Commentationum Lysiacarum capita du

54쪽

datione multo expeditiore existit seribentibus nobis: ἀσφάλειαν εἶναι δήλην ouίγνως vel ortasse si magis placent δῆλον νομίζον-ς. Qua recepta corruptelae Originem una littera ε librarii socordra omissa, quum Verborum majuri' euli scriptorum ductus sint: Em et B in facile cog

In orationibus Lysiae corruptissimis oratio XIX atque in universum jure habetur; neque vero tot tantisque interpolationibus lacunisque majoribus quam e Ster mannu , Vir maximae sane in rebus eriticis temperantiae, quaeStiones Ilasiaeae pari altera Lips. 864. Statuit, eam laborare Oncedam Ac primum quidem interpolatori non tribuam . 5 Verbis κουα γαρ ἔγωγε et g. 6. Nam repetitio verbi ἀκονω, alioquin fortasse molestissima cum tota ejus qui Verba facit dicendi ratione optime concinit. Oratio enim in eis St, quibus tota ejus, qui loquitur indoles virtute illa Oratori S, quam Dionysius Halicarnassensis ἐθοποιιαν Dominat, luculentissime redditur l. Aristophanis filius autem, qui Om-tionem habuit, adolescentem re publicae imperitissimum ac Praecipue modestissimum se ostendit. Quid igitur magi premere debet, quam illud ea omnia, quae de calumniationibus aliisque proferat, non deprompta ex suo judicio, Sed amae auditione comperta se habere Nostro loco autem Simillima est . 45 sq. ubi verbum κονειν eadem sere ratione, ordine enuntiatorum tantum mutato, his degitur ἀκήκοα do- ως-- άκo1ω quum noste locus habeat: , hia Ἀκονω- κουω ὰ πωγε Atque alia quoque in oratione haud male repetita videntur, ut verba ρδιον γνῶναι g. 24 27.

verba num genuina habenda sint dubitat, arserus Philol XI, p. 54), quum exemplum Calliae cum reliquis, quae id quod indicatum est verbis . 45 και ζω- μῖν πλουτεῖν

ἐδόκoουν, noδ νον2M d πολυ cie τὴν δόξαν χην μετέρtrν ἐφάνησαν demonstrent, non satis concinat Callia enim etiam Vivo quam maxime patui SSe, eum pauperem esse actum

neque homines e mortuo ad aliam de ejus re familiari opinionem ductos esse. De talibus solis utem Sermonem SSepoSse, ut iterum patefiat ex g. 49 καὶ - μῖν mo raγνω-

1 Dionysii Ballearnassensis judicium et in hae et in aliis rebus plarique v. ct recentiores prohaverrenti recedit ab eo non semper jure suo FrankeIlius 4I Orena. Irissa is insγsero Philol. XXV, 422 sqq.

55쪽

lacum Verborum g M, qua e pungere vult, Matituantur, esse Rudaciorem ipso imoIlexisse videtur.

recte ejicienda esse censuerint, minisope, dubito Antea hi stid1- carit orator sit iso Agoratus ipso conoein, seeius gravissimam est; PBaegi autem Montission aua iussicium dis se ipso vobis saeulimum reddidit tu inis quis v-- non tam inopis Riguntu . . . .'

56쪽

ror depriivari potuerint, ac praecipuo in Lysia, quem in

antiquitatis scriptoribus temporum ni itate maxime cor- rotis esso fonstat, verba intepposita ess non indicant unodautem ΚΜserus in exempli ratione offendit quantopore a reliquis differat, non nego facillime amem fieri potuisso puto, ut orator inter detera , quibus demonstraret, multos viros vivos habitos esse' locupletes, mortuo nihil reliquisse, etiam exemplum afferret, quo simpliciter lainitiatii, quae longe ditissima semper aestimata essst, paullo post ad apertam inopiam redactam esse probaret. Quamquam enim a proposito quodam modo abortavit, e minus ei hoc in opprobrium verti potest, quod exemprum Calliae, cujus avo propter divitias et earum quae dicebatur, originem cognomen λακκο-

πλοντος est, in orius , aedibus laton Ρrbtagoram dialogum habitum osso fingit, notissimum sui atquὐόmninis, qui illo tempore viverent, animum inopinata quas ei adcidit mutatione maxime percellore debuit. Atque hac in in id, quodoxeinpi cum reliquis omisuns sit, inesse puto quamvis multa enim Callias per lisuriam atque libidinem cs Aristoph.

