De hiatu in Plutarchi Moralibus. Dissertatio ..

31쪽

του, cum in directa Diogonis oratione αφῖγμα σου hiatum nullum fuisso verisimile sit βρ). Non raro autem consentaneum est Plutarchum aliorum verba sive integra sive Variata ita suis int0xuisse, ut nisi si aliunde monitus sis, non possis rosiocta te legere suspicari. In talibus dupliciter scriptoromogisse et ratio persuadet oi Xemplis quibusdam p0test demonstrari. Etenim aut remotis o hiatibus rottulit, quasin0luerit mutuo se ea prodere sumsisse velut 1664 περας εστ του βιου πῶσιν ἀνθρώποις ὁ θάνατος descripsit o Demosth. orat de corona pag. 326 pag. 25840ish. πέρας με γαρ απασιν ανθρώπ 0ις εστ του βιου β θανατος, aut retinuit hiatus peregrina originis indicia ut 967 o ubi Bonsolori suspitionem Verba τ0ζα μασχάλη ποθεῖς. . . OSSO Oeta alicuius Duebnurus veram fuisse ditione sua ostendit. At idom 1002M T γουν υν μερες με καλ&rαι και ἀμέριστον αμα δε Πανταχ0 ἐνέστηκε, και ουδέν τι το οἰκουμένης

μἐs0ς αυτ0υ ρημόν εστιν, quae philosophi alicuius esse Ben-Selerus non malo o duobus hiatibus illis in tam rovi spatio

coniuneti concluserat, unum praeter Spem removit Verba mire corrigens ita και υθεν αυT0 Tqς οικουμενης μέρος θη-μόν εστιν quare si quis αμα πανταχου δυνέστηκε scribere Velit, equidem ei non oppugnarim. Neque 1 a Πρ0ς in μακαλου et καλης διαμαχησάμενον, ὁ Ἀγησίλαος cum Ben-8eler tulerim, cui videtur ... hoc ex historia aliqua de Age8ilao narrata ot communi sermone satis trita desumtum esse. Nam quaecunque de hoc argumento historia potuit narrari, in ea aut καλός τις aut αλ τις sola, non ambo una potuerunt commemorari. Et cum re vera gesilaum cum pulchro quodam rem habuisse lutarchus non ignora-60 Eadem ratione scripta esse dixerim 388 d . ἐαυτῆν et 536ὶ

ἐπαινουντ αυτοὐς, quae enselerus voluit mutare.

61 de Demosthenis hoc hiatu enseteriis agg. 89-95 nescio qua

de causa tacuit.

32쪽

v0rit βλ), nostro loco nisi neglegentiae crimo vellet subire, scribero debuit προ φιχζμα καλης η καλου διαμαχ. ως ὁ Ἀγησ. Equidem Vero vehementer Vereor, ne Sint Verb η καλος additamentum librarii veterum ignari morum. Logos o quibus in lutarcho hiatus possint excusari, iam exposuisse mihi Videor omnes. Nam quod Bonsolorus statuit in Quaestionum rom graec et natural quaestionibus propositis paucos qui sunt hiatus esse serendos, quippe qui non facile potuerint vitari, id ratione caret Lenissima enim coniectura et ceterae possunt quaestiones hiatu purgari neque Quaest natural septimae 913 D δια τί τα πλοια χειμῶνος εν τοῖς π0ταμοῖς πλεῖ βράδιον, ε δε τῆ θαλάττη υ παραπλησι ως et Quaest roman. quadragesimas 2744 δια τι

Iae quibus ansentur desunt, siquidem illi ἐν τῆ θαλάττη δ os Scribendum censeo, cum με et δε particulae non solum tertio loco apud lutarchum saepius ' Verum etiam quarto loco collocuntur ut 60ν παρὰ τοῖς αιρουμεν0ις δε μὴν0ις

videtur ex eo quod 74 d legitur εις παιθρον ἀπ0δυομένους esse εν παίθρω ἀλειφεσθαι in εις παιθρ0 ἀλειφ. corrigeΠ-dum, corruptioni quia insolentius est et statim sequitur 274 cτο εν παι θ ρω μ' ἀλείφεσθαι, ut quod maxime obnoxium. Ex eorum numero locorum, quos Benselerus misit, tres

tantum asseram praeterquam quod hiatu foedati sunt, aliis de causis emendandos. Ita 124 pro vulgat ἐμνῆσθn δε

θῆναι.

