장음표시 사용
481쪽
Possumus: Optatis plus iam procedimuS ipsis Hoc satis est, pingui nil mihi cum populo.
IN POMPEIUM II AGNUM VEL IN MITHRIDATEII
Adspice, quem Valido Subnixum gloria regno Altius et coeli sedibus extulerati
2. EXTULERAT, Sin patrio Graios carmine ha
scripserat Silli us : is Utraque correctio facilis est et perspicua; su adire pro liceat adire, Ovid. A. A. II, 27.: sit mihi posse mori. Sales habere, quemadmodum Terentius ex probabili emendatione Benileii Eunuch. III, 1, 10.: qui sal habet, quod
in te est. Mihi non admodum placet illa coniectura, nec, quae allata sunt exempla, satis apta ad eam comprobandam videntur. I r. XII.
Disertum carmen , BPertum planumque, sententiis verbisque gravibus. Anthol. Lat. lib. II,
123, p. 301. Sed, in quem scriptum illud sit, Iiquido non
Constat: etsi vix assequi licet, quo modo tantae rerum ConVersionis, quae hoc carmine narratur, auctor obscurus esse possit. Si ea colligas, quae de magno hoc viro, de fortunae fastigio deiecto, memorantur: nemo in historia Romana, sive autesive post Virgilium occurrit, cui satis ea conveniant. Pompeius Magnus statim lectoris animo occurrit: in quo fortunae vicissitudo et inconstantia etiam a poetis notari solet, V. C. Petron.
123, et multis epigrammatibus in Anthol. Lat. lib. II, 25 sqq., sed in eum parum proprie dici potest illud, quod e patria pia
sus in exiitam est. Dicendum igitur, scriptum esse carmen illo temporis intervallo, quo Pharsalia fugatus Aegyptum petierat, necdum de eius caede Constabat: alioqui multo magis haec Commemoranda veniebat. Quod Malido subnixus regno, quod
482쪽
Terrarum hic bello magnum concusserat Orbem;
Hic reges Asiae fregerat et populos;
Serpilium Romae parasse dicitur, non minus male me habent.
Alter, in quem lacile incidas et Scaliger quoque incidit, II riuales est, Ponti rex, in quem
omnia egregie conveniunt, Praeter illud: e patria; debebat enim potius e regno pulsus in exilium dici. Debuit ergo Romano more dictum esse e patria Pro eX regno. De Mitiundate intelligendum esse, nuper iterum pronuntiavit Rubnken. ad
Vellei. II, 18, 3, sed quomodo
is e patria pulsus in exilium dici possit, non docuit. Argumentum addit o Cic. pro Murena 15 sumtum esse: unde etiam singulorim petenda sit explicatio. Sane ibi breviter exponuntur res Mithridatis regis: sentcntiarum poetae Vestigia ac Semina non Video. Ad Alexandrum II. retulit Oudendorpius, ut a Burmania. disco: quod parum commode fieri videtur.
Non licet certi aliquid hac de
re Pronuntiare; videtur ea esse poetae culpa, qui non usus sit oratione ad rerum veritatem salis accommodata. Ad Mithridatem haec spectare si constituimus, minus mihi displicent haec: e patria Putius in exsialium , quam illud subito Vs. 7.
Sed non est praetereunda Langit Coniectura, in Antonium hoc epigramma scriptum esse existimantis; in qua acquiescendiunPutarem, Si, quomodo is e Patria in exsilium pulsus dici possit, intelligerem. Nam etsi Antonius hostis iudicatus suit, tamen non ea erat eius conditio, quae aliorum, qui e patria in exsilium eiecti fuerant; certe is G Patria, non e patria, pelli di- Cendus erat. I r. )3. Terrore rite belia eleganter
peius. In V. 2 malim: istius heu c. Sed nullus hic locus tali interiectioni; iunctae hic sunt per C pulam inaequales orationis partes hunc in modum : Adspice, quem valido subnixum gloria regno extulerat, et quem altius coeli sedibus extulerat; vid.
coeli siderigus extollere idem, quod alias dici solet super astra
ferre. Ceterum non talis est haec oratio, quae, Commate,
Pentametri Posito, cum reliqua
483쪽
468 P. VIRGILII ΜΛRONISHic grave servitium tibi, iam tibi, Roma, serebat: 5
Cetera namque viri cuspide conciderant; Cum subito in medio remam certamine Praece PS
Conruit, e patria pulsus in exilium. Tale deae numen; tali mortalia D ulu Fallax momento temporis hora dedit. 10
apte cohaereat. Nempe scripsit haec poeta in certam quatulam statuam, imaginem illius, ad quem pertinet hoc carmen, Te- serentem ; itaque exclamandi signum requirebatur. Ita Claudian. Idyll. VII, 1. in statuas Amphi nomi et Anapidis: is Adspica sudantes venerando pondere fratres. IG.ὶ4. fregerat, hic populos Cod.
