Quaestiones Plautinae metricae et grammaticae

21쪽

dicta sint mendacia i), alio modo iudica potest, vis et , fima. an locuti facta est, in qua apud scriptores posterioris aetatis coniunctivus antiquus fuam adhuc servabatur ). Sed restant Pers. 51 sed recipe quam primum potes, cave fuas mi in qua stione . quo uno loco in locutione apud Plautum usitata pro sis' fusa apparet, et in anapaestis Trin. 268 amor mihi amicus nenias umquam Praesens toto quod de radice suffixo non aucta derivatum est tollo ex tol-no natum et Sommer lat. gr. 5 T incompositis exstat in fine versus ac d 2, Novius T secundum Diomedem Naevius'). Diomedes 38 ex Plauti Rudente aullas abstulas loco corrupto testatur; ac 2 28 custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat ante ultimam dipodiam. attulat'Diomedes 382, attollat Nonius 2 63. Cas. d. stimulorum I culi, protollo mortem mihi spondeus in quarto pede ita collocatus, ut notis condicionibus non excusetur, forma protolo evitaretur. Plane autem dubium est, num recte Londonensis Caa. 35 ait Iamus' pro attollamus tradat, itemque num Diomedes 38o 1 ad

hunc locum pertineat. Fortasse secundum haec composita auctor

argumenti Cistellariae praesens volo sibi formavit vorsus: solitatque exponit et ex insidiis aucupae ita Sehoeli traditum est voltis').

Satis exemploram traditi versus Plautini nobis praebent, in quibus quartus pes spondeo non excusat efficitur. Quae exempla minuere, si fieri poterit, nemo dubitabit. Quare mea quidem sententia eo rectissime formas praesentia de stirpe ven sine et derivatas, quae in fine versus et semel, Curc.

I 2T, ante diaeresin septenarii iambici apparent celeue III 3 258, Lindsa 53 3 contra codicum scripturam Bacch. Id. 3 8, Most. 58, 3s5, Pers. 62s, Trin. 583 in locum formarum usitatarum

restituit. Quae formae eodem modo atque ceterae radicis ven -, in quibus priore aetatem semivocalis non sequebatur, nasalem

dentalem-m in locum nasalis labialis--', qua haec radix in linguai ita A, forsitan ea tibi'. 2 exempla vide apud Neu III. AEoi.

22쪽

indοgermanica finita erat ex iis formis, in quibus hante i semivοcalem rex in natiun esset, accepisses dicuntur ici velut v. Plantas 365 Brumann grundris L 368, turge rivi. gramm.11 ) Conicere rigitur necesse esset, in persona Prima singularia vemio et persona tertia pluralis vemiunt', in coniunctivo 'vemiam', fortasses in imperfecto ,emiebam Sonuneriat gr. 56s natum m ex ceteris formis tam plane deturbasse, ut nullum vestigium relinqueretur Atqui in interiore quidem parte

(lat. gr. 221 de conbungο, con-jur et: ci eundem in eadem pagina . propter gremium, gumia', quae vere ex omnibus exemplis minime aliis condicionibus mutatu rere possint, in ante i in entus' etc. ortum inde in ceteras formas translatum se censet, Nuοd mihi quidem versimile non esse videtur Satis labe de sarticipiis . emptus sumptus commonuisse, quae ostendunt, sua rutione di- scrimen interj participi ante -tus natum et, ceteram formarum tollatur Sed inte cetera dormim umbricis menes' me renies', bonust etc. - venerit', scis humbened' convenit hi bennieis' 'me conventus' i . radicis indogermanicae getem iam in lingua Italica, quae antequom certae dialecti sep ratae sunt, fuit, extitisse comprobatur, 'quoniam' autem, quod ulterum exemplum huius mutationis res dicitur, linguae Latinae est Quare quocum

thessal e va aves hama, dat egone, dune etc. ortum esse arbitrantur cf. v. Planta II. 58, aerugmanc dr. I. ios 2 boneiusdem aetatis, ergo non eiusdem condicionis eat atque ven' - vem' - natum, praeterquam quod an quoniam' is ante I in compositione fuisset. Quanta varietas exituum indogermanicarum particularum sit, nemo est, qui nesciat. Itaque si M. Otud ad lat. com cum pertinet et G. Meyerariecti gramm. 2 s), opus non est conicere I cf. in lingua sanscritica gam', in lingua Gotica qiman idg. 'em.

