De accentvvm graecorvm nominibvs ..

91쪽

patvε υπ'Ἀλληλα v. Ne hi quidem ripo σαυλε i Rui i0upizεi Vfaei consonantiam; nam tali ordine proeedit oratio hominum Voces idem loquentium obseurant se invidem idem sit in chordis duarum vel plurium lyrarum, quae e0Sdem edunt Sonos Multo etiam magis sit, si tibiae insuper aededunt idem SonanteS IDRXime autem apparet in onsonantiis, ubi alter 80nus alterum debilitat. 0norum igitur discordia gradatim

Item ripo cyclbεiv propriae est ianere ad instrumentum,

caesarienses, igne Patr. r. 32 764 in. Ioli Chrysost in Salm 41, vol. 5, 155 X. 163 in 166 in psalm 11 Vol. 55, 328 Silviae peregrin. 24 9 Isidor de officiis I 8 P. agner infuli rung in die geogr. Melo die I 1910 p. 7 sqq. Christ-Paranilia Antholog. arm. christianorum p. XVI sq. p. LXIX; ruit in Krausi Lexico ecclesia Stico S. cantor, Salmodia Hiemann and buch I p. 100. Sod his

Omnibu nequaquam aequiperatur auctoritas loci Problematum, a quo OrSi SumuS. - Obiter One voce accentu et Succentus ae-centi Succentio acumen et gravitatem significare apud Chalcid in Tim. 0 44 et apud Favori Eulog. in Cic. somn. Scip. p. 15, 15 HOl-der; s. kutseli Philol. 61 197.

92쪽

Tibiae pinguiore suo sono melius quasi obtegunt eantum nam hae ipsa imagine nos utimur in eo in plurium instrumentorum homophonia, qua aliorum durities ab aliis mollitur, m0llities eorroboratur . Itaque Π9Osub εi est ita aestinere instrumento, ut iidem edantur s0ni eum illo, et Πpog ubi tali est eantus. Cuius v0eis forma et vis illustratur similibus ελ dici, i0α-pmdiu, υλ dici, uou dici. ελ dici eantu v0ei humanae sive Verba antata, ideo videtur formata Sse, quod ελος etiam totum armen signifieabat neque Solum de voce humana, sed de quavi Sonorum musi eorum Serie distebatur; 0ntra ελ diciaecuratius notabat verba cantata es. Eur. Rhes. 923 τ' ηλ0Ouε VO0Gai εTisarsu ic piu ελ diaco Plat. Leg. 790 d

etiam ελ dici de verbis eantatis translata est ad omne melos es. i. rpost diav), siqui iam ab Euripide Iph. Taur. 1104 et Hel. 109 ygnus et luseinia voeantur ελωboi Aristophanis A v. 26 epops qui ελ bεiu rapasκευtizεTa re Ver erat cantor . Etiam propius ad irpoImbia ae dedunt i0ap dici et αυλ dici, quarum illam esse eantum ad lyram, hane ad tibias ip8a verba docent, s. lat. Leg. 6b b, 700 d, 994, on. 5334 inseripti0nesque agonisticas, in quibus componuntur

93쪽

tibiarum vel tibiae et lyrae, nonnulli putaverunt eam SSe Spessiem cantu ad tibiam. Itaque Πpoσαυλη si ς est tibiarum 80nus ad eantum 7rp0GKi0cipissu quod quidem verbum nondum apparuit citharae vox unisona eum cantu, sicuti rpos dicivi e Versa cantus ad instrumentum ). Huius notionis pavea tantum manserunt Vestigia manserunt tamen es. oll. 4, 64 purici fr. 48 Baeli τὰς πpος Ri0tipuu Iboc 7rpos di ac up εσκε καλε tu Pollux igitur miratur hunc Sum, et Irpos dici quidem postea pris eae Suae Signifieationis, quae evanuit prae euentus notione, plane Videtur oblita esse); ne ed. X. 4 315, 2b στε o b ori rap AiGχυλuI

sed in seliola ei tharistae didicerant ipsi lyra voeem Su Stentare, eum tibiae, quae munus dividi inter duos homines cogebant, a nobilibus spernerentur es. lat. leibiad I p. 106 e). In-

