Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

111쪽

et ἔπος eum casibus suis inter se permutentur. Suspicor tumen e sum olim hujusmodi fuisse Ναι

δει στασις. eui conjecturae aliquatenus favet varia lectio in B. του

vero, qui conjecit τουτο δ' οὐ δειστάσει, in animo orsan habuerit Homericum istud, εν οι, δε σαωσεμεν ἡ ἀπολεσθαι Νῆας In dubio positum rat. 5. τευχεῖα Ald. alim τα- χει αρ ἐλθε. Mox ε παπ Ald. rocc. δε τὼ παῖν Tum Steph.

Phanum, qui κτελευτήσειν dedit sequentibus Cantem, Stanteio, Po sono et sic quidem,SS. pleruque, quantum ex eo colligere licet, quod nullam varietatem enotarunt ii, qui odices Parisienses cum editione Victoriana contulerunt. Aoristum retinuit Brunehius; sed usitatius est futurum post θεω.

Νusquam in hujusmodi locuti nibus Oristum primum offendi. 748. τις, υτ Ἀρ εος Turn. Steph. Canter. Scholiasta, ut Ddetur, legerat αυτον ἁ θεμ, Vel αυτω, quod exhibent G. L. Utrumque vulgato deterius, quod recte distinxit Brunckius, prout itaverat Gaiaherus ad . Antonin. p. 347, 49. Eurip. p. Clem Alex Strom. p. 741, 31. Stob. XXIX. p. 127. Schol. Venet in Iliad. Δ.249. . Apostol. XVIII. 75. λ

Dii γὰρ πονουντι χω θελ ξυλλαμβάνει Fragmentum cito ex emendatione orsoni, Suppl. Praef. ad Hecub. P. 38. Versum posteriorem respicere videtur Aristoph. Εq. 230. χω θεω ξυλλή νεται. int

113쪽

εν ανδ ἁπάσης Απιδος μηλοτροφου ταγεῖν, ἔχοντα σκῆπτρον ἰθυντήριον. 77o Μῆδος γὰρ ν ο πρωτος γεμων πρατον'

μνηστον Turn. Glossar in v. 418.

767. ξεκενωσε id Rob. ἐξα- 771. De hoc loco allucinatus -κενωσεν infelicitertentavit Heath. est Scaliger de Em Temp. p. 59O. Formam donteam rectes tuetur Μῆδο est nomen gentile Innuitur Branchius. sid. alchenaer ad Astyages, medorum rex, quem Eurip. Phoeniss. p. 226. πεοαήν Ald. Stanteius eundem esse putat ac 768. ἐξ οὐτε omnes praeter Por Darium edum, a Daniele mem sonum Eumen. 25. 'Εro γε Bela ratum eui sententiae objicit La χαις ἐστρατήγησεν θεμ. cherus ad Herodot T. V. p. 283.769. νορα πάσης Ald Rob. Darium abrionis tantum regem Tum Steph. Dein Asinoo Rob fuisse, Astyagem vero ediae. Fi- et recentiores. A. vio Ald Turn. in ejus seu gener qui non

Med. mmcc. . id supra ad minatur, Cyaxaressuit Cyri filius. 275 555. Cambyses dein Merdis, seu Sme

114쪽

dismagus, qui a septem conjuratis

occisus est, inter quos Artaphernem recenset Ctesias. Haec sere observavit Stanteius. 772. ni σε εργον Ald Rob. Barocc. omen latere sub ἄλλος

putavit Benileius, si modo Bentieti sint istae notulae quas edidit But-

teriorson SchutE. 778. Forte legendum επιρρων se. Cyrus 779. ηυθυνε Brunck ex A. aitque Tragicos hanc formam praetulisse. Μea secus sententia est. Altera forma vetustior est, magisquem merica, imo poetica Attici enim, ni fallor, ευθυνω, εὐθυνος, εὐθυνη c.

non nisi in rebus politicis usurpabant. A veteris Atticae fuisse ostendunt composita υτενῆς, ἰθυφαλλος et αγενής. In Theognide, scriptore Ionico, reponendum H - τῆρα . 612. 780. Edd. vett. Πεμπτω ὰ Μάρδος κ Ρν. Vulgo conspirantibus codd. Μαρδος, quod nomen in Persicorum regum serie nullibi comparet. x Herodoto satis notus μερδι est. ominis primam literam extrivit metri necessitas, quod in aliis vocibus usitatum, ut in adfinis soni verbo, siερ μερδω. mendationi favet Sch liastes, quam alicubi prolatum vidi, sed librum non recordor.' BRUNCK. Liber iste Iani Ru gera est, Var Leet. III. 10. Sed ecqua fuit anetri necessitas quin poetam impelleret ad primam n minis iteram exterendam, quum nulla esse caussa cur Πεμπτο δὰ Μερδις scriberet, potius quaein Σμερδις ε πεμπτος, quod in textu reposuit Did αἰσχρονη πατρα Steph. et recentiores; τον ed. sed πάτρα tuentur Ald Rob. Turn.

115쪽

783. Post hunc versum sequitur in edd. Εκτο δἐ Μάραφις, ἔβδ ιμδ' Ἀρσαφρενης. nisi quod Μάρφις in Ald Rob. quem versiculum spurium esse judieavit Schulgius,uneinulis inclusit orsonus. Bene observavit Schulgius, quod, quum septem Principes ersarum ad 8merdi tollendum conjurasse notum esset, Scholiasta sorte quidam ad explicanda aeschyli verba, Iroo' ην χρεος adjecerit septem conjuratorum nomina, tribus f nariis inclusa, e quibus tertius eo isellius in textum irrepere Potuerit, quod numerus κτος ordini regum ab aeschylo enumeratorum responderet.' Acute quidem, haec, ac vere Schutati sententiam ealculo suo comprobat Lareherus

ad Herodot T. V. p. 283. Schol. a v. 799. Κηγου Io. Καμβυσης ἀδελφὰ ρ δε κατὰ Ελλανικον, Μαρ- ένίου καὶ επιριδος. Ex hoc Μαρφίoesorsan provenerit istud oestiet vel

dedi, runckius exhibuit ex A. B. et sic Μed G H. Coib. I. . . 2. Gueis nisi quod omnes δ' pro Q 787. -- ῶν νεα φρονεῖ Ald. b. ed. osq. Guel . . .

