장음표시 사용
241쪽
paene fide maius prodest sua culpa nocenti Exn i frutius crimini ipla salui
Quas meruit Deus ipse suo dat sanguine poenas: Queri saeu, pro me su inet et se reus Quam plectar meritb 'ammisque, rennibus urar, Si mea non tangat pectora tantus ardui
inatrum, Complexam nati niembra cruenta disti ' Deque α' oculis illius in ora caduntes Aipstiam lacum meass- Ecce suo laeseim rerum natura parenti Ingemit,4 ouo tu, sinere laesa doletin Sol, tam funestae ne necte scrimina caedit. Au mi illius, oraotie Acesta tegiti' βub pedibus mugit tellus conuulsa dehiscutio Masernora: ugubris fertur ad astra fragor Lugenteferrant manes tumulitque sub ipsis Et gelidos cineres tangit in ossa dolor. Non noc pestator potitit de funere quisquam Lurhina, fion lictor sicca referre domum. Qua statis a strinxit, qua vim , qua vulnera saeuus Intulis hac tundit pectora nuda manu. Parcesam turbae, quo tot conustia fecit, Hoc geniit, huc rabiem deuouet ore siliarit . Omnia cum doleant, uni mihi pectora tuostendRupibus, & scissis asperiora iugis
242쪽
Nil agimus tumidi ritu torrentis Ygurim obuia qui subitis omnia sternit aquis. Undique prorumpit sanguis, manatquς pes artus, Quoque potest velat corpora nuda modo. Non dispar membris species, citio militis ira Haec eadem flagris dilaniasset, erat. Quid potuit tantis dignum committeret celsis, Nullius culpae Iudice teste, reus Ecce tremens astat rapto spoliatas amicta': Iamque pudo plus, quam poenae,doloris habet. Sol, quod mox facies, radios nunc subtrahe terris, Auctoremque tuum, tequc diumque tege. Ah faceres: ed quem tenebris inuoluere velles, officio non vult ipse latcto tuo. Non minui orpit ipleluas, sed crescere poenas o Pars bona te lucem dempta negante foret. Carnifices, ubi nunc quamuis serdentia vela, Tecta quibus facies illius ante fuit Quae laceros artus, vestri quoque signa furoris Parte aliqua saltem sordida vela regem. Qualicumque, precor; circumdate taxpus antictu. Munere pro magno vilis amictus erit.
Ah rude ne textum lacero nudoquCnegate. In ventos abeunt irrita verba negant.
Eigo qui foliis siluas, qui conice trunc , Qui vestit campos gramine, veste carri. Sic tibi se Natus, Genites, suaque omnia nudus Immolat: hoc sese victima more litat.
243쪽
Dolores Christi in trucem acti.
QVid mirer prius hic aut quid dotiamve , que-
Mens abit fice, se deserit ipsa loco.
Aut hic, aut nusquam, quot lint in amor dolores; Aut hic, aut nusquam quid sit amare, patet. Ecce nefas visu nudum, totisque trementem Artubus arripiunt iniiciuntque cruci. Α satis est poenae quid adhuc gens dira paratis Vlteriorne potest tot gradus est mali; Nil vos hac pecies, nil vos lacerata flagellis. Corpora, nil spinis tempora rupta mouenis Nil humeris crux in montem Pellata cruentis Quodque suo madidum sanguine fecit iterὶ Non potuit toties, ter tot vulnera susus Vettiam aliqua sanguis parte leuare sitim Nil mala tanta mouent: creicit crescentibus illis Sanguine se pascens suppliciisque furor. Ille iacet pronus, caroque dat oscula ligno:
Iniectaque tenet robora Miainanu. . Dumque tenet Salve mea crux, mea gaudia, dixit: Aspera, sed quamuis aspera, cara tamcn Tam sperata nihi quam formidata nocenti. Plura loqui lacrymae carniticesque, tant. Corripiunt pronum, vertuntque in teiga supinum, Prelsaque nodoso brachia fune ligant. Atque ita diuersi geminos uti inique lacertos Distendunt validas adiuuat ira manus.
244쪽
luncturis emota suis dant ossa fragorem: Abrumpenda humeris brachia paene putes: Nec conuulsa minus crurum internodia soluunt, Dum tendunt, odio vim geminante pedes. Hei mihi quis teneat lacrymas maiora minantur Artifices scelerum non habet ira modum. Pars tenet iniecto distentos fune lacertos, Pars fera sanguine Concutit arma manu.
