장음표시 사용
281쪽
LACRYMAE S. PETRI. FSyis oculis, qui me lapsum monuere, gementem Aspice: placandi spes venit inde tui. Aspice lugentis speciem vestesque sinusque, Antraque de lacrymis humida facta meis. Aspice lallatas tundendo rectora palmas,
Et mcurat vultus moesta figura tuos. Non precoraritiquo quo non sum dignus, honori Reddi, nec regimen puppis habere liue. Clauum alius teneat remis ego perfidus addar: Est mihi, quae remos torqueat, apta manus. Non ego seruitium, quantumuis vile, recuso: Dummodo sim tecum, quidlibet elle feram,
Veniam delictipetit. I Ene ego littoribus, linoque assuetusin hamis,
Ad tua de mediis regna vocatus aquis; Tene ego sustinui periuris hedere verbis Et Dominum toties esse negare meum' Haec mea magna fide. sic vita carior ipsa Tu mihi Diic nostra morte probatus amor Tu mihi te, caelumque, casae cymbaeque relicta Das pretium; despuduit me tamen est tuum. Menestiit puduit certe tuus esse negaui, Ausaque, Non noui dicere lingua fuit. Certe go iuraui de te nil scire, nec ullo Foedere coniunctum te mihi, meque tibi. Quis tibi tunc sensus de me fuit acrius urens, in m quod nos dedimus, non, puto, Vulnus . , D 4 Debuit
282쪽
Debuit hic cumulus poenis accedere tantis, Vt tibi pars essem summa doloris ego Non tantum doluere tibi saeuistima quamuis Vulaera quam lingiue perfida verba meae. Qui placidas tuerin media inter verbera vultus, Peccato coepit Distior esse meo. Inde tui sensus creuit sine fine doloris: Vnde tuus creuit, crescit Minde meus. Militiae pars prima tuae tua signa res ut Prendus hoc caelum, terraque serre potest Parce Pater; neque, quod menti me fulminepride: Nec mihi sub Odibus rupta dehiscat humus.
Parce precor mea me lati, heu periuria plectunt: Illa tuo graui , tulmine poena mihi est. Vilibus ut totis in me tua detonet ira, Mens ibi ut plicium perrida maius erit.
Qiiod redimi altem flammarii vindice posse uitam cuperem flamma vindice posse mori lHei mihi, cur volui me fortior elle videri 3 Hei mihi, cur umquam lingua locuta mea est
Cum mihi calcatum vestigia terre per aequor Posse datum est, tutam tu dedit unda viam Cur in piet a tulit cili me , quod coepit eunti Cedete, non totis obruit aequor aquis tQuantum perfidia mecum petiisset in illo lQuanta sub his mecum culpa sepulta foret Securo nunc vostra gradu me terga prementem In quantos luctu lullinuistis aquae lNunc ego naufrapiunt pallius sum tristius illo, Quo mare diductis me tumulasset aquiis. Parce Patet mediis iactor dum naii fragus undis
bi me non recipis, quis mihi pinus erit
283쪽
LACRYM E S. PETRI. Tuae mihi ta super, tabulam ne subtrahe nanti,
Nec dura semitus aure rePelle meos. Semper habent aditus ad te suspiria molles:
Ad te, ne pereant, qui periere, Voca
Quodque uua cum sis hominum iudexque,paterq;,l raecipue titulum nominis huius amas. Iuditas omcium est punis ignolceie patris: Si mihi, quod minis omnibus esse , pater. Hoc eris hoc potius cesebrari nomine gaudes: Naturae pietas conuenit illa tuae. Novi ego te, quammMoties te nosse negaui: Dirus,in placido respicis ore reos. Tardus es ad poenas, , quae non mittere mari .
Invita mittis ruimma rara IIvum .
Lesus eras, memini: Iusto te ulmine scilDiximus offensa est mimine dignatum P rine, dicebas ut d sitor ciris, Mn- iNon est ingenii spiritus ille meti Profuit hoc illis prosit mihin testis atrioris Exemplumque tuae vim pietatis Gilla mihi pietas misctos solantis inhaerer, Q Sos labor, aut animi triste grauaret onus. Ad mea, dicebas, celares precepta veniter Quisquis eris, nostra vetus abibis ope. Hac esto spe fretus venio. Mihi erimina pondus Sunt mea mens isto victa labore gemit. En Venio tu quo premimur, citare laborem: Mole quod immensa me grauat, auser onus A quid agam, tua cum supplex ante ora iacebo An potero lingua pauca tremente loquit Haeccine, quae toties te lingua est ausa nesare, Perfidiae, poterit dicere, parce meaς
284쪽
Vt puto, non poterici verba imperfecta relinquet, Et riimpet medios victa pudore sonos. Sed licet haec taceat,semitu laconiaeque loquantun Hae quoque si delint, ingemuisse sat eu Tu gemimm meditata magis quam verba requiris Hic index animi certior esse iolcti
Vt flectat vincatque tuam, quam deprecor, iram, Facunda mutus plus valet arte dolor Sic venio supplex , quamuis peccasse dolentem Me meus an intra detinet antra timoia pater hoc tantum, veniam concede dolenti Et lacryn ras nothio mitis in ore vide. Per qua te genuit,verissima cuius imago es, Et qui te voluit, quod sumni, elle, at m, aut, nos ut seruus vitam te perdere ullit, Qui vult nos pretium sanguinis esse tui: Perque tuum, quo vile penus dignaris, amorem, inite, quod modo fers, Ierre coegit onus Per quos iam pateris, per quos patiere dolores, Dum peragis nolita grando salutis optiri Sic testata tuum celebret clementia nomen,
Araque sit miteris semper aperta reis: Sic quo scire dedit genitor niihi, Vesper de ortus Te genu&elie Dei credat, Meile Deum: Exemplo sic quisque meo speruique sciatque
Littora nauti agio tuta patere tuo:
Sic parere tuis alluescat legibus orbi S, . Et pietium mortis non it inane uiae,
285쪽
Nimiam se fiducram argu ιζ.QVid miser haec lacrymis inuestu saxa fatiga.