Coib. 1. ων νεος νεα φρονεῖ Tum et recentiores a reo φρονεῖ νέα

Eurip. Heraclid. 387. quem vide. 789. - Ald Rob. Turn. 790. κράτους en I K.

116쪽

79l. φανωεν Ald Rob. Tum. Steph. SS. plerique, ut videtur. φθάνημεν Μ. 1. φανεῖμιεν anter. Stant Philelphi S. φάνημεν Schol. Loeum ita constituu

mo, Ald Rob. 796. ριηδ' εἰ στράτευμα edd. ante Brutichium, qui δ' ην rescripsit, quia εἰ eum subjunctivo non con- struitur. πλεῖστον Μ. . inus feliciter Dawebius, C. P. 326.

Μηδ' ει στράτευμα πλεῖον ειν Μηδικον.

797. Conserenda est Artabani oratio apud Herodot. VII. 49 ubi duos Persarum hostes insensissimos

Tecenset, mare ac terram, quorum hane assirmat exercitui λιμὼν πώξεσθαι. 799. προκομπου edd. Germanam lectionem περπωλους Conservarunt,ed Baroec. H. et sic

legisse Scholiastam liquet ex in

terpretatione, κτείνουσα λιμιῆ το-πολυίππου Περσας.

80ο τε pro και Ald Rob Turn. Μ. I. 2 Coib. I. 2. Gueis τοι ecl. Baroec. καὶ Steph. Dein ἄρωμεν Rob. orson. Primam in ἀρῶ, quod vetus est futurum ab ἀείρω, longam esse docent Porsonus ad Eurip. ed. 848. Elmsteius ad Heraclid. 323. 801. νυν μοι της Ελλαδ- M.

117쪽

Xo. πῶς εἶπας ν ου γὰρ παν στράτευμα βαρβάρων περα τον Ἐλλης πυθμον υρωπης πο; ΔΑ παυροί γε πολλῶν, ει τι πιστευσαι θεων SO5 χρὴ θεσφατοισιν, εἰ τα νυν πεπραγμεναβλε, αντα συμβαίνει γὰρ υ τα μὲν, τα δ' Oυ. κειπερ αδ εστι, πλῆθος mcριτον στρατουλείπει, κεναισιν ελπίσιν πεπεισμενος.

Demodocus Anal T. II. p. 56. Guelf.

118쪽

ἄλλων ἐρασθεὶ , ολβον ἐκχ- μεγαν.

119쪽

832. ἄπερκόμπων omnes. Vid. Sed melius fecit Sehulgius, quod ad Theb. 387. Suspicor autem κεχρημένον ex Seholiis reposuit. aeschylum dedisse τῶν ἄγαν περ Forsan tamen rectius scriberetur κοπων quem Verborum ordinem Ἀρησμένον. mutavit, ut opinor, librarius qui 836. Arερκομπω libri. id supradam, qui in suo exemplares in 832. venerat των ἄγαν προκομπων. Eu 837. m δ'αυ Rob γηραῶ Ald. Rob. rip. Heracl. 388. ἀλλὰ των φρονη- 838. εὐτρεπῆς sale naer. ad μάτων ' Ζευς κολαστη τῶν γαν Eurip. Phoeniss. 801 Sed bene υπερφρονέων. Deest hic versus in observavit Brunckius, Persas r Mosq. gem suum nunquas nisi splendi-833. ἔπεανιν Ichenaer ad dissimo cultu instruetum vidisse. Eurip. Phoeniss. 192. quod recep 839. παιω omnes παῖδα ex

120쪽

αλγη, μάλιστα a' με συμφορὰ δακνε , ἀτιμίαν γε παιδὸς ἀμφὶ σώματι

ἐσθημάτων κλυουσαν η νιν 'εχει. αλλ' εἶμι, καὶ λαβουσα κοσμον ἐκ δομωνυπαντιάζειν παῖδ' ἐμον πειράσομαι S55ου γὰρ τα φίλτατ αν κακολ προδωσομεν.

846. Sic Turn. Stepli. 88. ni fallor, universi. νυχὰν Ald Rob. unde auwius conjecit Ψυχον δι-

δοθες ioονῆ, quod in textum imtulit Porsonus, citru necessitatem.

tatur enim, satis quiden absurde, Ψυχν διδοντες ἡδονῆν, ἡγουν, θυοντες εμιοί. aurii correctionem aliquatenus firmare videatur Eurip. Phoeniis. i. ' δ' ἡδονῆ o-, c.

Tην σαυτον φρενα περπε, et uripidis, Εὐφραινε σαυτον. 847. πλουτος οὐδεν ωφελεῖ libri impressi. ' πλουτος Porsonus, qui sequentia adnotarat. Pro πλουτος

habent vii ιατα-agister et mmvorinus . ωφελῶ, Sehesiastes ad Eurip. Oreat. 680. Trielinitia a Sophoel Antig. 566. Pro frag

ad Sophocl. Ajac. 8o1 qui negat in fine dativi singularis apud Atticos unquam elidi quocum sentit Elmsteius ad Eurip. Heracl. 693.

Ald. 857 8 9. Hi versus a Burneio