장음표시 사용
291쪽
Nec verbis stimulanda meis me Numinis ira Terruit audacem fecerat ipse timor. At frustra, quod eram, volui non esse videria Prodebat causam perfida lingua suam.
Dicebam quoties, Non noui, nosse fatebar: Contra se testis lingua negantis erat. Sed licet esse meo, quod eram, conuincerer ore,
Impietas aliud visa probare fuit. Tunc quoq; me Domini pietas quis credere possitὶ
Non est ex metito palla perire meo. Rexit amans oculos, meque inter vincula spectans plus nostri est visus, quam memor esse sui. Non toruam speciem, non prae se moesta ferebant Ora minas, culpae signa nec ulla meae. Vultus erat, qualem misereri credere possem.
Et date placandi spem mihi velle ita
quis mihi tunc Superia concussit pectora motus Sensimus ille oculus me miserantis erat. Tunc ego me demum coepi sentire nocentem: ne animo demum lux fuit orta meoe Nec mens venisset melior, nisi tanta tuisset, Et maior Domino, quam mihi cura mei. Fnistra me cre hiis monuisset cantibus ales: Sic ego, non auium voce monendus eram. Egredior laesamque fidem , mrpemque timorem Execror.& tanti conscia tecta mali. Turpiter euas, quae me quoque ferre decebat, Vincula peccando deteriora tuli.
Hinc graue supplicium periurae discere mentis Cogor, iratum quid sit habere Deum. Ex illo madet os lacrymis, semperque madebit, Et brevior luctu vita futura meo esti
292쪽
Fragilitatem agnos in riplaris.
Duebam, memini, geminos reuolutus in tam
Iordanes versis ante recurseo Lus,
Quam violem te sancta fides, victusque tan Signa ferar Domisu deseritisse mei Vertere Iordaries, flexoque relabere cursa: Deseriti Domini prodita signa mei. Nec mili, Romulei fastes, strictaeque secures, Nec mihi secerunt arma virique metum. Vocibus ane illae res mssignissima dicti Cessimus heu ubi tunc ille superbus erami Qui me laudabam, ni mil nisi magna loque F, Carnifices audax inter amaa mori. omnia spernebam, quae possent cumque timeri, Ducebamque anumis inferiora meis. Plus quoque, quam querer , demens mihi poli videbar: Concidit exiguo spiritus ille metu. Nec satani primum, quamuis terrore carere Congressum vires uistinuerim E. Nom cedit pontis . . Nec nisi multiplici vulnere victa cadito Firma diu perstar, nec iniquo pressa fatiscit Pondere Taenariis caesa columna iugis. Nequidquam vento rupes pulsatur imbri; Indriecta manet, tutaque mole sua est. Non minus his fortis credi, dicique volebam
Ruae me devieret vox satu, sti
293쪽
quod si me iudex, qudd si me plena rogasset
Curia, causa minus nostra pudesida foret. Lumina percellit septum terrore tribunal; Formaque iudicij, quod timeatur, habet.
Quaesitor, iudex, lictores, incula. carcer, Nomina sunt, quorurn terret ipse sonus. Nunc me terua leui prostrauit femina verbo.
O pudor imbelli vulnus ab hoste tuli. Si nulli dixisset quisquam Te femina vincet, Deque tuis spolium vitibus illa feretr
quoque, dixistem, Cerua venare leonem, Inque fu*am dama verte sectilente caneS. Et tamen euenit, neri quod posse negaui: Prostrati titulum cerva leonis habet. ego quam non sura, quod me miser esse putauit Flammaque de stipula quam breuis orta mea est lViribus heu adi maiora pericula nostris: Et rudis illorum, nec mihi notus eram. Quid possim, didici me causa leuistima fregit: Exitus est fastus flenda ruina mei. Intrepidus stabam stantem leuis impulit auras Sic damno coepi doctior eue meo.
Quid sumus aut qua spe meditamur grandia parui. Esse aliquid falso nostraque, nosquc ratia
Cur nos decipimus' cur novis, quidlibet ausi De nobis stulte credere, verba damus Nil magnum nostrae possiant promittere vilesqSponte sua, nullo concutiente labanti Si Deus auxilio est, tunc omnia posi, mus omnes; Si non est, sine re nomen inane sumus.
294쪽
Dolet se occasionem peccandi non vitasso. HEi mihi, cur plus quam possum , me posse
Cur nimium de me credulus ipse fui Cur ego me praeceps in aperta pericula mis ,
Nec Domini voces me tetigere mei λAdmonuit quoties Tua te fiducia perdet: Destillic vires impetus ille tuas.
