장음표시 사용
221쪽
Sic rapient sic percutient sic vincula stringent: Sic ni, sic illi vulnera, totque dabunt: Sic adigent, tor, tamque alte in tempora spinas:
Haec procerum , haec rurbae Verba Iurentis erunt.
Sic rigidi scindent claui palmatque pedesque:
Lancea sic pectus per latus acta Petet. Talibus, atque aliis mens exercetur amantis, Ut lapis assiduis quem mare pulsat ac uis. Excipit hibernas clementior aura procellas: Nulla venit rebus mollior aura tuis.
Tempus, apsa dies cui non medicina dolori est Spes etiam curasin dolor ipse leuat. At tibi nil poenae rapidi fuga temporis aufert,
Nec tibi spes vllam credula monstrat opem. Nec tuus exnaurit sese dolor ille nec umquam Expletur lacrymis, egerituro suis. Inueniunt nostri centum solatia luctus: Nulla tuis nisi mors est medicina malis. Mentque licet tristes possit diuertere curas, Se tamen in ichnis detinet ipsa suis. Ipsa sibi, quae terre potest, solatia demit; Nec moerore suo posse carere velit. Non illam reciuies, non dulcis imago futuri, Non nox adueniens, non reditura dies, Non illam maternus amor, vultusque sirorum , Non patrium caelum, non Pater ipse leuat. Nate Deo, quanam possiim te dicere causa Tot mala tam longo tempore velle patia Scilicet ut serues, a quo sic sede1is, hostem', Et laesus partes conciliantis agas. Et quisquam tanto victus non cedit amoria Immemor ductiu sustinet esse tuta Sustine
222쪽
Sustinet ac curas alio traducit inanes, Sericus, quid amor, vulneraque ista velint. Vana iuuant semir praeceps quis caeca libido, Et furor, aeuitas, ambitioque rapit. Ah tibi nec mens est hominis, nec,quae tibi vi a Prima dedit, nostri sanguinis illa fuit. Ferree, si te nec spinae, nec vulnera tangunt Illa quibus cautes indoluisse ferunt. Fenee, si lacrymam nec sanguinis elicit imber Nec qui se fuso sanguine prodit amor. Hoc est quod grauius loris urebar amantem Hoc est, quod clauis, quod cruce maius erat. Metimur miseri flagris, spinisque dolorem; At nec spina dolor flagraque summus erant. Summus erat gens dura suae sibi causa ruina ἡEt tanά fructus nullus amoris amor.
c morem Christi in mediis tormentis ahae inexplebilem fuisse
EN tibi, Nate Deo, Et optatissimae tandem, Et suprema, tui testis amoris, adest. Tempus ad hoc sola quae vulnera mente tulisti, Nunc etiam toto corpore fixa geri . Nunc pateris quidquk quantumque optare solebas: Noe voti pars est ulla caduca tui. Nunc saltem pietas finem ma contigit, &, qua Se probet iascat, nil, puto, maius ha I. Sanguine sudasti riui fluxere ciuenti: Ora sinuas, vestes, ipsa madebat humus. Camillaes
223쪽
carnifices duris oneratrum colla catenis Saxa per . duras te rapuere vias. Caesus es, uapta pallus tot verbera veste,
Quot pulsat Tyriam fluctibus aequor humum.
Forian de auxisti sessis in verbera vises, Ut votis esset Par tua poena suis. Quae membris species unum iunt omnia vultuI. Pame patent saeuis ossa retecta ilagris Fustibus impacti peruadunt tempora epres, Et lacerant totuni perfodiumque caput.
Quo color, vultus, quo frontis gratia fugit Lumina Quo stellis lucidiora tuisZIsta decens sicies mulio ram verbere liuetr
Lumina sanguineo fracta tumore rubrat. Sanguine cncreti pendent super ora capilli,. Totaque nil formae forma prioris habet. Quid probra commemoremdequccxecrantia Verba, Impiaque in mores ora soluta tuos Mons quoque conspersis sanie, taboque eorum, Tot tibi poenatum meta, tenendus erat. Huc laceris quamuis humeris te ferre coegit
Impia gens duram durior ipsa Gucem. Altius o quanto spinas in temp0ra fixit, Tam grauricum quateret colla ferentis, onus b.Ah quoties ingrestias iter succum re trunco Vishs es in lacera fronte ferire solum Ah quoties stimulis foderunt terga iacentis, Et latera, & duris tum pora plia rubis Intacta fuerant, nec sectae verbere plantae Aspera pro duris saxa suore flagris. Dum foderis stimulis, huc dum raptaris Milluc, Perque salebrosas cogeris ire vias
224쪽
Saxa cibi gemias temerunt aspera plantas Ne pars mὲmunis vulneris vlla foret. Iamque ago tamsem luperato montis iniqui, Spurius e mutam Vitaque Parue fugit.
