Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

41쪽

PRAEFATIO. XXXIni fallor, poetae non licuisse nomen λος inserere sine magno elegantiae dispendio, quum proxime praeivisset dativus ἁλί, ex quo manifesto repetendus est genitivus. olim autem de hujusmodi elegantiis, quae merito in dubium vocari possint, nimis subtiliter disputare, Igschylove artificia inscribendo tribuere, qualia ab istius aevi simplicitate

prorsus abhorrere existimo. Quod vix operae pretium fuisset observare, nisi animadvertissem haud pauco Veterum poetarum interpretes hac chorda oberrasSe, qui solent auctorum Verba et sententias nimis Curiose premere, et saepissime faciunt nae

intellige id ut nihil intelligant. Hoc dictum puta,

non tam in Hermannum, cujus equidem doctrinam suspiCere Soleo, quam in quosdam minorum gentium criticos, qui, dum in poetis interpretandis philosophari volunt, haud raro fluctus in simpulo movent, et in luce meridiana caecutiunt.

43쪽

X ΟΡΟΣ. ΤΑΔΕ με Περσῶν των οἰχομενων 'Eλλάδ' ες ιαν Πιστα καλειται, καὶ τῶν ἀφνεων και πολυχρυσωνεδράνων φυλακες, κατα πρεσβείαν

Me -- αναξ. ubi omnino inter Hesych. Ορσολοπεῖται λαπολεμελ pungendum minima distinctionis σαι ταράσσεται. -ὶ πιλος. Sicari post στείχει Photius et Elymologus, quam scriPA

44쪽

κουτε τις ἄγγελος, στε τις ἱππευς ἄστυ τὸ Περσων ἀφικνεῖται o τε τὸ Σουσων, ηδ' 'Αγβατάνων, καὶ τὸ παλαιὸν Κίσσιον ερκος προλιμοντες ἔβαν, οἱ μεν εφ' ππων,

οἱ δ' πὶ ναῶν, πεζ' τε βάδην,

turam tuentur Dorvili Crit Vann. p. 480. Ruhnhen Epist. erit. I. p. l. Arnald Anim. p. 147. 12. Vulgo 'Aσιατογενής. Sed

infra 649.

13. ωκε Rob. χωκε ld. μωκεν eo V. l. In Schol. alckenaer ad urip. Phoenim. p. 414. eonjicit, vχωκε νεον Περoine δ' ἐὰν ἄνδρα μυοι, collatis v. 256. 517. 554. 919.merito dissentit Brunckius, monetque ad μυοι pertinere nominativum Amici ex 'Aσιητιγενιμ repetendum. Sed melius huc reseras nominativum UA, Mibus πῶσα γὰρ . A. v. parenthetice

sumtis.

ius 'AUατανων, quam ScriPturam Herodoto passim restituit,esse- lingius, quem vide in p. 50. CLinis 54l. 953. Altera seriptum, quae fuit aevi recentioris, recte se vatur in Aristoph. Acharn. 64. 612. et latonis Epigr. in Analeel. I. p. 173. Nonnulli etiam 'Aκβατα- scribebant, si recte capio Herodiani locunt apud Steph. Byllant in oee. 17. εἰ pro καὶ Rob. Κίσσινον omnes. Strabo XIV. p. 728. .

18. Ultimam in ἔβαν producit

caesura.

45쪽

eso Ἀμίστρης, s δ' 'Αρταφρενης, και Μεγαβάτης, ἡδ' 'Aστάσ-ης, ταγοὶ Περσιον,

βασιλεις, βασιλεως ποχοι μεγάλου, σουνται, στρατιας πολλῆς ἔφοροι, 25

τοξοδαμαντες H - ἱπποβάται, φοβεροι μεν ἰδεῖν, δεινοὶ δὲ μάχην,

20. πολεμω v. l. in Schol. στ ost Ald Rob. Turn. 2I 'Amm στρη Ald. Ἀμήστρηe Rob. 'A- τρη Baroee Ciab. I. 'Aμι-ρm,' ait Brunckius,' idem esse videtur, qui infra voeatur Ἀμηστρις. Virorum nomina, metro refractaria, in ordinem eogenda erant, ut versu aptari possent.

copiarum praesectos recensetur Μεγάβαζος ο Μεγαβατεω, Herodot.

