장음표시 사용
41쪽
Trullana congregati ' cum enim illi reprehenderent Romanam L elesiam, quod Sacerdotibus & Diaconis matrimonii usum prohibeat, & unde unde argumenta conquirerent, disciplinam illam carispendi, vel maxime ad eorum propositum faciebat Socratis illa na ratio , ut ostenderent, etiam a Nicaeno cecumenico concilio Clericis majorihus permissiim usum uxorum. Profecto tam memorabile sactum in favorem sui decreti allegare non omisissent, si Historicis, illud narrantibus fidem habuissent. Sed neque causa deerat Socrati hujus figmenti. Nam Nova tiani docebant, quoad matrimonii usum ullum inter Clericos &Lateos debere intere dere discrimen , teste S. Epiphanio Heres gy. ubi ait: Qua Saeerdotio propteT 'gularem functionis illius dignitatem praeseme tributa sitivi, ea ad omnes communiteν pertinere iudieam. Excipit quidem Natalis contra fidem S. Epiphanii, aitque, eum Novatianis illum errorem affingere. Sed quantum ejusmodi exceptio hesteris ni Scriptoris, cujus Historia Ecclesiastica Romae suit publice proh hita , valere debeat, contra celebrem adeo eruditum , sanctumque Eeclesae Patrem, judicent aequi arbitri.
Illud mirabilius videri possit, S. Epiphanium & S. Hieronymum, qui tam clara de continentia sacerdotum. canonibus saniscita, testimonia deponunt, Natali nimis seros esse scriptores, eo quod M. ci rei ter annis a Nicaeni Concilii tempore sint remoti, de non seros nimium scr ptores ipsi esse Socratem ct Sozomenum, qui aio. annis circiter a Nicaeni ncilii tempore sunt remoti. Si v riari cut inquit interea potuit diseiplina: an non etiam variari potuit postea quibusdam in locis disciplina, ean. 3. a Nicaeno iam cita, circa continentiam Clericorum ρ Cadunt ergo omnia ilIa , quae ipse pro incontinentia Clericorum, & enervando canone teditio conellii Nicetent, operose adeo collegit. Et plane, cum continentia sacerdotum ab Apostoliea descenis dat traditione, atque perpetua Ecclesiae disciplina, ut Natalis ipse fatetur, verisimile non est, S. Popbnutium, cujus castimoniam, a prima juventute in monasterio severissime cultam, tantopere dila
dat Socrates, matrimonia sacerdotum, eorumque usum tantis e
eomiis celebrasse. Prosecto, si subsistunt, quae tum ex Socrate, tum ex se ipso ass/rt Natalis, videtur ex ills plus in serri posse, quam ipse velit, imprudenter videlicet egisse Ecclesiam. dum si eris Ministria matrimonio interdixit, & conjugatos non alio pacto ad sacros ordines admittit, nisi promissa ab utroque conjuge sep ratione di continentia.. Per Dipitig le
42쪽
Per e tamen, quae de Iegdi servandae eontinentiae hactentis dicta fiant, nolim evincere, primis statim Ecclefiae temporibus e nitisse legem seriptam claram, qua expressa Cleri eis Mojoribuapraeciperetur continentia. Sed consuetudo illa, & Εeelesar disti plina, ab ipsis Apostolis derivata quam latetur Natalis pro legafuit. Quis enim nescit, diuturnos populi mores & consuetudinem legem inducere
Explicatur distinctius quaenam in Ecclesia, tum Latina tum Graeca, circa continentiam Clericorum viguerit vigeatque disciplina.
Paelibatum sacerdotum non esse Iuris Divini, neque tamen ar bitrio Sacerdotum permissam, sed antiquissima lege Ecclesi sica praeceptam iis continentiata, diximus hactenus. Jam en eluatius atque distinctius aliquanto explicandum, quaenam in hac re disciplina suerit atque etiamnum sit in Ecclesia, cum Latina, tum Graeca, & quodnam inter utramque discrimen.
