Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

21쪽

PRAEFATIO. Tienses, quam si quis res, ab iis in isto bello gestas,

simpliciter et sine fuco narraret. agnopere e miror cuiquam in mentem Venisse, Eschylo propositum fuisse ut ostenderet cladem Persarum ortam esse e nimia eorum fiducia ac superbia, adiis merito castigatis. Nihil tale cogitarat poeta, qui nullum alium sibi finem proposuerat, quam ut avidae Atheniensium φιλοδοξία gratificaretur, popul ut placeret quam fecisset fabulam, et sicut ἀντιδιδασκαλους vinceret. Quare nihil aliud, ut mihi quidem videtur, AEschylo agendum restabat, quam ut rem sibi propositam simpliciter, quantum ad actionem pertineret, magnifiCe quantum ad imagines dictionemque, tractaret. In quo perficiendo ter tantum contra id quod verisimile fuit peccantem eum deprehendi primo, quod circa prologi initium Chorus testatii nullum ab exercitu nunCium Susa pervenisse; deinde, quod Darii umbra penitus ignorat qualis sit ista clades quae Persarum gentem afflixit; et tamen paucis post VerSibus narrat quomodo erxis exercitus delubra Deorum disjecerit, ipsiusque Xerxis absentis Vestes

laceras describit; porro quod horus de Dario loquitur, quasi nunquam in expeditionibus bellicis

fortuna minus prospera usus esset. Quod Vero

rimas sacrificiis Graecis utentes induxit poeta, id

Wisland in Prooemio ad suam ersarum versionem editam in Museo Attieo, Lips. 1802.

22쪽

M PRAEFATIO. ex necessitate rei factum; et non est eo nomine

culpandus. Est autem fatendum Eschylum in ersarum exodo aliquantum a dignitate tragoediae descivisse Valde enim ridicula est Xerxis Persona Cum lamentis suis, et laceris pannis, et Vacua pharetra sed longe magis ridiculum Chori obsequium, dum varios doloris exprimendi modos, a Xerxe edoctus, adhibet, V. 1039. et Semi e rum hoc a poeta consilio factum fuisse arbitror, ut Atheniensibus risum moveret; et nescio an eodem fine totidem finxerit ersarum nomina, quae aures Atticas ludicra quadam scabritie titillarent. Videmus igitur quaedam veteris tragoediae, quae Circa res ludicras Versabatur, vestigia. Eadem fere Culpa, nam Certe culpa est, uripidi objicienda, qui locum plane comicum posuit in Oreste V. 152O. Hac nimirum in parte peccavit uterque et eodem jure, quo Euripides dictus est, etiam 2Eschylus ρακιοσυρραπτάδης dici potuisset. Est autem notabile, ' verba sunt Tyr hitti ad Aristotelis Metic. p. 135. V in Eschyli ersis, quae acta est Archonte Menone, Ol. LXXVI. 4. multo frequentiores interseri trochaeos, quam in

Aristoph. an. 842. selaylus uripidem compellat,

tarum vitio vide elegantis ingenii virum, duardum opteston in Praelecti Academ P. 226.

23쪽

PRAEFATIO. In ulla quae exstat Tragoedia iandem vero ex antiquissimis earum quas habemus fuisse constat, ut pote in qua tertius histrio nusquam apparet.'Quantum ad trochaeos attinet, si tetrametri innuuntur, de quibus loquitur Aristoteles, memoria

virum egregium fefellit nam in hac tabula non se uentiores quam in priore ex Euripidis Iphigeniis interseruntur. Neque in Supplicibus quidem fischyli tertius histrio usquam apparet quippe

is, qui Danai partes sustinet, cenam linquit post v. 772. ut personam induat caduceatoris, qui post sexaginta versus intrat. Idem vero mox exit, et post alios triginta versus iterum Danaus prodit: sed nec tetrameter trochaicus in ista fabula reperitur. aEschylus quidem tertium histrionem induxit, sed non nisi post Sophoclem, et ab illo edoctus, judice Tyr hitto. Sophocles ero, Secundum armor xoniense, tragoediam primum

docuit Ol. LXXVII. 3. Archonte psephione, vel phepsione, et ista ipsa fabula Eschylum vicit, uti liquet ex lutarcho in Cimone P. 884. Ergo Persae, quae docta est l. LXXVI. . tribus

tantum annis Sophoclis tirocinio antecesserat, quum ipse Eschylus per annos septem et viginti artem

Suam exercuisset; quare nescio an satis accurate dici possit artis recens natae rudimentum.

