장음표시 사용
181쪽
dit eme lacrymas non hae sibi funera postum, Immatura licet lacrymae sine fine modoque conueniunt illis, quorum mors omnia finit. pulueris exiguum est, tellius quodcumque recondit; Ceteratam paruae gremium non continet urnae. Pars melior fruitur iam Numine cuius amore In turba quoque solii fuit, dum corpore cincta, Qua licet, ipsi suis in cadum euaderet alis. pars animis memoris populi, pars cessit Honori, B Famae, quae nil tumulos, ni funera citrat, Temporis, lethi victrix, quae tunc quoque viues, cum Chamberlini nunc sculptam in marmorem
Aut aevo, aut pcdibus trita evanescet in urna. sic haec, sic aliae Licrymas ex ordine Diuae Soluebant, parua hagentis solatia luctus.
ORb suo qualis restissima nata parento Luget, assiduis vitibus ora rigat. Non illam cimalis acus, non pectinis stas, Non studiui formae, compositusque nitor, Non baccae, missique iuuant Oriente lapilli: Pyrides hac, illa parte flabella iaceat. Neglectum speculam, neglecta monilia pendent. Cinsulaque, vittae, purpureique sinus. Nulla subit miseram quaerendi cura decoris: Ante oculos passium nil nisi funus habetis Haud
182쪽
Haud aliter Paetrem sibi lamentatur ademptum Tristis, Metius asapra soluta comas. Aurea turrigero demit redimicula collo, Moestaque funerea tempora fronde tegit. Pro niueis atros humeris inducit amictus: Ora madent lacrymis puluere spatia coma est. Scilicet hoc urbi, dum vita Deusque inebant, Quod pater est natae maxime Praesul, eras. Nunc queritur tot rapta sibi blatia tecum. Qtio ciues muris continet illa suis. Fcmina virque tuo moerentes funere lugent:
Eminet ex ipso cuilibet ore dolor. Hos rectare palam est illos sine teste dolentesa Nulla domus gemitu limina nulla vacant. Turbaque dum viduam supplex accedit ad aedem, In vidua luctus integrat a de suos. Atque aliquis tenero circumfert humida fletu ora, loci dotem questus abesse loco. Hic stetit He verbis nos est solatus amicis, Dedocuitque uni bras stultaque vota sequi; Nec minus humanas animis excedere cuTas , Et paucis trita tendere ad astra via Spemque metumque inter dubium dare vela per
Dum teneat porius salua carina suos. Hanc , quae nunc luget, iacuit prostratus ad a
Saepius, Iupplex pro grege thura dedis. Atque alius dotesque tuas, facta, Georgi, Pectoribus populi non abitura refert. Momentisque suis expendit publica damna, Nec dolor haec tacitus dissimulare potest.
183쪽
quintum, ait, heu tecum raptu mors dira bonotu, O Pater, o Pylios digne videre dies quid non illa tuae poterat facundia Suadae, Oraque tot linguis tam bene docta loqui Tu poteras verbis tepidas accendere mentes, pectoraque hiberno frigidiora geIu. Quis tam durus erat, quem non inflectere posses Fecilles verbis mollia saxa tuis. Obscoeni quoties cessere Cupidinis ignes, Te castas animis iniiciente faces Inuidus, viturus uriodium ponebat Miras, Atque alius subito, clim loquereris erat. Sic ma cum lacrymis memoratur taphyrofusis Gloria. Me miserum, quam breuis illa fuit
Heu pietas ignosces breuem qui dixerit illam , i l . Menses, di solos supputat ille dies. Illa quidem felix meritis in saecula vivet, iSed queror hac longii non licville fui.
