De hiatu in Plutarchi Moralibus. Dissertatio ..

11쪽

codit quod illorum l0corum in quibus hiatus reperiuntur in-t0lerabiles, non pauci sunt aliis de causis mundandi ut 549 o ubi pro codicum lectione n ποινὴ ciam eiskius con-

iocii nno 0 1038 l, ubi id om pro φυσικω ιδ α Volui φυσικω ν διὰ quas coniecturas Wytten bachio probata Duob-norus ptimi suis codicibus Parisinis repperit confirmatas p). Eiusdem Duobneri oditio mirum quantum favet Bonsolori opinioni. Nam ubicunque ungelorus ad removend0s hiatus proposuit librorum qu0rundam, id et Basil praefurtim et PetaV., lectiones recipiendas, ibi fore Duebnerus Vel prorsus easdem exhibet velut 300 0 π0κτεῖναι τ0 Ευνοστον pro Witteribachii ἀποκτεινα Ευνοστον et 749 b λεω παρειναι prorλεω μναι '), vel Bensolerianis meliores ut 285M νομασθ αιτον Ἐνυάλιον pro Wytionb. νομασθῆναι 'Eνυάλιον et enseleri . τὰ Ἐνυώλιον Π). Interdum quod maximi esse momenti senties, Duobnerus ipsius enserieri coniecturas propter solos hiatus commendatas eram probat Plutarchi manum restituisse. Ita ex gr. 325 ubi vulgo erat φθείρεσθαι

in inclusit ut codicum Parisinorum auctoritate destitutum λ).

αἰτουντος et 762b Dio υνίνησιν, cum non possit dubitari quin 320 ccum Reishio τυράννου τούντος et 762 cum Megiriaco utriusque coniectura Sttenbachio probanda est visa αυτοὐς νινησιν nec non cum Bensetero pro αυτοὶ no P αύτοῖς no et pro δεῖ οὐ 261 a δεῖν ota sit scribendum.

10024 al. Monendum mihi est, de uaestionum conviralium libris I prorsus me tacere maluisse, quam neglegentius eos tractasse videri, quippe quem ab accurata illorum tractatione tempus prohibuerit spondere tamen possum in universum ibi hiatum eadem esse cura evitatum atque in ceteris Plutarchi Moralibus.

12쪽

Pluros hiatus idem alia, quam qua Bonsolorus voluit ratione removit, quippe qui a d pro vulgato ἱστορεῖ ουν et Buns0lori oro θεῖ 'o D e codicibus dederit Gr. γουν et 2 f quod

vulgo legitur παρεχ0υσι μαλλον μῖν ἱ χθροὶ ἀνομ0ν0υν- τες αἴσθησιν mutaVerit in ἁλλον μῖν P0 παρέχουσιναισθοσιν ἀσχζμ0ν0υντες ' quod Si quis e coniectura prop0suisset, ne illum omnes immanem textus vitiatorem appellassent 3'. Iam eorum qui restant hiatuum qui magna pars afuturo Moralium editor veritatis e codistibus in lucem proferenda studi0s possit debeatque expelli, non dubitabis perluetis Duobnor his Verbis praefat. pag. 3): Iam dicendum de iis locis, in quibus n0s op0rtuit ἐπέχειρ. Quod aliquoties

fecimus inviti nam erat ubi exquisita praeberent manuscripti, sed dissicilior ea plicatu, dum Vulgata cuivis esset plana. . . . In aliis locis Vera difficultate premi visa est codicum scriptura Vel incommodi quiddam periodo inferens, Vel vicini Verbis non sat apte se accomodans, ut incerta esset vera vitii sedes, ceteri vero hiatus licet sensus nullam flagitet mutationem, Vel contra codice loco erunt OVendi. Ad alteram venimus disputationis nostrae partem leges tradituram, quibus in hiatu vitando admittendove lutarchus videatur obtemperasse. Atque elisi0n quidem illum esse usum Vel ut cautius loquar 0n esse offendendum, si vocabula a vocali incipientia leguntur post Vocales quae pronuntiando possunt tolli, uno Verbo monuisse sufficeret, si non latius de hac re disserere cogeret nos enseteri neglegentia, qui tam mire de ea dixit, ut eram eius senten-13 Fere idem quod δῆλοί εἰσιν ασχ μονούντες oculos turpitudine

in se vertunt valet παρέχουσιν αἴσθησιν σχομονούντες, prae quo quod enselerus legi voluit Παρέχουσιν . .. οἱ ἐχθροι του ἀσχημονούν- τος αἴσθησιν misere riget.

