Cumque etiam Leo anno 96S. obiisset, legitime electus est Ioannes XII LQuo tamen ab inquietis Romanis expulso, & ab Othone I. reis stituto, praesente Pontifice & Othone Imperatore celebrata est sy. xx. nodus Raver tensis anno 967. in qua depositus est Heroldux c alit Ravennense. Gerardum appellant Archiepiscopus Salisburgensis, quod contra Imperatorem Hungaris infideliburi adhuc se conjunxisset. Egit insuper in hoe concilio imperator de tandatione Archiepiscopatus Magde burgensis, ad corroborandam in fide Sclavorum gentem, reiscens ad Christiana sacra conVersam. Adesterius Monachus primus suit a Ioanne XIII. Papa conster tus Magdeburgensis Archiepiscopus, simulque Metropolitanus dl-ctus. Ad idem tempus Episcopatus Pragensis sua refert initia. Idem Ioannes XIII. celebravit Concilium Romanum, in quo Epi. scopatus Beneventanu 1 elevatus est ad Archiepiscopatum, cum Jure Pallii; ea etiam de causa, quod corpus S. Bartholomaei Apostoli ibi requiescat. In altera Romana synodo, sub eodem Pontifice congregata, a
Rege Anglis Edgardo concessa privilegia Monasterio Glastoniensi,
Anno 993. celebratum est Concillum Romanum, in quo a Ioan. ne XV. publice in numerum Sanctorum relatus est S. Galaleus, Episcopus Augustanua, perlecta vita & mi ulla ejusdem. Nullum habemus antiquius monumentum ejusmodi solennis canonitationis , ab Episcopo loci, in quo sancti corpus stpultum erat, ad summum Pontificem remissae. Tempore otionis III. anno videlicet 993. habitum est Conci. Raventia. lium Ravmnatenst, Praeside Gerberio, ejusdem Ecclesiae Archi. Plae. Hi . sule, ae postea sub nomine sylvestri II. Romano Pontifice. In hae synodo pIura sunt eonstituta, ad disciplinam Eeelesiasti- eam spectantia. Atque imprimis graViter invehitur in eum abrusum, quo charisaea, Λrchipresbyterio gratia distribuendum, vendutiae
16쪽
tur. Deinde sancitur, ut omnes Archipresbyteri singulis annis χΙ-vant ducis solidos in recognitionem sedis Metropolitanae. Deinde renovantur variae irregularitates, quae a suscipiendis saeris ordinibus impediunt: ut, aetas, immatura, crimen, inscitia, infamia, debilitas, mutilatio, Offcii vilitas, simonia, recens conis versio, biga mia, obligatio ad ratiocinia, aut canon aliquia prohibens. Anno 996. ejusdem otionis III. tempore a Gregorio V. primo institutos in Cone ilio Remmo Germaniae Electores multi, praesertim antiquiores, asserunt, penes quos solos videlicet esset Imperatoremeli3endi potestas. Uerum hoc valde est dubium, & a multis eruditis hodie negatur. Videturque constare, multo adhuc post Gre-yorium U. tempore ab omnibus Germaniae Principibus Imperatorea fuisse electos. Anno 998. in concilio Romano, sub Gregorio U. praesente Otitone III. Imperatore, conditi sunt octo canone . Primus sie habet: ta Rex Robertus confianguineam suam Beriam, quam contra leges in uxorem duxit, derelinquat, F septem annorum poenia enitam agat, siecundum praefixos Melesiasticos gradus, iudicatum est. Quodsi non fecerit, mactem sis. Idemque de eadem Beriasieri praeceptum est. Ivit
hic Robertus Rex Franelae, Hugonis capeti filius, qui mox ob quena concilii deereto Bertham dimisit, aliamque duxit.)In 2. excommunicatur Erchembaldus, Turonensis Archiepiscopus, qui conjugium illud benedixit, eum omnibus Episcopis consentientibus: dc nee ad sanctam sedem Apostolicam veniant, satisfacturi.
ΙΠ 3, Episcopatus Merseburgensis, a sede Apostoliea & Ottone I. sundatus, atque ab Ottone lI. destructus, restituitur. Id 4. decernitur de causa Giseleri, qui a Merseburgensi Eplos patu ad Magdeburgensem transierat quod si ex ambitione aut Varitia a minori sede ad majorem transierit, ab utraque sit deponendus. Si Clers & populi invitatione migraverit, retinere possieM3gdeburgensem Metropolitanata. Si absque invitatione migra verit, non tamen per ambitionem aut xvaritiam, redeundum ipse esse ad priorem.
In s. ab ordine saeerdotali deponitur Stephanus, quod a Widone avunculo suo Vallevensi in Gallia Episcopo fuerit designatus successor, sine Cleri & populi voluntate: ac post ejus mortem a duobus tantum Episcopia, & quidem non comprovincialibus su rit ordinatu Ia c.
