Pvblivs Virgilivs Maro

발행: 1832년

분량: 499페이지

출처: archive.org

분류: 시학

471쪽

Victor adest, magni magnum decuS ecce triumphi, Victor, qua terrae, quaque patent maria:

summa , inque argumento ea, qua Par est, copia et lumine orationis explicando et feliciter disponendo, eiusque membris commode iungendis et perpetuo quasi vinculo compreliendendis, porro in dilectu rerum Vel sententiarum, quae carmine feliciter tractari porsint, magna cernitur imperitia. Haec eadem in haceIegia occurrunt, in qua summum orationis cultum et ornatum merito mireris, iudicium et subtilitatem in carminis summa eiusque partibus constituendis facile desideres. Licet enim dicas, excidisse videri nonnulla et Iacunis Carmen hiare: lamen illud, quod us. 21 de puella cum

heroinis compararida Aequitur, ieiunum est per se et ad fastidium

extremum protractum. Messalae inscriptum esse carmen EX US.

40 patet. Verum, an ad M. Valerium Messalam illud scriptum sit, dubitavi aliquando,

quod Messalae istius iacta ac bella non attingat ea, quae ex historia nota sunt. Sed primum non occurrit ex Messalarum stirpe alius, ad quem haec opportunius referri possint, quae in carmine memorantur; poeticen autem M. Messalam attigisse et

Poetas amasse satis Constat; tandem omnis difficultas lollitur, si ad Messalam iuvenem hac scripta statuas, Cum ille, i ost quain stipendia variis in bellis meruerat, in Africa inprimis,

Hispania et Lusitania suss. 41 sqq. 51-54 , aut in alterius

triumpho inter primos duces Iaureatos incessisset, aut ipse ex Parthinis triumphasset: quod ei

a. U. C. 715 v. Vita Virgilii p.

ann. dig. h. a. adeoque non nisi viginti vel quod excurrebat at nos nato, contigit. Itaque de

Aquitanico triumpho, in quem Tibulli I EI. VII scripta est, nullo modo hic cogitari potest. Ab

his omnibus, ut solebat, dissensit et in contraria ivit doctiss. Wcrnsdorf., qui in Poet. Lat. min. ΤΟ. III iterum hoc carinen retractavit. Edidi hoc carmen separatim sub hoe titulo: Elegia ad M. Va I. Corv. Me salam Lips. 1816. M pleniore Commentario, quo instrilini illam editionem, sussiciet ea hic excerpta apponere, indicata lantum pagina, quae mihi visus sum probabiliter disputasse; Tem BC- curatius qui cupit cogi OSCere,

ipsum inspiciat libellum. In

praemissa de auctore huius Ele-

472쪽

Horrida barbaricae portans insignia pugnae, 5 Magnus ut Oenides, utque Superbus Eox;

giae disputatione argumentis ido

iteis demonstrasse me I uto, eSSehoc carmen Augusteo aevo scriptum; quaedam vestigia ducere etiam ad annum desiliendum,725. P. U. C. - quo in lucem edita esset; vid. pag. 8 - 11. Virgilium tamen auctorem haberi non posse: Messalam autem hunc,' quem celebrandum sibi sumsit poeta, esse eum, Cui

nomen in fronte libelli posui. IVr. 1. Quae pulcer Apollo cognoscere, quibus adesse non resu-giat. s Gni ua i. q. probatus; vid. Huschk. ad Tibull. IV, Ι, a. - Friget repetitio Pauca mihi

- Patica mihi; vid. pleniorem Commentarium P. 22. - Ni 'eo, ut sempiterna iuVentute gaudenti; vid. p. 23. LIP.

3. magni triumphi. Dalmatici: ut quidem arbitror. vid. paullo ante. De triumpho, quem Augustus e bello Antoniano reversus egit, haec accipienda esse, probavi p. 8. sqq. et 25.; et cis. Hemii Observati. ad

Tibull. I, 3. init. Wr.ὶ decus triumphi, is, qui in pompa

triumpitali omnium maxime conspicuus est. Posset dici de eo, qui secundum triumphatorem maxima rerum gestarum Iaudo inclaruit: sed nullus per hos annos triumphus ocCurrit, Cui Messala interesse potuerit. Sed vide, quae modo adnotavi. Is .