Si quis veri id antiquitatis vestigium esse eredat, quod prologus per anapaestos exorditur.

24쪽

M PRAEFATIO.

meminerit idem postea fecisse Euripidem in prima Iphigenia, modo germanus sit iste prologus de quo tamen valde dubito. Sed notatu dignum est, in duabus certe antiquissimis quas habemus Tragoediis, ersis et Supplicibus, horum rologi ossicio

fungi; unde constat Tragoediam isto tempore non agnoVisse omnes regulas quibus eam postea Circumscripsit Aristoteles, e quibus una haec fuit, Προλογος μεν, μέρος λον τραγωδίας το προ που παροδου, ubi vide TyrWhitium. Notari etiam potest in nostri yrmidosin prologum per anapaestos horum egisse. Marpocratio V. Προπε Nκοτες. Τάδε με λεύσσεις, φαίδιμ' Αχιλλεῶ, Δοριλυμάντους Δαναων μοχθουS, Obς - προπίνει ' είσω κλιωίας. Sic enim melius suppleri existimo quam per Valesii correctionem, υς προπεπωκας. Idem de Prometheo Soluto verum esse, a nemine adhuCobservatum est: sed id aperte declarat rocopius

de Beli. Goth. IV. p. 579. A. ἀλλὰ καὶ δ τραγωδιοποιὸς Αἰσχυλος εν τω IΠρομηθεῖ Λυομενιο, ευθυς ἀρχομενος τῆς τραγ 3δίqς, τον ποταμον Φασιν τερμονα καλεῖ γῆς τε τῆς 'Aσίας καὶ τῆς Eυρωπης.

Nempe sic loquebatur horus e itanibus constans, cujus Verba conservavit Arrian. eripi p. 12. οἱ

Tιτανες προς το Προμηθεα καταλεγουσιν οσην

25쪽

PRAEFATIO. xv μεγαν τη δ' Aσιας τερμονα Φάσιν Ope excerpti Ρrocopiani locum sic restituo; Τῆς με διδυμου χθονος, πώπης

Μεγάλης ἡ 'Aσίας τερμονα, Φασιν.

Ex eodem prologo desumtum est insigne fragmentum apud Strab. L p. 33. Ratio autem, cur tetrametri trochaici intersis frequentiores interserantur, haud absurda reddi posset, imitatio tragoediae hrynicheae, si Verum

esset id quod tradit Suidas m nichum tetrametri inVentorem fuisse quo quidem re ipsa nihil falsius

esse potest, quum diu ante re nichum istiusmodiversibus usi sint Archilochus et Solon et, quod Aristoteles tradere videtur, omnes ante Eschylum tragici Sed ad rationes chronologica red muS. Acta est tetralogia restea Agamemnona, Choephoros, et Eumenidas complectens, Ol. LXXX. 1. archonte hilocle quod ex testimonio constat auctoris Argumenti in Agamemnona. erti autem non antecessisse Septem contra Thebas docet, ex didascaliis, interpres ad Aristoph. an. 1O26.

Quare Eschyleae, quae supersunt, fabulae SeCundum ordinem chronologicum didascaliarum sic erunt digerendae. Supplices, ersae, rometheus, Septem contra hebas, Agamemnon, Choepliori, Eumenides. In tertio loco posui romethea Vinctum, cujus mologum tres minimum histriones

agebant, quia ejusdem cum Persis tetralogiae pars

26쪽

M PRAEFATIO.