13쪽

tiam si vel Oedipus sis, non possis enucleare. Singula igitur sunt perlustranda. Elidere potuit lutarchus revo qu0dcunque monosyllabis Vocabulis exceptis sive particularum ut 15 ἀλύεr, 1 a P Οἱ, sive verb0rum ut 6 a Dyonως, 60 0Dθα ἐπi β), sive nominum, quibus participia liceat adiungere later nomina praesertim pluralis neutr. dedi II 0 inveniuntur exempla β), ut sere nesciam utrum Bengelorum ea praefervidisse dicam an scripsisse neglegentius, qui de 3043M Στάγειρα ριστοτέλης aliisque locis similibus ' disputo ac si talia propter hiatum surri non posse putaverit. Ne accentus quidem impedire potest, quominus olidatur, ut 5774 θαυμαστὰ ςi': nam consentaneum non est Plutarchum poetarum in vitando hiatu imitatorum elisionis leges habuisse ipsis poetis rigorosiores. Rari0ra sunt exempla elidendi α in singulari nouis declin. III partim aBensetero non notata ut 166 e τυχ μα γουνται cf. 341 e,534 b, 26 o partim frustra vel excusata ut 100 c, 100 d, 558 o), vo tentata ut 133M ' χάλασμα εχειν, pro quo proposuit χάλασμα παρέχειν at ἁλασμα εχ ιν ut dixi neque hiatu offendit, neque propter sententiam est corrigendum: praecipitur enim ut inter concoctionem habeamus, i. e Sumamus, Π0bis concedamus respirationem et relaxationem. Quod autem ad accusativum masculinorum seu lamininorum III declinationis pertinet, exemplorum vi confimatur quod vel

15 rariora sunt verborum exempla. csr praeter ea quae supra citavi

19 non satis attente de hoc loco enseterias dixit ἐῶμεν esse subintellegendum ad αυτοὶ δὲ, nam αυτοι δὲ cum sequente οἰησόμεθα δεῖν debere colliungi apparet.

14쪽

rati credere iubet, casum illum in ci desinuntum ante Vocales serri p0sse ridiculumque sesso Bonsolorum, qui de plerisque locis, in quibus hoc re ante vocalem invenituros pror

sus tacens, in quibusdam 86 c, 90, 606 c, 805, 809 d)

Vocalium hunc concursum anxie excusat, in alii Vero pro

pro ντα ἀνυπόπτως Sse ντας ἀν legendum recte monuerit,

per hiatum et hau stare p0ssent et possunt quae leguntur 576 a τυχόντα ευθίς, 607i πόντα τι neque 1 274, 396 e, 421 c quicquam cum Bonsolor est mutandum ' ) tu ter-

nescio an in μάρrυν ἄμα sit mutandum, quam formulam quasi solennem fuisse 9 et 1 a secundum veram Duebneri correctionem probant. 2l non magis possumus probare, quae enselerus 127 ab 'ςπερ ἀμέλει και ιμόθεον εἰπεῖν . . . δεδειπνηκότα . . . παρὰ ΠλάTων .. . λιτὼν δεῖπνον. st Οἱ παρὰ Πλάτωνι δειπνήσαντες . . . δέως γίνονται. ἔγεται δε και Ἀλέξανδρος in εῖν . . . obiter emendaturus proposuit ὁ ἁμελεῖν και ιμόθεον . . . ex latonis Phaedon. 98 d edit. Wyttenb. cap. ν ἀμελήσας . .. λέγειν probasse sibi visus ς μελεῖν ita nude positum valere ut mittam quod ut graece ita dici posse largiremur, non solum a Plutarcho et ab huius loci simplicitate Iienum est, sed admissum particulas και ante ιμόθεον et δε in sequentibus igγεται δὲ και sere redderet intolerabiles. γttenbachio μέλει natum esse ex λέγε ται suspicanti, quia et iteratum λέγεται εἰ χεῖν displicet et formulam ςΠεραμόλει, quae Plutarcho in deliciis est cla d b, 7 e, 28b 1b9d 399 436 d 468 b, 686e 796 c. 961 c, 1096e expelli, non magis assentiar, quam. φασι aut excidit aut subaudiendum dicenti, sed in καὶ particula ante Tιμόθεον mihi φασι videtur latore.