4. Victor qua t. simpl. teria marique Victor.

6. Oenides. Ita Ν. Heinsius edidit: cum antea legeretur: Aeneides, Aeni M. VOM. Cod. nita . Quomodo Diomedes ad triumphalem pompam declarandam aptus sit, non magis ilitelligo, quam viide Tox huc Veniat: quem hoc unum nobilitavit, quod, cum hospites Caestu provoCaret, ab Hercule occisus est. Ad insignia pugnae

balbaricae haec comparatio Spectare mihi videbatur p. 26. IVr.ὶ Pro Oenido Aleides bene substitui posset: quem in simili laude Virgilius nominabat Aen. VI, 802εqq., sed cum Baccho: Iecswm Alcitaea tantiam t. Alcides non ita debebat cum Eryce iungi; vid. p. 27. varie lenta vi ipse hunc versum ibid. Harharicae illoestravi p. 26. coli. Flor. IV, 11. et Aen. VIII, 685. sqq. Superbus sollemne victorum episto-

473쪽

458 P. VIRGILII MARONIS

Nec minus idcirco nostros expromere CaratUS Maximus, et sanctos dignus inire chorOS.

Hoc itaque insuetis iactor magis, Optime, Curi S, Quid de te possim scribere, quidve tibi. 10Namque, fatebor enim, quae maxima deterrendi Debuit, hortandi maxima causSa fuit. Pauca tua in nostraS Venerunt carmina chartas, Carmina cum lingua, tum Sale Cecropio;

T. 8. Nec minus idem maxImus Poeta. expromere mGxλmtis r illustravi Iaaiac compositionem p. 28. sq. Scaliger et Burinan n. Maximtia nomen esse Messalae statuunt; non recte.

II γ.ὶ Et in hac laude nunC mOxatur in seqq. IIoc magis itaque insolito more sollicitus sum, quid ipse ad te scribam. Fateor enim hoc, quod me dehortari debebat, si cogitarem, me ad

tam magnum Poetam scribere, hoc ipsum me multo magis excitare, ut scribam. Pro nostros scribendum videri doctoa significavi p. 29. - ε- tOR Ch ros inire, i. e. poetarum - non Musarum - in numerum ae Coetum referri; de qua re expositum P. 29. sq. II γ. 13. Pauca sua in nostras Mene I carmina charias: descripta a me sunt. Is enim illo tempore mos erat, ut studiosi carmina, quae in publicum exibant, in suos pugillares referrent. CLB mann. h. l. Laudat is Phaedrum Fab. V. Prol. VA. 17. Sq.: seMibi parta laus est, quod tu, quod similes tui Vestras in chartas Verba transfertis mea. Ceterum I auca tuai. q. pauca e tuis; vid. p. 33.

14. Carmina cum lingua tiam sale Cecropio. Quae sint cammina sale Cecro D, sacile est ad intelligendum; sed quid sunt carmivia lingua p Scilicet erit repetendum : lingua Cecro M. Ita vero Graeca carmina exarat noster Poeta Haud dubio Altica elegantia et Attico lepore imbutos versus deClarare Vult. Forte sic praestat legere: Gn-- cum litigua, itim sale, Cecm-yia, h. quae sint Attica, Atticissimilia, cum oratiotio, tum i Pore. Omnia sana esse et Grae-Co sermone scripta suisse a Messala carmina, quod vel e voce

474쪽

C; rminii, quae Pylium, saeclis adcepta suturis, 15 Carmina, quae Pylium Vincere digna Senem.

