장음표시 사용
271쪽
273쪽
o su Christum Patientem exhibeo tibi Lacrymantem
Petrum, RINCEPS SERENISSIME; siue quisdposterius argumentum pris
ris pars sit siue quod proposita Dei ho
minis mors lacrymas exigat Petrum fleuisse lego avia flens dixerit, non inuenio sed dubitari non potest, quis cingitationes illae, quae tam amaras Ῥα ennes lacrymas illi mouerunt, cistoris
amorisque plenissimae furem iniissi rudem do assequi potuissem , hae
274쪽
elianae procul dubio legentium lacty- nis spargerentur, si lituris non inde--ris notatae sese magi commendarent. Quam mallem paginas ut perennarent, lacrumis potius, quam cedro notarit
Liturae ab his fame libellum mult&-nustioren redderent , quam aut tituli
minio Garati, aut frontes pumice p.
litae, aut rubentes purpura umbilier aut alia qu-rinque felicium libellorum odinamenta. Nunc tantum absuma luctu poenitentis exprimund , quantum ab amor lacrymantis. Facundum suus quemque sensus facit nec assectus simi lis aut idem impetus a rebus propriis, in alienis venit quamquam o Deum ossensrm agere, nemo alienum recte dixeris. Communis haec omnium esticausa omnes deliquimus diuersis telis,mon diuerso vulnere dc Deum , mos dissimus. In peccante Petro se quisque
potest agnoscer Felices,qui peremu bus, i Vt ille lacrymis, quod semel admiseritur, expiare non cessant. In illos profecto
275쪽
secto rectius, quam in quemvis alium tametsi laudatissimae indolis istud con
fiusmodi lacrymae amarae radicis dul-υ cissilii fructus , moerorem in gaudium vertunt accusantis conscienti e clamoris lis silentium imponunt tribunal in terni iudicis non resormidant nec ve- naui postulant, sed obtinent O si scii tilla ab inextincto illo amantis in i di in hunc animum fuisset illapsa, nu- tutus ab illa scribentis ardor digniores Petro lacrymas effudisset. Quidquid itelςgitur, pars quota est eorum,qua pectus illud amorei dolore exaestuans ensit . crediderim Pctrum ipsum , si posteri-uu ad exemplum intimos animi sui sen testari voluisset, eos verbis aequatutum non fuisse. Habent enim hoc summi affectus , ut sentiri magis possint, quam exprimi. Quare tu agnoscaminatus viribus meis onus a me cile susce-ρtum tamen non dissido fore, ut quod
276쪽
in hoc argumento tentaui, dum curae permittent, cum affectu legas ruunt historiae, regem Pheraeorum , cum lugubrem tragoediam spectaret, e theatro
subitos proripuisse quM se ad lacry
mas commoueri sentiret Te veros haec legentem affecerint, quod serocem immitem illum animum ad indignationem prouocabat, alliciet, mulcebit tuum libellumque adeo non abiicies, ut etiam repetita eius lectio tura ubi sit voluptati.
277쪽
teccatum suum amare defeni us A fides superest periuro , poenitet, elicui Poenitet haec Causam vox agat
Cetera dicetis lacrymae, si vocis habetis Pondera, si nulla fallius arte fidem. Ite igitur, facimisque meum, culpamque piate; Non intermistis curriae semper aquis. Vtis mihi subsidium fluitis vos pectoris huius, Ex aliqua saltem parte leuati, Ontis. Ite, sed afrique modo causa immoderata dolendi est Illa sibi noctes vindicet, illa dies. Ite nihil sitis est; non si cres alis eundo Crescere collectis ut solet amnis aquis. Nonago mensuram vobis, non tempora pono, Nec mea me patitur ponere caula modum. Non moueor damnis fortunae crimit .c factis, Nil cupere. fluxas spernere doctus opes. Nec ciet nos luctus aut rapti funiis amici, Aut labes famae oon abolenda meae. Indigna est lacrymis leuium iaci a bonorum: Vitam aequaturo digna dolore mea est.
