장음표시 사용
301쪽
Rextrorsum pueri iam retia mittite, dixit: Mittitis, Bessubitum retia mersit onus. verba suprema suis cum stans in vertice montis Diceret, hos inter tu quoque primus eras. Tunc tibi complexus iterumque iterumque ferebar, Et, quae mille dabat signa fauoris erant.
Tunc tibi prae reliquis & quid dare maius habebatr)Commisit pretium sanguinis ipse sui. Quod si sunt aliquod veniae miracula signum, Nunc quoque, quam quondam , plus tibi posse
datum est. Tunc precibus fusis, tactuque potente fugabas omne genus morbi nunc satis umbra tua est. At cum te vinctum feralis carcer haberet, quae Domino de te, quantaque cura fuit Dicta dies aderat, quae te septem manebat, Nec spes effligii, nec modus ullus erat. Captiuum aerati postes, vigilesque tenebant et Arctabant nexas ferrea vincla manus.
Aliget e caelo prest,est tibi fulgor ab illo
Protinus euicta nocte diurnus erat.
Surge age, festina, sumptasque, ait, indue vestes, Et fuge, nilque time me duce tutus eris. Vincla vetant, dicturus eras, creberque satelles Excubat aeratas peruigil ante fores :Aspicis e manibus lapsas cecidisse catenas, Aspicis obstructas dissiliisse fores. Ducentem sequeris, nec quisquam sensit euntem: Sopierat vigiles somnus,4 alta quies. Liber abis, falliis quamuis manifesta videres, Credere vix oculis te potuisse tuis.
302쪽
Ipse Deus vinclis,lit, ibi brachia soluit: Et dubitas animi vincla soluta tuta Singula quid referam veni te reddere certum De tot pignoribus pars satis una potest.
Desine pacatum persuadent omnia Numen' Deterere assiduo desine rore genas. Fors in tu hinc tua spes possit minor esse videri, Ceu Domini notus non satis ellet amor. Crede quod est Qua naufragio sitbducta carina est: Incolumis portum iam tenet illa suum.
S.Petrus causam reddit, cur lacrym temperare non possit. ARguor immerito numquam non iusta incensque,
Donec ero, flendi causa futura mihi est. Non prius hos oculos lacrymae, quam vita relinquent; Illarumque idem qui modus huius erit. Nec mihi priscorum superent si iacula Patrum, Lux veniet siccis vlla videnda genis. Non eqviaelam dubito lacrymas respexit amaras, Quem toties false laesimus ore, Deus. Ne spes deficem, ne mens incerta labaret, Mille dedit nobis signa fauentis amor. Vidi ego pacatos vultus, viibsque notaui; Plenaque blandiciis verba loquentis erant. Non tamen idcirco lacrymae suspendite cuisum Non ego, si eossim, vos tamen ire,ciem,
303쪽
Torrentes, rivosque aliquando cursus, unda Deficit exhaustis alueus aret aquis.
Nulla dies semper nimbis aequalibus humet: se' fugat Boreas nubila, sep Notus.
At vos perpetuis lacrymae mihi currite rivis
Currite quod iunciat, vena perennis habet. Vos ego, donec erunt, quae sunt in corpore, he Vos oculo findam deficiente senex. Non me, cur lacrymer, filo de crimine nata Causa mouet;quamuis haec quoque causa mouet.
flendi causam solum putat esse dolorem, fallitur, & sensus nescius ille mei est. an alij fontes, usuque inuenimus illos
Acrius ad lacWmas, quam dolor, urget amor. Re meis oculis humentes euocat imbres, Perque genas, sentis more perennis, agit.
Viuidus & feruens effusis imbribus istas
Obruitur lacry mae sunt in amore faces. Testis Iesides nobis quas mouerat issi Culpa prius lacrymas, continuabat amor. Audierat lamenta Deus, gemitusque precantis Dixerat, Vates, Culpa soluta tua est..Nm tamen idcircis lacrymas retinebat euntes, Aut minus in cursu, quam fuit antE, dolor Ducebat vigiles inter suspiria noctes, Infesta tundens pectora sepe manu. Regia noctumo rorabant stragula fletur Rorabant medio vultusvi ora die. Horrebant artus Tyrio pro murice setis, Squallidaque asperse puluere facta coma. . Tunc quoque cum resonas feriebat pectine chordas,
quod lyra pulsa dabat flebile carmen erat.