17쪽
In 6. Exeommunieantur illi duo Episcopi propter ordinationem Stephani, donec ad sedem Apostolicam veniant, & satisfaciant. In 7. datur clero & populo Ualleven si potestas, alium eligendi Episcopum , ab ipso Papa deinde consecrandum. In 8. prohibetur, ne Rex Robertur Stephano deposito saveat.
In hos Cano neῖ, de Translatione Episcopi.
Tri vidimus Coneilium Romanum can. 4. decidit, Gisterium posse. retinere Episcopatum Magdeburgensem, si Cleri & populi imvitatione ad illum sit translatus. Innocentius III. autem severius de translatione Episcoporum ab una ad aliam Ecclesiam pronuntiavit; ut videre est toto titulo de translatione Episto . Nam cap. I. Patriarcham Antiochenum a confirmatione Epi' scoporum sussiendit, eo quod Archiepiscopum quemdam, jam coae firmatum, ad sedem aliam Episcopalem transtulerit, propria aucto ritate. Additque, translationem Episcoporum, tanquam majorem Eceleste causiam ad solum Apostolicae sedis Antistitem de jure pertinere : nec super his quidquam sine clus assensu debere immutari. Noeque intelligendum esse de eo etiam Episcopo, qui tantum est confirmatus, necdum autem consecratus. In cap. I. ait, inter Episcopum & ejus Ecclesam spirituale con. Jugium intercedere: hujusque dissolutionem suo tantum jud cio reis servasse: qui carnalis etiam conjugii dissolutionem suo tantum ju. dicio reservarit, praecipiens: quod Deus conjunxit, h6mo non siparet. Non autem humana, sed Divina potius potestate spirituale conju.gium dissolvi, cum per translationem, depositionem, aut cessionem, aucto-
ab Ecclesia remοDetur. Et hinc tria haec non tam constitutione Van ni ea, quam Divina institutione soli Romano Pontifici esse reservatarcia: est, Apam hunc potessatem, Di vos transferendi, deponendi, eorumque cessiones seu renuntiationes admitteriri, non habere per constitutionem alia quam bumanam , Ied immediare a Deo, tribuente ipse potestatem omneri, qua
ad necesssavim , utilitatem Ecclesia gubernanda oectat. sicut Disiti reo by Corale
18쪽
Slent enim consecratus Episcopus sine Ileentia summi Pontifi- eis suam non debet derelinquere Ecelesiam; sie & electum S confirmatum eandem non debere deserere: cum etiam eam inter &Εpiseopum confirmatum spirituale conjugium intercedat. Dicitur quidem can. t . dist. Ioo. Ecclesiam esse viduatam, quam diu Episcoqus non est consecratus: adeoque non videtur, inter e3mti Episcopum, tantum eonfirmatum, conjugium intercedere. At Innocentius III. cap. z. cit. hanc exceptionem solvit, aitque, non
dici induatam, qualis cum non babeat: sed quia Jonsus ejus necdum sit consterasus: quia quoad quaedam potestatem nempe ordinis Epistopalis quasi viri solatio sit destituta. Sicut Ecclesia dicitur viduata, quae Episcopum habet inutilem , ad obeunda omela Episcopalia. Eadem dist. Ioo. e. r. additur quidem, quod Archiepiscopus possit Episcopum confirmatum, qui ultra quinque menses negligit consecrari, compellere, ut cedat Episcopatu: adeoque videri pose set, quod Metropoli anus de jure possit Episcopum deponere, & a
fortiori ad allum Episcopatum transferre. Verum etiam ad hoc respondet Innoeentius, nempe in hoc casu a Sede Apostolica per cit. ean. dari Metropolitano potestatem, ejusmodi Episcopum negligentem dijiciendi. Hunc tamen casum non esse extendendum ad alium: praesertim cum in poenam negligentiae illud Metropolitano si permissum. In eop. 3. decernit idem Pontifex, quod Episcopus Hildesensia, qui, relicta sua Ecelesa, ad Herbipotensem propria auctoritato se transtulit, debeat carere utraque Ecclesia. Additque rursus, christum Dominum Episcopos transferendi potestatem ita sibi retinuisse, ut soli Petro Vicario suo, & per ipsum successoribus, speetali privilegio tribuerit: se testari antiquitatem, decreta Patrum, de Canonum sanctiones. Non enim ab homine separari, sed a Deo, quos Romanus Ponti sex, Christi Vicarius, considerata Ecclesiarum necessitate & utilitate, separat. In eop. 4. rursus idem Pontifex repetit, quod solius Papae auctoritate possit fieri translatio Episcopi: eo quod scut vine ulum ma trimoniale dissolvi non potest, ita neque illud, quod est inter Episcopum & Ecclesiam, ni si a Papa. Christi Vicario. Quodque hoc spirituale foedus eonjugii, in electione sit initiatum, in confirmatio.
ne ratum. & in eonsecratione intelligatur eo ummalum: haec Ponti.
