Institutiones ad fundamenta linguae arabicae; accedunt sententiae et narrationes arabicae una cum glossario Arabico-latino

31쪽

2 profertur non secus a b Latinorum Carent Arabes liter eique substituunt, quantum fieri potest, literam . 3 c, Te obtinet valorem literae t molliter prolatae, ut in tuus. 4 Thae pronuntiatur ferme ut Graecorum 4 fh Anglorum,

interposito videlicet linguae mucrone inter utramque dentium seriem ita ut sonet a laesum. Vulgo tamen Arabes hanc iteram a praecedent parum aut nihil pronunciando distinguunt, ut utraque t sonet. Persae et Turcae o pronunciant ut Gallorum . In codicibus manu scriptis et O saepenumero invicem confunduntur.5 t schim sonat ut Italorum g ante i in glardino Aegyptii tamen hanc literam pronuntiant ut Germaniis in Golt, gut, aut Galli in arde . 6 L ha est ex dissicilioribus, imo forsan Europaeis omnium

dissicillima, proiiunctanda cum maxima adspiratione, quae eliciatur ab ea parte, quae dividit guttur a pectore, seu ab imo gutturis, o initio pectoris habet uiadem sonum, quem quis magno frigore correptus ambas manus simul fricando elicit ahhh. on est confundenda huius literae pronunciatio cum sono literae , Me, quae eum adspiratione quidem pronunciatur, sed plane diversa a literae adspiratione. pronunciatur uti Graecum, seu potius, Germanicum ch, si vocalem a sequitur, maiori tamen cum vehementia, elicito eius sono e media gutturis parte, cum uvae faucium tremulatione, quasi cum itera r mixto ad amussim congruit cum Ono, quem ad spuendum se praeparans elicit, ut chri . κ)8 , Da est, lenis Latinorum et Germanorum. s , Ma pronuntiatur ferme sicut δ Graecum, interposita

32쪽

14 CAP v PRIMvM uti in o linguae Xtremitate inter utramque dentium seriom, ita tamen, ut sonet et blaesum, s. 1 o)O Re sonat ut Hin linguis Europaeis. ) convenit cum ζ Graecorum et et Germanorum. 12 ire in est Latinorum et Germanorum s.

13 9 Schin sola at ut Germanorum sch et Gallorum ch in chapeau chien, hora. 14 GV sad valet , sed fortius pronunciandum quam Vulgo tamen utraque liter uno eodemque ferme modo enuntiatur. Imo et in scribendo duae hae literae invicem ei mutantur. lalobis ot notat iam. 15 ad pronuntiatur ut d fortius prolatiam. 16 Tra valet e sed fortius enuticiandum quam 17 κα profertur ut da, sortius quum di. 18 d tu pronunciatur a medio gutture, quod fortiter comprimendum est, trudendo eius infertiam partem Contra supernam, ut audiata idem sonus, in quo cessat ovium balatus, videlicet mcta 19 h Gai habet sonum latinarum coniunctarum g e gutture prolatarum, ita ut literam immixtam credas, quae tamen vix sentiri debet. uo P convenit cum Latinorum et Germanorum fiat ut , sed ita ironunciatur ut eius sonus e gutture liciatu et fortiter exprimatur Arabes ascatenses et a-roccani hanc literam haud raro cum: confundunt.

ua est Germanorum omius, vel Gallorum qu in

αδ s rem haud dissertis sono literae I linguarum occiden

33쪽

DE POTESTATE LITERARUM. 13α4 t Mim valet nostrum m. 25 . Nun si vocalem proxime praecedit, plane cum nostran convenit, eodemque modo sonat immediate ante litora gutturales inque eius indicium in codicibiis manuscriptis accoratioribus superne insignitur uia rubro Grammatici id vocant manifestationem, . . pronuntiationem claram et distinctam Ante octora vero literas sonum variat Ante Ii

