De accentvvm graecorvm nominibvs ..

121쪽

t. p. 18 . Et haec ipsa vox diro vo pr0cul est ab omni letu, quippe quae nil exprimat nisi ei reum flexi du0s sonos altitudine impares. Sequitur Aristoteles Soph. l. 1694 22 η ' uncirri

in gravem exeunt syllabam, eontra priTεiuεI0ui, Si in acutam.

Glaueus Samius apud Varron. l. l. est. 9 p. 8 Seholi, de

1 Loeus gravissimus docet 1 Graecos in versibus accentus et sensisse et pronuntias Se cf. Oxλε is0m in dκonv), quod item docet versus Menandri quem in prooemio attuli 2 Philodem eiusque auctoris temporibus nullum fuisse dis- ea iis em ii iii a emet u in Vm c um O XJ Loen armis ii e m S tim ea lim e ubi grammatici ocent olim gravem fieri et in pausa OSitum. Nuin in versibus, de quorum clausulis agitur 67, Υ 49, Ρ 265)Semper po Si tam sive κτος equitur interpuncti O, quare Secundum

122쪽

Ttisic invenitur apud Dionysium de com p. p. 86, 10 8qq. l. l),

es. cap. t p. l, 3 sqq. Herodian P Lent sin sine pr080diae , Diomed. p. 456, 8 K. est 42 Seholl. Tovoc ut vidimu definitur a Dionysio Thraee, assumitur in linguam Latinam a Nigidi Figulo, qui inter prim0s Romanorum de aedentu

123쪽

hSummum autem tonum 3rpos dici aeutam dieit se. Nigidius. D. 9 p. 165 Fun.). Ad eandem fere, i. e. Varroni aetatem redit interpretatio tonor cf. Varron. 3 apud Serg. p. 203 med. Seholi: at quae radicem dueunt a Graeeia et iugo latinarum de elinationum succedunt, bifariam dedueta ambiguas tonorum via Secuntur et Quint. 1, 5, 22 test. 37: adhue dissi stilior observatio est per tenore8, quos quidem ab antiquis dietos tonore eomperi, videli stet deelinato a Graeeis verbo, qui ovo ii dicunt V0 tenor quando inventa sit eseio; praeter Varronem 3 apud Serg. p. 20 Seh. primum quantum vidi oeeurrit apud Quintilianum . . et , 5, 26 test. 130. Hic e insistendum paulisper atque respiciendum. Musisti

teste Varrone test. 36 p. 88 Seholi Ephorus Cymaeus in

124쪽

grammaticus Dionysius Olynthius, vir studiis Homeri eis deditus, qui fuit ante Ephorum, invenit nomen dirovoς λ). Sed hae evo iam aestu ratiora indieat de flexa, quam ut eius antiqui88imum nomen possit esse. Quod fuit κεκλασuεur opinor, quae a Varrone . . refertur ad Epie harmum Syraeusium μ. neseio quo iure. Immo hoe nomen Videtur tam antiquum fuisse, ut eius auctor non iam potuerit inveniri. Quare referebatur ad

Epicharmum, virum ob apientiam proverbii lo eo celebratum et ut fama volebat de elementis bene meritum, ef A Wil- mann De Varronis libris grammaticis p. 59 ex. Et hae vox Semper auetoritatem quandam retinuit, ef Glaue de quibus i. agetur nomina et Dionysii Thracis inem aestentiis p. 6 Ulit.:

Fle Xa Vocata est κεκλασuεvn translatione satis usitata in rebus musicis et auri obnoxiis es vostem Op0ioc et σκολi0ς).

Iam Homerus ea utitur imagine B 490:

125쪽

quibus egit Crustus Comment. Ribbeeli. p. li sqq. Veluti ri

ef etiam Aristid. Quint. p. 2 8 Iahu: retselim ei Zettselir. f. vergi. praeli f. l. l. 30 592 sqq. Inflexa vox erat eum-miSerationem moventis, es. Cie de orat. 3, 58 2li Quintil. 1l, 3, 64 plures loc0s affert auferet lude sur a langue rhet dans Ciceron p. 204), eademque inaedi, cf. Diogen. Bab apud Philodem de mus. IV col. 14 St0ie. r. II

Dion CaSS. 79, 13. aTuKλ uεur . Vn rupε99 TVia in Venitur apud Hippocrat. Coae praenot. I p. 222 in. vlin. Ex quibus omnibus apparet, quam proelive Graeeis fuerit ireumfleXlam Oeare κεκλασuεVnu, ita ut bene possit hoc esse antiquissimum nomen, licet non liqueat de Epie harmo μ. Deinde Di 0nysius Olynthius duos in flexa agnovit Ono eamqlle Oeavit dirouo Πpoci biciu). Ephorus non multo post primu ad eam Stirpem redurrit, quae poStea Sola manSit, et flexam Vocavit πεpicyrrumu, Simili se imagine usu ei quae inest in κλώσεi. Grammatiuorum opinionem, qui flexam X aeuta et gravi omponunt cf. Di0nys de eo in p. p. 41, 5), Ammonius AleXandrius, qui Aristare hi scholae successit μ, testatur nomine οξυ- 19υς Se Tovo es. Varron test. 36). Sed antea de haere non onstabat. Nam tres flexionis species dieitur statuisse Glaucus Samius, vir omnium qui de aestentibus egerunt subtilissimus ideoque praecipue dignus in quem Summa eum cura inquiramus Quem postquam tractaverimus. finem