5. Hic graνε ser uimm iamiam tibi Voss. Cod. apud eundem. Cic. pro Mur. C. 15.:-Quid 2 illam pugnam navalem ad Tenedum, quum contento cursu, acerrimis ducibus, hostium classis Italiam spe a que animis inflata peteret, mediora i certamine et parva dimicatione commissam arbitraris - 6. cuspides conciderat ductumo Graeco δορὶ πεσεῖν. Wr.)9. 10. Distichon viros doctos
non videtur moratum esse , equidem non satis expedio. Quid enim est: dare moriagiap Forte: Tala Gas numen: Pessum morsaliis utitu detitia: ut sit, pessum dare solet hora mortalia. Bubn n. mra premia 1egebat l. c. Sane premit optime convenit illi, quod supra Iegimus , extuderat. Sed quamquam ad speciem praeclara est haec coniectura, tamen, ut continuo in textum inseratur, nemini auctor exstiterim. Tam enim multiplex est verbi dure usus, ut in eo per coniecturam mutando maxima opus sit cautione. Ac satis constat, Fori nae saepe lusum tribui, ut Aen. XI, 426. sq.: is multos alterna revisens Lusia et in solido rvrsus Fortuna locavit. Iam verbum dare locum habet in ludo aleae et duodecim seriptorum vid. Non. Marcell. p. 170. et not. Merceri p. 136. Helias. ad Ovid. A. A. ΙΙ, 204. et Ernesti Clav.
sub voc. Scriptorum tacitia. Ci- Cero BP. Non. I. l. : isItaque tibi concedo, quod in duodecim scri-
484쪽
Quocumque ire serunt variae I OS tempora Vitae, Ta agere quas terraS, quOSque videre homines: Dispeream, Si te suerit mihi carior alteri Alter enim quis te dulcior eSSe PoteSt p
Cui Venus ante alios, divi, divumque SororeS, 5 Cuncta, Neque indigno, IIusa, dedere bona;
illis Olim, ut calculum reducas, si te alicuius dati poenitet. Itaque haec videri lio terit poetae nostri sententia: isSic solet hora, sive mutabilis Fortuna, potenti nutu quasi Iudens mortalia mutare. Dedis ἀορίστως, dare solet; et tali nutu dedit i. q. ita dare solet potenti nutu. Haec cui probabilia videntur, sortasse
in lusu mutatum malet. Sed parata est etiam, ut videtur,
simplicior ratio, ut dare li. I. sit i. q. esscere, ut aliquid vel hoc, vel alio modo se habeat, quale est depexum dare aliquem et multa similia apud comicos; hoc qui probat, verba tali mo taliantitu deuia ita explicabit: ita asscere mortalia potenti nutu 3Olet. Similis est verbi θεῖναι, θέσθαι, aPud Graecos usus; et doευ, καλως θέσθαι vid. Iacobs. Anthol. T. VI. p. 292. Seq. et quos is Iaudat, Gaiah. ad M. Antonin. VI. p. 171. Hemsterti. ad Lucian. T. I. P. 485. sq. Val-cken. ad Eurip. Hippol. p. 241. - Alia quaedam ad illustrandum hoc Epigramma Pertinen-lia reperies apud Rubnken. l. l.
Antonii Musae, medici Augusti, nomen non obscurum est vel ex Sueton. Aug. 59. V. al.
apud Burm ., qui hoc poematium Anthol. Int. inseruit lib. II, ep. 124. Nunc ex hoc Poematio,
quod non alio, quam Eo auctore, qui catalecta collegit, Virgilii esse fertur, hoc discimus, suisse eum poetae amicissimum, omnibusque ingenii dotibus et artibus ii olitissimum hominem. Haec etsi admittas, artem tamen medicam in ceteris Iaudibus vix omittere potuisset auctor
485쪽
470 P. VIRG. MAR. CATALECTA Cuncta, quibus gaudet Phoebus, chorus ipseque Phoebi;
Doctior o quis te, Ilusa, fuisse potest po quis te in terris loquitur iucundior uno pClio nam certe candida non loquitur. 10Quare illud satis est, si te permittis amari; Non, contra ut Sit amor mutuus inde mihi.