num uasalem ς, ut Gallorum n in enti er , Cuius soni nota in codicibus valde accuratis est Ioa superscriptum, et rubedo puncti O Nun. Vocatur haec pronuntiatio a Grammaticis Occultatio, i. e. obscurior pronuntiatio. Hinc sonat non an zaia, sed angaala, demisit, in non in Min , sed Diglmin. Ante autem et s sonus iste nasalis o fortior est et Vellementior, quod indictit punctum του un rubrica triplica tum. 2 Ante uia sonat ut , idque iudicatis Mim rubrum ei superscriptum, ut A non arabaron. sed ambaron, ambra, non ni bailen, sed minet alten, e domo. Vocatur hic pronunciandi modus conoersio. Sic Latini et Graeci et ante in mutant, ut imbibo, imberbis, pro in bibo, et inberbis, at

praecedit aliud uia, aut literas t, ori distincte nunciatur, sed auditur lantum sonus asalis, duplicata simul sequente Iitera, quemadmodum Graeci pro συνφιαχος dicunt συυ καχος, et Latini immiscere pro inmiscere. Hala pronunciationem Gram malici vocant inερrlioriem cum OH per a 'Es edito. Si ultim uti in medio vocis ante v vel locum tenet, ut 11

34쪽

immediate post se habeto aut , plane non auditur, sed accipit sonum proxime sequentis literae, sive, ut aliis verbis idem dicamus, aut duplicatur, et signo duplicationis esch id dicto de

quo infra g. XXXIX. notatur. Ita legitur non mitrabben,

sdi mirrabben a domino non min Dilen sed miliailen, nocte. Sic Latini et Graeci illicitus, immunis, ἐλλείχω, ut ἐνω,

dicunt pro inlicitus, inmunis, ἐνλε ω ἐνμένω. Vocatur hoc Aiaca inserti sine sono per nares edito. Sex illae literae, ante quas an Onum. Suum naturalem mutat, comprehenduntur vo

cabulo technico sive ses,

In codicibus manuscriptis in usum eorum qui Coranum uoratoriis praelegunt exaratis varii literam an pronunciandi modi hisce indicantur notis, quae atramento rubro super a pingi solent. Munifestatio indicatur per parvum, occultati pericon Der6io per i inserti cum ori per nares edito e una cum Toselidi litora sequenti imposito, et inserti sine ono per nares edito per duas literas Luna cum eschdid sequenti literae imposito. 26 a m leni aspiratione pronunciatur, utra Germanorum. Sed in fine nominis, cum duo puncta superposita habet ), sonat Gα pronunciandum sicut umermanorum, sive ora Gallorum Turcae et Persae esserunt hanc literam ut Germanorum , sive Gallorum . 28 ante vocales habet sonum Germanici j in Hahen, jagen je. Si ero consonantem sequitur, valet Germanorum et Latinorum .

Lithrae , a vocantur emphaticae, oppositae

35쪽

s, et Iliae naulto maiori cum emphasi sunt promincialidae , quam lenes, pleno Videlicet Ore, mucronem linguae, in duabus praesertim literis , et initio palati forti ter sistendo, atque inlimani Dis partem guttur Versus dilatando.

CAPUT SECUNDUM

DE DIVISIONIBUS ITERARUM.

XV. Dividuntur litora Arabicae multifariam, ratione vide licet pronunciationis, roboris, affinitatis, officii et societatis. XVI. Ratione pronunciationis dividuntur a in Gulturales b- qua nullum certum linguae situri, aut labiorum O- tum requirunt, sed in ipso gutture efformantur, suntque

crone lingua inferius palatum tangente, et interiori eius affosnperius palatum pulsando sonos distinguente, uritque I, 4 Dentales, quae proferniatur mucrone linguae tangente superiores dentes vel interno h , vel inferno uo O.

crone inguam superius palatum mobiliter tangendo, suntque

XVΙΙ. Ratione roboris dividuntur iterae in debiles ), quae uter pronunciandum interdum uer autur, Onoque' PIures alias iterarum divisiones ratione pronunciationis OmLnemorata et X' positas reperies in Tractatu quouam arabico ab Ιll. SILv. DE ACY edito una cum versione Gallica doctisque annotationibus in Notice et Extrait de Manuocrita dei Bibliotheque imperiale T. IX. . . seqq.

