Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

91쪽

τοῖαρχος πολιηται , talior est. Sophoel. Ed T. 1224.

respexerit Basilius, nus Epist. 379. ab Is ossi laudatus ad

Biblioth. p. 2011. πάθος ritu

554. νυν γὰρ λ edd. ante BrunCh. qui νυν γὰρ, omisso δή. Si etiam Colb. 1. νυν δη Pomon. 555. 'Ao ἐα Ald Rob. Turn. 'Aerici Steph et recentiores. Vid.

Una die Fabios ad bellum miserat omnes, Ad Miam missos perdidit

483. Hunc versum et 559. aliter

distribuit Burneius, prima in βαρὼ

uberi correpta, quod vereor ut fieri Possit. 559 βαρίδες τε ποντια Med. quod confirmare videatur . 566. 560. υτ ποτε Δαρεως an τότ' h. στω eteri. υπω, Heathii conjecturam Post Brunchium recepi.

56I. ἐβλάβη Rob. 562. τοξάρχης Brunck. olb. I. a G. Sed vid ad Theb. 828.

92쪽

δμόπτεροι κυανωπιδες ναες με μαγον, ποποῖ, ναες δ' ἀπωλεσαν, τοτοῖ, ναες πανωλεθροισι εμβολαῖς.

564. Si Ald Porson Schutg. - - τε γὰρ καὶ ceterae edd. vett. τεού τε γὰρ θαλασσίο- θ' Branch. 565. a Mut πτεροι edd. Vett.αn omisit Brunch. Burneius vero legit, αἱ κυανωπιδες δμοπτεροι. 568. Ita Rohortellus, et o sonus, eum Viteb. πα-λεθρίησιν Ald. πανωλεθρίοι νιν Tum ceteri; quae forma nuspiam exstat.

569. M ἀονων Rodi 570. τυτθ ἐν Ald Rob. Turn. Steph. Μ8S. τυτθα γ Branch. Schutg. orson τυτθὰ διεκφυγεῖν conjecit Canterus. mallem τυτθ' υπεκφυγεῖν. Sed verum puto quod dedi. Certe magis Homericum

sonat. 571. υτων edd. ante Bruneh.

α ν A. B. G. L. Coib. l. 572. Θρ- Ald Rob. 'νκης ceteri Dei ἀναπεληρει Rob. Nescio an alibi apud Tragieos praepositio nomini adhaereat, ut ex iis una fiat vox, quod saepius apud

Homerum factum est namque in Suppl. 346. pro ἀμπετραις Ptime restituit Bullerus, , We cire. 573. δυσχειμιερου edd. Vettis

quod primus mutavit Heathius in χειMoire. Sed quod propius

est ad strophae numeros, δυσχίμου alio etiam nomine pMserendum judicavi. Alteram formam, si bene conjicio, Graecia nesciebat. In Eurip. Suppl. 969. legitur in stro-Pha, aaτων ,πὶ δυσνέμων

93쪽

τεινε δε δυσβάυκτον μὰν τὰν

ταλαιναν αυδάν.

ἀμνω, cui respondet in antistropha, χωρὶς δη τινα τωνδ' ι σχουσα μοῖραν, sed manifesto reponendum ex ΜSS. Parisiensibus νυσα, et instrvha δυσχωων. Hanc formam admittit metrum in Bacch. 15.

flagitat in ostri Theb. 499.

supra 306. Choeph. . Suppl. 714. Eurip. Phoeniss. 383. Electr. 51 S. Incer Rhes. 962. Videolossarium fetae fletum ad E TU. suppl. 969.J574 Porsan praestaret o δ' ἄρα. se vide ad Theb I7. ox , quod in edd. veti deest, inseruit Irinthius Posset etnam legi πρω-

in Seholiis etiam memoratur et Riem. 1.2. Quod si verum sit ληφθεντει tum legendum erit προς--γιtae. Sed alterum malim, eum Stanteio, qui reet venit, net eae nec tale. f. V. 978. 576. Κεγχρεία Ald. υτ eiae Bar c. Gueli Κιτχροίας M. 2. Καρει- ite, Κυπρο- Rob. Vid. Glossarium.

577 Vocem ερρανται ex Versu 585. praeclara correctione huc re vocavit Hermannus, in Dissertatione de versibus p. schylum spuriis p. viii. Sed quum vox suspecta sit, forsan legendum ερροντες. Infra 954. λιπον-ερροντας - ἀ- κταῖ Σωλα uvium. Et hoc verum puto. 578. ἀμβόησον Ald Turn. 580. δυσβ κτον Ald. δυσβαλκτον Rob.