23쪽

1 et

eo ouu eo in μεταξύ )η Qua re mea quidem sententia unum certum exemplum mutati M in v extat in V. αtvisuritat mento dg Vipio es de exemplis Graecis praeter G. Meyerum l. l. Brumam gr. V. si mr gr. gr. 1 To) χλQvα iuxta χλαμυc, quam a Thessalis ceteros Graecos assumpsisse viri antiqui dicebant et Studntcgka eitr. gur esch de ali ieeli. fracht 3 adde Bacch. XVII. 53 cit caeco Θεσσαλὰ χλαιμύδα) nihil probat, quoniam etymon adhuc cognitum non est neque in Zλαut i, eiusdem condicionis fuisset atque in Zλαγ ια. Si autem reveris p. consonans genuina est, fortasse rix Jάvetorum, quam formam Pro recentiore Zλαvieto adhuc ostendunt tituli Ionici, Beelitel22o, 3o, 36 Ath. Mitth. 16, 2s1 sq. g. id, 16 - nascebatur de Xλάveto Q. Mimaen unt s. 5 alio modo, sed ut opinor, vix recte iudicat; Schmidi riti 2 adn, Κ. Z. 38 221j. Atque ne mireris tam raro Zλάveto inveniri prο χλαivet, admοne poesin epicam deminutiva iugisse, quibus quin lingua cottidiana multo crebrius usa sit, non dubito Fortasse id servatum est in oti 16ceontra λαμupi c. de ZλQvα χλotvlc, χλαμύ vide Paulyri WissοWa

Mihi quidem dubium non est, quin mutationem natum mοrphologica verbi ipsius explicare necesse sit. Mutatus autem Stnasalis labialis in nasalem dentalem non sequent i, sed dissimilatione, quae labiali sono labiovelaris consonantis verbum incipientis efficiebatur eodem modo atque labialis nasalem antecedentem labialem in dentalem dissimilatione mutavit in voce tenebrae ex temereat a thmiur ): f. quae cum Niedermann B. B. 25, 8T tum Solmsens disseruerunt eadem dissimilatione in lingua recentioris aetatis nemula ex mespila, nappa ex mappa nocebantur: . Brumann abris 2 1. Sed cum in his vectis dissimilatio aposteriore littera regrediatur ad consonam antecedentem, pertinet ad posteriorem consonam item atque in venio', βα(vis, velut in Q. I cf. Brugmann gr. gr. 3 5 lii sun su 2 LaretschmerΚ. . I d16 qu. 2 Rh. mus. 56, s s ., tum idem liber dissimu undassimilationserscheinungen ei dematigriech gutturalen': borni state Veest F. F. Fortunatova deusscher sonderabdruc s.

24쪽

Solmse l. c. 15. Quaerendum autem est, utrum forte in utraque lingua eadem dissimilatio in eodem verbo usurpata, an per rem giones linguae Graecae et Italicae haec mutatio ex uno loco per- Vagata Sit, qui consensus linguarum finitimarum memorabilis

e8set. cf. de hac quaestione qui ultimi egerunt iuri gr. gr. 23squ. et Mersen, Z. 38, 3 I i). Eodem modo forma poplus loco posterioris formae populus' posita, quae Suarabhaesi' vocali aucta est es supra), anapaestus notis condicionibus non excusatus Stich. dso, evitatur: At ei oratores sunt popli, summi viri'; populi praebent et P. Ceteris locis poplus in fine versus invenitur; nam iniuria Ooetχ-Schoet Pseud. T in anapaestos poplo pro tradito populo'

inseruerunt ). Cum apud Terentium formae contractae verbi malo formas non contractas expulerint nusquam nisi ruc. do mavolo in fine versus hae sermae extant , Plautus saepe praeter formas eοntractas vere non confracto utitur cf. Solmsen stud 55 qu ). Sed iam his temporibus formas non contractas antiquas fuisBe eo comprobatur, quod usus earum certis finibus circumscriptus est: nusquam enim nisi in fine versus inveniuntur atque ante ultimam

