Lectionum Catullianarum specimen

2쪽

.. . . .

7쪽

CONSENSU ET AUCTORITATE

ALMA LITTERARUM AC Em REGI MONASTERIENSI

PUBLICE DEFENDET

9쪽

uuam temporum iniquitatem in plerisque antiquitatis scriptoribus dolemus, ut libri ex ipsorum manibus vix

emissi depravarentur, eandem passum esse Catullum

testis est Gellius Noct. Attic. VII, 20, VI, 20, b, d.

Horis. undo illius carmina iam tum Varie corrupta fuisse cognoscimus. se melius illi consultum est temporibus posterioribus. Nam praeter Isidorum Hispalensem et Ratherium episcopum, qui Catulli carmina saeculo X. Veronae legit, per longum tempus ne sunt quidem, qui eorum mentionem faciant, dum tandem initio saeculi XIV. Veronae codex repertus est.'Ι qualis fuerit, o natura reliquorum codicum, quin rum omnium illo quasi parens fuit, quamquam minime putandi sunt ex ipso omnes descripti esse, divinar iboet. Nam omnium, qui numero circiter septuaginta sunt, nullus est, quin foedissimis mendis in quavis pagina sit

corruptus Excepto autem Thuaneo, quo solum carmen LXII. continetur quemque acriptum esse perhibent saec. X., nullus liber Catullianus exstat Vetustior Germanensi,1 CL Gollius I. I.: Qui ebrio Catullum dixisse putant aut ebriosos, nam id quoque temere scriptum invenitur sciI. Catuli. m. 4.J,h in libros scilicet de corruptis exemplaribus laetos inciderunti 2 in Hatipui Quaesti Catull. p. 2 sqq. Ηeysii ed. p. 278 sqq.; asbachii d. p. IV. sqq. Handi Quaosti Catuli. 184s. p. I.

10쪽

quem a MCCCLXXVI scriptum esse constat. Reliqui

omnes fere saeculo demum XV scripti sunt usque ad ipsam inventam artem typographicam. Quorum omnium nullus neque auctoritate ita praeter ceteros Acellit, ut ad eius normam emcndatio Catulliana redigi possit, neque, ut nune res est, tantopere sordet, ut plane negligendus sit. Ceterum plurimis locis aut lacunosis aut corruptis tam mire consentiunt, ut, si qui discrepent

nullisquo difficultatibus implicatam praebeant lectionem, plerumque eos apertum sit inquinatos esse interpolationibus, quae quidem in multis tam frequentes sunt, ut inde nihil fere subsidii ad emendanda Catulli carmina peti queat. Ex ista autem farragine hodie fere optimi censentur Caroli Dati, quamquam do hoc varie iudic tum est, et Laurentii antenti codex, Germanensis, Coibertinus, quibus aequiparandos dicit Heysius Ambrosianum et Urbinatem. Iam horum ope quid praestitum sit a viris doctis circumspectantis animum tristis subit cogitatio, fore so lasse numquam, ut elegantissima poetae carmina sine ullis maculis nativo nitore suo splendescant. Sunt magna nomina ut nonnulla certe commemorem, vires, Scaligeri, ossit, Lachmanni, qui quamquam multa emendarunt, plura tamen Vel intentata vel non sanata reliquerunt. Maximum autem impedimentum, quo minus in crisi Catulliana adhuc prosectum sit, in eo positum esse arbitror, quod nondum editionem habeamus codicum supellectilem criticam, quamvis saepe futilem, totam complectentem. Nam praeter eas lectiones, quae a V. D. per Occasionem commemoratae sparsaeque leguntur, trium codicum integras collationes debemus illigio et Lachmanno, quorum ille resdensem, hic Datanum et San- tentanum totos exhibuit. Horum igitur subsidiis quid efficere possemus, nonnullis locis tentavimus; qua in re praeter ea, quibus