36쪽

Proprio misso alii inserviunt l, et robustas, quibus id non accidit, quales reliquae omneS. XVIII. Ratione sinitatis literae dividuntur in permulabiIes, quae facile invicem commutantur, quales eae fere omnes sunt, quae eiusdem sunt organi, itemque , et , et longe frequentissime debiles, et impermutabiles, quae non Permutanti Pimicem, ut pleraeque aliae. XIX. Ratione osset dividuntur in radicale quae radicem ipsum, seu primum hema constituunt, et auctrices sive et Miles, quae derivatis bi mandis ot accidentibus radici inducendis haud raro inserviunt, et vocibus technicis

comprehenduntur reliquis omnes si in radicales. Ceterum literae serviles possunt quoque iliemata sive radices formare, radicales vero umquam iis usibus, quibus auctrices, sive serviles, Possunt inservire nisi quod , et luterdum pro A servili veniant, ut 1iana, ubi de Verbo agemus, videbimus. XX. Ration societatis litora in compatibiles, quae mutuo se in eadem dictione consequi possunt, et incompatibili, quae coniungi recusaui, dividuntur. Incompatibi a sunt i Gutturales,

Eliph excepto, interdum tamen d subiungitur, ut in nomine foedus iterae Iubiales i. J Neque coniungi solent

cum litoris a lis;

cum di

cum litoris D IUS cum litoris L s: cum litoris a I;

37쪽

dum si , nequaquam, et

manifestas it exceperiS. Quod vero litera ii descriptas non se proxime in eadem voc sequi solere dii mus, ita intelligendum est, eas Don ut radicales comunctas reperiri, nam illae, quae serpites vocantur 3. XIX.), cum unaquaque liter concurrere possunt, ut argento, domino, ut si dicas. Huius observationis e literis incompatibilibus usus est ad codices qui puncta literarum lucritica non accurate cidpicta habent, melius legendos, ad corrupta restituenda, ambigua determinanda, et denique Vocabula arabica a barbaris discernenda. Sic concursus literarum ci et scin nomine Iesu, quo lacerta Nilotica iuri designatur, arguit, illud non esse origine rubicum. XXI. Praeterea dividuntur literae in solares et lunares S

Νomen acceperunt inde quod una illarum, nomen arabicum solis, incipit. Reliquae litora nomine lunarium comprehenduntur, quod una ex ilIarum numero, a nomen iaciuna inchoat Usus huius divisionis patebit infra Cap. IV. , ubi de mulata quarundam literarum Ponunciatione ob duplicationis signum Ieschdid agemus.

DE VOCALIBUS.

II Literis arabicis, quae, ut vidimus, omnes sunt On-Sonantes, ut detur sonus, applicati illis Arabes superne vel in-

38쪽

feriae loco Vocaliuna signa quaedam, quae motiones vo

Dii anima Οι. Literae, singulas adiecimus, ut una opera situm earum indica remus, quo solo duae priores discernuntur: utraque enim lineola est, apud Orientales quidem a duXtra sinistram versus descendens, ut supra comparent apud Occidontales ero prorsus in letis , hoc modo Cur interdum perpendiculariter pingatur in hunc

modum L, infra fiet manifestum. XXIII. Falha Arabes cultiores in Syria semper et ubique esserunt ut a purum Aegyptiis Vero ceterisque Arabibus post plerasque Consonantes sonat Obscurius, ae ut Gallorum a in faire sive e producturis, praesertim in lingua vulgari. Expenius docet, atha valere a clarum, cum ponilur supra ultimas dictio Dum literas, aut supra literas Gratido ---ia , ut in sequenti exemplo liquet: Galal ' LM V lema acoliam a fihi, ahua a cholica in ahadin, id est creayit Deus mundum i quidquam in eo est, ipse