Hac pateris nec adhuc pancndi expleta cupido est. Quo 1ese tandem limne 11ster amor Respice quad redimas, pretiumque expende quod
Non homines tanti, totaque terra sumus. Soluere si preno mercem superante volebas, Plus fatis una tui gutta cruoris erat. Omnia nunc livent nunc undique de undique vulnus
Et cruor. Ah nimium prodigus ipse tui est Saltem urina ruo, quamuis minor esset amori Gratia, non omni parie pigendus erat. Cui tuus est sanguis, cui iunctua vulnera curae Atque utinam nostri summa sit ista probris Saepe etiam meriti merces iniuria tanti est: Eheu mitori messis iniqua suo sTe tamen urit amor , grauioraque ferre pararusa Pascimur his poenis, non satiamur, ais. Quas amor infligit , mea sunt solatia poenae et Hoc bene sedatur flumine Addat cinnumeris vulnera plura feram Nondum sunt omni vacuae mihi sanguine veAAQuidquid adhuc se perest,hauriat illa precor: Utque facit, mihi det faciles in amore musitu et Mercedem nostras sentiet illa pre S. Ipsos, qui faciunt, lustrabunt facta nocentes. uiuera mors culpae nostra piamen erit.
225쪽
Sic pius extenuat quidqiud peccamus, apse nostro vires crimine sumit amor. Membra quidem, lacerosque artus, corpusque fa- Deficiunt nerui, deficiuntque petas: At non deficiunt animi maioribus viso obiiciunt sese, sumciuntque malis. Vtque nouis ingens alimentis pascitur ignis, Materiesque illum vincere nulla potest: Sic alit ipse sitos, augetque doloribus ignes; Quique nihil non fert, nil satis esse putati Plura, plura pati,in grauiora prioribus optat: votaque successum, quem sibi poscit, habent. Barbaries4 Amor paribus crudeliter iustant Viribus, infestas expediumque manus. Coniurasse putes explaruit a furoris
QVid tibi vis crudelis Amor quem barbare
tandem Vulneribus statues, uitiaeque modum En iterum venis manant stillantibus artus: En iterum mulio sanguine terra rubet. Diripitur vestis vestem concreta tenebant Vulnera qua trahitur, detrahit illa cutem. Parcite carninces miserum conuellere corpus: Nil nisi iam lacerum, quod laceretis, habet Quae coeunt,horrent mollem quoq; vulnera tactum:
226쪽
Ecce tremens altari pras Ararim amices: Iamque pudo plus, Caam pom doloris habet. Ses, quod mox facies, radissim C subtrahe rem Auctorem Iehum, tequc, d3 quz tege. Ah facere, sed quem tenebris laniolirere velle Ronicio non vuli ipse urere tuo. Non minui cirpis ipse suas sed cresccredrimas o Pars bona te lucem dempta negante rincet. Carnifices, ubi nunc quamiris hordentia vela,
Tecta quibus facies illius ante fuit Quae laceros artus, vestri quoque signa furoris Pane aliqua saltem si,dicti vela ingenta
Qualicumque, precor; circumdate corpus amictu Munere pro magno vilis amictus erit. Ah de ne textum lucro nudoque negate. In ventos abeunt irrita verba negant. Eago qui foliis siluas, qui cortice trun S, Qui vestit campos gramine, veste carri.
Sic tibi se Natus, Genitor, suaque omnia nudus Immolat hoc sese victima more litat.
227쪽
Dolores chris in crucem acti. id miret prius hic aut quid dotiamve , que-
Mens abit hoόως deserit ipsa loco . Aiu hic, aut nusquam, quot sint in amore dolores; Aut hic, aut nusquam quid sit amare, patet. Ecce nens visu nudum, totisque trementem Artubus arripiunt, iniiciuntque cruci. Ah satis est poenae quid adhuc gens dira paratis Vlteriorne potest tot radus esse malis Nil vos hac species, nil vos lacerata ista rellis Corpora, nil spinis tempora rupta nouent Nil humeris crux in montena perlata cruentis Quodque suo madidum sanguine fecit iterὶ Non potuit toties, ter tot vulnera susus Vestram aliqua sanguis parte leuare sitim Nil mala tanta mouenti reicit crescentibus illis Sanguine se pascens suppliciisque furor. Ille iacet pronus, caroque dat oscula ligno:
Iniectaque tenet robora dilia manu . . Dumque tenet Salve mea inix, mea gaudia, dixi:
Aspera, sed quamuis aspera, cara tamen Tam sperata mihi quam formidata nocenti. Plura miti lacryma carnificesque verant. Corripiunt pronum, vertuntque in terga si vinum, Prelsaque nodoso brachia fune ligant. Atque ita diuersi geminos utrimque lacertos Distendunt validas adiuuat ira manus. 1 Iuncturis
228쪽
Iuncturis mora suis dant ossa fragorem: Abrumpepta humeres brachia paene putes: Nec conuulia minus crurum intemodia soluunt, inin tendum, di vim geminante pedes. Hra mihi l quis teneat lacrymas citiora mi Arinces celerum non habet ira modum. Pars teliet iniecto distentos fune lacertos,
Pars fera languinea Concucit arma manu.