Quaenam in hac re sint certa 3
Certum est primo, clericos, qui minoribus duntaxat Ordinibu vsho,ina
sunt initiati, & valide & licite contrahere posse matrimonium ἰ eiie eonua. nulla siquidem lege id ipsis invenitur prohibitum. Imo tum aliis huna. Canonibus tum praesertim ean. seriatim I diu. 32. id ipsis aperte intelligitur concessum. Osiariis videlicet Lectoribus, Exorcistis, δύοbstis. Neque aliquod quoad hoc in Ecclesia Orientali & Occident ii discrimen. Dubium quidem movere posset canon Apostolorum ets. qui Lectoribus tantum & Camoribus videtur indulgere facultatem illam. At, praeterquam quod Canones illi non descendant ab ipsis Aposto- Iis, Lectorum ci Cantarum nomino reliqui etiam minores Clerici possunt intelligi; praesertim eum eadem sit de omnibus ratio. Quam
43쪽
ex LMeorum conditione extractos. Clericos inter eonstituant, ηt- sque Benefieiorum Ecclesiasticorum ea paces effetant quod & prima jam Tonsura praestat remotius tamen ad sacris ministrandum ordinant, quam ut propterea Volo aut Praecepto castiironiae adstringendos E clesia censeat, alit Herotinu ord num nomenclatio noinsigniat: hac appellatione majoribua tantum ordinibus per antonomasiam reser Uata.
Si tamen minores ejusmodi Cletici matrimonium contrahant, amittunt, quae habent, Benesiela; di ad alia obtinenda redduntur inhabiles. cap. 3. S. de Oeric. γ jug. male enim, ut inquit ibidem Innocentius Papa, concordat cithara cum psiuterio. Et qui alligatus est uxori, ut ait Apostolus, cogitat, quomodo placeat uxori, abstractus a cura clericalis ministerii. Sed neque per uxoratos Clericos rebus Ecelesiae satis esset consultum, in filiorum nepotumque ne-eessitates distrahendis.
Neque per sententiam primum Judiris, sed jure ipso Benes eiis
exeidunt, si matrimonium ineant valide; tenenturque restituere fruinctus, a die conjugii perceptos. Quia ex juris dispositione non alia intentione aut conditione, quam caelibatus, consertur Beneficium: censenturque renuntiare, qui statum alium, ptignantem cum clericatu, assumendo conditionem non implent. Quamvis enim citati supra canones dicant, eos spoli nos, privandos, compellendor, eae tamen voces non designant, per sententiam Judicis eos privandos
iureae titulo Beneficii, quo jam exciderunt) sed posseessene solummodo, si eam adhuedum retineant. Neque enim haec lex est paenalia eum matrimonium contrahendo nulla culpa si contracta) sed finhonum status Ecclesiastici ac clericalis ministerii lata, ex dispositione Ecclesiae, ut passim agnoscunt DD. privans jure Beneficii. Imo non tantum amittunt Beneficium, sed etiam gratias exis ectativas, ut vocant, pensioncs , titulo clericali ipsis assignatas, di quaevis alia jura spiritualia ad Beneficia Ecclesiastica, quae ante
matrimonium illis competebant, ex collatione, nominatione , praesentatione, hancque privationem non tantum operatur matrimonium jam conium matum, sed etiam ratum: ita quidem, ut solus summus Pontifex dispensare cum ita possit ad Beneficia conservanda. Dixi autem: si matrimonium valide sit contractum. Nam stillud ex quacunque causa esset irritum, non privarentur ipso jure. Quia eessaret ratio : & per se non praestat impedimensum, quod de jura non sortitur effectum, ut habet regula Juria sa. in s. Certum
44쪽
certum est seeundo, semper in Ecclesia, tam Graeea, quam Latina, vetitumi fuisse Sacerdotibus post Ordinationem c Bir b*re s. . Ris..
matrimonium. Hoc enim saten itur non tantum scriptor uni Ver ei, sibilis. sun omnes eatholici Ecclesiae Occidentalis V sed etiam Gradiete ae Crientalis. Exstatque in hanc rem canon Apostolicusas. qui ait Ex his . qui caelibes in Crerum pervenerunt, jubemus, ut lQorer tantum Nerviores, si velint, nuptias centrahant.