1 Ceterum eadem dissimilatione in quomiam labiovelaris, sequentem inra transmutasse potest: cf. Ioimos limus, cloivoS: clivus,loiquat liqui fortasse quoi mei (Solmsen . . 38, 53 et adn. 2. Neque quicquam impedire libenter concedo, si quis ita explieare praefert, quominus, in dissimilatione labialis antecedentis transiisse putemus, si i semivocalis continue sequebatur, quoniam velut in vomo, familia dissimilatio non extat. Quae si ita essens, esin praegente Remio, cuiu8 olim in omnibus personis ante exitum perSonae apparebat, formiSque a praesente derivatis natum in lingua Italica, ex ceteris formis deturbavit. Quamquam dubito dissimilationem hoc modo in certos fines restringere; cf. SolmSen I. I. 2 Leo poplo in primum pedem bacchei tetrametri inseruit Poen. 22 et Pseud. II 2s, metro, ut opinor, non coactus; et Spengo resormvor

25쪽

ut mavelis lupos apud ovis linquere'. navelis in fine eoli, id est dimetri trochaici collocatum est. Uno loco mavelis in medio versu ab A et, traditum est Trin. 366 utrum itane esse mavelit ut eum animus aequom censeat sibi nant scribendum atque hiatum legitimum in diaeresi trochaici septenarii post eum constituendum esse puto'). Plerumque in senario verba cretica in fine versus aut ante ultimam dipodiam, saepe in septenario trochaico in iisdem paribhus aut ante alteram thesin collocata sunt. Quare, si perpauca exempla alicuius vocabuli extant, quae nusquam nisi his locis

versu inveniuntur, nobis cavendum est, ne hac re commoveamur,

ut iam in usu linguae Plautinae talia verba inusitata visae putemus. Velut dubium esse mihi videtur, an Plautus antiquum

exitum compositorum verborum, cuius alteram partem substantivum I Nuper Solmsen, Z. 38 5 sqq. contendit o alterius syllabae verborum mavolo, Mavors syncope, quae dieitur, deletum esse, inmaulo Maura autem, dissimilatione, quam labialis verbum incipiens effecerit, evanuisse. Quamquam haec ratio explicandi valde placet, ego tamen arbitror etiam nunc nihil obstare, quominus malo ex mavolo', Mars ex Mavors nata esse iudicemus. Nam ut sol ex favor contractum sit item nunc quoque Eretschmerre 38 232, Brugmann urgeugi gramm. Io5, 262 sed cf. Sommer lat. gr. 131, Eulenburg I. F. IS, Id al.), non eiusdem condicionis est avo in favor atque in mavolo Mavors ex magsvolo, Magsvors' aut ex magevolo, Magevors': f. nunc Sοlmsen I. A. I5, 22T natis, ut nobis sumere liceat, priore aetate ex

-avo' --o', posterior -a ortum esse. Quamquam rem ita fuisse non dieam. Ergo fieri potuit, ut avo in a contraheretur, cum mavis, m

Servarentur, mωο, mavelim etc. autem mavolo malim procrearent. Intellegas autem, cur mavolo ex formis non contractis redintegratum sit, sed non nevolo' etc. secundum nevis, nevolt', Si consideres, quam crebro

optativus mavelim usurpatus sit extat apud Plautum T ies, conj. impf. scies, contra ind. praes. 22 ies, semel ind. ut et ind. f. de mavellem et Sommer I. F. II, T lat. gr. 58. Mavors remanet in lingua sollemniore cultus deorum. Fortasse scriptura Mααpxo Mααpx iactitulis Graecis iam eo tempore adhibita, quo Romani nondum Iongam vocalem duplico vocali transscripserunt, (cf. Diffenberger syll. I. 286 et 3M quae Osca non esse potest, quoniam de Romanis, non de scis agitur, et quae numquam nisi in his a deo Marte derivatis nominibus usurpatur, vocalis ex contractione nata, quae habet grumetvipfligen accent', significatur. AEL falis . ootum I. I. I. To.