Ibid. βο- Ald Rob βοῶπιν edd. reliquae et Seholiasta. Sed μῶσἐν Viteb. - τὴν Μ. . , quod reponendum judicavi, quum vox βοῆτι contra analogiam peccet.

94쪽

582. γναμπτόμενοι edd. Vett. γναπτόμενοι A. Coib. 1. Μ. 1. 2.Brunck. Porson quam seripturam veram esse docuit Dorvili Μisc. Obs. IX. p. 120. Particulam 'omittunt Ald Rob. Ox εινὰ Veterum librorum in δεινα praeter ne-eessitatem mutavit Stephanus, Scholiasta inductus, quem secuti sunt recentiores. Sic tamen G H. Μ. 2. Loth. 1. Constructio est Mινὰ

σκυλλονται Vel Si mavis, γναπτόμενοι δεινά.

Ibid. ost liunc versum sequitur in Ald et Rob. ερρανται. et sic F. . . L. Coib. I. . . In Turn. Steph. Canter. Ἀρρανται ἐν δακρυσι, quas quidem voces agnoscit 8choliasta. In ed. laeua ita concipitur, moκπε δ' ἄπαι-.ψάδαινον ἰαχsi ὀἀ. unde lique recentiorum odicum rebetypum in hoo loco lectu dissicilem suisse Vid supra ad V. 577 Voces autem ἔρρανται ἐν δακρυσι, eathio otis cutus, e textu eliminavit Porsonus 588. δυρόμενοι edd. ante Brunck-Vid. orson ad urip. ecuti. 734. et conser Theb. 653. insta935.

quando nonnemini placebat πεσ- σονομιουνται. Sed Vulgatum Praestat: s. 916. et Glossarium.

95쪽

tic'οσυνοισιν ἀνάγκαις, Ουδ εις γαν προπίτνοντες

λαος ἐλευθερα βάζειν, ως λυθη γον ἀλκας. αἱμαχθεῖσα δ' ἄρουραν

593. δεσποιν-ν νιν id Rob. Turra. . m. I. δεσποσυνοισιν Guel . Steph. Porson quod Pr hatiarhiandus ad Eurip. Iph. T. 439. δεσποσυναισιν G. In hujusmodi terminationibus sere nulla est codieum auetoritas. δειν rosa νο- σκηνα retinuit Porsonus in Hecub. IOI. Sehol Venet in Iliad. .

Statileius. id supra ad v. 157. 595. βασίλεια edd. Adjectivum βασιλεία ultimam produeit Schol.

ἄσιλεία τὰ τοιαυτα πάντα κτητι

κα μακρον εχει τὰ α Vid. Cisa ad Homer Iliad. A. P. 9. 597. Οὐ- τι Rob. υθέ τοι Ciab. 2. . 2. υκ ἔτι Viteb. 6Ol. ἄρουρα edd. ἄρουραι Guel . ἀρουραις utier. προυραν Porsonus in Adversariis. Si vulgata recte se habeant, hunc in modum intempungas αἰμαχθεισα δ' ρουρα AL

Περσῶν. Sic Scholiasta. 3. Περσων omnes. Subjieitur

4. Sic Rob. Porson L. Μ. I. 2. Gueis Lambeth. Ceteri, eum Scholiasta, εμπορoe, quae quidem vox, quando in hoc sensu ponitur, eum genitivo non construitur, namque in Eurip. Hippol. 964. εμπωρον βίου est mereatrirem sitis. Sed

96쪽

non est dubium quin verum sit ἔμπειρος, etiamsi alterum commendat alchenaerius ad Callim Heg. p. 207. Sophocroed C. 751. τοις τἀρ Ἀμπειροι. βροτῶν νώοιν πιιον

ροις κακων. In Synesio p. 166. D. Perperam editur ψων δε ε μει- ρέας τε χειρε κροτουντων Lege, ἐξ ἀπορίας. b. ἐπίστασο Κ Μ. 1. 2. ἐπίστασαι V. l. in Guel .

Hippocr. Aphor. III. 5. μοι

Vid. orson ad urip. Hippol. 78. Gaissord ad Androm. 18O. 607. Pro ευρον Lennepius ad Phalarid. p. 86. reponi jubet -- ρkνn. Perperam, si quid video.