278쪽
Et quamuis lacrymis facile est reparabilis illa, Nulla tamen lacrymis dignior esse potest. Hei mihi periuro toties quod diximus ore, Mens meminisse horret, lingua referre timet. Vos uirur lacrymae periuria dicite nostra: Niciolor hic linguae voce querentis eget. Vos eritis, dum clausa mihi pudor ora tenebit,
Peccati testes, S medicina mei. Heu lacrymae viles, nostris neque lucribus aptae lCurrere sanguineae debueratis aquae:
Qualibus hac ipsa perfusus nocte madebar, Cui tanti luctus pars ego magna fui. Mens abit, morior, quoties lacrymantis imago, Orantisque Patrem forma modusque subit. Affixis telluri octilis, sparsisque iacebat Crinibus, clongas flens dabat ore preces. Illum ego, qui flebat, testor, collemque inierimm , Et, quae eruat adhuc signa doloris humum. S. viguis erant lacumata stillabant sanguine vultus Purpureus mulio sanguine sudor erat. ego quam vellem tales quoque fundere fletus lErumpe ex octilis unda cruenta meis.
Crimina, quae sontes alios fecere, piari Conueniat lacrymis sanguine nostra decer. Sanguine pro lacWmis aliena piacula floiit: Vt mea deplorem suificietis aquae'
I cruor ex oculis poscit mea causa cruor ;Quamuis nec sceleri sit satis ille meo. Et quota pars oculi sunt corporis 5 mihi possit
Omnibus exundans artubus ire cruor lEt milii sunt venae, venae mihi sanguine turgent Erumpe ex oculis unda crisnta meis.
279쪽
LACRYMAE S. PETRI. 13 Quid mihi nune prodest cum paruis humida cymbis Retia, quid patriam deseruisse casimὶ Quid, quas ei mihi victus formidine clauit, Caelestes aliis pandere posse fores
Ormiat didimns, v mq;, Nullaque non sceleri debita poena meo est Sed poenam meruisse parum est: quod torquet, de urit, illius est nostro crimine lassis amor. Offendisi illum mihi prima & maxima poema est. Erumpe ex oculis unda crue ita meis. Debueram Dominum vitae r ferre; negaui e Morte nec in media perfidus esses fui. io utinam nocitrua mihi pars pesinna nostri In mediis verbis lingua reuulsa foreti Mene negasse Deum, flexo qui poplite pronus His pedibus latices hac quoque nocte dedit Qui nobis dedit ipse suum cum sanguine corpus,
Cumque daret Memores, dixerat, estu mei. iSic memorem ille sui tanto me munere feci. Erumpe ex oculis unda cruenta meis. Sic certe flerem, si non deis more, si non De ferro nobis pectus, maere foret. Interea dum vota nihil conceditur ultra Ex oculis saltem curtite semper Uine: Qualiter aeternis manant e fontibus unda, Quae ver numquam deficiente fluint. . o Tempus erit, cum vos sanguis fortasse sequetur, Si modo non fallam rarius, ut ante, fidem
280쪽
ELEGI II. In flecu eo se accuset.
RVpes dura, mei verissima cordis imago, Honida, sed lacrymis apta latebra meis: Ad te vini venio lethali saucius ictu,
Squallidus immissis cellaic ora comis. Accipe me,profugumque tuo precor abde iubassis Et referant gemitus concaua saxa meos. Tu mihi descit sedes it curior aula, τ . . Non sic, qui iurius plurima quaerat, eis. Hic licet arcanos animi depromere sensus: Has inter tenebras tuta queret mea est.
Hic impune licet quis sim, qualisque fateri: Hic mea me tutis erodere lingua potest, Ille ego sum miles verbis animosus kaudaxi Et solo fortis,oinitie lepus iners. Ille go sumptima quemltrauit femina voce 'Oblitum Domini,cum Dominoque mei Qui nil sum veritus, tantum ne cognitas ectra, Perfidia testem p vocare Deum. O testis, i. dexque meae certissime cidpir, Quis de me sensua si meus, ipse vides. Nunc ego te melius tesim, o iusta doloris c uar ubi causa mei, tam a o ipse rat Hic s. hos gemitus, ct quidquid disiimui ρ Has lacrymas octilis aspicis pie tuis. . . indulscsiculi, casus tostaria nostri b O spes, o cymba sidcra certa meae lIn tantis animi tenebi is vos prima Ditis Lux milu seruatus vestrum ego dicar opus