Ipsi etiam Trullani Patres, licet eoneesserint Presbyteris, di
Diaeonis usum uxorum, quas ante ordinationem duxerant. proh ohuerunt tamen, ne ullus illorum post sacram ordinationem matri.
monium contrahat; duratque haec Graecorum disciplina in hodier.
Probat hoe ipsum illa etiam Historis, quam Haeretici toties nobis obtrudunt , de intereessione Papian ut ii , in Coneilio Nicaeno tacta. Nam si narratio illa Socratis atque Sozomeni subsistat, Papinutius expresse vo Iuli prohibitum, ne ullus ex Clericis Majori. bus post ordinationem nuptias celebret: ipsique in hoc totus Patrum Senatus assensum pristitit. Innumera conciliorum, Patrumque, tam Graecorum quam Latinorum, testimonia luculenta in rem hane conferri possent, si opus foret. Nullus scriptor orthodoxus, imo ne quidem ex Grae- eis, Sehismate abstractis, ullus tacite inventri , poterit, qui asserat, licuisse unquam Sacerdotibus contrahere matrimonium, postquam per ordinationem ad Episcopatum, aut Presbyteratum, fuerant promou. Nullumque in tota retro antiquitate exemplum exstat , hoe rite esse factum. certe omnia argumenta, quae Haeretici contra caelibaum SMeerdotum coacervare solent, plus non probant, quam aut aliquos Ecelesiasti eos ante ordines saeros sulceptos habuisse uxorem; aut Graeco ritu post ordinationem usos esse matrimonio, ante sacros ordines contracto. Nunqiam autem probant, aliquem Episcopum, aut Sacerdotem, licite contraxisse matrimonium.
Videant proin Protestantes. quid de eorum Protoplastis, Luthero, minglio , Calvino, Oecolampadio, Bucero, Uermitio, Vireto, Pellieano, Ochino, Caristadio, Mengero, Mariorato, Bugenhagio, aliisque apostatis, sit sentien dum: qui novo & ina dito in orbe Christiana exemplo post susceptum in Ecclesia catho. Itea sacerdotium, sacratosque ordines, ad sacrilegas nuptias, tan- aliam famelici corvi ad escas, male olenter, convolarunti
45쪽
Certum est tertio, non tantum illieitum esse matri oralnmClericorum, qui majoribus ordinibus sunt insigniti, sed etiam m. 'validum, saltem in Ecclesia Latina Aperte enim sic decisum habemus c. de Diacono I. qui Claris. isi vov. & a Tridentino Conditio m. 24. cm. 9. ubi anathema dicitur asseronti, CIericos in Majoribus constitutos , Presbyteros nempe, Diaconos & Sub- Diaconos posse matrimonium contrahere , contract umque validum esse. Dixi autem, fauem in Ecclesia Latina. Nam de Graeca id quidam in dubium volebant trahere. Sed certum esse videtur. in illa etiam 'trimonium, a Clericis Maloribus post ordinationem contractum esse irritum; ut docet Palud. tia 4. dist. 3- q. I. ari. I. Archid. Gemin. I urrecrem. in c. Diaconi dist. 28. Silvest. tract. FU. V. n. agrim. q. 8banch. lib. de matrim. dist. 28. in . Filiue Pignatelli. Schmalgg. 6e Ratio est, quia quoad matrimonium , post odinationem con. tractum, nullum in utraque Ecclesia invenitur discrimen. Neque enim vel Trullana Synodus quoad matrimonium , post ordinatio. nem contractum, diversum quid ab Ecclesia Romana statuit Fuit. que antiqui mina & universialis Ecclesiae regula, etiam ante exortum Icnisma SS. re. Testimoniis roborata, Sacerdotum matrimonia
Unde Innocentius ΙΙ. cap. ut lex caussa ap- q. I. dicit, Episcopos. reabyteros Draconos & Sub-Diaconos , Regulares &C. qui uxores
ubi copulare praesumpserint, esse separandos: hujusmodi namque e putationem , quam corura Ecclesia licam regulam conflat esse contractam . ma. trimonrum non esse censimus.
