De hiatu in Plutarchi Moralibus. Dissertatio ..

3쪽

QUAM AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AUCTORITATE AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS IN UNIVERSITATE RIDERICIA GUILEI MIA RHENANA RITE CAPESSENDOS

SCRIΡSIT ET UNA CUM SENTENTIIS CONTROVERSIS

PUBLICE MENDET

ADVERSARII ERUNT

FORMIS CARTIIAUSIANIS.

7쪽

IPlutarchi Moralia quod saupo viri docti conquesti

sunt plus iusto neglegi, per Viginti tres annos superiores novo probatum est documento. Postquam enim Bonsolorus

libro do hiatu in scriptoribus graecis a. h. s. XLI scripto multa de Plutarcho quoquo pr0tulit prius non audita, in Vitis parallelis quid sit de placitis eius statuendum do conto Sintonisi0 nemo exstitit qui ando curam impenderet Moralibus. Quin etiam vidi qui prorsus tacentes de Bonsoleri

disputatione c0niecturas commendarent hiatum, qualum illo censuerat remoVendum, Plutarcho ultro intrusuras, qui si veignorarunt quae Ben8elerus de hac re scripserat, Sive resutatione ea esse indigna putarunt, pariter Sunt vituperandi . intenisi autem praestare dicunti, quaestionem de Plutarchiniatus vitandi studi disserri totam, donec apparatu quem icunt critico Moralia sint ornata ), non est assentiendum.

5 am do nonnullis singularibus locis diiudicar lido difficito sit ac lubricum codicibus mondum omnibus exploratiq. de

1 data de hiatu in mutarchi vitis parallelis epistola ad Hermannum Sauppium Ser esiae Anhaltinorum a. 1845 , quam integram iterandam curavit in quarto volumine editionis Vitarum Lipsiae a. 184 6 edito. 2 Est inter hos G. Thilo, qui pag. 32 dissertationis suae de Varrone Plutarchi quaestionum Romanarum auctore praecipuo Bonnae a. 1853 editae proposuit Moral. 280 b legendum et τω σκύrει ἐν θει καθι

κνεῖσθαι.

3 cI. . . pag. 5 de Moralibus ... non quaero nec potest mea sententia quaerere nisi qui novis ac bonis instructus praesidiis id aggrediatur' et finem praelat vol. IV. Vitarum.

8쪽

summa re iam potest existimari neque donec certa eruatur veritas, infructuosum erit inquirere qualem quae nune sunt codicibus nota praebere videantur. Quod munus quamquam Benselerus susceperat, tamen non ita eo functus est, ut qui idem denuo obstat, tempus et oleum perdidisse sit censendus. Etenim non solum locos aliquot ille praetervidit, qu0d vix ovitabit erat in librorum quos amplexus est tanta mole, Verum etiam quas regulas Plutarchum in hiatu admittendo osso secutum putaverit, neque se0rsum Voluit explicare, neque potest o singul0rum locorum tractatione parum accurrata et constante ubique intellegi. Accedit quod ex iis quos cognitos habuit locis, ne de universa quidem re semper recta videtur conclusisse et in singulis locis emendandis mox idoneo destitutus scriptoris usu non probabilia excogitavit, mox abreptus levitate sua atque neglegentia paene incrudibili proposuit, quae Π0Π 08Sint non maximopere Vituperari'. Quaro equidem cum mihi persuaserim Π0 posse solum non sine fructu, sed debere iam hanc quaestionem retractari, pauca quae totius absolvendae viam muniant, data hac occassione

proferam disputatione ita instituta, ut primum confirmem in Plutarchi Moralibus apparere re vera tantum hiatus Vitandi studium, ut non possimus dubitare quin certas in haore leges script0 sit secutus, deinde leges illas quales fuisse

Videantur, aliquanto uberius enarrem, postremo agam de singularibus quibusdam locis propter hiatum emendandis. Plutarchum forem fuisse hiatus acerbissimum , de quo qui sapiunt non amplius dubitant teste intenisi Vitar vol. IV praefat.), duo potissimum argumenta probant Moralibus cum Vitis communia, Verborum collocatio et raritas hia-

4 Idem sero de ratione qua in Vitis enseteriis rem gessit, intent-sius iudicavit pag. 5 Benseteri opinionibus saepe audacissimis, interdum levissimis', pag. 6 leves Benseteri et incredibiles hariolationes. μ