15쪽

minatione pluralis declin. III non nisi undecies anto vocalem invunir0 attamen si Vel haec exempla no deficerent, pr0rsus non esset, cur 376 in φωτά ἐστιν et 478 a in ἀφιδρυ

ματα o cum enseter οἱ et στιν deleremus neque eundem 15 d audiemus pro Vulgato κύρω τινι α τα ατέγκτω καΓα- πλύσσοντες Verba poetae alicuius haec restituenda offerentem κηρῶ τινι ἁτα κατα τλάσσ0ντες rἐγκτω in quibus τινι Vix diei 0test quantum a magna sonaturo poetarum Ore abhorreat. Eadem deniquo ratione olidi potus brev0 α declinationis primae, licet Benselerus omnes qui huc pertinent loc08, nisi si quibus singularis esse excusatio videbatur ut 403 cet 758 corrigere voluerit φ'). saepissim in particulis olidendum invonitur velut 16 ου δ' ειφυος, 14 ως ειπειν , 557- των τότε rectius Duebnerus τότ' ἀνθρώπων in nominibus sero non nisi 854 πέντε ει si et 49 a βρέχων τω πόδε εις , ubi rω ὁδε quae Bengelorus e codicibus quibusdam delenda censuit, a Dueb-ner quoque uncis sunt inclusa et possunt sane abesse δ' . Praeterea bis n0tavi σε aut voccalem reperiri 95 d σε υκ 0 594 τ ιστά σε κειν - Tortium enim exemplum quod

14d κρεα διστα quem locum non est cur inter eos recipere dubitemus quibus in hac voce e breve suisse comprobatur , 23 , 5b2 c, 624.23 cfr quae adnotavit ille ad 764, 164 e 3764 4l4d 4684, 589 b, 53 d. Mira quae Benselerus de ma disputavit, refellere non neceS-

sarium puto. Wrttenbachii veram coniecturam τοὐς θ Πάντων Duebnerus probavit ipse e reprehendendus quod γttenbachium imprudenter Verba μικρον ΠολείΠ0υσα ἐσχάτης τροσύνης recte a 3Iandro reddita inversione omittentem neglegenter est secutus Verba a αυij autem criticum manent felicius ea vel de sensurum interpretando, vel coniciendo emen

daturum.

24 558 d item legitur τω πόδε βρέχοντας quod utrum saVere magis an refragari videatur enselerianae de 49 a piniom, nescio. 25 apud Duebnerum, Vulgo σε abest.

16쪽

88 d exstat, Oxcutiundum est. Leguntur ibi haed αν ἀπαι

νο i, quae Wytionbachius cum Xylandro verterat: Si eum illitoratum dicis, studium discendi tuum laboremquo intendo μnihil monens de textus et Versionis discrepantia. Duobnerus malo textu versionem adaequavit exhibens: Si illitoratum

to dicit nam prorsus contrarium faciendum esse scribendumque αν ἀπαιδευτον εἴπης Sed Τον ἐχθρὸν), Πιτεινε . . .

- ουδεν γαρ αἱ χιόν εστι βλασφομιας παλινδρομούσης inspereisque praeter cetera quae sequuntur, Ja δεῖ τον λοιδοροσομεν0ν εἶναι . . . ἀλοιδόρητον.