Vera quidem monuit sed me meus ardor agebat: Plus sibi, quam magno credidit ille Deci Quis me cogebat sceleraue accedere turba , Quis detestandae limen adii e domus Fugillum melius lauior fuga culpa fuisset: Perfidiae causas praebuit ille locus. Hic mihi, dedecoris quae pars non vltima nostri est, Nausi agit scopulus femina facta fuit. Femina prima nouo dirum scelus intulit orbi: Perdidit humanum femina prima genus. Eritio it illa mihi mihi tempus in omne Principium flendi, materiemque dedit. illius exemplo miles quoque multa rogauit, Multaque me falso compulit ore loqui. Infestis odiis Dominus furiis lue patebat, Et quisquisicinini pars erat ulla mei. Dei ueram vires, nisi meus mihi nulla fuisset, Iii tam piλ irii tempore nosse meas. C stallus claui culter percussa lapillo Prangitur infirmis causa pusilla nocet.
295쪽
Non bene rimosae decurrunt aequora puppes :Non bene lapsantes fulcit arundo pesses. Imposito glacies oneri non apta ferendo est, Quam primo leuiter frigore vinxit hiems. Quae tat, in summa tantum fundatur arena, Subruet meuliam ventus inda domum. Per vada, per scopulos si pandit lintea venus, Fertur in exitium sponte carina suum. Corporibus sanis assiant contagia virus rQui sapit, haec vitet proximitate nocent. Discite posteritas, exemplo discite nostro Per non tentandam non dare vela viam. Nemo sibi credat, nec adire pericula fidens Audeat exitiiun, qui sibi hdit, amat. Haec mihi si monito melius percepta fuissent Non mea nunc forsan naufraga cymba foreti
ELEGI VIII. Occasionem probanda fidei a se neglectam
AH potitis nocitura mihi quam tecta subissem,
Ultima submotum me tenuisset humusi . Aut subitus languor neruos soluisset euntis: Aut ruptum cita mors impediisset iter lNon ego nunc seris periuria nostra querelis, Nec Domini flerem signa relicta mei. Impia me dines sit vicinia turbae, Et nox ambigui plena timore mali.
Quidiuiser incussi tempusq; hominesque,t umq; Pimpa mali, arauior sum mihi cause mei.
296쪽
ipse lacus causam virtutis Praebuit, quae Multa rogans ursit, quisve vel unde forem. Tunc ego ,si quando, poteram monstrare quis essem: Explorant stabilem tempora dura faein. ventorum furiis, mista grandine nimbis obuii radices altius arbor agit. Qui tenuis primum fuerat, similiique moranti,
A Borea vires concitus ignis sit. Strenuus ancipiti Martis certamine miles
Se probat implacidis nauta peritus aquis Quis tu ne nollet, quibus olim flamma pepercit Si non tentallent flammaque rexque ficiem Pastor Iessides praelit virtutibus annos, Invidiam soceri passiisis arma sui. Sic ego debueram quiduis superare ferendo Ten1poraque in laudes vertere dura meas. Nec tamen aut fornax nobis, ignesque parati,
Atu lateri fuerant tela timenda meo. Strenue bellator, verbo prosterneris uno rI nunc, atque aude cum moti e mori.
Ati: ne fortis eram, nec ad ulla perieula palleus, Diu lingua tantum res mihi gesta fuit. O quanto melius, cui nuper facta videndi Copia, quem numquam viderat ante, diem liue suum est medicum defendere fortiter ausus sem violare fui turpiter ausus egα Illi oculos tribuit, non omnibus utile munus,
Qui lacrymis causas lape dedere suis: At mihi diuinae fontem cognoscere lucis Utque Dei verum sit genus, ipse Deus. Nec miles, nec serua mihi conuitia fecit:
Acribus exceptus vocibus ille niti Bissenos
297쪽
sissenos inter proceres, sanctumque Senatum Dux egos pars nostri non erat ille chori. Non.eso P tificum vultus, quos ille, subivi; Nec mea sub duro iudice cavsa fuit. Quae me periurum verbo percelluit uno, Sordida contemptae femina sortis erat. Saephego quaerentes studui celare, quis essem Non illi pietas dissimulata metu est. Ille relaturum se nil impune sciebat; Poena fuit capiti nulla parata meo. Re sibi medio stetit in disserimine praesens e Me letiis incerti perdidit umbra mali. Heu quid agam, cum verberibus,strictoq; tyrannus Tentabit nostram barbarus ense fidem Cum mea nudatae terrebunt ora secures, Aut crux supplicio forte parata me, Cum trux impietas neos, ignesque rotasque Proferet in saeuas ingeniola necem Vt veteres redeant animi, dissidimus illis: Suspectam didici lapsus habere fidem. Tunc animos mibi, magne Deus, tunc suffice vires; Aut ego, quod timeo dicere, rursus ero.
