장음표시 사용
651쪽
legato, si ex his aliqui mortuus est, eius parS iure a creScendi ad ceteros pertinet; quod si per damnationem heredis festator legatum reliquit, ceteris, qutibus legauerit, liberis mortui
inter fructuarios ius adcrescendi, sed 'non omnimodo, uerum AD SAB. in per praeceptionem ely in 'do lego legato, 'modo con iunctim legatuS sit. celerum si separatim ' usust ructus sit relictus, sine dubio ius adcrescendi cessat. 2 Denique apud Iulianum lib. XXXV. Dig. quaeritur, si communi Seruo uSuS- fructus sit relictus, et 'utrisque dominis 3 adquisitus sit, an altero repudiante uel amittente uSumfructum, alter totum habeat. Et Iulianus quidem putat, ad alterum pertinere; et licet dominis usu sfruetus non aequis partibus, Sed pro domi ni is adquiratur, tamen perSona eiuS, non dominorum, inspecta ad alterum eae dominis pertinere, non proprietati accolere 3. Idem ait, et si c0mmuni seruo et separatim S3.b. 15JΤitio usus ructus legatus sit, amissam partem ususDuetuS non ad Titium, sed ad solum socium pertinere debere, quasi solum coniunctum; quam sententiam neque Marcellus, neque Mauricianus probant: Ρapinianus quoque lib. XVII. Quaestionum ab ea recedit; quae sententia Neratii 'fuerit, est libro I. Responsorum relatum. β Sed puto, esse ueram Iuliani sententiam: nam quamdiu uel unus utitur, potest dici, usum Ductum in suo eSSestatu. Ρomponius ait libro VII. ex Plautio, relata Iuliani sen- . tentia, quosdam esse in 'diuersa opinione: ' nec enim magis Soeio debere adcrescere, quam debere ei, qui 'sundii habens
USUmfructum, partem Usus fructus proprietario cessit, uel non 'i) 33. 75-88. ex Ulp. ad Sab. lib. XVII. exscriptae ma inimam partem paucis mutatis e tant L. 1. 3. S. D. de usus'. accr. 7, 2 . Ad S. 75. 1 cf. Paul. S. N. 3, 6. S. 26. η He- stitui paullo aliter ac Buchh. et Monis. δ) De Hol . s. restitui. Separatim Ulpianum dixisse de lestatariis et verbis et partibus separatis, patet ex S. 77. utrique d0mino Dig. utrique ex dominis ed. Hot . β) Ita ed. Monis. ex Vt, in quo tamen fuit est. e libro I. resp. relatis ed. Hol . β) diuer-Sam opini0nem ait Val. edd. Non est ait in V t. 7) 0uid is ad rem' Lego eundem, i. e. non eoe perSonis divisum.
652쪽
utendo amisit. ego autem Iuliani sententiam non ratione adcrescendi pr0bandam puto, sed eo, quod quamdiu seruus' seims '' est, cuius persona in legato spectatur, non debet perire portio. Urgetur tamen Iuliani sententia argumentis Pomponit: quamquam Sabinus responderit, ut et 'Celsus lib.
XVIII. et Iulianus lib. XXXV.) Dig. ' refert, eum, qui partem
usus Ductus in iure cessit, et amittere partem, et ipso momento recipere: quam sententiam ipse ut stolidam reprehendit: etenim esse incogitabile, eandem esse causam cuique et amittendi et recipiendi. 10076. 3 Iulianus scribit, si seruo communi et Titio usus- fructus legetur, et unus ex dominis amiserit usum Ductum, non adcrescere Titio, sed soli socio: quemadmodum fieret, si duobus coniunctim et alteri separatim esset relictus. Sed qui diuersam sententiam probant, quid dicerent Τ utrum extraneo soli, an etiam socio adcrescerer Et qui Iulianum consuluit, ita consuluit. an ad 'utrum que y pertineat, quasi possit et ipsi socio adcrescere. Atquin quod quis amittit, secundum Ρomponit sententiam ipsi non accedit. 77. Interdum tamen, etsi non sint coniuncti, tamen USUS-
Ductus legatus alteri adcrescit: ut puta si mihi sundi usus- fructus separatim 'totus, β et tibi similiter fuerit usus fructus relictus. Nam, ut Celsus lib. XVIII. Dig. et Iulianus lib. XXXV. Scribit, concursu partes habemus. 0uod et in proprietate contingeret: nam altero repudiante, alter totum landum haberet. sed in usus ructu hoc plus est contra quam Atilicinum respondisse, 'Aufilius' Chius refert , quod et constitutus 'amissus
'') Supplevi, cum ex -uus vel ex nota e' ob sequens eSt perit et.