Super instrumentum idem sonabat quod cantor Quare quam artissimam inierunt affinitatem voces irpos indici et ubελυIbia, et ut fieri solet in synonymis, alterum ab altero colorem aeeipite eontaminatur alterius vi primaria. Si iam vidimus μελ vibiciuetiam ad instrumenta transferri, eontra in Irpos iudici Sensim re eessit instrumenti memoria, praesertim eum eantus ab initio gravitate praevaluis8et. Cuius rei testes sunt iam Euripides et Aristophanes. cf. Tur Phoen. I 498 iv irpo G bo h iva

1 suovcu, denique est de unius cantoris et quidem ne toris in cnena sive lyra Sive in iis comitantibus, quale composuit Euripides cs. AriStoph. Pae. 10l2, Ran. 49, 944, 1330 Sequitur mon0

94쪽

ripo Iubdou Poll. 4 58 , id potius breviter die tum est pro apto

quaedam de Veterum Pythagoreorum Studii memoria, . i. P. 9.

95쪽

φ vrissi sono edendi proprietatem Tin αυλί0v. Itaque hie ut saepius esseetu noli transiit in instrumenti quo ille persieitur, ef Solin. 5 l9 Thes. l. L. V. euentus , , tibias milvinas

Zonariis l. l. testaturi).1) De εipovo via f. Christ. Antholog. carin chriSt. p. XIV in.: CUm Rutem Organi Graeci carerent, Certe in ecclesiis non uterentur, manuum varii motibus xεipovoluta Cantum dirigebant. His manuum motibus quod altitudinem, depressionem, flexu Vocis Significabant, notae IDUSi eam nomine εipOVO via I comprehendebantur.

cf. Christit Boitrage gur irchi. Lit de Bygantiner SitZ.-Ber. Mutich. L. 1870 p. 61. Quin etiam formas notarum a veterum accentuum Signi deSumptas motus manuum imitari Chrysanthus εΥ Θευupri T. P. 1 Sq. reeti SSimo monet'; cf. P. agner ins in die 'rog. Mel. I 224 de εipo voluiκ oe: die Rechte bewegie e nach doni Verlaus dei Melo die belua Dirigi eren nach ben undisnten, So das e gewisSermassen die Melo die in die Lust ei chnete'; praeterea s. Hiemanti Handbuch I p. 84 et 5.

96쪽

De accentus Grae ei inventione. Postquam eorum oeabulorum, quibus Graeei aestentus notaverunt, historiam persecuti Sumus, age nunciam Videamus, quomodo illa ad eum Sum, quem apud grammatistos Stabilitum in Veni mi , ei Venerint Eum ad finem antiquissima aesten tuum teStimonia, quantum ad nomina, Xe utienda erunt. Qua in

quaestione interim mittenda erit omnis de aestentus indole praestabilita opinio et id unum tenendum agi de eo pronuntiandi modo, qui v0ealibus litteris adpingit colorem quendam sive tetu aliquo sive altitudinis variatione sive eoniungitur

utrumque, unde oei 00rpu quasi vitam aeeipit atque spiritum. Et primum quidem exponemus, qui bla modis Graeei pervenerint ad aestentus, ita ut initium apiamus a musteae artis auetoritate, quae illis temporibus etiam multo maior erat quam hodie, ubi Sunt qui eam ceteris artibus praeferri doleant. Nam si viderimus, quaenam fuerit ne eessitudo inter musteam reliquasque artes, melius intellegemus, quomodo muSi ea Voeabula translata sint ad alia reS. Auetoritatis autem, qua lorebat ar muStea, cauSa principalis erat, qu0d optimus quiSque poeta idem erat musicus, ita ut ne a magistiorum quidem ludi abesset musicae memoria, eum pueri in poetis legendi diseerent numero atque metrn, quorum numquodque eum unaquaque fere harmonia singulari coniunetum erat familiaritate. Itaque pueri iam antequam ei tharistae ludum frequentarent, imbuti erant notitia mustea. Tamen in ludis hae diseebantur usu atque edi- seendo ef. lat. Prol. 325 e); neque pus erat artis oeabulis aut interiore harum rerum Suientia. Sed ne ab arte grammati ea quidem aut a litterarum primordiis, quibus debetur Reeentuum notitia, ob easdem ausas abest usi eae familiarit 38; neque qui Squam ophistarum, qui grammaticam traetaVe-