Quam cito me miserumhsuccedunt tristia betis
quam fugiunt celeri gaudia nostra pedet Nemo diu felix Sors, quae modo prospera venit, Ouo minime remus tempore, versa perit. NulG fides Sorti fallitque, interque tenentes Et frustra cupidas et inuit illa manus. Tam cito purpureos non Derdunt prata colores , Nec consumpta sugit sele cadente dies irim cito compositas Aquilo non concitat undas, Nec fallit, uti quam dedit aura fidem. Dicta fuit felix. erat te sospite felix, Nactaque te, vinis Ipra potita suis irint sed heu, moriens iraxisti gaudia tecum. Et tumulo, quo in cuncta sepulta iacent. . At
184쪽
Ri bene quod pietas tua te super aethera vexit: Hac tua mors saltem est parte dolenda minus. Obvius excepit venientem in limine primo, Post quem vitta tibi sumpta pedumque fuit. Quique illumine iere, sacrae quibus pratiatae
idit honoratum luce nitere caput. Teque pios interprocvi e lucente socarunt In solio, meritis conueniente tuis. Hic fruere exacti pretio causalie laboris, Et, quo Iemper erat mens tibi plena, Deo. inae ciuis promissa tuis, haec reddita merces. merces omni digna labore peril Ipra tibi interea tumulum deis umore Ponet, Et tua conspicuis nomina culpta notis. Qinae, quoties cernet, lacrymis perfundet obortis Luxque sub hoc, dicet, marmore nostIa latet.
RAptum immaturo deflebat funere Thyrsin
Inrelix Lycidas, nec erant tua verba dolenti. Tantumister siluas, fonteique, fluminas Thyrsin Inixi inans, fontes lacrymis augebar, Mamnes.
Iam Thyrsin montes, umbrosa cacumina Thyrsin, Convallesque cauae Thyrsin collesque supini Uerbosis Thyrsin referebant flumina ripis. Vt vero impastum, nullo custode per agros ire gregem vidit, tendens ad pascua palmas Constitit, lacrymans haec vocem in verba restarit.
185쪽
Parcite oves nimium procedere 4 non bene sola Collinus, campis fluitque erratis in altis. Ipse lupum nuper post haec dumeta latentem Ouae petitis, multoque insectum sanguine vidi. Nec, cum,Cogeiccus, clamarem, Tityre fugit. Heu pecus infelix, pqstquam te cura reliquit Thyrsidis, ah teneros quis iam cum matribus agnos Ad colles pastum, qui porus ad flumina ducet iasisve vrsos, miseroque lusos arcebit ouili o Diui, quid oves in vos committere tantum, Quid capreae potuere quibius nec flumina sedant Thyrside iublato, nec graminis herba dolorem. Florentem ut cyinisum inueniant in monte capcillae, Ad liabula tin pasta tedeunte morite capellae, Impaitique gemunt plena ad praesepia tauri. Thyrsi, tuum steriles etiam sensisse myricae Interitum, moestique amnes, Quaeque putantur:
Vidi ego in arboribus sensiim pallescere frondes, In campis segetes languere, in collibus herbas ;occucrat Thyrsis, lugebis omnia Thyrsin. 2His de Arcadium umetabat Parracmendo ruarum immemores illo cantante capellar, si tenetimabant a rectis auribus haedi. Ad pia siluestres veniebant carmina Fauni Nymphaeque Dryadetque in capripedes Siluani. Ipsa etiam numeros narratur Thyrsidis Eci Et AEdissse, nil retulisse libentius, iram. At mmc pro numeris, pro canin Thyrsidis Echo Solum iterar mecum et turn incestissima Thyrsin. Nec tantum mulcebat oues, oviumque magistros, Et qua cantando vincebat numina ruris, Sed rigidas etiam flectebat carmine Murus,
186쪽
Et deducebat celsis e montibus ornos. Dulce sonat querulo fugiens per gramina riuus Murmure; dulce sonat venientis sibilus austii Arbqrca medius per frondes dulce canoris Alicibus .siluae te nant, arbusta cicadis Dulcitas arguta re onabat arundine Thyrsis. Scu siluaes, seu quis pectori sit cultus alendo,
Scu caneret Superos,Diuuarque referret amore .
Quid tamen ita iuuanta pastorum gloria Thyrsis,
Num minus interiit qui cantu saxa mouebat, Num potuit caritu duras quoque flcctere Parcam Frangite pastiores csamos nil carmina prosunt. Seruallent, ii quid potuissent carmina , Thyrsin Nostiaque maluisset, rurisque aeterna voluptaS. Triste latis grando maturis imber aristis, Tempestis ratibus, nebula florentibus hortis, Miluius alitibus nobis tua funera Thyrsi. Nec dolor hic citius miseros, quam vita relinquet. Ante feret saliunca rosas, poma ante cuprelluW; Ante etiam hirsutis crescent in sentibus uae, Mella dabunt amnes,quercus ferct Omnis amomum, PastoresThyrsin quam non lacrymemur adcinptum. Quamuis iam filuas Thyrsis, inclioraque nostris Rura tenet viridesque aeterno gramine colles; Quos nec hiems niuibas, nee laedet grandine Cetus. Nec lolium infestat nec aduri solibus aestas. Quomuis iam puro manantia iiDina lacte
Libat, in crno manantes nectare fonteS.