26쪽

caput' emcit, in cipes . qui Rud. 1158 ante ultimam dipodiam, Rud. 6 T in fine versus refici invenitur Cas. 31 ante diaeresin sumtonarii iambici pro tradito praeceps restitutus est Commor is . saliam in puteum praecipes' Priscian I. 28o his locis tueri voluerit. de grammatica ratione formarum es. Solmse R. Z. 3. 36, Sommer lat. gr. 3s adn. . Eodem modo de nuperiam Capt. T18 ante ultimam dipodiam posito et de laridum Capt. 8 et initio septenarii trochaici, Men. 21 ante ultimam dipodium, ut sodi fine versus collocato iudicandum est. Cum in lingua Latina classica, quae dicitur, i infinitivi 'imperfecti coniunctivi vecti fio semper breve sit, apud poetas scaenicos nοnnullis locis i longa, ante vocales lege breviata servata aut analοgia restituta est plerumque ita, ut fieri, Ierem in fine versus inveniatur. Sed extat ante ultimam dipodiam Poen Io 56: quid ais qui potuit fieri, ut Carthagini'. atque Amph. 5s Maurenbrectores hiat und verachleilano 161 dimetitur fortasse recte: fieri, nunc ut tu et hic sis et domi id dici volo i)'). Praeterea autem fieri invenitur Amph. 56 vidit nec potest fieri, tempore uno in baccheis Most. 22:

quid nunc quam mox Quid est Quod solo fieri hie'

in versu retico, ante finem quidem positum. Iam supra nonnullus formas eiusdem condicionis e creticis et baccheis quoque enumeravi, ut quaerendum sit, num forte easdem licentius his metris atque locis versus, de quibus quaestio est, poeta adhibuerit. Sed antequam id demοnstrare conor eis, quae quis meae argumentationi obicere possit, respοndeam. Sunt enim, qui fieri' aut alia verba cretica ante alteram thesin septenarii inventa initio versus, quo poeta simili licentia atque in fine usus sit, excusari putent Exemplum autem vecti nusquam nisi initio et in fine versus collo-ati esse fui' u producta praeditum, L Spenge Phil. T, do, qui dubitans praeter finem fui initio admittit. Contra quam sententiam afferenda sunt Rud. 11 ob haec Athenis parva fuit . . . .'Rud. 21T libera ego prognata sui maxume, nequiquam fui in 1 et Lomannus inseruit. 2 Skutachius Lit. Centralbi. 18ss, 68 fieri non posse contendit, ut hoc Ioco versus fieri legendum sit.

27쪽

quarto pedoriciat. oo exist hie educilium sust in anapaestis in fine versum, Pseud. 2 8 id fuit naenia ludo in clausula anapaesticari . Leonem cantica .3, eddin B. B. T iij, vin fui Capt. 555 Cas. Io: Eloquere At puddi. Num radix fuit Non ivit. Num

cucumis' in octonario ergo), Rud. 138s quando ergo erga te benignus fili atque opera mea', ubi quidem hiatus non legitimus manet, initio coli alterius septenarii trochaici quidam excusare Possit secundum opinionem cum aliorum tum lautachii '). Sed

Praeterquam quod fui in medio quoque versu Murpari poteSt, non explicetur, si tales formas initio versus admitti concedas, cur fiet' etc. ante alteram thesin inveniatur idem de initio alterius coli senarii valeat, siem' autem in senario post caesuram extans

omnino non explicetur.

Sed ut ad metrum creticum et bacchiacum redem, pοetam syllabam ancipitem et hiatum in caesura tetrametri cretici admi-Bisse constat. cf. Spenge reformvorschlage I 22, eddin l. c. Perram sunt exempla, quae aliis locis versus retici inveni. omitto iterum, quae alio modo tractata sunt): p. 5T: Epidice. Perdidit me. Qui posse qui firma perdidit. dimetrum creticum et dimetrum iambicum dimetitur Leo cant Io persona est mutata l). Most. 328: Sine, sinis sidere me. Sinο, sed hoc, quod mi in

manu est' dimeter cret et tetrameter trochaicus. Aul. Id 2 Da mihi operam amabo uast, utere fitque .... Leo forsch. Tox,s particulae magis eadem ratiοne atque satis et: cum consonanti vectum sequens incipienti fere nusquam pο- sitionem efficere stendit. Excipiuntur praeter nonnullos alios Men. 5T res magis quaeritur quam clientum fides Most To2

quam mavis cogit cum meo animo'. In utroque vera aut Byblaba anceps est aut vim consonantis exeuntis locus versus tuetur.