126쪽

saetemus eum Athenodoro Rhodio, euius aesten tuum doetrina singularem obtine loeum. Praeterea is, etsi sub insuetis nominibus, Stendit usum a grammatiei fixum simplieibusque adstrietum reguliS. In laue duae res nos impediunt magnopere primum vir ille densissimis obrutus est oblivionis tenebris deinde eius accentuum nomina ne Sana quidem ad nos pervenerunt. Me eo Varro p. 81 Seholi narrat haec: nees desunt qui prosodias plure esSe quam quattuor lutaverint, mi Glaucus Samius, a quo se prosodiae Sunt sub hisee nominibus: Huεiuευη, ε l,

quoque non dissentit a nobis; nam euivis ex ipsis nominibus proelive est re prima esse impliee et non alias quam pa-pεiu uεσηυ ξεiau, postrema autem tres duplices et quasi 8pecie uniu flexae, quae est genere una hane enim fleeii non uno modo omnes putaverunt EratoSthenes ex parte priore acuta in gravem posteriorem, Theodorus autem aliquando etiam ex gravi in aeutiorem escendere steterum Varro

in Utramque partem moveri arbitratur, neque h0 facile fieri sine media μ eqs. ecedit test. 36 p. 88: prosodiam ibi esse dieimus, ubi aut sursum est aut deorsum quae demissior est quae ς Glauci velluευη est, adii. Suholi a pluribus inpεia

appellatur graece at eam quae Sui Sum 8 GlaucuS mTε- TauεVnu, item alius aliter, sed nemo adhue levem voeavit Verum ea nomen obtinet ξεiau μ. Denique p. 81 Seli grammatieus Glaueus Samius dieitur mediam statuisse. Hae esunt omnia quae scimus de laudo. Nil enim certi assequimur e Sehol. lat Phaed. p. 108 d ad loeutionem λαλουτεxvri ef Wilmann De Varronis libris gramm. p. 60 : GTi

Ceterum nota Singularem tituli formam, qui videtur significare, Elementat phoneti kμ. Sed eri nil pr0fieimus. Itaque relegamur ad Varroni Verba. In ipsis nominibus primum id mirum est, quod tria nomina perfectam praebent formam, quintum ideoque fortasse sextum quoque quod ex didit praesentem Et quattuor priora,

127쪽

inter quae illa tria, nobis nota sunt. Nam vostibus viεσ0cii et iriTεivεσθα usus est Aristoteles ad significandum aeumen et gravitatem, εση idem ristoteles Poet. e. 20), praeterea Theophrastus et Hermo trates Iasius, Callimaelii magister es. Varron. p. 81 Seh. Wilmann l. l. statuerunt; Epieharmi μκεκλασμεvri Vari . test. 36 eerte fuit inter antiquissima eii eum flexi nomina. Itaque restant ea quae ipse addidit Glau-eus, nisi forte eum Aristotele putas SSe priorem , UTI VIKλ ucunt et ea quam hauSit laeuua. De quibus Seh0l p. ladnot. l nullo addito argumento: inter κεκλαIuεur et VTu- VIKλ uευη desideratur ovaκλ uευη AVN)'. Hae pr0bat Crusius Philol. 53 suppl. p. 19, sed sive per errorem Si Ve Onsulto notas apposuit AVV, Uterque igitur putat ouTavaκλ uεVnuesse tripli stem motum, eum Varro, cui interim fides est habenda, disertis verbis dicat postremas tres esse dupliee8μ. Praeterea

stotelem de anima 4194 27 id quod ostendit pilae resilientis

tur in his Ps. - Plut Stromat apud Euseb. P . 1, 8, 10, Diei Vors. p. 158, 35 qui sequitur Theophrastum, ut ait

p. 62, 22 et apud Plut de faeie in orbe l. p. 29 e Sq., Vors. p. 87, 2 dieitur u uti κλασic: Praeterea audi Suidam:

κ00 Denique apud rhetores figura reflexionis Modes dicitur

128쪽

aliud quaerendum Si Supplementum. Sex quidem dicuntur seeundum Glaueum esse prosodiae sed ex tribus flexae speciebus uni putemus eum dedisse sormam perseetam, alteri praesentis Hoe satis mirum esset. Deinde, quid omnino est κεκλασuευη γ Nonne vidimus κλtisiueSSe quamvis Seriem Sonorum altitudine inaequalium, ita ut uελος definiretur λώIi φ υῆς κεκλασuεVn ergo non poteSte88e pesties flexae potest omnes flexionis modos uno nomine eompleuti. Quod si statuimus, bene intellegitur temporum diserimen: Glaueus assumpsit quattuor prosodias ante eum