Deinde Graeci etiam , tanquam subditi Apostolicae Sedis tenentur legibus universalibus Ecclesiae. Cum igitur tum sacris Ca. nonibus, tum Oecumenici Concilii Tridentini oraculo generaliter oeclaratium sit, ejusmodi matrimonia esse invalida, atque con ra. rsum asserenti, dicat anathema, de omnium sacerdotum matri nomis id operiet intelligi. Neque obstat cap. aliter dist. 33. ubi dicitur, Clericos in Eecleis Ba Orientali matrimonio copulari. Nam praeterquam, quod Graistianus hoc capitulum tribuat Stephano Papae non determinando quis aut quotus ille fuerit in Synodo Lateranens ita loquenti, ibidem autem non inveniatur; dici congruenter ad alios Canones potest, capituli illius sensum non esse, quod Orientalea Clerici post Ordines saeros susceptos copulentur contrahendo matrimonium sed quod copulam conjugalem exerceant, utendo matrimonio. iam ante Oidinationem contracto. Certum
46쪽
tali lieitum suisse Episcopis uti matrimonio, etiam ante coniecr tionem Episcopalem contracto. Nam Concilium Trullanum quod omnium maxime a disciplina Ecclesiae Romanae reeedit licet Presbyteris , Diaconis, & subdiaconia dederit facultatem utendi matrimonio, ante ordines saeros contracto, expresse tam an excepit Episcopos, quibus ab uxoribus se continere severe praecepit: ut videre est con. 48. ubi praecipitur, ut Episcopus ne quidem cohabitet uxorio, Certum videtur quinto, ante synodum Trullanam neque Presbyteris Orientalibus concessum fuisse uti matrimonio, et tam ante M is Ordinationem contracto. Haec inertio est quidem non tantum con- .' ltra Han etiem, sed etiam contra Natalem ΛIexandrum; contra quo cauteacta tamen satis demonstratam putamus quali, Unum hic addo vel alterum veritatis hujus argumentum. I
nocentius I. summus Pontifex, fiammusque in terris Ecclesiae Legislator, qui tribus ferme saeculis synodo Trullana sust antiquior epist. a. ad Victricium Rotb agensem Episcotum eo s. se scribit ut habetur cap. 4. dist. 3I. tenere dei et omnino Ecclesia, ut Sacer dotes Y Levitaettin uxoribus fris non misicerantur. Additque plures praecepti hujus rationes. Idem scribit ad Emperium cap. I. Pariter S. Leo M. ultra duo saecula antiquior Trullano synedrio, e st. m. cap. 3. scribens Rustico Narbonens Episcopo, ait: Lex comtinentia eadem est Asaris ministris, quae Episcopis atque Presbyeris, qui cum essent laici, sive leuores , licite uxores descere caesitos procreatre potuerunt shed cum ad praedictos, per veneruns gradus, coepit eis non licere, quod licuit. Unde, tu hpiritualefas canjugium, oportet eos nee uxores dimittere, se quali non taleara, sic habere: quo F olva Eu cbarizas, et cessent eprea nuptiarum. Ex quibus sane summi Legislatoris de elarationibus patet, ante Trullanum eonventum qui circa sinem septimi saeculi Constantinopoli est habitus) sacerdotibus, non licuisse uti matrimonio , ante ordinationem eontracto. Nam summi Pontificia, Ecclesiae totius Capitis, ct Christi Vicarii praeceptis etiam orientales tenebantur. Taceo , ipsam etiam G. Ieralem Nicaenam synodum cutique in Oriente celebratam vetuisse, ne Presbytero, Diacono, dic. uxor cohabitet, ut supra ostensum. Quem etiam in sensum S. Epiphanius , S. Chrysostomus , S. Gregorius Nyssenus, aliique Ec. Iesiae orientalis Patres loquuntur, ut pariter supra, indicatum. Dixi autem, ante Gnodum fratrinam. Post illam enim alia in oriente, quam dixi, coepit disciplina, dum Sacerdotes, Diaeoni, ct Subdiaeoni utebantnr matrimonio, ante ordinationem contram