97쪽

runt, alienus fuit a studiis musteis. Si etiam Aristophanes in Nubibus Sostratem sophistae exemplum positurus depinxit et metri eis i. e. musistis, v. i. et grammati eis rebus deditum. Similis videtur fuisse Eupolidis Caprarum Prodamus λ), ut tradit Quintilianus , 10, 17, qui loeus omnino hane tangit qHaeStionem: tranSeamu igitur id qu0que, quod grammatice quondam et muste iunctae fuerunt, siquidem rehytas atque Euenus' etiam subieetam grammaticen usi eae putaverunt, et e08dem utriusque rei praeceptores fuisse' cum Sophron Stendit tum Eupolis, apud quem Prodamus fr. 17 K. et musistenet litteras oeet et Mari eas si . 93), qui est Hyperb0lu8, nihil se ex muste seire nisi litteras eonfitetur Aristophanesqu0que non uno libro Sic institui pueros antiquitus solitos esse demonstrat es. Radermaeheri notam . Eadem quae Mari eas

Eupolidis, in ristophanis Eq. 88 fatetur si ei artus: λλ'

Lach. 200 b Axioch. 364 a Ateib. I It e. 2 de Eueno sophista cf. Dieis Gorgias uii Empedokles, Sit Z. Ber. Beri Ak. 188 p. 3503. 3 inter quos sui Hippias Eleus, qui Pythagoristarum ut

Merii. 4, 1, 7 Diei Vors. p. 58 sq. Kroli Mus. h. 66 19ll 169. Pythagoreo sophistis prauivisse etiam infra apparebit.

98쪽

liter in Eupolidis Capris pastor sive rustieus non sine desiderio videtur reeordari veterum temporum, ubi licebat fr. 3 p. 259)

rii σῆς IJpodiκου uo υ si κης, ii Oo poυλεσθα Rui m0υμε iudicii pei ς; Burgh De reli eom. Att. p. 33 sqq. Volt mann ad Plut de mus. e. 2, estwerdi De Di0nysii Hal. in libro de com p. v. studiis 1868 p. 21 h. Iam si quaerimus, quam nam partem doetrinae musteae essesterit elementorum grammati eorum tractatio, Aristoteles identidem nos ad me trieos relegat, ef Poet. 14564 33Πεpi i. e. de litterarum differentiis Se eundum pronuntiationis Oeum modosve, 0rro se eundum aestentus et spiritus)

syllabis 456 37; f. de part anim. 660 8 Vahlen ei- trage uor Poetili, itZ.-Ber Wien Ah. 1867 p. 226. Neque aliter res se habuit Platonis aetate, es Crat. 424 Ne ωσΠε oi

exp08ui apparet elementa tetigisse et Hippiam Eleum et Da-m0nem es Plat. p. 400 χ), quorum uterque numerorum et harmoniarum indolem perserutabatur, id quod antea fecerant Pythagorei es. Abert thos p. 5 sqq. passim). Pythagorei inaestentibus nobis iterum oeeurrent, sed omnino philosophi elementi grammati ei operam dederunt. Democritus, qui mundum universum in atoma divisit, etiam in lingua et vostibus exeutiendis sicuti certe in rebus muSi ei quoque progressus est ad partes minimas litteras et 80n0S. X eius Seriptis talia raelaverunt τὰ μουσiκ ses. Diog. Laert. 9 48 Diei Vors. p. 357 X.): τῖεpi υθμ Vκα opsuovinico de euius libelli indole ingeni 08am protulit coniecturam Gras Der Kam pDum die Musili im Alterium, Progr. 1907,