inventas quartam ipse divisit in duas Specie8, quibus nova indidit nomina. Plane idem doeet ipse Varronis verborum

neXUS: hane enim, inquit, flecti non uno modo omnes putaverunt, rat0Sthene ex parte priore astuta in gravem OSteriorem, Theodorus autem aliquando etiam ex gravi in aeutioremeseendere'. Itaque si laudus quoque duos flexionis statuit modos, eos oportet fuisse flexam Seendentem et deseendentem. Hoe ppositum Graeci posteriore certe Alexandro exprimebant praepositionibus uti et arti es. s. de Mus et cir ). Veluti apud Ptol. Harm. 2 e. 12 ei Gras De mus. p. 20)

melodiae, quod ex maioribus intervallis eoinponitur cf. Ptol. l. i. Aristid. Quint. p. 9, 25 Ialin), cum T in efficiant soni

in harmonia iuxtapositi. Et uva Πλοκη ascendit in acumen, κα Tu Πλοκη remittitur es etiam Dionysii Thrae p. 6 κατὰ ovo Iasi ευ Tri ξεia. Ergo apud Glaucum exspecte θυα- κλ μεν', uTuKλ ufiunt. Sed consulto Seripsit o vacivaκλ ueunt et hae ipsa re nobis ansam praebet ad huius viri indolemaeeuratius Ogn0Seendam. Voluit enim nos commonere Oeis

129쪽

pereuSSam 8Se astutiorem ei. tum p Ton psyeh. I 242 , verisimile est Glaucum Samium fuisse inter vetere Peripatetie08, ad quos etiam Problemata illa redeunt, i. e. Stratonis fere aequalem in . Eiusdem sere temporis videtur esse libellus de audibilibus. Fortasse Hermo erates' quoque Iasius, Callimae hi praeceptor, fuit Peripatetieus. Nam ex Lyeeo litteras transmigrasse Alexandriam notum est Qui ei reum flexum oeavit συuΠλεKTOV Vari . test. 36), quae v0 potuit comple et utramque flexionem. Ad eam ei alter uin locum Peripateticum, Aristo t. Physiogno m. p. 8134 1 Ocio papυTOVO φ VOVGilaeTu, uni Πετῖλε Tμεν V, deest indiuium indolis, veluti v-

1 Theodori quem Varro dicit flexam ascendentem statui SSenescimus aptatem Videtur sui SSe is o To 'vivusκi κο φερεTu piλiov nΛΥκuλου Diog. Lasert. 2, 03 si Susemihi Lit. d. lex li l6ὶ, histrio si dis placet. 2 Hermocratem omisso cognomine de Elementi Oxis S ' narrat Marius Victorinus p. 23 l4 Sqq, Funuioli Granim. Om. r. I p. 2.

130쪽

nobis est tractandus. De quo Varro est. 19 p. 79 Seli habethaeo: Athenodorus duas Sse prosodia putavit, unam inferiorem alteram Superiorem flexam autem - nam itano Stra lingua Πεpigar uεVnu ossavimus, nihil aliud esse quam has duas in una syllaba et p. 81: Seire Oportet mm

nium, qui ante Varronem et Tyrannionem de prosodia aliquid reliquerunt, plurimos et clarissimos quosque mediae huius

festisse mentionem, quo omnes sibi fuisse a uetore Varro commemorat grammati eos laueum Samium et Hermo eraten

Iasium item philosophum The0phrastum, peripateticum, cui

divina facundia nomen ad seivit, ne non eiusdem sectae Athenodorum, summi eum in i Virum, qui quandam pro-SOdiam uo VOTO Vo appellat, quae videtur non aliae S se quam media, lie et diverso voeabulo. Tenemus igitur Athenodorum Peripateti eum. De eodem schol. Lond. in Di 0nys Thrae p. 474 l Hilg. o Πεpi 'A0nuob po Tm ελε iri u 9εiK6ZOUI Tri Π post dici M. De Athenod 0ro Rhodio

Quintil. 2, 17, 15: multa Critolaus eontra, multa Rhodius Athenodorus se contra Aristotelem rhetoricae arti partieulam ei vilitatis adsignantem μ). Agnon quidem detraXit sibi inseriptione ipsa fidem, qua rhet 0riste accusationem profeSSUS St; nam de Epicuro, qui disciplinas omnes fugit, nihil miror μ. Hi certe idem uit qui Varronis Athenod 0rus peripatetieus μ'). Praeterea Athenodori ei tantur Πεpirtaro ses olivi e l. l.), ex

1 Consideres velim etiam haec Quint. 2, 15,23 quidam eam rhetoricam neque vim neque cientiam neque artem ut RV erunt, sed Cristolaus usum dicendi' nam hoc pipia Significat), Athenaeus,, saliundi artoui μ'. Huius autem Athonaei, qui 3 1 16 Oeatur Remulus Hermagorae ' Qque umquam rhetoricen impugnRVit sed ipse in status inquisivit, finem affert Sextus adv. rhet 2 p. 687, 19 Bkk.

pugnant eum Quintiliani verbis. An latet Athenodorus sub Athenaeo homine aras noto θ