ran. v. 428 sqq. effuderit, homines eum, cujus ἀter avusque plurima omnium Graecorum possedebant, ditissimum na-buisse verisimile est, dum subito illa, quam juridici concursum dicunt, mutatione omnia corruerent. Similia hodie quoquo saepissime eveniunt. Jam ad eam adducor sententiam, ut oratori illius tempqris talia exempla enumeranti necessitate quadam Calliae , exemplum in mentem venerit, ita ut ejus commemoratio, etiamsi ex aliqua ratione non quadret, mini-mopere excusaretur. Denique uisim ad quasstionem dijudicandam aliquam vim fortasse habetit verba g. 49 Φαινύμεθα - και τῶν παιοπλούτων πολ ἐφετομένοι, καὶ ω νεωogὶ παρα - hed ἐν δοξε γεγενημένων. De quo vini verba - ορναιοπλουτων apthis dicantur quam de Callias Quo non ommemorato Nicias fere solus restat, in quem quadrent.

Transeamus igitur eis, quae de loco in universum sentiamus, xpositis. singula. Ac primum quide' viros doctos jure offendit orbum ς, quod ante πλεχ- legitur, quum praeter anacoluthon, quod existit, verba με νεωστὸ μεθνήκει παιήο, quas tempus, qu Callus se tam di item institna verit, indicens, hoc veri, interpositio enuntiat πλεῖστα - ὸ κε κεκτῆσθαι subjungi non possint. . Quis e perspectis Boishius locum ita an ri pomo putavit, ut verbum δα quod a librario loco suo motum insiget, anto με insereret , vix Iosia in no enuntiatio duplex ac tam grave anaeolathon, quod dicitur, tribuqrim. quorum alte rum inest in verbis

57쪽

μησα- ωυτοs -π-ς. Hae hutem loquendi ratio ita, nt sermone vulgarem orator imitatus εsse dicatur, excusari non potest, quam ob rem conjectura a micisnda est. quovor ratio, qua FoerisAEhis obsΗ. eriti. p. 46 a in cym. erit p. 3. Relahio MA sputatus ost. verbi R in a mutatio mproponens loco sucdurrere studet, prorsus places.' Quamquain enim constructio verborum hac facillima mutatione facta ita' ut d si dilaedere videtur, tamen verba o n--αcu tota loci sentontia non concintini Recto enim dici potest: ἄλλως - σμα τῶν Ἐλλήνων ἐδοκει κεκτῆσθαι, sed haud scio an rationes logismis aliquo modo offendant Καλλιας ώς-- ἐδοκει κεκτῆσθαι certe Callias, quum optime cogitare possimus virum aliquem Graecum vel Calliam ipsum duplam rem familiaeem possedisse, opthio salis mirifica ita tribuitur. Sed jam diutius commoratus sum in hac re, nihil novi afferam, verbum, nisi omnia saliunt, interpolatum est. Deinde igitur

ea, quae sequuntur και, ἔς φησι, διακοσιων αλάντων δομήσατο ἐτον ὁ --ος accuratius contomplamur. Quibus in

verbis Taylorus pro verbo p in scribere proposuit prees. Quas conjectura, etiamsi aussa, quae quemque cogat ad mutationem non exstet, multis ex rationibus commondatur: alliam enim ad paupertatem rhdactum de avi divitiis, quas dissipavit, saepius dixisso non verisimile est, issius opes autem, quanti ipse se aestimaverit, quum antea tum mutatione illa facta in omium ore suisse, ut jam antea indicavi, maxime

fonsentaneum. Accedit, quod verba si φαμ secundum ea,

quae supra de g. monui, cum tota jus qui verb&sacit dicendi ratione optime concinant, et a M. Sed otiam in ceteris, quas modo adscripsi, metidum inesse puto. 'Mntentiam desideramus: Calliam majorem natu opes au i G-centis talentis aestimasse; quasrendum igitur es ' num verba, quae legantur, haec continere possitit. A medium urbi