47쪽
cto: non quod ipsis hoe stati im licitum fuerit c nam eoneiliabulum
Trullanum, quod a Sergio, illius temporis Pontifice, est reprobatum , hoc licitum eis sacere non poterat: ut Hubertus Cardinat Isin sua cum Niceta disputatione Graecia exprobrat . hoe lieitum sacere non potuerat θ sed quod ab eo tempore abusus illa irrepserit, Φuem tandem, cum extirpare non posset, Ecclesia tolerandum cenuit, hodieque, etiam in unitis cum Romana Ecclesia, tolerat. c. cum olim 6. de Claris. com . . Certum est d cnique sexto, non tantum praeceptum elle Iure Ecclesiastico Episcopis , Presbyteris, Diaconis, & Subdiaconia per-Petuam continentiam , sed ejusdem etiam votum solenne ordinibus eorum sacris annexum esse: ut elare deeisum habemus a Bonisaei VlII. e. unde volo in6. ubi ait, hoc votum per susceptionem sacri Ordiuis solanmzari. Disceptari tamen solet, an obligatio eontinentiae immediate descendat ex voto, & tantum mediate ex Praecepto, quatenus Ecclesia ordinandis praecipit votum, quo dein solo immediate ob ligeutur continere ΤDoctoribus in diversas opiniones abeuntibus, censeo tam ex praecepto, quam ex voto illam obligationem immediate deseendere, nam Ecelesia non tantum praecipit ordinandis votum, sed etiam im mediate continentiam , ut ex supra adductis praeceptis patet. VO tum vero di ipsum, expresse vel tacite emistum, immediate Obligat. Quo sane fit, ut, licet quis in susceptinoe sacrorum ordinum absolute nollet votum continentiae emittere, servare tame u ean dem deberet ex praecepto Ecclesiae; hoe ipso , quod voluntarie ac libere suscipiat sacros Ordines. Aliud enim esset, si insans ordina retur, aut simpliciter invitus.
48쪽
Aneyrant can. Io. ibi: Diaeoni quicunque, cim ordinamur, si in ipsis diri Enstione pretestati siunt, dicentes. velis se hahere urores, nec posses conlin re, M s postea ad nuptias venerint, moneant in miniseris, propterest, quod bis Discopus licentiam dederit. Quis que sme tacuerunt, F sufeperunt mantis hη Rionem, professi continentiam, si postea ad nuptias venerint, a . misisterio cessare debebunt. Ex quo canone P. Schmal Zgrueber in tu. de Curie. conjug. n. I9. putat, non obscure colligi, Diaconis quibusdam in loci permissum suissa uxores ducere. At hoc non obstante certum videtur, id nunquam Diaeonis 4M . post ordinationem licuisse. saltem absque dispensatione. Evincunt hoc testimonia & argumenta supra producta: quorum pleraque non usi tantum de Sacerdotibus, sed etiam de Diaeonia loquuntur; ut patet ex iis, quae ex Innocentio I. Leone I. aliisque adduximus. Imo ipse etiam Trullana synodus can. 6. Diacanonis quoque severe proinbuit post ordinationem contrahere matrimonium. Sed nequo Doctrinae huic obstat cap. Diagoni paulo ante eitaistum. imo ex illo magis confirmatur, Nam si tales in ordinatione protestantes possunt postea uxorem ducere, tune ideo, quia, ut
ait capitulum, Episcopus cum illis dispensavit: Propterea, quia his Episcopus licentiam dederit. Ergo manisette colligitur, fuisse ipsis prohibitum, uxorem postea dueere: alias non fuisset opus dispens tione, aut licentia Episcopi.