Aliquantulo saepius ε ante Vocatos legitur in Verborum torminationibus rue activis ut 11 o διελθε μῖι β), sive paS- sivis ut 124 δεβασθε υν, 59, φείσησθε μῶν. non nisi in quibusdam particulis oliditur ut 6 d si' ὀρθῶς, 32 o εφ' εαυτο et in orbis ut 420 i θαυμάσαιμ αν, 1010 o φήσαιμ' αν, 33, ἐσθ' στις. denique et in particulis nomissibusque p0tus olidi ut 32 d φ' ων 1010 a αυτὸ ἐκφωνηθέντος, 5774 ἡ ἀμφορέες, et in Verbis, praesertim ante αν particulam ut 758 d ἐπιλάβοιτ αν*73, rarius aut alia Vocabula ut 532 c σπάσατο

17쪽

ausus λ . At illum quidem aetatis mos excusat in talia parum intentae, Duebnorum vero miraboris inaequalissimum editorem, qui initi Wyttunbachii rati0nem sociatus mox δε ut in huius particula exemplo subsistam mox δ' ante vocales praebentis, subito inde a libro De muliorum virtutibus diversam viam iniit Edonso aut spiritum lenem δε integra ser-V1ta ante Sperum, in e rursus parum conStans, quod ubicunque apud Myttenbachium est δ' ante asperum, ibi idem retinuit Duobnurus. Huic legi per pag. 45-525 crescente in paginas licentia, deinde n0Vo facto impetu inde a pag. 525 usque ad finem strenuo obtemperavit exceptis Amatorio et Amatoriis narrationibus pagg. 748-776) in quibus nescio τι παθων rediit ad referendam Wyttonbachii in olidondo

inconstantiam δ' Hanc autem inaequalitatem in nullo scriptore posse ferri, n0 est cur multis demonstrum diam hoc quidem credi ut possit, scriptorem aliquem in uno Odemque libro X. r. mox 'εκεῖνος mox auribus seductum δε κεῖνος praetulisse at ullum sanae mentis hominem in hoc libro semper δ'εκεινος, in altero semper δε κεῖνος Scripsisse, id nullo profecto modo potest c0ncedi In Plutarcho

28 Consimile est quod praeter consuetudinem 391 e χρι Ου 791 ἀχρι ζήκοντα ima μέχρι τῶν edidit.

29 non desunt sane exempla non prorsus cum iis quae de Duebneri ratione elidendi exposui convenientia sedlamen tam pauca sunt, ut eoru unullam habere rationem alius duxerim.

18쪽

igitur si nihil do studio illius hiatuum vitandorum innotu-i88et, aut elidendum ubicunque, aut int0gra essent omnia Vocabula ponenda, cum codicum nullam hic esse auctoritatem insigni documento ditio Duubnoriana probaVerit. Nunciam nemo consentaneum non esse negabit, lutarchum quem in vocabulis contiguis longarum V0calium concurSU Samguine Viperino cautius scimus Vitasse in brevibus hiatum tam saepe admisisse elision facillimum vitatu Neque hoc sibi quisquam persuadebit, illum legondo quidum olisi0nem adhibuisse, scribundo significasse non item. Cum enim dubitari Π0Π 088it quin, quam curam in vitando hiatu posuerat Plutarchus, a ut doleotarentur lectore Voluerit, qua demum alia ratione os potuit monor de lisione adhibenda quam olidendas vocatos ipso omittens ΘΙntor Veros hiatus quos Plutarchus admisit, requentissimi ii sunt, qui vocalibus exsistunt artioulos particula8que insequentibus. Et articuli quidum praepositivi quemque casum ante quodque vocabulum ferri posso exemplorum frequentia docul δ'j postpositivi autem non nisi ante Vocales p0nere sibi permisisso videtur similitudine ductus praeposi

postea sententiam mutanti li ante vocalem intolerabit oristimo, cum Videam eorum quae obstant exemplorum alterum 581 α ἄσκησις a Duobnor osse sublatum, alterum 796 c 0 πολλ0 lenissima coniectura eademque aptissima posse

32 De cras non eadem ausim confidentia atque de elisione dicere.

19쪽

Eparticulis sa0pe ante Vocales leguntur κα μῆ, ζ, περιβδὶ rarius πρ invenitur δε et pro magna particula frequentia rarissime εἰ cuius non nisi undecim repperi exempla β). De particula μέντοι non assentia Bensetero dicenti 362 a μέ θ' ιρακλειτου, 63 μεντ υνο esse Seribendum, quia prorsus non ideo, cur tandem elisione hac posthabita lutarchus 3614 υκ νευ μέντοι θειυς προνυιας et 354 υκ εν πανTι μέντοι χρόνo praetulerit collocationi minus distortas. Accedit quod 362 a sententia videtur μέντ0 τὰ Πρακλειτου Vel μῆν via: Ηρακ flagitare, 6, autem μέντοι est in oratione aliena, in qua quam Π0n Vitaverit scriptor hiatus, infra vi-dubimus. Plura fuerunt ensetero exempla particulae καίr0ι