Adgaui cantum iacvmasse tenere non possi
EVocat auroram nimium mihi cognitus ales, Vicinam quoties sentit adesse diem. Auroram, lacrymasque meas simul euocat alas, Nec lacrymis oritur certius illa meis. Tunc vitreo frondes hument, gramina rore τEt mea consueto lumina rore madent.
298쪽
Admoneor sceletis, quod ,dum mihi vita manebit, Moeroris semper causa recentis erit. Omnia tunc subeunt, tristissima noctis imago, Et scelus, sceleris conscia tecta mei. Aut ego Pontificum videor scelerata subire Limina, quoque prius, pallidus esse meni:
Aut famulos inter iurantia dicere verba Perfidus, sentem dissimulare meam: Et m ido sacrilegis moerens excedere tectis, Pectoraque infesta saepe ferire manua Et modo fulus humi, vacuoque abiectus in antro, De me, deque meo crimine multa queri. Omnia cum iubeant, Domini tamen Ora recuriant Saepius, dapsum respicientis amor. Tunc pariter red unt gemitus lacrymaeque Per ora, Ceu cata tunc primum causa fuisset, eunt Est sua vis ignis pellunt oblivia rerum, Q odq; emel factum est,non meminisse vetant. Te quoque te noliri generis lacrymabilis auctor, Tristitue dicimi non posuisse modum. Saepe dies veniens lacrymantem, saepe recedens Repperit: ante oculos arbos anguis erant. Auliis eras tangi vetitum decerpere pomum, Graque cibifera conscelerare dape. Crectibile est vilbs in qualibet arbore foenis Lumii tibiis lacrymas elicuisse tuis. Crudibile est, quoties tibi se tulit obvius anguis. Ob veteres anguis te gemuisse dolos. Sic, quoties cantat, quasi, Perti de diceret ales , Immemorem culpae non sinit esse meae. Culpa quide vetus est,sed tam noua semper oberrat,
Vt memor in lacrymas totus abire velim. Perfidia
299쪽
perfidiae nostrae, quam quondam, certior index Non surdis, ut tunc auribus ille canit. Quid tamen est illo nobis opus indice niunquam Peccati vox est parua futura mei. Haec mihi vox trepidas semper circumsonat aures: Haec mihi, quae feci, nocte dieque refert. Cumque meos renouet nullo non tempore sietus, Flere tamen luctus est medicina mei.
. o. Petrum, ut tire mis modum ponat. ΡEtre, quid assiduis delictum fletibus urges,
Nec tristi cessant imbre madere genae Causa nec id nescis tua te quoque iudice tuta est: Conciliat laesum culpa professa Deum. Non hominum ritu Deus implacabilis iras, Irarum quamuis est data causa, fouet. Sontibus est semper facilis, venisque Paratus, quos videt admissi poenituisse sui. Saepe erat in totas sparsurus fulmina terras: Unius ut lacrymas vidit, inermis erat. Rpe reos morbi in iniqui sideris aestu, Saepe armis voluit perdere, sepe fame: Auertere malum lacrymae; poenaique temisit,
Et posuit iustas ira coacta minas. cum lacrymis quaecumque Dei venit ante tribunal Causa, patrocinio lita potente venit. At tibi, quae pridem veniam meruere, Deumque Placarunt lacrymae, fine modoque carent. Utque per attrita riuum sibi ducit arenas, uuae riguo manat fonte perenni aqua
300쪽
Sic exesa tibi sulcos duxere per ora, Ex oculis imbres qui tibi lemper eunt. Non est quod metuas Domini clementia victa est: Materiem luctus sustulit illa tui. Mille notis in te veterem testatus amorem est, Qui nihilo niinc est, quam fuit ante, minor. Ille ubi post Erebi vires, Mortisque subactas, Conspicuum multas tibi luce dedit, Num te corripuit' num Vane,aut, Perfide, dixit Num memor est istis criminis esse uita Num tibi, quos dederat uestos, aut munus ademit, Quo reium arbitrio traditauimma tuo est Ne tibi men, anceps, ne spes dubitabilis effet, Quam tibi pacis pignora, quotque dedit: Ipse tibi voluit, simul atque a morte reuixit,
Deferri vitae nuncia prima suae. quoties coram dulcem faturwit amorem,
Tractandosque artus, vulneraque ipsa dedit lo quoties,ac quae tecum fuit ille locutus, Pasce meas, toties cum tibi dixit, ouest Dixerat, Amissam si de grege senserit, in , Per siluas quaerit, per sata pastor ovem: Si reperit, gaudens humeris ad ovile reportar, Inventamciue gregis totius instar habet. I tac te pastoris profugam quaerentis imago Tangit, Mamillam repperientis ovem. Repperit, inuentumque suo praefecit ouili:
Certius indicium pacis an me potusta Quid quod in assueto captanti gurgite pisces Nox erat incassum vano consumpta labore, Et radiis undas sparserat orta dies. Dexuorsum