Mollitor hic viridi patulae sub tegmine quercu S

MOeris pastores et Meliboeus erant: Dulcia iactantes alterno carmina VPPSU,

Qualia Trinacriae doctus amat iuvenis. 20

lingua apparet, demonstrari p. 32. Quae ibi dispulavi, iis addo nolata ad Ecl. I, 1. Quod

auteni Cecropia mavult IIeyilius, liuic coniecturae quid obstet, indicatur p. 33. sq. II )15. II lium bis otiose vel e-li, vidit Ν. II einsius et emendavit: Carmina quae Peliam; vel Carmina quae Phogitim; alterum lioc merito praesert Bur mann. , quem vide; ut sit Tithonus vel Priamus. In m s. Heimst. hic versus deerat. Νeutra coniectura probabilis; relinui olium; causas explicavi P. 34. sq. Langius, Prosess. Portensis, Vir in paucis mihi carus et venerabilis, in epistola ad me data saepiusque laudanda

seribit: ,inimium, i. e. Vehementer accepta. IVr.)17. Quae sequuntur usque ad V. 40 tractata esse necesse est in

aliquo Messalae carmine, et qui dem bucolici generis. Sed Vereor, ut Vss. 17-20 a poeta nostro, nec potius ab alio viro docto, qui hiatum explere vo-Iuerit, prosecta sint. Absunt

quoque, quod Burmantium non

fugit, ab edit. Ald. 1517. Mo

liter hic erant vix Ι.atine dictum est. Hinc Wernsdors. erant cum participio iactantes, quod proximo Vs. legitur, iungendum existimat. Nihil necesse: optimae I.atinitatis est molliser esse; id. p. 36. Celerum si lacunosus

hie locus Hoynio videtur, ut visus est sortasse Benibo, nihil id quidem mirum; sed desinet videri, si ea legeris, quae P. 36. Sq. Scripsi. I .ὶ Vs. 20 Trinacriae ius enis, qui non magis diei potest, emendatus est a Broukhusio: 2,inacria moenis, I heocritus, ὁ ἐκ Πινακρίας. CL Bur- mann. Ihinaeriae ira, enix: omnino pastores Siculos significari putaveram, non Theocritum. Sed Langius i. I.: is Trinacriae mi evia durum quidem est ad Theocritum referre, sed durius, ad Siculum iuveneni omnino, inprimis ob additum. Clus. - amial accipiendum

puto pro εolet, ut subaudiatur

475쪽

460 P. VIRGILII MARONI s

Certatim ornabant omnos Heroida divae Cortatim divae numere quaeque SUO.

Felicem ante alias tanto scriptore puellam lAliora non fama dixerit esse prior: Non illa, Hesperidum ni munere capta fuisset 25 Quae Volucrem cursu vicerat Hippomenem; Candida cycneo non edita TnulariS OVO; Non supero si gens Cassiopea polo;

Non defensa diu volucrum certamine eqUOTUm,

optabant Graiae quam sibi quaeque manus; 30

21. DIVI,

Melare. Trinacriae moenis, ut Trinacriae Troiaequa is enma

2 l. Post ea, quae intercidisse videntur, Sed nihil deesse probam p. 38. II r.) adamasiani Messalae,

carminibus eius celebratam, Progreditur. Sulpicia illa fuit, Servii filia. V. Tibull. nostrum in Vita et ad lib. IV, El. 2. In fine

Versus - Omnes heroida dioilegendum esse, manifestum est; non di ae. Monitum quoque a

viris doctis. vid. Burmann. Librorum lectionem idoneis argumentis defendisse mihi videor

P. 38. sq. Wr. 24. Erat: alter non famam dixeris ipse prior. Varie ten- latus versus. Sententia in aprico est: Non aliam puellam fama priorem esse. Proxime ad corruptam lectionem accedit Mun-keri emendatio : . Dera non fama rixerit ease Prior et Pergraecismum. Simplicitate quoque se commendat, quod raro seri solet, Salinasti coniectura: Iera nam fama seta erit estque prior; nisi quod est 'e malim. Quare haec coniectura reiicienda sit, cognosces ex iis, quae

scripsi p. 41. Ceterum Aurea non, quod quis opinetur, pro Alia positum; vid. p. 43. et 73. sqq. II P.)25. 26. Atalanta, quae Vicisset et Cursu superatura suisset Hippomenem , nisi pomo aureo in fraudem adducta suisset. munus h. l. ita dictum, ut solius accipientis ratio habeatur; vid.