autem non est creatus a quoquam , alias illud nunc a clarum, nunc cum e mistum Sonare. Hoc tamen ut certum et constans

tenendum, Vocalem atha, cum proxime praecedit iterum Eliph

39쪽

nulla vocali instructam, ab omnibus Irabibus, etiam in sermone conamiani, pronunciari ut a purum et quidem productum, ut OV jia fuit. XXIV. Keε nunc i nunc e pronunciatur; , si iteram ita proxime praecedit, nec non in sine Vocis ut , fLaidi e vero literae initiali et mediae adscripta et in syllaba Gonitivi causa duplici esre signata, ut in hoc exemplo b, bentes ren. Sed ultimae literae vocis, quae pronomen TXum habet, apposita pronunciatu i hinc ait o non legendum eballela , sedlebaitiua, quum hic sit ultima vocis, et os suffixum. XXV. Lamma initiali et mediae superposita sonat , ut is o ous' ' nec non si in sine vocis duplicatur ad designandum Nominativum, ubi post eam n auditur qua de re infra plura), ut

soyορὶ Si vero eam proxime quiescens sequitur, aut si litora ultimae vocis imposita est, legitur u ut dit II losui . EodUm modo pronunciaiada in sine vocis, cui suffixum est addi tum, ut letabunt liber eius, ubi di est ultima nominis

Aofa. Observant praeterea Arabum Grammatici ' Vocales istas duplicem habere sonum, lenem et emi halicum. Leneyn esse lenius, quam otiant Vocales latinae, deprimendo nempe vocem in illo eliciendo, eamque vittenuando emphalicum Vero pronunCia14-dum esse cum maxima emphasi pleno ore, intimam videlicet oris partem guttur Versus, dilatando, ita ut duplo fortius sonet, quam Vocalis latina Tali cum Mono emphatico pronunciandas esse literas

I quae oppositae sunt lenibus es.

Emphaticis datumerantur etiam litterae r quae tamvri lenus oppositas non habent.

40쪽

XXVI. Signa Vocalium, quae supra Xhibuimus, si Coranum, carmina, et pauca alia, accuratius scribenda excipetas, quibus illas dulo oppinguntur, in vulgaribus scriptis fere omitti solent, et iis tantum vocibus adscribi, quarum signis catus, vocalibus non indicatis, ambiguus foret. XXVII. Cave putes in sermone vulgari Vocales singulas semper o ubique tam clare et distinc in pronunciari, ut rananiatici praecipiunt. Prima praesertim Vocum Vocalis, quaecunque demum ea sit, tam correpte esset ri solet, ut e brevissimum audire putes. Ultimae vocum vocales si flexionem grammaticam indicant raro

audiuntu in Sermone vulgari. Sic vocabula hetribu calaba, mondseri, vulgo sonant fab cldb, mn ser. XXVIII. Cum Vocales post se habent literas earum pronunciatio producit , unde δε- licerae protractionis appellantia D. Et atha quidem alitera vocali destitutum sonat longum, Keεre ' ante ita vocali destitutum i longum, hammata ante ivocali destitutum, longum, ut in vocibus V Ara osur mari Gi. Xuunt in tali statu littera ilIao

potestastes suas unde dicuntur Vulgo GisScere , et naturam vocalium praecedentium induunt, ita ut cum iis in unam Iongam coalescant. Hau protractionis nonnumquam in sine vocis additum habes t vocali destitutum, quod tum Plane mutum manet, ut naSaTu. XXIX. Ubi vocalem allia excipit vel F vocali destitutum nec signo scheam dicto notatum de quo infra XXXVI J, ea vicem gerit literae Eliph. Hinc et leguntur alata,

rama.

XXX. In media dictione Elis protraclionis nonnumquam omittitur, eiusque loco atha, qui illam praecedere obedat literae