Quis deus, Octavi, te nobis abstulit 3 an, quae Dicunt, an, nimio pocula dura meropVobis si culpa est bilis: sua quemque Sequuntur Fata; quod inmeriti crimen habent cyathi pcarminis. Ad rhetorem Musam, qui a Seneca in Controversiis aliquot locis memoratur, Cum viro docto referre malim. T. Phoebi chorus ipsepse Phoebus p refingebat Scalig. cum aliis. quam mutationem sere necesSariam dixerim. IVr. 10. Clio tam certe omendavit
XIV. Vid. in Anthol. Lat. lib. II . 65. Claudit hoc epigramma
roni vulgo tribuuntur. Quis hic Octavius sit, ignorari, eo magis mirationem facit, quod scriptis multis inclaruisse et historiam Romanam aggreSS Senarratur V. 5. 6. Εum iuvenem ante patrem V. 7. 8. inter pocula, cum excanduisset, repente mortuum esse ita, ut de caussa
mortis dubitatio esset, a poeta discimus, qui caussam in ira
cundiam a mero avertere allaborat.
2. Pocula dura vix bene dicuntur; melius dira cum Oudendorpio, vel ducta cum Ηein-sio legas. 3. Vobis si culpa est bilis. Laborat caput versus. Cod. VOSA. Vobiscum si est cuipaliti. Heins. Vobis sic culpa est bilis vel
486쪽
Scripta quidem tua nos multum mirabimur, et te 5 Raptum, et Romanam flebimus historiam. Sed tu nullus eris. Per versi, dicite, IIaneS, Hunc Superesse patri quae fuit invidia pHauci necis in cui a est bigis. hi promtu est multa comminisci: An magis in cui a est bilis p vel Ferrida an in c. An umida in o. Forte nihil horum; sed: Non cu*a est tuis; sua q. Verum ita versus exsistit uno pede brevior. Wr.) sed quis ullum praestet Τ Simplicitate ingeniosa se commendat Iacobsit nostri coni. Mortis si cuba est bitas; Animadverss. p. 318. Velis sere sic scriptum esse: Nuua tamen cu*a est illis; vel, quod minus a literarum ductu TeCedit: Non ita; si cui a est tuis, ε. q. S. F. i. e. si sunt, qui eam illis caepam tribuant. Wr.
487쪽
P. VIRGILII ΜARONI sFramenta ex Epistola, quum ad Augurium Caesarem super Aeneias sua scripsit.
Ego vero frequentes a te literas accipio. Dinfra: De Aenea quidem meo, Si, me Hercule iam dignum auribus haberem tuis, libenter mitterem. Sed tantum inchoata res est; ut paene vitio mentis tantum opus ingressus mihi videar: cum praesertim, ut Scis, alia quoque studia ad id opus, multoque potiora, inpertiari
488쪽
IN C. VNIMI CDIBRUM RHETOREII.