476쪽

Saepe animam generi pro qua pater impius hausit, Saepe rubro Eleis sanguine fluxit humus; Begia non Semele, non Inachis Acrisione, Inmitti expertae fulmine et imbre Iovem; Cuius et ob raptum pulsi liquere Penates 35 Tarquinii patrios, silius atque Pater;

nomai 1ilia, qui rex Elidis erat; unde Eleidem terram Vs. 32 dixit; tandem a Pelope curuli

Certamine superatus. Gyenεa

vs. 29 quid sibi velit, non dix

runt viri docti; an quatenus certaminis lex intercedebat, ne proci eam coniugem serrent; ansuit detentap detinebatur enimem tamine, quo minus proci ea

potirentur. Recte de ma ;vid. p. 45. II γ.ὶ Mox Graiae manus; iuvenes proci. Ingeniose Tollius nurum; cf. Aen.

XI, 581. sq.; sed nihil est, quod

minua Spernamus; vid. P. 46. Cras idae quod a. quenque Nd.

Pro Proco: ut saepe. Vid. B mann. Ora qua, i. e. ut eam retineret, ne eam amitteret; Vid.

P. 47. - 32. Iunge Deis humus, de qua huius adiectivi forma Vide quae scripsi p. 48. ruim ἀλ-tis Ald. 1517. - 33. Regia Semela , ut regitis Diores Aen. V, 297. De serma Voc. -πι-sione et de iunctis duobus patronymicis Vid. p. 49. notata. IG.

34. expectant. Adversatur lioc orationis decursui. Esse debebat expectans . Nec evectans Satis accommodatum. Ita

legi volunt D. Heinsius, Bro-hus. et Wernsdors. Sed singularis nullo modo serri hic potest ob adiuncta fulmine et imbre. I r. 3 Itaque praesero S ligeri emendationem evenae sui sit: Semele et Danae, ex-Pertae , IOMem Julmine et imbre immitii ἐνσκή, δε-SCendere , Menire. Edidi, ut

certe Sententia constaret, Immisti experiae; quamquam Lungius Immissum evenae PO-tius scribendum suisse acute admonet ; ceterum Vid. p. 50. I . 35. Cuius ei ob, b. et illa non prior sama est, cuius et . In frequens LucTetiae memoria in Romanis poetis, et propterea locus notabilis. Lucretiae mentionem poeta iniicit, quo Commodiorem sibi patefaceret trans-

477쪽

462 P. VIRGILII MARONIS

Illo, quo primum dominatus Roma Superbos IIulavit placidis tempore Consulibu S. Mulla, neque inmeritis, donavit praemia alumnis, Pra mia Messalis maxima Poplicolis. 40Nam quid ego inmensi memorem studia ista Iaboris pHorrida quid durae tempora militiae p

Castra foro solii OS, Urbi .Praeponere CaStra, Tam procul hoc nato,

ituin ad Valerium Publicolam, Bruti in consulatu collegam, et deinde ad laudes Messalarum celebrandas. Debebat autem po ta pergere: Nec cuius ob raptum; Vid. P. 50. Sq. - Proximo Versu quaeri potest, cur litia atque pater pulsi dicantur, quinta plures Tarquinius habuerit filios Τ Nimirum eum prae Caete 4s notatum vult, qui vim secit Lucretiae, Sextum. 39. Roma multos honores in Messalas contulit. Quod e veti. Edd. a Scaligero enotatur maler Pro praemio , id sapit interpre-

tamentum: alumnia , SC. tam

quam mater. Ac nude positum adiectivum mulsa offenderet, quum Sequatur, quod illi ro- spondet, naxima; Vid. P. 52. Sq. - 40. Scribitur gala et Messalla; vid. Ηuschk.