9쪽

iuum β). Impeditae enim atque salebrosae dictionis propior

quam a nonnullis male lutarchus audivit, nunc domum inhiatus ovitandi studio rationem Sse repertam et excusationem, non dubito qui concessurus sis, ubi in hanc rem intonius aliqu0 libros perlegeris Vere lutarcheos. Nam minus hoc commode potest singialaribus exemplis qualia sunt 14 ὶ 0λλα τους ἀκού0ντας ἁμαρτίαι ιαφευγουσιν,

5 Tertium aliquod accedit, quod inter Moralia illi libri, qui prae ceteris scatent hiatibus, sunt iam aliis de causis sere omnes vel prorsus a Plutarcho abiudicati, id quod cadit ex gr. in Parallela Amatorius narrationes, libro De vitis decem oratorum, De placitis philosophoriam, De vita et poesi numeri vel ut valde corrupti ab optimis criticis notati velut Consolatio ad Apolloniam et libellus De sato Paucos quos primus enselerus propter solam hiatuum multitudinem spurios esse contendit, libros scilicet De garrulitate, De vitando aere alieno, Adversus Stoicos, accuratius tractare mihi per tempus non licuit monuerim tamen, inter illos hiatus, quos Ben- selerus opinionis suae argumenta allegavit, haud paucos esse quos ipse alibi a Plutarcho non evitatos censuit, alios ex iis legibus, quas mihi Plutarchus secutus esse videtur, tolerabiles ceteri si neque removeri sive codicum ope sive coniecturis possunt probabilibus, neque ita excusari, ut libri illi esse corrupti con Vincuntur, nos quoque non poterimus, qui non Plutarchea esse ista scripta concedamus. Nihil vero contra nos valere, quod in libro De educatione liberorum, si Silenbachio fides habenda est, seudo plutarcheo, pauci reperiuntur hiatus, non est cur moneam. Nam licet unum eundemque scriptorem in plerisque libris hiatum evitasse, in aliis prorsus non curasse credi nequeat, Plutarchum exilis et si quid ego sapio putidae diligentiae posse aemulatores habuisse quis infitiabitur 36 In describendis locis 3ttenbachii editionem secutus sum Dueb-neriani textus discrepantiis, quae quantulicunque esse momenti ad nostram quaestionem diiudicandam videbantur, omnibus appositis. Reishianam et Hultentanam, ut par erat, sere neglexi et ne recentiores quidem singularium librorum editiones multa mihi praebuerunt enotanda.

10쪽

contum allatis domonstrari. Ut Ver consentaneum est, multum sorib0ndo Plutarchum in dies maiorem sibi comparasse hiatus offugiundi habilitatem, ita animadvertor mihi visus sum, illos lutarchi libr08, qui maturiorem reserunt provectioremque aetatem, Verborum quoque collocatione excellero

lenius placidiusque fluente, quare iure eum dictionis istas salebras Π0 admisisse dicas nisi hiatus causa vitandi. Diverso sonsu librarii verba lutarchi simpliciorem in ordinem mutantus multis l0cis hiatuum ex8titisse auctore a nobis accusandi sunt, in quibusdam laesarum aurium iam o0arguti edition Duebneriana, quae X. gr. 101 b, ubi apud Myt-

γονεῖσθαι, eram haud dubie restituit scriptoris manum exhibens μέραις λέγεται .Gravius haud paullo argumentum est hiatuum raritas, de qua ante enseterum eminem quicquam monuisse Vix

poteris Satis mirari, cum exemptis illis, otis hi quidommulti sunt quos aut non potuit lutarchus aut cortis docausis noluit Vitare', vix tertia quaque pagina editi0nis Francolartanae singuli restent, quod qui casu Vellet tribuere, illi curto Anticyra tantum non omnis esset destinanda. Ἀc-7 Simili ratione librarii Plutarchum 45 a asperserunt maculis insolentiorem accusativum quem vocant consequentiae ς τὰν θάλαμον αυτῆδιδασκαλεῖον ευ ταξίας . .. γενησύμενον. χε. . . in genetiVum corrumpentes s του θαλάμου αυτ διδασκαλίου sic ευ ταξίας . .. γενησο μένου. Dis . . . Illum genetivo non solum non deteriorem, ut Stten-bachio visus est, sed longe elegantiorem recte revocavit Duebnerus, ipse quod noli oblivisci, nihil de hiatu removendo suspicatus. 8 Hos qui fuerint stendere praecipue disputationis est nostrae. Ne tamen examinaturus quae de hiatuum numero a nobis dicentur, nimis sis impeditus, apponam hic intenisti verba epist pag. 8: nec articuli ossendunt hiatus facientes, nec praepositiones nec και particula nec numeralia nec quae unam notionem efficiunt nec denique in quibus intercedente interpunctione pausa fit. μ