Tam gratiiter a b Numine flere parum est. Non bene corrigitur lolis ignavia votis Magnanimus votis quilibet esse potest. Si bene poenituit, factis testare dolorem
Laesa semel factis est reparanda fides.la plusquam lacrymis commissunt dilue crimen. I, repete intrepido tecta relicta pede. Hic flendi locus est hic te peccasse fatere:
Nec premat ignauus libera verba timor. Hic te periurum, mentitumque omnia dicas Hic flens da fidei pignora ceria tua . Illum ego, dic noui, toties quem nosse negaui, pro quo non metuam, vivat ut tele, mori. illum ego, dic, vidi subito compescere ventOS: Illum ego tiirbato ponere iura mari. Cttna voluit, vacuis panes creuere canistris:
Cum voltat, liquida vina fuistis aquae. Illius in laudes rupere sillantia muti; Equato claudi lubsiliere pede.
Debuit huic ilicem caecus, te matris ab aluo, Seu morbi vitio luminis orbus erat. Saepς Erebi furiae vo ira tremuere iubentiS, Corporaque inuita deseruere fuga. Saepe cadaueribus conspectis Vivite dixit: Nec mora vivebant, qui modo unus erant.
Qiiod loquor, & spiro, quod initimin sidera caeli Aspicio, quod adhuc vivimus ille devit.
286쪽
Talibus atque aliis culpae si cura planci Est tibi perfidiae verb refelle tuae.
Hoc placet,hoc fixum est .visint quaecumq; fatebos; Utque animi nobis, sic satis oris erit. Imus, obstantes certum est perrumpere tum Si perimati fidei mors mea pignus erit. Imus,4 in media moriemur fortiter aula: Perfidiam miles vindicet ense meam. Forsan intrepido conferta per atria gressu Euadam Domini cara sub ora mei.
Hic ego perfusus lacrymis, plenusque pudoxii
Prouoluat supplex illius ante pedes. Hic ego delicti veniam nui uerba dolentis Impediant lacrymas voce trementes an Aut mihi placatum felix audacia reddet: Aut animi testem conscius huius erit. Quid loquor incautam malefido in gurgite puppissi Ad scopulos fractam lit latis esse semel Hi Crat, hic, memini, qui me inodo perdidit ar Impetus hic idem magna loquentis erat Non tamen aut nudos Romani militis ens Aut populi timeo Pontificumque minas
Me timeo mihi sum plus istis ipse timendWi Mobilitas animi iam mihi nota mei est Tam multos inter quos isgi turpiter, hos βHostis ego mihimet nixamus ipse fui, Nemo potest nobis inmiti, fac velle iocexζε Qumtum ' conuine, iam nocuisse mihi P xine, si milum refero: tubus ante naiadi In tabula, merito naufragus horret aqua Dinoue mihi funestasi abominor aris.
Hic meas, d vires procubuere meae.
287쪽
Desino satis est crimen lugere sub antro, Ne virtus herum sit mea flenda mini. Infelix, quem stulta sui fiducia inlut: Illa fuit nostri prima fauilla mali. Hoc perdet multos, hoc multos perdita ant Metiri fastu magna pericla suo. Omnia spondentem de se sibi, nilque timentem,
Expertus moneo certa ruina manet.
cissem seum orbi mam sesal. . f Loquar an sileais dolor hoc, pudor impedis
Mens variat motus, nec capit aegra suos. cede pudor, iustoque animi iuccumbe dolori. Et pars sit poenae rulpa prosellia meae. Admonitu quamuis luctus renouantur amari, Eloquar infelix dedecus ipse meum. Nox erat, montem Dominus de more petebat. Certus in hostiles sponte venire manus. Quos ego tunc animos, quos sensi pectoris ignei ule meis maior viribus ardor erat. Ipie ego te calus, dixi, comitabor in omnes, Pro te, vel tecum certus: ipse mori. Insurgat Solyme, totis vomat agmina portis, Miles ego tecum eastraque solus ero. Diffugiant alii, tene biisque incte Iegantur
Tergaque militibus dem sua pectus ego. Hoc caput obiiciet turinis se pluribus, uum: Non ego de timidis, res ubi poscet, ero.