Analec t. ad Tibull. p. 746. De

tam Procul hac patria p

causis horum agnominum Vid. P.

41. Iam Ῥιid ego, Cum Bum manno legendum; qui comparat

Tibull. IV, 1, 82 sq. Nam ad

illa, quae Vs. 39. leguntur, ne-Wιe inmeritis , reserendum esse vidit Wernsdors; vid. etiam P.

tis Valeriao virtutes bellicas praedicandas; in ea gente Messalae haud minimam laudum partem qui serrent digni erant.

44. Corruptus Versus. Variae medelao apud Burmann. memorant ur. 2 iam procul hoc natos

scit. solo, vel Tam procul hinc Scaliger, Tam Procul agnatis

Salmasius, Ilam Procul a nafo Francius coniecit; neuter satis Commode. In altero membro uterque: tam procul a Patria.

In priore autem ne illud quidem satis faciat, si Tam Procul a Natis legamus. Forte scriptum fuit:

478쪽

Inmoderata pati iam frigora, iamque calores p 45

Stertere vel dura posse super silice pSaepe trucem adverso perlabi sidere Pontum pSaepe mare audendo vincere, saepe hiemem pSaepe etiam densos inmittere corpus in hostes,

Communem helli nec timuisse deum p 50 Nunc celeres Afros perituraque millia gentis Λurea nunc rapidi flumina adire Tagi p

45. NUNC F. NUNCQUE C.

Plam Procul, orte alio : tam Procul a patria. Orbem ita dici 'vulgatum est: sio OHis dioe sua , Mί-- , longinquus et al.

is Alteram pentametri partem excidisse existimo. Hoc autem, verbis prioribus ab oscitante Iibrario bis scriptis, facillime fieri

potuit. Alius enim cum Versum in trochaeum desinentem vitio laborare animadvertisset, Sub stituit Verba a patria, quae sa-cile in mentem ei venire poterant, nec non reliqua non habentia, quo referrentur, mutavit. Sententia fuit haud dubie talis vel similis: isisTam procul ignoto bella ciere solo. Haec scripseram p. 54. Langius ita fortasse a poeta scriptum fuisse ait: isTam procul amotos, tam procul a patria. - 45. Reu cavi, quod est in cod. Voss. Heimst. et Edit. Ven. , iam

iamque; nimis asperum numc-

que; Vid. p. 55. - 46. Asemo re cod. Voss. Edit. Ven. AId. pr. et aliae pro Meriere; illud quidem non spernendum fortasse; ita aterni absolute ap. Plin. Epist.

VII, 27.: Aiubet sterni sibi in

prima domus parte. IG. 48. Legebatur: Same audendo mame. Cum Burmanno, Broukhusianam illam, facilem et obriam , emendationem ampleXus sum: Saepe mine auden . Cum ex uno tantam alterove Codice, qui superest, provenerint haec Carmina, mirum non est, vitia vel manifesta editiones constanter obsidere. vid. Burmania. ad h. I. et a me notata P. 1. Sq.

50. Communem belli Gum. cons. Bumann. et Sup. Ciris V.

359. et quae ego notavi p. 56.

Ceterum Helmst. et Edit. Ven. non meminisse, quod in hac re

magis frequentatur: sed ob id

479쪽

464 P. VIRGILII MARONIS

Nunc aliam ex alia bellando quaerere gentem p Vincere et Oceani sinibus ulterius pNon Nostrum est, inquam, tantas adtingere laudes; 55

Quin ausim hoc etiam dicere, vix hominum eSt: Ipsa, haec ipsa serent rerum monumenta PeΓ OP-

Ipsa sibi egregium facta decus parient:

58. PARIENT. ipsum minus commendabilis est haec lectio. Π r. 51. peritiamque miliara gentis. Saltem apposite legendum p. mialia, gentes. Verum et hoe scabrum est. Sic quidem in An-Jol. I. I, ep. 10T Memnon P

ducia gentis mitiis tetra suae. Oudendorp. coni. Periuraeque ultima gentis. Amplecterer, quo libri ducunt etiam Ins. IIelmst. Periure m. J, Periurae ; sed reliqua Porum Placent. Periuriae in mili. Ald. 1517. IVr. Excidit, Suspicor, nomen gentis: V. c. Perituraque millia, Mauros vel Iberos. Nam in bello inter Caesarem et Pompeium Messala loca illa adiisse videtur. Putaveram p. 58. Periliariae m. g. Poetam scripsisse; quod nunc eandem ob causam, quae, ut id, quod Ucrnsdorsio placuerat, iuem

vcrat, abiiciendum censeo. De epexegeseos ratione vid. 13. 5T. et Q. V. XXXIII. - 52. De Tago aurifero vid. p. 58. - 54. Verbis Oceani flamis titieritia significatur Britannia; vid. p. 59. Eadem de re et de expeditione Messalae adversus Britannos Vide, quae notavi ad Ecl. I, 6 C.

IIelmst. Bene se habet ;vid. p. 60. Color huius versus ex Ecl. III, 108. ductus. Satis autem multa a Virgilio mutuatus est auctor huius carminis, quae indicata sunt in pleniore Commentario, ubi etiam, Cuius ea sint generis quidque de ea re Statuendum, explicatum videbis.

57. Ipsa, haec ipsa ferent, scit. Iaudes illas; nlias una ex emendationibus ibidem allatis

480쪽

Nos ea, quae tecum finxerunt carmina divi, Cynthius, et Musae, Bacchus, et Aglaie. 60 Si Iaudes adspirem, humili sed adire Camena: Si patrio Graios carmine adire Sales

amplectenda: seu Salinasti: Ipsariaec se ipsa ferent, seu Heinsii: εα hunc, vel Sese haec Φsa ferenι, seu Oudendorpii: Sed te haec ipsa ferent. seu: θεα haec te, ipsa ferent. Ita Rhenum et Britannos CaesaIris monumenta vocat Catull. XL

rant coITuptela. Priora transpositione sanare annixus est B

mannus. Equidem v. 60. 61 eiiciam: etsi etiam in 62 insolens est adire Iaudes alteri u , assurgere velle ad eas, aemulari. Grata sales videntur esse de Cecropio gale us. 14, Attico lepore accipiendi, qui Messalae versibus latinis inerat. Cui explicationi obstat, quod sales Graiiciun patrio carmine conseruntur. CL P. 32. I .ὶ Sed sine Iibris frustra aliquid certae ei exploratae opis expectatur. Ap-Ponam tantum varietatem lectionis ex Ald. pr. et aliis Vett., ut Veii. 1486ὶ Si laudem adspiarem , humiles sed adire Sirenas. Varie hoc tenta ni viri docti apud diu mann. Docte, etsi vix Vere, restixit Scaliger: Si latidem Ascrae humilia, si Dori- as rieminas, h. Hesiodum et με γαλας ηοίας. adire pro attingere. In Ius. Ileltiast. Iegebatur: Si iratidem adspirarem , humilis

rae posuit in aliqua loci constituendi ratione inpulanda, et legit: Si laudem admirante, humiti sed adire Camena Pos- Sumtia. De Uss. 61 - 64. egi P. 63 - 67., Proposuique ipse coniecturam , qua Corruptelae huic occurrerem: humili liori utar ias enia. Ita Vel similiter si scripsit poeta, cetera ea, quam I. I. inii, ratione expedita videri Possunt. Non multum recedit haec opinatio ab Oudendorpiana: humili licet arte Camenae. POSsumua adire i. q. adeam; vid. p. 66. et Lachinanti. ad Properi. I, 10, 3 l. De locutione adireaales praeter ea, quae l. l. at-luti, vid. etiam Waardetabum. Opusc. p. 219. sq. Indicavit milii Silligius meus emendationem a Medeiab. Wachero in moenitalibus Merariis p. 21. propositam: isSi Iaudes adspirem , humili su adire Camenas r

SEARCH

MENU NAVIGATION