. L. 15. C. de usus'. 3, 33 , cuius in quaestione sine dubio Ulyianus item a Iuliani partibus stetit. ' celsus tulianus lib. XVIIII dig. Vat. Celsus lib. XVIIII. sed probantes correctionem XVIlI.
Dig. edd. Hol . et Monis. Sed verisimilius est, librarium duplici binorum Digestorum citatione in errorem inductum eSSe, quam Iuliani mentionem sine causa intrusisse. Cf. S. 77. et de
Celsi lib. XVIII. Buohh. ad h. l. i'q) Cf. L. 3. S. 2 sin.
653쪽
nihilomitius ihi ius adcrescendi admittit. omnes enim auctores apud Plautium de hoc consenserunt, 'et ut Celsus et Iulianus eleganter amni, usu SDuctus quotidie constituitur et legatur, non, ut proprieta S, 00 80l0 tempore, quo uindicatur. Cum primum itaque non inueniet ' salteri alterum,' qui sibi concurrat, solus utetur ' in ii ' totum. Vindius tamen, dum consulit Iulianum, in ea opinione est, ut putet, non alias ius adcrescendi esse, quam in coniunctis: qui resp0nso ait: Nihil
78. 3 Iulianus lib. XXXV. scribit, si duobus heredibus in-83. a. 16Jstitutis deducto usu fructu proprietas legetur, ius adcrescendi heredes non habere: nam uideri usumfructum 'constitutum, noli per concursum diuisum. 79. δ' Item) Neratius 3 putat, cessare ius adcrescendi, lib. I. Resp., 'cui β sententiae congruit ratio Celsi dicentis, totiens ius adcrescendi esse, quotiens in duobus, qui s0lidum
habuerunt, concursu diuisus est.
80. 'Unde Celsus lib. XVlII. ' scribit , Τ si duo standi domini deducto usus ructu proprietatem mancipauerint, uter eorum amiserit usumsructum, ad proprietatem redire: sed non ad totam, sed cuiusque usum fructum ei parti accedere, quam ipse mancipauerit: ad eam enim partem redire debet, a qua initio diuisus est. Plane , inquit, 'si partem usu sfructus habeas, et ego totam pr0prietatem cum partis USUDuctu, non 'possum eam' partem' tibi mancipare, quae est sine ususructu, quoniam nullam partem habeo, in qua non est tibi usus
Ductus.' 81. Papinianus quoque libro XVIII. 0uaestionum Ssententiam Neratu probat, quae non est sine ratione. s. mmS. allegata L. 5. D. M auro leo. 34, 2 . isty) nihilominus amissus Vat. edd. constitutus et postea amissus nihilominus Dio. ') Dig. ut et Vat. edd. ') Ex Buchh. s. alterum Vat. alter eum Dio. ii' Ex Dig. i) Est L. 1. 3. 4. D. cit. η) i. e. tanquam constitutum s. ipsa constitutione scum hereditatis sit, quae utrique pro parte data est). ') Est L. 3 pr. D. de usus'. accr. 7, 2 . Idem Neratius Dig β) Dio. cuius Val. edd. q) Prior pars e tat L. 3. g. l. D. ib. 7) Ex Big. supplevi. pos Seme meam Vat.
654쪽
82. Poterit quaeri, si, duobus seruis heredibus institutis, deducto usus ructu pr0prietas sit legata, an altero defuncto fusus fructus proprietati adcrescat 3 nam illud constat, ut et
Iulianus lib. XXXV. scribit, et Pomponius lib. VII. ex Plautio
non repr0bat, si duobus seruis meis usus fructus legetur, et alter decesserit, cum per utrumque quaesissem usum ructum, ius adcrescendi me habere; cum, si alterius nomine repudiassem, alterius quae Sis Sem, haberem quidem usumlauctum totum iure adcrescendi, sed ex solius persona amitterem. in pr0p0sito autem, siquidem pure standus . . in ' . . non ex pers0na serui. Et ita Iulianus quoque lib. XXXV. Dig. scribit, quamuis Scaevola apud Marcellum dubitans notet. 'Nami ' si sub c0ndicione sit legatus, p0tius ex persona domini constitui usum- fructum, Marcellus lib. XIII. Dig. scribit: ubi Scaevola notat: quid si pure sed dubitare non debuit, cum et Iulianus
scribat, eX persona Serui constitui. Secundum quae ius ad-acrescendi locum haberet in duobus seruis, si quis contrariam sententiami probaret. Sed nunc, secundum Iuliani sententiam et Neratu, cessat quaeStio.