Caeterum Iacobus Pignatelli tom. 8. considi. gr. longe alium senis sum eanonis illius esse asserit, cum glossa in est. e. sic habet: Sa- tutum fuit in onodo An γrana, quodsi aliqui in Diaconos ordinentur , Ndicant, si nolle, aut non posse continere, F Episcopus nihilominus ordinat eos, si postea contraxerint, ab uxore separabuntur, sed in ministerio remanebunt, quod Episcopus eis licentiam dederit non quidem contrahendi matrim nium , sed eo irrito declarato, remanendi in ministerio si vero in ordinatione sua tacuerint, videntur continentiam profiteri, F ideo, si postea eviraxerint, oscis S beneficis privabuntur. Haec glossa. Λecedit, quod Martinus Bracarensis in sua collectione eanoanum e. 39. longe aliter eanonem illum legat: nempe ut exstat e. Diaconus dist. 27. Diaconus, qui eligitur, si conrasatus fureis pro accipienda matrimonio, S dixeriι, non posse in castitate permanere, ὲic non ordinetur. od sim ordinatione tacueru, F ordinatus fuerit, postea matrimoniuindyderaverit, alienus sis a ministerio, F vacet a Claro. Quoeunque ergo sensu dictus canon intelligatur, nunquam ex eo probatur, licitum
fuisse caltem absque dispeniatione Diaconis matrimonium, sed .mnino oppositum. Disitig Corale
49쪽
49. Plus die 3. Certum videtur, quod in Ceelesia Latina Diaeonis ηque uti nunquam sic uerit uti matrimonio, etiam ante ordinationem con- nu. tracto, & in Ecclesa orientali nunquam ante synodum Trullanam. Nam hoc pariter evincunt citata Patrum & Conciliorum testimonia. Sje S. Epiphanius haeres sp. ait Ecclesiam non suscipere Di conum. adhuc liberos gignentem. Objectionem deinde solvit, quod in quibusdam locis adhue liberos gignant; respondetque, hoc mn esse juxta canonem: contrarium fieri, ubi sinceri sint canones Ec- elesiastici. Siri eius Papa in epist. ad Hiserium Taraconensum eap. 7. Uehementer invehitur in Sacerdotes S Levitas, qui continentiam, etiam ab uxoribus, non servant: Uocatque crimen carnale eorum commercium. Additque: Si Disi pus, Presbyter, aut Diaconus dein- ceps talis fueru inventus, jam sibi Oinnem indulgentia per nos aditum inteligat obstratum: quia ferra necesse est exscindantur vulnera , qua Iomemorum non benserint medicinam. S. Innocentius I. i. e. temere, inquit, omnino debet Ecclesia, ut Sicerdotes γ Duila cum uxoribus suis non misceantur. Per Levitas autem utique intelliguntur etiam Diaconi. Similiter S. Leo I. l. est. non tantum Episcopis& Presbyteris, sed aliis etiam Altaris Ministris legem continentiae impositam esse denuntiavit, vi cujus ipsis ne et matrimonium contrahere, nec antea contracto uti amplius liceat. Idemque repetit in epistola ad Anastasium Episcopum Thessalonieae
S. Hieronymus libro contra Uigilantium circa mitium, quid facient, inquit, Orientis Ecclesia, quid aranti,/Sedis Apostolica, quami Virgines Curicos accipium, aut conetinentes, avi s uxores haleam, mari.