Malleus in dextra est, rigidum tenet altera clauum , Asper, Mobtusa cuspide auus erat
Dira viris facies, toruis in vultibus iras, Inque oculis facinus, quod meditantur, habent. Me miserum stringunt clauos magnoque rurentes Perque manus adigunt impete, perque pedes. Rumpuntur venae, nerui rumpuntur, illa: Sanguinis en riui fluminis instar eunt. Dum geminant etias, dum mons dessaxa resilitant Ictibus heu quantus transit ad ossa dolor lEsse homines credam ne quibus tam tristis imago Nil animum, qua sunt saxa mouenda, mouetas quibus est tantum circum praecordia ferri, Aspiciant siccis haec in amante genis: Haec ego dum specto, cor quod mihi durius aere est, Rumoitur,4 sensum commiserantis habet. Proh supreme Pater patientem talia Natum Aspicis, cessas iraque lentaria est En crux aerias cum cruce corpus in auras Tollimr in plagas omne recumbit onus. Corpora sustentant soli pendentia claui: Vulnera, quod clauis nititur, augerinus. Umetuum quo Sol condat sua lumina viso, ni mundo radios, ossiciumque neget.
245쪽
CHRISTUS PATIENS. IIpsa quod impietas, spatium modo praebeat irae,
Horreat, admissi tam dolore sui. Saruitiae cumulum tantis conuitia poenis Adiiciunt, tamqtiam crux foret ipsa parum.
Iam Deus in trunco spectabilis undique pendes: Hoc tua se dignum gloria culmen habet Quis tibi, nate Deo, patienti talia sensus Par animus tantis 1bstinet esse malis 3
Hoc etiam placida toleras, ut cetera, mente, Et vultu votis conueniente tuis Tam feta nec gemitus, nec vox tormenta sequuntur
Ahiudet usque adeo nos patienter amat. Quis serat haec, nisi tu, cuius patientia sinem Non habet, ut finem non habet ipse dolora Haeccine, quam toties, tota mente petisti, Totque modum votis impositura quies Haeccine dulcis amarities, haec illa voluptas, Quaeque suis curis gaudia miscet Amor Primum aliis votum est nullos sentire dolores, Quamque secuta fuit spes bona, sorte frui. Venantes tua preda, seges sperata colonos, Tuta iuuant nautas littora, palma duces. Vota pati tua sunt, rua sunt solatia poenae, Summaque crudelem audia ferre necem, Crux tibi deliciae, messis perata dolores, conuelli requies, palma petita mori. Musa sile, vocemque premens, nihil esse fatere, De tanto dici quidquid amore potest.
246쪽
Latronem in cruce seruatum omnibus 'ei exemplum ese. Mortales spei ve Dei placabilis ira est:
Vincivir, nullos lubmouet illa reos. Depolitis etiam pratio est clementia causis. Omnibus, atque omni tempore tota patet. Nec cilii quis trailes causetur perditus annos; Nec mihi quis vitae tempora sera suae iNec scelerum numerum Tot sint, quot in aequore fluctus Quot 1iluis frondes, frigoribusque niues; Poeniteat tantum causam dolor ipie perorat, Nec lacrymis eris vlla repulsa venit. Latro lit exemplo trunco pendebat in alto, Quotque dabat geminis, iam morientis erant. Flebat, o ad Dominum vertebat pallidus ora. Hoc satis, ut veniam consequercalsi crat. Pro Superi' quantum gemitus valucre precandi, Verbaque. Diuoiviri gaudia mimus habent. Felix, infami quamuis in stipite pendes, Tam breuis, facilis cui dedit astra labor Quamquam conuictus scelerum es , quodque pie fateri Morte indiris vitae corvieniente tuae; At voti iam pignus habes, ouod fallere nescit: Iam, cor asperitas cxcidit ipsa crucis. Frangite lictores, iam ferro frangite crura: Hoc illi nulliun munere maius crit.
247쪽
um poenasque novas, niloa iam sibi vulnera poscit: Solaque, quod crucier, iam mora mortis habet. ego quam curiam sic fixus in arboreistortem, Haec mihi si sentur praemia ferre tuam lAt tu quid dabitas veniam pacemque Iezari, Qui scelerum pendes, suppliciique coines Tempus adest aptum precibus dabit ille roganti, Qui iam morte sua, quod tibi donet, emit.. Me miserum rasertis vultus Dominumque scelestis Insequitur verbis, legat esse Deum. Heu cadit in quemquam tantus furora heu biquisquam Tot bonit in prono danda fauore negati Nate Deo, per ego hunc,quo nos dignatis,amorem, Per spes, quas de te sontibus elle iubes, Per genus hoc mortis, per quae tibi corpore toto Vulnera sunt animi pis nora cerra tui pHic mihi, quem spernit sibi tam demenaer iniquus, Hic mihi cootingat, te miserante, fauor: Sic, quos te pietas pro nobis ferre labores impulit, excipiat puUicus orbis amor: Sic bona spes ad te facilem, veniaeque paratum Invitet uepidos, alliciatque reos. Non tua, quae caelo miseros clementia donat, Parcior est umquam, disi milisquς sui. Nec spes destituit cuiuis discrimine nullo, Fontibus ex iisdem, vulneribusque venit. Cur ego dissidam cinae sonti verba Latroni Dixisti moriens naec mihi dicta puto. Dixeris haec, ni fatis est. Ostendis in uno, Spes deste quantas omnibus esse velis.