erat Prometheus Πυρκαευς , drama Satyricum, quae veluti praesusio fuisse videatur ad graves istas ac sublimes tragoedias, quae a rometheo nomen habuerunt. Ante Agamemnona Certe ponendus est Prometheus, quia Eschylus, statim post Agamemnona actum, solum vertisse dicitur. Sed in hac quaestione nonnihil subest dissicultatis diversa enim a diversis scriptoribus de Eschyli exilio relata sunt. Antequam ad alia accedam, Videamus Suidae verba, qui narrat eum idcirco in Siciliam demigrasse, quod, dum fabulam exhiberet, ruerent

subsellia δια το πεσεῖν τα κρέα ἐπιδεικνυμιενουαυτου, quae Stanteius, caligero obsecutus, sic interpretatur. Subsellia frangere dicebatur qui non stetit, sed exeidit hoc est non placuit.' In quem errorem tantos homines incidisse miror. Equidem nihil apud scriptores Graecos inVeni, quod huic interpretationi faveat. Quinimo falsam esse planissime demonstrabunt ejusdem Suidae eadem fere verba in V. Πρατίνας, unde colligi forte potest hanc calamitatem isto tempore accidisse quo

AEschylus cum riatina certaret. Πρατίνας οιηροτη τραγωδίας ἀντηγωνίζετο δε Αἰσχυλα τε καὶ Xοιρίλω ἐπὶ τῆς βδομηκοστῆς 'ολυμιπιάδος, καὶ πρωτος ἔγραψ ε Σατυρους ἐπιδεμνυμενου δὲ τουτου, συνεβη τα κρέα, ἐς in εστηκεσαν οἱ θεαται

Arguae ad Perias.

27쪽

Libanius Sophista in Argum ad Demosth. Olynth.

Ι. Ου ἄντος το παλαιὸν θεατρου λιθίνου παραυτοις, ἀλλὰ ξυλίνων συμπρογνυμενιον κρίων, καὶ

πάντων καταλαμβάνειν τον τοπον σπευδοντων,

πληγαί τε ἐγίνοντο, καί που καὶ τραυματα motius. I. ἱα τα ἐν τῆ ἀγορα, c; ' ἄν ἐθεῶντο τους Διονυσιακους ἀγῶνας, πρὶν ἡ κατασκευασθῆναι oἐν τῶ Διονυσου θεατρον. me ferebant

etiam subsellia solidioris theatri Aristoph. hesm. 39ο de Euripide, Που ν ουχὶ διαβεβληχ', που περέμβραχ' εἰ πι, θεαταὶ καὶ τραγωδικοὶ χοροι-Ως

ubi minus recte editur καὶ τραγωδοὶ καὶ χοροι Veram lectionem conservavit latonis Scholiasta p. 88. Cf. Hesych. V. Ivsori et auctores ibi allegatos. Quod si subsellia ruerint quum Sschylus et Hatinas concertarent, id certe non essecit ut in exilium abiret quare alia caussa quaerenda est. Dadit autem lutarchus in Cimone l. c. schylum, quum in isto certamine, de quo supra dictum est, a Sophocle Victus esset, non multum post prae dolore in exilium abiisse quod non ideo quo pacto Verum esse possit, quum psephionis annus esset Olymp. LXXVII. 3. tetralogia vero Orestea acta sit olymp. LXXX. . Denique Auctor Vitae ejus anonymus ait nomnullos tradere Eschylum, quum a Simonide in

28쪽

XVIII PRAEFATIO. certamine quodam elegiaco superatus esset, solum

Vertisse : quod manifesto falsum est, siquidem Simonides diem obiit l. LXXVII. nusquam alibi de certamine elegiaco quidquam relatum Vidi. Vicerat quidem Simonides, ut de se ipse testatus

est, archonte Adimanto l. LXXV. 3. quum chorum quinquaginta virorum docuisset. Sed hunc chorum fuisse dithyrambicum, non tragicum, ConStat ex epigrammate apud Bentleium Diss de halar. P. 3O2. ut mirer Schneiderum, Virum eruditum, narrantem in praefatione ad Xenophontis Hieronem, Simonidem Victoriam tragicam consecutum esse. Quin isto ipso anno, archonte Adimanto, Phrynichus Ρhoenissas docuit, quod a lutarcho discimus, et, uti par est conjicere, Eschylum Vicit unde error fortassis eorum, quos Vitae scriptor memorat, ortum

habuit. Quod autem tradit Suidas, Simonidem tragoedias docuisse, id nulla fide dignum, et, ut

opinor, ab indocto quodam homine profectum est, qui Simonidem tragicum fuisse credidit, quia se χορον λιδαξασθαι assirmat; quae formula non minus de dithyrambopoeis usurpabatur quam de Poeti' tragicis. ' Chamaeleo p. then. IX. p. 374. A. 'Aναξανδρίδης διδάσκων ποτερθυρα uβo 'Aθην σιν