Admodum invenusta esset repetitio εσαν ἐν δ σωων Οὐρι--το, αὐτὰν ἀεὶ δαίμον οὐριεῖν. id Glossarium. 608. V Ald Rob. Turn. δαίμων id ευροεῖν v. l. in Coth. 2.Μox τυχης libri tam scripti quam impressi, quod in accusativum τυχας reformavi. υρίζω significat secundo vemio propellere choeph. 313. 'sa πάγερ ινόπατερ, σέ - Φάμιενος, ἡ τ ρεας ποι ζῶν, κελ

i. e. quomodo retina sento te a ne e pro uam Vid. Musgrav. ad Sophocl. M. T. 714. 609. Notat Seholiasia nonnullon post πλέω interpunxisse et recte quidem. Deest punctum in editionibus. 610. -αla Ald Rob. Turn. Dein meo periculo inserui me

quod ad sensum prorsus neee sarium esse videtur. eque enim conjungi queunt πάντα θεων. Eurip. Iph. A. 33. Τὰ λων -- βουλόμεν ἐστίν. Apud eundem -- pius occurrit sermula τὰ των λων.

97쪽

τοία κακῶν ἔκ-ληξις εκφοβεῖ φρένας. τοιγὰρ κελευθον τηνδ' ἄνευ πι χημάτων χυης τε τῆς πάροιθεν, ἐκ δι- πάλινεστειλα, παιδος πατρὶ πρευμενεῖς χοὰς sit 5

Aut allor, aut vetua Seholiasta

98쪽

63i. - δ' Ald Rob. urn. Steph. , με θ' G. Guelf. Brutich. 633. γαῖαν id Rob. Turn. roce A. B. Coib. I. . runch. Qui primus edidit γαίας, sequentia adnotavit Stephanus V κατὰ γαιαν et μι γαίας atque etiam επὶ χθονο usurpant poetae pro in terra, vel super terram : at quum sub terra significare volunt, dicunt

γαίας, vel μ γαια, Vel vetro γαῖαν οῦ aut per κατὰ sed tantum eum

genitivo. Si alicubi in hac tragoedia v. 695. οἱ κατὰ χθον θεοί. Choeph. 473. Θεων κατὰ τἀvs μιν . Schol. σου κατὰ γῆν θεολ. Legendum κἀτὰ - ' me ille. Vid. Eurip. Suppl. 1ο24.

634 Vulgo ἀλλὰ χθomm. Alterum ex Scholiis reposui S tennis tormula in hujusmodi compellationibus est ἀλλ' A id supra ad 538. 635. βασιλευ τε νερτερων; b.

99쪽

βάρβαρα σαφηνῆ

ανῆ δυσθροα βάγμιατα;

636. ἔνερθεν Ald Rob. Turn. Dein pia libri impressi; sed φω

Μω. G. L. Μ. 2. Μοsq. Rarior est dactylus pro anapaesto in fine verisus semel tantum occurrit ineentum quatuor qui in hac sabula dimetri anapaestici sunt, nempe V. 5O Agam. 112. 802. 804. umen. 319. 947. 991. Suppl. 6. 9. 34. In Ixionis fragmento p Athen. IV. . 182. . o. ν ἡμιouro καὶ

100쪽

δαίμονα μεγαυχῆ

Δαρειον, sola ἄνακτα Δαρεῖον, L

uod Forsan legendum πω φατε, ut in v. 636. 65l. πω Ald. 652. Voces 1 Ao huic versui subjieiuni Ald Turn. et in proxu

mo rePetunt.

πατερα.

656. Ἀβωνευ omittunt Ald. Rob. Tum Steph. Inseruit Brunehius ex A. Agnoscit etiam Mediaeeus. Fortasse scribendum hi et in v. 654. Aiμεν. 657. Vulgatam seripturam exhibui a Pomon obelo notatam Δαρειὰν in fine habent edd. vett.

ρεῖον runch. orson Sch liastae glossa est. που Δαρεῖον βασιλεα, Io καὶ του Δαρει καλουμενον, unde Perspicuum eat eum nihil omnino vidisse. Suh-jicit autem, αλλωει τον --ωγε-uενον απιλεα, quod resere dum est ad . l. otiri in sch liis odicum A. B. memorarum. Sehutrius totum versum ita in git. ἄκακον θειον --- ΔΜ.-ν,

quem anapaesucum dimetrum v