83. Non solum autem si duobus 'do lego' ususIructus legetur, erit ius adcrescendi, uerum ' et) si alteri usu sfructus,
alteri proprietas: nam amittente usum fructum altero, cui erat legatus, magis iure adcrescendi ad alterum pertinet, quam redit ad proprietatem. Nec nouum: nam et si duobus usus fructus legetur, et apud alterum sit consolidatus, ius adcrescendi non perit: nec ei, apud quem consolidatus est, neque ab eo: et ipse quibus modis amitteret ante cons0lidationem, iisdem et
ii ') Ad sententiam Hetasoeth de usus r. accr. p. 42. recte Supplet: legatus sit, ius accrescendi locum non halbet ses. S. 78.), si sub conditione legatur, alia ex causa non est ius accrescendi, quia uSu ructus morte Seriri non perit, qui ex domini per Sona constitutus est' etc. Sed malim: testatus sit, sicut liberis hominibus heredibus scriptis, cessat ius accrescendi, sin uero sub condicione, nec perit Serui morte usu ructus, quippe ex domini heredis facti perSona constitutus ' etc. sundus; non sub condicione legatus sit, OnStiluitur usu ructus ex persona serui Monis. ed. i*- ad Vat. at ed. Nol . Monis. anteae dubitare se. i) Contrariam
655쪽
nunc ipso quidem iure non amittet: Sed praetor, subsecutus exemplum iuris ciuilis, utilem actionem dabit fructuario: et ita Neratio et Arist0ni uidetur, et PomponiuS probat. quamquam Iulianus lib. XXXV. Dig. scribat, ipsi quidem ius adcrescendi i conpetere, non uero fructuario ab eo. 3 3
Duae aut quattuor paginae desunt.
84. Si alteri usu fructu Serui, alteri Seruo legato, is cur 96.3. Seruus legatuS fuerat, manumiserit, deinde amissus ab altero 'o-- usust ructus ei accrescat, manumisSionem eae poSt facto conualescere β dissicile est dicere . quamquam non sit l0nge, qu0d
tur, et alter manumittat, alter post manumissionem repudiet, ubi non sit caducum, libertatem locum haberet idemque, et si heres deliberante legatario manumittat, mox legatarius repudiauerit: nam hoc casu liberum fore ait. 85. Si tamen per damnationem usus fructus legetur, ius adcrescendi cessat: non inmerito, quoniam damnatio partes facit. Proinde si rei alienae usus fructus legetur, et ex Neroniano confirmetur legatum, sine dubio dicendum est, ius adcrescendi cessare, si modo post constitutum usum fructum fuerit amissus. quod si ' antea 7 socius amittat, erit danda totius petitio. Idemque, et si sinendi m0do fuerit legatus usus fructus. An tamen in Neroniano,' quoniam exemplum uindicationis sequimur, debeat diei, utilem actionem, amisso usu si uetu ab alter0, alteri dandam, quaeri potest: et put0 Secundum Neratium, admittendum. In fideicommisso autem id sequimur, quod in damnatione.