Quamuis sub pedibus nubes, an ra spectar. At vos ite domum, inmices ite capellae, Ite domum sine u sed, aicite rodere item, Quam voluit Thyrsis, teneram cui fase rigaustr
187쪽
Radicem, nimias ferro conlescuit vi S iras. Neu terito ingress, coluit cinem se ditius L min. Hinc ego namque rosas, di nurnuiuos hvmancios, Et Aulces violas. candida liIta cupam. lHis Ialtem infelix dctii cumulabo quotannis Dilectos cineres, cucumque allatia, spargam iEtripargens flebo, paruo flens murmure dicam:
Solus, vitias, animi it liber Nil opus sola ne, ubi m recessu, Nec silutantum pedibils negara Valle: Georgi. Fallitur, quilquis nemus datebras Invias agris oritat esse dum. Non satis nostris loci seu turbam Mentibus areent Solus est, de fruitur, timori Et spei liber.eu peeti tum INec dolor moestus, seque atra tangum Gaudia vulgi. Ille
188쪽
Ille Min plena Prochyten Subura Inuenit, temper tuus ille lampet Vrbium turbis procul, dcriborum, Se quoque fugit. Ferui/os rerum licet inte aestus Degu, Minui fremitus Gradivi, quem Furor circum volar,4 cruentra Ensibus :Spectat immotus gladios in acres Militum vultus, mediisque in armis Regna vertentis soninim ruinae i terrirus audit. Vinca: hic, inquii subigatque reges, Sitque multotum dommus quid inde Plurium est seruus. Suus esse nescis Sparsus mimiam. Non facit regem pauida tenendum Dextera sceptnim populique supplex Vultus, aeta diadema talo Fronte gerendum. Ipse sum regnum mihi, turbidaeque Dillidens plabi neque miror emptas Cadibus lauros, neque fixa regum Postibus arma. Sic sui rex est sapiens, suumme Possidet regnum retinetque soliis, Quod tuus frustra tibi, es tuorum
Quod petis. tecum est sibi dat recesium AEqua mens, stultis inimica votis. Illa nec totis redimenda regnis
189쪽
Quando nox umbris, hiemesve nimbis Condere obductum potuere solem, Semper ardentem, propriaeque numquam Lucis egentem Quando& Arctuti furias cadentis, Et graues motus orientis Haedi, Et lotas currus,in equos tonantis Sensit Olympus Dum latus pullat Boreas nivali Grandine,, nimbis violentus Auster, Ille qua caelo caput, & propinquis Inserit astris, Ille securus nivis, atque dirae Grandinis, ventos, pluviasque ridet: Altior nimbis, ingente nimbos Altior Euro. Sic si gaudet Sapiens recesse, Seque tranquillus polimr Deoque: Et silens dicit sibi multa, sese Maior, orbe.
Etiam in solitudine es turbam. QVid iuuat turba procul, in remoris,
Solus ut vivas, habitare siluis mam tibi nescis dare, non datura est silua quietem.
190쪽
Sunt sui tibiis etiam tumultuS. Imminet tergo domini fugacis Turba curarum, pariterque terris Errat, indis. Sitie desertas Libyes arenas, Seu petat Colchos de inlitapitalein 'Caucasi furim, properetven gros Exul ad Indos Non miniis velox equitem sequetur Cura, nec puppim pelago volantem Nec leues mannos, neque concitatos
Audiit turbam, trepitumque Romae, Audiit plausas pedibus choreas, Dum timet sese, latitatque in aliis Dalmata silvis. Fugerat Roma, Syria questriIt Caitus ad monte proeerabat exul: Roma per longas protiighm secuta est
Qui simul duci Superum silentem Devia rupis tetigit cauernam et Portus 5 dixit, latioque lalueFida carina .
Hic mihi fessis maris ii rum Hospitam fas sit religare nauem Iamque subductae lao vinentem
Ancoram ieci stabilem , necnie illam Eruent altis hiemes arenis, Nec furor Nerei laceros reuellet, Puppe Tudeutes.. Hoc Diqitiae by Orale