288쪽
Hei mihi, qui breuis hie fuit& temerarius audi Quam leuis & mendax impetus ille suill omnibus exemolum fidei fore grande videbar: Elima perficita duxque caputqile fui. Viderat hoc in me vitium, qui prospicit,niis
omnia, cui melius, quam mihi notiis eram. Viderat i Vanis caue ficiere viribus, inquit, Fortiaque infirmus desine verba loqui. Haec nox hos animos, ne tu te falle, probabit, Conscia perfida saepe futura mae. Quantum animis erroris inest non sensimus ipsum, Ceu falli posset, vera monere Deum. Obstitimus monitis Prius aequore silua sub alto Crescet, in summis, diximus, alga iugi , Quam te destituam. Non sum desertor amoris Testis erit fidei resque locusque meae. Interea trepidans, & pallens morte futura Innocuas Dominus tollit ad astra manus.
Quae species orantis erati reuerentia pronuan Strauerat erumpens patierat ora cruor.
Humebant clines, humebat sanguine rictus Sanguineis sultis humida vestis erat: Collaque, Hestesque humeri, totumque precas Vndabat millis anguine corpus qui . Sanguine rorabant stillantia gramina circum: Sanguine, ceu rivis, sparsa rubebat humus. Dum pauet, talici, dum ει udatque situmqης Supplicium ante oculos iam moriturus habe Non potuit species me tam milἰranda tenere, Quin grauis obrueret lumina fella copor Solicet hac virtutis erant prauudia nostrata Sic mea se prunum visa probare fides.
289쪽
Impetus audaces instruor ense manus.
Quid frustra sortes fuimus quid inutile ferrum Strinximus' haud illa tempus egebat ope. Barbara gens instat, stimulisqueri verbere si uri Vinclaque diuinas addit in archa manus. sponte sua vinctus rapitur tot ab hostibus unus , Mitis ab infestis ut solet agna lupis. sic, ubi cognoui, quod se permitteret hosti. Et sibi, quam poterat, ferre negaret Pem, Tum vero extimui stabam sine languine pallens. Attonitoque dia nil mihi mentis erat .. Quid facerem' sequerer mucro timor obstat a
Terga darem prohibet vertere terga pudor. Ardua res, Domini sortem quamcumque subire , Inque cadem captas addere vincla manus..ed tamen auelli, nec scire quis exitus illi Immineat, non est poena priore minor. Mens incerta diu dubiis affectibus errat: Quidque velit, nescit nota nec ipsa sibi est. Sic ubi discordes exercent aequora Venti, Huc agit atque illuc venciis desunda ratem. Nil mihi, quod sequerer potius, ligeremve, subitari Res est mentis inops cousiliique timor. Cedis amor fugis, comitumque exempla secutus,
obscure noctis munere, tuta peto.
Mox dubitans, medioque inhibens vestigia cursu, .Quid facis ah dixi quo miser, unde iugis Quid nisi mors superest, vitam si deserisapiam Ziam pietas nullo concutienda metuῖ
290쪽
Spirim hic ille est omni discrimine maiora Haae sunt militia splendida facta tuae λVincit amor redeo sed non bonus auetur eunti, Plurima dum subeunt, pes mihi tardus erat. Et sequor, timido moueo vestigia passii Ire iubebat amor, lentius ire timor. Et iam contigeram celerati limina tecti, Limina tam timido non adeunda pede. Ingredior: vires animusdabat; at mihi quantos Et pudet,& dicam quam prius, ille minor. Ah quoties finxi vultum, voluique videri Fortis, Moccultos dissimulare metus lAh ouoties oculos nostris in vultibus omnes Esse natus, nostri conscia signa dedi lHeu, quam difficile est animum non prodere vultui Hic aperit quidquid cura timorque tegunt. Prima foris custos praesensit serua, quis essem: Prima mihi, Capto tu comes, inquit, eras. Protinus vestrepidas vox haec mihi perculit aures, Pallor in attonito plurimus ore fuit. Ille refutabat linguae mendacia pallor, Plus prope me patrio prodidit ille sono. Nil ea, dixit, agis Galil eum lingua fatetur Te tua te, qui sis, teste negare potes obiich e ipsum nobis mox alter, alter;
Et, coniecturam quo tueantur, habent.
Tum veris e en periuria fundem lingua Gepimus,4 diris dedere mille caput. Nec memini vidiae, nec est mihi nomine notus :Et peream, si non haec ego vera loquor. Perque Deum,perq, omne facrum,mc nosse negaui Horruit ad voces impia turba mea . Nec