86. 'Nouissime, quod ait Sabinus, si uxori cum liberis usu sfructus legetur, amissis liberis eam habere, quale Sit, uidendum. Et siquidem 'do lego' legetur, tametsi quis filios legatarios acceperit, sine dubio locum habebit propter ius ad-iη Hol . suppl. h) Ad sententiam supplevi. De sequentibuS . L. 15. D. de reb. dub. 34, 5 . L. 34-36 pr. D. ad i. Aquil. 9, 2 . Extrema verba exstant L. 3. D. de manum. vind. 40, 2)ex Ulp. lib. XVII. ad Sab. q) An XIII 8 Cf. L. 31. D. de
656쪽
crescendi. sed si legatarii non suerint, multo magis, quoniam partem ei non secerunt, tametsi cum ea uterentur. Matre autem mortua, siquidem legataru suerunt, s0li habebunt iure adcrescendi: si heredes, non iure adcrescendi, sed iure dominii, si landus eorum est, ipsis 'adcrescit: i*θ' sin minus, domino proprietatis. sed si nec heredes suerunt, nec legatarii,
nihil habebunt. 87 3 90uodsi per damnationem fuerit usus fructus legatus matri, siquidem legatarii sunt filii, partes ' factae i sunt: si
non sunt, s0la mater legataria est, nec mortalitas liberorum partem ' eius' sacit. 87. Sabinus certe uerbis istis non ostendit, utrum legatarii suerint, necne. sed Iulianus lib. XXXV. Dig., relata Sabini scriptura, ait, intelligendum eum, qui solos liber0s heredes scribit, non ut legatariorum secisse mentionem, sed ut ostenderet magis, matrem ita se uelle frui, ut liberos secum habeat alioquin , inquit, 'in damnationeratio non permittebat ius adcrescendi. 3 proposuit autem Iulianus uel 'do lego legatum usum iactum, uel per damnationem: et sic sensit: 'quod si β legatarii sint et heredes soli, in do lego legato non 'est inter eos ' ius adcrescendi, 'ut qui . y si alteri ab alter0 legetur quoniam a semetipsis inutiliter. legatum est sibi non concurrunt: ' matri uero non in totum concurrunt, sed alter pro alterius p 0rtione: et in eo dumtaxat ius adcrescendi erit: mater tamen aduersus utrumque ius adcrescendi habet.' lir' IJMalim adcedit. i)ρὶ Orationem antecedentis Si hic ut in aliis
Sis, etiam 87. et 88., nullo interiecto, continuari, palam est. i) Excidit, ut puto, facie ob similitudinem D. parte, cui S ex sunt adhaesit. partes Sumunt ed. Moms. η) et Vat. edd. δ) L. S. cit. quaedam ex his habet. ε) Et tamen in universum verisimile eSt, teSta torem mortalitate unius alteriusve liberorum nihil voluisse legato
decedere. δ) quasi Vat. edd. quod si i. e. si autem) dicit, quia plerumque pro legatariis non haben S eSse, praemonue' al. quamuis ' ed. Monis. β) 00 Vat. pro eφ. y) adque Vat. atque edd. ' Cf. L. 34. 33. 11. 12. D. de leo. 1. Adde L. 2 pr. D. de instruo. leg. 33, 7). L. 67. S. 1. D. M leg. 1. Igitur Gaio ex besse, 0uinto ex triente heredibus institutis, illi ex triente 9uinti, huic ex besse Gali usu r. imatus esse videbitur. 9ui in h. l. desudarint, vid. apud HeimSOeth. l. c. p. 48. Buchhollet Praelegate p. 419 sq. ' Cf. L. 41 pr. D. de Am. 2.
657쪽
sponsum referre, in et Si per damnationem y usus fructus ' cum liberis uxori y legetur, ' legatum g singulare hoc esse, atque
matre mortua, liberos quasi heredes usum fructum habituros. Ego , inquit Pomponius, 'quaero, quid, si mixti suerint liberis extranei heredes ' Et y ait, et filios pro legatariis habendos, et m0rtui partem interituram: Arist0nem autem ad-n0tare, haec uera esse. et Sunt Uera.
dubitat, si fugitivus, in quo usus fructus meus est, stipuletur aliquid, vel 'mancipi 03β' accipiat, an per h0c ipsum, quaSi utar, retineam 11 Sum Ductum. magisque admittit, retineri. nam saepe etiamsi praesentibus seruis non utamur, tamen USum fructum retinemus, ut puta aegrotante seruo uehy insante cuius operae nullae sunt, uel desectae senectutis homine. nam et si agrum aremus, licet tam sterilis sit, ut nullus fructus nascatur, retinemus 'usum fructum. Iulianus tamen lib. XXXV. Dig. scribit, etiamsi non stipuletur quisl seruus sugitiuus intra annum, mancipio ue accipiat, tamen retineri usum fructum. nam qua ratione , inquit, 'retinetur a proprietatis domino
33') et . quod hic habet VM., omis. Hol . et mmmS., esto fVariS tuli ante si per damnationem. Cf. L. 8. D. de usu '. accr. 7, 2 .i praeserre Vat. edd. reseri e Monis. Sed non dubito scriptum fuisse: Rreferre i. e. reSponSum referre, cui deinde Pomponii quaestionem Εg0 inquit P0mp. quaer0 subiungit. De Sexto Pomponio responsum apud Iulianum vel sententiam Aristonis referente vid. L. 63. S. 9. D. pro Soc. 17, 2 . L. 18 pr. 33. 1. 2. D. de don. 39, 5 . Vid. etiam Gai. 2, 218. L. 44 pr. D. Sol. mair. 2l, 3). Fittino uber d. Alter d. Schr. d. Rom. . r. p. 9. y Ouan' quam ibi partes ab initio fleri solent et ius accrescendi esse negatur. δ) Ita etiam Monis. ed. et spro c') liberis uxori Vat. uxori et liberis ed. Nol . Sed vid. S. 86. Supplevi. Eincidit ob antecedens legetur; testatum singulare eSt uni per Sonae, non pluribus datum. δ) Hoc quoque probat, revonSum referri; cf. not. 141. θ) accederet Vat. accedere, ne Sine liberis ad usumfructum mater accederet ed. ImmS. Non probo.') Ex Dio. supplevi. ' Est L. 12. S. 3. D. de uSufr. 7, 1).') Dio. XVI: Vat. ed. Hol . i β' mancipium Val. ed. Hollio. i) Eae Dio. suppl. δ) Big. eum Vat. ex nota non intellecta.