29쪽

PRAEFATIO. xlxάσματος. Conser ipsum Simonidem LXXVI. 2. 6. Quare neque ob hanc caussam Eschylus in Siciliam fugit. Superest quarta, nec tamen illa satis idonea, quam suppeditat, idem Vitae auctor. Innuit enim nonnullos credidisse poetam patria se orbasse, quia quum in Eumenisi agendis Furias sparsim in scenam induxisset, infantes aliqui praemetu exanimati sunt, et gravidae mulieres abortum fecerunt. Gadit etiam Ollux istam repraesentationem Atheniensibus ansam praebuisse legem sanciendi, quae Chorum tragicum ad minorem numerum redigeret, quum antea ex quinquaginta constitisset. Quod si verum sit, quid dicendum erit de Scholiasta Aristophanis ad Equit. 584. qui ait tragicum chorum ex quindecim personi Constare, additque, o Αἰσχυλος 'Aγαμέμνονι, quae fabula eodem die quo Eumenides acta est λ Quidquid de hac re Statuatur, Certum esse videtur, AEschylum isto anno, L LXXX. . solum Vertisse, et diem tertio fugae anno obiisse consentientibus in hanc rem Chronographomarmoris Oxoniensis, Scholiasta ad Comici Acharn. o. et Vitae Auctore Anonymo. Sed quoniam Chori menti injecta est, lectorem aliquantulum morabor, dum meam de hac quaestione Sententiam paucis declarem. Totum illud commentum de terrore spectatoribus injecto, et de

' De hac quaestione plura dedi ad Argumentum Agamemnonis.

30쪽

xx PRAEFATIO. lege ista occasione lata, rejiciendum puto neque enim quinquaginta Furiae plus terroris incussissent quam quindecima quum spectaculi horror non tam e numero Chori quam ex apparatu penderet. Hunc autem terrificum fuisse liquet, tam ex ipsius Poetae descriptione, quam ex Pausaniae loco I p. 20.ed Ald. πρωτος δε σφισιν τως Ευμυενίσιν Αἰσχυλος δράκοντας ποιησεν δμιο τως ἐν τῆ κεφαλλωι5ίν. Valde autem dubito an in modicis, quibus Eschylus instraverat pulpita tignis, locus esset quinquaginta Furiis. Quinetiam tantum abest ut quinquaginta Simul in scenam prodiisse putem, ut certum mihi Videatur, ne quindecim quidem, sed tres tantum, in orchestra constitisse. Neque enim credibile est AEschylum in patriae supersti ae mythologia tam

audacter innovasse, ut numerum dearum, quas Athenienses summa cum religione Colerent, ex tribus ad quinquaginta augeret Vere enim ObSer

' Quum haec scriberem, nondum videram Boeckhi de Tragicis Graecis librum, eidelbergae editum a. 1808. Citat ille Bottigeri scriptum quoddam Teutonicum, ubi vir ille antiquitatis peritus, historiam de terrore ab Eumenidum choro incusso sutilem esse contendit, quia Athenis mulieres ludis scenicis adsistere non solebant. Quod quidem non satis accurate dici observavit Boeckius, siquidem Plato Gorg. p. 5O2. D. poesim dramaticam Vocat ρητορικήν τινα

προς ἡμιον τοιουτον Io παιδιῶν τε Muio καὶ γυναικων κω ἀνδρων καὶ

δουλων καὶ ἐλευθέρων Alibi etiam inter speetatores tragoediae recum Sentur οἱ πεπαιδευμεναι των γυναικων. Docet nos Aristophanis inte Pres ad Eceles 22. mulieres impudicas certas quasdam sedes lege

definitas habuisse, decretum suadente Sphyromacho, δεῖ τλ ετα--καθιομένας λαθεῖν. ihi vero nondum liquet matrona Atticas, florente adhuc republica hujusmodi spectaculis intersuisse.