VII. 97. quod notavit Stanteius. vid infra 976. md 'Aστ η Ald Rob. Baroee. M. . . Ciab. 1. Hisb. An idem qui Herodoto Υστάσπη' dux Baetriorum et Saearum VII. 5. Stant Memoratur etiam 'O--πm. Ischylus autem hae PENaarum nomina partim finxit, partim ud versuum modulum immutavit. 24. Sic Ald Rob M. I. Μosq. Viteh. Ceteri , νιλiis. Vid ad Theb. 392.28. ἐν λήμον Ald Turn. Μss. plerique ἀτλήμονι Rob leviter de-Pravatum ex ευτλήμονι, quod habent A. B. Μ. I. Bruneh. Chuta. εὐ- πλήμονι olb. 2. ' ἐντλήμονι Pors.

29. 'Aρτεμβάρη penultimam producit v. 963. eorripit vero . 307. M. Μα-τm Herodoti VII. 73. et Φαρανδάση VII. 79.

ripis v. 949.

46쪽

δεινοὶ πλῆθος ἡ ἀνάριθμοι. clo ἁβροδιαίτων δ' ἐπεται Λυδῶν

ἀτων ob πηγάς παγων Μ. 1. Susiseanes infra memoratur, quasi ex Ecbatanis prosectus. Quare in hoc loco forsan legendum Σούσος, Κανmu ΠιHας, Πελαγων. Inse 949. Oibe ἐν Φαρανδακm, ovo ceu Πε

λάγων.

35. Sic Ald Turn. Porson Schutg. Μed Baro . osq. Ceteri Αἰγυπ- τι γενής, syneephonesi Atticis i. nota. Suppl. 31. Εσμου βραντὰν Αἰγυπτογενῆ.37. 'Αρσακm glossa antiqua in margine Photii Lexiciv. Μεμφιδος. et infra 99o in 'Aρσακην consentiunt libri 'Aρσακε dicebantur reges Persarum. Sed Herodot. VII. 67 a Stanteio indicatus, 'Αρα

Lex. Technol. και τοῖς θηλυκολονόμασιν ἀρσενικα συνταττουσιν πί

θετα Fuse de hoc Atticismo emia Ioann. Diacon in Hesiod Seut. p. 218. Gregor de Dial. p. 25. Eustath ad Iliad. B. P. 174, 29. Iliad. . p. 793, 3. Vid. orson. ad Eurip. ed. 822.39. ψειοβατω Ald. λιοβάται' o Med. 40. ἀνάριθμον Tum Coth. I.

47쪽

ρ χλος, τ επσαν ηπειρογενες κατέχουσιν θνος, τους Μιθραγαθης, ' κτευς ἡ ἀγαθος, βασιλεῖς δίοποι, χαἰ πολυχρυσοι Σάρδεις, ποχους 45 πολλοις ἄρμασιν 1-ορμιοπιν, δίρρυμά τε καὶ τρίρρυμα τελη, φοβερα os ιν προσιδεσθαι. στευνται δ' ἱερου μωλου πελαται

γον ἀμιφιβαλεῖν δουλιον Ελλάδι, o Μάρδων, Θάρυβις, λόγχης ακμονες, καὶ κονταπται Μυσοι Βαβυλων δ'

η πολυχρυσος πάμμικτον χλον πέμει συρδην, ναῶν Ἀποχους 42. Legi posset oris divisim Ald Rob. δίοποι Eustath ad Iliad.