πιμαν, si filiis significationibus omissis de ea, quam hoc loco habeat, agamus ab activo iis dis inmitur, ut hoc de aestimatiotie rerum, quae ad ahos, illud de rerum, quae ad subjectum ipsum pertineant, usurpetur. Neque tamen 6-ον ν opes sitas aestiinare -- et si de rebns p 1hlidis agaturi censum Minimo steri. - valet. movero simplicem ,aestimandi .noti emtishevitant subjectinreves suli, vel stliud quid asstimet Rauehe ibi8hili autem, qui inihepretatur schathis sich. im mile it haro objectum ut ὁσιαν deesse, ἡque omnino apud scriptorein bonum locum, quo talis dicendi ratio firmetur, 'uveniri 6

stimo. Ac vulgaris, in quo cum accusativo conjungitur, loquendi usus exempla afferre vix est necessarium. f. lat. legg. II, p. 7bb. D. μαιμήσθαι παστον ην τοιον χρέων et, quum eadem sere verba ac noster locus contineat, Di . Sicul. XII, 28ν τιμώ-- πῶς δαπάνας δι--- εαλάντων.

58쪽

ignorat. iniqua quum in talibus rebus codicum auctoriis in unisersum non magna, tum in Pal. nostro corruptissimo spiritus aperi verbi αὐ- in lenem mutatio est tam is usus,

ut x mor sere librarii la ta idoatur cf. XIV, s, 41, 42 Qua in a Fr berguxum codici nonnullam quidem aucto- in ι- tribui s. miror cf. Ain, 41, XXV, 33. Sed sertassequim emendationem ejiciat, quippe qua recuta Terbum, --o a imis nudatur. Id quod prorsus nego; nam Pro-min perfunalia savius Rc prahcipuo in notionibuR, quae ad familiam pertinoux, mittuntur, nequo in in totus sermo de Callia si, ulla in nostro loco dubitatio, d cujus avo MMur, pinea existere. Mamosro nostra mρdendi rationi comme datis profuisuitur x eis qua sequuntur verbis, qua quumio cod. orrupta legi contemplauti cuique dubii m ρεορ P si, prius 'uam disputatione institutam ad finem exdu- Inus, mori tractemu neceas sata Narba codicis, de

59쪽

μιμνήσατο, quocum τοτε conjungendum sit, temporis, ad quod τμε referatur, noti erui potest. Deinde autem, quum τοτε voci νυν oppositum est, num enuntiatum cum priori conjungio δέ particula carere posset, maximopere dubito. Neque vero adsentia alteri Schsibianae nodi solvendi vias, qua verbum τοτε in ποτέ mutetur, praeterea ut in priori rations scribatur. ars enim eorum, quae in alteram emendationem dicta sunt, etiam in hanc valent ac praesertim verbum abundaro idotur. Sed illud, quod δέ particula, qua ana luthon

prorsus tollatur, aegre desideretur, fortasse Hermannum Sauppium ad conjecturam solicissimam adduxit, ut majore interpunctionis signo posito scriberet: τι δε τοντο τοινον. Attamen corruptelis locum prorsus liberantibus nobis, ita ut Rauchensteinius fecit, altera quam estermannus protulit huic emendationi addenda est, ex qua pro verbo τυινν scribitur νον. Duo enim Callias minoris vitae tempora opponuntur, alterum patre mortuo, quo divitissimum se habuerit,

praesens paupertatis patefactae alterum. Jam vero quum non censum Calliae in universum, sed praesentem quidem commemorari postulemus, vox νυν necessaria est, latet autem

in verbo τοιον ex antecedentibus male repetiis. Quibus absolutis ad prius enuntiatum και διακοσιων ταλώντων λιμήσατο - αντον ο πάππος respicientes ut tempora Calliae minoris vitae diversa ita etiam Callias majoris et minoris rem familiarem optime verbis τὰ αὐτον et του τουτον oppositam esse intellegimus. Itaque posterior loco, ut dubitari non potest, τὰ δε τουτον script conjectura τὰ ωτον etiam ex ratione rhetorica, quum Lysias antitheses ex rebus ipsis ductas amet cf. hotius, cod. p. 262), maximopere commendatur. In loco autem corruptissim lenissima medela, quae ab usu Attico recedant, tollentes multo melius agere nobis videmur,

quam artificioso insolita sustinentes. Ac simili in s Schoibius, Rauchensteinius, obesus Emperium in or hujus g. 31

φυλακα κατεστήσαμεν ἐν τῆ οἰκω pro φυλακα κατεμήσαμεν τε οἰκι scribentem recte sequuti sunt.