sex. Estque tota summa tituli de translatione Episcopi. Pres R. C - caem
19쪽
caeterum etsi matrimonium carnale consummatum dissolvere non possit Pontifex, potest tamen dissolvere vinculum conjugii spiritualis, quod est inter Ecclesiam & Episcopum, licet hic jam sit consecratus, & sic conjugium spirituale jam consummatum. Ratio disparitatis est: quia conjugium spirituale Episcopi cum sua Ecclesia non ita persecte repraesentat conjunctionem omnimodam & perpetuam Christi eum Ecelesia, sicut Conjugium carnale consummatum ς ut habetur ex certa Pontificum, Conciliorum. Patrum & Ecclesiae doctrina; qua nobis traditur, datam esse Pontifici a Christo Marib. I 6. potetatem, dissolvendi conjugium illud spirituale, et jam consummatum per consecrationem, non autem carnale consummatum
inter virum & mulierem, quoad vinculum. Neque dicas, matrimonii spiritualis vinculum esse fortius, quam carnalis cap. 2. cit. nam non dicitur fortius ratione indissolubilitatis quoad hane enim potius est paritas cum matrimonio carnali rato sed ratione spiritualis dignitatis, & characteris indelebilis. Adeoque dieitur fortius: hoc est dignius & nobilius: quia ex natura sua est spirituale: carnale vero tantum extrinsecus elevatum ad ratio. ncm saeramenti. Posset etiam illud dici sortius: quia sine authoritate summi Pontificis Episcopus nullo casu potest separat a sua Ecclesia; vir autem a muliere separari potest quoad thorum & co habitationem, etiam postquam fuit consummatum matrimonium. Aliud esῆet, si Episcopus tantum esset electus, & necdum confirmatus. Nam is ante confirmationem licet eam jam petiisset si eut sine authoritate Pontificis potest libere renuntiare, sic etiam ad aliam Ecclesiam transire. Quamvis autem Pontifex non tantumi possit ex causa necess-tatis vat utilitatis dispensare, ut possit Episcopus ab inferiore Episcopatu transire ad altiorem, sed etiam ab altiore ad inferiorem ;tamen, si quis expresse est dispensatus, ut ad altiorem possit transire, non est hoc ipso dispensatus, ut possit transire ad inferiorem; ut expresse est decisum cop. m. cit. & merito, quia ejusmodi indultum, utpote juri communi repugnans, est strictae interpretationis: adeoque extendi non debet ad casum non expressum. Essectus tram lationis est, quod vacet prior Ecclesia ipso jure. quamprimum translatus aceeptat translationem auctoritate Sedis Apostolicae saliam: ut tenet communis. . Quia tunc jam est junctus sponsae posteriori. Duas autem habere non potest; nisi in hoc ipso etiam Papa dispenset; ut saepe fieri videmus, praesertim in Principum filiis. Si igitur Episcopus aliquis ad aliam Ecclesiam elelio.
20쪽
nem admiserit, vacat prior Ecclesia r nisi in hoe ipso etiam specl. aliter si dispensatum , ut utram que retinere possit vel adhue plures. Si autem quis a dignitate inseriore promoveatur ad Episcopatum, non vaeant Beneficia prius obtenta, donec promotus sit consti tutus in pacifica possessione Episcopatus, vel alterius dignitatis aut Beneficii, ad quod est translatus. Quia Praelati aut Beneficiati Episcopo inseriores non habent conjugium spirituale proprie dictum cum sua Ecclesia. Unde, ad translationem inferiorum Praelatorum aut Beneficia. torum ad aliam Ecclesiam, non semper requiritur auctoritas Papae; sed suffcit authoritas immediati Superioris. Cum igitur illorum, qui non sunt exempti, Superior immediatus si Episcopus, lassicit, si ille consensum suum impertiat. Et si ad Ecclesiam alterius Diue-eesis transire quis velit, requiritur consensus utriusque Episcopi. Ut autem Praelatus exemptus tuansferatur, requiritur consensus
Papae quia exempti a jurisdictione Episcopali immediate subsuntianctae Sedi Apostolicae. De caetero s Praelati aut Beneficiati non sunt exempti , potest etiam capitulum sede vacante facultatem impertiri, transeundi ad aliam Ecclesiam. Quia haec lacultas est actus jurisdictionis ordinariae , quae ad capitulum sede vacante devolvitur.
De Conciliis Galliae Saeculo X.
Dis temporibus Gallia internis externisque ruinis fatistens. ma gnis rerum conversionibus locum dedit. Ludovicus Balbus a tres filios reliquit, Ludovicum, Carolomannum, fli Carolum simplicem. Successerunt in regno, primo quidem Ludovicus, dein ' ε' μμ vero Carolomannus. At illis brevi sine prole defunctis , praeterito tertio fratre Carolo Simplici, puero septenni, ae pro in ad resisten. dumi Normannis, annuis serme hostibus, di ambitiosis Proceribus C a impa.