48쪽

συγκεχρομενως, ΑΝΑΜΙΣ. Herodot. VII. M. de hoc ipso exercitu,

regia duetu. Et si Braneh. Angliee, unde the eommand of the

62. Rarior est vox media verbis τενομαι. heb. 870 Κλάω, στενωμαι. quidem libenter reponerem illi στενάχω, hic στενάχει.

Porsonus o ex Seholiis reposui. Forma Ionica τοκεε iterum occurrit v. 586. ποθεω 548. 65. Totum hoc armen ex Puuera urnei dispositione exhibui, erius verba subjiciam. Metrum Ionicum a minore. euum a primo ad quintum versum deeem

pedibus puris decurrit. De dee podia Ioniea Aleae quaedam notat Hephaestio p. 67. et Hephaestionis

49쪽

χένι πόντου. πολυάνδρου δ' 'Aσιας λυ- ριος αρχων ἐπὶ πασαν χθονα ποιμανγιον θελ

loeum illustrat magnus Benueius in Νotis ad Ionieam oratii Carm. III. xii. Haec schyli decapodia tetr metra duo eum tertio dimetro effeere potest. elior antem durisio in dimetros videtur. Νihil

tamen reser utrum tribus, verba sunt summi viri ad Flacci sui Ionica, an duabus, aut unica, si fieri possit, linea decapodia quaeque scribatur.' Hactenus Burneius ταυτα οδ inquit Soholiast κωμφοεῖται Εὐπολιοε, Μαρικα Πεπερακεν με, δ περσέ- πτολις εδ Μαρικα. Eupolidis versus vel tetrameter Ionicus catalecticus est, vel post Μαρὼae sequebatur vox monosyllaba fio disse καί. In fabuli titulo, nescio an hie et alibi scribere oporteat Μαρμαιθι. Aristophanes apud Eustath ad Iliad. B. p. 3 , 22.Aλλ' - μωτέ σοι λεγου Μαρικaν αν ἡ κολαύειν. Idem tamen in Nub.

553. Εὐπολι με τον Μαρικαν πρ-- τιστον παρείλκυσεν Iu quo versu

Eupolideo forsitan seribendum

Μαρικαντα πρωτο παρειλκυσεν.

Grammatici tamen omnes itant Eupolin ἐν Μαρiaci. 68. χθονα pro χώραν οD. c. Vid infra 76. 70. Ελλη edd. Ε ἄemed. Coib. 2. Ibid. In his pes quisque primus

v. l. apud Sehol. Forsan legendum

50쪽

vorin V. Ποιμάνωρ ' Analogiae ver magis consentaneum esset

formatur. Infra v. 246. edd. vett. habent ποιμάντωρ. quidem haud video quo Pacto ποιμάνωρ ex ποιμήν et ἀνὰ componi possit, quod aiunt grammatici. 78. θαλάσσω omnes. 79. ἐπιρῶσι L. . l. quae serim tum, ubicunque occurrit, in alteram resormanda est, quiequid Wassius ad hucyd. I. 35. et alii dixerint. In gam. 44. recte editur Ἀγρον ζευγος Ἀτρειδων. Vid inham. 80. ἀφεται Rob. Ciab. l. Dein χρυσονομου Ald. m. Steph. ed. Bamcc. C., 1. 2. Coib. 1. 2. Lambeth. Οου rmolaovceteri Schol.

nam Iretio germana sit equidem non dijudico. 8 l. Prima in voce ἰσόθεος producitur quod notat, et hunc locum eitat R. . ad Euripid. Orest. 9.Sie infra 862. et Sophocl. Antig.

837. metro anapaestico, o Iero- θεοις εγκληρα λαχεῖν Bumeius. Primam in sero corripiebant Tragici, sed in ἰσόθεο tota per necessitatem Producebant, ut vox versibus RP-tari posset. Idem fiebat in ἀθά

νατος, καματος, ἀπαράμυθος.

Similem sere ob caussam dicebant θεηφορ- ἀ πιδηφόρoe, ἐλαφηβόλως. et similia, potius quam θεοφόρος, ἀσπιδοφόρος, ἐλαφοβόλος, nempe ut vitarent quatuor pluriumve brevium syllabarum concursum. 83. κυάνεον omnes, quae Vox,seeundum Burneium, trisyllaba est. Sed quum κυανον metalli nomen sit, rectius scribitur κυανουν Phmni-chus: ρῆ υν λεγειν χρυσα, ἀρ

ubique apud Homerum produeit κυάνεος item in Sophocl. Antig. 966. Eurip. Androm. 85S I S. Troas. 134. Ibid. ἄμασι Ald λευέτω Ald Rob.