248쪽
HE Solum scelerata, eisque nocentior ipsis Quos ad supplicium, quod meruere, vocati Tune Deum medios inter pendere latrone Quaque illi pereunt legi, perire iube. Vt sic terum socius, qui poene est, esse putetur lSic geminas, insons ut videare, nefas Sanguine crudeles oculos gens impia pasce . Dcticit exhausto sanguine vita Deum. At vos sacrilegi iam saltem parcite linguita Quis superest odiis, sevitiaeque locus In cruce suspendi voluistis pendet in illa: Mille pati insontem vulnera plura tulit.
Morte mori lenta lenta ain morte necatis. Contenti tantis iam precor este malis. Tot quid abest poenis' deerant sua vulnera monti Scilicet. Hax linguis pars laceranda fuit. Impia gens erras Tormenta immania semper, Pluraque, quam potuit corpore, mente tulit.
Me miserum i perstant, visoque a sanguine vires, Quo deliniri debuit, ira capit. Confusae insurgunt voces, sed percipit omnes. Verba, quibus petitur, singulta Virus habent. Non sensus, animique latent introspicit illos. Quid non hinc etiam, quo cruciethir, habet Hinc amor, hinc odium cenant. Vos, si quid acerbis Restat adhuc odiis, addite vincet amor. Tollite clamores, linguisque instare proteriris, Vt, quem iactauit, se probet esse Deum.
249쪽
ν sese eripiat letho, ferroque Lenaeas Expediat plantas, expediatque manus Non illum immanes retinent in stipite claui. Qub maneat, nostri fixus amore manet: Seque, quod exigitis, non seruat, semet ut omnes. Omnes vult pretium sanguinis esse sui. Hoc est, cum minimo possit vos perdere nutu, Cur toleret lentus, dissirrualetque nefas. Noe est, cur grauius laesum irritantia Patrem Crimina, quam poenas sentiat ipse suas. Nec, quia non plectit, non plectere posse putetis. Iusta sibi longas imperat ira moraS. Hac quociue, quae fixa est, vellet mod, crimina vindex Plecteret, hac fulmen mitteret ille manu. Mitteret, ali fulmen precibus, non fulmine certat, Pro vobis pendens in cruce vota facit; Conciliatque Patrem lacrymans, Vestroque furori, Quam veniam vos non poscitis, ipse petit. Qua licet, excissat facinus quoque Ripplicat ultro, Inuidiamque suae detrahit ipse neci. Parce Pater, dixit, nec quod gens ma meretur, Morte luat partem criminis error habet. Quid facies hostem qui sic miseraris, amanti, maiestatis non memor ipse trudi Laedetis,4 laesus veniam peccantibus oras. Materiam veniae crimina nostra facis. Ipse subis poenas, poenarum praemia nobis Reddis; , ut reddas, res tibi parua mori est.
250쪽
HAEc quoque ludibriis deerant illudere morti
Debuit appolitis cripta tabella notis Cum pelagus, cum terra tibi, cum eiulat aether, Regnaque lint metris ista minora tuis; Hoc, quod enis, probro verit, crimenque putari,
Causaque supplicii debuit esse tui 1
Smpleri noc iudex, tamquam tua crimina, nomen, Et titutam mortis iusserit esse iliae: Ille tamen vero scripsit te nomine regem.
Maictas ted enim, pompaque regis ubi est An crux infamis solium tibi purpura seu ui. An claui manibus debita sceptra tui. Camifices, populusique furens, geminique latrones Sunt tibi, quae stipe regia turba latus Voxque salutantum dirae conuitia, plausus Omnia paupertas qua tibi dempsit opes Nudus, δέ irrisus,ixusque in stipite pendesci Maiestas regi conuenit illa Deo 3
Crede tamen Solyme regum rex maximus ille est Quem tibi ventiirum sexula Prisca canunt. Sit reus, inuidiae moriens sit victi ina vestrae, Ille reus, iudex vester morbis crit. Nate Deo, tibi nos, tibi quem debemus honorem Soluimus,4 solium voluimur ante tuum. Quamuis in media pallens iam morte tericiis, Quamuis nil pendens in cruce, regis habes: Maiestas non tota latci. Quod terra, quod aethra,