33쪽

βαλλοντος . . . αυτὴν legendum iam Xylander sensit oriens: ἡ mentionem faciebat . . . Alexandri Magni, qui . . . Medio prae pudore non ausus adversari hortanti et ad novam trahenti compotationem, denuo merum potavit ex eoque portit' ius-dom Xylandri 0niecturam 757 a και πάλιν ἡ Ω Παῖδες . . Seribuntis pro και πάλιν υ δε codicibus repperit confirmatam Duebnerus βε). Non minus tertio loco 367 d διὸ τον Τυφῶνα θ αε Aιγυπτιοι καλουσιν vitium inesse praetor Xylandrum Vocem εἰ Versione non exprimentum vidit quirius dolendam eam aut in i mutandam esse admonens neque potest αε serri licet dolansorum invenseri Wyttenbachium αεῖ Ρlutarcho subindo sic adhibitum ut propemodum abundare Viduatur dicuntum 'βὶ Nostro enim loco es O propemodum abundare Videtur, sed prorsus falsum est, quia deus

illo ut Typhon nominabatur et Bebon et Smy ipso Ρlutarcho teste. Ergo vel dolondum ει vel quod praetulerim, in καὶ

mutatum ante no est collocandum. ι ιγυπτιοι enim qui-64 qui novum hiatus exemplum ingessit omissa typothetae ni fallor viti voce nάλιν 2la e vulgata ου άλιν 6 Ἀγησίαναξ εἴρηκεν. 65 ad 364 c 'λιον δε καὶ σελήνην υ ἄρμασιν ἁλλὰ λοίοις

0χήμασι χρωμένους Περιπλεῖν hi αἰνιττόμενοι τον εἰή γρο τρο-w7 αυτῶν και γένεσιν. Assert quibus sententiam suam comprobet haec

colligendis satis mirabiliter egit vir ceteroquin accuratissimus. Nam 78 , 78 e, 003i tantum abest ut abundet ει ut a Xylandro rectissime in Ver-Sionem sit receptum 367 d autem non magis potest serri quam 35 e, unde et eiskius et ipse Wyttenbachin coniectura illud voluerunt removere, 880 a denique in libro est De placitis philosophorum quem Titenbachius com pendium ait esse maioris operis Plutarchei neque id a Plutarcho actum. Nihilominus equidem 364o hi, quod eiskius deleri voluit aut in λέγουσιν mutari, libenter errem, si hiatu non flenderet quem a Benseter putopRuε exeusatum neque verbum aliquod desideraretur declarandi. His eru

de causis αε in φασi credo esse corrigendum.

34쪽

28rii displico quia mos Plutarchous addendo articulo refragatur cfr. 3544, c, d, 355 b, c, 356 a bis), c, 357 e te.

Coniecturas quas enselerus singul0rum hiatuum causarem OVendorum propOSuit, omnes pereensere longum est. Sunt qua probem Π0Vis plerumque commotus argumentis β'), alias sensu hy magis quam certis rationibus ductus immutem paullulum, in aliis donique nullo modo nos Vide posse acquiescere. Harum e numero nonnullas hi lubet tractare.

'Aν ουν τον Esωτα των νενομισμένων τιμῶν ἐκβάλλωμεν,

ἀκουομεν. . .

Benselerus censuit esse αντέχονται κεινος legendum, ἀπέχονται ἐκεινης enim significare. Veneri non sunt dediti μet contrarium obuisso dici. Sano contrarium et dicendum orat o os dictum illis orbis, ad quae λοιδορουμεν0ι SSe subintollegendum quomodo Bonsolorum potuit sugere Rectius haud paullo mihi offendore in o Videor, quod non tantum Verba ἀπέχονται κεινης praecedentibus τυ μεν Ερωτι λοιδορουνται Validissima particula adversativa αλλὰ opponuntur, quae sententiarum rationi parum est apta, Verum etiam particula haec iteratur invenuste et putide prorsus in tam

66 Ita ex gr. 25ν ἐξελάσαι ἐκ το αγορ si ubi enselerus sortasse ait ἐκ delendum. ξελαυνειν enim etiam cum genitivo praepositione non addita, satis constat ex more scriptoris ἐκ delendum fr. 454, ογαρ στιν ἐξελάσαι τ' γυναικωνίτιδος . . . την πολυτέλειαν et 26 eπῶν όρεν ἐξελαύνουσι της οἰκίας. 67 unde et saepe alias et inprimis de illis locis iudicium pendet, quibus transponendo est medendum.