Omnia exempla in altera ars primi cretici collocata sunt. In media ars tetrametrorum haecheorum hiatum et syllabam

ancipitem admitti alii viri docti dixerunt cf. nunc edding bd. 13 qu. , alii legaverunt Spengel ribd. ob qu. . . . . satis'

28쪽

positione verbum iambicum sit fere nusquam nisi in baccheis, ubi ita initio coli secundi dimetitur poeta: Poen. 215 neque eis ulla mandi satis satietas est , Poen. 22 populo quoilubdi plus satis dare potissunt', Trin. 22 sed hoc non liquet nec satis cogitatumst', fortasse Amph.6 8 satis mi esse ducam' de his et ceteris exemplis Leo bd. 268 D. disseruit Eodem loco magis iambicum extat:

Bacch. 61s malos quam bonos par magis me iuvare', Truc. T2o molestusne sum Nunc magis quam fuisti', Truc d 5V materdicta quod sum, eo magis studeo vitae Eodem loco versus bacchiaci haec exempla syllabae ancipitis et hiatus inveni: Cas. 665 in tetrametris bacchiacis 6 -6T2 metu mussitant. Occid atque intersi'. quamquam hunc versum item utque

adadque misdr Ludo ego hunc facete esse posse dimetrum bacchiacum Gihyphallicum non negem ita e cant pag. 1 T.

Men. 6 legamus licet:

eas si autumem omnis nimis longus sermost', pro quas scripsit eas Spengelius. nam de nimss eodem modo atque de Ratis, magis hoc loco collocatis iudicandum est. Most. 125 nec sumptus ibi sumptui das ducunt'. Pers. 81 malum magnum dm. Utere, te condono' ita P;

Sed de quantitate e vocalis verbum utere finieniis dubitare licet. se' 're' exitum secundae personae singularis imperativi passivi, tum esse ex Pso', quod in lingua Graeca exitus est secundae personae medii temporum praeteritorum et imperativi praesentis medii fere omnes viri docti contendunt, velut ultimus Bragmann(kurae vi gramm de idg. prachen I. 25 i), esse igitur utere'

formam iniunctivi. Incertum autem est, num re vera breve

verba finiens in e mutatum sit c Bragmann ardr. I. 3 226 )I eodem modo de persona altera praesentis passivi sequere iudicant viri docti sed cf. Leonem orach. 26I, Bechte N. G. O. 18ss, is . 2 v. RοχWadowsk I. . , T de rille' etch contradicunt endo', pro', de quibus, qua ratione viri docti explicare conati sint, L in v

29쪽

Atqui acherna II personam alteram pluralia passivi sequimini

fuisse infinitivum, qui ex seque benai ortus sit, censet. Eodem modo mihi verisimile est sequere ex infinitivo factum esse imperativum.

Quod aliis causis commotus iam tot (Wien stud. IX 363 contendit, qui dubitans -se imperativi passivi Latini cum octi infinitivi Graeci, -se' velut in je-de cuiusdam exitus infinitivi linguae edicae etc. confert. Sed licet haec derivati legibus linguae Latinae repugnet, tamen nihil impedit, quonimus sequere eandem sermum esse atque infinitivum activi legere ex lege-si locativo Aingularis stirpis s finitae derivatum, qui infinitivus de usu infinitivi Bartholomae I. F. II 226 sqq. in lingua Vedica imperativo II. PS. g. Significando adhibebatur '), contendamus. Igitur in hac una forma facultates infinitivi et imperativi significandi et vice temporis historici fungendi et ach. bd. consociatae sunt'); Quae si ita sunt, confitendum est, si Solmsen I 2 3 qu.)iure linguam Latinum veterem infinitivos activi e longo ex dip-thongo at nato finitos servasse putavit ), eodem modo fieri posse, ut imperativum vetere aetate et-e revi et- longo uul-ei 1 finitum Me cenSeamus, quamquam hoc unum exemplum nihil probat; quare syllabam ancipitem hoc loco pono '). Rud. 112s populo strenui, mi improbi usus sunt ita A. P. Poen. 12 nam nullae magis res duae plus negoti magis' positionem in priore ars pedis alterius efficit, quo loco haec alia