esse hoc carmen, quin Credamus, nihil obstat, praesertim, quum ei a Quintiliano VIII, 3, 28. tribuatur. Nostra aetate docte disseruit de hoc Epigrammate I. G. II chkius in Commentatione de C. Arinio Cimim, Bostochii Ao. 1824. 4. edita. Is primum pag. 59. Mersa Corinthia ita notasse poetam existimat, ut vellicaret nimium Annii studium imitandi in sermone Latino poetas Graeciae Italicos et Siculos, origine Corinthios, inter quos prae ceteris eminuerit Sophron, qui non dubitaverit de saece haurire et verba eo modo decurtare, contrahere et insectere, quo id facere soleret vulgus. Quod pertinet ad illa, quae in hoc carmine leguntur, tau , min, al. Tuu Annium dixisse pro Taum, - P. 36. Fq. - quod est aestuarium Britannicum; Galliciun autem idem esse h. I., quod Britannicum; nam teste Caesare B. G. V, 12. maritimam Britanniae partem, i. e. orientalem, ab iis, qui praedae atque belli inserendi caussa e Belgis transissent, incoli; eosque Cimbros fuisse, qui etiam Galli dicantur, probabiliter demonstrare Ηuellinannum. Igitur Virgilium, reperto sortasse in libellis An-
489쪽
iiii historicis vel poeticis hoc sive plene sive abrupte fici it to nomine, Annium ipsum appellare potuisse Tiau vel Taum Gallicum ad designandum ingenii aestum, quo ille abripi se passus esset in scribendo ad absurda omnia. Quintilianum, sic pergit Uuschrius p. 42. sqq., hoc Epigrammate illud docere velle: Mantuano poetae displicuisse Verba ex summa antiquitate in aevum Augusti translata. Itaque min nihil aliud esse, quam mi hine; et sic Persium: hQuis leget haec Τ min tu istud ais quem quidem versum ille, teste vetere interprete, de Lucilii I. transtulerit. Neque illud min per se reprehensurum fuisse Virgilium, nisi modum in hoc antiquario genere excessisset Annius; quo pertinere at i. e. ala; eius generis esse facul, famul, ειν flatil, coel, cet. Librorum lectionem Thia dides Brisannus, cuius in locum s mannus substituitur in edit. Ald., praeclare a Gesnero e Cic. Epist. ad Fam. VII, 11., ubi Gebatius lepide iure consultus Britannicus vocatur, defensam, retinet Huschkius, apparere, scribens P. 29., Annium suisse in numero eorum sive oratorum, sive historicorum, quos Thucydidios vocet Cicero, laud. a Spalding., Orat. c. IX. : isqui quum mutila et hiantia locuti sunt, germanos se putant Thucydidas. Quum autem appareret, alec Phlicae febria habere, unda
Pendeat, nec pluralem Atimae febres serri posse, fuerunt, qui αττικὴ febris scribi iuberent; sed rectius IIustakius p. 34. --tice febris, ut Persice porticus, quod eX stet aΡ. Cic. Epist. ad Att. XV, 9. Rem ipsam HusAkius illustrat verbis Lucilii: is Innumero quorum nunc primae Trebelliae multo Obmarcescebat, febris, senium, vomitus, Pus. Verba viniae male illisu p. 26. ita Huschkius interpretatur: riRhetor iste in rhetorico illo sermonum curriculo - verba Latina decuriavit, mutilavit ac quasi spinae - in Circo - vel metae illisas rustillatim ac minutatiin confregit. Misceri Derba dici, ut venenam; - P. 39. - itaque hanc Prodire sententiam: o
490쪽
nius fratrem veneno, lectores Verbis enecavit; venena autem malos poetas audire apud Horatium. Totiun autem Epigramma sic scribendum esse: Corintiliorum amator iste verborum Iste iste rhetor: namque quatinus totus
Thucydides Britannus, Attice labris, Tau Gallicum, min, at spinae male illisit,
Ita omnia ista verba miscuit fratri. Prorsus ita duo extremi versus in Quintiliani recentioribus edi lionibus scripti exstant. Habes hic in breve coacta rerum momenta, insigni doctrinae
copia ab H chkio illustratarum. His quaedam opposuit Vix eruditissimus, U. F. Kopp, in epistola ad IIuschrium scripta, quam hic Analectis Literariis, Αο. 1826. in lucem editis, inseruit. Is pag. 359. scribit: MAenigma Virgilianum quod attinet,
miror quidem ingeniosam Tuam dictionum compositionem ori fratrem veneno, lectores verbis enecare; Sed obstare videliu , quod poeta fratrem verbis Tau, At, Min, sublatum esso di- Cit. Namque scribens: ,, is omnia ista verba miscuit fratri,
in ipsis illis verbis leti seri quid haud lectoribus, sed
fratri latere significat. Tum longe quaesita videtur Κoppio coniectura Huschkii, Tau ad Britanniae aestuarium Tatim referentis ; rectius ex Gallica voce Taietus , quod putredinem significet, explicari illud posse; nec Voces min et al recte interpretatum videri IIuschkium, quippe quas fratri mixtas non dixisset poeta, si ita eas intelligi voluisset. - Praeterea Censor Gottingensis II inhianae Commentationis negat, vinae serri eo loco posse, quum ea sede, quam Prior liuius vocabuli pars occupet, brevis syllaba requiratur; aestuarium Taum autem per Agricolam demum innotuisse Romanis.