Malleus in dextra est, rigidum tenα altera clauum , Alper, Mobtusa cuspide auus erat
Dira viris tacies, tonus in vultibus iras, Inque oculis facinus, quod meditantur habenti Me miserum stringunt clauos, magnoque furentes Perque manus adigunt impete, perque pedes. Rumpuntur venae, nerui rumpuntur,in ossa: Sanguinis enita fluminis Instar eunt. in geminant ictus, dum mons saxa resultant
Ictibus heu quantus transit ad ossa dolocatae homines credamne, quibus tam tristis imago Nil animum, qua sunt saxa mouenda, mouet si quibus est tantum circuit pωcordia seni, Aspiciant siccis haec in amante genis: Haec ego diuti specto, cor quod mihi durius aere est, Rumpitur, densum commilerantis habet. Proh sit prorae Pater patientem talia Natum Aspicis, Moessas iraque lentaria est
En crux aerias inim cruce corpus in viro
Tollinit in plagas omne recumbitin M. Corpora sustentant soli pendentia claui: Vulnera, quod clauis nititur, auget inuri. Ornamtum inuo vi contatura lumina viso, α mundo rassios, ossiciumque neget.
229쪽
CHRISTUS PATIENS. IIpsa quod impietas, spatium modo praebeat irae,
Horreat, admissi tacta dolore sui. Saruitiae cumulum tantis conuitia poenis Adiiciunt, tamquam crux seret ipsa parum.
Iam Deus in trunco spectabilis undique pendes: Hoc tua se dignum gloria culmen habet Quis tibi, nate Deo, patienti talia sensit.
Par animus tantis sustinet elle mali, Hoc etiam placida toleras, ut cetera, mente, Et vultu votis conueniente tuis Tam fera nec gemitus, nec vox tormentas tuuntur Ah silet usque adeo nos patiente amat.
Quis ferat haec, nisi tu, cuius patientia finem Non habet, ut finem non habet ipse dolos
Haeccine, quam toties, tota mente petisti, Totque modum votis impositura ciuies Haeccine dulcis amarities, haec illa voluptas, Quaeque suis curis gaudia miscet Amos Primum aliis votum est nullos sentire dolores, Quamque secuta fuit spes bona, sorte filii. Venantes tua poeda, seges sperata colonos, Tuta iuuant nautas littora, palma duces. Vota pati tua sunt, tua sunt solatia poenae, Summaque crudelem gaudia ferre necem.
Crux tibi deliciae, messis perata dolores, conuelli requies, palma petita mori. Musa sile, vocemque premens, nihil esse fatere, De tanto dici quidquid amore potest.
230쪽
ELEGIA VIII. Latronem in cruce seruatum omnibus 'ei exemplum esse.
Mortales sperate Dei placabilis ira est
Vinciuir,in nullos submouet illa reos. Depositis etiam prasibili clementia causis. Omnibus, atque omni tempore tota patet. Nec mihi quis steriles causetur perditus annos; Nec mihi quis vitae tempora sera sua . Nec scelerum numerum Tot sint, quot in aequore fluctus, Quot siluis frondes, ristoribusque niues; Poeniteat tantum causam dolor ipse perorat, Nec lacrymis seris vlla repulsa venit. Latro sit exemplo trunco cladebat in alto, Q loique dabat gemims, iam morientis erant. Flebat, oc ad Dominum vertebat pallidus ora. Hoc satis, ut veniam consequeretur, crat. Pro Superi' quantum gemitus valucre prccantis, Verbaque. Diuorum gaudia munus habent. Felix, innini quamuis in stipitipendes, Tam binais, facilis cui dedit astra labor Quamquam conuictus scelerum cs , quodque
Morte peris vitae conueniente tuae; At voti iam pignus habes, ouod fallere nescit: Iam, eo asperitas excidit ipsa crucis. Frangite lictores, iam ferro flangite crura: Hoc illi nullum munere maius erit. Iam se