35쪽

paucorum Verborum spatio. a Plutarchus, si bono eum

433 be

Hic iterum nodum quod aiunt in scirpo qua0sivit Ben-Selerus, ἀτόπως nos admonens πειρῆσθαι modo cum dativo struiμ, si significetur certare cum aliquo. Quod enim impedit quominus ad πειρώμενοι et περιπηγνυειν e praecedentibus Vel e sequentibus συναγαγεῖν subintellegaturo latus autum cum flagitet mutationem, equidem ετέρων δε πειρώμε

Miraro hic quaeso ineptam Bonsolori subtilitatem, qui, cum ait testi in seqv. ' habeat quid sibi sit Oppositum,

dico εμφανῶς illud τοῖς v πευκόσι non minus Videtur oppositum quid desiderare. Plutarchus igitur pro μ δε δ μοσία scripsisse Videtur μοδε δομοσίοις ne publicis quidem servis' Ergone senum est rempublicam gerentium publicos serVOS

68 in praecedentibus voluit dicere.

36쪽

conviciis coercore Sed apparet enseterum non solum quae praecedunt et sequuntur Π08trum locum ne leviter quidum perlegisse, Sed ipsius quoque pauca quae Supra adscripsi verba non nisi coniventibus inspexisse culis, quippe in quibus sermo sit non de ευ πεφυκόσιν, quibus publici servi possint aliquomodo opponi Sed de ευ πεφυκόσι Προς Πολιτείαν i. o. de iis qui apto sunt ad rem publicam gerendam ing0nio Mihi lutarchus δημ0σια 'ὀνειdίζειν scripsisse videtur

confusione non rara apud ipSUm duarum quae ante oculoso versabantur, eiusdem Sententiae consormationum, quarum

Qua do hoc loco Bonsolorus exaravit his orbis: Esto θυμὸς dolendum et ζ φυχ ex iis quae praecedunt supplendum, quo etiam χυρα τυραννi et inprimis ε εαυτῆς ducit, quod Reish in ε εαυτο mutare Voluit nomini possunt

non nauSeam Stomachumque OVere. Nam Bonsolero ut condonemus eum n0 perspexi88e, non recte dici neque τὴν ψυχὴν S8 per Se περοφανον et υτ τερο δυςκίνητον neque

eam debere καταλυεσθαι quod quid sibi Velit, prorsus n0n intellego), ne denique debere eam habere aliquid συνοικον ἐξ εαυτῆρ, hoc tamen quomodo aequo quis animo seret, quod non vidit enseturus esse verbis o θυμῖς deletis ν in ούσα

37쪽

mutandum, secundum ipsius opinionum in Plutarcho anto vocalem non tolerabile ''). Ergo non est o θυμος dolendum munitum praeterea praecedentibus et sequentibus cum cetorisium initio cap. 5 4554h: εστι γάρ τις, ω εταιρε, Πρώτη

καθάπερ τυράννου κατάλυσις του θυμ0υ, quo loco duce nostrum sic emendaverim: Και γαρ περ φανος . . και λως φ ετέρων ὁ θυμος δυςκινητ0 ων ςπερ χυρὰ τυραννις ε εαυτῆς Seil. καταλυεται Vel χει το καταλίον), εχειν φειλε . . . Praecedentibus 454 a Nd γαρ κουε των κτος η υχη δια τυν θόρυβον)melius φ ετέρων quam φ ετέρου congruere non negabis.

λέγουσιν ἀχράδας ς πρῶτον se Πελοπονν σω φανῆναι τοις Ελλησιν, τι το χώρας κεινης Ἀπίαν προςαγορευομένης' υθεν απιοι - ἀχράδες μετωνομάσθοσαν. Articulum οι, quem Wyttenbachius Vulgatae πιοι ἀχράδες addiderat, Duebneri codices repudiant comprobantes quod idem laeserendum erat Visum πωνομάσθοσαν pro μετωνομάσθοσαν, quare en8eleri coniectura θεν απιοι μετωνομάσθησαν ἀχράδες minus iam facta est pr0babilis propior id quoque Vituperanda, quod Vocabulum ἀχράδες articulo caret fere necessario. Ergo SerVat equidem Verborum Ordino lutarchum puto scripsisse θεν πῖ αἱ ἀχράδες ἐπωνομάοθοσαν ubi librarii incuria verbis rem in πιαι coalitis ansa ceteris corruptelis data erat percommoda.