. Consentiunt antiquissima concilia: ut Ε libertinum, quod ea . 33. praecipit etiam Diaconis abstinere a conjugibus, & non generare filios. Idem praecipit apertissimis verbis Concilium Carthaginense II. ean. a. ad Aposto inrum traditionem se reserena. Ideaeque jam in Concilio Nicaeno statutum in Asia diximus, quod can. 3. vetat cohabitare cum muliere, praeterquam cum matre, Brore, amita. Ecclesiae Asricanae distiplina constat ex concilio Carthaginensi V. anno 398. celebrato. Quod can. S. ita decornit: Praeuit ι Episcopos, Presbteros N Diaconos, flecundum priora stoluta, etiam ab tira. itas eontinere. Quod nisifeceriet, ab Eccusastico removeantur οὐ D. Ubi ut DD. advertunt, sub nomine Diaconorum etiam comprehendun-
50쪽
tne subdiaeon I: eo quod olim, eum pauetores essent fideles, Dia
coni etiam Subdiaconorum iungerentur ossicio. Major adhuc controversa est de caelibatu fix continentia SNh- sti. diaconorum. Quidam enim existimant, ante Gregorii M. tempora Subdiaconi. Subdiaconos non fuisse obligatos ad continentiam, imo post ordi. nationem etiam . potuisse uxores ducere. Argumenta ipsorum sunt; 1. Quia in primitiva Erclesia Subdiaconatus non erat ordo sim ter ; imo neque ante Gregorium M. hoc est, ante finem sexti ste euli. Ut testatur Innocentius lII. cap. 7. defcrν. nmota. es e. s.
atat. Squalit. Ergo neque obligatio callitatis suit eidem an noxarseut non est annexa minoribi Ordinibur: quia non sunt Ordinea
a. Quia Gregorius M. cap. ante triennium diu. r. abrogavit deiseretum Pelagii Papae, sui antecessoris: quo prohibuerat Subdiaconis Siciliae, ne uterentur matrimonio, ante ordinationem conistra cto.
. Quia Siricius Papa epist. I. e. 9. ad 'merium Tarraconensem eoncedit Subdiacono uxorem , quae fuerit Virgo. e. 3. dist. 77. 4. Quia Alexander IlΙ. in Concilio Lateranensi tolerandum censuit, ut quidam Subdiaconi nuptias celebrarent. s. Quia multis tosis Subdiaconi utebantur matrimonio. t6. Plura concilia Presbyteris & Diaconis praecipiunt conti. nentiam, non autem subdiaconis. Verum licet non adeo manifestum sit, quae fuerit Ecclesiae , circa Subdiaconorum continentiam temporibus antiquis disciplina, Continentes. probabile tamen admodum est, in tota sermo Ecclesia etiam Sub diaeo nos semper adstrictos suisse ad continentiam, ficut Diaconos. Et certum est, illam ante Gregorii M. tempora fuisse praeceptam. Propositio ista est contra Natalem. Sed non desunt, ad illam stabiliendam valida argumenta, ac Patrum conciliorumque Veterum testimonia. Certe S. Leo M. saeculo uno ac dimidio antiquior est S. Gregorio M. is autem epist. 8a. c. q. ad Anastasium Thessalonicensem in Oriente Episcopum scripsit: Ad exbibendam perfecta continentia purita. tem, ne Suhdiaconis quidem connubium carnale conceditur: ut, F qui habent, fidit tanquam non babentes, is qui non babent, permaneant lingulares. Adhue multo antiquior est S. Innocentius I. qui ad Uictricium .. 9 scripsit: Tenere debet omnino Ecclesiur, uι Sacerdotes fit tacita eum uio, ibus suis non misceantur. Per LeVitas autem palam est Diaconosa subdiaconos intelligi. Dicit quidem Alexander Natalis, nugata Pars V. . O ri