exempla extant: lat. gr. 6os Squ. Oct nunc Brugmann die Demonstrativpronomina der indo- germanischen Sprachen' p. 81. Potius exitus medii Oso est informis a titulis servatis, ubi altera pers fg in rus desinit ex Sommer lat. gr. 536, Vetter Wien stud. o, 3 sqq. verisimile esse mihi videtur exitum

Oso ro secundum oris', quod nondum explicatum est, litteras auctum, exitum ros' autem in rus mutatum esse. Neque placet putare ab eadem forma rus et Uris', - re descendere.

I verhandiunge de Philol.-Versammtunc inretiricia 188T, Iss, ct Bragmann grdr. II 55 Sommer lat. gr. 36 qu. 2 cf. ro-si hore' vak-si sprich est Bartholomae ibd. TI, sqq.3 Alio modo de primario seque-se Bragmann rdr. II I3s adn. qua de re f. infra. 5 scit Pers. 8d8 loquere rix etiam, frustum pueri in anapaestis cf. hutsch Phil 5s, 83 adn. a nullo modo idoneus est, qui e imperativi longum esse confirmet.

30쪽

Cas. 38 Servos sum tuos. Optumegi. Opsecro te' ita A P.),

cum persona mutata.

Rud. T8 quibus meo locus illus nec spes paratast Poen. i. aeque umquam satis hae duae res oreantur Ritaehi removit Sed quaeritur, an paulo post Plauti aetatem adiunctus sit. Uno loco Rud. T in priore arsi primi pedis baechiaci a verbi quibus una cum consonanti, qua verbum sequens incipitur,

Perrara sunt exempla, quae ex creticis et baccheis afferri possunt, sed in reticis et baccheis verba non desunt, quae nusquam nisi in his aut in his et in partibus versus supra tractatis inveniuntur, quοd iam supra commemoravi. Quamquam siem in fine versus cretici collocatum, saeculum vocali anaptyctica instruetum Trin. 28 ante diaeresin positum nihil probant, tamen in haecheis extant nonnulla velut Men. 6 siet' verum propemodum iam scio, quid siet rei', Pers. 16 cave sis me attigas ne tibi hoc scipione ei supra attingas B. D . tametsi apud Plautum nondum in unum verbum coaluisse e cοmprobatur, quod numquam Plautus est trisyllabo utitur, sed omnibus locis am ante vocalem sequentem elidit excepto Rud. d. redi et respice ad nos tamdtsi occupatus in baccheis, ut mensuram trisyllabam metrum tueatur cf. indau ad Caps 321, eundemque intrοd pag. I, ubi Amph. 32 scelestissimum te arbitror Num quam ob rem ex baccheis comparat . Item solum metrum bacchiacum admittere coepi trisyllabum Lindsa l. c. - dicit. Quam formam apud Plautum falsam non esse cum alii viri dοcti contenderunt, tum Bergk Flech j b.

18 22 165), 12 eam defendit. Extat apud Lucretium re is

et in versu aliquo annalibus Enni scripto' in fine hexametri. Apud Plautum praeter Cas. 61:1 et Leonem ibd. 2T2.2 Mil. IIo ob eam causam falso etiam nunc Niemeyer scripsit: quibus comitata recte deveniat domum se concomitata iam Acidalius. 8 tamen es etsi versu disiuncta sunt Mil. 12os trisyllabum tametsi Cas. 5 fortasse statuendum esse in lyconeis cum colo

M Vahlen 618, ubi Lachmann ad Lucr. IV. Is pro retinere coepit scripsit portendere coepit'.