Πῶς ποτέ φησιν ὁ Πλάτων τ' ἀντιπερίστασιν της κινῆ

38쪽

Do hoc loco quod nostrum est agere, Hultonio acceptum est referendum, qui ceteroquin timidissimus homo hice Nogar pro γένεσιν dare τω γένει ausus loco aperte claudicanti novum vulnus inflixit. Melius haud paullo Wytten-bachius: Forte ait corrigendum μια ιτία-υπύγειν Vel μίαν-ἐπάγεta scripsitque Duebnorus αιτιαν μίανJ-επάγειν illo μιαν Faelisi reserens coniecturam. Mihi Unum Verum Videtur, quod Miloubachius altero loco proposuit . . . z0- πως μίαν παμπολλων q)- ἐπάγειν. Namque enseterum cavo credas omne tulisse punctum dicentem: scribe κίνησιν pro γένεσιν et retine πάγειν et omnia bono hab0bunt. μVere enim quod 'tionbachius monuit requiri μίαν ut ne repetam, hoc inprimis nomine conisectura illa opudianda est, quod Plato non την κίν σιν Sed τον τος κινῆσεως ἀντιπερίστασιν cau8am esse contendit multiplicium illorum atquo diversorum effect m, quod praeter quaesti0nis propositae initium responsa l0ngius docent. 26 e. τον - μυρσίνην αι γυναικες ώς ιερὰν Ἀφροδίτη ἀφοσι-

Bonsoleri hariolationum, x eo quod alat habet ἱερὰν Ἀφροδίτην saciendum Videri A Ἀφροδίτην ἀφοσιουνται, nam sequentibus n0 probari, Veneri myrtum fuisse sacram, sed Venerem olim myrtiam fuisse appellatam, hanc resollere ut non necessarium mitto, non dubitans quin εραν Ἀφροδίτης αφ0σι0υντα sit scribendum, cum apud lutarchum ερυς ple-

70 non enim μίαν αἰτίαν παμπ eum ut Voluisse.

39쪽

Quod 'ttenbachius o coniectura proposuerat Dueb-nerusque e codicibus dedit τω θεω ἀνίεται ensetero propter hiatum recte non placuit osse potius τι τυν Θεὸν ἀνί- ται legendum censenti ut sit quod deum sei l. artemidi mittit nostruments0nd00. Arist0telem certe tiam hoc Verbo active pro dimittere, solvere esse usum. Quod ut Verum esse largiar eademque potuisse signification hoc verbum a Plutarcho adhiburi, nostro tamen loco Bonsoleri coniectura esse medelam allatam nullo possum m0d concedere, quippe qua prorsus contrarium dicatur ac quod dici obet, a Mart nompo dimitti tertium illum furorem. Obest praetore illi constructio ἀνίεται τον θεῖν και βακχεύεται est. τω θεω insolentior quam quae e coniectura bene possit recipienda commendari. At fere n0 potest mea sententia dubitari, quin etymologi gloriolam in Voce ρεμμώνιος captans Plutarchus scripserit τω Θεω μαίνεται και βακχ. hiatu βακχεύεται ἄχαριν quod noli praetervidero, sua verba ab alienis

40쪽

34441 seqq.

Primum ante επιστασιας, quod in plerisque codicibus vid0tur nescio quomodo intercidisse, και ut inseramus olysyndet leges postulant. In sequentibus ἐπιθυμουν ab optimis codicibus abest, quo cum non possimus carere, BenSelerus hiatus causa, quod Stephanus dederat κέκληται et επι- θυμουν censuit restituendum, addens desid0rari articulum, quia πιθυμουν non it adiectio usitatum quale θυμοειδές, unde etiam in sequentibus legi προς το πιθυμουν Quasi si ibi pro πιθυμ0υν 880 θυμοειδές, non item articulus debuisso addi Sed possut articulus το licet satis langueat, hiatus causa a Plutarcho additus videri et ferri, ni alia in verbis

To με αε σωματικυν κέκληται Πιθυμουν offenderent. Iam

illud non potest n0 mirationi esse, quod in ceteris lutar

ζομέν0υ και φρονοῖντος-τ0 λ 0γιστικου et seo θυμοειδες - το)θυμ0υμενον-τὸ μεν θυμοειδες, bis deinceps repetit vocem πιθυ- μουν Magis displicet, quod alias aut το πιθυμουν καὶ Θυμουμενον aut, ἐπιθυμητικον καὶ τ θυμοειδής praeter 442 ab D. 443ὶ το θυμούμενον εν μῖν κα επιθυμουν et 3904τ ἐπιθυμητικ0ν, εἶτα rei τουτω τυ θυμοειδές dicere solitus nostro l0eo parum aequabilis o πιθυμουν et το θυμοειδές

coniunxit Maximo denique offendit, quod Platonem conten-