99쪽

Πε in κω λ σσε V, Πεμ cloid' Sim. I. Diei Verti. d. 35. Philologenvers. Stet tin. 109 βη Elementum p. 13. Porro notissima est quaestio illis diebus multum a philosophis volutata, Sint ne rerum vocabula uoum an φυσε i in qua quaeSii0ne, id quod do de Platonis Cratylus, eonfugiendum erat ad Veriloquia non sine elementorum notitia. Ne Pythagorei quidem videntur alieni fuisse ab his disputationibus es. Simplie in Cat. p. 40, 5 Sqq. . φυσε T OVOuaTa m υ εσε λεTOUIi Oi

Mox aecedebant phil0sophorum fratres vo0Oi, eri Sti eo die o, qui rabularum more ex nominum paritate Ophisti eas onclusiones aptabant et ambiguitatum genera excogitabant, quae

Arist0teles traetavit in Sophisti eis lene his v. i. et a uetor Dori earum disputationum Diei Vors. p. 643, 3 sqq.). Quam

iniuriae supelleetilem si quis ostendo tradere volebat, eoaetus erat elementa Deum tangere, ex quorum Vel minima mutatione

penderet sensus. Quibus aue edebant pseudogrammati ei illi problematum auetores, ut Hippias Thasius es Aristot Soph. El. 66bra, Poet. 1461 a i , qui dubitabat essetne seribendum

diserimine non poterat disputari sine asseuratiore rei notitia atque artis vocabulis Talix problemata Aristotelem constat

λauptivougi sequitur Pind. r. 79 Chri St, qui Tomo Riphnλο Vituperat. De eadem re egit Heraclides Pont in torti de musica es. Athen. l0, 455 d qui observavit Lasi hymnum in Cererem III 376 gk.)

100쪽

trae iusse Poetices e. 25. Eristi '0rum quasi heredes ei aut rhetores, qui e illorum rixis diseebant ambigua aut Aeetari

Praeterea rhetores in libris πεpi λεξεας elementa ira etabant grammati eisque iam praemuniebant, in his Ephorus, qui in tali libro noVum aestentu nomen proposuit v. i. p. l li). Nam eum

poeSeo magnam partem musisti ornamentis X Struetae aemu

larentur lenoeinia, oportebat Singuli blandimentis noVa opponi. Quare et totius orationis ut operis arii sietos partes diligenter disponebantur, nota sunt ista rhetorum oeabula a Statuish0minumque siguris desumpta apuκτη tib 90ς, σχV0ς es. e. g. endriel Son merie Journ o Phil. 26, 288 et in singulis enuntialis disponendi versuum Stropharumque loe quaerebantur et eontinuati diligenter in partes digesta ita ut paribus membris oppositis aequiperaretur

rhythmi ea compositio, et clausulae numerose cadenteS. ReStabat stantus, quem ut ex audientium auribus memoriaque eXpellerent, rhetore Summopere curabant, ne Sonorum flumen amoenum tamquam Seopuli turbaretur consonantium multitudine

aut absonis litteris. Insuper in aetionis primordiis iam ante Aristotelem viderunt una eum asseetu Dei magnitudinem et

altitudinem mutari. pia tio cui inquit Aristoteles Rhet. 1403 b30 Πεpi iv Korrosim atrici ' Iri μεTεθος pluouiu υθμος. Iam praeter ipSo grammaticos, qui tum ab Homero Oi Si elementorum eon debant do et rinam, ut Di0nysius Olynthius v. i. p. 18), Omne eo enumeravimus Opinor, qui eaUS qua- eum ille Commoti, ad Ocis et verborum partes atque priueipiareeurrebant. Ultimi postea aecedebant Stoici, qui orsi a voee dialecti eam raetabant, quorumque praecipue p08 Di0genem Babylonium es Diog. Laert. 7, 5 de oee et grammatistis rebus merita nota sunt, es Diog. Laert. 7, 44 Sq. , 5 sq. Stoleis praeierat Xenoerates, qui seeundum Porphyrium in Ptol. Harm. p. 193 a voeis sine orsus ineohaverat dialeeli eam, euius disquisitionis initio physi eae, sed quae postea uerte deberet ad grammati ex progredi. Tragmentum fortasse servavit ridem