658쪽
possessio, etiamsi in fuga seruus sit, pari ratione etiam usus- Ductus non amittitur. min. 90. . . . id lib. L de interdictis, sub titulo Ιn eum, qui INTERD. legatorum nomine, non uoluntate eius, cui bonorum poSSeSsio
data erit, possidebit. Si ususructu legato legatarius sundum nanctus sit, 'non competit 3 interdictum aduersus eum, quia n0n possidet legatum, sed potius fruitur. Inde et interdictum YTI POSSIDΕΤΙS utile hoc n0mine proponitur et) UNDE VI, quia non possidet. Utile ' hoc interdictum tali formula β concipiendum est: QUOD DE HIS BONIS LEGATI NOMINE POSSIDES, QUODQUE UTERIS FRUERIS, QUODQUE DOLO MALO FECISTI, QUOMINVS POSSIDERES, UTERERIS FRUERERIS. '
in y 91. y Idem lib. ΙΙ. de interdictis, sub titulo 'Si uti spui
INTERD. ' sui)β prohibitus esse dicetur. Non is, ad quem ' usus1 ructus inter uiuoS peruenerit uel per legatum, uel ' qui utendisruendi causa, cum usust ructus ad eum 'non pertineat, in qua λβ' re sit, possidere 'eumi uidetur, et ob id, qui uti si uisus 'si' prohibitus est, proprie deiectus dici non p0test. ideo specialiter hoc interdictum eo casu desiderari ' uisum est. . 92. y Idem lib. IIII. de interdictis, sub titulo A quo usus-
βδ) Ulp. nomen excidisse, statuunt Buchh. et Zimmern. Sed vid. nostram praef. ) Sic ex VH. ed. Monis. competit Vat. compelli utile) ed. Hol . β) Restitui, scriptum fuisse ponens: h' hoc enanidum in sine versus dictu tali s. 0uod Hol . proposuit: autem interdictum quod legatorum ' spatium excedit. utile datur. Videllicet ed. Moms., quam vide. β) celera, quod addunt edd. ex Vat., non est in V . y) Cf. S. 93. L. 3.33. 13-18. D. de vi 43, 16). L. 27. D. de donat. 39, 5). L. 60 pr. D. de uSufr. 7, 1). β) Geminando restitui. ') Ad vestiola VAE. restitui. Alii alia ad h. l. commenti erant. Vid. etiam Rudor f. Zeitschr. f. gesch. RIV. XI. p. 233. 9uod Mon .ed.: a uiuo domino peruenerit uel per testamentum ' Spatium capere non videtur; nec dici solet per testamentum peruenire'. 3β') pertineret, missus in qua ed. Hol . pertineat, in aliqua ed. Moms., ubi vid. V . i) VAE. ed. Moms. eam Vat. ceterae
edd. δ) Supplevi. desiderabitur ed. Moms. - Proprium Uitur et suo sub titulo propositum S. 93. et L. 27. cit.) hoc interdictum fuit. 9uare cave, cum Ad. Schmidi Iahrb. f. siem. R. III. p. 256.) in L. 3. S. 13. cit., ubi Iustiniani prudentes quaedam reciderunt, yro Unde us' corrigas ' Vnde ui utile ') Cf. U . Inst. t P. Vind. IV. L. un. C. uti poss. 8, 6). L. 80. D. de rei
659쪽
1 ructus petetur, si rem nolit defendere.' Sicut corpora uindicanti, ita et ius, satisdari oportet: et ideo necessario ' ad)exemplumi με interdicti QvΕΜ FvNDvΜ 'proponitur β etiam ' ei
interdictum ' QUAN VSVΜFRUCTVΜ VINDICARE VELIT de restituendo usu fructu.