notanda plerumque ut 534 0, 608i 104 d 1050 b, 1092 b,

serendum hiatum censenti, interdum ut 92, particula γ' inserta tollendum. Equidem ubicunque καίτοι ante Vocalem

ubicunque licuerit eam a Plutarcho esse adhibitam, quia haud paucae vocales cum articulis particulisve non possunt cras coalescere, ita ut veri possit simile videri, scriptoris aures omnino hiatus in particulis articulisque minus aegre tulisse. In ceteris igitur locis censeo codicibus esse obsequendum

aequabiliorem hic quam in elisione inaequalitatem praebentibus: Sud autem τἄλλα cs. 2b64 με γαρ potius quam quod vulgo legitur τὰ ἄλλα μεν γὰρ Plutarchum dedisse putaverim, quippe qui soleat μεν γὰρ post primum enuntiati vocabulum collocare. 33 quorum exempla habes ibi και αλλοκoro υς, 154 - 40 e qἱκανῶς, 14 - 16 αρετῆς, 93L - 22 nερ υν, 30 b. Attamen 3ν ου κού μοδε δόξαν Diῖς, μηδε σώματος i 02υ ίαν, μοδε στρα- τογικῆν χλαμύδα, μὰ ιερατικὼν στεφανον idetur μηδ' ιερατ et 4 ahμουνον ολύγε T0ν του is Frι μ ἔχουσιν τερον γονεύσι, μήτε ξουσι γεγενημένον ex more Plutarchi aut μηδ'εξουσι aut μ et εχουσιν esse scribendum.

sensu non est deterius hiatus gratia evitati praeserendum.

20쪽

Iogitur, nisi aliam medelani vo codices pra0stant, vel sententia commendat, γε particulam puto esse inserendam, quae ceteroquin in lutarcho creberrima inprimis post καίτοι addi solita est, sive seiuncta a καίτοι interiecto uno alter0V VO-cabulo ut 9, καίτοι τυν γε δ'), sive particulae καίτ0 ipsi adhaerens δ' quorum locorum examen si lubo institutum tu docebit, nullam esse inter καίτ0 et καίτοιγε disserentiam, quare nec mirum saepe librarios γ' illud omisisso sententiae non necessarium. De particula τι quid ensolorus voluerit

statutum, de eo potest quidem ambigi cum inter hiatus quibus Consolati ad Apollonium scateat foedissimos enumeret τι αρρεν, τι , τι ἱ taceat idem de aliis locis, in quibus τι ante Vocalem ost, raris quidem illis, si scriptorum Plutarcheorum Moralium dico ambitum spectas, crebrioribus tamen, quam qui omnes Bengelorum in colligendis exemplis satis diligentem possint fugisse. Logitur enim praeter 526 e τι κουοντες, pro quo quod Miten bachius coniecerat ετι ἀκοίον rες Duobnorus in codicibus repperit, non nisi Quaest roman. 5 p. 279 Ο πότερον υτι ιδεῖται, 84 p. 284 c)πότερον τι η et Quaest graec. 27 p. 297χ η οτι in μ0ς,

45 p. 3014 6 τι Πρακλης. tqui ur non solum QuaeSt. rom. 65 et 84 posse optime deleri qua0stionum 6, 12, 20 et praesertim 1, 30 45, 46 initia tu doc0bunt, verum etiam ridori Quaest graec. 27 a librariis esse additum non negabis inspectis Quaest rom. 15 - , 32, 57, ut in his exemplis

921 d 924d 96 c ubi tamen uebnerus pristinam lectionem καὶ αυZίεγ haud scio an recte restituit 1049 c, 108 e, item μέντοιγε 14.38 ubi quid sibi velit Duebn ri forιJ Ῥωμυλος nescio, nam un

cis illis quaecumque in codicibus Parisinis vel omnibus vel bonis quibuscumque non leguntur' et quae editores et veteres et novi sententia sum-