304쪽
Ante oculos illi commissae caedis imago, Et violata toti foedera semper erant. Nec quasi lenito dubius de Numine flebat: Iugis erat flendi causa fuisse reum. Qui toties, tot lacrymas, planctusque cieret,
Nesciretque modum sensus amantis erat.
Transfiga lic luget, qui fors regemque fidemq Prodidit, supplex ad sua castra redit. Si quid adhuc seperest genero mentis in illo,
In regem si non excidit omnis amor: Perfidiae quamuis concessa est gratia, moeret;
Et sibi, quam veniam rex dedit, ipse negati Seque, quod a signis vecors defecerit, oditi
Hoc memori fixum pectore vulnus alit.
Regia, qua stultur, nutrit clementia luctum; Vitaque cur misero si quoque aceita facit. Turpe licet facinus pulchris absterserit ausis, Vera tamen vox est Perfidus ille fuit. Hoc est quod eruciat, stimulisque tenacibus aegrum Conficit hoc redimi sanguine posse velit. Peior causa mea est Domini clementia maiora
Meque aliquis stemmistere posse putet Ipse mihi, Lacrimas inhibe, si dicat, obortas;
Deprecer usque adeo flenda ruina mea est. ut spes 4 veniae tot iam data pignora nobis Ire vetent illas ire iubebit amor. Non eadem est ratio lacrymas in amore tenere, Et damni sensu fortius ille mouet. Immemor cst damni, tumido quod in aequore secto Institor, amissas dum reparauit opes:
verum si quis amet, laesisse dolebit amantem Tunc quoque, cum fuerit conciliatus amor. Nec
305쪽
Nec semper lacrymas oculis dolor exprimit ille
Tempore decrescit tempore crescit amor'.
restit in immensum, si quae fert vulnera lassis, Non nisi muneribus vindicat illa suis. Contigit hoc nobis non vindex Numinis ira Periurum trifido perculit igne caput:
Nec mihi ius regni, nec summum munus ademit, Crimine quae nostro perdere dignus eram. Nec leviter saltem durissima quaeque merentem
Arguit, aut vultu tristia signa dedit. Quin etiam verbis ultro est solatus amicis, offensis visus non meminisse suae. Credibili maiora dedit; possimque videri Flagitiis illum demeruisse meis.
Quid mihi splendidius, quam quod dedit, ille de
disset, Parte fides nutu si mea lapsa foreta Si vinctum, posita iam stantem ad verbera vesta Texissem obiectu corporis ipse mei Si factis animos, promissaque magna probassem, Altaque signassem fulmine verba me Posteritas credulae, reo tot signa fauoris Et data post ruptam praemia tanta fidem Sim lapis , aut durum mihi sit pro pectore ferrum. Si mea me lacrymas sistere causa sinat. Tempore se nullo, nullis se fletibus umquam Egerit a laeso motus amore
307쪽
309쪽
minis Gallum , ire ipsis Pa . triae visceribus haerente prius paene perculisti, quam adest te
crederet. Quae virtus hostem, eadem 3elgarum spem vicit Armenteria, Cominium, Lendium Iandracum, Dix-rnuda, munitissima oppida breui tempore expugnata, auspicatissimi Martis tui suere primitiae. Interea illiixerunt Kalendae Ianuatiae anni M. C. XLvI M.
310쪽
quae tibi primae in Belgio, ut felices ac
sertumiae essent, omnes conspirantibus votis optarunt. Omnium votis adimit mea, aut potnis verbis imis omnium vota expressi quae, ne unius tantum diei essent . publici in te anioris argumenta, secuturis quoque temporibus tradere volui ut cum ea etiam superaueris,
sciant posteri quantum Lipsi tibi de
beant , a te in maioribus mi seruati. Nec ego non gratulari Musis meis pos sum,quod verae vates sierint. Falli non poterant, ubi tantam de te spem belli cae tuae virtutis auisicia secerant. Quod
si haec Vota quo oles vuku animoque admiseris, votis meis quod addam , nillil erit.