93. Ρ0st pauca sub titulo suprascripto. Restitutus ex hoc interdicto usu sfructus intellegitur, cum petitor in fundum admissus sine periculo interdicti UNDE VI ad eam rem prop0 siti depelli non potest. Idem Pedius 'ait, Τ, diuersam causam esse possessionis, cum ille, qui posses jor est, 'nisi a non poSSessore deiici non poSSit, qui uero usu ructus nomine quaSi poSSideat, etiam a p0SSHSSore, quominuS fruatur, prohiberip0SSit. 8
Desunt paginae octo. JDE RE UXORIA AC DOTIBUS. 94. x . . . Paullus lib. VII. ReSDonsorum. Fundus PAVL.
aestimatus in dotem datus a creditore antecedente eae cauSa L. VII. fiduciae ablatus est: quaero, an mulier, si aestimationem dotis91. a. 19J repetat, exceptione submouenda sit 3 ait enim, se propterea non teneri, quod pater eius dotem pro se dedit, cui heres non 'extiterit. ' Paullus respondit, 'pro praedio euicto sine dolo et culpa uiri pretium petenti doli mali exceptionem 0besse: quae tamen ossicio iudicis rei uxoriae continetur. Poterit mulieri pr0desse hoc, quod ait, se patri heredem non extitis Se , si conueniretur :3 amplius autem et consequi eam pretium sundi euicti, euidens iniquitas est, cum dolus patris ipsi n0cere
660쪽
95. β Paullus respondit, solam testationem dotis repetendae non sufficere ad moram doti factam, ut actio eius ad heredem transmittatur.
96. β Dio nuptiarum suis) uirgini optulit munus, et duxit
eam. quaero de donatione. ' Paullus respondit, si ante nuptias uxori suturae 'situlus argenteus y traditus est, donationem persectam uideri: qu0dsi p0st nuptias donatio interces it, 'ius ciuile' donationem inpedisse. quoniam igitur die nuptiarum munus datum proponitur, facilius in iudicio examinari posse tempus donationis et matrimonii. 97. Paullus respondit, id, qu0d dotis nomine marito datum est, si post mortem mariti nulla mora intercessit 'satque ita mulier decessit , ' apud heredem mariti remanere oportere. 98. 3'Paullus respondit, stipulationem quidem in hunc
casum c0nceptam CVΜ ΜΟRIAR, DARI utilem esse, etiamsi
'mixti casu si non interuenirent: ut autem de dote sua, quam apud maritum habet, mulieri testari liceat, inutiliter c0nuenisse uideri.
99. Paullus resp0ndit, filiam familias ex d0tis dictione 0bligari non potuisse. χ
VAE. ed. MomS. Cum situlus, quem GDSSae exponunt καδος, mundo muliebri adnumeretur Paul. S. R. 3, 6. S. 83. , SuviCOrmoris fuisse, ut mundus muliebris tanquam nuptiale munus in eiusmodi vase a marito novae nuptae oferretur, unde perinde situli nomen traxerit, atque Galli munus a cado nel potius ca-dello cade au' dixerunt, et ipsi Romani alia munera SportulaS.' VAE. ed. Monis. tunc iura ed. Nol . ') Naec Supplevi, cum et necessario desiderentur et ob ομοιοτελευτον facile excidere potuerint. Cf. S. 95. i' Cf. L. 4. C. de contrah. Stip. 8, 38 . Gai. 3, 100. i) i. e. in mulieris stipulatione 'cum moriar ' admixti casus, velut testaturae de dote vel mortis cauSadonaturae: qui condicionem non faciunt, quia mens ita stipulantis eSt, ut heres repetere dotem possit. Cf. L. 25. C. de iur. dot. 5, 12). L. 4. C. de contr. vel comm. stip. 8, 38 . Promittere dotem cum moriar' muher non potest. L. 20. 76. D. de i. dot. 23, 3 . - si mortis causa donatio non interueniret G. et ed. Monis. Non probo. δ) Cum tutorem non haleat, quo auctore
obligari possit. Cf. S. 10. I. de inutil. stip. 3, 20). sui. 1, 192.